(1997) 3 ΑΑΔ 75
[*75]27 Φεβρουαρίου, 1997
[ΠΙΚΗΣ, Π., ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ, ΑΡΤΕΜΗΣ,
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΚΑΛΛΗΣ, Δ/στές]
1. ΣΤΕΛΙΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ,
2. ANΔPEAΣ ΠAΠAΘΩMA,
Εφεσείοντες-Αιτητές,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Εφεσίβλητης-Καθ’ης η αίτηση.
(Aναθεωρητική Έφεση Αρ. 1524)
Δημόσιοι υπάλληλοι — Διορισμοί/Προαγωγές — Θέση Ανώτερου Λειτουργού Αεροπορικών Μεταφορών και Αερολιμένων, Τμήμα Πολιτικής Αεροπορίας — Σχέδια υπηρεσίας — Ερμηνεία και εφαρμογή — Ανήκει στην αρμοδιότητα της Ε.Δ.Υ. — Πλεονέκτημα “η γνώση θεμάτων που αφορούν στη Λειτουργία Αερολιμένων” — Η ερμηνεία της Ε.Δ.Υ. ότι αφορούσε μόνο τους διεκδικούντες πρώτο διορισμό κρίθηκε ορθή και επικυρώθηκε.
Δημόσιοι υπάλληλοι — Διορισμοί/Προαγωγές — Συστάσεις του Διευθυντή — Δεν πρέπει να παραγνωρίζονται χωρίς ειδική αιτιολογία — Η βαρύτητα της σύστασης εξαρτάται και από το βαθμό στον οποίο συνάδει προς τα στοιχεία του φακέλου.
Δημόσιοι υπάλληλοι — Διορισμοί/Προαγωγές — Αξιολόγηση υποψηφίων — Προσωπικές συνεντεύξεις — Ισχυρισμός για πρόσδοση υπέρμετρης βαρύτητας — Δεν τεκμηριώθηκε — Τα δύο ενδιαφερόμενα μέρη υπερτερούσαν σε πείρα και αρχαιότητα αντίστοιχα έναντι του εφεσείοντα, στοιχεία που παράλληλα με την απόδοσή τους στις συνεντεύξεις προσδιόρισαν την υπεροχή τους αναφορικά με την πλήρωση της επίδικης θέσης.
Ο Διευθυντής του Τμήματος Πολιτικής Αεροπορίας σύστησε ως τους καταλληλότερους για τις επίδικες θέσεις, τον εφεσείοντα 1 και τρίτο υποψήφιο. Η Ε.Δ.Υ. δεν έδωσε βαρύτητα στην κρίση του Διευθυντή. Επίσης ερμήνευσε το πλεονέκτημα του σχεδίου υπηρεσίας, ως [*76]εφαρμοζόμενο στις περιπτώσεις πρώτου διορισμού με αποτέλεσμα να το λάβει υπόψη στην περίπτωση του υποψηφίου που διεκδικούσε τη θέση ως πρώτο διορισμό. Το πρωτόδικο Δικαστήριο επικύρωσε την απόφαση της Ε.Δ.Υ. για διορισμό του ενός ενδιαφερόμενου προσώπου και προαγωγή του άλλου.
Οι εφεσείοντες εφεσίβαλαν την πρωτόδικη απόφαση και υποστήριξαν ότι:
1. Η κρίση της Ε.Δ.Υ., αναφορικά με την ερμηνεία του πλεονεκτήματος, είναι εσφαλμένη.
2. Η σύσταση του Διευθυντή παραγνωρίστηκε χωρίς ειδική αιτιολογία.
3. Προσδόθηκε υπέρμετρη βαρύτητα στις συνεντεύξεις των υποψηφίων, με αποτέλεσμα να αποκλεισθεί ο εφεσείων 1 (ο εφεσείων 2 απεβίωσε) από την περαιτέρω σύγκριση με τους υποψηφίους, σύγκριση που θα αναδείκνυε την υπεροχή του σε αρχαιότητα έναντι του ενός εκ των ενδιαφερόμενων προσώπων και τις καλύτερες, έστω και οριακά, εμπιστευτικές του εκθέσεις.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου απέρριψε την έφεση αφού εφάρμοσε τις αρχές που αναφέρονται στις πιο πάνω εισαγωγικές σημειώσεις.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Έφεση.
Έφεση εναντίον της απόφασης Δικαστή του Aνωτάτου Δικαστηρίου Kύπρου (Kούρρης, Δ.), που δόθηκε στις 19 Φεβρουαρίου, 1992 (Συνεκδικαζόμενες Προσφυγές Aρ. 727/89 και 860/89) με την οποία απορρίφθηκε η προσφυγή του εφεσείοντα Στ. Bασιλείου εναντίον της απόφασης της EΔY να διορίσει το N. Σιούερ και να προάξει τον Π. Γεωργίου στη θέση Aνώτερου Λειτουργού Aεροπορικών Mεταφορών και Aερολιμένων, Tμήμα Πολιτικής Aεροπορίας.
Α. Σ. Αγγελίδης, για τον Eφεσείοντα 1.
Ε. Ζαχαριάδου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για την Eφεσίβλητη.
Ξ. Ξενόπουλος, για το Eνδιαφερόμενο Πρόσωπο Π. Γεωργίου.
Cur. adv. vult.
[*77]ΠΙΚΗΣ Π.: Την απόφαση του δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Γ. Kωνσταντινίδης.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Εφεσιβάλλεται η πρωτόδικη απόφαση με την οποία επικυρώθηκε ο διορισμός του Νίκου Σιούερ και η προαγωγή του Παντελή Γεωργίου στη θέση Ανώτερου Λειτουργού Αεροπορικών Μεταφορών και Αερολιμένων, Τμήμα Πολιτικής Αεροπορίας. Ο εφεσείων 2 απεβίωσε και απέμεινε η έφεση του εφεσείοντα 1.
Το σχέδιο υπηρεσίας, για όσους διεκδικούσαν τη θέση ως πρώτο διορισμό, πρόβλεπε ως πλεονέκτημα τη “γνώση θεμάτων που αφορούν στη Λειτουργία Αερολιμένων”. Ο αιτητής και ο Ν. Σιούερ, που εντάσσονται σ’ αυτή την κατηγορία των υποψηφίων, κρίθηκε πως κατείχαν το πλεονέκτημα και συζητήθηκε ως λόγος έφεσης η επικύρωση πρωτόδικα της κρίσης της ΕΔΥ, πως αυτό μπορούσε να προσμετρήσει μόνο κατά τη σύγκριση υποψηφίων που διεκδικούσαν πρώτο διορισμό.
Ο Διευθυντής του Τμήματος Πολιτικής Αεροπορίας σύστησε, ως τους καταλληλότερους, τον εφεσείοντα και τρίτο υποψήφιο. Στο πλαίσιο της σύστασής του αναφέρθηκε σε διαπίστωσή του πως ο Παντελής Γεωργίου δε διαθέτει διοικητικές γνώσεις και ηγετικές ικανότητες στον απαιτούμενο βαθμό και πως απέτυχε να κερδίσει την εκτίμηση του κατώτερου προσωπικού και των συνεργατών του, με αποτέλεσμα να προκύπτουν προστριβές, αδυναμίες και κενά στο λειτουργικό τομέα. Επίσης πως ο Ν. Σιούερ δεν έχει φθάσει στα επιθυμητά επίπεδα στο διοικητικό και οργανωτικό τομέα. Εξήγησε πως η αξιολόγησή του στις εμπιστευτικές εκθέσεις αφορούσε στο σύνολο των καθηκόντων του και πως ως προς την εποπτεία και επίβλεψη των υπηρεσιών ελέγχου αναφορικά με τον αερολιμένα, παρουσιάζονταν ορισμένες ελλείψεις. Η ΕΔΥ αποφάσισε να μην προσδώσει βαρύτητα στις κρίσεις του Διευθυντή και η επικύρωση της παραγνώρισης της σύστασης του είναι το δεύτερο από τα θέματα που προτάθηκαν ως λόγος παραμερισμού της πρωτόδικης απόφασης.
Η ΕΔΥ έκρινε, πως από το σύνολο των ουσιωδών στοιχείων τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα υπερείχαν. Μεταξύ των στοιχείων αυτών ήταν και η απόδοσή τους στις συνεντεύξεις που διεξήγαγε. Ο εφεσείων αξιολογήθηκε ως σχεδόν πολυ καλός, ενώ τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα ως πολύ καλοί. Είναι η εισήγηση του εφεσείοντα πως προσδόθηκε υπέρμετρη βαρύτητα στις συνεντεύξεις και πως γι’ αυτό το λόγο η ΕΔΥ ουσιαστικά τον απέκλεισε από την περαι[*78]τέρω σύγκριση με τους υπόλοιπους υποψήφιους. Τέτοια σύγκριση, είναι η εισήγησή του, θα αναδείκνυε την υπεροχή του σε αρχαιότητα έναντι του Π. Γεωργίου και τις καλύτερες, έστω οριακά, όπως υποστήριξε, εμπιστευτικές εκθέσεις του. Επίσης τα υπέρτερα ακαδημαϊκά του προσόντα, όσο και αν αυτά δεν απαιτούνταν από το σχέδιο υπηρεσίας.
Οι εφεσίβλητοι και το ενδιαφερόμενο πρόσωπο που εκπροσωπήθηκε υποστήριξαν την πρωτόδικη απόφαση σε όλη της την έκταση. Αντέκρουσαν τους ισχυρισμούς του εφεσείοντα και εισηγήθηκαν πως η επιλογή των ενδιαφερομένων προσώπων ήταν εύλογα επιτρεπτή στο πλαίσιο της σύγκρισης που έκαμε η ΕΔΥ μεταξύ όλων των υποψηφίων.
Έχουμε καταλήξει πως δε στοιχειοθετείται αιτία για παρέμβασή μας, για τους ακόλουθους λόγους:
1. Το σχέδιο υπηρεσίας, κάτω από την επικεφαλίδα “Για Πρώτο Διορισμό”, μετά την αναφορά στα απαιτούμενα ακαδημαϊκά και άλλα προσόντα, προνοεί πως, “Γνώση θεμάτων που αφορούν στη λειτουργία Αερολιμένων θα αποτελεί πλεονέκτημα”. Δεν υπάρχει τέτοια πρόνοια ως προς τα ισχύοντα “Για Προαγωγή” και θα ήταν παράξενο αν υπήρχε. Το πρώτο προσόν που απαιτείται σ’ αυτή την περίπτωση είναι, “Τριετής τουλάχιστον υπηρεσία στη θέση Ανώτερου Επιθεωρητή Αερολιμένα/Βοηθού Διευθυντή Αερολιμένα.” Όπως δε σημείωσε και η ΕΔΥ, ο Π. Γεωργίου που ήταν από το 1980 Βοηθός Διευθυντή Αερολιμένων και από το 1985 Ανώτερος Επιθεωρητής Αερολιμένα, όπως μετονομάστηκε η θέση, είχε “ευρεία γνώση θεμάτων που αφορούσαν στη λειτουργία αερολιμένα, λόγω της θέσης του”. Θα ήταν, συνεπώς εξωπραγματικό να θεωρηθεί πως το σχέδιο υπηρεσίας αναγνωρίζει υπεροχή στους διεκδικούντες πρώτο διορισμό, πάνω σ’ αυτή τη βάση. Το πλεονέκτημα σαφώς αφορούσε στους διεκδικούντες πρώτο διορισμό μόνο και ορθά ερμηνεύθηκε και εφαρμόστηκε από την ΕΔΥ .
Η ΕΔΥ αιτιολόγησε την απόφασή της να μην προσδώσει βαρύτητα στις κρίσεις του Διευθυντή. Όπως σημείωσε, δεν συνάδουν με τη βαθμολογία και τις κρίσεις του ίδιου κατά την αξιολόγηση των ενδιαφερομένων προσώπων στις εμπιστευτικές εκθέσεις, σε χρόνο ανύποπτο. Δεν αμφισβητείται αυτή η πραγματικότητα και δε χρειάζεται να επεκταθούμε στις λεπτομέρειες. Η εισήγηση του εφεσείοντα ήταν πως:
[*79](α) Δεν έπρεπε να παραγνωριστεί η διευκρίνιση του Διευθυντή, πως η αξιολόγηση του Π. Γεωργίου στις εμπιστευτικές εκθέσεις αφορούσε στη θέση που κατείχε, ενώ τα σχόλιά του αφορούσαν στην ικανότητά του για την κενή θέση. Και ως προς το Ν. Σιούερ, πως η αξιολόγησή του στις επιστευτικές εκθέσεις αφορούσε στο σύνολο των καθηκόντων του, ενώ οι παρατηρήσεις του στο τομέα του αερολιμένα.
(β) Και εφόσον παραγνωρίζονταν τα δυσμενή σχόλια για τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα, θα έπρεπε να παραμείνει ως ισχύουσα και ισχυρή η σύσταση υπέρ του, ενόψει και του γεγονότος ότι, ο περί Δημοσίας Υπηρεσίας Νόμος 33/67 που διέπει την περίπτωση, δεν απαιτεί αιτιολόγηση των συστάσεων.
Δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε. Είναι πράγματι έργο του Διευθυντή, η επισήμανση των ιδιοτήτων και των ικανοτήτων, που κατά την κρίση του, αναδεικνύουν τον ένα υποψήφιο καταλληλότερο από τους άλλους, ενόψει των απαιτήσεων της κενής θέσης. Όμως είναι τα στοιχεία του φακέλλου και ιδίως οι εκθέσεις που αποτελούν τον κατ’ εξοχήν δείκτη των ιδιοτήτων και των ικανοτήτων που στην πράξη, δια μέσου της απόδοσης κατά την άσκηση των καθηκόντων τους, έδειξαν ότι έχουν. Εξ ου και η σταθερή νομολογία μας σύμφωνα με την οποία, η βαρύτητα στις συστάσεις εξαρτάται και από το βαθμό στον οποίο συνάδει προς τα στοιχεία του φακέλου. Και πράγματι συγκρούεται προς αυτά τα στοιχεία η αναφορά του Διευθυντή σε προστριβές και άλλα, ως συμπτώματα των αδυναμιών του Παντελή Γεωργίου όταν στις εμπιστευτικές εκθέσεις, για να χρησιμοποιήσουμε ένα από τα παραδείγματα που κατέγραψε η ΕΔΥ στις παραγράφους “Συνεργασία/Σχέσεις” και “Χαρακτήρ” βαθμολογήθηκε ως “διακρινόμενος εις τον ανώτατον δυνατόν βαθμόν τον εγγίζοντα την τελειότητα”. Ως προς δε το Ν. Σιούερ ήταν ανεπίτρεπτη, ως επίσης μη συνάδουσα προς τα στοιχεία, η διάσπαση της αξιολόγησής του στις εμπιστευτικές εκθέσεις, όπως την επιχείρησε ο Διευθυντής.
Το δεύτερο από τα πιο πάνω επιχειρήματα του εφεσείοντα, ουσιαστικά απομονώνει την κατάληξη ως εάν τα προηγηθέντα δεν ήταν συντελεστικά στη διαμόρφωσή της. Το αντίθετο είναι το ορθό. Η τελική σύσταση εμφανώς διατυπώθηκε ως το αποτέλεσμα του συνόλου των σκέψεων του Διευθυντή και ορθά η ΕΔΥ, για τους λόγους που έδωσε, την παραγνώρισε.
3. Είναι γεγονός πως σε ορισμένα σημεία των πρακτικών της ΕΔΥ συγκρίνονται τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα με άλλους, όχι όμως [*80]και με τον εφεσείοντα ονομαστικά. Είναι εσφαλμένη όμως η αντίληψη πως ο εφεσείων αποκλείστηκε και μάλιστα ενόψει της απόδοσής του στη συνέντευξη. Η ΕΔΥ κατέγραψε στο πρακτικό της τη βαθμολογία όλων των υποψηφίων κατά τα τέσσερα τελευταία χρόνια και ασχολήθηκε ειδικά με το πλεονέκτημα, και τη σύσταση σε συσχετισμό προς τον εφεσείοντα. Όσα δε σημείωσε σε σχέση με την προτίμηση του Π. Γεωργίου, παρά το ότι δεν ήταν αρχαιότερος άλλου, δεν μπορεί παρά να θεωρηθεί πως καλύπτει και τον εφεσείοντα. Επισημάνθηκε, εν προκειμένω, όχι μόνο η απόδοση στη συνέντευξη αλλά και η μεγάλη πείρα του Π. Γεωργίου στη διοίκηση αερολιμένα, στοιχείο σαφώς νόμιμο, ως προσδιοριστικό και αυτό του καταλληλότερου. Και ως προς το Ν. Σιούερ, σημειώθηκε όχι μόνο η απόδοση στη συνέντευξη αλλά και το γεγονός ότι ήταν “ο αρχαιότερος ανάμεσα στους υποψήφιους δημόσιους υπαλλήλους”. Και ακόμα, η βαθμολογία στις εμπιστευτικές εκθέσεις που ήταν περίπου η ίδια με τη βαθμολογία του εφεσείοντα κατά τα τέσσερα τελευταία χρόνια.
Η θέση βρισκόταν ψηλά στην ιεραρχία και σταθμίστηκαν όλα τα δεδομένα. Μεταξύ τους και τα ακαδημαϊκά προσόντα των υποψηφίων και μπορεί να σημειωθεί και με αυτή την ευκαιρία πως δεν μπορεί να διεκδικηθεί με αναφορά σ΄αυτά έκδηλη υπεροχή, εφόσον δεν απαιτούνται. Συνολικά η απόφαση της ΕΔΥ, όπως κρίθηκε και πρωτοδίκως, ήταν ευλόγως επιτρεπτή και η έφεση απορρίπτεται, με έξοδα σε βάρος του εφεσείοντα.
H έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο