(1999) 3 ΑΑΔ 720
[*720]26 Οκτωβρίου, 1999
[ΠΙΚΗΣ, Π., ΑΡΤΕΜΗΣ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, ΚΡΟΝΙΔΗΣ, Δ/στές]
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΠΑΠΑΚΥΡΙΑΚΟΥ,
Εφεσείων-Αιτητής,
v.
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Εφεσίβλητης-Καθ’ης η αίτηση.
(Aναθεωρητική Έφεση Αρ. 2365)
Δημόσιοι Υπάλληλοι — Προαγωγές — Αξία — Αποφασιστικό κριτήριο στην απόφασης της Ε.Δ.Υ. η υπεροχή του ενδιαφερόμενου μέρους σε αξία — Πραγματική πλάνη της Ε.Δ.Υ. στο θέμα αυτό — Κρίνεται ουσιώδης εφόσον επέδρασε ουσιωδώς στην απόφαση επιλογής του καταλληλότερου.
Ο εφεσείων προσέβαλε με την έφεσή του, την ορθότητα της πρωτόδικης δικαστικής απόφασης, με την οποία η προσφυγή κατά της προαγωγής του ενδιαφερόμενου μέρους απορρίφθηκε.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, επιτρέποντας την έφεση, αποφάσισε ότι:
Η Ε.Δ.Υ. σαφώς ενήργησε κάτω από πλάνη. Υποβλήθηκε ο διαζευκτικός ισχυρισμός πως η πλάνη δεν ήταν ουσιώδης αλλά είναι και αυτός αβάσιμος. Ρητά η Ε.Δ.Υ. αιτιολόγησε την επιλογή της με αναφορά και στην υπεροχή του ενδιαφερομένου προσώπου στις αξιολογήσεις αυτές. Το ουσιώδες ή μη της πλάνης κρίνεται σε συνάρτηση προς την επίδραση που αυτή είχε. (Βλ. Παπαϊωάννου και Άλλοι ν. Δημοκρατίας (Αρ. 2) (1991) 3 Α.Α.Δ. 713.) Η επίδρασή της εδώ ήταν ουσιώδης και πράγματι στοιχειοθετείται λόγος ακυρότητας.
H έφεση επιτυγχάνει με έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Republic v. Argyrides (1987) 3 C.L.R. 1092,
[*721]Sekkides v. Republic (1988) 3 C.L.R. 2136,
Παπαϊωάννου και Άλλοι ν. Δημοκρατίας (Αρ. 2) (1991) 3 Α.Α.Δ. 713.
Έφεση.
Έφεση εναντίον της απόφασης Δικαστή του Ανωτάτου Δικαστηρίου Κύπρου (Αρτεμίδης, Δ.) που δόθηκε στις 10 Οκτωβρίου, 1996 (Προσφυγή Αρ. 588/94) με την οποία απορρίφθηκε η προσφυγή του εφεσείοντα κατά της προαγωγής του ενδιαφερόμενου μέρους στη θέση Ειδικού Ίατρού στην Ειδικότητα της Χειρουργικής, Ιατρικές Υπηρεσίες και Υπηρεσίες Δημόσιας Υγείας.
Ι. Νικολάου, για τον Εφεσείοντα.
Α. Βασιλειάδης, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α΄, για τους Εφεσίβλητους.
Α.Σ. Αγγελίδης, για το Ενδιαφερόμενο πρόσωπο.
Cur. adv. vult.
ΠΙΚΗΣ, Π.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Γ. Κωνσταντινίδης.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας, με αποφασή της ημερομηνίας 8.4.94, προήγαγε το Μιχάλη Θεοφάνους στη θέση Ειδικού Ιατρού στην Ειδικότητα της Χειρουργικής, Ιατρικές Υπηρεσίες και Υπηρεσίες Δημόσιας Υγείας. Ο εφεσείων ήταν ένας από τους υποψήφιους και άσκησε προσφυγή. Αυτή απορρίφθηκε και με την παρούσα έφεση αμφισβητείται η ορθότητα της πρωτόδικης απόφασης.
Ο εφεσείων ήταν αρχαιότερος του ενδιαφερομένου προσώπου με αναφορά στην ημερομηνία γέννησής του. Υπερείχε επίσης στα προσόντα, αφού είχε διδακτορικό στο χώρο της χειρουργικής. Αυτά, στο πλαίσιο του συνόλου των δεδομένων, κρίθηκε ότι είχαν ελάχιστη ή μικρή σημασία. Ο Διευθυντής Ιατρικών Υπηρεσιών και Υπηρεσιών Δημόσιας Υγείας σύστησε τόσο τον εφεσείοντα όσο και το ενδιαφερόμενο πρόσωπο. Όπως ανέφερε, άφηνε στην ΕΔΥ την απόφαση. Υπογράμμισε πως και οι δυο έχουν μετεκπαιδευτεί στις εξελιγμένες μεθόδους της χειρουργικής και την λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή και έχουν έφεση για συνεχή επιμόρφωση και ερευνητική εργασία. Η ΕΔΥ [*722]προέβη στην επιλογή πάνω στη βάση της αντίληψης ότι το ενδιαφερόμενο πρόσωπο υπερείχε οριακά σε αξία έναντι του εφεσείοντα, “ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά τα παλαιότερα χρόνια”. Όπως επισήμανε και ο συνάδελφός μας που εκδίκασε πρωτοδίκως την υπόθεση, αυτή ήταν, όπως και η εκτίμηση για μακρύτερη πείρα του ενδιαφερομένου προσώπου στη χειρουργική, που έκλινε την πλάστιγγα.
Ο εφεσείων επανέφερε ενώπιόν μας τον ισχυρισμό του πως εμφιλοχώρησε πλάνη σε σχέση με τη διαπίστωση πως το ενδιαφερόμενο πρόσωπο υπερείχε στην αξία. Διαπιστώνεται από τους φακέλους και το δέκτηκαν τόσο οι εφεσίβλητοι όσο και το ενδιαφερόμενο πρόσωπο πως οι εμπιστευτικές εκθέσεις δεν αποκαλύπτουν τέτοια υπεροχή του ενδιαφερομένου προσώπου. Υποστηρίχτηκε, όμως, πως στις εμπιστευτικές εκθέσεις υπήρχε τροποποίηση υπέρ του εφεσείοντα από τον προσυπογράφοντα λειτουργό χωρίς αιτιολόγηση και πως πρέπει να συμπεράνουμε ότι η ΕΔΥ τις παραγνώρισε ενόψει της νομολογίας μας, όπως τη διαμόρφωσαν οι αποφάσεις της Ολομέλειας στις υποθέσεις Republic v. Argyrides (1987) 3 C.L.R. 1092 και Sekkides v. Republic (1988) 3 C.L.R. 2136. Τονίστηκε συναφώς πως η ΕΔΥ είχε διευκρινίσει εξ αρχής πως έλαβε υπόψη τις εμπιστευτικές/ υπηρεσιακές εκθέσεις “όπως αυτές έγιναν τελικά δεκτές από την ίδια”.
Τα δεδομένα δεν δικαιολογούν να αποδώσουμε στην ΕΔΥ τέτοιες σκέψεις. Η ΕΔΥ είχε ασχοληθεί ειδικά με τις εμπιστευτικές εκθέσεις του εφεσείοντα για το 1986 και το 1987 αλλά η απόφαση της ήταν προς την αντίθετη κατεύθυνση. Στις 9.6.87, στο πλαίσιο άλλης διαδικασίας, η ΕΔΥ έκρινε πως οι τροποποιήσεις στις εμπιστευτικές εκθέσεις του 1986 έγιναν σύμφωνα με τις κανονιστικές διατάξεις. Αυτή την κρίση την επιβεβαίωσε αργότερα, στις 15.3.1991, πάλιν στο πλαίσιο άλλης διαδικασίας, κατά την οποία ασχολήθηκε και με τις τροποποιήσεις στις εμπιστευτικές εκθέσεις για το 1987. Έκρινε πως και αυτές ήταν νόμιμες και πως οι δυο εκθέσεις “λαμβάνονται κανονικά υπόψη”. Άλλη ειδική εξέταση του θέματος δεν υπήρξε, και, όπως και αν κάποιος δει το θέμα, η ΕΔΥ σαφώς ενήργησε κάτω από πλάνη.
Υποβλήθηκε ο διαζευκτικός ισχυρισμός πως η πλάνη δεν ήταν ουσιώδης αλλά είναι και αυτός αβάσιμος. Έχουμε ήδη σημειώσει πως ρητά η ΕΔΥ αιτιολόγησε την επιλογή της με αναφορά και στην υπεροχή του ενδιαφερομένου προσώπου στις αξιολογήσεις αυτές. Το ουσιώδες ή μή της πλάνης κρίνεται σε συνάρτηση προς την επίδραση που αυτή είχε. (βλ. Παπαϊωάννου και [*723]άλλοι ν. Δημοκρατίας (Αρ. 2) (1991) 3 Α.Α.Δ. 713). Η επίδρασή της εδώ ήταν ουσιώδης και πράγματι στοιχειοθετείται λόγος ακυρότητας.
Αναπτύχθηκαν επιχειρήματα και σε σχέση με άλλες πτυχές. Υποστηρίχθηκε πως ορισμένα στοιχεία αναφορικά με την υπηρεσία και τη δράση του ενδιαφερομένου προσώπου, όπως τα παρέθεσε ο διευθυντής, ήταν ανακριβή και πως αυτά υποδήλωναν υπεροχή του πάνω σε λανθασμένη βάση. Επίσης πως έπασχε η κρίση αναφορικά με την “μακρύτερη πείρα στη χειρουργική” που αναγνωρίστηκε στο ενδιαφερόμενο πρόσωπο. Θα υπάρξει επανεξέταση και αναμένεται πως η ΕΔΥ θα ενδιατρίψει στα θέματα που εγείρονται. Ιδίως στην εξαγωγή του συμπεράσματος για “μακρύτερη πείρα στη χειρουργική” με αναφορά στην υπηρεσία των δυο ως έκτακτων λειτουργών. Σημειώνουμε εν προκειμένω τη θέση του αιτητή πως θα έπρεπε να συνυπολογιστεί το σύνολο της χειρουργικής τους πείρας ανεξάρτητα από το αν αυτή κτήθηκε στη δημόσια υπηρεσία και πώς, κάτω από τέτοιο πρίσμα, ήταν πιο έμπειρος.
Η έφεση επιτυγχάνει, με έξοδα. Η πρωτόδικη απόφαση παραμερίζεται. Η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται.
Η έφεση επιτυγχάνει με έξοδα.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο