(1990) 3 ΑΑΔ 4665
[*4665]29 Δεκεμβρίου, 1990
[ΠΙΚΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΚΥΠΡΙΑΝΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ,
Αιτητής,
v.
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ’ ων η αίτηση.
(Yπόθεση Αρ. 75/90).
Δημόσιοι Yπάλληλοι — Προαγωγές — Kριτήρια — Aξία, προσόντα, αρχαιότητα — Θέση Λειτουργού Διεθνών Σχέσεων Α΄ (Τακτικός Προϋπολογισμός) στη Βουλή των Αντιπροσώπων — Το ενδιαφερόμενο μέρος υπερτερούσε σε αξία, προσόντα και αρχαιότητα έναντι του αιτητή — Ισχυρισμός για ύπαρξη πλάνης στη λήψη της επίδικης απόφασης ως προς την κατοχή του πρόσθετου προσόντος από το ενδιαφερόμενο μέρος — Η απόφαση της Ε.Δ.Υ. κρίθηκε λογικά εφικτή και επικυρώθηκε.
Δημόσιοι Yπάλληλοι — Προαγωγές — Έκδηλη υπεροχή — Πώς τεκμηριώνεται στη σχετική νομολογία.
Δημόσιοι Yπάλληλοι — Προαγωγές — Σχέδια υπηρεσίας — Ερμηνεία και εφαρμογή — Εφαρμοστέες αρχές.
Το ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί είναι αν ο μεταπτυχιακός τίτλος (Μ.Α.) στη φιλοσοφία που κατείχε το ενδιαφερόμενο μέρος, συνιστούσε μεταπτυχιακό προσόν σε κατάλληλο θέμα, όπως προβλέπει το σχέδιο υπηρεσίας.
Το Ανώτατο Δικαστήριο αποφάσισε ότι ενόψει του γεγονότος ότι ο μεταπτυχιακός τίτλος του ενδιαφερόμενου μέρους συσχετιζόταν άμεσα με ένα πεδίο των διεθνών σχέσεων, τις δραστηριότητες του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, με αναφορά σε αναπτυσσόμενες χώρες, ήταν λογικά εφικτό για τους καθ’ ων η αίτηση να [*4666]καταλήξουν ότι ο εν λόγω μεταπτυχιακός τίτλος ήταν σε κατάλληλο θέμα.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Aναφερόμενες υποθέσεις:
Hadjisavva v. Republic (1982) 3 C.L.R. 76,
Hadjioannou v. Republic (1983) 3(B) C.L.R. 1041,
Spanos v. Republic (1985) 3(C) C.L.R. 1826,
Lewis v. Δημοκρατίας (1989) 3(Γ) A.A.Δ. 1253.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης της Eπιτροπής Δημόσιας Yπηρεσίας με την οποία το ενδιαφερόμενο μέρος προήχθηκε στη θέση Λειτουργού Διεθνών Σχέσεων A΄ στη Bουλή των Aντιπροσώπων αντί του αιτητή.
A. Mαρκίδης, για τον Αιτητή.
A. Παπασάββας, Aνώτερος Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ’ ων η αίτηση.
A. Σ. Aγγελίδης, για το Ενδιαφερόμενο μέρος.
Cur. adv. vult.
ΠΙΚΗΣ, Δ.: Ο αιτητής ήταν ο ένας από τους δυο υποψηφίους που κρίθηκε από την τμηματική επιτροπή ότι είχε τα προσόντα για προαγωγή στη θέση του Λειτουργού Διεθνών Σχέσεων Α (Τακτικός Προϋπολογισμός) στη Βουλή των Αντιπροσώπων. Ο άλλος ήταν ο Σωκράτης Σωκράτους, το ενδιαφερόμενο μέρος. Ως καταλληλότερος για προαγωγή κρίθηκε από την τμηματική επιτροπή το ενδιαφερόμενο μέρος, για την επιλογή του οποίου έγινε και σύσταση από το Γενικό Διευθυντή της Βουλής, κ. Χ” Ιωάννου. Η πενταετής του πείρα στην εκτέλεση καθηκόντων Λειτουργού Διεθνών Σχέσεων, η αρχαιότητα του έναντι του αιτητή, καθώς και η κατοχή του πρόσθετου προσόντος που προβλέπεται από την παράγραφο (ε) των απαιτούμενων προσόντων, κρίθηκε ότι του παρείχαν προβάδισμα έναντι του αιτητή. Ήταν κάτοχος του μεταπτυχιακού τίτλου (Μ.Α.) στη φιλοσοφία, για την απόκτηση του οποίου είχε υποβάλει διατριβή στο θέμα “The operation of the International Monetary Fund with Special Reference to Developing Countries”.
Στην αίτηση προβάλλονται τρεις γενικοί νομικοί λόγοι για την ακύρωση της επίδικης απόφασης (13/10/89)· αυτοί είναι (α) παραγνώριση της έκδηλης υπεροχής του αιτητή έναντι του ενδιαφερόμενου μέρους, (β) έλλειψη αιτιολογίας, και (γ) παράλειψη διενέργειας της δέουσας έρευνας. Κατά την τελική του αγόρευση ο αιτητής περιόρισε το πεδίο αμφισβήτησης σε ένα ουσιαστικό λόγο, τούτο, πλάνη της Ε.Δ.Υ., του Γενικού Διευθυντή, καθώς και της Τμηματικής Επιτροπής ως προς την κατοχή του πρόσθετου προσόντος από το ενδιαφερόμενο μέρος.
Εξέταση των στοιχείων που περιέχονται στους διοικητικούς φακέλους καταδεικνύει ότι ορθά εγκαταλείφθηκαν οι άλλοι λόγοι για την ακύρωση της πράξης. Έκδηλη υπεροχή όπως ορίζει η νομολογία* μπορεί να τεκμηριωθεί μόνον εφόσον μετά από συνεκτίμηση των ουσιαστικών κριτηρίων αυτή είναι καταφανής και αντικειμενικά αναντίλεκτη. Σύγκριση των εμπιστευτικών εκθέσεων του ενδιαφερόμενου μέρους και των εξαμηνιαίων εμπιστευτικών εκθέσεων του αιτητή (ο διορισμός του στη θέση του Λειτουργού Διεθνών Σχέσεων επικυρώθηκε στις 5/2/90) δεν παρείχε με κανένα μέτρο έρεισμα στον ισχυρισμό ότι ο αιτητής υπερτερούσε σε αξία του ενδιαφερόμενου μέρους, ενώ ο δεύτερος ήταν αρχαιότερος και συγχρόνως υπερτερούσε σε ακαδημαϊκά προσόντα. Εξάλλου η έρευνα της Ε.Δ.Υ. όσο και εκείνη της τμηματικής επιτροπής που προηγήθηκε επεκτάθηκε σε όλο το φάσμα της υπηρεσίας των υποψηφίων και των ουσιωδών στοιχείων κρίσεως.
Συνεπώς θα επικεντρώσουμε την προσοχή μας στο μόνο ουσιαστικό λόγο που έχει προβληθεί για ακύρωση της πράξης, δηλαδή πλάνη ως προς την κατοχή του πρόσθετου προσόντος από τον αιτητή. Είναι πρόδηλο ότι η κατοχή του πρόσθετου προσόντος επενήργησε ουσιωδώς τόσο στη λήψη της επίδικης απόφασης όσο και στη διαμόρφωση της κρίσης της τμηματικής επιτροπής και του Γενικού Διευθυντή της Βουλής. Αν κριθεί ότι το εύρημά τους για την κατοχή του προσόντος ήταν εσφαλμένο, η [*4668]διαπίστωση αυτή θα επιφέρει και την ακύρωση της πράξης.
Στην Rolis Lewis v. Δημοκρατίας (1989) 3(Γ) Α.Α.Δ. 1253 (απόφαση της πλειοψηφίας της ολομέλειας) συνοψίζονται οι αρχές γύρω από την ερμηνεία των σχεδίων υπηρεσίας και η ευχέρεια του δικαστηρίου να επέμβει στην κρίση του αρμόδιου διοικητικού οργάνου στο θέμα:-
“Η ερμηνεία των σχεδίων υπηρεσίας ανάγεται στη διακριτική ευχέρεια του Σώματος που είναι επιφορτισμένο με την εφαρμογή τους. Δικαστική ευχέρεια για επέμβαση παρέχεται μόνο όταν το σώμα που διορίζει υπερβαίνει τα ακραία όρια που καθορίζει το σχέδιο, και ερμηνεύει τις πρόνοιές του με τρόπο αντινομικό προς την ορολογία του. Οι λόγοι για τους οποίους αναγνωρίζεται διακριτική ευχέρεια στην Ε.Δ.Υ. στην ερμηνεία των σχεδίων υπηρεσίας παρά το νομοθετικό τους χαρακτήρα, οφείλονται στην ιδιάζουσα θέση στην οποία βρίσκεται το Σώμα να συσχετίζει τις πρόνοιες των σχεδίων με τις ζωντανές ανάγκες της Δημόσιας Υπηρεσίας και τα καθήκοντα της θέσης που θα πληρωθεί. Στην προκείμενη περίπτωση, ότι πρέπει να μας απασχολήσει, είναι κυρίως η εφαρμογή του σχεδίου, συγκεκριμένα κατά πόσο η διαπίστωση ότι ο ενδιαφερόμενος είχε γνώση θεμάτων που σχετίζονται με την εμπορική ναυτιλία, ήταν λογικά εφικτή.”
Το ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί είναι αν ο μεταπτυχιακός τίτλος που κατείχε το ενδιαφερόμενο μέρος συνιστούσε μεταπτυχιακό προσόν σε κατάλληλο θέμα, όπως προβλέπει η παράγραφος (ε) του σχεδίου υπηρεσίας. Το θέμα δεν προσδιορίζεται και επομένως ο προσδιορισμός της καταλληλότητας συγκεκριμένου προσόντος αφήνεται στη διακριτική ευχέρεια του διορίζοντος σώματος. Η καταλληλότητα του θέματος αναπόφευκτα συσχετίζεται με τα καθήκοντα της θέσης, που στην παρούσα περίπτωση επεκτείνοντο σε όλο το πεδίο των διεθνών σχέσεων.
Έχοντας υπόψη ότι ο μεταπτυχιακός τίτλος του ενδιαφερόμενου μέρους ήταν στη φιλοσοφία και συσχετιζόταν άμεσα με ένα πεδίο των διεθνών σχέσεων, τις δραστηριότητες του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου με αναφορά σε αναπτυσσόμενες χώρες, ήταν λογικά εφικτό για τους καθ’ ων η αίτηση να καταλήξουν, όπως και αποφάσισαν, ότι ο μεταπτυχιακός τίτλος του ενδιαφερόμενου μέρους ήταν “σε κατάλληλο θέμα”. Εν πάση περιπτώσει δεν έχει διαπιστωθεί ότι οι καθ’ ων η αίτηση υπερέβησαν τα ακραία όρια της διακριτικής τους ευχέρειας ώστε να δι[*4669]καιολογείται η επέμβαση του δικαστηρίου.
Η προσφυγή απορρίπτεται. Η επίδικη απόφαση βεβαιώνεται στο σύνολό της βάσει των διατάξεων του άρθρου 146.4(α) του Συντάγματος. Δεν εκδίδεται διαταγή για τα έξοδα.
H προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο