(1996) 3 ΑΑΔ 559
[*559]6 Δεκεμβρίου, 1996
[ΠΙΚΗΣ, Π., ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ, AΡΤΕΜΗΣ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΚΑΛΛΗΣ Δ/στές]
ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ
ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΚΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥ ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΥ ΤΟΥ
ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟΥ ΚΑΙ
ΧΩΡΟΜΕΤΡΙΑΣ,
Εφεσείοντες-Καθ’ ών η αίτηση,
v.
ΒΑΣΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ ΛΤΔ.,
Εφεσιβλήτων-Αιτητών.
(Aναθεωρητική Έφεση Aρ. 1515).
Aναθεωρητική Έφεση — Tροποποίηση λόγων έφεσης — Διακριτική εξουσία — Eφαρμοστέες αρχές.
Δικονομία — Eιδοποίηση έφεσης — Oι λόγοι της έφεσης πρέπει να είναι αιτιολογημένοι — Θεσμοί της Πολιτικής Δικονομίας Δ.35 θ.4.
Mε τους λόγους της έφεσης προσβάλλεται η πρωτόδικη απόφαση αναφορικά με τον τρόπο που ερμηνεύθηκε από το πρωτόδικο δικαστήριο το Άρθρο 9(2) του περί Kτηματολογικού και Xωρομετρικού Tμήματος (Tέλη και Δικαιώματα) Nόμου, Kεφ. 219, όπως τροποποιήθηκε. H αίτηση για τροποποίηση των λόγων της έφεσης υποβλήθηκε καθυστερημένα και οι εφεσίβλητοι δεν ενέστησαν όταν τέθηκε θέμα παροχής δυνατότητας για εξέτασή της.
Tο Aνώτατο Δικαστήριο, μέσα στα πλαίσια άσκησης της διακριτικής του εξουσίας, ενέκρινε την αίτηση για τους πιο κάτω λόγους:
H έγκριση της αίτησης στο στάδιο που ζητήθηκε δε θα προκαλέσει στους εφεσίβλητους βλάβη ούτε θα επιφέρει σ’ αυτούς άλλη δυσμενή επίπτωση. Tο δε γεγονός, ότι πράγματι αποβλέπει στη θεραπεία ατέλειας τόσο σημαντικής, ώστε χωρίς την τροποποίηση να προδιαγράφεται η απόρριψη της έφεσης, είναι λόγος που συνηγορεί υπέρ της έγκρισης της αίτησης.
[*560]H αίτηση εγκρίνεται με έξοδα υπέρ των εφεσιβλήτων.
Yπόθεση που αναφέρθηκε:
Panayiotis Georghiou (Catering) Ltd και Άλλοι v. Δημοκρατίας και Άλλων (1996) 3 A.A.Δ. 323.
Aίτηση.
Αίτηση για τροποποίηση της ειδοποίησης έφεσης έτσι ώστε να θεραπευθεί η ατέλεια των λόγων έφεσης.
Γ. Φράγκου, για τους Εφεσείοντες.
Αιμ. Λεμονάρης, για τους Εφεσίβλητους.
Cur. adv. vult.
ΠΙΚΗΣ, Π.: Την απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Γ. Κωνσταντινίδης.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Εξετάζουμε αίτηση για τροποποίηση της ειδοποίησης έφεσης. Οι εφεσίβλητοι εισηγούνται την απόρριψη της ως “νομικά και πραγματικά ανυπόστατης και αστήρικτης”.
Η κα Φράγκου εξήγησε πως με την επιδιωκόμενη τροποποίηση θα παρασχεθεί η αιτιολογία των υφιστάμενων λόγων έφεσης και η πιο πάνω τοποθέτηση των εφεσιβλήτων είχε στη βάση της την άποψη, πως δεν προβλήθηκαν καν λόγοι έφεσης, ώστε να μπορεί να τίθεται θέμα αιτιολόγησής τους και πως η προτεινόμενη προσθήκη συνιστούσε στην ουσία επιχειρηματολογία και εν πάση περιπτώσει δεν ήταν πλήρης αιτιολογία όπως απαιτεί η Δ.35 θ.4 των Θεσμών περί Πολιτικής Δικονομίας. Επισήμανε συναφώς ο κ. Λεμονάρης πως στην ίδια την αίτηση καταγράφεται ως στόχος της όχι η παροχή ελλείπουσας αιτιολογίας αλλά η “πληρέστερη διευκρίνιση και/ή επέκταση” των “λόγων έφεσης”.
Αντικείμενο στην πρωτόδικη διαδικασία ήταν η απόφαση με την οποία απορρίφθηκε αίτημα των εφεσιβλήτων για επιστροφή τελών και δικαιωμάτων σε σχέση με μεταβίβαση προς αυτούς ακίνητης ιδιοκτησίας δυνάμει δωρεάς. Το θέμα διεπόταν από το άρθρο 9(2) του περι Κτηματολογικού και Χωρομετρικού Τμήματος (Τέλη και Δικαιώματα) Νόμου, Κεφ. 219 όπως τροποποιήθηκε με [*561]το Νόμο 31/76, και ο συνάδελφός μας έκρινε ότι η προσβληθείσα απόφαση δεν ήταν λογικά εφικτή. Δεν ενστερνίστηκε την ερμηνευτική προσέγγιση που υιοθέτησε η διοίκηση, θεώρησε πως δεν προέκυπτε με σαφήνεια από το Νόμο η προϋπόθεση στην οποία στηρίχτηκε και, επειδή το νομοθέτημα ήταν φορολογικό, προέκρινε την πλέον ευνοϊκή για τους εφεσίβλητους ερμηνεία.
Με τους λόγους έφεσης προσβάλλεται η απόφαση ακριβώς με αναφορά στον τρόπο με τον οποίο ερμηνεύθηκε το άρθρο 9(2). Οι εφεσείοντες, με ξεχωριστά αριθμημένους λόγους έφεσης, ισχυρίζονται ότι ήταν λανθασμένος, πως εσφαλμένα κρίθηκε ότι δεν προέκυπτε με σαφήνεια από το λεκτικό του άρθρου η συζητηθείσα προϋπόθεση και ότι αυτό μπορούσε να ερμηνευθεί με δυο διαφορετικούς τρόπους. Διαπιστώνουμε συνεπώς πως, αντίθετα προς την εισήγηση των εφεσιβλήτων, αποκαλύπτονται συγκεκριμένοι λόγοι έφεσης. Το υπόβαθρο της εισήγησης ως προς αυτή την πτυχή δεν υπάρχει και δεν χρειάζεται να μας απασχολήσει άλλο θέμα ως προς αυτά.
Είναι ορθή η επισήμανση του κ. Λεμονάρη αναφορικά με την περιγραφή των προσθηκών που επιδιώκονται. Κρίνοντας από το περιεχόμενό τους, δε συνιστούν ακριβώς διευκρίνιση ή επέκταση των λόγων έφεσης. Είναι προφανές ότι αποβλέπουν στην πλήρωση του κενού ως προς την αιτιολογία, όπως άλλωστε αναγνώρισε και η κα Φράγκου κατά την ακρόαση. Δε συμφωνούμε όμως πως η όποια περιγραφή δικαιολογείται να αποκλείσει την εξέταση του θέματος πάνω στην εξ αντικειμένου ορθή του διάσταση.
Από την άλλη, η Δ.35 θ.4 επιβάλλει την πλήρη παράθεση της αιτιολογίας πάνω στην οποία στηρίζεται ο εφεσείων και δεν μπορεί να τίθεται ζήτημα ελέγχου αν η αιτιολογία που παρέχεται περιλαμβάνει όσα θα μπορούσαν να λεχθούν σε σχέση με το εγειρόμενο ζήτημα. Κατά την ακρόαση ο εφεσείων περιορίζεται σε όσα καταγράφονται ως η πλήρης αιτιολογία των λόγων έφεσης και η ενδεχόμενη ανεπάρκειά τους μπορεί να οδηγήσει στην απόρριψη του λόγου έφεσης στον οποίο αφορά κατ’ ουσίαν και όχι με αναφορά σε δικονομική ατέλεια. Επίσης δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε ότι ενέχει σημασία η ενδεχόμενη ταξινόμηση της αιτιολογίας ως επιχειρηματολογίας. Ιδιαίτερα όταν συζητείται η ορθότητα ή το λανθασμένο της ερμηνείας Νόμου, οπότε φυσιολογικά καταγράφονται, όπως έγινε και εδώ, όσα οδηγούν κατά την άποψη του εφεσείοντα προς την κατεύθυνση που εκείνος εισηγείται.
Τώρα, ως προς το πώς θα πρέπει να ασκήσουμε τη διακριτική [*562]μας εξουσία. Οι εφεσίβλητοι περιορίστηκαν στη γενική εισήγηση πως τα γεγονότα στα οποία στηρίζεται η αίτηση δε δικαιολογούν την παροχή της θεραπείας που επιζητείται. Και επίσης στην εκτίμηση, πως οι παραλείψεις που παρουσιάζει η ειδοποίηση έφεσης δεν είναι τυπικές αλλά ουσιαστικές. Είναι δίκαιο όμως να σημειώσουμε πως αναγνώρισε στο τέλος ο κ. Λεμονάρης πως δεν θα ανέμενε αυστηρή προσέγγιση ως προς αυτά.
Όσα θα μπορούσαν να λεχθούν στην παρούσα υπόθεση αναφορικά με τη διακριτική εξουσία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, απασχόλησαν την Ολομέλεια στην υπόθεση Panayiotis Georghiou (Catering) Ltd και Άλλοι v. Δημοκρατίας και Άλλων, Α.Ε. 1516 και άλλες - 19.7.1996. Όταν τέθηκε θέμα παροχής δυνατότητας για εξέταση της αίτησης για τροποποίηση η οποία, για λόγους που εξήγησαν οι καθ’ ων η αίτηση υποβλήθηκε καθυστερημένα, οι εφεσίβλητοι δεν ενέστησαν. Κρίναμε πως κάτω από τις περιστάσεις εδικαιολογείτο αναβολή και ορθά ο κ. Λεμονάρης δεν στήριξε πλέον επιχειρήματα σχετικά με το χρόνο καταχώρησης της αίτησης. Η έγκρισή της τώρα, δε θα προκαλέσει στους εφεσίβλητους κάποια βλάβη ούτε θα επιφέρει άλλη δυσμενή επίπτωση. Το γεγονός δε ότι πράγματι αποβλέπει στη θεραπεία ατέλειας τόσο σημαντικής, ώστε χωρίς αυτή να προδιαγράφεται η απόρριψη της έφεσης, είναι λόγος που, στο πλαίσιο των περιστατικών, συνηγορεί υπέρ της έγκρισης και όχι της απόρριψής της. Η αίτηση εγκρίνεται με έξοδα υπέρ των εφεσιβλήτων.
H αίτηση εγκρίνεται με έξοδα υπέρ των εφεσιβλήτων.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο