(1998) 3 ΑΑΔ 673
[*673]16 Σεπτεμβρίου, 1998
[ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΗΣ, ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΚΡΟΝΙΔΗΣ,
ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ/στές]
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΑΡΙΣΤΟΚΛΕΟΥΣ,
Εφεσείων,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
(Aναθεωρητική Έφεση Αρ. 1841)
Aναθεωρητική Έφεση — Λόγοι εφέσεως — Έγερση ζητήματος κατ’ έφεση χωρίς να έχει αποτελέσει λόγο ακυρώσεως πρωτοδίκως — Αναιτιολόγητη σύσταση Προϊσταμένου τμήματος επί προσβολής προαγωγών — Απορρίπτεται ο ισχυρισμός.
Δημόσιοι Yπάλληλοι — Διορισμοί / Προαγωγές — Διευθυντικές θέσεις — Eυρεία διακριτική εξουσία του διορίζοντος οργάνου — Aυξημένη βαρύτητα των προφορικών εξετάσεων.
Δημόσιοι Yπάλληλοι — Διορισμοί / Προαγωγές — Προσόντα — Κατοχή τους διαπιστώνεται από το διορίζον όργανο — Όρια δικαστικής επεμβάσεως.
Δημόσιοι Υπάλληλοι — Διορισμοί / Προαγωγές — Αρχαιότητα — Υπερισχύει όταν οι υποψήφιοι είναι περίπου ίσοι στα λοιπά κριτήρια — Από μόνη της δεν προσδίδει υπεροχή.
O εφεσείων επεδίωξε με την έφεση την ανατροπή της πρωτόδικης απόφασης που απέρριψε την προσφυγή του κατά της προαγωγής του ενδιαφερόμενου προσώπου στη θέση Διευθυντή Tμήματος Γεωργίας.
H Oλομέλεια του Aνωτάτου Δικαστηρίου, απορρίπτοντας την έφεση, αποφάσισε ότι:
1. Tο πρωτόδικο Δικαστήριο, βρήκε ότι η σύσταση του προϊσταμένου του Tμήματος είναι δεόντως αιτιολογημένη και υποστηρίζεται [*674]από το περιεχόμενο του φακέλου και της εντύπωσης της προφορικής εξέτασης. Tο εύρημα αυτό δεν δύναται υπό τις περιστάσεις, να ανατραπεί.
O ισχυρισμός του εφεσείοντα ότι η σύσταση του Γενικού Διευθυντή ενώπιον της EΔY δεν ήταν επαρκώς αιτιολογημένη ή σύμφωνη με τα στοιχεία των φακέλων και κατά συνέπεια έπρεπε να οδηγήσει στην διαπίστωση ότι έπασχε νομικά η τελική επιλογή, εισάγεται στην έφεση, υπό μορφή αιτιολογίας, πλην όμως συνιστά νέο λόγο έφεσης και δεδομένου ότι το θέμα της αιτιολογίας της σύστασης δεν ήταν λόγος ακυρότητας ούτε εγέρθη πρωτόδικα ούτε αποτελεί λόγο έφεσης, δεν ειναι επιτρεπτή η εξέταση του και κατά συνέπεια απορρίπτεται.
2. Oρθά δόθηκε από την EΔY βαρύτητα στις προφορικές συνεντεύξεις νοουμένου ότι σύμφωνα με την νομολογία δύναται να αποδοθεί αυξημένη βαρύτητα στις συνεντεύξεις, όπου η προσωπικότητα και οι ικανότητες είναι σημαντικές ιδιότητες για την άσκηση των καθηκόντων της θέσης.
3. Tα προσόντα του εφεσείοντα περιείχοντο στο φάκελό του και τεκμαίρεται ότι λήφθηκαν υπόψη από την EΔY. O εφεσείων δεν διαθέτει μεταπτυχιακό τίτλο master of science, ενώ το ενδιαφερόμενο μέρος το διαθέτει, πέραν από τα άλλα τέσσερα διπλώματα που κατέχει. Eπομένως το εύρημα του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι το ενδιαφερόμενο πρόσωπο υπερέχει σε προσόντα είναι ορθό. H ερμηνεία του σχεδίου υπηρεσίας ανάγεται στη διακριτική ευχέρεια του διορίζοντος οργάνου και το Δικαστήριο επεμβαίνει μόνο αν η ερμηνεία και η εφαρμογή του σχεδίου υπηρεσίας από το διορίζον όργανο δεν ήταν εύλογα επιτρεπτή.
4. Eίναι γεγονός ότι ο εφεσείων υπερέχει σε αρχαιότητα, όμως στην αξία το ενδιαφερόμενο πρόσωπο έχει καλύτερες αξιολογήσεις στις εμπιστευτικές εκθέσεις, στις συνεντεύξεις και έχει και τη σύσταση του Διευθυντή. Eπίσης υπερέχει στα προσόντα. Eπομένως με μόνη την υπεροχή στην αρχαιότητα, η πλάστιγγα δεν μπορεί να κλίνει προς όφελός του και το κριτήριο αυτό τότε μόνο υπερισχύει όταν τα δυο άλλα της αξίας και των προσόντων είναι περίπου τα ίδια, πράγμα που δεν συμβαίνει στην παρούσα υπόθεση.
5. H θέση Διευθυντού του Tμήματος Γεωργίας είναι διευθυντική και η διακριτική ευχέρεια της EΔY ήταν ευρεια. Διαπιστώνεται ότι η επίδικη απόφαση που λήφθηκε από την EΔY ήταν εύλογα επιτρεπτή και η απόφαση του πρωτόδικου Δικαστή ορθή.
[*675]
H έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Aναφερόμενες υποθέσεις:
Δημοκρατία v. Kαλυβίτου (1994) 3 A.A.Δ. 603,
Kαμένος v. Δημοκρατίας (1996) 3 Α.Α.Δ. 24,
Iωάννου κ.ά. v. Δημοκρατίας (1993) 3 A.A.Δ. 390,
Kυπριακός Οργανισμός Τουρισμού v. Προδρόμου (1995) 3 Α.Α.Δ. 128.
Έφεση.
Έφεση εναντίον της απόφασης Δικαστή του Ανωτάτου Δικαστηρίου Κύπρου (Λοΐζου, Π.) που δόθηκε στις 15 Σεπτεμβρίου, 1993 (Προσφυγή Αρ. 889/91) με την οποία απορρίφθηκε η προσφυγή του εφεσείοντα κατά της απόφασης της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας να προάξει το ενδιαφερόμενο πρόσωπο στη θέση Διευθυντή του Τμήματος Γεωργίας.
Α.Σ. Αγγελίδης, για τον Εφεσείοντα.
Τ. Πολυχρονίδου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για την Εφεσίβλητη.
Χ”Τζιοβάννης για Κ. Μιχαηλίδη, για το Ενδιαφερόμενο Μέρος.
Cur. adv. vult.
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Η απόφαση του Δικαστηρίου είναι ομόφωνη.
ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΗΣ, Δ.: Με την παρούσα έφεση ο εφεσείων-αιτητής προσβάλλει την απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου, με την οποία απορρίφθηκε η προσφυγή του εναντίον της απόφασης της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας (ΕΔΥ) να προάξει το ενδιαφερόμενο πρόσωπο Λάμπρο Σέργη αντί αυτού στη θέση Διευθυντή του Τμήματος Γεωργίας. Η θέση είναι πρώτου διορισμού και προαγωγής, αλλά επειδή είναι διευθυντική, δεν ακολουθήθηκε η διαδικασία έρευνας των αιτήσεων από τη Συμβουλευτική Επιτροπή.
Υποβλήθηκαν συνολικά 20 αιτήσεις και αφού η Επιτροπή τις εξέτασε, έκρινε ότι 18 από τους αιτητές, μεταξύ των οποίων ήταν [*676]ο εφεσείων και το ενδιαφερόμενο πρόσωπο, κατείχαν τα απαιτούμενα από το σχέδιο υπηρεσίας προσόντα και τους κάλεσε σε ατομική προφορική εξέταση στην οποία παρέστη και ο Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Γεωργίας και Φυσικών Πόρων. Πέραν της προφορικής εξέτασης η Επιτροπή εξέτασε και επιστολή του δικηγόρου του εφεσείοντα ημερ. 15.5.91, δια της οποίας ζήτησε όπως η ΕΔΥ διερευνήσει και βεβαιωθεί πριν τις συνεντεύξεις ότι οι υπηρεσιακές εκθέσεις του 1990 ετοιμάστηκαν με εφαρμογή του ίσου και/ή ενιαίου μέτρου κρίσεως αναφορικά προς τις αξιολογήσεις που έγιναν από διάφορους αξιολογούντες λειτουργούς του Υπουργείου στο οποίο ανήκει ο εφεσείων και άλλοι υποψήφιοι.
Η Επιτροπή αφού εξέτασε το θέμα, αποφάνθηκε ότι δεν είχε στοιχειοθετηθεί οτιδήποτε το επιλήψιμο και απόστειλε σχετική απαντητική επιστολή στο δικηγόρο του εφεσείοντα.
Στη συνέχεια η Επιτροπή προέβη στην πλήρωση της θέσης και άκουσε και τις απόψεις του Γενικού Διευθυντή ο οποίος ανάφερε τα εξής:
“Έχοντας υπόψη τα τρία κριτήρια στο σύνολό τους αλλά και με βάση την εντύπωση από την προφορική εξέταση ενώπιον της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας, κρίνει ως καταλληλότερο για προαγωγή στη θέση Διευθυντή του Τμήματος Γεωργίας το Λάμπρο Σέργη, τον οποίο και συστήνει. Επίσης σημείωσε ως αξιόλογη την υποψηφιότητα του Παναγιώτη Καλημέρα καθώς και την πολύ καλή επίδοση του εξωτερικού υποψήφιου Σπύρου Παντελίδη, αλλά δήλωσε ότι ξεχωρίζει χωρίς ενδοιασμό το Λάμπρο Σέργη.”
Αφού αποχώρησε ο Γενικός Διευθυντής από τη συνεδρίαση, η Επιτροπή ασχολήθηκε με τη γενική αξιολόγηση και σύγκριση των υποψηφίων και αφού έλαβε υπόψη της όλα τα ενώπιον της ουσιώδη στοιχεία, έκρινε ότι το ενδιαφερόμενο μέρος Λάμπρος Σέργη υπερέχει γενικά των άλλων υποψηφίων και τον επέλεξε σαν τον πιο κατάλληλο και αποφάσισε να του προσφέρει προαγωγή στη μόνιμη θέση Διευθυντή του Τμήματος Γεωργίας.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο ασχολήθηκε με τους λόγους ακυρότητας που υποβλήθηκαν, τους οποίους δεν απεδέχθη και απόρριψε την προσφυγή του εφεσείοντα.
Με την παρούσα έφεση προσβάλλεται η πρωτόδικη απόφαση. Θα ασχοληθούμε πρώτα με τους λόγους 5 και 6 που αναπτύχθηκαν [*677]ενώπιον μας σωρευτικά. Οι λόγοι αυτοί αφορούν ισχυρισμούς ότι εσφαλμένα κρίθηκε ότι η σύσταση του Γενικού Διευθυντή ενώπιον της ΕΔΥ ήταν νόμιμη ή επαρκώς αιτιολογημένη ή σύμφωνη με τα στοιχεία των φακέλων ή ότι όπως δόθηκε μπορούσε να αποτελέσει στοιχείο κρίσης. Η σύσταση έπασχε γεγονός που έπρεπε να οδηγήσει στη διαπίστωση ότι έπασχε νομικά η τελική επιλογή γι’ αυτό το λόγο.
Επίσης έγινε ισχυρισμός ότι εσφαλμένα αποδόθηκε ιδιάζουσα βαρύτητα στην συνέντευξη και ειδικά στα περί την προσωπικότητα και ή ικανότητα των υποψηφίων. Διευκρινίζεται επίσης για το θέμα των συνεντεύξεων ότι στην προκειμένη περίπτωση αποδόθηκε ιδιάζουσα βαρύτητα και αυτό προκύπτει από το γεγονός ότι ήταν το μόνο στοιχείο στο οποίο υπερτερούσε του εφεσείοντα το ενδιαφερόμενο πρόσωπο.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο βρήκε ότι η σύσταση του προϊσταμένου του Τμήματος είναι δεόντως αιτιολογημένη και υποστηρίζεται από το περιεχόμενο του φακέλου και της εντύπωσης της προφορικής εξέτασης. Το εύρημα αυτό δεν δύναται υπό τις περιστάσεις, να ανατραπεί.
O ισχυρισμός ότι η σύσταση του Γενικού Διευθυντή ενώπιον της ΕΔΥ δεν ήταν επαρκώς αιτιολογημένη ή σύμφωνη με τα στοιχεία των φακέλων και κατά συνέπεια έπρεπε να οδηγήσει στην διαπίστωση ότι έπασχε νομικά η τελική επιλογή, εισάγεται υπό μορφή αιτιολογίας, πλην όμως συνιστά νέο λόγο έφεσης και δεδομένου ότι το θέμα της αιτιολογίας της σύστασης δεν ήταν λόγος ακυρότητας ούτε εγέρθηκε πρωτόδικα ούτε αποτελεί λόγο έφεσης, δεν είναι επιτρεπτή η εξέταση του και κατά συνέπεια απορρίπτεται (Βλ. Δημοκρατία ν. Καλυβίτου (1994) 3 Α.Α.Δ. 603, Καμένος ν. Δημοκρατίας (1996) 3 Α.Α.Δ. 24).
Όσον αφορά την ιδιάζουσα βαρύτητα που κατ΄ισχυρισμό δόθηκε στις συνεντεύξεις, το πρωτόδικο Δικαστήριο ανάφερε τα ακόλουθα στη σελ. 10 της απόφασής του:
“Σ’ ό,τι αφορά τον προβαλλόμενο ισχυρισμό του αιτητή ότι η εντύπωση από τη συνέντευξη διαδραμάτισε αποκλειστικό ρόλο στη λήψη της προσβαλλόμενης απόφασης, θα πρέπει να υποδειχθεί ότι η θέση Διευθυντή του Τμήματος Γεωργίας είναι η ανώτατη θέση στο Τμήμα και όπως προκύπτει από τα καθήκοντα και ευθύνες της θέσης, που καθορίζονται στο Σχέδιο Υπηρεσίας, είναι θέση με ευρείες διοικητικές ευθύνες. Σε τέτοιες θέ[*678]σεις η προσωπικότητα του κατόχου της αποτελεί σημαντικό στοιχείο, σ’ ό,τι αφορά την καταλληλότητά του για την εκτέλεση των καθηκόντων της θέσης.
Ενόψει της πιο πάνω φύσης της θέσης, η Επιτροπή κατά την επιλογή του καταλληλότερου από τους υποψηφίους για προαγωγή στη θέση είχε ευρεία διακριτική εξουσία. Η απόδοση των υποψηφίων στις ενώπιον της Επιτροπής συνεντεύξεις πρέπει να λαμβάνονται υπόψη για σκοπούς αξιολόγησης και διακρίβωσης της αξίας τους. (Βλέπε The Republic v. Zachariades (1986) 3 C.L.R. 852, 856 και The Republic v. Panayiotides (1987) 3 C.L.R. 1081, 1088).
Το Ανώτατο Δικαστήριο σε σειρά αποφάσεών του αποφάνθηκε ότι δύναται να αποδοθεί αυξημένη βαρύτητα στην απόδοση των υποψηφίων στις συνεντεύξεις, όταν η προσωπικότητα και οι ικανότητες του υποψηφίου είναι σημαντικές ιδιότητες, για την εκτέλεση των καθηκόντων της θέσης, όπως στην παρούσα υπόθεση.”
Επί του προκειμένου το πρωτόδικο Δικαστήριο παράθεσε αριθμό αυθεντιών προς υποστήριξη του ευρήματος του.
Τα πιο πάνω λεχθέντα από το πρωτόδικο Δικαστήριο μας βρίσκουν απόλυτα σύμφωνους. Ορθά δόθηκε από την ΕΔΥ βαρύτητα στις συνεντεύξεις, καθώς επίσης και η σημασία που αποδόθηκε στην προσωπικότητα του ενδιαφερόμενου μέρους για τους λόγους που ανάφερε το πρωτόδικο Δικαστήριο και δεν χρειάζεται να τους επαναλάβουμε. (Βλ. Ιωάννου κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1993) 3 Α.Α.Δ. 390).
Έγινε επίσης ισχυρισμός για μη ύπαρξη αιτιολογίας της επίδικης απόφασης. Το πρωτόδικο Δικαστήριο εξέτασε τους ισχυρισμούς αυτούς και κατάληξε ότι υπήρχε στην ίδια την απόφαση της ΕΔΥ και συμπληρώνεται από τα στοιχεία του φακέλου. Η θέση αυτή του πρωτόδικου Δικαστηρίου μας βρίσκει σύμφωνους.
Επίσης όσον αφορά τον ισχυρισμό ότι η πρωτόδικη απόφαση δεν ασχολήθηκε καν κατά πόσο η ΕΔΥ ερεύνησε, ως όφειλε, το εγερθέν θέμα για τις εμπιστευτικές εκθέσεις του 1990, δεν ευσταθεί. Το Δικαστήριο στη σελ. 5 της απόφασης του ασχολήθηκε με το θέμα του ίσου ή ενιαίου μέτρου που εγέρθηκε από το δικηγόρο του εφεσείοντα και το εύρημα του ήταν ότι ο ισχυρισμός του αιτητή ήταν γενικός και αόριστος, χωρίς οποιαδήποτε τεκμηρίωση και δεν έχει αποδειχθεί. Αυτή η θέση διατυπώθηκε και από την ΕΔΥ. [*679]Ας σημειωθεί ότι ο δικηγόρος του εφεσείοντα ζήτησε από την ΕΔΥ όπως βεβαιωθεί ότι τηρήθηκε το ενιαίο μέτρο κρίσεως και δεν έγινε οποιοσδήποτε ισχυρισμός για έλλειψη αντικειμενικότητας ή αμεροληψίας. Επομένως, ούτε και ο λόγος αυτός ευσταθεί.
Ένα άλλο θέμα που εγείρεται με την παρούσα έφεση είναι ο ισχυρισμός ότι δεν έγινε από πλευράς ΕΔΥ η δέουσα έρευνα για τα προσόντα του ενδιαφερόμενου προσώπου. Ειδικότερα αναφέρεται ότι το προσόν master of science του ενδιαφερόμενου μέρους δεν μπορούσε να υποκαταστήσει το πρώτο απαραίτητο πτυχίο που δεν κατέχει ή ότι είχε οποιαδήποτε αξία ως προσόν αναγνωρισμένο ή σημασία στη διαδικασία επιλογής του ενδιαφερομένου προσώπου.
Πέραν τούτου αναφέρεται συνοπτικά ότι δεν υπήρξε δέουσα έρευνα περί την ισοτιμία του master και/ή του πρώτου προσόντος του ενδιαφερόμενου μέρους και γίνεται ισχυρισμός ότι εσφαλμένα η πρωτόδικη απόφαση αντιμετώπισε στο βαθμό που κάμνει αναφορά το θέμα των προσόντων του αιτητή.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο ασχολήθηκε με το θέμα αυτό και στις σελ. 8 και 9 της απόφασης του ανάφερε τα ακόλουθα:
“Ως προς τα προσόντα του αιτητή και του ενδιαφερόμενου μέρους από συγκριτική μελέτη των προσόντων τους και έχοντας υπόψη ότι το ενδιαφερόμενο μέρος, πέραν των τεσσάρων Διπλωμάτων του, διαθέτει και Μεταπτυχιακό Τίτλο Master of Science, ενώ ο αιτητής δε διαθέτει οποιοδήποτε μεταπτυχιακό τίτλο επιπέδου Master, είναι ολοφάνερο ότι στο κριτήριο των προσόντων το ενδιαφερόμενο μέρος υπερέχει έκδηλα του αιτητή.
Ο ισχυρισμός του αιτητή ότι το ενδιαφερόμενο μέρος δε διαθέτει Πανεπιστημιακό προσόν, είναι αβάσιμος. Απλή μελέτη των προσόντων του ενδιαφερομένου μέρους δείχνει ότι αυτός διαθέτει, ανάμεσα σ’άλλα και Master of Science degree of Oklahoma State University, U.S.A. Αναφορικά με τα προσόντα θα πρέπει να λεχθεί ότι ήσαν αντικείμενο έρευνας από την Επιτροπή η οποία και έκρινε το ενδιαφερόμενο μέρος ως κατέχοντα τα προσόντα που προβλέπονται από το σχέδιο υπηρεσίας.”
Και αυτή η θέση του πρωτόδικου Δικαστή είναι ορθή. Τα προσόντα του εφεσείοντα περιείχοντο στο φάκελο του και τεκμαίρεται ότι λήφθηκαν υπόψη από την ΕΔΥ. Ο εφεσείων δεν διαθέτει μεταπτυχιακό τίτλο master of science, ενώ το ενδιαφερόμενο μέρος [*680]το διαθέτει, πέραν από τα άλλα τέσσερα διπλώματα που κατέχει. Επομένως το εύρημα του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι το ενδιαφερόμενο πρόσωπο υπερέχει σε προσόντα είναι ορθό. Η ερμηνεία του σχεδίου υπηρεσίας ανάγεται στη διακριτική ευχέρεια του διορίζοντος οργάνου και το Δικαστήριο επεμβαίνει μόνο αν η ερμηνεία και η εφαρμογή του σχεδίου από το διορίζον όργανο δεν ήταν εύλογα επιτρεπτή. (Βλ., μεταξύ άλλων, ΚΟΤ ν. Λοΐζου Προδρόμου (1995) 3 Α.Α.Δ. 128.)
Το πρωτόδικο Δικαστήριο κατάληξε σε ορθά συμπεράσματα επί του θέματος αυτού και η απόφαση της ΕΔΥ ήταν εύλογα επιτρεπτή. Υπό τις περιστάσεις, η απόφαση της ΕΔΥ ήταν επομένως επαρκής και δεν υπήρξε οποιαδήποτε πλάνη με βάση τα στοιχεία που είχε ενώπιόν της κατά το χρόνο της λήψης της επίδικης απόφασης.
Στο λόγο 4 της έφεσης διατυπώνεται ο ισχυρισμός ότι εσφαλμένα εκτιμήθηκε η πείρα και αξία όπως και η αρχαιότητα που αφορούσαν τον αιτητή και το ενδιαφερόμενο μέρος.
Είναι γεγονός ότι ο εφεσείων υπερέχει σε αρχαιότητα, όμως στην αξία το ενδιαφερόμενο πρόσωπο έχει καλύτερες αξιολογήσεις στις εμπιστευτικές εκθέσεις, στις συνεντεύξεις και έχει και τη σύσταση του Διευθυντή. Επίσης υπερέχει στα προσόντα. Επομένως με μόνη την υπεροχή στην αρχαιότητα, η πλάστιγγα δεν μπορεί να κλίνει προς όφελος του και το κριτήριο αυτό τότε μόνο υπερισχύει όταν τα δυο άλλα της αξίας και των προσόντων είναι περίπου τα ίδια, πράγμα που δεν συμβαίνει στην παρούσα υπόθεση. Επομένως η αξιολόγηση και κατάληξη της ΕΔΥ ήταν ορθή όπως ορθό είναι και το εύρημα του πρωτόδικου Δικαστηρίου επί του προκειμένου.
Η θέση Διευθυντού του Τμήματος Γεωργίας είναι διευθυντική και η διακριτική ευχέρεια της ΕΔΥ ήταν ευρεία. Διαπιστώνεται ότι η επίδικη απόφαση που λήφθηκε από την ΕΔΥ ήταν εύλογα επιτρεπτή και η απόφαση του πρωτόδικου Δικαστή ορθή. Δεν διαπιστώνεται κανένας λόγος που να δικαιολογεί την επέμβασή μας.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα εις βάρος του εφεσείοντα.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο