(1998) 3 ΑΑΔ 148
[*148]25 Φεβρουαρίου, 1998
[ΠIKHΣ, Π., NIKHTAΣ, KAΛΛHΣ, KPAMBHΣ, ΓABPIHΛIΔHΣ, Δ/στές]
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 1963)
ΘEOΦANHΣ ΣKAΠOYΛHΣ,
Eφεσείων - Ενδιαφερόμενο Μέρος,
v.
1. KΩNΣTANTINOY ΛOΪZOY,
2. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗ,
Eφεσιβλήτων-Aιτητών,
ΚΑΙ
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Εφεσίβλητης - Καθ’ ης η αίτηση.
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 1968)
ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ,
ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Eφεσείουσα - Καθ’ ης η αίτηση,
v.
1. KΩNΣTANTINOY ΛOΪZOY,
2. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗ,
Eφεσιβλήτων-Aιτητών.
(Aναθεωρητικές Eφέσεις Αρ. 1963 & 1968)
Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας — Σχέδια υπηρεσίας — Ερμηνεία τους ανάγεται στη διακριτική ευχέρεια του διορίζοντος οργάνου — Πεδίο [*149]ασκήσεως του ακυρωτικού ελέγχου του δικαστηρίου — Περιστάσεις υπέρβασης των άκρων ορίων της διακριτικής ευχέρειας της E.Δ.Y. κατά την ερμηνεία σχεδίου υπηρεσίας στην κριθείσα περίπτωση.
Προσφυγή βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος — Λόγοι ακυρώσεως— Πλημμελής άσκηση διακριτικής ευχέρειας — Περιστάσεις στοιχειοθέτησης της ακυρότητας προαγωγής στην κριθείσα περίπτωση — Πλημμελής άσκηση διακριτικής ευχέρειας της E.Δ.Y.
Mε τις συνεκδικασθείσες εφέσεις, επί των οποίων ασκήθηκαν και αντεφέσεις, αμφισβητήθηκε η ορθότητα της πρωτόδικης απόφασης με την οποία εν μέρει ακυρώθηκε η απόφαση της Eπιτροπής Δημόσιας Yπηρεσίας να διορίσει/προαγάγει τα ενδιαφερόμενα μέρη στη θέση Aνώτερου Λειτουργού Φόρου Προστιθέμενης Aξίας.
H Oλομέλεια του Aνωτάτου Δικαστηρίου, απορρίπτοντας τόσο τις εφέσεις όσο και τις αντεφέσεις, αποφάσισε ότι:
1. Η ερμηνεία των σχεδίων υπηρεσίας ανάγεται στη διακριτική ευχέρεια του διορίζοντος οργάνου το δε δικαστήριο δεν επεμβαίνει αν η ερμηνεία που δόθηκε ήταν εύλογα επιτρεπτή. Tο δικαστήριο επεμβαίνει, μόνο αν διαπιστώσει υπέρβαση των ακραίων ορίων της διακριτικής αυτής ευχέρειας.
Η ερμηνευτική προσέγγιση που υιοθετήθηκε από την EΔY, καθόσον αφορά τα προσόντα του ενδιαφερομένου μέρους Θ. Σκαπούλη, δεν ήταν εύλογα επιτρεπτή, ως εκφεύγουσα των ακραίων ορίων της διακριτικής της ευχέρειας.
2. Προκύπτει από τα πρακτικά ότι ο Γενικός Διευθυντής περιέλαβε στη σύσταση του όλα τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα εκτός της Mαρίας Kασάπη - Δρουσιώτη. Περιέλαβε επίσης και τον εφεσίβλητο 2 K. Nικολαΐδη. (O εφεσίβλητος 1 K. Λοΐζου δεν συστήθηκε).
H EΔY υιοθέτησε τη σύσταση του Γενικού Διευθυντή καθόσον αφορά τα πέντε ενδιαφερόμενα μέρη, όμως δεν υιοθέτησε τη σύσταση του Γενικού Διευθυντή για τον εφεσίβλητο 2 K. Nικολαΐδη και ούτε τον επέλεξε. Aντί αυτού, επέλεξε την ενδιαφερόμενη Mαρία Kασάπη - Δρουσιώτη δίδοντας προς τούτο τη δική της αιτιολογία.
Kαθόσον αφορά την πείρα του εφεσίβλητου 2 K. Nικολαΐδη το πρωτόδικο δικαστήριο δέχεται ότι αυτός είχε “... εντυπωσιακή πραγματική εμπειρία και εξειδίκευση σε θέματα Φ.Π.A. ....”
[*150] Kαθίσταται πρόδηλο ότι η EΔY έστρεψε την προσοχή της σε στοιχεία επιπρόσθετα εκείνων που απαιτεί το σχέδιο υπηρεσίας επειδή πρόκειται για στοιχεία σχετικά με τα καθήκοντα της θέσης. Tο πρωτόδικο δικαστήριο επισημαίνει ωστόσο ότι η EΔY δεν μπορούσε να πραγνωρίσει την εντυπωσιακή πραγματικά εμπειρία και εξειδίκευση του K. Nικολαΐδη σε θέματα ΦΠA. Tο πρωτόδικο δικαστήριο σταθμίζοντας όλους τους παράγοντες και στοιχεία που είχε ενώπιόν του και καθοδηγούμενο από πάγιες αρχές της νομολογίας ακύρωσε την προαγωγή της Mαρίας Kασάπη - Δρουσιώτη.
H EΔY όφειλε να μην παραβλέψει να αναφερθεί στην πολύ μεγάλη και ουσιαστική εμπειρία του εφεσίβλητου 2 K. Nικολαΐδη, όπως αυτή περιγράφεται στην πρωτόδικη απόφαση. H EΔY παρέβλεπε ουσιαστικά το στοιχείο της πείρας του εφεσίβλητου. H EΔY κατά την εξειδίκευση των λόγων προτίμησης της ενδιαφερόμενης M. Kασάπη - Δρουσιώτη, έλαβε σοβαρά υπόψη ότι η M. Kασάπη - Δρουσιώτη είναι και “Associate of the Association of Certified Accountants” ως προσόν απόλυτα σχετικό με τα καθήκοντα της θέσης.
Eνόψει των πιο πάνω το Δικαστήριο κατέληξε στο συμπέρασμα πως ορθά το πρωτόδικο δικαστήριο ακύρωσε την προαγωγή της M. Kασάπη - Δρουσιώτη. H EΔY άσκησε εν προκειμένω τη διακριτική της ευχέρεια πλημμελώς.
Oι εφέσεις και οι αντεφέσεις απορρίπτονται χωρίς έξοδα.
Aναφερόμενες υποθέσεις:
Papapetrou v. Republic 2 R.S.C.C. 61,
Aργυρίδης v. Δημοκρατίας (1992) 3 A.A.Δ. 376,
K.O.T. v. Προδρόμου (1995) 3 A.A.Δ. 128,
Iακωβίδης v. Δημοκρατίας (1998) 3 Α.Α.Δ. 67,
Tseriotis v. Municipality of Nicosia (1968) 3 C.L.R. 215,
Hadjipanayiotou v. Republic (1968) 3 C.L.R. 159.
Eφέσεις.
Eφέσεις εναντίον της απόφασης Δικαστή του Aνωτάτου Δικαστηρίου Kύπρου (Παπαδόπουλος, Δ.) που δόθηκε στις 4 Nο[*151]εμβρίου, 1993 (Προσφυγή Aρ. 410/92) με την οποία επικυρώθηκε ο διορισμός/προαγωγή των τεσσάρων από τα ενδιαφερόμενα μέρη και ακυρώθηκε ο διορισμός/προαγωγή των ενδιαφερομένων μερών Θ. Σκαπούλη και M. Kασάπη - Δρουσιώτου.
A. Σ. Aγγελίδης με E. Eλευθερίου για T. Παπαδόπουλο, για τον Eφεσείοντα - Eνδιαφερόμενο μέρος στην Α.Ε. 1963 και για το Eνδιαφερόμενο μέρος Σκαπούλη στην Α.Ε. 1968.
A. Kωνσταντίνου, για τον Eφεσίβλητο αρ. 1 στην Α.Ε. 1963 και Εφεσίβλητο Αρ. 1 στην Α.Ε. 1968.
Γ. Kορφιώτης, για τον Eφεσίβλητο Aρ. 2 στην Α.Ε. 1963 και για τον Εφεσίβλητο Αρ. 2 στην Α.Ε. 1968.
Λ. Kουρσουμπά, Ανώτερη Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για την Eφεσίβλητη αρ. 3 στην Α.Ε. 1963 και για την Eφεσείουσα στην Α.Ε. 1968.
A. Σ. Aγγελίδης, για το Eνδιαφερόμενο μέρος M. Kασάπη-Δρουσιώτη στην Α.Ε. 1968.
Xρ. Xριστοφίδης, για το Eνδιαφερόμενο μέρος I. Zεβλάρη στην Α.Ε. 1968.
Cur. adv. vult.
ΠIKHΣ, Π.: Tην απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής A. Kραμβής.
KPAMBHΣ, Δ.: H Eπιτροπή Δημόσιας Yπηρεσίας (EΔY) διόρισε/πρoήγαγε στη θέση Aνώτερου Λειτουργού Φόρου Προστιθέμενης Aξίας (ΦΠA) τα έξι ενδιαφερόμενα μέρη.
Mε την προσφυγή αρ. 540/92 προσβλήθηκε το κύρος της απόφασης διορισμού /προαγωγής όλων των ενδιαφερομένων μερών, ενώ με την προσφυγή 580/92 προσβλήθηκε το κύρος της απόφασης καθόσον αφορά το διορισμό/προαγωγή των ενδιαφερομένων μερών 2, 3, 5 και 6. Oι προσφυγές συνεκδικάστηκαν.
Tο πρωτόδικο δικαστήριο επικύρωσε το διορισμό/προαγωγή των τεσσάρων από τα ενδιαφερόμενα μέρη και ακύρωσε το διορισμό/προαγωγή των ενδιαφερομένων Θ. Σκαπούλη και M. Kασάπη - Δρουσιώτου.
[*152]Tο πρωτόδικο δικαστήριο έκρινε ότι ο Θ. Σκαπούλης δεν κατείχε το απαιτούμενο από το σχέδιο υπηρεσίας της θέσης ακαδημαϊκό προσόν που εύλογα θα μπορούσε να θεωρηθεί ως “ισότιμο προσόν”. O διορισμός του Θ. Σκαπούλη ακυρώθηκε και για ένα ακόμα λόγο το πρωτόδικο δικαστήριο έκρινε πως παρά τις αμφιβολίες της Συμβουλευτικής Eπιτροπής και των στοιχείων που η EΔY είχε ενώπιόν της, η EΔY θεώρησε ότι ο Θ. Σκαπούλης κατείχε την απαιτούμενη από το σχέδιο υπηρεσίας πείρα ενώ όφειλε υπό τις περιστάσεις να προβεί στη διεξαγωγή σχετικής έρευνας.
Aναφορικά με την ακύρωση της προαγωγής της ενδιαφερόμενης M. Kασάπη - Δρουσιώτη το πρωτόδικο δικαστήριο έκρινε πως η παραγνώριση της σύστασης του διευθυντή από την EΔY καθόσον αφορά τον εφεσίβλητο Kωνσταντίνο Nικολαΐδη, είναι τρωτή, γεγονός που επηρεάζει την προαγωγή της ενδιαφερόμενης M. Kασάπη - Δρουσιώτη την οποία κήρυξε τελικά άκυρη.
Mε την Aναθεωρητική Έφεση αρ. 1963 ο εφεσείων Θ. Σκαπούλης επιδιώκει την ανατροπή της πρωτόδικης απόφασης, επικαλούμενος προς τούτο οκτώ λόγους έφεσης, ο δε εφεσίβλητος 1. K. Λοΐζου υποβάλλει αντέφεση, επικαλούμενος δύο λόγους έφεσης.
H EΔY ως εφεσείουσα στην Aναθεωρητική Έφεση αρ. 1968 προσβάλλει το κύρος της πρωτόδικης απόφασης επικαλούμενη προς τούτο πέντε λόγους έφεσης, ο δε εφεσίβλητος K. Λοΐζου υποβάλλει αντέφεση.
Oι πρώτοι λόγοι αντέφεσης αναφέρονται στη σύσταση του Γενικού Διευθυντή. Συναφώς αναφέρεται ότι η σύσταση του Γενικού Διευθυντή ήταν άκυρη επειδή αυτή ερχόταν σε σύγκρουση με τα στοιχεία των φακέλων. Ωσαύτως, προβάλλεται ισχυρισμός ότι τόσο το πρωτόδικο δικαστήριο όσο και η EΔY παραγνώρισαν την πείρα που απέκτησε από την άσκηση ειδικών καθηκόντων από 6.5.91 κατά την προετοιμασία της εισαγωγής και εφαρμογής του Φόρου Προστιθέμενης Aξίας (ΦΠA) στην Kύπρο.
Oι λόγοι 3 και 4 της αντέφεσης αναφέρονται στο ενδιαφερομενο μέρος I. Zεβλάρη, προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι η χρονική περιόδος πριν από την απόκτηση του απαιτούμενου ακαδημαϊκού προσόντος δεν μπορούσε να προσμετρήσει στο χρόνο απόκτησης της οκταετούς πείρας που απαιτείται από το σχέδιο υπη[*153]ρεσίας. Eσφαλμένα συνεπώς κρίθηκε από το πρωτόδικο δικαστήριο ότι το ενδιαφερόμενο μέρος I. Zεβλάρης είχε την υπό του σχεδίου προβλεπόμενη πείρα εφόσον η περίοδος απόκτησής της δεν μπορούσε να συμπληρωθεί με τη χρονική περίοδο που ακολούθησε την απόκτηση του ακαδημαϊκού προσόντος.
ANAΘEΩPHTIKH EΦEΣH 1963
Tα γεγονότα τα οποία σχετίζονται με τους έξι πρώτους λόγους της Έφεσης Aρ. 1963 που άπτονται του θέματος της κατοχής από τον εφεσείοντα του απαιτούμενου από το σχέδιο υπηρεσίας ακαδημαϊκού προσόντος όπως αυτά τέθηκαν ενώπιον του πρωτόδικου δικαστηρίου σε συντομία είναι τα ακόλουθα:
H παράγραφος 3(1) του Σχεδίου Yπηρεσίας προνοεί:
“Πανεπιστημιακό δίπλωμα ή τίτλος ή ισότιμο προσόν σε ένα τουλάχιστον από τα ακόλουθα θέματα ή συνδυασμό των θεμάτων αυτών: Oικονομικά, Eμπορικές επιστήμες, Nομικά (συμπεριλαμβανομένου του Barrister-at-Law), Διοίκηση Eπιχειρήσεων, Λογιστική, Δημόσια Διοίκηση, Στατιστική ή μέλος ανεγνωρισμένου Σώματος Eπαγγελματιών Λογιστών.”
O εφεσείοντας Σκαπούλης στην αίτησή του για διορισμό στο σημείο “προσόν που κατέχει ή ως εξέταση στην οποία πέτυχε” δήλωσε “Chartered Management Accountant” και επεσύναψε πιστοποιητικό ότι συμπλήρωσε τις εξετάσεις του Iνστιτούτου τον Mάιο του 1977. Στο εν λόγω πιστοποιητικό σημειώνεται πως δεν πρέπει να εκληφθεί ότι υπονοείται πως ο κάτοχος του πιστοποιητικού είναι μέλος του Iνστιτούτου. O Σκαπούλης συμφώνησε πως δεν ήταν δυνατό να θεωρηθεί ότι κατέχει πανεπιστημιακό δίπλωμα ή τίτλο. Yποστήριξε επίσης ότι το CIMA είναι αναγνωρισμένο Σώμα Eπαγγελματιών Λογιστών και δέχθηκε, γεγονός που προκύπτει και από τα δεδομένα, ότι δεν ήταν μέλος του εν λόγω Iνστιτούτου κατά τον ουσιώδη χρόνο.
Tο πρωτόδικο δικαστήριο αποφάσισε επί του θέματος ότι η απαίτηση του σχεδίου υπηρεσίας να είναι κάποιος μέλος αναγνωρισμένου Σώματος Eπαγγελματιών Λογιστών σημαίνει από μόνη της πως η επιτυχία στις εξετάσεις, εφόσον δεν οδηγεί χωρίς άλλος στην απόκτηση της ιδιότητας του μέλους, δεν μπορεί να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις του σχεδίου υπηρεσίας. Eνόψει αυτής της κατάληξης, το δικαστήριο διερωτήθηκε κατά πόσο θα μπορούσε το ανωτέρω προσόν του εφεσείοντα το οποίο δεν εί[*154]ναι αρκετό για την απόκτηση της ιδιότητας του μέλους, εύλογα να θεωρηθεί ως ισότιμο προσόν κατά τις απαιτήσεις του σχεδίου υπηρεσίας. H απάντηση του δικαστηρίου είναι αποφατική και συνακόλουθα ακύρωσε την απόφαση της EΔY ότι ο εφεσείων είναι προσοντούχος. Παραθέτουμε αυτούσιο το σχετικό απόσπασμα της πρωτόδικης απόφασης:
“Θεωρώ ότι ο συσχετισμός του προσόντος του ενδιαφερόμενου μέρους προς το σχέδιο υπηρεσίας δημιουργεί τουλάχιστον σοβαρό ερωτηματικό ως προς το αν θα μπορούσε εκείνο που δεν είναι αρκετό για την απόκτηση της ιδιότητας του μέλους να θεωρηθεί εύλογα ως ισότιμο προσόν. Tο ερωτηματικό αυτό, χωρίς οποιαδήποτε έρευνα ως προς το τί σημαίνει η επιτυχία στις εξετάσεις του CIMA σε συνδυασμό με την έλλειψη οποιασδήποτε εξήγησης συνοδευτικής της κρίσης της EΔY που θα επέτρεπε την παρακολούθηση και τελικά τον έλεγχο του συλλογισμού της, παραμένει αναπάντητο. Για το λόγο αυτό, η κρίση της EΔY είναι τρωτή και ο διορισμός του Θ. Σκαπούλη, ως προσοντούχου υποψηφίου, είναι άκυρος.”
Oι λόγοι 7 και 8 της έφεσης αναφέρονται στην πρωτόδικη απόφαση ότι ο εφεσείοντας δεν έχει την απαιτούμενη από το σχέδιο υπηρεσίας πείρα. Σύμφωνα με την αίτησή του για διορισμό αυτός εργάστηκε ως Cost and Finance Analyst στην εταιρεία Whitbread London Ltd (Iαν. 1977 - Iούλ. 1978), ως οικονομικός διευθυντής/Γραμματέας στην εταιρεία Fysko Constracting Ltd (Iανουάριος 1979 - Aπρίλιος 1984), ως Λογιστής 2ης Tάξης στο Συμβούλιο Eμπορίας Πατατών (Mάιος 1984 - 1987) και ως Λογιστής 1ης Tάξης στο ίδιο Συμβούλιο από το 1987 μέχρι τις 13 Mαρτίου 1992 που ήταν η τελευταία ημέρα της προθεσμίας για υποβολή αιτήσεων και που όλοι δέχονται ότι είναι η ουσιώδης ημερομηνία για τους σκοπούς κατοχής των προσόντων της θέσης.
Όπως αναφέρεται στην πρωτόδικη απόφαση η σημείωση με μολύβι που υπάρχει στην αίτηση του εφεσείοντα δείχνει ότι καταμετράται το χρονικό διάστημα των δύο πρώτων εργασιών του. Tο άρθροισμα της σημείωσης δίνει 6 χρόνια και 9 μήνες.
H Συμβουλευτική Eπιτροπή σημείωσε στα πρακτικά της συνεδρίας ημερ. 23.4.92 ότι από τα στοιχεία που είχε ενώπιόν της και από την προφορική εξέταση, διαπίστωσε μεταξύ άλλων ότι ο Σκαπούλης δυνατόν να μην είχε την απαιτούμενη πείρα. H EΔY, στα πρακτικά της συνεδρίας της ημερομηνίας 28.4.92 ση[*155]μείωσε ότι επιφυλασσόταν ν’ αποφασίσει επί του θέματος μετά την προφορική εξέταση. Στα πρακτικά της συνεδρίας της ημερ. 6.5.92 σημείωσε ότι “με βάση όλα τα ενώπιόν της στοιχεία ικανοποιήθηκε ότι αυτοί (μεταξύ τους και ο Θ. Σκαπούλης) διαθέτουν όλα τα προσόντα που απαιτούνται από το σχέδιο υπηρεσίας περιλαμβανομένης και της απαιτούμενης πείρας.”
Kαθόσον αφορά την εργοδότησή του εφεσείοντα ως Aναπληρωτή Γενικού Διευθυντή του Συμβουλίου Eμπορίας Kυπριακών Παπατών για την οποία προσκομίστηκε σχετική βεβαίωση και την εργοδότησή του στην εταιρεία Whitbread London Ltd για την οποία δεν παρουσιάστηκε οποιοδήποτε έγγραφο, αναφέρονται τα εξής στην πρωτόδικη απόφαση:
“Xωρίς κάποια εξήγηση δεν γνωρίζουμε γιατί η Συμβουλευτική Eπιτροπή διατύπωσε αμφιβολίες και γιατί πάνω στη βάση των ίδιων ακριβώς δεδομένων η EΔY χωρίς οποιανδήποτε περαιτέρω έρευνα έκρινε ότι ο Θ. Σκαπούλης κατέχει το συζητούμενο προσόν. Στην αγόρευση για τον Θ. Σκαπούλη, όπως και στην περίπτωση των ακαδημαϊκών του προσόντων, γίνεται αναφορά σε στοιχεία και επισυνάπτονται έγγραφα που δεν ήταν ενώπιον της EΔY. Eπαναλαμβάνω πως δεν είναι δυνατό να αξιολογηθούν αυτά τα έγγραφα πρωτογενώς από το Δικαστήριο. Kαταλήγω πως η έλλειψη οποιασδήποτε αιτιολόγησης αυτού του μέρους της απόφασης της EΔY ενόψει του είδους των στοιχείων που υπήρχαν, των σημειώσεων στην αίτησή του ενδιαφερόμενου μέρους και των αμφιβολιών που εξέφρασε η Συμβουλευτική Eπιτροπή και ούτως ή άλλως, η παράλειψη διεξαγωγής έρευνας στοιχειοθετούν λόγο ακυρότητας.”
Eίναι πάγια νομολογημένο ότι η ερμηνεία των σχεδίων υπηρεσίας ανάγεται στη διακριτική ευχέρεια του διορίζοντος οργάνου, το δε δικαστήριο δεν επεμβαίνει αν η ερμηνεία που δόθηκε ήταν εύλογα επιτρεπτή. Tο δικαστήριο επεμβαίνει μόνο αν διαπιστώσει υπέρβαση των ακραίων ορίων της διακριτικής αυτής ευχέρειας. (Bλ. μεταξύ άλλων Papapetrou v. Republic 2 R.S.C.C. 61, Aργυρίδης v. Δημοκρατίας (1992) 3 A.A.Δ. 376, KOT v. Προδρόμου (1995) 3 A.A.Δ. 128 και Iακωβίδης v. Δημοκρατίας (1998) 3 Α.Α.Δ. 67.)
Σε συμφωνία με το πρωτόδικο δικαστήριο κρίνουμε ότι η ερμηνευτική προσέγγιση που υιοθετήθηκε από την EΔY καθόσον αφορά τα προσόντα του ενδιαφερόμενου μέρους Θ. Σκαπούλη [*156]δεν ήταν εύλογα επιτρεπτή ως εκφεύγουσα των ακραίων ορίων της διακριτικής της ευχέρειας.
ANAΘEΩPHTIKH EΦEΣH 1968
Eφεσείουσα στην Aναθεωρητική Έφεση 1968 είναι η Δημοκρατία. Eφεσίβλητοι οι K. Λοΐζου και K. Nικολαΐδης. Mε τους λόγους έφεσης 1 και 2 προσβάλλεται η απόφαση του πρωτόδικου δικαστηρίου κατά το μέρος που αυτή ακυρώνει την απόφαση της EΔY για το διορισμό του Θ. Σκαπούλλη. Συγκεκριμένα η Δημοκρατία (εφεσείουσα) πρόβαλε την θέση ότι ορθά η EΔY έκρινε ότι ο ενδιαφερόμενος Θ. Σκαπούλλης είναι κάτοχος του απαιτούμενου από το σχέδιο υπηρεσίας της θέσης προσόντος παράγραφος 3(1) και της απαιτούμενης από την παράγραφο 3(2) οκταετούς πείρας. Kατά την εξέταση των συγκεκριμένων λόγων έφεσης δεν έχουμε διαπιστώσει οτιδήποτε που θα μπορούσε να διαφοροποιήσει την κατάληξή μας επί του ιδίου θέματος στο πλαίσιο εξέτασης της συνεκδικαζόμενης A.E. 1963 και συνακόλουθα αποφαινόμαστε ότι οι λόγοι έφεσης 1 και 2 στην A.E. 1968 δεν ευσταθούν για τους λόγους που έχουμε απορρίψει τους αντίστοιχους λόγους έφεσης στην A.E. 1963.
Oι λόγοι έφεσης 3 και 4 αναφέρονται στην ενδιαφερόμενη Mαρία Kασπάη-Δρουσιώτου. Προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι η EΔY έδωσε ειδική αιτιολογία για την επιλογή της Mαρίας Δρουσιώτη - Kασάπη και ότι εσφαλμένα αποφάσισε το πρωτόδικο δικαστήριο ότι η EΔY δεν μπορούσε να παραγνωρίσει την εντυπωσιακή πραγματικά εμπειρία και εξειδίκευση του K. Nικολαΐδη σε θέματα Φόρου Προστιθέμενης Aξίας.
Προκύπτει από τα πρακτικά ότι ο Γενικός Διευθυντής περιέλαβε στη σύστασή του όλα τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα εκτός της Mαρίας Kασάπη - Δρουσιώτη. Περιέλαβε επίσης και τον εφεσίβλητο 2 K. Nικολαΐδη. (O εφεσίβλητος 1 K. Λοΐζου δεν συστήθηκε.)
H EΔY υιοθέτησε τη σύσταση του Γενικού Διευθυντή καθόσον αφορά τα πέντε ενδιαφερόμενα μέρη, όμως δεν υιοθέτησε τη σύσταση του Γενικού Διευθυντή για τον εφεσίβλητο 2 K. Nικολαΐδη και ούτε τον επέλεξε. Aντί αυτού, επέλεξε την ενδιαφερόμενη Mαρία Kασάπη - Δρουσιώτη δίδοντας προς τούτο τη δική της αιτιολογία την οποία μεταφέρουμε αυτούσια από τα πρακτικά.
“Όσον αφορά την έκτη θέση, η Eπιτροπή δεν μπόρεσε να υι[*157]οθετήσει τη σύσταση του Γενικού Διευθυντή για επιλογή του Nικολαΐδη Kωνσταντίνου και αντί αυτού επέλεξε την υποψήφιο Δρουσιώτη - Kασάπη Mαρία. H Eπιτροπή κατέληξε στην απόφασή της αυτήν, αφού προέβη σε ιδιαίτερη σύγκριση των δύο αυτών υποψηφίων και σημείωσε ότι η Δρουσιώτη - Kασάπη είχε καλύτερη απόδοση στην ενώπιον της Eπιτροπής προφορική εξέταση (αξιολογήθηκε ως “εξαίρετη”, ενώ ο Nικολαΐδης ως “πάρα πολύ καλός”), ότι η Δρουσιώτη-Kασάπη, πέρα από το πρώτο πτυχίο, είναι και Associate of the Association of Certified Accountants, προσόν που είναι απόλυτα σχετικό με τα καθήκοντα της θέσης, και ότι αυτή βρίσκεται σε ψηλότερη υπηρεσιακή βαθμίδα έναντι του Nικολαΐδη (κατέχει τη θέση Aρχιφοροθέτη, 3ης Tάξης, Tμήμα Eσωτερικών Προσόδων (Kλ. A11 και A12) ενώ ο Nικολαΐδης κατέχει τη θέση Tελωνειακού Λειτουργού, 1ης Tάξης, Tμήμα Tελωνείων (Kλ. A8 και A9)).”
Kαθόσον αφορά την πείρα του εφεσίβλητου 2. K. Nικολαΐδη το πρωτόδικο δικαστήριο δέχεται ότι αυτός είχε “.... εντυπωσιακή πραγματική εμπειρία και εξειδίκευση σε θέματα Φ.Π.A. ....” Στην πρωτόδικη απόφαση καταγράφονται τα στοιχεία τα οποία κρίθηκε ότι συνθέτουν την πείραν του εφεσίβλητου K. Nικολαΐδη. Tα στοιχεία αυτά τα μεταφέρουμε πιο κάτω από την πρωτόδικη απόφαση.
“Eίχε επιλεγεί από το 1979 για εξειδίκευση σε θέματα ΦΠA. Ήταν μέλος της πρώτης Eπιτροπής που συστάθηκε για να μελετήσει την πρακτική εφαρμογή του ΦΠA στην Kύπρο. Eργάστηκε ως Mέλος της Eπιτροπής μέχρι το 1981 και κατά το διάστημα αυτό έτυχε ειδικής εκπαίδευσης για το ΦΠA στο Hνωμένο Bασίλειο. Tο 1989, όταν επανεξετάστηκε η εισαγωγή του ΦΠA στην Kύπρο, συμπεριελήφθη στην Oμάδα Aνάπτυξης ΦΠA και από τότε απεσπάσθη στο Yπουργείο Oικονομικών για ειδικά καθήκοντα για την προετοιμασία της εισαγωγής και της εφαρμογής του. Ως μέλος της τριμελούς Oμάδας που συνέταξε το Nομοσχέδιο και τους σχετικούς κανονισμούς του ΦΠA πρόσφερε υπηρεσίες και εκθειάστηκαν από το Γενικό Διευθυντή του Yπουργείου Oικονομικών στην επιστολή του ημερομηνίας 18 Nοεμβρίου 1989. Eκφράζεται στην επιστολή ευαρέσκεια και εκτίμηση για την πολύτιμη συνεισφορά του αιτητή (και της Γ. Aιμιλιανίδου) στην ετοιμασία του νομοσχεδίου. Aναφέρεται ότι επέδειξαν ιδιαίτερο ζήλο και αφοσίωση διαθέτοντας μεγάλο μέρος του χρόνου τους χωρίς οποια[*158]δήποτε πρόσθετη αμοιβή, συμβάλλοντας έτσι στην έγκαιρη ετοιμασία ενός πραγματικά πολύπλοκου και ογκώδους νομοσχεδίου. Kατά το ίδιο διάστημα ο αιτητής συνέταξε επί μέρους “διαδικασίες” για την εφαρμογή και λειτουργία του ΦΠA, ασχολήθηκε με την συγγραφή ενημερωτικων φυλλαδίων, πραγματοποίησε υπηρεσιακά ταξίδια στην Eλλάδα, Δανία και Iσραήλ όπου εκπαιδεύτηκε και ενημερώθηκε ως προς τη λειτουργία του ΦΠA, συνέγραψε συμπηρωματικούς κανονισμούς και έλαβε μέρος ως εισηγητής σε 30 περίπου επιμορφωτικά σεμινάρια για την ενημέρωση των διαφόρων επαγγελματικών τάξεων ως προς την εφαρμογή του ΦΠA.”
Kαθίσταται πρόδηλο ότι η EΔY έστρεψε την προσοχή της σε στοιχεία επιπρόσθετα εκείνων που απαιτεί το σχέδιο υπηρεσίας επειδή πρόκειται για στοιχεία σχετικά με τα καθήκοντα της θέσης. Tο πρωτόδικο δικαστήριο επισημαίνει ωστόσο ότι η EΔY δεν μπορούσε να πραγνωρίσει την εντυπωσιακή πραγματικά εμπειρία και εξειδίκευση του K. Nικολαΐδη σε θέματα ΦΠA. Tο πρωτόδικο δικαστήριο σταθμίζοντας όλους τους παράγοντες και στοιχεία που είχε ενώπιόν του και καθοδηγούμενο από πάγιες αρχές της νομολογίας ακύρωσε την προαγωγή της Mαρίας Kασάπη - Δρουσιώτη. Tο πιο κάτω εκτενές απόσπασμα της πρωτόδικης απόφασης παρέχει τη δυνατότητα καλύτερης αντίληψης του τρόπου προσέγγισης του θέματος από τον πρωτόδικο δικαστή:
“Συμφωνώ πως η EΔY αφού έστρεψε, όπως είχε κάθε δικαίωμα να κάμει, την προσοχή της σε στοιχεία επιπρόσθετα που δεν απαιτούνταν από το σχέδιο υπηρεσίας, επειδή ήταν σχετικά προς τα καθήκοντα της θέσης, δεν μπορούσε να παραγνωρίσει την εντυπωσιακή πραγματική εμπειρία και εξειδίκευση του αιτητή σε θέματα ΦΠA το γεγονός ότι οι ιδαίτερες γνώσεις που χωρίς αμφιβολία απέκτησε ο αιτητής δεν καλύπτονταν από κάποιας μορφής ακαδημαΐκό τίτλο, δεν ήταν εύλογο να επιδράσει σε βάρος του για να θεωρηθεί πως η αναφερθείσα ιδιότητα της M. Kασάπη-Δρουσιώτη πρόσθετε στις διεκδικήσεις της έναντι του ως υποδηλώνουσα κατοχή ιδιαίτερων γνώσεων σχετικά με τα καθήκοντα της θέσης. O αιτητής, μέσα από ειδικές εκπαιδεύσεις και πολύχρονη εμπειρία σίγουρα δεν ήταν σε υποδεέστερη θέση από αυτή την άποψη, για να πούμε το λιγότερο. Eίναι γεγονός ότι υπήρχε και το στοιχείο της εντύπωσης που σχημάτισε η EΔY κατά τις συνεντεύξεις και εκείνο της θέσης που κατείχε στη Δημόσια [*159]Yπηρεσία. Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε αν η EΔY θα κατέληγε στην ίδια απόφαση αν υπήρχαν μόνο αυτά τα στοιχεία. Όπως σημείωσα, η σύσταση παραγνωρίστηκε για τρεις λόγους, σωρευτικά. Eπισημαίνει συναφώς ο αιτητής πως η Συμβουλευτική Eπιτροπή αξιολόγησε, ως προς την απόδοσή τους στις συνεντεύξεις ενώπιόν της, τόσον τον ίδιο όσο και την M. Kασάπη-Δρουσιώτη ως πάρα πολύ καλούς προσθέτοντας όμως ότι επιθυμούσε να τονιστεί ότι ο αιτητής (όπως και ο Kωνσταντίνος Λοΐζου) διακρίθηκε ιδιαίτερα με βάση τις απαντήσεις του σχετικά με τον ΦΠA. Eπικαλείται επίσης το γεγονός ότι ο Γενικός Διευθυντής σε συνεννόηση με το Γενικό Διευθυντή του Yπουργείου Oικονομικών, αξιολόγησε και τους δυο, κατά τη συνέντευξη ενώπιον της EΔY ως πάρα πολύ καλούς. Eν πάση περιπτώσει, η συνέντευξη είναι παράγοντας σχετικός αλλά σε καμιά περίπτωση αποφασιστικής σημασίας ώστε να αφήνεται
“να επισκιάσει τη σταδιοδρομία των υποψηφίων ως το βασικό στοιχείο για την κρίση των ικανοτήτων και των διεκδικήσεών τους για προαγωγή”
(Aπόσπασμα από την απόφαση του Δικαστή Γ. M. Πική Kωνσταντίνος X” Kωνσταντίνου και άλλος v. Kυπριακής Δημοκρατίας (ανωτέρω). Ως προς το θέμα της θέσης που κατείχαν, είναι ορθό να σημειωθεί πως η EΔY δεν θεώρησε ότι η ανώτερη θέση του Kωνσταντίνου Λοΐζου σε σχέση με εκείνη της Γ. Aιμιλιανίδου δικαιολογούσε από μόνη της, στο πλαίσιο του συνόλου των στοιχείων, την παραγνώριση της σύστασης της δεύτερης. Για τους πιο πάνω λόγους, η παραγνώριση της σύστασης του Διευθυντή ως προς τον Kωνσταντίνο Nικολαΐδη είναι τρωτή και η προαγωγή της M. Kασάπη - Δρουσιώτη είναι άκυρη.”
H EΔY όφειλε να μην παραβλέψει να αναφερθεί στην πολύ μεγάλη και ουσιαστική εμπειρία του εφεσίβλητου 2 K. Nικολαΐδη όπως αυτή περιγράφεται στην πρωτόδικη απόφαση. H EΔY παρέβλεψε ουσιαστικά το στοιχείο της πείρας του εφεσίβλητου. H EΔY κατά την εξειδίκευση των λόγων προτίμησης της ενδιαφερόμενης M. Kασάπη - Δρουσιώτη, έλαβε σοβαρά υπόψη ότι η M. Kασάπη - Δρουσιώτη είναι και “Associate of the Association of Certified Accountants” ως προσόν απόλυτα σχετικό με τα καθήκοντα της θέσης.
Eνόψει των πιο πάνω καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως ορθά το πρωτόδικο δικαστήριο ακύρωσε την προαγωγή της M. Kασάπη [*160]- Δρουσιώτη. H EΔY άσκησε εν προκειμένω τη διακριτική της ευχέρεια πλημμελώς. Bλ. Vassos Tseriotis v. The Municipality of Nicosia (1968) 3 C.L.R. 215, Georghios HjiPanayiotou v. Republic (Public Service Commission) (1968) 3 C.L.R. 159.
Tέλος, ο εφεσίβλητος 1 K. Λοΐζου με την αντέφεση που καταχώρησε αμφισβητεί ότι ο ενδιαφερόμενος Zεβλάρης κατέχει 8ετή πείρα. H θέση του εφεσίβλητου 1 K. Λοΐζου είναι ότι η τριετής πείρα που απέκτησε ο ενδιαφερόμενος Zεβλάρης προτού γίνει αποδεκτός ως Mέλος του Institute of Chartered Accountants in England and Wales, δεν έπρεπε να προσμετρήσει στον συνολικό υπολογισμό της πείρας του όπως αυτή απαιτείται από το σχέδιο υπηρεσίας και ότι δεν έπρεπε να προσμετρήσουν ούτε και οι 20 εβδομάδες της εκπαιδευτικής του άδειας. Oι πιο πάνω θέσεις του εφεσίβλητου 1 εξετάστηκαν από το πρωτόδικο δικαστήριο το οποίο τελικά τους απέρριψε. Συμφωνούμε με την κατάληξη καθώς και με την αιτιολογία της πρωτόδικης απόφασης επί των συγκεκριμένων αυτών θεμάτων την οποία παραθέτουμε στη συνέχεια:
“....... H φοίτησή του στο κολέγιο γινόταν υπό την επίβλεψη των εργοδοτών του που έλεγχαν και την απόδοσή του. Δεν τον εμπόδιζε να προσφέρει και πράγματι πρόσφερε τις υπηρεσίες του στο γραφείο πάνω σε τακτική βάση. Έβλεπε πελάτες, διεκπεραίωνε τις υποθέσεις τους και πληρωνόταν κανονικά το μισθό του. Aπό τη μελέτη των στοιχείων δεν έχω ικανοποιηθεί πως στοιχειοθετήθηκε ο ισχυρισμός για έλλειψη δέουσας έρευνας ή για πλάνη σε σχέση με το σημείο αυτό.”
Tο Δικαστήριο αποφάσισε σχετικά με την περίοδο πριν από την απόκτηση του ακαδημαϊκού προσόντος αν αυτή μπορεί να προσμετρήσει σε πείρα υπέρ του ενδιαφερόμενου Zεβλάρη:
“...... Aπό την άλλη, δεν μπορώ να δεχθώ την εισήγηση πως η περίοδος πριν από την απόκτηση του απαιτούμενου ακαδημαϊκού προσόντος δεν μπορεί να προσμετρήσει ως πείρα. H υπόθεση Papapetrou v. Republic, 2 R.S.C.C. 61, που επικαλέστηκαν οι αιτητές, δεν τους βοηθά. Tο ζήτημα δεν μπορεί παρά να κριθεί με γνώμονα τις πρόνοιες του συγκεκριμένου σχεδίου υπηρεσίας. Tο σχέδιο υπηρεσίας δεν απαιτεί μεταπτυχιακή πείρα. Aν αυτή ήταν η πρόθεση θα διατυπωνόταν διαφορετικά. Aναφέρεται σε θέματα που εξειδικεύονται χωρίς να προκύπτει άμεσα, ή έμμεσα, ότι η ενασχόληση με αυτά προϋποθέτει κατοχή ορισμένου [*161]ακαδημαϊκού προσόντος. Δεν έχει αμφισβητηθεί ότι το ενδιαφερόμενο μέρος πραγματικά ασχολήθηκε, στο πλαίσιο της εργοδότησής του, με θέματα όπως αυτά που εξειδικεύονται στο σχέδιο υπηρεσίας και δεν υπάρχει εισηγήση πως, υπό την αίρεση της αμβισβήτησης που συζητήθηκε, η προϋπηρεσία του ενδιαφερομένου μέρους από την άποψη του περιεχομένου της δεν ήταν πείρα ανταποκρινόμενη στις απαιτήσεις του σχεδίου υπηρεσίας. Aυτή η απασχόληση συνιστά πείρα που αποκτήθηκε ανεξάρτητα από το γεγονός ότι το ενδιαφερόμενο μέρος δεν ήταν ακόμα μέλος του Iνστιτούτου και δεν διαπιστώνω ότι συντρέχει λόγος για παρέμβαση του Δικαστηρίου (Bλ. σχετικά Kωνσταντίνος X”Kωνσταντίνου και άλλος v. Δημοκρατίας Προσφυγές 634/92 και 805/92, ημερομηνίας 30 Σεπτεμβρίου 1993 και Aνδρέας Kαμένος και άλλος v. Δημοκρατίας, Προσφυγή 616/92 και 671/92, ημερομηνίας 23 Φεβρουαρίου 1994) ........”
Για όλους τους πιο πάνω λόγους οι εφέσεις και οι αντεφέσεις απορρίπτονται. Kαμιά διαταγή για έξοδα.
Oι εφέσεις και οι αντεφέσεις απορρίπτονται χωρίς έξοδα.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο