(1990) 3 ΑΑΔ 4723
[*4723]31 Δεκεμβρίου, 1990
[Α. N. ΛΟΪΖΟΥ, Πρόεδρος]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΕΥΘΥΜΙΟΣ ΣΙΜΙΛΛΙΔΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟΣ,
Αιτητές,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ’ ων η αίτηση.
(Υποθέσεις Αρ. 112/89, 114/89).
Δημόσιοι Yπάλληλοι — Προαγωγές — Kριτήρια — Aξία, προσόντα, αρχαιότητα — Θέση Διοικητικού Λειτουργού Α΄, Γενικό Διοικητικό Προσωπικό — Αξιολόγηση υποψηφίων — Τα ενδιαφερόμενα μέρη υπερτερούσαν σε αξία έναντι του αιτητή είχαν τη σύσταση του Προϊσταμένου, πληρούσαν τα σχέδια υπηρεσίας και μερικά από αυτά προηγούντο και στην αρχαιότητα — Ο αιτητής απέτυχε να αποδείξει έκδηλη υπεροχή — Η επιλογή των ενδιαφερομένων μερών για προαγωγή στην επίδικη θέση κρίθηκε λογικά εφικτή και επικυρώθηκε.
Δημόσιοι Yπάλληλοι — Προαγωγές — Αρχαιότητα — Υπερισχύει μόνο στην περίπτωση που τα καθιερωμένα κριτήρια (αξία και προσόντα) είναι ίσα.
Δημόσιοι Yπάλληλοι — Εμπιστευτικές εκθέσεις — Παρατυπίες — Εφαρμοστέες αρχές.
Διοικητική πράξη — Αιτιολογία — Μπορεί να συμπληρώνεται και από τα στοιχεία του φακέλου.
Η Ε.Δ.Υ. αποφάσισε να προαγάγει από 15.11.88, τα έξι ενδιαφερόμενα μέρη στις επίδικες θέσεις, μετά από εξέταση των ουσιωδών τους στοιχείων από τους προσωπικούς φακέλους και τις εμπιστευτικές τους εκθέσεις και αφού έλαβε υπ’ όψιν τα πορίσματα της Τμηματικής Επιτροπής και τις συστάσεις του Διευθυντή.
[*4724]Οι αιτητές καταχώρησαν τις παρούσες προσφυγές κατά των προαγωγών και πρόβαλαν τους ακολούθους λόγους ακυρώσεως:
Προσφυγή αρ. 112/89
1. Αλλοίωση και/ή διαφοροποίηση της σύνθεσης της Ε.Δ.Υ. κατά τη διαδικασία πλήρωσης της θέσης.
2. Σύνταξη των εμπιστευτικών εκθέσεων κατά παράβαση της εγκυκλίου 491.
3. Λήψη της προσβαλλόμενης απόφασης κατά παράβαση του σχετικού Σχεδίου Υπηρεσίας και κατόπιν πλάνης ουσιωδών γεγονότων.
4. Έλλειψη δέουσας έρευνας και αιτιολογίας στη λήψη της επίδικης απόφασης.
Προσφυγή αρ. 114/89
Λήψη της επίδικης απόφασης χωρίς τη διεξαγωγή δέουσας έρευνας και χωρίς αιτιολογία, παράλειψη σύγκρισης των υποψηφίων μεταξύ τους χωρίς ειδική αναφορά στα προσόντα, την αρχαιότητα και τις εμπιστευτικές τους εκθέσεις, και απόδοση υπέρμετρης βαρύτητας στις συστάσεις της Τμηματικής Επιτροπής και του Διευθυντή. Επίσης ότι ο τρόπος που ενήργησε η Τμηματική Επιτροπή και ο Διευθυντής συνιστούσε δυσμενή διάκριση και άνιση μεταχείριση των αιτητών κατά παράβαση του Άρθρου 28 του Συντάγματος.
Το Ανώτατο Δικαστήριο απέρριψε τις προσφυγές και αποφάνθηκε ότι:
1. Τα παρόντα μέλη της Ε.Δ.Υ. κατά τη συνεδρία λήψης της επίδικης απόφασης, ενημερώθηκαν πλήρως ως προ το ότι έλαβε χώρα κατά την προηγούμενη συνεδρία και υιοθέτησαν την απόφασή της.
2. Η Ε.Δ.Υ. μπορεί να αγνοήσει το μέρος των εκθέσεων που είναι παράτυπο και να λάβει υπ’ όψιν τις εκθέσεις που συντάχθηκαν σύμφωνα με την εγκύκλιο 491.
3. Οι εξετάσεις Λογιστικών Οδηγιών των σχεδίων υπηρεσίας, περιλαμβάνει και τις εξετάσεις στις οποίες έχουν περάσει τα ενδιαφερόμενα μέρη.
[*4725]4. Η Ε.Δ.Υ. όπως φαίνεται από τα πρακτικά της, έλαβε την επίδικη απόφαση μετά από ενδελεχή έρευνα και εξέταση όλων των ουσιωδών και σχετικών στοιχείων που αφορούσαν την πλήρωση της θέσης.
5. Η αιτιολογία της απόφασης περιέχεται τόσο στο περιεχόμενό της όσο και στους σχετικούς φακέλους της διοίκησης και είναι επαρκής.
Οι προσφυγές απορρίπτονται χωρίς έξοδα.
Aναφερόμενες υποθέσεις:
Savva and Another v. Public Service Commission (1988) 3(A) C.L.R. 102,
Vivardi v. Vine Products Council (1969) 3 C.L.R. 486,
Panayiotou and Others v. Republic (1972) 3 C.L.R. 337,
Louca v. Savva and Others (1989) 3(A) C.L.R. 672,
Δημοκρατία v. Βασιλείου (1990) 3 Α.Α.Δ. 226.
Προσφυγές.
Προσφυγές εναντίον της απόφασης της Eπιτροπής Δημόσιας Yπηρεσίας με την οποία τα ενδιαφερόμενα μέρη προήχθηκαν στη μόνιμη θέση Διοικητικού Λειτουργού A΄, Γενικό Διοικητικό Προσωπικό αντί των αιτητών.
Α. Ευτυχίου, για τον Αιτητή στην Yπόθεση Aρ. 112/89.
Α. Θεοφίλου, για τον Αιτητή στην Yπόθεση Aρ. 114/89.
Λ. Κουρσουμπά, Aνώτερη Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ’ ων η αίτηση.
Ε. Οδυσσέως, για τα Ενδιαφερόμενα μέρη Ν. Καμιναρίδη και Κ. Πατσιά.
Α. Σ. Αγγελίδης, για το Ενδιαφερόμενο μέρος X. Παυλίδη.
Cur. adv. vult.
[*4726]A. N. ΛOΪZOY, Π.: Με τις πιο πάνω προσφυγές που συνεκδικάστηκαν γιατί παρουσιάζουν κοινά νομικά σημεία, οι αιτητές ζητούν την πιο κάτω θεραπεία:
“(Α) Δήλωση του Σεβ. Δικαστηρίου ότι η απόφαση της καθ’ ης αίτηση που δημοσιεύτηκε στην Επίσημη Εφημερίδα στις 2/12/88 με την οποία προάγονται στη μόνιμη θέση Διοικητικού Λειτουργού Α’ Γενικό Διοικητικό Προσωπικό, από τις 15/11/88 οι 1. Νίκος Καμιναρίδης 2. Χαράλαμπος Κ. Παυλίδης 3. Κυριάκος Λ. Πατσιάς 4. Κυπριανός Ματθαίου 5. Μιχαήλ Λ. Παπαρίδης και 6. Ελπινίκη Π. Κουτουρούση αντί και κατά προτίμηση του Αιτητή είναι άκυρη και χωρίς οποιοδήποτε αποτέλεσμα.
(Β) Δήλωση του Σεβ. Δικαστηρίου ότι η παράλειψη της καθ’ ης η αίτηση να προάγει τον Αιτητή στη μόνιμη θέση του Διοικητικού Λειτουργού Α’, Γενικό Διοικητικό Προσωπικό είναι άκυρη και ότι οτιδήποτε παραλήφθηκε να γίνει να εκτελεστεί.”
Η θέση Διοικητικού Λειτουργού Α’ είναι θέση προαγωγής, και έτσι συστήθηκε Τμηματική Επιτροπή σύμφωνα με τις Κανονιστικές Διατάξεις που διέπουν τη σύσταση, τις αρμοδιότητες και τη μέθοδο ενέργειας των Τμηματικών Επιτροπών.
Ο Πρόεδρος της Τμηματικής αυτής Επιτροπής, διαβίβασε στις 31 Αυγούστου 1988, στο γραφείο της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας της Επιτροπής, την έκθεσή της με την οποία συστήθηκαν κατ’ αλφαβητική σειρά είκοσι τέσσερις υποψήφιοι, ανάμεσα στους οποίους περιλαμβάνονταν τόσο ο αιτητής όσο και τα ενδιαφερόμενα μέρη. (Παράρτημα 4).
Στη συνεδρίασή της στις 3 Οκτωβρίου 1988, η Επιτροπή εξέτασε την έκθεση της Τμηματικής Επιτροπής και, αφού έλαβε υπόψη όλα τα ενώπιόν της στοιχεία και με βάση τα πορίσματα της Τμηματικής Επιτροπής, αποφάσισε να εξετάσει το θέμα πλήρωσης των πιο πάνω κενών θέσεων σε συνεδρίαση που θα οριστεί αργότερα, στην οποία να κληθεί να παραστεί και ο Διευθυντής της Υπηρεσίας Δημόσιας Διοίκησης και Προσωπικού. Η Επιτροπή αποφάσισε επίσης να προστεθούν στον τελικό κατάλογο των υποψηφίων και οι Ευθύμιος Σιμιλλίδης, (αιτητής στην προσφυγή αρ. 114/89), Αντώνιος Χριστοδούλου, Ανδρέας Στυλιανίδης και Κωνσταντίνος Γεωργίου (Παράρτημα 5).
Στη συνεδρίαση της Επιτροπής με ημερομηνία 27 Οκτωβρίου [*4727]1988, ο Διευθυντής της Υπηρεσίας Δημόσιας Διοίκησης και Προσωπικού υπέβαλε τις συστάσεις του και στη συνέχεια η Επιτροπή, αφού εξέτασε τα ουσιώδη στοιχεία από τους προσωπικούς φακέλους και τις εμπιστευτικές εκθέσεις των υποψηφίων και έλαβε επίσης υπόψη τα πορίσματα της Τμηματικής Επιτροπής και τις συστάσεις του Διευθυντή, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα ενδιαφερόμενα μέρη, Χαράλαμπος Παυλίδης, Κυριάκος Πατσιάς, Νίκος Καμιναρίδης, Μιχαήλ Παππαρίδης, Κυριάκος Ματθαίου και Ελπινίκη Κουτουρούσιη, υπερείχαν των άλλων υποψηφίων με βάση το σύνολο των καθιερωμένων κριτηρίων (αξία, προσόντα, αρχαιότητα) και τους επέλεξε ως τους πιο κατάλληλους για προαγωγή στη θέση Διοικητικού Λειτουργού Α’, από 15 Νοεμβρίου 1988, (Παράρτημα 6).
Εναντίον των πιο πάνω προαγωγών που δημοσιεύτηκαν στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας με ημερομηνία 2 Δεκεμβρίου 1988, (αρ. Γνωστοποίησης 3354), καταχωρήθηκαν οι παρούσες προσφυγές.
Είναι η θέση του αιτητή στην προσφυγή αρ. 112/89, ότι η σύνθεση της Επιτροπής είχε αλλοιωθεί και/ή διαφοροποιηθεί κατά τη διαδικασία πλήρωσης της θέσης, ότι δηλαδή στις διάφορες συνεδρίες της Επιτροπής δεν ήσαν πάντα παρόντα τα ίδια μέλη. Στη συνεδρία της 3ης Ιουνίου 1988, απουσίαζε ο κ. Χριστοδουλίδης (Παράρτημα 2). Στη συνεδρία της 3ης Οκτωβρίου 1988, απουσίαζε ο κ. Χατζηπροδρόμου (Παράρτημα 5). Στη συνεδρία της 27ης Οκτωβρίου 1988, ήσαν όλοι παρόντες.
Όπως ορθά υποβλήθηκε εκ μέρους της καθ’ ης η αίτηση Επιτροπής ο ισχυρισμός αυτός δεν ευσταθεί γιατί οι συνεδρίες αυτές κατά τις οποίες απουσίαζαν τα πιο πάνω μέλη αφορούσαν προκαταρκτικά θέματα της διαδικασίας, τα οποία δεν επηρέαζαν καθόλου την τελική έκβαση της απόφασης της Επιτροπής.
Στη συνεδρία της 27ης Οκτωβρίου 1988, όπου λήφθηκε η επίδικη απόφαση, τα πρακτικά όλων των προηγούμενων συνεδριών ήταν ενώπιον των παρόντων μελών και λήφθηκαν υπόψη. Τα παρόντα μέλη ενημερώθηκαν πλήρως τι έλαβε χώρα κατά την προηγούμενη συνεδρία και υιοθέτησαν την απόφασή της. Για τούτο η όλη διαδικασία μπορεί να θεωρηθεί ότι έγινε εξ υπαρχής. (Βλέπε Savva and Another v. Public Service Commission (1988) 3(A) C.L.R. 102. Επίσης Vivardi v. Vine Products Council (1969) 3 C.L.R. 486, στις σελ. 490-491 και Panayiotou and Others v. Republic (1972) 3 C.L.R. 337 στις σελ. 339-340.)
[*4728]Ο δεύτερος ισχυρισμός στην προσφυγή αυτή είναι ότι η απόφαση της Επιτροπής, λήφθηκε με βάση εμπιστευτικές εκθέσεις που συντάχθηκαν κατά παράβαση της εγκυκλίου 491, οι εμπιστευτικές εκθέσεις του αιτητή και των ενδιαφερομένων μερών υπήρξαν προϊόν παρανόμων αλλοιώσεων διορθώσεων και τροποποιήσεων από τους αξιολογούντες λειτουργούς, ως αποτέλεσμα των οποίων δεν καταγράφηκε σωστά η εκτιμηθείσα καταλληλότητα για προαγωγή στην προσβαλλόμενη θέση.
Τα πρακτικά της σχετικής συνεδρίας της Επιτροπής ημερομηνίας 27 Οκτωβρίου 1988, αναφέρουν σχετικά:
“Η Επιτροπή ασχολήθηκε με τις Εμπιστευτικές Εκθέσεις των υποψήφιων και παρατήρησε ότι στις Εκθέσεις του Φιλίππου για το 1981, του Κυριάκου Φραγκόπουλου για το 1986 και του Ευθύμιου Σιμιλλίδη για το 1980 έγιναν τροποποιήσεις από τους Προσυπογράφοντες Λειτουργούς, χωρίς να τηρηθούν οι πρόνοιες της παραγράφου 9 των σχετικών Κανονιστικών Διατάξεων. Γι’ αυτό, αποφάσισε να αγνοηθούν οι τροποποιήσεις αυτές και να ληφθούν υπόψη οι αξιολογήσεις των Αξιολογούντων Λειτουργών μόνο.” (Παράρτημα 6.)
Όπως έχει αποφασιστεί από την Ολομέλεια του Δικαστηρίου στην υπόθεση Yiannoulla Louca and Others v. The Republic (1989) 3(A) C.L.R. 672, η Επιτροπή μπορεί να αγνοήσει το μέρος των εμπιστευτικών εκθέσεων που είναι παράτυπο ή αντικανονικό και να λάβει υπόψη της τις εκθέσεις καθόση έκταση έχουν συνταχθεί σύμφωνα με την εγκύκλιο αρ. 491.
Ανεξάρτητα όμως με το πιο πάνω είναι το παράπονο του αιτητή ότι η εμπιστευτική του έκθεση για το 1980 είχε μια επί μέρους βελτίωση από τον αξιολογούντα λειτουργό από “Καλός” σε “Λίαν Καλός”, η οποία δε λήφθηκε υπόψη. Όμως ο ισχυρισμός αυτός δεν ευσταθεί γιατί και αν ελαμβάνετο υπόψη, πάλι η γενική βαθμολογία του αιτητή δεν θα άλλαζε - δηλαδή θα παρέμενε “Λίαν Καλός”. Άρα η έκθεση του αιτητή δεν αλλοιώνεται ουσιαστικά είτε ληφθεί υπόψη η αξιολόγηση του προσυπογράφοντος λειτουργού είτε όχι.
Συνεπώς ο λόγος αυτός πρέπει ν’ απορριφθεί.
Ο επόμενος λόγος είναι ότι η προσβαλλόμενη απόφαση λήφθηκε κατά παράβαση του σχετικού Σχεδίου Υπηρεσίας και κατόπιν πλάνης ουσιωδών γεγονότων. Συγκεκριμένα ότι, ενώ το [*4729]Σχέδιο Υπηρεσίας προβλέπει μεταξύ άλλων επιτυχία στις εξετάσεις των Γενικών Διατάξεων των Δημοσιονομικών και Λογιστικών Οδηγιών και Κανονισμών Αποθηκών, (General Orders, Financial and Accounting Instructions and Stores Regulations), τα ενδιαφερόμενα μέρη δεν έχουν περάσει τις εξετάσεις των Λογιστικών Οδηγιών (Accounting Instructions).
Όπως είναι η θέση των καθ’ ων η αίτηση η σχετική εξέταση περιλαμβάνει δύο θέματα -
(α) Δημοσιονομικές και Λογιστικές Οδηγίες (Financial and Accounting Instructions) και
(β) Κανονισμοί Αποθηκών (Store Regulations).
Το μέρος που περιέχει θέματα αναφορικά με Δημοσιονομικές και Λογιστικές Οδηγίες αρχικά αναφέρετο ως Δημοσιονομικές Οδηγίες (Financial Instructions) αλλά περιείχε θέματα που αφορούσαν δημοσιονομικά και λογιστικά. Σε κάποιο στάδιο περιλήφθηκε στον τίτλο των εξετάσεων και η λέξη Λογιστικές (Accounting), ίσως για πιστότερη απόδοση του περιεχομένου.
Για το λόγο τούτο η αναφορά στα πρακτικά (όπως στο Παράρτημα 5), γίνεται κάποτε με τη μια ή την άλλη ονομασία.
Ο επόμενος ισχυρισμός του αιτητή είναι ότι η Επιτροπή δεν προέβηκε στη δέουσα έρευνα, όμως απ’ ό,τι φαίνεται από τα ενώπιόν μου γεγονότα, ενώπιον της Επιτροπής κατά τη λήψη της επίδικης απόφασης ήσαν οι προσωπικοί και εμπιστευτικοί φάκελοι όλων των υποψηφίων, από δε τα σχετικά πρακτικά της Επιτροπής φαίνεται χωρίς αμφιβολία ότι η Επιτροπή έλαβε την απόφαση της μετά από ενδελεχή έρευνα και εξέταση όλων των ουσιωδών και σχετικών στοιχείων που αφορούσαν τη πλήρωση της θέσης όπως και τους υποψήφιους. (Δημοκρατία ν. Βασιλείου (1990) 3 Α.Α.Δ. 226.)
Τέλος πρέπει να απορριφθεί επίσης και ο ισχυρισμός του αιτητή αυτού ότι η επίδικη απόφαση, είναι αναιτιολόγητη. Τόσο στο περιεχόμενο της απόφασης της ίδιας όσο και στους σχετικούς φακέλλους της διοίκησης περιέχεται επαρκής αιτιολογίας.
Είναι η θέση του αιτητή στην προσφυγή 114/89 ότι η επίδικη απόφαση λήφθηκε χωρίς τη δέουσα έρευνα, είναι αναιτιολόγητη, η Επιτροπή παρέλειψε να διεξάγει σύγκριση των υποψηφίων με[*4730]ταξύ τους, χωρίς ειδική αναφορά στα προσόντα τους στους πανεπιστημιακούς τους τίτλους, στην αρχαιότητά τους και στις εμπιστευτικές τους εκθέσεις, έδωσε υπέρμετρη βαρύτητα στις συστάσεις της Τμηματικής Επιτροπής και του Τμηματάρχη και γενικά ενήργησε κατά τρόπο που αποτελούσε δυσμενή διάκριση και άνιση μεταχείριση των αιτητών μεταξύ τους αντίθετα προς το Άρθρο 28 του Συντάγματος.
Όσον αφορά το θέμα της δέουσας έρευνας και αιτιολογίας οι ισχυρισμοί απορρίπτονται για τους λόγους που αναφέρονται πιο πάνω σχετικά με την προσφυγή Αρ. 112/88. Πρέπει επίσης να απορριφθεί και ο λόγος περί δυσμενούς διάκρισης γιατί η προαγωγή ενός υποψηφίου αντί άλλου δεν αποτελεί δυσμενή διάκριση εναντίον του μη προαχθέντος, ούτε ισοδυναμεί με άνιση μεταχείριση μεταξύ τους.
Εξετάζοντας τώρα το θέμα της σύγκρισης των υποψηφίων από τους φακέλους οι οποίοι κατά το σχετικό χρόνο ήσαν ενώπιον της Επιτροπής, και όλα τα άλλα γεγονότα που είναι ενώπιόν μου, βρίσκω ότι από πλευράς αξίας τα ενδιαφερόμενα μέρη υπερτερούν του αιτητή αυτού, έχοντας αξιολογηθεί για όλα τα χρόνια ως εξαίρετοι και έχουν και τη σύσταση του Διευθυντή. Ο αιτητής δεν έχει τέτοια σύσταση.
Από πλευράς προσόντων, όλοι πληρούν τα σχέδια υπηρεσίας. Ως προς δε την αρχαιότητα το ενδιαφερόμενο μέρος Παυλίδης, έχει άμεση αρχαιότητα δύο χρόνια και τέσσερις μήνες, το ενδιαφερόμενο μέρος Πατσιάς έχει άμεση αρχαιότητα τρεις μήνες, το ενδιαφερόμενο μέρος Καμιναρίδης έχει προηγούμενη αρχαιότητα δεκατρία χρόνια. Τα δε ενδιαφερόμενα μέρη Κουτουρούσιη, Παπαρίδης και Ματθαίου, υστερούν σε προηγούμενη αρχαιότητα δεκαέξι μήνες. Νοουμένου όμως ότι όλα τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα υπερέχουν σε αξία, και λαμβάνοντας υπόψη ότι ο αιτητής απέτυχε να αποδείξει καταφανή υπεροχή έναντι των ενδιαφερομένων μερών, η επιλογή τους ήταν λογικά εφικτή.
Στο στάδιο των διευκρινίσεων αναφέρθηκε από τη δικηγόρο της Επιτροπής ότι σαν αποτέλεσμα μιας απόφασης σε αναθεωρητική έφεση τα ενδιαφερόμενα μέρη Κυπριανός Ματθαίου και Ελπινίκη Κουτουρούσιη, “αποκατεστάθησαν μεταγενέστερα στην ίδια θέση από 15 Δεκεμβρίου 1987”, και σαν επακόλουθο ο διορισμός τους με την επίδικη απόφαση είχε ακυρωθεί. Τούτο φαίνεται από τη Γνωστοποίηση με αριθμό 2467 της Επίσημης Εφημερίδας της Δημοκρατίας, ημερομηνίας 22 Δεκεμβρίου 1989.
[*4731]Μια και η προσέγγισή μου καταλήγει στο συμπέρασμα της απόρριψης των προσφυγών και επιπλέον το όλο θέμα δεν έχει συζητηθεί και ούτε βρίσκονται ενώπιόν μου όλα τα γεγονότα, έχω αποφασίσει να μην επιληφθώ του θέματος αυτού το οποίο εξετάζεται σε σχέση με αναθεωρητική έφεση από την Ολομέλεια, της οποία προεδρεύω, για να μην προκαταλάβω την απόφασή της.
Για όλους τους πιο πάνω λόγους οι προσφυγές αποτυγχάνουν και απορρίπτονται και οι επίδικες αποφάσεις επικυρώνονται. Δε γίνεται όμως οποιαδήποτε διαταγή για έξοδα.
Oι προσφυγές απορρίπτονται χωρίς εξοδα.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο