(1999) 3 ΑΑΔ 481
[*481]19 Ιουλίου, 1999
[ΝΙΚΗΤΑΣ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΚΑΛΛΗΣ, ΚΡΟΝΙΔΗΣ,
ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ/στές]
ΟΘΩΝΑΣ ΓΙΑΓΚΟΥΛΛΗΣ,
Εφεσείων-Αιτητής,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Εφεσίβλητης-Καθ’ ης η αίτηση.
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 2315)
Δημόσιοι Υπάλληλοι — Διορισμοί / Προαγωγές — Αρχαιότητα — Χαρακτηρισμός από την Ε.Δ.Υ., της άνω των 5 ετών αρχαιότητας, ως «ελαφριάς», πεπλανημένος.
Αναθεωρητική Έφεση — Λόγοι έφεσης — Δεν μπορούν να αφορούν σε ζητήματα που δεν αφορούν ή έχουν σχέση με τον εφεσείοντα.
Δημόσιοι Υπάλληλοι — Διορισμοί / Προαγωγές — Προσόντα — Πρόσθετα ακαδημαϊκά προσόντα — Δεν αρκεί η αναφορά ότι λήφθηκαν υπόψη — Απαιτείται έρευνα και αξιολόγησή τους από την Ε.Δ.Υ..
Ο εφεσείων προσέβαλε την πρωτόδικη απόφαση, με την οποία απορρίφθηκε προσφυγή του, κατά της προαγωγής του ενδιαφερομένου μέρους.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, επιτρέποντας την έφεση, αποφάσισε ότι:
1. Δύσκολα θα μπορούσε το Δικαστήριο να δεχθεί ότι η αξιολογική κρίση της Ε.Δ.Υ. αναφορικά με την αρχαιότητα δε θα είχε επιπτώσεις στη νομιμότητα των προαγωγών viz-a-viz τον Α. Δαβερώνα. Όμως η κρίση αυτή δεν επηρέασε με οποιονδήποτε τρόπο τον εφεσείοντα, εφόσον ο Α. Δαβερώνας δεν προήχθη. Το ζήτημα θα είχε σημασία μόνο στην περίπτωση που εξετάζαμε έφεση από τον προμνησθέντα υποψήφιο. Αυτός ο λόγος έφεσης, κατά συνέπεια, αστοχεί. Και απορρίπτεται.
[*482]2. Ως προς το ζήτημα των πρόσθετων προσόντων, η Ε.Δ.Υ. είχε καθήκον να διερευνήσει το θέμα και να μην το παρακάμψει λέγοντας απλώς ότι λήφθηκαν υπόψη επίσης τα προσόντα των υποψηφίων. Αυτό δεν ήταν αρκετό. Ο εφεσείων κατείχε δύο μεταπτυχιακά. Δεν εξέτασε η Ε.Δ.Υ. – σ’ αυτήν ανήκει η αρμοδιότητα και όχι στο δικαστήριο – αν τα στοιχεία αυτά μπορούσα να συσχετισθούν με τα καθήκοντα ή τις ευθύνες της θέσης. Οπόταν υπήρχε πιθανότητα μεταβολής της γενικής εικόνας. Αν στο ερώτημα η απάντηση ήταν καταφατική, θα διαμορφωνόταν ίσως ευνοϊκότερη κατάσταση για τον εφεσείοντα που κρίθηκε ότι ήταν, στον τομέα αυτό, σε ίση περίπου μοίρα με το ενδιαφερόμενο μέρος. Η αρχή της διαφάνειας επέβαλλε έρευνα, η οποία δεν έγινε. Η επίδικη πράξη είναι, για το λόγο αυτό, τρωτή.
H έφεση επιτρέπεται με έξοδα.
Αναφερόμενη υπόθεση:
Θαλασσινός ν. Δημοκρατίας (1995) 3 Α.Α.Δ. 317.
Έφεση.
Έφεση εναντίον της απόφασης Δικαστή του Ανωτάτου Δικαστηρίου Κύπρου (Νικολαΐδης, Δ.) που δόθηκε στις 10 Ιουλίου, 1996 (Προσφυγή Αρ. 299/92) με την οποία απορρίφθηκε η προσφυγή του εφεσείοντα εναντίον της προαγωγής των ενδιαφερομένων μερών στη θέση Πρώτου Λειτουργού Πολεοδομίας, στο Τμήμα Πολεοδομίας και Οικήσεως.
Αλ. Λυκούργου για Τ. Παπαδόπουλο, για τον Εφεσείοντα.
Τ. Πολυχρονίδου, Ανώτερη Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για την Εφεσίβλητη.
Α.Σ. Αγγελίδης, για το Ενδιαφερόμενο Μέρος.
Cur. adv. vult.
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Την απόφαση του δικαστηρίου θα δώσει ο δικαστής Σ. Νικήτας.
ΝΙΚΗΤΑΣ, Δ.: Η έφεση στρέφεται κατά πρωτόδικης απόφασης, που είχε ως αποτέλεσμα την απόρριψη προσφυγής του εφεσείοντα. Με αυτήν ο τελευταίος αμφισβήτησε τη νομιμότητα της προαγωγής του ενδιαφερόμενου μέρους Φώτη Αναστάση στη θέση Πρώτου Λειτουργού Πολεοδομίας, καθώς και δεύτερου προαχθέντος. Πρόκει[*483]ται για οργανική θέση στο Τμήμα Πολεοδομίας και Οικήσεως και εντάσσεται στην κατηγορία θέσεων πρώτου διορισμού και προαγωγής. Με την ίδια απόφαση απορρίφθηκε και δεύτερη - συνεκδικασθείσα - προσφυγή με την οποία ο Ανδρέας Δαβερώνας πρόσβαλε την προαγωγή και των δύο προαχθέντων. Η απόφαση όμως αυτή δεν εφεσιβλήθηκε.
Ο πρώτος λόγος έφεσης συνδέεται άμεσα με την αρχαιότητα του Α. Δαβερώνα απέναντι στον προαχθέντα. Αποτελεί κοινό έδαφος - προκύπτει άλλωστε από τους φακέλους - ότι ο προμνησθείς υπερέχει σε αρχαιότητα που ξεπερνά τα 5 χρόνια. Την ουσιαστική αυτή υπεροχή, η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας (Ε.Δ.Υ. ή η Επιτροπή) θεώρησε ως “ελαφρά”. Ο πρωτόδικος δικαστής έκρινε ότι ο χαρακτηρισμός αυτός δεν πρόδινε πλανεμένη αξιολόγηση της διαφοράς στην αρχαιότητα. Είπε σχετικά ότι “η διατύπωση που χρησιμοποιήθηκε αποτελεί θέμα χαρακτηρισμού και όχι λανθασμένης εκτίμησης ........ η Επιτροπή θέλησε να μειώσει την εντύπωση που θα δημιουργούσε απόφαση να προαχθεί νεότερος κατά πέντε χρόνια, χαρακτηρίζοντας τη διαφορά στην αρχαιότητα ελαφρά”.
Η δικηγόρος του εφεσείοντα υπέβαλε ότι η παραπάνω λανθασμένη εκτίμηση της Ε.Δ.Υ. συνιστά πλάνη περί τα πράγματα, ουσιαστικής μορφής, που επιφέρει ακυρότητα της προαγωγής. Οι δε διαπιστώσεις του πρωτόδικου δικαστή και “η διορθωτική παρέμβαση” του εκφεύγουν των ορίων του ακυρωτικού ελέγχου. Η αντίκρουση είχε ως άξονα το σκεπτικό της πρωτόδικης απόφασης. Υποστηρίχθηκε από τη δικηγόρο της Δημοκρατίας ότι ο δικαστής, στα όρια των εξουσιών του, σωστά έκρινε πως δε δημιουργείται ζήτημα πλάνης της Επιτροπής εφόσον είχε στη διάθεση της όλα τα στοιχεία που προσδιόριζαν με ακρίβεια τη σειρά αρχαιότητας.
Δύσκολα θα μπορούσαμε να δεχθούμε ότι η αξιολογική κρίση της Ε.Δ.Υ. αναφορικά με την αρχαιότητα δε θα είχε επιπτώσεις στη νομιμότητα των προαγωγών viz-a-viz τον Α. Δαβερώνα. Όμως η κρίση αυτή δεν επηρέασε με οποιονδήποτε τρόπο τον εφεσείοντα. Το ζήτημα θα είχε σημασία μόνο στην περίπτωση που εξετάζαμε έφεση από τον προμνησθέντα υποψήφιο. Αυτός ο λόγος έφεσης, κατά συνέπεια, αστοχεί. Και απορρίπτεται.
Περνούμε στο δεύτερο επιχείρημα που ο εφεσείων πρόβαλε για να πετύχει ακύρωση. Αφορά τα προσόντα των υποψηφίων, ιδιαίτερα του εφεσείοντα. Ο πρωτόδικος δικαστής θεώρησε ότι τα δύο μεταπτυχιακά διπλώματα του εφεσείοντα στη Γεωλογία και Environmental Planning “δε φαίνεται να έχουν σχέση με τα [*484]απαιτούμενα προσόντα”. Έθεσε το θέμα ως εξής:
“Όσον αφορά τα προσόντα, ο μεν Δαβερώνας βρίσκεται στην ίδια θέση με τα ενδιαφερόμενα μέρη, ενώ παρουσιάζεται μια υπεροχή του Γιαγκουλλή με δύο μεταπτυχιακά διπλώματα, το ένα στη Γεωλογία και το άλλο στο θέμα που περιγράφεται σαν Environmental Planning. Το επιπλέον προσόν του Γιαγκουλλή δεν φαίνεται να έχει σχέση με τα απαιτούμενα προσόντα. Γενικά μπορεί να λεχθεί ότι όλοι οι υποψήφιοι ήταν περίπου στην ίδια μοίρα, με μόνη εξαίρεση την υπεροχή του Δαβερώνα σε αρχαιότητα.”
Ο εφεσείων υποστήριξε πως τα επιπλέον ακαδημαϊκά προσόντα του συσχετίζονται άμεσα με τα καθήκοντα της θέσης και του προσδίνουν σαφή υπεροχή στον τομέα αυτό έναντι κάθε άλλου ανθυποψηφίου του. Η Επιτροπή όμως, κατά την εισήγηση του, τα παρέβλεψε χωρίς να διερευνήσει το θέμα. Απαντώντας σχετικά η δικηγόρος της Δημοκρατίας είπε ότι το πρόσθετο προσόν, που προβλέπει το οικείο σχέδιο υπηρεσίας, είχαν, όπως ορθά διέγνωσε η Ε.Δ.Υ., όλοι οι υποψήφιοι. Οι επιπρόσθετοι μεταπτυχιακοί τίτλοι σπουδών του εφεσείοντα δεν περιλαμβάνονταν στα προαπαιτούμενα προσόντα του σχεδίου υπηρεσίας είτε ως επιπρόσθετο προσόν είτε ως πλεονέκτημα. Επομένως, κατέληξε, όπως επαναβεβαίωσε η Θαλασσινός ν. Δημοκρατίας (1995) 3 Α.Α.Δ. 317, 321, τα προσόντα αυτά “είναι παράγοντας οριακής σημασίας ο οποίος δεν επαυξάνει ουσιωδώς τις διεκδικήσεις του κατόχου για προαγωγή”.
Η Ε.Δ.Υ. εδώ είχε καθήκον να διερευνήσει το θέμα και να μην το παρακάμψει λέγοντας απλώς ότι λήφθηκαν υπόψη επίσης τα προσόντα των υποψηφίων. Αυτό δεν ήταν αρκετό. Ο εφεσείων κατείχε δύο μεταπτυχιακά. Δεν εξέτασε η Ε.Δ.Υ - σ’ αυτήν ανήκει η αρμοδιότητα και όχι στο δικαστήριο - αν τα στοιχεία αυτά μπορούσαν να συσχετισθούν με τα καθήκοντα ή τις ευθύνες της θέσης. Οπόταν υπήρχε πιθανότητα μεταβολής της γενικής εικόνας. Αν στο ερώτημα η απάντηση ήταν καταφατική θα διαμορφωνόταν ίσως ευνοϊκότερη κατάσταση για τον εφεσείοντα που κρίθηκε ότι ήταν, στον τομέα αυτό, σε ίση περίπου μοίρα με το ενδιαφερόμενο μέρος. Η αρχή της διαφάνειας επέβαλλε έρευνα η οποία δεν έγινε. Η επίδικη πράξη είναι, για το λόγο αυτό, τρωτή.
Η έφεση επιτρέπεται. Η επίδικη προαγωγή ακυρώνεται. Με έξοδα εναντίον της Δημοκρατίας.
H έφεση επιτρέπεται με έξοδα.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο