(2000) 3 ΑΑΔ 802
[*802]20 Δεκεμβρίου, 200
[ΝΙΚΗΤΑΣ, ΑΡΤΕΜΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΚΡΑΜΒΗΣ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ/στές]
ΕΠΑΡΧΟΣ ΛΑΡΝΑΚΟΣ ΩΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΒΕΛΤΙΩΣΕΩΣ ΛΕΙΒΑΔΙΩΝ,
Εφεσείων,
v.
1. A. ZACHEOS & SONS (DEVELOPERS) LTD,
2. ΑΝΔΡEAΣ ΣΤΑΥΡΟΥ (ΠΙΣΣΙΑΣ),
Εφεσιβλήτων.
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 2610)
Διοικητικό Όργανο ― Συλλογικά όργανα ― Τήρηση πρακτικού συνεδριάσεως ― Αδύνατος ο δικαστικός έλεγχος ως προς τη νομιμότητα απόφασης του συλλογικού οργάνου, χωρίς την ύπαρξη πρακτικού ― Αποτελεί λόγο ακυρώσεως της επίδικης απόφασης.
Οι εφεσείοντες κατ’ έφεση ισχυρίστηκαν ότι εσφαλμένα το πρωτόδικο δικαστήριο δεν εντόπισε μέσα στους διοικητικούς φακέλους ότι η επίδικη απόφαση είχε ληφθεί από το Συμβούλιο Βελτιώσεως Λειβαδιών και κατέληξε πως αυτή εκδόθηκε από αναρμόδιο όργανο, τον Πρόεδρο του Συμβουλίου και Έπαρχο Λάρνακας.
Η Ολομέλεια του Ανώτατου Δικαστηρίου, απορρίπτοντας την έφεση, αποφάσισε ότι:
Αναδρομή στους φακέλους, και ιδιαίτερα στο φάκελο Β521/90 "Αλληλογραφία", δεν βοηθά τους Εφεσείοντες. Η αναφερόμενη από αυτούς ως η απόφαση του Συμβουλίου δεν είναι παρά μόνο μια καταχώρηση στο φάκελο, που είναι φάκελος του Επάρχου, ερυθρό 72, ως ακολούθως:
"Αρ. Φακ. Β521/90 Α. Ζακχαίος & Υιοί Λτδ
Το Συμβούλιο αφού μελέτησε το θέμα και ενημερώθηκε για τη Νομική Γνωμάτευση αποφάσισε να καλέσει τους αιτητές να τροποποιήσουν τα σχέδια σύμφωνα με τις εισηγήσεις του Τμήματος Πολεοδομίας & Οικήσεως."
[*803]Αυτό δεν μπορεί να θεωρηθεί ως πρακτικό συνεδρίας του Συμβουλίου. Δεν υπάρχει οποιαδήποτε αναφορά σε ημερομηνία, ούτε σε συνεδρία του Συμβουλίου ούτε στα μέλη τα οποία ενδεχόμενα να συνεδρίασαν και να αποφάσισαν σχετικά. Δεν υπάρχουν λοιπόν πρακτικά συνεδρίας του Συμβουλίου. Το μόνο που υπάρχει είναι μια αναφορά σε απόφαση του Συμβουλίου, η οποία γίνεται στα πλαίσια καταχώρισης σε φάκελο, που μάλιστα δεν είναι του Συμβουλίου αλλά του Επάρχου. Από αυτό δεν μπορεί το Δικαστήριο να συμπεράνει κατά πόσο η απόφαση ελήφθη από το Συμβούλιο ή από τον Έπαρχο. Ούτε μπορεί να λεχθεί ότι υπάρχουν ενώπιον του Δικαστηρίου τα σχετικά πρακτικά της διοίκησης, που θα επέτρεπαν το δικαστικό έλεγχο.
Δεν τίθεται λοιπόν θέμα πεπλανημένης αντίληψης των γεγονότων στην προσβαλλόμενη απόφαση.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Antoniades and Others v. Municipal Council Paphos (1985) 3 C.L.R. 1695,
Medcon Construction and Others v. Republic (1968) 3 C.L.R. 535,
Dome Investments Ltd v. Συμβουλίου Βελτιώσεως Αγίας Νάπας (1989) 3 Α.Α.Δ. 741,
Προκοπίου ν. Δημοκρατίας (1995) 4 A.A.Δ. 344.
Έφεση.
Έφεση από τους Καθ’ ων η αίτηση εναντίον της απόφασης Δικαστή του Ανωτάτου Δικαστηρίου (Τ. Ηλιάδης, Δ.) (Υπόθεση Αρ. 528/92) ημερομηνίας 18/2/98, με την οποία ακυρώθηκε η απόφαση απόρριψης της αίτησης των αιτητών ημερομηνίας10/7/90, με την οποία ζητούσαν την παραχώρηση άδειας οικοδομής σε τεμάχιά τους στο χωριό Λειβάδια.
Μ. Ραφαήλ για Α. Ζαχαρίου, για τον Εφεσείοντα.
Δ. Παπαδόπουλος για Χατζηχριστοφή, για τους Εφεσίβλητους.
Cur. adv. vult.
[*804]ΝΙΚΗΤΑΣ, Δ.: Την απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Δ. Χατζηχαμπής.
ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ.: Η εφεσιβαλλόμενη απόφαση βασίσθηκε σε ένα και μόνο λόγο που δεν συναρτάτο προς την ουσία της προσφυγής, την αναρμοδιότητα του οργάνου από το οποίο προήλθε η προσβαλλόμενη απόφαση.
Είναι κοινό έδαφος, ως δεδομένο, ότι αρμοδιότητα να επιληφθεί αίτησης των Εφεσιβλήτων για άδεια οικοδομής είχε το Συμβούλιο Βελτιώσεως Λειβαδιών, εναντίον του οποίου και στρέφεται η προσφυγή κατόπιν τροποποίησης εφ’ όσον προηγουμένως εστρέφετο κατά του Επάρχου Λάρνακας ως Προέδρου του Συμβουλίου Βελτιώσεως Λειβαδιών. Το θέμα ηγέρθη ως εκ του ότι η αίτηση των Εφεσιβλήτων, ημερομηνίας 10.1.1990, εφαίνετο να έτυχε χειρισμού όχι από το Συμβούλιο Βελτιώσεως Λειβαδιών αλλά από τον Έπαρχο Λάρνακας ως Πρόεδρο του Συμβουλίου. Η επιστολή του Επάρχου, ημερομηνίας 29.4.1992, είχε ως ακολούθως:
“Αναφέρομαι στην αίτησή σας ημερομηνίας 10.7.90 με την οποία ζητάτε την παραχώρηση άδειας οικοδομής μέσα στα τεμάχια με αρ. 33, 272/18, 272/25, Φ/Σχ. XLI/41, XLI/48, στο χωριό Λειβάδια και σας πληροφορώ ότι δεν είναι δυνατό να προχωρήσω στην περαιτέρω εξέταση της αίτησής σας εκτός αν υποβάλετε τροποποιητικά σχέδια που να διαλαμβάνουν τη μετακίνηση των οικοδομών που προτείνεται να ανεγερθούν μέσα στα τεμάχια με αρ. 272/18 και 272/25 στο τεμάχιο με αρ. 33. Τούτο κρίνεται αναγκαίο για καλύτερη πολεοδομική ρύθμιση της περιοχής.
Με την υποβολή των τροποποιητικών σχεδίων καλείσθε όπως υποδείξετε τους αναγκαίους χώρους στάθμευσης και να υποβάλετε επίσης χωροταξικά σχέδια στα οποία να δείχνεται η θέση και ο προσανατολισμός των οικοδομών.
2. Μια σειρά των σχεδίων και των εγγράφων που έχουν σταλεί στο Γραφείο μου με την αίτησή σας επιστρέφεται.
3. Σε περίπτωση που θα συμμορφωθείτε με τις ανωτέρω υποδείξεις μου/θα άρετε τα ανωτέρω εμπόδια, συμβουλεύεσθε όπως επικοινωνήσετε ξανά με το Γραφείο μου φέρνοντας μαζί σας την επιστολή αυτή.”
Η επιστολή αναφέρει στο πιο πάνω μέρος της ότι προέρχεται [*805]από “Υπουργείο Εσωτερικών, Επαρχιακή Διοίκηση Λάρνακας”, υπογράφεται δε από τον κ. Α. Στυλιανίδη, “Για Έπαρχο, Πρόεδρο Συμβουλίου Βελτιώσεως Λειβαδιών”.
Ο αδελφός μας Δικαστής ο οποίος εξεδίκασε πρωτόδικα την προσφυγή, αφού έκρινε ότι η προσβαλλόμενη απόφαση συνιστούσε εκτελεστή διοικητική πράξη, θεώρησε ότι η αναρμοδιότητα του Επάρχου να επιληφθεί της αίτησης και ουσιαστικά να την απορρίψει ήταν μοιραία ως προς τη νομιμότητα της απόφασης, οδηγώντας αναπόφευκτα στην ακύρωσή της. Προς τούτο βασίσθηκε και στην απόφαση στην υπόθεση Antoniades and Others v. Municipal Council Paphos (1985) 3 C.L.R. 1695.
Οι Εφεσείοντες δεν αμφισβητούν ότι, αν η απόφαση προήλθε από τον Έπαρχο και όχι από το Συμβούλιο, αυτή θα καθίστατο τρωτή ως αναρμοδίως ληφθείσα. Λέγουν όμως, και αυτό είναι ουσιαστικά το μόνο επιχείρημα στην έφεση, ότι η απόφαση δεν προήλθε από τον Έπαρχο αλλά από το Συμβούλιο, κοινοποιηθείσα απλώς από τον Έπαρχο ως Πρόεδρο του Συμβουλίου, ο δε αδελφός μας Δικαστής εκ παραδρομής δεν εντόπισε στο φάκελο την απόφαση, δίδοντας μάλιστα και την ημερομηνία της ως 16.4.1992. Παραπονούνται περαιτέρω ότι, αν και το δικαστήριο είχε εξουσία να εξετάσει αυτεπάγγελτα το εν λόγω θέμα της αρμοδιότητας, θα ήταν ορθό να ζητήσει τις απόψεις των διαδίκων επ’ αυτού, εφ’ όσον το θέμα δεν είχε εγερθεί από τους Εφεσίβλητους ως λόγος ακύρωσης. Δεν θα ενδιατρίψουμε επί του επιθυμητού της έκθεσης των απόψεων των διαδίκων επί αυτεπάγγελτα εγειρόμενου θέματος σε κάθε συγκεκριμένη περίπτωση, αφού αυτό δεν επηρεάζει την έκβαση της έφεσης. Πέραν τούτου, το θέμα της αρμοδιότητας φαίνεται να είχε εγερθεί από τους ίδιους του Εφεσείοντες στην αγόρευσή τους στην οποία έλεγαν ότι η προσφυγή, η οποία στο στάδιο εκείνο ήταν εναντίον του Επάρχου ως Προέδρου του Συμβουλίου Βελτιώσεως Λειβαδιών, εστρέφετο κατά αναρμοδίου οργάνου καθ’ όσον αρμόδιο ήταν το Συμβούλιο και όχι ο Έπαρχος ως Πρόεδρος του. Προφανώς μάλιστα ήταν αυτό που οδήγησε και στην τροποποίηση του τίτλου με την αντικατάσταση του Επάρχου ως Προέδρου του Συμβουλίου Βελτιώσεως Λειβαδιών με το Συμβούλιο Βελτιώσεως Λειβαδιών.
Οι Εφεσίβλητοι, αγνοώντας βέβαια οποιαδήποτε απόφαση του Συμβουλίου, παραπέμπουν στην ίδια την επιστολή της 29.4.1992, παρατηρώντας ότι αυτή η ίδια δεν αναφέρεται σε απόφαση του Συμβουλίου παρά μόνο είναι διατυπωμένη ως η απόφαση να προέρχεται από τον ίδιο τον Έπαρχο. Σημειώνου[*806]με ιδιαίτερα, στο πλαίσιο αυτό, την αναφορά ότι “δεν είναι δυνατό να προχωρήσω στην περαιτέρω εξέταση της αίτησής σας”, καθώς και το ότι η ίδια η επιστολή αναφέρει ότι προέρχεται από την Επαρχιακή Διοίκηση Λάρνακας του Υπουργείου Εσωτερικών και υπογράφεται εκ μέρους του Επάρχου ως Προέδρου του Συμβουλίου και όχι εκ μέρους του Συμβουλίου.
Ενώπιόν μας δεν ευρίσκετο ως τεκμήριο οποιοσδήποτε φάκελος από τον οποίο θα μπορούσαμε να διαπιστώσουμε την ύπαρξη απόφασης ως η αναφερόμενη από τους Εφεσείοντες. Παρατηρούμε συναφώς ότι οι φάκελοι οι οποίοι κατετέθησαν ως τεκμήριο 1 στις 11.7.1997 επεστράφησαν στους Εφεσείοντες μετά από αίτημά τους ακόλουθα της έκδοσης της εφεσιβαλλόμενης απόφασης. Κατόπιν τούτου, ζητήσαμε από τον Πρωτοκολλητή να διευθετήσει την επιστροφή των φακέλων οι οποίοι, εφ’ όσον είχαν κατατεθεί ως τεκμήριο, ήταν αναγκαίο να ήσαν ενώπιόν μας χάριν και της πληρότητας της έφεσης.
Αναδρομή στους φακέλους, και ιδιαίτερα στο φάκελο Β521/90 “Αλληλογραφία”, δεν βοηθά τους Εφεσείοντες. Η αναφερόμενη από αυτούς ως η απόφαση του Συμβουλίου δεν είναι παρά μόνο μια καταχώρηση στο φάκελο, που είναι φάκελος του Επάρχου, ερυθρό 72, ως ακολούθως:
“Αρ. Φακ. Β521/90 Α. Ζακχαίος & Υιοί Λτδ
Το Συμβούλιο αφού μελέτησε το θέμα και ενημερώθηκε για τη Νομική Γνωμάτευση αποφάσισε να καλέσει τους αιτητές να τροποποιήσουν τα σχέδια σύμφωνα με τις εισηγήσεις του Τμήματος Πολεοδομίας & Οικήσεως.”
Αυτό δεν μπορεί να θεωρηθεί ως πρακτικό συνεδρίας του Συμβουλίου. Δεν υπάρχει οποιαδήποτε αναφορά σε ημερομηνία, ούτε σε συνεδρία του Συμβουλίου ούτε στα μέλη τα οποία ενδεχόμενα να συνεδρίασαν και να αποφάσισαν σχετικά. Δεν υπάρχουν λοιπόν πρακτικά συνεδρίας του Συμβουλίου. Το μόνο που υπάρχει είναι μια αναφορά σε απόφαση του Συμβουλίου η οποία γίνεται στα πλαίσια καταχώρισης σε φάκελο που μάλιστα δεν είναι του Συμβουλίου αλλά του Επάρχου. Από αυτό δεν μπορούμε να συμπεράνουμε κατά πόσο η απόφαση ελήφθη από το Συμβούλιο ή από τον Έπαρχο. Ούτε μπορεί να λεχθεί ότι υπάρχουν ενώπιόν μας τα σχετικά πρακτικά της διοίκησης που θα επέτρεπαν το δικαστικό έλεγχο (Medcon Construction and Others v. Republic (1968) 3 C.L.R. 535, Dome Investments Ltd [*807]v. Συμβουλίου Βελτιώσεως Αγίας Νάπας (1989) 3 A.A.Δ. 741, Προκοπίου ν. Δημοκρατίας (1995) 4 A.A.Δ. 344).
Δεν τίθεται λοιπόν θέμα πεπλανημένης αντίληψης των γεγονότων στην προσβαλλόμενη απόφαση. Η έφεση αποτυγχάνει και απορρίπτεται με έξοδα.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο