(1995) 3 ΑΑΔ 165
[*165]31 Μαρτίου, 1995
[ΠΙΚΗΣ, ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ, ΝΙΚΗΤΑΣ, ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, NIKOΛAΪΔHΣ, Δ/στές]
ΛΕΥΚΟΣ Π. ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ,
Εφεσείων,
ν.
ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
Εφεσιβλήτων.
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 1252)
Εκτελεστή απόφαση ή πράξη — Παράλειψη της Διοίκησης είναι εκτελεστή και μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο αναθεώρησης μόνο εφόσον η λήψη θετικής ενέργειας επιβάλλεται από το νόμο.
Συνταγματικό Δίκαιο — Σύνταγμα Άρθρο 29 — Kατοχυρώνει το δικαίωμα υποβολής γραπτών αιτήσεων ή παραπόνων προς τις αρμόδιες δημόσιες αρχές οι οποίες έχουν υποχρέωση να τις επιλαμβάνονται και να αποφασίζουν ταχέως.
Συνταγματικό Δίκαιο — Σύνταγμα Άρθρο 28 — Κατοχυρώνει την αρχή της ισότητας.
Αναθεωρητική Δικαιοδοσία — Μόνο εκτελεστές πράξεις ή παραλείψεις υπόκεινται στην Αναθεωρητική Δικαιοδοσία του Ανωτάτου Δικαστηρίου.
Διοικητικό Δίκαιο — Δεδικασμένο — Eφαρμοστέες αρχές.
Αντικείμενο της προσφυγής ήταν να κηρυχθεί άκυρη η παράλειψη του Υπουργικού Συμβουλίου να αναγνωρίσει τα έτη υπηρεσίας του αιτητή προς την Αποικιακή Κυβέρνηση για λόγους σύνταξης και να διατάξει την αναγνώριση της υπηρεσίας αυτής για τους ίδιους λόγους.
Το παράπονο εξειδικεύεται σε παράλειψη του Υπουργικού Συμβουλίου να δώσει απάντηση στο αίτημα του αιτητή κατά παράβαση των διατάξεων του Άρθρου 29 του Συντάγματος.
[*166]
Μετά την καταχώρηση της προσφυγής δόθηκε απάντηση στον εφεσείοντα από το Υπουργείο Οικονομικών.
Το Δικαστήριο έκρινε ότι η παράλειψη είχε ήδη καλυφθεί με την επιστολή του Υπουργείου Οικονομικών και επίσης ότι ο εφεσείων εστερείτο εννόμου συμφέροντος να προσβάλει την απόφαση.
Στην αγόρευσή του ο εφεσείων επικαλέσθηκε και πάλι τις διατάξεις του Άρθρου 29 του Συντάγματος και την εισαγωγή νέων στοιχείων τα οποία επέβαλλαν επανεξέταση του αιτήματός του, ιδιαίτερα εκείνων τα οποία αναφέρονταν σε άλλους υπαλλήλους των οποίων η υπηρεσία αναγνωρίστηκε.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου απέρριψε την έφεση για τον λόγο ότι τα γεγονότα τα οποία στοιχειοθετούσαν την προσφυγή δεν αποκάλυπταν την ύπαρξη εκτελεστής παράλειψης ούτε και τα “νομικά σημεία” που την υποστήριζαν αναφέρονταν σε νόμο που επιβάλλει οποιαδήποτε υποχρέωση για την έκδοση της απόφασης την οποία οι αρχές κατ’ ισχυρισμό παρέλειψαν να εκδώσουν.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Υποθέσεις που αναφέρθηκαν:
Uludag v. The Republic, 5 R.S.C.C. 131.
Police Association & Others v. The Republic, (1972) 3 C.L.R. 1·
The Cyprus Tannery Ltd v. The Republic (1980) 3 C.L.R.405·
Costea v. The Republic, (1983) 3 C.L.R. 115·
Georghiades v. The Republic, (1981) 3 C.L.R. 431·
Pieris v. The Republic, (1983) 3 C.L.R. 1054.
Έφεση.
Έφεση εναντίον της απόφασης Δικαστή του Aνώτατου Δικαστηρίου Kύπρου (X”Tσαγγάρης, Δ.) που δόθηκε στις 15 Δεκεμβρίου, 1990 (Προσφυγή αρ. 532/90) με την οποία απορρίφθηκε η προσφυγή του εφεσείοντα κατά της παράλειψης των εφεσιβλήτων να αναγνωρίσουν τα έτη υπηρεσίας του εφεσείοντα προς [*167]την Aποικιακή Kυβέρνηση για σκοπούς συντάξεως.
Ο εφεσείων παρουσιάζεται αυτοπροσώπως.
Α. Βασιλειάδης, Ανώτερος Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους εφεσίβλητους.
Cur. adv. vult.
Την απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Γ. Μ. Πικής.
ΠΙΚΗΣ, Δ.: Το αντικείμενο της προσφυγής, όπως προσδιορίζεται στην αίτηση, είναι “Να κηρύξη άκυρον την παράλειψιν του Υπουργικού Συμβουλίου να αναγνωρίση τα έτη υπηρεσίας του αιτητού προς την Αποικιακή Κυβέρνηση διά λόγους συντάξεως και να διατάξη την αναγνώρισιν της τοιαύτης υπηρεσίας διά λόγους συντάξεως.”.
Το επίδικο θέμα, όπως στοιχειοθετείται στην προσφυγή, συνίσταται στην παράλειψη εκπλήρωσης καθήκοντος το οποίο επιβάλλει ο νόμος. Παραλείψεις της Διοίκησης είναι εκτελεστές και μπορεί να αποτελέσουν το αντικείμενο αναθεώρησης μόνο εφόσον η λήψη θετικής ενέργειας επιβάλλεται από το νόμο [βλ. μεταξύ άλλων, Mustafa Humza Uludag v. Republic 5 R.S.C.C. 131. Police Association and Others v. Republic (1972) 3 C.L.R. 1. The Cyprus Tannery Ltd v. The Republic (1980) 3 C.L.R. 405 και Ekaterini Colocassidou Costea v. Republic (1983) 3 C.L.R. 115].
Όπου ο νόμος παρέχει εξουσία για διοικητική ενέργεια και αφήνει την άσκησή της στη διακριτική ευχέρεια της Διοίκησης, η παράλειψη του αρμόδιου οργάνου να προβεί στη λήψη απόφασης δεν είναι εκτελεστή. Η έκδοση απόφασης ανάγεται στη διακριτική ευχέρεια του οργάνου και ό,τι μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο αναθεώρησης είναι η άσκηση της διακριτικής ευχέρειας και απόφαση η οποία συναρτάται με αυτή.
Τα γεγονότα τα οποία θεμελιώνουν την προσφυγή δεν αναφέρονται σε οποιαδήποτε υποχρέωση διοικητικής αρχής ή οργάνου την οποία επιβάλλει ο νόμος και την οποία παρέλειψε να εκπληρώσει. Αντίθετα, αυτά αναφέρονται σε παράλειψη του Υπουργικού Συμβουλίου να αποφασίσει αίτημα που υπέβαλε ο εφεσείων για την αναγνώριση υπηρεσίας του, για σκοπούς σύνταξης, στην κυβερνητική υπηρεσία πριν την ανεξαρτησία, μεταξύ 1941 και [*168]1953. Το παράπονο εξειδικεύεται σε παράλειψη του Υπουργικού Συμβουλίου να δώσει απάντηση στο αίτημά του κατά παράβαση των διατάξεων του Άρθρου 29 του Συντάγματος.
Οι εφεσίβλητοι στην ένστασή τους υποστήριξαν ότι ανάλογο αίτημα για την αναγνώριση της ίδιας υπηρεσίας του εφεσείοντα, για σκοπούς σύνταξης, υποβλήθηκε και στο παρελθόν και απορρίφθηκε στις 31.5.79, απόφαση η οποία επικυρώθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο στην Georghiades v. Republic (1981) 3 C.L.R. 431. Εν πάση περιπτώσει, στο αίτημα του εφεσείοντα δόθηκε απάντηση από το Υπουργείο Οικονομικών, μετά την καταχώρηση της προσφυγής (25.8.90), γεγονός που αποστερεί το παράπονο έννομων συνεπειών· ενώ αυτή τούτη η απάντηση είναι βεβαιωτική της απόφασης που επικυρώθηκε στη Georghiades (ανωτέρω).
Το Δικαστήριο έκρινε ότι σε όποιο μέτρο η προσφυγή στρέφεται κατά της παράλειψης της Δημοκρατίας να απαντήσει, “... αυτή η παράλειψη έχει ήδη καλυφθεί με την επιστολή ημερομηνίας 25.8.1990.”. Περαιτέρω αποφάσισε ότι, για τους ίδιους λόγους που διαπιστώθηκαν και στη Georghiades, ο εφεσείων εστερείτο εννόμου συμφέροντος να προσβάλει την απόφαση.
Στην αγόρευσή του ο εφεσείων επικαλέσθηκε και πάλι τις διατάξεις του Άρθρου 29 και εισηγήθηκε ότι η παράλειψη απάντησης στο αίτημά του συνεχίζεται εφόσον δε δόθηκε απάντηση από το όργανο προς το οποίο υποβλήθηκε, το Υπουργικό Συμβούλιο. Η απάντηση του Υπουργείου Οικονομικών δεν πληρώνει το κενό διότι το αίτημα δεν απευθυνόταν σ’ εκείνη την αρχή της Δημοκρατίας αλλά στο Υπουργικό Συμβούλιο. Ως προς την ουσία του αιτήματος, ο εφεσείων υπέβαλε ότι αυτό εισάγει νέα στοιχεία τα οποία επιβάλλουν την επανεξέτασή του, ιδιαίτερα εκείνα τα οποία αναφέρονται σε άλλους υπαλλήλους των οποίων η υπηρεσία αναγνωρίστηκε. Η μη αναγνώριση και της υπηρεσίας του εφεσείοντα, πλήττει την αρχή της ισότητας που κατοχυρώνεται στο Άρθρο 28 του Συντάγματος.
Ο δικηγόρος της Δημοκρατίας, στην απάντησή του, υποστήριξε ότι το αίτημα του εφεσείοντα καλύπτεται από το δεδικασμένο που προέκυψε από την Georghiades (ανωτέρω) (για τις αρχές του δεδικασμένου στο πεδίο της αναθεωρητικής δικαιοδοσίας, επικαλέσθηκε την Pieris v. Republic (1983) 3 C.L.R. 1054).
Ως προς το Άρθρο 29 του Συντάγματος, υπέβαλε ότι με την [*169]επιστολή του Υπουργείου Οικονομικών, της 25.8.90, δόθηκε απάντηση στο αίτημα του εφεσείοντα και η παράλειψη εξαλείφθηκε.
Είναι πρόδηλο ότι η αναθεωρητική διαδικασία παρεκτράπηκε από το πλαίσιο της προσφυγής και ότι εξετάστηκε θέμα άλλο από εκείνο το οποίο τέθηκε με την προσφυγή, που είναι η αναθεώρηση εκτελεστής παράλειψης.
Τα γεγονότα τα οποία στοιχειοθετούν την προσφυγή, όπως έχουμε επισημάνει, δεν αποκαλύπτουν την ύπαρξη εκτελεστής παράλειψης. Ούτε τα “νομικά σημεία” που υποστηρίζουν την προσφυγή αναφέρονται σε νόμο που επιβάλλει οποιαδήποτε υποχρέωση για την έκδοση της απόφασης την οποίαν οι αρχές κατ’ ισχυρισμόν παρέλειψαν να εκδόσουν. Επομένως δεν εγείρεται θέμα υποκείμενο στην αναθεωρητική δικαιοδοσία του Ανωτάτου Δικαστηρίου. διαπίστωση που καθιστά την προσφυγή εκ προοιμίου απορριπτέα.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
H έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο