(1995) 3 ΑΑΔ 128
[*128]23 Μαρτίου, 1995
[ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗΣ, Π., ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ, ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, NIKOΛAΪΔHΣ, Δ/στές]
ΚΥΠΡΙΑΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ,
Eφεσείοντες-Καθ’ων η αίτηση,
ν.
ΛΟΪΖΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ,
Εφεσίβλητου-Αιτητή.
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 1776)
Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου — Κυπριακός Οργανισμός Τουρισμού — Διορισμοί — Σχέδιο Υπηρεσίας — Προσόντα — Πρόσθετο προσόν — Κατοχή από τον διορισθέντα διπλώματος στη Μηχανολογία και μεταπτυχιακού τίτλου στο Marketing — Ένα από τα απαραίτητα για διορισμό προσόντα στο σχέδιο υπηρεσίας ήταν η κατοχή πανεπιστημιακού διπλώματος στο Marketing — Το μεταπτυχιακό προσόν δεν αποτελεί υποκατάστατο του πρώτου πτυχίου που απαιτούσε το σχέδιο υπηρεσίας για διορισμό — Ακύρωση του διορισμού.
Διοικητικό Δίκαιο — Διορισμοί — Σχέδιο Υπηρεσίας — Ερμηνεία Υπάγεται στην αρμοδιότητα του διοικητικού οργάνου — Πότε επεμβαίνει το Δικαστήριο.
Ο επίδικος διορισμός αφορούσε τη μόνιμη θέση Τουριστικού Λειτουργού στα γραφεία των εφεσειόντων στη Νέα Υόρκη, στην οποία το ενδιαφερόμενο μέρος διορίστηκε αναδρομικά από την 1/9/1988.
Ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου ο αιτητής εισηγήθηκε ότι το ενδιαφερόμενο μέρος δεν κατείχε τα προβλεπόμενα από το σχέδιο υπηρεσίας προσόντα για διορισμό και διαζευκτικά ότι, σε αντίθεση με αυτόν, δεν κατείχε το πρόσθετο προσόν του μεταπτυχιακού διπλώματος, γι’ αυτό και έπρεπε να δοθεί ειδική αιτιολογία για το διορισμό του.
[*129]Το πρωτόδικο Δικαστήριο απεφάσισε ότι το δίπλωμα ΜΒΑ (Marketing) που κατείχε το ενδιαφερόμενο μέρος συνιστούσε μεταπτυχιακό τίτλο και δεν αποτελούσε υποκατάστατο του πρώτου πτυχίου που απαιτούσε το σχέδιο υπηρεσίας και ακύρωσε τον διορισμό.
Στην έφεση ο Οργανισμός ισχυρίστηκε ότι έγινε εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του σχεδίου υπηρεσίας από το πρωτόδικο Δικαστήριο με την περιοριστική ερμηνεία που δόθηκε σ’ αυτό και ότι αποκλειστική δικαιοδοσία για ερμηνεία του σχεδίου υπηρεσίας έχει το διοικητικό συμβούλιο.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου απέρριψε την έφεση και αποφάνθηκε ότι:
1. Το δίπλωμα MBA (Marketing) συνιστά μεταπτυχιακό τίτλο που δεν αποτελεί υποκατάστατο του πρώτου πτυχίου ούτε προεξοφλεί την κατοχή τίτλου σ’ ένα από τα καθοριζόμενα θέματα.
2. Η ερμηνεία και εφαρμογή του σχεδίου υπηρεσίας είναι μέσα στην αρμοδιότητα του διοικητικού οργάνου. Το Δικαστήριο επεμβαίνει μόνο αν η ερμηνεία που δόθηκε από το αρμόδιο όργανο δεν ήταν εύλογα επιτρεπτή.
3. Όπως προκύπτει αναντίλεκτα από το διοικητικό φάκελλο, οι εφεσείοντες θεώρησαν το μεταπτυχιακό προσόν του ενδιαφερομένου μέρους σαν πρώτο πανεπιστημιακό δίπλωμα ή τίτλο σε ένα από τα θέματα που καθορίζονταν στο σχέδιο υπηρεσίας και όχι ως πρόσθετο προσόν.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα εναντίον των εφεσειόντων.
Υποθέσεις που αναφέρθηκαν:
Papaleontiou v. The Republic (1987) 3 C.L.R. 211.
Μιλτιάδους v. Δημοκρατίας Α.Ε. ημερομ. 30/5/1989·
Lewis v. Δημοκρατίας Α.Ε. 522 ημερομ. 30/5/1989.
Frangoulides & Another v. The Public Service Commission, (1985) 3 C.L.R. 1680.
[*130]
Έφεση.
Έφεση εναντίον της απόφασης Δικαστή του Aνωτάτου Δικαστηρίου Kύπρου (Πικής, Δ.) που δόθηκε στις 31 Mαρτίου, 1993 (Προσφυγή αρ. 420/92) με την οποία ακύρωσε την επίδικη απόφαση των εφεσειόντων - καθ’ων η αίτηση, ημερομηνίας 27.3.1992, με την οποία διορίστηκε το ενδιαφερόμενο μέρος στη θέση Tουριστικού Λειτουργού στα γραφεία τους στη Nέα Yόρκη, αντί του εφεσίβλητου - αιτητή.
Α. Δικηγορόπουλος, για τους εφεσείοντες.
Α. Κωνσταντίνου, για τον εφεσίβλητο.
Cur. adv. vult.
Δ. ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗΣ, Π.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα εκδώσει ο δικαστής Φρ. Νικολαΐδης.
NIKOΛAΪΔHΣ, Δ.: Στις 27.3.1992 οι εφεσείοντες-καθ’ων η αίτηση, (“o Oργανισμός”), με σχετική απόφασή τους διόρισαν αναδρομικά από της 1.9.1988 στη μόνιμη θέση Τουριστικού Λειτουργού στα γραφεία τους στη Νέα Υόρκη, το ενδιαφερόμενο μέρος Χρίστο Μούστρα. Αυτή ήταν η δεύτερη φορά που πληρωνόταν η θέση γιατί η πρώτη απόφαση του Κυπριακού Οργανισμού Τουρισμού που ελήφθη στις 28.4.1988 ακυρώθηκε στις 12.3.1992 από το Ανώτατο Δικαστήριο, λόγω μη τήρησης της διαδικασίας για την αξιολόγηση των υποψηφίων για διορισμό στη θέση.
Εναντίον της απόφασης του Οργανισμού ημερ. 27.3.1992 καταχωρήθηκε η προσφυγή αρ. 420/92 με την οποία ο αιτητής αξίωνε όπως η απόφαση διορισμού του ενδιαφερόμενου μέρους κηρυχθεί άκυρη και στερημένη οποιουδήποτε εννόμου αποτελέσματος. Ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου ο αιτητής εισηγήθηκε ότι το ενδιαφερόμενο μέρος δεν κατείχε τα προβλεπόμενα από το σχέδιο υπηρεσίας προσόντα για διορισμό και διαζευκτικά ότι, αντίθετα με τον αιτητή, δεν κατείχε το πρόσθετο προσόν του μεταπτυχιακού διπλώματος, και συνεπώς η παράλειψη των καθ’ων η αίτηση να αιτιολογήσουν ειδικά γιατί προτιμήθηκε το ενδιαφερόμενο μέρος έναντι του αιτητή, δημιουργούσε κενό που μπορούσε να θεραπευθεί μόνο με την ακύρωση της απόφασης. Με την απόφασή του το Δικαστήριο κατέληξε ότι το δίπλωμα ΜΒΑ (Marketing) που κατείχε το ενδιαφερόμενο μέρος [*131]συνιστούσε μεταπτυχιακό τίτλο και δεν αποτελούσε υποκατάστατο του πρώτου πτυχίου που το σχετικό σχέδιο υπηρεσίας απαιτούσε. Έτσι το Δικαστήριο ακύρωσε την επίδικη απόφαση του Οργανισμού στην ολότητά της.
Εναντίον της απόφασης αυτής ο Οργανισμός άσκησε έφεση στην οποία ουσιαστικά ως λόγος έφεσης αναφέρεται ότι ο πρωτόδικος Δικαστής καθοδηγήθηκε εσφαλμένα αναφορικά με την ερμηνεία και εφαρμογή του σχεδίου υπηρεσίας, δικαιοδοσία που ανήκει αποκλειστικά στο διοικητικό συμβούλιο του Οργανισμού, ερμηνεύοντας ο ίδιος το σχέδιο υπηρεσίας περιοριστικά.
Στο σχέδιο υπηρεσίας προβλέπεται ως απαραίτητο προσόν για διορισμό:
“1(α) Πανεπιστημιακό Δίπλωμα ή Τίτλος ή ισότιμο προσόν στα Οικονομικά, Εμπορικά, Στατιστική, Marketing, Tourism, Δημόσια Διοίκηση, Δημόσιες Σχέσεις, Διεθνείς Σχέσεις, Διεύθυνση και Διοίκηση Ξενοδοχειακών Επιχειρήσεων (Hotel and Catering Administration, Hotel Management). Mεταπτυχιακό Δίπλωμα ή Τίτλος σε οποιοδήποτε από τα πιο πάνω θέματα θα θεωρηθεί ως πρόσθετο προσόν.”
To ενδιαφερόμενο μέρος κατείχε:
(α) Δίπλωμα του Ανώτερου Τεχνολογικού Ινστιτούτου (ΑΤΙ), Τεχνικού Μηχανικού Μηχανουργίας,
(β) Β.Sc. στον κλάδο Mechanical Engineering, του City University Λονδίνου και,
(γ) Δίπλωμα Master of Business Administration MBA (Marketing), του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης.
Το ερώτημα στο οποίο επικεντρώνεται η παρούσα υπόθεση είναι κατά πόσο τα προσόντα του ενδιαφερομένου μέρους καλύπτουν τα απαιτούμενα από το σχέδιο υπηρεσίας προσόντα.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο κατέληξε ότι το σχέδιο υπηρεσίας σαφώς διακρίνει μεταξύ πανεπιστημιακού και μεταπτυχιακού διπλώματος ή τίτλου στα συγκεκριμένα θέματα. Όσο διαφορετικά και αν ερμηνευθεί το σχέδιο υπηρεσίας δεν περιλαμβάνει δίπλωμα ή τίτλο στη Μηχανολογία, ενώ το δίπλωμα ΜΒΑ (Μarketing) συνιστά μεταπτυχιακό τίτλο που δεν αποτελεί υπο[*132]κατάστατο του πρώτου πτυχίου, ούτε προεξοφλεί την κατοχή τίτλου σε ένα από τα καθοριζόμενα θέματα. Αφού το δίπλωμα στη Μηχανολογία δεν ήταν μεταξύ των θεμάτων που προβλέπει το σχέδιο υπηρεσίας, το πτυχίο του ενδιαφερομένου μέρους, κατέληξε το πρωτόδικο Δικαστήριο, δεν τηρούσε τις προϋποθέσεις για διορισμό.
Από τον ευπαίδευτο συνήγορο των εφεσειόντων τέθηκε ότι δεν ήταν απαραίτητο το πανεπιστημιακό δίπλωμα να αναφέρεται στα θέματα που περιλαμβάνονται στο σχέδιο υπηρεσίας αφού το ενδιαφερόμενο μέρος κατείχε μεταπτυχιακό δίπλωμα σε ένα από τους κλάδους που αναφέρεται στο σχέδιο υπηρεσίας. Είναι φανερό ότι το διοικητικό συμβούλιο του Οργανισμού έκρινε ότι το μεταπτυχιακό δίπλωμα που κατείχε το ενδιαφερόμενο μέρος ισοδυναμούσε με πανεπιστημιακό τίτλο ή ισότιμο προσόν σε ένα από τα θέματα που προσδιορίζονται και επομένως κατείχε τα απαραίτητα για διορισμό προσόντα.
Είναι γνωστή η νομολογιακή αρχή ότι η ερμηνεία και εφαρμογή του σχεδίου υπηρεσίας είναι μέσα στην αρμοδιότητα του διοικητικού οργάνου και το Δικαστήριο επεμβαίνει σε διορισμό ή προαγωγή μόνο αν η ερμηνεία και η εφαρμογή του σχεδίου υπηρεσίας από το όργανο στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν ήταν εύλογα επιτρεπτή. (Βλ. Papaleontiou v. The Republic (1987) 3 C.L.R, 211, βλ. επίσης Μιλτιάδους ν. Δημοκρατίας Αναθεωρητικές Εφέσεις 789, 791, 796, ημερ. 30.5.1989).
Στην απόφαση Lewis v. Δημοκρατίας, Α.Ε. 522, ημερ. 30.5.1989, το Δικαστήριο αποφάσισε ότι: “η ερμηνεία των σχεδίων υπηρεσίας ανάγεται στη διακριτική ευχέρεια του Σώματος που είναι επιφορτισμένο με την εφαρμογή τους. Δικαστική ευχέρεια για παρέμβαση παρέχεται μόνο όταν το Σώμα που διορίζει, υπερβαίνει τα ακραία όρια που καθορίζει το σχέδιο και ερμηνεύει τις πρόνοιές του με τρόπο αντινομικό προς την ορολογία του.” (Βλ. επίσης Frangoulides and Another v. The Public Service Commission, (1985) 3 C.L.R., 1680.)
Εξέταση του σχετικού αποσπάσματος του σχεδίου υπηρεσίας δείχνει ότι το προβλεπόμενο απαραίτητο προσόν είναι πανεπιστημιακό δίπλωμα ή τίτλος ή ισότιμο προσόν σε συγκεκριμένα θέματα τα οποία αναφέρονται, ενώ η ύπαρξη μεταπτυχιακού διπλώματος ή τίτλου σε οποιοδήποτε από τα θέματα αυτά θεωρείται πρόσθετο προσόν. Στη συγκεκριμένη υπό εξέταση περίπτωση η διατύπωση του σχεδίου υπηρεσίας σαφώς αποκλείει την περίληψη του μεταπτυχιακού διπλώματος ή τίτλου στα απαραίτη[*133]τα προσόντα, ενώ από τον διοικητικό φάκελλο προκύπτει αναντίλεκτα ότι οι εφεσείοντες θεώρησαν το μεταπτυχιακό προσόν του ενδιαφερομένου μέρους σαν πρώτο πανεπιστημιακό δίπλωμα ή τίτλο σε ένα από τα συγκεκριμένα θέματα και όχι ως πρόσθετο προσόν.
Βρίσκουμε ότι η ερμηνεία και εφαρμογή του σχεδίου υπηρεσίας από τους εφεσείοντες με τον τρόπο που έγινε και ιδιαίτερα η θεώρηση ότι το ενδιαφερόμενο μέρος κατείχε πανεπιστημιακό δίπλωμα ή ισότιμο προσόν σ’ ένα από τα προσδιοριζόμενα θέματα, στη συγκεκριμένη πάντα περίπτωση, δεν ήταν εύλογα επιτρεπτή και γι’ αυτό η διοικητική απόφαση πάσχει και ορθά ακυρώθηκε από το πρωτόδικο Δικαστήριο. Εν όψει των ανωτέρω η έφεση απορρίπτεται με έξοδα εναντίον των εφεσειόντων.
H έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο