(1998) 3 ΑΑΔ 67
[*67]23 Iανουαρίου, 1998
[ΠΙΚΗΣ, Π., ΧΑΤΖΗΤΣΑΓΓΑΡΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ/στές]
ΔΑΣΟΣ ΙΑΚΩΒΙΔΗΣ,
Εφεσείων-Αιτητής,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ,
2. ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΜΗΜΑΤΟΣ
ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΠΡΟΣΟΔΩΝ,
Εφεσιβλήτων-Καθ’ ων η αίτηση.
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 1692)
Φορολογία — Φορολογία εισοδήματος — Aίτημα για επανεξέταση τελικής φορολογίας — Αρνητική απάντηση Εφόρου, πολύ μεταγενέστερη της τελικής φορολογίας δεν παράγει εκτελεστή διοικητική πράξη — Δεν παρέχεται στις φορολογικές αρχές νομική ευχέρεια για την κατά βούληση αναθεώρηση τελικής φορολογίας — Προϋπόθεση επανεξέτασης αποτελεί η ανάγκη διεξαγωγής νέας έρευνας.
Διοικητική πράξη — Πληροφοριακή — Περιστάσεις ελλείψεως της εκτελεστότητας στην κριθείσα περίπτωση αρνητικής απάντησης σε αίτημα επανεξέτασης τελικής φορολογίας εισοδήματος — Πληροφοριακή απάντηση.
Συνταγματικό Δίκαιο — Σύνταγμα — Άρθρο 29 — Προσφυγή κατά παραλείψεως απάντησης της διοίκησης δυνάμει του Άρθρου 29 του Συντάγματος — Aπομένει άνευ αντικειμένου όταν στην ίδια προσφυγή προσβάλλεται η ήδη εκδοθείσα αρνητική απάντηση της Διοίκησης.
[Πέραν των ανωτέρω τίτλων η απόφαση του Δικαστηρίου διαβάζεται ως σύνολο.]
H έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Aναφερόμενη υπόθεση:
Mαραγκού v. Δημοκρατίας (1997) 1 Α.Α.Δ. 1715.
[*68]Έφεση.
Έφεση εναντίον της απόφασης Δικαστή του Aνωτάτου Δικαστηρίου Kύπρου, (Πογιατζής, Δ.) που δόθηκε στις 26 Oκτωβρίου, 1992 (Προσφυγή Αρ. 588/90) με την οποία απορρίφθηκε η προσφυγή του εφεσείοντα ως εκπρόθεσμη.
Α. Σ. Αγγελίδης, για τον Eφεσείοντα-αιτητή.
Αντ. Βασιλειάδης, Ανώτερος Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Eφεσίβλητους-Καθ’ ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΔIKAΣTHPIO: Την απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Γ. Πικής, Π.
ΠΙΚΗΣ, Π.: Στις 6.2.1984 οι φορολογικές αρχές κοινοποίησαν στον εφεσείοντα την τελική φορολογία του εισοδήματός του για τα έτη 1976-1981 συμποσούμενη σε £52.954. Ο εφεσείων δεν προσέβαλε την απόφαση μέσα στην προβλεπόμενη από το Άρθρο 146.3 του Συντάγματος προθεσμία των 75 ημερών και δεν το έπραξε για πολλά χρόνια. Την προσέβαλε με προσφυγή η οποία καταχωρήθηκε στις 31.7.1990. Ως νομοποιητικό έρεισμα για την άσκηση προσφυγής, εναντίον διοικητικής απόφασης που εκδόθηκε πριν από έξι ή περισσότερα χρόνια, επικαλέσθηκε “απόφαση” των εφεσιβλήτων της 22.5.1990. Όπως αποκάλυψε η διερεύνηση των γεγονότων, από το πρωτόδικο Δικαστήριο, η “απόφαση” η οποία αποτελεί το αντικείμενο της προσφυγής, περιέχεται σε επιστολή των φορολογικών αρχών προς τον εφεσείοντα της 12.5.1990 η οποία παραλήφθηκε στις 23 και όχι στις 22.5.1990 όπως προβάλλεται στην προσφυγή. Η επιστολή έχει ως ακολούθως:
“Αναφέρομαι στην επιστολή σας με ημερομηνία 5/10/84 και τη συνάντησή σας με τον Προϊστάμενο του Γραφείου Φόρου Εισοδήματος Λεμεσού στις 11/5/90.
Σας πληροφορώ ότι αδυνατώ να προβώ σε οποιαδήποτε αναθεώρηση της απόφασής μου που σας κοινοποιήθηκε με την επιστολή μου ημερομηνίας 6/2/84 και τις Ειδοποιήσεις Επιβολής Φορολογίας για τα φορολογικά έτη 1977 ως 1981 που είχαν σταλεί με την ίδια επιστολή.”
Κάτω από οποιοδήποτε πρίσμα και αν κριθεί η επιστολή αυτή δεν γνωστοποιεί εκτελεστή απόφαση υποκείμενη σε αναθεώρηση. [*69]Με την επιστολή αποκαλύπτεται, η άρνηση των αρχών να προβούν στην αναθεώρηση της επίδικης τελικής φορολογίας και η απόρριψη επανειλημμένων γραπτών και προφορικών αιτημάτων του εφεσείοντα προς τούτο. Με την απάντηση που δόθηκε στον εφεσείοντα στις 12.5.1990 πληρώθηκε και το κενό στην εκπλήρωση της υποχρέωσης της Διοίκησης (Άρθρο 29 του Συντάγματος) να απαντά σε γραπτά αιτήματα των πολιτών. Η αναφορά στην προϊστορία του αιτήματος για επαναθεώρηση, γίνεται μόνο, για τους σκοπούς της θεραπείας (Γ), με την οποία προσβάλλεται η παράλειψη των αρχών να δώσουν απάντηση στο αίτημα του εφεσείοντα για αναθεώρηση της απόφασης της 5.10.1984. Όπως ορθά διαπίστωσε το πρωτόδικο Δικαστήριο η απάντηση που δόθηκε της 12.5.1990 εξάλειψε την παράλειψη, ενώ η προσβολή με τη θεραπεία (Α) αυτής ταύτης της άρνησης της Διοίκησης να αποδεχτεί το αίτημα, την αποστερεί (τη θεραπεία (Α)) του αντικειμένου της.
Σε συμφωνία με το πρωτόδικο Δικαστήριο κρίνουμε ότι η “απόφαση”, η οποία προσβάλλεται με το αιτητικό “Α”, θεμελιούμενη στην επικοινωνία της 12.5.1990 δεν υπόκειται σε αναθεώρηση βάσει του Άρθρου 146.1. Η επιστολή της 12.5.1990 δεν περιέχει ούτε κοινοποιεί εκτελεστή διοικητική απόφαση. Συνιστά επικοινωνία καθαρά πληροφοριακού χαρακτήρα.
Με τη θεραπεία (Β) προσβάλλεται ευθέως αυτή ταύτη η εκτελεστή απόφαση η οποία γνωστοποιήθηκε στον εφεσείοντα στις 6.2.1984. Η προσφυγή ήταν έκδηλα εκπρόθεσμη όπως διαπίστωσε το πρωτόδικο Δικαστήριο. Όπως και πρόσφατα επαναλάβαμε, η προθεσμία των 75 ημερών, που θέτει το Άρθρο 146.3, για την άσκηση προσφυγής είναι επιτακτική και δεν υπόκειται σε χαλάρωση. Αναστέλλεται, μόνον σε περίπτωση ανωτέρας βίας και για όσο χρόνο διαρκεί βία αυτής της φύσης. (Βλ. Μαραγκού v. Δημοκρατίας (1997) 1 A.A.Δ. 1715). Ούτε παρέχεται στις φορολογικές αρχές νομική ευχέρεια για την αναθεώρηση, κατά βούληση, τελικής φορολογίας.
Μόνο όπου συντρέχουν οι προϋποθέσεις για τη διεξαγωγή νέας έρευνας προκύπτει καθήκον για την επανεξέταση του θέματος το οποίο αποτελεί το αντικείμενο εκτελεστής διοικητικής πράξης. Σε αυτή την περίπτωση όμοια ανάγκη δεν προέκυψε όπως ορθά διαπίστωσε το πρωτόδικο Δικαστήριο.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
H έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο