(1999) 3 ΑΑΔ 432
[*432]25 Ιουνίου, 1999
[ΠΙΚΗΣ, Π., ΑΡΤΕΜΗΣ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΚΡΟΝΙΔΗΣ,
ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ/στές]
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΣΠΑΝΟΣ,
Εφεσείων-Αιτητής,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
ΜΕΣΩ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Εφεσίβλητης-Καθ’ ης η αίτηση.
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 2340)
Δημόσιοι Υπάλληλοι — Διορισμοί / Προαγωγές — Συστάσεις Προϊσταμένου — Ανεξάρτητο στοιχείο κρίσεως προσδιοριστικό και επαυξητικό της αξίας των υποψηφίων — Απαιτείται ειδική αιτιολόγηση της Ε.Δ.Υ. για απόκλιση από αυτές — Οριακή διαφορά στη βαθμολογία της προσωπικής συνέντευξης ενώπιον της Ε.Δ.Υ. δεν μπορούσε, υπό τις περιστάσεις, να αποτελέσει λόγο απόκλισης από τη σύσταση του Προϊσταμένου.
Ο εφεσείων προσέβαλε με την έφεσή του, την πρωτόδικη δικαστική απόφαση, με την οποία η προσφυγή του κατά της προαγωγής του ενδιαφερόμενου μέρους στη θέση Επιμελητή (ακτινοθεραπευτικής) Ιατρικές Υπηρεσίες και Υπηρεσίες Δημόσιας Υγείας, είχε απορριφθεί.
Η Ε.Δ.Υ. επιλέγοντας το ενδιαφερόμενο μέρος είχε αποκλίνει από τη σύσταση της Πρώτης Ιατρικής Λειτουργού, η οποία είχε συστήσει τον αιτητή, κυρίως λόγω της μεγαλύτερης πείρας του.
Το ζήτημα που εξετάστηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο ήταν κατά πόσο η αιτιολογία της Ε.Δ.Υ. να αποκλίνει από τη σύσταση ήταν ειδική, σύμφωνα με τις απαιτήσεις του νόμου.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, επιτρέποντας την έφεση, αποφάσισε ότι:
[*433]Αναφορικά με τη σημασία της σύστασης προϊσταμένου στην απόφαση Ιωάννου και Άλλοι ν. Δημοκρατίας (1993) 3 Α.Α.Δ. 390, λέχθηκαν τα πιο κάτω στις σελ. 418 και 419:
“H σημασία των συστάσεων του προϊσταμένου ενός Τμήματος έχει τονιστεί σε σειρά αποφάσεων του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Οι συστάσεις αυτές αποτελούν ένα ανεξάρτητο στοιχείο κρίσεως, προσδιοριστικό και επαυξητικό της αξίας των υποψηφίων, τόσο σημαντικό, ώστε να απαιτείται ειδική αιτιολόγηση και προσδιορισμός των λόγων για τυχόν απόκλιση απ’ αυτές από την Επιτροπή. Κι αυτό γιατί οι Προϊστάμενοι των Τμημάτων βρίσκονται σε μοναδική θέση να εκτιμήσουν τις ανάγκες της υπηρεσίας, καθώς και τις ιδιότητες που απαιτούνται ώστε ν’ ανταποκριθεί ένας υποψήφιος στις απαιτήσεις μιας θέσης”.
Στην παρούσα υπόθεση, από την απόφαση της Ε.Δ.Υ., επισημαίνεται η αιτιολογία για την απόκλιση, που ήταν, όπως αναφέρεται στην πρώτη παράγραφο, το γεγονός ότι ο αιτητής «απέδωσε πολύ χαμηλά στην προφορική εξέταση της Επιτροπής Δημόσιος Υπηρεσίας σε σύγκριση με τον υποψήφιο Κίτσιο Πέτρο» και «… δεν έχει (ο αιτητής) επιδείξει κάτι το ουσιαστικό σε μιας μακράς διάρκειας υπηρεσία που θα επέτρεπε στην Επιτροπή να κρίνει, ότι πρόκειται για λειτουργό που διακρίνεται από ενδιαφέρον για ανάπτυξη». Επίσης, ακολούθως παραθέτει ως πρόσθετο λόγο και το γεγονός, όπως ισχυρίζεται, ότι το ενδιαφερόμενο μέρος επέδειξε ενδιαφέρον για σειρά πρόσθετων μαθημάτων και μετείχε ενεργά στο διεθνές πεδίο σε συνέδρια κ.λ.π. σε αντίθεση με τον αιτητή, που δεν επέδειξε τέτοιο ενδιαφέρον. Όπως επισημαίνεται όμως και στη γραπτή αγόρευση εκ μέρους του αιτητή και όπως προκύπτει από τα στοιχεία των φακέλων, αυτός είχε συνολικά τριετείς σπουδές στο εξωτερικό ως υπότροφος και παρακολούθησε και άλλη σειρά μαθημάτων σχετικά με την ειδικότητά του, ενώ συμμετείχε και σε αριθμό συνεδρίων. Επισημαίνεται επίσης ότι η παρατήρηση της Επιτροπής ότι η σύσταση του Διευθυντή δεν ήταν σύμφωνη με τα στοιχεία των φακέλων είναι εσφαλμένη, γιατί τίποτε το αντίθετο δεν υπάρχει στα στοιχεία αυτά. Όπως επίσης λέγει, και η ίδια η Ε.Δ.Υ. διαπιστώνει, και οι δύο υποψήφιοι είχαν αξιολογηθεί ως εξαίρετοι από τη Συμβουλευτική Επιτροπή.
Συγκρίνοντας τους δύο υποψηφίους, το Δικαστήριο παρατηρεί τα ακόλουθα: Η σύσταση της Συμβουλευτικής Επιτροπής ήταν ισότιμη και για τους δύο μετά από τη συνέντευξη. Επίσης κρίθηκαν και οι δύο ισάξιοι στη συνέντευξη ενώπιον της Ε.Δ.Υ. από τον Προϊστάμενο, ο αιτητής ήταν αρχαιότερος του ενδιαφερομένου μέρους κατά 3 χρόνια και είχε αποκτήσει και τον τίτλο της ειδικότητας του το 1983, [*434]ενώ το ενδιαφερόμενο μέρος το 1987. Από τα στοιχεία των φακέλων στην αξία φαίνεται να ήσαν περίπου ισάξιοι, αλλά ο αιτητής είχε επιπρόσθετα και τη σύσταση του Προϊσταμένου. Η Ε.Δ.Υ. τελικά προτίμησε το ενδιαφερόμενο μέρος για προαγωγή, με μόνη την εντύπωσή της κατά τη συνέντευξη, στην οποία ο αιτητής κρίθηκε ως πολύ καλός και το ενδιαφερόμενο μέρος ως εξαίρετος. Επισημαίνεται ότι από μία εξέταση της σύστασης της κας Αγρότου, φάινεται ότι αυτή ήταν καθόλα νόμιμη και εμπεριστατωμένη και η παρατήρηση του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι αυτή βασίστηκε αποκλειστικά στην αρχαιότητα δεν ευσταθεί. Η αρχαιότητα θεωρήθηκε απ’ αυτήν, ως έχουσα προσφέρει γα περισσότερο χρόνο εμπειρίες στη τμήμα της ειδικότητάς του, αφού βρισκόταν εκεί ο αιτητής πολύ πιο νωρίς από το ενδιαφερόμενο μέρος και έτσι λογικά θεωρήθηκε ότι υπερτερούσε, ως προς την πείρα στο χώρο της ακτινοθεραπείας.
Περαιτέρω, παρατηρείται ότι η αναφορά της Ε.Δ.Υ. ότι ο αιτητής «δεν έχει επιδείξει κάτι το ουσιαστικό», είναι αόριστη και δεν επιτρέπει στο Δικαστήριο να ελέγξει τι η Ε.Δ.Υ. εννοούσε με αυτή την φράση.
Κάτω από τις συνθήκες αυτές κρίνεται ότι η οριακή διαφορά στη συνέντευξη δεν μπορούσε να αποτελέσει λόγο απόκλισης από τη Σύσταση του Προϊσταμένου. Έχοντας υπόψη την αξία των υποψηφίων, την πείρα, την ύπαρξη της σύστασης και την αρχαιότητα, το Δικαστήριο κρίνει, ότι η απόκλιση από τη σύσταση δεν έχει ειδικά αιτιολογηθεί, όπως απαιτείται από τη νομολογία και ως εκ τούτου αποδέχεται την έφεση.
H έφεση επιτυγχάνει με έξοδα, τόσο πρωτόδικα όσο και κατ’ έφεση.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Republic v. Hairs (1985) 3 C.L.R. 106,
Οικονομίδης και Άλλη ν. Δημοκρατίας (1992) 4 Α.Α.Δ. 4385,
Χριστοφίδης ν. Δημοκρατίας, Υπόθ. Αρ. 500/91, ημερ. 25.2.93,
Δημοκρατία ν. Χριστούδη (1996) 3 Α.Α.Δ. 267,
Ιωάννου και Άλλοι ν. Δημοκρατίας (1993) 3 Α.Α.Δ. 390.
Έφεση.
Έφεση εναντίον της απόφασης Δικαστή του Ανωτάτου Δικα[*435]στηρίου Κύπρου (Παπαδόπουλος, Δ.) που δόθηκε στις 10 Σεπτεμβρίου, 1996 (Προσφυγή Αρ. 311/95) με την οποία απορρίφθηκε η προσφυγή του εφεσείοντα εναντίον της απόφασης της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας να προάξει το ενδιαφερόμενο μέρος στη θέση Επιμελητή (Ακτινοθεραπευτικής), Ιατρικές Υπηρεσίες και Υπηρεσίες Δημόσιας Υγείας.
Α.Σ. Αγγελίδης, για τον Εφεσείοντα-Αιτητή.
Α. Κωνσταντίνου για την Εφεσίβλητη-Καθ’ ης η αίτηση και για το Ενδιαφερόμενο Μέρος.
Cur. adv. vult.
ΠΙΚΗΣ, Π.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Π. Αρτέμης.
ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ.: Με την παρούσα Αναθεωρητική Έφεση προσβάλλεται η πρωτόδικη απόφαση, με την οποία απορρίφθηκε η προσφυγή του αιτητή εναντίον της απόφασης της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας, με την οποία το ενδιαφερόμενο μέρος είχε προαχθεί στη θέση Επιμελητή (Ακτινοθεραπευτικής) (Τακτικός Προϋπολογισμός), Ιατρικές Υπηρεσίες και Υπηρεσίες Δημόσιας Υγείας.
Οι βασικοί λόγοι για τους οποίους είχε πρωτόδικα προσβληθεί η επίδικη απόφαση ήταν α) η έλλειψη ειδικής αιτιολογίας για την παραγνώριση της σύστασης του Προϊσταμένου που σύστησε για προαγωγή τον αιτητή, β) η υπέρμετρη βαρύτητα που δόθηκε στις συνεντεύξεις ενώπιον της επιτροπής, γ) η εμφιλοχώρηση κριτηρίων εξωγενών σε σχέση με το σχέδιο υπηρεσίας και δ) η παραγνώριση της αρχαιότητας του αιτητή.
Τα γεγονότα της υπόθεσης είναι σε συντομία τα πιο κάτω:
Στις 3.12.93 μεταξύ άλλων υποβλήθηκε από την αρμόδια αρχή πρόταση για πλήρωση μιάς θέσης στην ειδικότητα της ακτινοθεραπείας. Η θέση ήταν πρώτου διορισμού και προαγωγής και δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας στις 24.12.93. Ακολούθως συστάθηκε Συμβουλευτική Επιτροπή σύμφωνα με την επιφύλαξη της παραγράφου (β) του εδαφίου 1 του άρθρου 32 των Περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμων του 1990 και 1991. Η Συμβουλευτική Επιτροπή κάλεσε τρεις από τους αιτητές σε προφορική εξέταση στις 7.3.94 και τους εξέτασε προφορικά. Στη συνεδρία αυτή δεν συμμετείχε ο Διευθυντής Ιατρικών Υπηρεσιών λόγω του ότι ένας εκ των αιτητών ήταν συγγενής [*436]του. Η Συμβουλευτική Επιτροπή αξιολόγησε την απόδοση τους στις ενώπιον της συνεντεύξεις και σύστησε και τους τρεις υποψηφίους ως εξαίρετους.
Η Ε.Δ.Υ. εξέτασε το θέμα της επίδικης θέσης στις 20.10.94 και αφού έλαβε υπόψη τα πορίσματα της Συμβουλευτικής Επιτροπής και τα ενώπιον της στοιχεία κάλεσε σε προφορική εξέταση το ενδιαφερόμενο μέρος και τον αιτητή, αφού η τρίτη υποψήφια Ιωάννου Λένα δεν είχε συμπληρώσει μέχρι τις 14.1.94 την απαιτούμενη από το σχέδιο υπηρεσίας δεκαετή πείρα.
Η επόμενη συνεδρίαση της Ε.Δ.Υ. που έγινε στις 16.12.94, έγινε στην παρουσία της Πρώτης Ιατρικής Λειτουργού, κας Αγρότου. Στη συνεδρίαση εκείνη η Ε.Δ.Υ. δέχθηκε σε ατομική προφορική εξέταση τους δύο υποψηφίους. Σε συνεννόηση με την κα Αγρότου, αφού υποβλήθηκαν ερωτήσεις στους υποψηφίους σε θέματα που άπτονταν των καθηκόντων της υπό πλήρωσης θέσης, καθώς και των απαιτήσεων του σχεδίου υπηρεσίας, η κα Αγρότου αξιολόγησε την απόδοση των υποψηφίων σε αυτή ως εξής:
Αιτητής, Σπανός Χαράλαμπος Πάρα Πολύ Καλός
Ενδιαφ. Μέρος, Κίτσιος Πέτρος Πάρα Πολύ Καλός.
Στη συνέχεια τέθηκαν υπόψη της κας Αγρότου οι αιτήσεις των υποψηφίων, οι Προσωπικοί Φάκελοι και οι Φάκελοι των Ετήσιων Υπηρεσιακών Εκθέσεων τους και της ζητήθηκε να υποβάλει τη σύσταση της.
Η σύσταση της Πρώτης Λειτουργού ήταν η ακόλουθη:
Έχω μελετήσει το Σχέδιο Υπηρεσίας της θέσης Επιμελητή καθώς και τους Φακέλους των υποψηφίων και ως εκπρόσωπος του Τμήματος Ιατρικών Υπηρεσιών και Υπηρεσιών Δημόσιας Υγείας αναφέρω ότι και οι δύο υποψήφιοι που υπηρετούν στο Τμήμα Ακτινοθεραπείας είναι πάρα πολύ καλοί λειτουργοί. Η μόνη διαφορά που διαπίστωσα από τη μελέτη των Φακέλων είναι ότι ο υποψήφιος Σπανός απέκτησε την ειδικότητά του στην Ακτινοθεραπεία το 1983 και ανεγνωρίσθη ως Ειδικός Ιατρός Ακτινοθεραπείας από το Ιατρικό Συμβούλιο Κύπρου το 1988, ενώ ο υποψήφιος Κίτσιος απέκτησε την ειδικότητα του στην Ακτινοθεραπεία το 1987 και ανεγνωρίσθη ως Ειδικός Ιατρός Ακτινοθεραπείας από το Ιατρικό Συμβούλιο Κύπρου επίσης το 1987. Και οι δύο υποψήφιοι έχουν τα ίδια ακαδημαϊκά προσόντα, δηλαδή έχουν την ειδικότητα [*437]της Ακτινοθεραπείας, πλην όμως ο υποψήφιος Κίτσιος παρακολούθησε σειρά μαθημάτων διάρκειας ενάμιση περίπου έτους στην Αγγλία. Παρατηρώ όμως ότι ο υποψήφιος Σπανός είναι στο Τμήμα Ακτινοθεραπείας από το 1977, γεγονός το οποίο πιστεύω ότι προσδίδει περισσότερη εμπειρία στον υποψήφιο αυτό. Δηλαδή ο υποψήφιος Σπανός βρίσκεται στο Τμήμα κατά πολύ πιο νωρίς παρά ο υποψήφιος Κίτσιος, και γι’ αυτό το λόγο βλέπουμε το Σπανό να υπερτερεί ως προς τις εμπειρίες στο χώρο της Ακτινοθεραπείας.
Υπό το φως της μακρύτερης πείρας και συνεπώς υπηρεσίας που έχει ο υποψήφιος Σπανός στο Τμήμα τον συστήνω για προαγωγή στη θέση Επιμελητή (Ακτονοθεραπείας).”
Στις 19.12.94 η Ε.Δ.Υ. συνέχισε την εξέταση του θέματος πλήρωσης της θέσης και αξιολόγησε την απόδοση των υποψηφίων που προσήλθαν ενώπιόν της υπό το φως και των σχετικών κρίσεων της εκπροσώπου των Ιατρικών Υπηρεσιών και Υπηρεσιών Δημόσιας Υγείας, αφού έλαβε υπόψη την αξιολόγηση του Διευθυντή. Η κρίση της Ε.Δ.Υ. ήταν η ακόλουθη αναφορικά με το ενδιαφερόμενο μέρος και τον αιτητή, αντίστοιχα:
“1. Κίτσιος Πέτρος: Εξαίρετος.
Κριτική προσέγγιση των θεμάτων των σχετικών με την ειδικότητά του. Ενημερωμένος, με ενδιαφέρον για ανάπτυξη. Εκφράζεται με σαφήνεια και υποστηρίζει τις θέσεις του με άνεση και αυτοπεποίθηση. Έχει ορθή αντίληψη της οργάνωσης και των διοικητικών απαιτήσεων. Ώριμη προσωπικότητα που εμπνέει εμπιστοσύνη.
2. Σπανός Χαράλαμπος: Πολύ καλός.
Αρκετές γνώσεις στα θεματα της ειδικότητάς του. Δεν είναι αναλυτικός στη διατύπωση των θέσεών του, τις οποίες συχνά δεν αιτιολογεί. Περιορισμένη κρίση και αντίληψη σε θέματα οργάνωσης και διοίκησης.”
Κατά την επιλογή του ενδιαφερομένου μέρους κατά προτίμηση του αιτητή η Ε.Δ.Υ. ανέφερε τα ακόλουθα:
“Ο συστηθείς Σπανός Χαράλαμπος απέδωσε πολύ χαμηλά στην προφορική εξέταση ενώπιον της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας, σε σύγκριση με τον υποψήφιο Κίτσιο Πέτρο. Ο [*438]Σπανός δεν έχει επιδείξει κάτι το ουσιαστικό σε μιας μακράς διάρκειας υπηρεσία που θα επέτρεπε στην Επιτροπή να κρίνει ότι πρόκειται για λειτουργό που διακρίνεται από ενδιαφέρον για ανάπτυξη. Για τους λόγους αυτούς, η Επιτροπή δεν μπόρεσε να υιοθετήσει τη σύσταση της εκπροσώπου των Ιατρικών Υπηρεσιών και επέλεξε αντί του συστηθέντα τον άλλο υποψήφιο, Κίτσιο Πέτρο, ο οποίος ενώπιον της Επιτροπής απέδωσε στο επίπεδο του εξαίρετος, έναντι του πολύ καλού Σπανού, έχει παρακολουθήσει για 1.1/2 χρόνο περίπου, μετά την απόκτηση ειδικότητάς του στην Ακτινοθεραπευτική, σειρά πρόσθετων μαθημάτων στο χώρο της ειδικότητάς του και όπως φαίνεται από την εν γένει σταδιοδρομία του μετέχει ενεργά σε διεθνές επίπεδο, σε συνέδρια, ανακοινώσεις και μελέτες.
Η Επιτροπή, λαμβάνοντας την πιο πάνω απόφαση, δεν παρέλειψε να σημειώσει ότι τόσο ο Σπανός όσο και ο Κίτσιος έχουν αξιολογηθεί από τη Συμβουλευτική Επιτροπή στο επίπεδο του εξαίρετος και ότι ο υποψήφιος Σπανός εργάζεται στο Τμήμα της Ακτινοθεραπείας για πολύ περισσότερα χρόνια παρά ο επιλεγείς υποψήφιος. Το γεγονός όμως ότι ο Σπανός εργάζεται στο Τμήμα Ακτινοθεραπείας περισσότερα χρόνια δεν ήταν αρκετό ώστε να κλίνει την πλάστιγγα υπέρ του. Κανονικά αναμένετο ότι η μακρόχρονη υπηρεσία του στο Τμήμα Ακτινοθεραπείας θα του επέτρεπε να αποδώσει καλύτερα στην ενώπιον της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας προφορική εξέταση. Επίσης ο υποψήφιος Σπανός, λόγω της μακρόχρονης υπηρεσίας του, θα έπρεπε να είχε επιδείξει ενδιαφέρον για ανάπτυξη και να μετάσχει σε συνέδρια ή να έχει προσφορά μέσα από μελέτες ή ανακοινώσεις σε συνέδρια στην Κύπρο ή και το εξωτερικό. Η Επιτροπή παρατηρησε τέλος ότι η σύσταση του Διευθυντή δεν ήταν σύμφωνη με τα στοιχεία των Φακέλων.
Περαιτέρω, η Επιτροπή δεν παρέλειψε να σημειώσει ότι ο επιλεγείς υστερεί σε αρχαιότητα έναντι του Σπανού, δεδομένου όμως ότι η υπό πλήρωση θέση είναι θέση Πρώτου Διροισμού και Προαγωγής, με ψηλή μισθοδοτική κλίμακα (Α14) και σε ένα χώρο όπου το στοιχείο τόσο της επιστημονικής κατάρτισης όσο και της διοικητικής ικανότητας είναι σημαντικό, η εν λόγω αρχαιότητα έχει περιορισμένη σημασία και δεν μπορεί να υπερνικήσει τη γενική υπεροχή του επιλεγέντος.”
Το πρωτόδικο Δικαστήριο σχετικά με τις συστάσεις του Προϊσταμένου και τη σημασία τους, αφού αναφέρθηκε στη νομολογία που τέθηκε ενώπιον του από το δικηγόρο του αιτητή (R. v. Haris [*439](1985) 3 C.L.R. 106, Οικονομίδης και Άλλη ν. Δημοκρατίας (1992) 4 Α.Α.Δ. 4385 και Χριστοφίδης ν. Δημοκρατίας, Υπ. 500/91, ημερομηνίας 25.2.93) επεσήμανε ότι η σύσταση του Προϊσταμένου μπορεί να παραγνωρισθεί νοουμένου ότι αιτιολογηθεί επαρκώς η απόφαση για απόκλιση (Κυπριακή Δημοκρατία ν. Χριστούδη (1996) 3 Α.Α.Δ. 267).
Το πρωτόδικο Δικαστήριο παρατήρησε ότι η σύσταση δεν έγινε από τον Προϊστάμενο του Τμήματος αλλά από την Πρώτη Ιατρική Λειτουργό που δεν είχε γνώση για ακτινοθεραπεία και κατά συνέπεια η σύσταση της “βασίστηκε κατ’ αποκλειστικότητα στην αρχαιότητα του”. Όπως ανέφερε στην απόφαση του, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η Ε.Δ.Υ. αιτιολόγησε επαρκώς την παρέκκλιση της από τη σύσταση της Πρώτης Ιατρικής Λειτουργού δίδοντας βάσιμους λόγους για τη διαφωνία της. Ακολούθως το πρωτόδικο Δικαστήριο τόνισε τη σημασία και τη βαρύτητα που πρέπει να δίδεται στις συνεντεύξεις όταν πρόκειται για πλήρωση θέσεων πρώτου διορισμού και θέσεων ψηλών στην υπαλληλική ιεραρχία (δέστε Ιωάννου και Άλλοι ν. Δημοκρατία (1993) 3 Α.Α.Δ. 390) και θεώρησε ότι στην υπό εξέταση περίπτωση που επρόκειτο για θέση ψηλή στην ιεραρχία και σε συνάρτιση με το σχέδιο υπηρεσίας, δεν είχε δοθεί υπέρμετρη βαρύτητα στο αποτέλεσμα της προφορικής συνέντευξης.
Αναφορικά με τη σημασία της σύστασης προϊσταμένου, στην απόφαση Ιωάννου & Άλλοι ν. Δημοκρατίας (1993) 3 Α.Α.Δ. 390, λέχθηκαν τα πιο κάτω στις σελ. 418-419:
“Η σημασία των συστάσεων του προϊσταμένου ενός Τμήματος έχει τονιστεί σε σειρά αποφάσεων του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Οι συστάσεις αυτές αποτελούν ένα ανεξάρτητο στοιχείο κρίσεως,προσδιοριστικό και επαυξητικό της αξίας των υποψηφίων, τόσο σημαντικό, ώστε να απαιτείται ειδική αιτιολόγηση και προσδιορισμός των λόγων για τυχόν απόκλιση απ’ αυτές από την Επιτροπή. Κι αυτό γιατί οι Προϊστάμενοι των Τμημάτων βρίσκονται σε μοναδική θέση να εκτιμήσουν τις ανάγκες της υπηρεσίας, καθώς και τις ιδιότητες που απαιτούνται ώστε ν’ ανταποκριθεί ένας υποψήφιος στις απαιτήσεις μιας θέσης (Βλ. Ιοannou v. Republic (1977) 3 C.L.R. 61, Δημοκρατία ν. Παπαμιχαήλ, Α.Ε. 745, ημερ. 12.4.89, Μάριος Μουρτζής ν. Δημοκρατίας, Υπ. Αρ. 955/88, ημερ. 4.7.89, Έλενα Σταύρου ν. ΕΔΥ, Υπ. Αρ. 104/87, ημερ. 22.5.89, Χαρής ν. Δημοκρατίας, Α.Ε. Αρ. 699, ημερ. 24.1.89).”
[*440](Δέστε και Ιωάννου ν. Α.Η.Κ. (1998) 3 Α.Α.Δ. 624.)
Θα προχωρήσουμε τώρα να εξετάσουμε αν στο πλαίσιο των περιστατικών της υπόθεσης αυτής υπήρξε η απαιτούμενη ειδική αιτιολόγηση απόκλισης από τη σύσταση της κας Αγρότου.
Από την απόφαση της ΕΔΥ που παραθέσαμε πιο πάνω, επισημαίνουμε την αιτιολογία για την απόκλιση, που ήταν, όπως αναφέρεται στην πρώτη παράγραφο, το γεγονός ότι ο αιτητής “απέδωσε πολύ χαμηλά στην προφορική εξέταση της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας σε σύγκριση με τον υποψήφιο Κίτσιο Πέτρο” και “. . . δεν έχει (ο αιτητής) επιδείξει κάτι το ουσιαστικό σε μιάς μακράς διάρκειας υπηρεσία που θα επέτρεπε στην Επιτροπή να κρίνει ότι πρόκειται για λειτουργό που διακρίνεται από ενδιαφέρον για ανάπτυξη”. Επίσης, ακολούθως παραθέτει ως πρόσθετο λόγο και το γεγονός, όπως ισχυρίζεται, ότι το ενδιαφερόμενο μέρος επέδειξε ενδιαφέρον για σειρά πρόσθετων μαθημάτων και μετείχε ενεργά στο διεθνές πεδίο σε συνέδρια κ.λ.π. σε αντίθεση με τον αιτητή, που δεν επέδειξε τέτοιο ενδιαφέρον. Όπως επισημαίνεται όμως και στη γραπτή αγόρευση εκ μέρους του αιτητή και όπως προκύπτει από τα στοιχεία των φακέλων, αυτός είχε συνολικά τριετείς σπουδές στο εξωτερικό ως υπότροφος και παρακολούθησε και άλλη σειρά μαθημάτων σχετικά με την ειδικότητα του, ενώ συμμετείχε και σε αριθμό συνεδρίων. Επισημαίνουμε επίσης ότι η παρατήρηση της Επιτροπής ότι η σύσταση του Διευθυντή δεν ήταν σύμφωνη με τα στοιχεία των φακέλων είναι εσφαλμενη, γιατί τίποτε το αντίθετο δεν υπάρχει στα στοιχεία αυτά. Όπως επίσης λέγει και η ίδια η Ε.Δ.Υ. διαπιστώνει ότι και οι δύο υποψήφιοι είχαν αξιολογηθεί ως εξαίρετοι από τη Συμβουλευτική Επιτροπή.
Συγκρίνοντας τους δύο υποψήφιους παρατηρούμε τα ακόλουθα: Η σύσταση της Συμβουλευτικής Επιτροπής ήταν ισότιμη και για τους δύο μετά από συνέντευξη. Επίσης κρίθηκαν και οι δύο ισάξιοι στη συνέντευξη ενώπιον της Ε.Δ.Υ. από τον Προϊστάμενο, ο αιτητής ήταν αρχαιότερος του ενδιαφερομένου μέρους κατά 3 χρόνια και είχε αποκτήσει και τον τίτλο της ειδικότητας του το 1983, ενώ το ενδιαφερόμενο μέρος το 1987. Από τα στοιχεία των φακέλων στην αξία φαίνεται να ήσαν περίπου ισάξιοι, αλλά ο αιτητής είχε επιπρόσθετα και τη σύσταση του Προϊσταμένου. Η Ε.Δ.Υ. τελικά προτίμησε το ενδιαφερόμενο μέρος για προαγωγή με μόνη την εντύπωσή της κατά τη συνέντευξη, στην οποία ο αιτητής κρίθηκε ως πολύ καλός και το ενδιαφερόμενο μέρος ως εξαίρετος. Επισημαίνουμε ότι από μία εξέταση της σύστασης της κας Αγρότου φαίνεται ότι αυτή ήταν καθόλα [*441]νόμιμη και εμπεριστατωμένη και η παρατήρηση του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι αυτή βασίστηκε αποκλειστικά στην αρχαιότητα δεν ευσταθεί. Η αρχαιότητα θεωρήθηκε απ’ αυτή ως έχουσα προσφέρει για περισσότερο χρόνο εμπειρίες στο τμήμα της ειδικότητάς του, αφού βρισκόταν εκεί ο αιτητής πολύ πιο νωρίς από το ενδιαφερόμενο μέρος και έτσι λογικά θεωρήθηκε ότι υπερτερούσε ως προς την πείρα στο χώρο της ακτινοθεραπείας.
Περαιτέρω, παρατηρούμε ότι η αναφορά της Ε.Δ.Υ. ότι ο αιτητής “δεν έχει επιδείξει κάτι το ουσιαστικό”, είναι αόριστη και δεν επιτρέπει στο Δικαστήριο να ελέγξει τί η Ε.Δ.Υ. εννοούσε με αυτή τη φράση.
Κάτω από τις πιο πάνω συνθήκες κρίνουμε ότι η οριακή διαφορά στη συνέντευξη δεν μπορούσε να αποτελέσει λόγο απόκλισης από τη σύσταση του Προϊσταμένου. Έχοντας υπόψη την αξία των υποψηφίων, την πείρα, την ύπαρξη της σύστασης και την αρχαιότητα, κρίνουμε ότι η απόκλιση από τη σύσταση δεν έχει ειδικά αιτιολογηθεί όπως απαιτείται από τη νομολογία και ως εκ τούτου αποδεχόμαστε την έφεση.
Η επίδικη απόφαση ακυρώνεται με έξοδα υπέρ του αιτητή, τόσο πρωτόδικα όσο και κατ’ έφεση.
H έφεση επιτυγχάνει με έξοδα, τόσο πρωτόδικα όσο και κατ’ έφεση.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο