(1995) 3 ΑΑΔ 225
[*225]18 Μαΐου, 1995
[ΠΙΚΗΣ, Π., ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ, ΠΟΓΙΑΤΖΗΣ, ΝΙΚΗΤΑΣ, NIKOΛAΪΔHΣ, Δ/στές]
K. AND M. (TRANSPORT) LTD ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ,
Εφεσείοντες-Αιτητές,
ν.
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ ΑΔΕΙΩΝ,
Εφεσιβλήτων - Καθ’ ων η αίτηση.
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 1233)
Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου — Αναθεωρητική Αρχή Αδειών — Νομικό καθεστώς που διέπει την έκδοση αδειών για χρήση Μεταφορέων Α’ και Β’ — Ο περί Ρυθμίσεως της Τροχαίας Μεταφοράς Νόμος Ν. 9/82 ο οποίος αντικατέστησε τον ομώνυμο Νόμο Ν. 16/64.
Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου — Αναθεωρητική Αρχή Αδειών — Ιεραρχική προσφυγή από ιδιοκτήτες οχημάτων για εξασφάλιση αδειών Μεταφορέα Β’ — Κατά πόσο οι ιδιοκτήτες οχημάτων με άδεια Μεταφορέα Α’ έχουν δικαίωμα να ακουστούν.
Έννομο συμφέρον — Αναθεωρητική Αρχή Αδειών — Οι ιδιοκτήτες οχημάτων με άδεια Μεταφορέα Α’ έχουν με βάση την ισχύουσα νομοθεσία δικαίωμα για χρήση των οχημάτων τους σε δημόσιες μεταφορές και επομένως δεν νομιμοποιούνται να προσβάλουν απόφαση για τη χορήγηση άδειας Μεταφορέα Β’ που αφορά τη χρήση οχήματος σε ιδιωτικές μεταφορές — Το ενδεχόμενο επηρεασμού των οικονομικών συμφερόντων τους από την έκδοση άδειας Μεταφορέα Β’ δεν θεμελιώνει την ύπαρξη εννόμου συμφέροντος κάτω από το Άρθρο 146.2 του Συντάγματος.
Λέξεις και Φράσεις — “Ενδιαφερόμενος” στο Άρθρο 4Α(3) του περί Ρυθμίσεως της Τροχαίας Μεταφοράς Νόμου Ν.9/82.
Οι εφεσείοντες είναι ιδιοκτήτες βυτιοφόρων για μεταφορά πετρελαιοειδών από τις κεντρικές εγκαταστάσεις των εταιρειών πετρελαιοειδών στη Λάρνακα, σε σταθμούς και πρατήρια βενζίνης [*226]και έχουν άδεια Μεταφορέα Α’. Το ενδιαφερόμενο μέρος είναι ιδιοκτήτης εγκαταστάσεων αποθήκευσης πετρελαιοειδών για μεταπώληση στα πρατήρια πετρελαιοειδών των αγοραστών, και κατεχώρησε ιεραρχική προσφυγή στην Αναθεωρητική Αρχή Αδειών (η Αρχή), για εξασφάλιση άδειας Μεταφορέα Β’. Η Αρχή ενέκρινε το αίτημά του.
Η προσφυγή των εφεσειόντων κατά της απόφασης της Αρχής απορρίφθηκε λόγω απουσίας νενομισμένου συμφέροντος για την προσβολή της απόφασης.
Το ερώτημα που εγείρεται ενώπιον του Εφετείου αφορά το συμφέρον ιδιοκτήτη Μεταφορέα Α’ να ακούεται σε ιεραρχική προσφυγή τόσο από την Αρχή Αδειών όσο και από την Αναθεωρητική Αρχή Αδειών οποτεδήποτε τα συμφέροντα του ως ιδιοκτήτη Μεταφορέα A’ είναι ενδεχόμενο να επηρεασθούν από την ικανοποίηση του αιτήματος για τη χορήγηση άδειας Μεταφορέα Β’.
Οι εφεσείοντες υπέβαλαν ότι είχαν δικαίωμα να ακουστούν ως ενδιαφερόμενα πρόσωπα από την Αρχή, βάσει του Άρθρου 4Α(3) του Ν.9/82, όπως διαμορφώθηκε από τον Τροποποιητικό Νόμο 84/84, και ότι η απόρριψη του αιτήματός τους να ακουστούν, καθιστούσε την έρευνα της Αρχής ατελή λόγω αποστέρησης ουσιωδών στοιχείων. Επίσης υπέβαλαν ότι η βάση με την οποία εθεμελιώνετο η Efstathios Kyriakou με βάση την οποία απορρίφθηκε το αίτημά τους να ακουστούν, έχει αφαιρεθεί με την κατάργηση του Ν. 16/64 και ότι ο Ν. 9/82 ο οποίος τον αντικατέστησε τους καθιστούσε ενδιαφερόμενα πρόσωπα εφόσον επηρεάζονταν τα συμφέροντα τους από τη χορήγηση τέτοιων αδειών. Επίσης επικαλέσθηκαν αποφάσεις του Συμβουλίου Επικρατείας της Ελλάδας ότι νομιμοποιούνται ως δημόσιοι μεταφορείς να προσβάλουν απόφαση του αρμόδιου διοικητικού οργάνου για τη χορήγηση αδειών για τις επιχειρηματικές ανάγκες του ιδιοκτήτη των οχημάτων.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου απέρριψε την έφεση και αποφάνθηκε ότι:
1. Η διάκριση μεταξύ της χρήσης των δύο κατηγοριών μεταφορέα και του αντιστοίχου (μεταφορικού) τομέα που καλύπτουν, δεν μεταβλήθηκε με την κατάργηση της επιφύλαξης του Άρθρου 10(2) του Ν. 16/64.
2. Οι αποφάσεις του Συμβουλίου Επικρατείας που επικαλέσθηκαν οι εφεσείοντες, δεν αποκαλύπτουν το νομικό καθε[*227]στώς το oποίο διέπει την έκδοση των αντίστοιχων κατηγοριών αδειών, ούτε την ακριβή έκταση της χρήσης οχημάτων για τις ανάγκες του ιδιοκτήτη.
3. Η κυπριακή νομοθεσία διαχωρίζει τη χρήση Μεταφορέων Α’ και Μεταφορέων Β’. Με βάση την απόφαση στην Efstathios Kyriakou, εκτός όπου ο νόμος παρέχει δικαίωμα σε Μεταφορείς Α’ να ακούονται σε σχέση με τη χορήγηση νέων αδειών, δεν παρέχεται σ’ αυτούς το δικαίωμα ακρόασης ενώπιον των αρμόδιων διοικητικών οργάνων. Το δικαίωμα ιδιοκτητών Μεταφορέα Α’ είναι επίκτητο και πηγάζει από την άδεια που τους παρέχεται. Η ιδιοκτησία των οχημάτων τους δεν τους παρέχει αυτό το δικαίωμα.
4. Τα δικαιώματα ιδιοκτητών Μεταφορέα Α’ περιορίζονται στο δημόσιο τομέα μεταφορών και μόνο σ’ εκείνο τον τομέα παρέχεται νομικό έρεισμα στα συμφέροντά τους. Για τον λόγο αυτό δεν νομιμοποιούνται να προσβάλουν την επίδικη διοικητική απόφαση της Αρχής.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Υποθέσεις που αναφέρθηκαν:
Efstathios Kyriakou & Sons v. The Republic, (1986) 3 C.L.R. 2251.
Aποφάσεις Συμβουλίου Επικρατείας της Ελλάδας 124/56 και 915/79·
Λεωφορεία Εργατών Χ. Πέτρου Λτδ v. Της Κυπριακής Δημοκρατίας κ.α., Απόφαση ημερ. 3.6.1991·
Aποφάσεις Σ.τ.E. υπ’ αρ. 124/56 και 915/79.
Έφεση.
Έφεση εναντίον της απόφασης Δικαστή του Aνωτάτου Δικαστηρίου Kύπρου (Στυλιανίδης, Δ.) που δόθηκε στις 31 Oκτωβρίου, 1990 (Προσφυγή αρ. 1017/88) με την οποία απορρίφθηκε η προσφυγή των εφεσειόντων εναντίον απόφασης των εφεσιβλήτων να χορηγήσουν στο ενδιαφερόμενο μέρος άδεια μεταφορέα B για δύο οχήματά του.
I. Nικολάου με K. Xρίστου (δ/δα), για τους εφεσείοντες-Aιτητές.
[*228]
Π. Kληρίδης, Aνώτερος Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους εφεσίβλητους-καθ’ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
Την Απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Γ.Μ. Πικής, Π.
ΠΙΚΗΣ, Π.: Έχουν ή όχι οι ιδιοκτήτες οχημάτων εφοδιασμένων με άδεια Μεταφορέα Α’ δικαίωμα να ακουστούν από την Αναθεωρητική Αρχή Αδειών σε ιεραρχικές προσφυγές, οι οποίες ασκούνται από ιδιοκτήτες οχημάτων, οι οποίοι επιδιώκουν την εξασφάλιση αδειών Μεταφορέα Β’ για τις επιχειρηματικές τους ανάγκες (μεταφορά φορτίων); Το δικαστήριο έκρινε ότι δεν τους παρέχεται τέτοιο δικαίωμα και ότι αυτοί δε νομιμοποιούνται να προσβάλουν απόφαση της Αρχής για τη χορήγηση άδειας Μεταφορέα Β’.
Η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών είχε αρνηθεί αίτημα των εφεσειόντων (αιτητών στην προσφυγή) να ακουστούν ως “ενδιαφερόμενοι” σε ιεραρχική προσφυγή του ενδιαφερόμενου μέρους για τη χορήγηση άδειας Μεταφορέα Β’ και για το δεύτερο όχημα για το οποίο είχε αποταθεί, χωρητικότητας άνω των επτά τόνων, το οποίο η Αρχή Αδειών είχε απορρίψει. Το αίτημά του για το βυτιοφόρο κάτω των επτά τόνων το είχε εγκρίνει. Η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών ενέκρινε το αίτημά του και για το δεύτερο βυτιοφόρο. Η προσφυγή των εφεσειόντων κατά της απόφασης αυτής απορρίφθηκε, λόγω απουσίας του νενομισμένου, όπως έκρινε το δικαστήριο, συμφέροντος για την προσβολή της απόφασης.
Η έφεση εναντίον της απόφασης του δικαστηρίου έχει ως κύριο άξονα το συμφέρον ιδιοκτήτη Μεταφορέα Α’ να ακούεται, τόσο από την Αρχή Αδειών, όσο και από την Αναθεωρητική Αρχή Αδειών, εφόσον ασκείται ιεραρχική προσφυγή, οποτεδήποτε τα συμφέροντά του ως ιδιοκτήτη Μεταφορέα Α’ είναι ενδεχόμενο να επηρεασθούν από την ικανοποίηση αιτήματος για τη χορήγηση άδειας Μεταφορέα Β’.
Θέση των εφεσειόντων είναι ότι είχαν δικαίωμα να ακουστούν από την Αναθεωρητική Αρχή Αδειών - δικαίωμα το οποίο τους παρέχει το Άρθρο 4Α(3) του περί Ρυθμίσεως της Τροχαίας Μεταφοράς Νόμου του 1982 (Ν 9/82, όπως διαμορφώθηκε από τον Τροποποιητικό Νόμο, Ν 84/84). Η νομοθετική αυτή διάταξη προβλέπει ότι η Αναθεωρητική Αρχή, κατά την [*229]ενάσκηση των εξουσιών της, ακούει τους “ενδιαφερομένους”. Η ερμηνεία του όρου “ενδιαφερόμενος” δεν προσδιορίζεται· περιλαμβάνει, όμως, σύμφωνα με τους εφεσείοντες, κάθε ιδιοκτήτη Μεταφορέα Α, που θα επηρεαστεί, κατά λογική πρόβλεψη, από τη χρήση οχήματος για το οποίο υποβάλλεται αίτηση για την εξουσιοδότηση της χρήσης του ως Μεταφορέα Β.
Οι εφεσείοντες υπέβαλαν ότι η άρνηση του αιτήματος των εφεσειόντων να ακουστούν συνιστά εκτροπή από τις πρόνοιες του νόμου, εκείνων οι οποίες οριοθετούν το πλαίσιο άσκησης των εξουσιών της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών και οι οποίες καθιερώνουν την παροχή σε ενδιαφερόμενα πρόσωπα δικαιώματος να ακουστούν ως ουσιώδη κανόνα της διαδικασίας. Εξάλλου, το αποτέλεσμα της απόρριψης του αιτήματος των εφεσειόντων να ακουστούν ήταν η αποστέρηση του αρμόδιου οργάνου από ουσιώδη στοιχεία για την άσκηση των εξουσιών του, καθιστώσα την έρευνα ατελή.
Η απόρριψη του αιτήματος των εφεσειόντων από την Αναθεωρητική Αρχή Αδειών βασίστηκε στην Efstathios Kyriacou & Sons v. Republic (1986) 3 C.L.R. 2251, όπου κρίθηκε ότι οι ιδιοκτήτες Μεταφορέων Α, όπως και οι εφεσείοντες, δεν έχουν δικαίωμα να ακούονται σε αιτήσεις για τη χορήγηση αδειών για τη χρήση οχημάτων ως Μεταφορέων Β’. Δε θεωρούνται ενδιαφερόμενοι σε αιτήσεις για τη χορήγηση αδειών Μεταφορέα Β’. Ανάλογη έλλειψη συμφέροντος καθιστά και την προσβολή της απόφασης που λαμβάνεται απαράδεκτη.
Οι εφεσείοντες δεν αμφισβητούν το λόγο της Efstathios Kyriacou, (ανωτέρω). υπέβαλαν, όμως, ότι η βάση στην οποία θεμελιώνεται έχει αφαιρεθεί με την κατάργηση του περί Ρυθμίσεως της Τροχαίας Μεταφοράς Νόμου του 1964 (Ν 16/64). Ο νόμος ο οποίος τον αντικατέστησε, ο Ν 9/82, προβαίνει σε διάφορες ρυθμίσεις (εισηγήθηκαν οι εφεσείοντες), οι οποίες καθιστούν τους ιδιοκτήτες Μεταφορέων Α’ πρόσωπα ενδιαφερόμενα σε αιτήσεις για τη χορήγηση αδειών Μεταφορέα Β’, εφόσον τα συμφέροντά τους θα επηρεασθούν από την ενδεχόμενη ικανοποίηση του αιτήματος.
Πράγματι, καταργήθηκε η επιφύλαξη του Άρθρου 10(2) του Ν 16/64 (όπως διαμορφώθηκε από το Άρθρο 7 του Ν 60/75), η οποία περιόριζε, όπως έκρινε το δικαστήριο στην Efstathios Kyriacou, (ανωτέρω), το δικαίωμα ιδιοκτητών οχημάτων εφοδιασμένων με άδεια Μεταφορέα Α’ να ακούονται μόνο σε υπο[*230]θέσεις που αφορούσαν αιτήματα για τη χορήγηση νέων αδειών Μεταφορέα Α’. Δε μεταβλήθηκε, όμως, η διάκριση μεταξύ της χρήσης των δύο κατηγοριών μεταφορέα και του αντίστοιχου (μεταφορικού) τομέα που καλύπτουν. Η χρήση Μεταφορέων Β’ περιορίζεται στην ικανοποίηση των επιχειρηματικών αναγκών του ιδιοκτήτη. Επεκτάθηκε, όμως, υποστηρίζουν οι εφεσείοντες, ο κύκλος των εμπορικών δραστηριοτήτων για τις οποίες μπορεί να χρησιμοποιηθεί Μεταφορέας Β’ και, ως εκ τούτου, έχει διαφοροποιηθεί το καθεστώς πραγμάτων σε σχέση με τη χορήγηση άδειας Μεταφορέα Β’, ώστε να θίγονται άμεσα τα συμφέροντα των ιδιοκτητών Μεταφορέων Α’ από τη χορήγηση αδειών εκείνης της κατηγορίας.
Αντιπαραβολή των διατάξεων του Ν 16/64 (όπως είχε τροποποιηθεί πριν την κατάργησή του) και του Ν 9/82 (όπως διαμορφώθηκε με μεταγενέστερες τροποποιήσεις), δεν αποκαλύπτει οποιαδήποτε ουσιώδη μεταβολή του νομικού καθεστώτος ως προς τη χρήση Μεταφορέων Β’. Και στις δύο περιπτώσεις η χρήση τους περιορίζεται στην ικανοποίηση των μεταφορικών αναγκών του ιδιοκτήτη, που αποτελεί και το κριτήριο για τη χορήγηση των αδειών Μεταφορέα Β’.
Οι εφεσείοντες υπέβαλαν ότι οι πρόνοιες της επιφύλαξης του Άρθρου 16(2) του Ν 9/82 επεκτείνουν τον κύκλο εμπορικής δραστηριότητας των ιδιοκτητών Μεταφορέων Β’, για τον οποίο μπορεί να χρησιμοποιηθούν τα οχήματά τους, και ότι η επέκταση αυτή άπτεται των συμφερόντων των ιδιοκτητών Μεταφορέων Α’, εκείνων οι οποίοι διενεργούν μεταφορές επί μισθώσει ή επ’ αμοιβή στο πεδίο των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων του προσώπου το οποίο επιδιώκει την εξασφάλιση άδειας Μεταφορέα Β’.
Οι εφεσείοντες είναι ιδιοκτήτες βυτιοφόρων εφοδιασμένων με άδεια Μεταφορέα Α’, με τα οποία διενεργούν μεταφορές πετρελαιοειδών από τις κεντρικές εγκαταστάσεις των εταιρειών πετρελαίου στη Λάρνακα σε διάφορα σημεία διανομής ανά την Κύπρο, σε σταθμούς και πρατήρια βενζίνης. Το ενδιαφερόμενο μέρος είναι ιδιοκτήτης εγκαταστάσεων αποθήκευσης πετρελαιοειδών, τη μεταπώληση των οποίων εμπορεύεται. Οι εμπορικές του δραστηριότητες περιλαμβάνουν τη μεταφορά πετρελαιοειδών, τα οποία πωλεί σε τρίτους, στα πρατήρια πετρελαιοειδών των αγοραστών. Η χορήγηση των αδειών Mεταφορέα Β’ στο ενδιαφερόμενο μέρος θίγει τα συμφέροντα των εφεσειόντων, όπως εισηγήθηκαν, γεγονός που τους καθιστά “ενδιαφερόμενους” [*231]στην εξέταση του αιτήματος για τη χορήγηση των αδειών και τους νομιμοποιεί να προσφύγουν εναντίον της απόφασης η οποία εκδίδεται.
Οι εφεσίβλητοι υπέβαλαν ότι το καθεστώς πραγμάτων, που ίσχυε κάτω από την καταργηθείσα και τη νέα νομοθεσία (Ν 16/64 και Ν 9/82), ως προς τη χορήγηση αδειών Μεταφορέα Α’ και Μεταφορέα Β’, δε μεταβλήθηκε και, επομένως, δε συντρέχει κανένας λόγος για απόκλιση από το λόγο της απόφασης στην Efstathios Kyriacou, (ανωτέρω). Επίσης, υπέβαλαν ότι δεν έχει μεταβληθεί το νομικό καθεστώς για τη χορήγηση αδειών Μεταφορέα Β’. Ό,τι συντελέστηκε με την επιφύλαξη του Άρθρου 16(2) του Ν 9/82 ήταν η διευκρίνιση των επιχειρηματικών αναγκών οι οποίες μπορεί να καλυφθούν με τη χρήση Μεταφορέα Β.
Οι εφεσείοντες επικαλέστηκαν δύο αποφάσεις του Συμβουλίου Επικρατείας της Ελλάδας, την 124/56 και 915/79, προς υποστήριξη της θέσης ότι νομιμοποιούνται, ως δημόσιοι μεταφορείς, να προσβάλουν αποφάσεις του αρμόδιου διοικητικού οργάνου για τη χορήγηση αδειών για την ικανοποίηση των επιχειρηματικών αναγκών του ιδιοκτήτη των οχημάτων.
Η θέση αυτή υποστηρίζεται άμεσα από την 915/79 και έμμεσα από την 124/56. Στην 915/79 κρίθηκε παραδεκτή η προσφυγή δημοσίων μεταφορέων κατά απόφασης για τη χορήγηση αδειών για τη μεταφορά φορτίων προς ικανοποίηση των επιχειρηματικών αναγκών των ιδιοκτητών των οχημάτων και η απόφαση ακυρώθηκε λόγω του ότι η άδεια είχε χορηγηθεί καθ’ υπέρβαση εξουσίας. Η απόφαση δεν αποκαλύπτει το νομικό καθεστώς το οποίο διέπει την έκδοση των αντίστοιχων κατηγοριών αδειών, ούτε την ακριβή έκταση της χρήσης οχημάτων για τις ανάγκες του ιδιοκτήτη.
Η κυπριακή νομοθεσία διαχωρίζει τη χρήση Μεταφορέων Α’ και Μεταφορέων Β’. Η Efstathios Kyriacou, (ανωτέρω), υποστηρίζει τη θέση ότι, εκτός όπου ο νόμος παρέχει δικαίωμα σε Μεταφορείς Α’ να ακούονται σε σχέση με τη χορήγηση νέων αδειών, δεν παρέχεται σ’ αυτούς δικαίωμα ακρόασης ενώπιον των αρμοδίων διοικητικών οργάνων. Προέκταση της θέσης αυτής είναι ότι οι Μεταφορείς Α’ δεν έχουν εγγενές συμφέρον, το οποίο είναι ενδεχόμενο να θιγεί από την έγκριση αδειών Μεταφορέα Β’, ώστε να προκύπτει ανάγκη προστασίας των συμφερόντων τους. Η ιδιοκτησία των οχημάτων δεν τους παρέχει [*232]αυτό το δικαίωμα. Το δικαίωμα ιδιοκτητών Μεταφορέα Α’ είναι επίκτητο και πηγάζει από την άδεια η οποία τους παρέχεται. Η εξουσιοδότηση περιορίζει τη χρήση των οχημάτων σε δημόσιες μεταφορές, επί μισθώσει ή επ’ αμοιβή. Η άδεια Μεταφορέα Β’ περιορίζει τη χρήση του οχήματος για την εξυπηρέτηση των μεταφορικών αναγκών του ιδιοκτήτη.
Η χορήγηση άδειας Μεταφορέα Β’ συναρτάται αποκλειστικά με τις ανάγκες του ιδιοκτήτη, τόσο στην περίπτωση οχημάτων χωρητικότητας κάτω των επτά τόνων, όσο και οχημάτων μεγαλύτερης χωρητικότητας. Η χορήγηση άδειας Μεταφορέα Β’ δεν εξαρτάται από την ύπαρξη δημοσίων μεταφορικών μέσων προς ικανοποίηση των αναγκών τις οποίες ο ιδιοκτήτης του οχήματος επιδιώκει να καλύψει με την εξασφάλιση άδειας Μεταφορέα Β’. Οι όποιες παραστάσεις, τις οποίες ήταν δυνατό να υποβάλουν οι Μεταφορείς Α’ για τη μη χορήγηση άδειας Μεταφορέα Β’ στο ενδιαφερόμενο μέρος, θα ήταν εκ προοιμίου άσχετες με την άσκηση της εξουσίας της Αναθεωρητικής Αρχής.
Τα οικονομικά συμφέροντα των ιδιοκτητών Μεταφορέα Α’ είναι ενδεχόμενο να επηρεαστούν από τη χορήγηση αδειών Μεταφορέα Β’. Αυτό, όμως, δεν αρκεί για τη θεμελίωση δικαιώματος προσφυγής. Το συμφέρον το οποίο απαιτείται από το Άρθρο 146.2 του Συντάγματος για τη νομιμοποίηση προσώπου να προσφύγει στο Ανώτατο Δικαστήριο πρέπει να έχει νομικό έρεισμα - (βλ., μεταξύ άλλων, Λεωφορεία Εργατών Κ. Πέτρου Λίμιτεδ ν. Της Κυπριακής Δημοκρατίας, κ.ά., Υπόθεση Αρ. 940/90, ημερομηνίας 3 Ιουνίου, 1991· Μ. Δένδια - “Διοικητικόν Δίκαιον”, Τόμος Γ’, “Διοικητική Δικαιοσύνη”, Έκδοση Δεύτερη, 1965, σελ. 276). Τα δικαιώματα ιδιοκτητών Μεταφορέα Α’ περιορίζονται στο δημόσιο τομέα μεταφορών. Μόνο σ’ εκείνο τον τομέα παρέχεται νομικό έρεισμα στα συμφέροντά τους. Ο νόμος δεν τους αναγνωρίζει ούτε τους παρέχει οποιοδήποτε δικαίωμα στον τομέα των ιδιωτικών μεταφορών. Επομένως, δε νομιμοποιούνται να προσβάλουν απόφαση για τη χορήγηση άδειας Μεταφορέα Β’.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
H έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο