(1997) 3 ΑΑΔ 104
[*104]12 Μαρτίου, 1997
[ΠΙΚΗΣ, Π., ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ, ΑΡΤΕΜΗΣ,
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΚΑΛΛΗΣ, Δ/στές]
ΔΗΜΟΣ ΣΤΡΟΒΟΛΟΥ,
Εφεσείοντες-Καθ’ ων η αίτηση,
ν.
ΜΑΡΩΣ ΜΙΧΑΗΛ Π. ΓΙΑΣΕΜΙΔΟΥ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ,
Εφεσιβλήτων-Αιτητών.
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 1481)
Πρακτική — Έφεση — Παράταση προθεσμίας για υποβολή περιγραμμάτων αγορεύσεων — Ο περί Εφέσεων (Προδικασία) Διαδικαστικός Κανονισμός του 1996, Κ. 12 — Εφαρμοστέες αρχές.
Πρακτική — Έφεση — Περίγραμμα αγόρευσης — Πρέπει να συνάδει προς τις πρόνοιες του Κ. 10, του περί Εφέσεων (Προδικασία) Διαδικαστικού Κανονισμού του 1996.
Πρακτική — Έφεση — Περίγραμμα αγόρευσης — Πρωτοκολλητείο — Παρατυπία — Mη συμμόρφωση προς τις διατάξεις του K.13 (ε) του περί Eφέσεων (Προδικασία) Διαδικαστικού Kανονισμού του 1996 — H έφεση διατηρείται εν ζωή μέχρι την απόρριψή της με δικαστική απόφαση.
Οι εφεσείοντες καθυστέρησαν να καταχωρήσουν το περίγραμμα αγόρευσης τους μέσα στην ταχθείσα προθεσμία. Το Πρωτοκολλητείο αφενός δέχθηκε την καταχώρησή του μετά την πάροδο της εν λόγω προθεσμίας και αφετέρου δεν έθεσε το θέμα ενώπιον του αρμόδιου Εφετείου όπως ορίζει ο Κ.13(ε), στις περιπτώσεις παράλειψης υποβολής περιγράμματος αγόρευσης.
Η παρούσα αίτηση καταχωρήθηκε από τους εφεσίβλητους για απόρριψη της έφεσης λόγω της παράλειψης των εφεσειόντων που αναφέρεται πιο πάνω, καθώς επίσης και για διαγραφή του καταχωρηθέντος περιγράμματος λόγω παρεκκλίσεων κατά τον καταρτισμό του, από τις σχετικές διατάξεις του Κ.10 του περί Εφέσεων (Προδικασία) [*105]Διαδικαστικού Κανονισμού του 1996.
Τα ερωτήματα, που εγείρονται στην παρούσα υπόθεση, είναι κατά πόσο παρέχεται η δυνατότητα παράτασης του χρόνου για την υποβολή περιγράμματος αγόρευσης μετά την εκπνοή της ορισθείσας ημερομηνίας και επίσης κατά πόσο η αίτηση για παράταση της προθεσμίας είναι δικαιολογημένη.
Ο Κ.12 του περί Εφέσεων (Προδικασία) Διαδικαστικού Κανονισμού του 1996 (οι Κανονισμοί), επιτρέπει την παράταση της προθεσμίας για υποβολή περιγραμμάτων αγορεύσεων από το Εφετείο, εφόσον κρίνεται ότι το επιβάλλει το συμφέρον της δικαιοσύνης. Ο Κ. 13(β) προβλέπει την απόρριψη έφεσης στην περίπτωση παράλειψης του εφεσείοντα να υποβάλει περίγραμμα αγόρευσης. Ο Κ.13(ε) καθιερώνει μηχανισμό για την παραπομπή από το Πρωτοκολλητείο στο αρμόδιο Εφετείο, υποθέσεων, στις οποίες οι εφεσείοντες παρέλειψαν να υποβάλουν περίγραμμα αγόρευσης.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Ο K.12 των Κανονισμών, ευρίσκεται σε αρμονία προς τις πρόνοιες της Δ.57, θ.2 των Θεσμών της Πολιτικής Δικονομίας, η οποία παρέχει τη δυνατότητα παράτασης του χρόνου για τη λήψη μέτρου ή διαβήματος που προβλέπεται από τους θεσμούς ή διαταγή του Δικαστηρίου και μετά την εκπνοή της καθορισθείσας προθεσμίας.
2. Ο Κ.12 εφαρμόζεται στην παρούσα έφεση, η οποία διατηρήθηκε εν ζωή - όταν δεν απορρίφθηκε δυνάμει του Κ.13(β) - και μετά την εκπνοή της ταχθείσας προθεσμίας. Η ύπαρξη εξουσίας για εφαρμογή του Κ. 12 στην παρούσα περίπτωση, συνάδει με τις αρχές στις οποίες θεμελιώνεται η Δ.64 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, για παροχή γενικής εξουσίας για τη θεραπεία δικονομικών παρεκκλίσεων, εφόσον δικαιολογείται από τα γεγονότα της υπόθεσης.
3. Η προθεσμία μπορεί να παραταθεί εφόσον διαπιστώνεται ότι με τη χαλάρωση δεν υπονομεύεται η απονομή της δικαιοσύνης.
4. Στην κρινόμενη υπόθεση, οι εφεσείοντες δεν αδράνησαν για οποιοδήποτε χρονικό διάστημα, ούτε επέδειξαν ουσιαστική αδιαφορία για την προώθηση της έφεσής τους. Ενόψει της διαπίστωσης αυτής και του γεγονότος ότι η ζητούμενη παράταση της προθεσμίας δε θα επηρεάσει ανεπανόρθωτα τα δικονομικά ή ουσιαστικά δικαιώματα των εφεσιβλήτων, η έγκριση του αιτήματος, κρίνεται δικαιολογημένη. Ο χρόνος για υποβολή του σχετικού περιγράμμα[*106]τος παρατείνεται για επτά μέρες. Το περίγραμμα, το οποίο θα καταχωρηθεί, πρέπει να συνάδει με τις πρόνοιες του Κ. 10.
Η αίτηση εγκρίνεται με έξοδα υπέρ των εφεσιβλήτων.
Aναφερόμενες υποθέσεις:
Panayiotis Georghiou (Catering) Ltd v. Δημοκρατίας κ.ά. (1996) 3 Α.Α.Δ. 323,
Eleftheriades and Another v. Mavrellis and Another (1985) 1 C.L.R. 436,
Αθανασιάδη v. Αλεξάνδρου (1991) 1 Α.Α.Δ. 945,
Μαυρογένης v. Βουλής των Αντιπροσώπων (Aρ. 1) (1996) 1 Α.Α.Δ. 49.
Aίτηση.
Aίτηση από τους εφεσίβλητους για απόρριψη της Έφεσης λόγω παράλειψης των εφεσειόντων να καταχωρήσουν περίγραμμα αγόρευσης μέσα στην ταχθείσα προθεσμία, καθώς επίσης και για διαγραφή του καταχωρηθέντος περιγράμματος αγόρευσης, λόγω παρεκκλίσεων στον καταρτισμό του από τις σχετικές διατάξεις του K.10 του περί Eφέσεων (Προδικασία) Διαδικαστικού Kανονισμού του 1996.
Π. Λυσάνδρου, για τους Eφεσείοντες.
Α. Σ. Αγγελίδης, για τους Eφεσίβλητους.
Cur. adv. vult.
ΔIKAΣTHPIO: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Γ. Μ. Πικής, Π.
ΠΙΚΗΣ, Π.: Στις 2 Οκτωβρίου, 1996, οι διάδικοι διατάχθηκαν να υποβάλουν περιγράμματα αγορεύσεων βάσει του περί Εφέσεων (Προδικασία) Διαδικαστικού Κανονισμού του 1996, (Αρ. 3048 - 22.3.1996 οι Κανονισμοί). Ο χρόνος για την υποβολή του περιγράμματος αγόρευσης των εφεσειόντων και εφεσιβλήτων, συντμήστηκε σε είκοσι μέρες. Οι εφεσείοντες παρέλειψαν να καταχωρήσουν το περίγραμμά τους μέσα στην ταχθείσα προθεσμία. Υπέβαλαν περίγραμμα εκπρόθεσμα, στις 11 Νοεμβρίου, 1996, η καταχώ[*107]ρηση του οποίου έγινε δεχτή από το Πρωτοκολλητείο.
Στις 15 Νοεμβρίου, 1996, οι εφεσίβλητοι αποτάθηκαν στο Δικαστήριο με αίτημα την απόρριψη της έφεσης, λόγω παράλειψης των εφεσειόντων να καταχωρήσουν το περίγραμμά τους μέσα στην ορισθείσα προθεσμία, επικαλούμενοι προς τούτο, τον Κ.13(β) των Κανονισμών. Επίσης αξίωσαν τη διαγραφή του καταχωρηθέντος περιγράμματος, λόγω παρεκκλίσεων, από τις σχετικές διατάξεις του Κ.10, στον καταρτισμό του.
Η αίτηση ορίστηκε ενώπιον του αρμόδιου Εφετείου στις 6 Δεκεμβρίου, 1996. Οι εφεσείοντες έφεραν ένσταση στο αίτημα. Η αίτηση ακούστηκε στις 14 Ιανουαρίου, 1997. Στο ενδιάμεσο, στις 27 Δεκεμβρίου, 1996, οι εφεσείοντες υπέβαλαν αίτηση για την παράταση της ταχθείσας προθεσμίας για την υποβολή του περιγράμματος της αγόρευσής τους, επικαλούμενοι τον Κ.12 των Κανονισμών.
Ο Κ.12, προβλέπει:
“12. Η προθεσμία για την υποβολή περιγραμμάτων αγορεύσεων μπορεί να παραταθεί από το εφετείο, εφόσον κρίνεται ότι το επιβάλλει το συμφέρον της δικαιοσύνης.”
Το πρώτο ερώτημα, είναι κατά πόσο παρέχεται η δυνατότητα παράτασης του χρόνου για την υποβολή περιγράμματος αγορεύσεως, μετά την εκπνοή της ορισθείσας προθεσμίας.
Ο Κ.13(β) των Κανονισμών, προβλέπει ότι:
“Αν ο εφεσείων παραλείψει να υποβάλει περίγραμμα αγόρευσης, η έφεση απορρίπτεται......”
Η πτώση της έφεσης δεν επέρχεται αυτοδικαίως· απαιτείται δικαστική απόφαση διαπιστωτική του απορριπτέου της. Η απόρριψη μπορεί να διαταχθεί οποτεδήποτε μετά την εκπνοή του χρόνου, ο οποίος ορίζεται για την υποβολή περιγράμματος αγόρευσης.
Ο Κ.13(ε) των Κανονισμών καθιερώνει μηχανισμό για την παραπομπή από το Πρωτοκολλητείο στο αρμόδιο Εφετείο υποθέσεων, στις οποίες οι εφεσείοντες παρέλειψαν να υποβάλουν περίγραμμα αγόρευσης, για τα δέοντα.
Στην προκείμενη περίπτωση, αφενός, το Πρωτοκολλητείο πα[*108]ρέλειψε να θέσει υπόψη του αρμόδιου Εφετείου, στο τέλος Οκτωβρίου του 1996, την παράλειψη των εφεσειόντων να καταχωρήσουν το περίγραμμα τους και αφετέρου αποδέχτηκε την καταχώρηση του περιγράμματος, χωρίς δικαιοδοτικό έρεισμα.
Η άνευ εξουσίας αποδοχή από το Πρωτοκολλητείο της καταχώρησης του περιγράμματος των εφεσειόντων στις 11 Νοεμβρίου, 1996 είναι άνευ σημασίας. Δε θεράπευσε, ούτε θα μπορούσε να θεραπεύσει την παράλειψη των εφεσειόντων ή να αναστείλει τις συνέπειές της. Η άλλη παράλειψη του Πρωτοκολλητείου να συμμορφωθεί με τα θέσμια και να θέσει το θέμα ενώπιον του αρμόδιου Εφετείου, στο τέλος Οκτωβρίου 1996, όπως ορίζει ο Κ.13(ε), δεν ήταν άνευ συνεπειών. Άφησε την έφεση εν ζωή. Στη Γεωργίου ν. Δημοκρατίας Α.Ε.1516 - 19.7.96 - (απόφαση πλειοψηφίας), αποφασίστηκε ότι, εκτός όπου οι θεσμοί προβλέπουν την αυτόματη έκπτωση ένδικου μέσου λόγω μη συμμόρφωσης με τις θεσμικές διατάξεις, το μέτρο, τρωτό όσο και αν είναι, δε διαγράφεται. Η διαγραφή μπορεί να γίνει μόνο με δικαστική απόφαση, έστω βεβαιωτική των γεγονότων που το καθιστούν απορριπτέο. Κατά συνέπεια, εφόσον η έφεση δεν απορρίφθηκε δεν εξαλείφθηκε η ύπαρξή της.
Τώρα, θα επιληφθούμε της ουσίας του θέματος. Παρέχεται η ευχέρεια παράτασης του χρόνου για την υποβολή του περιγράμματος αγόρευσης των εφεσειόντων, μετά την εκπνοή της ταχθείσας προθεσμίας; Η Δ.57, θ.2 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας παρέχει τη δυνατότητα παράτασης του χρόνου για τη λήψη μέτρου ή διαβήματος που προβλέπεται από τους θεσμούς ή διαταγή του Δικαστηρίου και μετά την εκπνοή της καθορισθείσας προθεσμίας. Η ευρύτητα της εξουσίας, η οποία παρέχεται, στον τομέα αυτό, τονίζεται σε σειρά αποφάσεων. (Βλ. μεταξύ άλλων, Eleftheriades and Another v. Mavrellis and Another (1985) 1 C.L.R. 436· Αθανασιάδη ν. Αλεξάνδρου (1991) 1 Α.Α.Δ. 945).
Ο Κ.12 των Κανονισμών ευρίσκεται σε αρμονία προς τις πρόνοιες της Δ.57, θ.2. Η ορολογία του δεν περιορίζει τη δυνατότητα παράτασης του χρόνου, σε περιπτώσεις που αίτηση για την παράταση υποβάλλεται, πριν την εκπνοή της ταχθείσας προθεσμίας. Το ερώτημα είναι κατά πόσο εξυπακούεται αυτός ο περιορισμός, από τις πρόνοιες του Κ.13(β) των Κανονισμών. Είναι αυτονόητο, ότι εφόσον απορριφθεί η έφεση, δεν παρέχεται η δυνατότητα επίκλησης του Κ.12.
Νοουμένου ότι η έφεση υφίσταται εν ζωή, δεν υπεισέρχεται λόγος αρχής, ο οποίος να αποκλείει την εφαρμογή των προνοιών του [*109]Κ.12, μετά την εκπνοή της ταχθείσας προθεσμίας. Αντίθετα, η ύπαρξη τέτοιας εξουσίας συνάδει με τις αρχές στις οποίες θεμελιώνεται η Δ.64 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, που έχουν ως λόγο την παροχή γενικής εξουσίας για τη θεραπεία δικονομικών παρεκκλίσεων, εφόσον τα γεγονότα της υπόθεσης το δικαιολογούν.
Το επόμενο ερώτημα, στο οποίο θα στρέψουμε την προσοχή μας, είναι το δικαιολογημένο της αίτησης για παράταση της προθεσμίας. Η τήρηση των προθεσμιών που θέτουν οι θεσμοί ή που τάσσονται με διαταγή του Δικαστηρίου, ενέχει μεγάλη σπουδαιότητα για την άσκηση της δικαστικής λειτουργίας. Όπως επισημάναμε, στην Μαυρογένης ν. Βουλής των Αντιπροσώπων, Εκλογική Αίτηση αρ. 1/95, 22-1-1996 (απόφαση πλειοψηφίας): “Οι διαδικαστικοί κανονισμοί σ’ αυτή, όπως και σ’ όλες τις διαδικασίες, θεσμοθετούν τους κανόνες για την άσκηση της δικαστικής εξουσίας.”
Μπορεί να παραταθεί η προθεσμία, εφόσον διαπιστώνεται ότι με τη χαλάρωση δεν υπονομεύεται η απονομή της δικαιοσύνης. (Βλ. Γεωργίου (ανωτέρω).)
Οι εφεσείοντες απέδωσαν τη μη συμμόρφωση με την ταχθείσα προθεσμία κυρίως σε άγνοια ή παρανόηση του Κανονισμού, που δεν αποτελεί, αφ’ εαυτού, δικαιολογία για τη μη συμμόρφωση. Παραμένει όμως το γεγονός ότι οι εφεσείοντες δεν αδράνησαν για οποιοδήποτε σημαντικό χρονικό διάστημα, ούτε επέδειξαν ουσιαστική αδιαφορία για την προώθηση της έφεσής τους. Αντίθετα, με το συγχυσμένο έστω τρόπο που ενήργησαν, την κατάθεση περιγράμματος αγόρευσης, στις 11 Νοεμβρίου, 1996, διαδήλωσαν το ενδιαφέρον τους για την προώθηση της έφεσης. Εύλογα μπορεί να υποθέσουμε ότι, αν δεν γινόταν δεχτή από το Πρωτοκολλητείο η καταχώρηση του περιγράμματός τους στις 11 Νοεμβρίου, 1996, θα υπέβαλλαν αίτηση για την παράταση της προθεσμίας, πολύ νωρίτερα. Ενόψει αυτής της διαπίστωσης και του γεγονότος ότι η παράταση της προθεσμίας δε θα επηρεάσει ανεπανόρθωτα, τα δικονομικά ή ουσιαστικά δικαιώματα των εφεσιβλήτων, κρίνουμε δικαιολογημένη την έγκριση του αιτήματος. Θα εγκρίνουμε το αίτημα. Θα επιβαρυνθούν όμως οι εφεσείοντες, με όλα τα έξοδα που υπέστησαν οι εφεσίβλητοι λόγω της μη συμμόρφωσής τους με την ταχθείσα προθεσμία.
Δε θα εξετάσουμε ατέλειες στο περίγραμμα το οποίο καταχωρήθηκε, εφόσον η καταχώρηση πίπτει στο κενό.
Ο χρόνος για την υποβολή του περιγράμματος αγόρευσης των [*110]εφεσειόντων παρατείνεται για επτά μέρες. Εξυπακούεται, ότι το περίγραμμα το οποίο θα καταχωρηθεί θα συνάδει με τις πρόνοιες του Κ.10 των Κανονισμών, που διέπει τον καταρτισμό του. Μετά την καταχώρηση του περιγράμματος αγόρευσης των εφεσειόντων, θα καταχωρηθεί το περίγραμμα των εφεσιβλήτων και μεταγενέστερα, το δεύτερο περίγραμμα των εφεσειόντων μέσα στην ταχθείσα προθεσμία.
Η έφεση ορίζεται για προφορική ακρόαση στις 14 Μαΐου, 1997.
Διαταγή ως ανωτέρω.
Οι εφεσείοντες καταδικάζονται στα έξοδα των εφεσιβλήτων.
Η αίτηση εγκρίνεται με έξοδα υπέρ των εφεσιβλήτων.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο