(1999) 3 ΑΑΔ 124
[*124]12 Mαρτίου, 1999
[ΝΙΚΗΤΑΣ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΚΑΛΛΗΣ, ΗΛΙΑΔΗΣ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ/στές]
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 2293)
ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Εφεσείουσα-Καθ’ ης η αίτηση,
v.
ΣΑΒΒΑ ΑΔΑΜΟΥ,
Εφεσιβλήτου-Αιτητή.
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 2295)
ΝΙΚΗ ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΗ,
Εφεσείουσα-Ενδιαφερόμενο μέρος,
v.
ΣΑΒΒΑ ΑΔΑΜΟΥ
Εφεσιβλήτου-Aιτητή,
ΚΑΙ
ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ’ ης η αίτηση.
(Αναθεωρητικές Εφέσεις Αρ. 2293 και 2295)
Δημόσιοι Υπάλληλοι — Προαγωγές — Κριτήρια — Αρχαιότητα — Υπερισχύει όταν στα άλλα κριτήρια επιλογής οι υποψήφιοι είναι ίσοι — Ο υπερέχων σε αρχαιότητα εφεσίβλητος δεν είχε υπέρ του τη σύσταση του Διευθυντή — Το εύρημα του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι η αρχαιότητα δε λήφθηκε υπόψη στην σύσταση εσφαλμένο — Εφόσον αναφέρθηκε ότι όλα τα στοιχεία λήφθηκαν υπόψη, δεν απαιτείτο ρητή αναφορά [*125]στην αρχαιότητα του εφεσίβλητου — Η παράθεση λεπτομερειών για την αρχαιότητα θα αποτελούσε άσκοπη μηχανιστική ενέργεια.
Οι εφεσείοντες, Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας και ενδιαφερόμενο πρόσωπο, προσέβαλαν την πρωτόδικη απόφαση με την οποία ακυρώθηκε η προαγωγή του ενδιαφερόμενου προσώπου, σύμφωνα με την οποία δεν φαινόταν κατά πόσον η υπεροχή σε αρχαιότητα του εφεσιβλήτου είχε ληφθεί υπόψη, είτε από το Διευθυντή στη σύστασή του, είτε από την Ε.Δ.Υ. στην τελική της απόφαση.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, επιτρέποντας την έφεση, αποφάσισε ότι:
Σε σχέση με το επίμαχο θέμα της αρχαιότητας, δεν είναι ακριβές ότι ο Διευθυντής παρέλειψε να του δώσει την πρέπουσα σημασία ή να το συσταθμίσει με τους άλλους παράγοντες κρίσης. Η εναρκτήρια παράγραφος της εισήγησης πιστοποιεί το αντίθετο. Στο ίδιο κείμενο, μνημονεύεται ρητά η αρχαιότητα των υποψηφίων σαν κριτήριο που λήφθηκε υπόψη για να διαμορφώσει την κρίση του. Όλα δείχνουν ότι το περί του αντιθέτου εύρημα του πρωτόδικου δικαστή δεν ευσταθεί. Όπως δεν ευσταθεί η επίκρισή του για τον ίδιο λόγο της Ε.Δ.Υ..
Η σύσταση – όπως και η απόφαση της Ε.Δ.Υ. – δεν παραθέτουν τις λεπτομέρειες που αφορούν την αρχαιότητα. Δεν υπάρχει όμως, σε μια τέτοια περίπτωση, αποχρών λόγος για τη μηχανική αντιγραφή τους στο κείμενο της σύστασης δεδομένου ότι υπήρχαν τα στοιχεία, ερευνήθηκαν και αξιολογήθηκαν. Η παράθεσή τους θα ήταν μια άσκοπη μηχανιστική και γραφειοκρατική ενέργεια.
Οι εφέσεις επιτυγχάνουν με έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Partelides v. Republic (1969) 3 C.L.R. 480,
Χαραλάμπους ν. Δημοκρατίας (1994) 3 Α.Α.Δ. 77,
Δημοκρατία ν. Σταύρου (1993) 3 Α.Α.Δ. 71,
Λοϊζίδης κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1992) 4 Α.Α.Δ. 4742,
Ιωάννου ν. Δημοκρατίας (1993) 3 Α.Α.Δ. 390.
Εφέσεις.
Εφέσεις εναντίον της απόφασης Δικαστή του Ανωτάτου Δι[*126]καστηρίου Κύπρου (Χατζητσαγγάρης, Δ.) που δόθηκε στις 24 Μαΐου, 1996 (Προσφυγή Αρ. 892/94) με την οποία ακυρώθηκε η απόφαση της εφεσείουσας-Καθ’ης η αίτηση στην Α.Ε.2293 με την οποία προήχθηκε το ενδιαφερόμενο μέρος στη θέση Βοηθού Τελώνη, Τμήμα Τελωνείων, αντί του εφεσίβλητου - αιτητή.
Κ. Σταυρινός, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για την Εφεσείουσα-Καθ’ ης η αίτηση στην Α.Ε. 2293 και για τη Δημοκρατία στην Α.Ε. 2295.
Κ. Μιχαηλίδης, για το Ενδιαφερόμενο μέρος στην Α.Ε. 2293 και για την Εφεσείουσα - Ενδιαφερόμενο Μέρος στην Α.Ε. 2295.
Α.Σ. Αγγελίδης, για τον Εφεσίβλητο-Αιτητή στις Α.Ε. 2293 και Α.Ε. 2295.
Cur. adv. vult.
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Η απόφαση του δικαστηρίου θα δοθεί από το δικαστή Σ. Νικήτα.
ΝΙΚΗΤΑΣ, Δ.: Ο εφεσίβλητος πέτυχε ακύρωση της προαγωγής της Νίκης Χατζηγιάννη στη θέση Βοηθού Τελώνη με την προσφυγή του αρ. 890/92. Για το λόγο ότι η σχετική απόφαση της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας (Ε.Δ.Υ. ή Επιτροπή) ημερ. 19/8/92 είχε ληφθεί κάτω από σοβαρή πλάνη σχετιζόμενη με τα προσόντα του αιτητή. Τόσο ο Διευθυντής του Τμήματος Τελωνείων, που σύστησε την προμνησθείσα, όσο και η ιδία η Επιτροπή δεν είχαν υπόψη, γιατί δεν ενημερώθηκαν, ότι ο εφεσίβλητος είχε πτυχίο νομικής όπως η προαχθείσα. Η Ε.Δ.Υ. κατά την επανεξέταση πλήρωσης της θέσης, που ακολούθησε την ακυρωτική απόφαση, επανέλαβε, με γνώση αυτή τη φορά της πραγματικότητας ως προς τα προσόντα, την προηγούμενη απόφασή της. Με αποτέλεσμα ο εφεσίβλητος να προσφύγει πάλιν στο δικαστήριο προς ακύρωση της απόφασης, που πάρθηκε στις 14/2/94.
Πάλιν ακυρώθηκε η προαγωγή. Με το ακόλουθο σκεπτικό, την ορθότητα του οποίου προσβάλλουν με χωριστές εφέσεις, που συνεκδικάστηκαν η Ε.Δ.Υ. (Α.Ε. 2293) και το ενδιαφερόμενο μέρος (Α.Ε. 2295):
“Όπως φαίνεται από το πιο πάνω απόσπασμα, ο Διευθυντής δεν κάνει συγκεκριμένη αναφορά στην αρχαιότητα του αιτητή. Όπως είναι διατυπωμένη η σύσταση δεν φαίνεται πώς επέδρασε στην κρίση του Διευθυντή η αρχαιότητα του αιτητή, [*127]αν επέδρασε καθόλου, σε συνδυασμό με τις αξιολογήσεις και τα προσόντα του, ιδιαίτερα λαμβανομένου υπόψη ότι στα στοιχεία αυτά ο αιτητής και το ενδιαφερόμενο μέρος ήταν ίσοι. Δημιουργούνται ερωτηματικά κατά πόσο ο Διευθυντής έλαβε καθόλου υπόψη την αρχαιότητα του αιτητή έναντι του ενδιαφερόμενου μέρους και τη συνεκτίμησε μαζί με τα υπόλοιπα στοιχεία του πριν καταλήξει στην πιο πάνω σύσταση. Η σύσταση είναι επομένως ελλειπής και πάσχει νομικά.“
Ο πρωτόδικος δικαστής προχώρησε να διαπιστώσει ότι και η Ε.Δ.Υ. υπέπεσε στο ίδιο σφάλμα. Στο τέλος της απόφασης του παρατηρεί:
“Φαίνεται ότι ούτε την Ε.Δ.Υ. προβλημάτισε η αρχαιότητα του αιτητή έναντι του ενδιαφερόμενου μέρους, ενόψει της ίδιας περίπου εικόνας που παρουσιάζουν οι φάκελοι όσον αφορά τις αξιολογήσεις και τα προσόντα τους.”
Ας σημειωθεί ότι είναι αμοιβαία αποδεκτό ότι ο εφεσίβλητος υπερέχει σε αρχαιότητα κατά 2 1/2 χρόνια στην προηγούμενη θέση Τελωνειακού Λειτουργού 2ης Τάξης.
Οι παραπάνω διαπιστώσεις αναφορικά με την αρχαιότητα συνιστούν τον κοινό παρονομαστή των εφέσεων. Οι εφεσείοντες τις προσβάλλουν ως λανθασμένες, υποστηρίζοντας ότι ούτε ο Διευθυντής αλλά ούτε και η Ε.Δ.Υ. παραγνώρισαν το στοιχείο αυτό κατά τις εκτιμήσεις τους. Ο δικηγόρος του εφεσιβλήτου, με αναφορά και στις αποφάσεις Partelides v. Republic (1969) 3 C.L.R. 480, 484 και Χαραλάμπους ν. Δημοκρατίας (1994) 3 Α.Α.Δ. 77, τόνισε ότι η αρχαιότητα αποκτά ιδιάζουσα βαρύτητα και υπερισχύει στις περιπτώσεις, όπως η κρινόμενη, στην οποία υπάρχει ισοδυναμία αναφορικά με τα άλλα δύο κριτήρια του νομοθετικού τριπτύχου. Αντιπαρατέθηκε ότι η αρχαιότητα σε προηγούμενες θέσεις, όπως επαναβεβαίωσε η Ολομέλεια στην υπόθεση Κυπριακή Δημοκρατία ν. Έλενας Σταύρου (1993) 3 Α.Α.Δ. 71, 79, έχει περιορισμένες επιπτώσεις.
Πρέπει πρώτα να λεχθεί ότι η επίδικη σύσταση του Διευθυντή έγινε με τρόπο - και για λόγους - που ικανοποιούν το γράμμα και το πνεύμα του άρθρ. 35(4) των περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμων για αιτιολογημένες συστάσεις: βλ. Γεώργιος Λοϊζίδης κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1992) 4 Α.Α.Δ. 4742 και Ιωάννου ν. Δημοκρατίας (1993) 3 Α.Α.Δ. 390. Με άλλα λόγια δεν περιορίστηκε στο τρίπτυχο κριτηρίων για την εισήγησή του, αλλά επεκτάθηκε και σε πρόσθετες ιδιότητες και επαγγελματικά προτερήματα της [*128]ενδιαφερόμενης για τεκμηρίωση της επιλογής του. Μάλιστα, όπως περαιτέρω αναφέρει η σύσταση, για τη συνεισφορά της στην ανακάλυψη παράνομων ναρκωτικών ουσιών απέσπασε τα συγχαρητήρια και τους επαίνους της αστυνομίας.
Σε σχέση τώρα με το επίμαχο θέμα της αρχαιότητας δεν είναι ακριβές ότι ο Διευθυντής παρέλειψε να του δώσει την πρέπουσα σημασία ή να το συσταθμίσει με τους άλλους παράγοντες κρίσης. Η εναρκτήρια παράγραφος της εισήγησης πιστοποιεί το αντίθετο:
“Έχω μελετήσει σχολαστικά τα διάφορα στοιχεία και πληροφορίες που περιέχονται στους Προσωπικούς Φακέλους των υποψηφίων, που ανάγονται στον ουσιώδη χρόνο, και έχω διαμορφώσει σαφή γνώμη για τον καθέναν από αυτούς.”
Στο ίδιο κείμενο, πιο κάτω, μνημονεύεται ρητά η αρχαιότητα των υποψηφίων σαν κριτήριο που λήφθηκε υπόψη για να διαμορφώσει την κρίση του. Όλα λοιπόν δείχνουν ότι το περί του αντιθέτου εύρημα του πρωτόδικου δικαστή δεν ευσταθεί. Όπως δεν ευσταθεί η επίκριση του για τον ίδιο λόγο της Ε.Δ.Υ. ενόψει του παρακάτω σχολίου στην επίδικη απόφαση:
“Η Επιτροπή, λαμβάνοντας την πιο πάνω απόφαση, δεν παρέλειψε να σημειώσει ότι αρκετοί υποψήφιοι προηγούνται της επιλεγείσας σε αρχαιότητα και μερικοί άλλοι διαθέτουν, όπως και η Χατζηγιάννη-Χατζηνικολάου, πανεπιστημιακά διπλώματα ή άλλα πρόσθετα προσόντα. Παρ’ όλα αυτά η Επιτροπή κρίνει ότι, με βάση τα όσα αναφέρθηκαν πιο πάνω, ιδιαίτερα υπό το φως και των δηλώσεων του Διευθυντή, καθώς και όλα τα ενώπιον της στοιχεία, η Χατζηγιάννη-Χατζηνικολάου Νίκη είναι η καταλληλότερη για ν’ αναλάβει τα καθήκοντα της θέσης Βοηθού Τελώνη.”
Η σύσταση - όπως και η απόφαση της Ε.Δ.Υ. - δεν παραθέτουν τις λεπτομέρειες που αφορούν την αρχαιότητα. Δεν υπάρχει όμως, σε μια τέτοια περίπτωση, αποχρών λόγος για τη μηχανική αντιγραφή τους στο κείμενο της σύστασης δεδομένου ότι υπήρχαν τα στοιχεία, ερευνήθηκαν και αξιολογήθηκαν. Η παράθεσή τους θα ήταν μια άσκοπη μηχανιστική και γραφειοκρατική ενέργεια.
Οι εφέσεις για τους λόγους που εξηγήσαμε επιτρέπονται. Η πρωτόδικη απόφαση παραμερίζεται. Επικυρώνεται η απόφαση της Ε.Δ.Υ. Τα έξοδα θα βαρύνουν τον εφεσίβλητο και στις δύο εφέσεις.
Οι εφέσεις επιτυγχάνουν με έξοδα.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο