(1998) 3 ΑΑΔ 460
[*460]15 Ioυνίου, 1998
[ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΗΣ, ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΚΡΟΝΙΔΗΣ, ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ/στές]
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΥΠΠΑΡΗΣ,
Εφεσείων,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ
ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
(Aναθεωρητική Έφεση Aρ. 1922)
Διοικητική πράξη — Bεβαιωτική σε αντίθεση προς εκτελεστή πράξη — Περιστάσεις του βεβαιωτικού χαρακτήρα της πράξης στην κριθείσα περίπτωση, όπου δεν τέθηκαν υπόψη της Επιτροπής νέα στοιχεία.
Συνταγματικό Δίκαιο — Σύνταγμα — Άρθρο 29 — Kατά πόσο μπορεί να λειτουργήσει ως διαδικασία γενεσιουργός εκτελεστών διοικητών αποφάσεων, παρόλο που η απάντηση είναι ουσιαστικά βεβαιωτική προηγούμενης απόφασης.
Eκπαιδευτικοί Λειτουργοί — Πίνακες διοριστέων — Διαγραφή — Περιστάσεις της διαγραφής υποψηφίου από τον πίνακα διοριστέων στην κριθείσα περίπτωση, λόγω μη προσέλευσής του στην προσωπική συνέντευξη — Μετά τη διαγραφή του δεν καταχώρισε ούτε προσφυγή αλλά ούτε και ένσταση — Η επιστολή του που στάληκε εκπρόθεσμα δεν έθετε νέα στοιχεία ενώπιον της Επιτροπής — Η απόρριψη του αιτήματος συνιστά βεβαιωτική απόφαση.
[Πέραν των ανωτέρω τίτλων η απόφαση του Δικαστηρίου διαβάζεται ως σύνολο.]
H έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Έφεση.
Έφεση εναντίον της απόφασης Δικαστή του Ανωτάτου Δικαστηρίου Κύπρου (Νικήτας, Δ.) που δόθηκε στις 13 Μαρτίου, [*461]1994 (Προσφυγή Αρ. 267/93) με την οποία απέρριψε την προσφυγή του αιτητή κατά της απόφασης της Επιτροπής Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας να μην άρει τη διαγραφή του από τον πίνακα διοριστέων.
Α. Σ. Αγγελίδης, για τον Εφεσείοντα.
Ε. Λοϊζίδου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για την Εφεσίβλητη.
Cur. adv. vult.
ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΗΣ, Δ.: Την απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Νικολάου, Δ..
ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ.: Ο εφεσείων ήταν εγγεγραμμένος σε πίνακα διοριστέων σύμφωνα με τις διατάξεις του περί Δημόσιας Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας Νόμου του 1969 όπως τροποποιήθηκε. Το άρθρο 28Γ προνοεί ότι κενές ή κενωθείσες θέσεις πρώτου διορισμού θα πληρούνται από την Επιτροπή Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας “με το διορισμό των υποψηφίων που έχουν σειρά προτεραιότητας στον οικείο πίνακα διοριστέων εκτός αν ένας από αυτούς διαγραφεί από αυτό για ένα από τους πιο κάτω λόγους: ..........” Οι λόγοι δεν θα παραστεί εν τέλει ανάγκη να μας απασχολήσουν.
Όταν επέστη ο χρόνος για την πλήρωση θέσεων, η Επιτροπή με επιστολή ημερ. 31 Μαρτίου 1992 κάλεσε τον εφεσείοντα σε προσωπική συνέντευξη όπως ορίζεται στην παράγραφο (β) του εδαφίου (2) του άρθρου 28Γ για να κριθεί η καταλληλότητα του και επέστησε την προσοχή του στις επιπτώσεις. Το κείμενο της επιστολής είχε ως εξής:
“Κύριε,
Σύμφωνα με την παρ. (β) του εδαφίου (2) του άρθρου 28Γ των περί της Δημόσιας Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας Νόμων του 1969 έως 1992, καλείστε σε προσωπική συνέντευξη με την Επιτροπή Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας στο Γραφείο της στη Λευκωσία (Λεωφόρος Ομήρου 35), την Τετάρτη, 22 Απριλίου 1992 και ώρα 8.00 π.μ., σχετικά με την πλήρωση πάνω σε μόνιμη θέση κενών θέσεων καθηγητή στη Δημόσια Εκπαιδευτική Υπηρεσία.
Σύμφωνα με τις διατάξεις του Νόμου η μη αποδοχή διορι[*462]σμού επιφέρει διαγραφή από τους πίνακες διοριστέων. Εφιστάται η προσοχή σας στο ότι η τυχόν μη προσέλευση σας στη συνέντευξη θα θεωρηθεί ως έλλειψη ενδιαφέροντος για αποδοχή διορισμού και θα συνεπάγεται τη διαγραφή σας από τους εν λόγω πίνακες σε περίπτωση που με βάση τη σειρά προτεραιότητάς σας θα ετυγχάνατε διορισμού.
Για οποιαδήποτε πληροφορία μπορείτε να απευθυνθείτε στο Γραμματέα της Επιτροπής (τηλ. 30-3008).”
Δεν υπήρξε ανταπόκριση. Η Επιτροπή επανήλθε με επιστολή ημερ. 4 Μαΐου 1992, το εκτενές κείμενο της οποίας παραθέτουμε για ανάδειξη της σχολαστικότητας αλλά και της ανησυχίας με την οποία η Επιτροπή προσέγγισε το θέμα:
“Κύριε,
Αναφέρομαι στην επιστολή μας με ημερ. 31.3.92 σχετικά με την κλήση σε προσωπική συνέντευξη, για την πλήρωση μονίμων θέσεων καθηγητή.
Επειδή δεν έχετε προσέλθει κατά την ορισθείσα μέρα και ώρα και επειδή με βάση τη σειρά προτεραιότητας σας στους πίνακες διοριστέων είναι πιθανόν να τύχετε μονίμου διορισμού, επιθυμώ να επιστήσω την προσοχή σας στις συνέπειες που θα έχει η μη προσέλευση στην προσωπική συνέντευξη:
(α) Σύμφωνα με το Νόμο η προσέλευση στην προσωπική συνέντευξη αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για διορισμό. Η μη προσέλευση στη συνέντευξη επιφέρει τη διαγραφή του υποψηφίου από τους πίνακες διοριστέων, αν με βάση τη σειρά του θα ετύγχανε διορισμού.
(β) Σε περίπτωση που θα υποβληθεί νέα αίτηση για εγγραφή στους πίνακες διοριστέων, η σειρά προτεραιότητας θα καθοριστεί πρώτα με βάση το έτος υποβολής αίτησης (και όχι με βάση την ημερομηνία του πρώτου τίτλου σπουδών, όπως ίσχυε ως την 31.5.88).
Καλείστε λοιπόν να επικοινωνήσετε το ταχύτερο δυνατό, με το Γραφείο της Επιτροπής Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας (τηλ. 30-3008: Γραμματέα Επιτροπής) για τον καθορισμό ημερομηνίας για προσωπική συνέντευξη, η οποία οπωσδήποτε πρέπει να γίνει πριν από τις 15 Μαΐου 1992.
[*463]Παρακαλείστε επίσης να μας πληροφορήσετε γραπτώς αν έχετε παύσει να ενδιαφέρεστε για διορισμό στη Δημόσια Εκπαιδευτική Υπηρεσία.”
Και πάλι δεν υπήρξε ανταπόκριση. Ως αποτέλεσμα, η Επιτροπή με απόφαση ημερ. 31 Ιουλίου 1992 διέγραψε από τον πίνακα διοριστέων τον εφεσείοντα όπως και άλλους που είχαν παραλείψει να προσέλθουν σε προσωπική συνέντευξη και που είχαν αριθμό μικρότερο από εκείνο του τελευταίου διορισθέντος κατά ειδικότητα. Στις 10 Αυγούστου 1992 οι αναθεωρημένοι πίνακες διοριστέων αναρτήθηκαν στο γραφείο της Επιτροπής σύμφωνα με το άρθρο 28Β(10). Ένσταση, δυνάμει του εδαφίου (11) του άρθρου, ο εφεσείων δεν υπέβαλε. Ούτε και προσέβαλε με προσφυγή την απόφαση για διαγραφή του.
Έπειτα όμως ο εφεσείων, με επιστολή ημερ. 5 Νοεμβρίου 1992, πληροφόρησε την Επιτροπή ότι αντιτασσόταν στη διαγραφή του. Επικαλέστηκε τέσσερις λόγους για τους οποίους δεν είχε μέχρι τότε ανταποκριθεί. Το κείμενο ολόκληρο, το οποίο θα αφήσουμε χωρίς σχόλιο, είχε ως εξής:
“Έντιμε Κύριε,
Είμαι αδιόριστος φυσιογνώστης και στον κατάλογο διοριστέων 1991 - 1992 είχα τον αριθμό 12. Στο νέο κατάλογο Αυγούστου, 1992 το όνομα μου δεν αναφέρεται.
2. Τον Μάη του τρέχοντος έτους κλήθηκα από την Επιτροπή για προσωπική συνέντευξη για πλήρωση θέσεων. Δεν ανταποκρίθηκα για τους πιο κάτω λόγους -
α) Εκείνη την περίοδο αντιμετώπιζα σοβαρά οικογενειακά προβλήματα.
β) Σύμφωνα με τον αριθμό 12 που είχα στον κατάλογο και λαμβάνοντας υπ’ όψη τον αριθμό των μονίμων θέσεων που προσφέρονταν σε προηγούμενες χρονιές δεν υπελόγιζα να μου προσφερθεί μόνιμος διορισμός.
γ) Στη τελευταία παράγραφο της επιστολής σας ημερ. 4.5.92 (αρ. φακ. 42/Δ/734) ζητούσατε να σας απαντήσω γραπτώς κατά πόσο έπαψα να ενδιαφέρομαι για διορισμό στην Εκπαιδευτική Υπηρεσία χωρίς να καθορίζετε χρονικό πλαίσιο απάντησης. Δεν απάντησα μέχρι στιγμής ότι δεν ενδιαφέρομαι.
[*464]δ) Δεν πίστευα ότι θα μπορούσα να διαγραφώ από τον κατάλογο επειδή είχα υπ’ όψιν μου ότι αυτό θα συνέβαινε μόνο όταν αρνιόμουν γραπτή προσφορά μόνιμου διορισμού. (Πράγμα που δεν συνέβηκε στη δική μου περίπτωση).
Απολογούμαι που μέχρι στιγμής για τους πιο πάνω λόγους δεν σας απάντησα. Ελπίζω ότι θα δείξετε κατανόηση. Ο διορισμός μου στην εκπαίδευση ήταν και είναι η μεγάλη μου επιθυμία.
Είμαι στη διάθεση σας για προσωπική συνέντευξη.”
Η Επιτροπή επιλήφθηκε του θέματος στις 10 Δεκεμβρίου 1992. Αφού αναφέρθηκε στο ιστορικό, αποφάσισε ότι δεν ήταν δυνατό να αποδεχθεί το αίτημα του εφεσείοντος για άρση της διαγραφής. Και τον πληροφόρησε περί τούτου με επιστολή ημερ. 28 Δεκεμβρίου 1992.
Είναι αυτή την τελευταία απόφαση που ο εφεσείων προσέβαλε. Ένα από τα ζητήματα που απασχόλησαν πρωτόδικα ήταν και το κατά πόσο η προσβαλλόμενη απόφαση ήταν ή όχι εκτελεστή. Το Δικαστήριο έδωσε στο ερώτημα αποφατική απάντηση. Ανέφερε σχετικά:
“...... η επιστολή της 5/11/92 δεν έθεσε στοιχεία υπόψη της Επιτροπής. Και είναι φανερό από τα τηρηθέντα πρακτικά πως δεν υπάρχει επανεξέταση από την οποία προήλθε νέα κρίση. Εκτός φυσικά αν αναμενόταν από την Επιτροπή να εξετάσει, έτσι εντελώς αφηρημένα, τα “σοβαρά οικογενειακά προβλήματα” του αιτητή που ο ίδιος, για λόγους που θα γνωρίζει καλύτερα, δεν φρόντισε να εξειδικεύσει. Ιδιαίτερα αν επρόκειτο για το θέμα της υγείας της μητέρας του. Όμως μια τέτοια προσέγγιση θα καθιστούσε το έργο της Επιτροπής ανέφικτο.”
Και ορθά βέβαια. Διότι δεν παρουσιάστηκαν νέα στοιχεία ώστε, κατόπιν νέας έρευνας, να επέλθει νέα κρίση.
Ο συνήγορος του εφεσείοντος εισηγήθηκε κατά τη συζήτηση της έφεσης ότι το δικαίωμα αναφοράς που παρέχει το Άρθρο 29 του Συντάγματος αποτελεί από μόνο του νέο στοιχείο που καθιστά τη νέα απόφαση εκτελεστή όταν αντικείμενο της αναφοράς είναι προηγούμενη απόφαση παρανόμως ληφθείσα. Δεν συμφωνούμε. Αρκεί νομίζουμε να αναφέρουμε ότι το Άρθρο 29 του Συ[*465]ντάγματος δεν λειτουργεί με αυτό τον τρόπο. Ούτε και μπορεί να εκληφθεί εκ προοιμίου παράνομη η προηγούμενη απόφαση. Η νομιμότητα της απόφασης για διαγραφή του εφεσείοντος δεν μπορεί να ελεγχθεί εφόσον δεν προσεβλήθη.
Η προσβαλλόμενη διοικητική απόφαση ως βεβαιωτική και όχι εκτελεστή καθιστούσε την προσφυγή απαράδεκτη.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο