(2001) 3 ΑΑΔ 30
[*30]15 Iανουαρίου, 2001
[ΠΙΚΗΣ, Π., ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, ΗΛΙΑΔΗΣ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ/στές]
ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ,
Εφεσείων-Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Εφεσίβλητης-Καθ’ ης η αίτηση.
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 2671)
Δημόσιοι Υπάλληλοι ― Προαγωγές ― Κριτήρια ― Προσωρινή υπηρεσία σε θέση στη δημόσια υπηρεσία ― Δεν προσμετρά ως πλεονέκτημα για διεκδίκηση είτε μόνιμου διορισμού είτε προαγωγής σε θέση στη δημόσια υπηρεσία ― Σύσταση Προϊσταμένου που προσέδωσε σημασία στο γεγονός αυτό, νόμιμα αγνοήθηκε από την Ε.Δ.Υ.
Δημόσιοι Υπάλληλοι ― Προαγωγές ― Συστάσεις Προϊσταμένου ― Απόκλιση της Ε.Δ.Υ από αυτές, με ειδική αιτιολογία.
Ειδική και νόμιμη αιτιολογία εν προκειμένω, όπου ο Διευθυντής προσέδωσε βαρύτητα σε προσωρινή υπηρεσία και παραγνώρισε το πλεονέκτημα.
Ο εφεσείων προσέβαλε την πρωτόδικη απόφαση, με την οποία η προσφυγή του κατά της αναδρομικής προαγωγής του ενδιαφερόμενου μέρους σε διαδικασία επανεξέτασης, είχε απορριφθεί.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, απορρίπτοντας την έφεση, αποφάσισε ότι:
1. Είναι νομολογιακά παγιωμένο ότι προσωρινή υπηρεσία σε κυβερνητικό τμήμα δεν προσμετρά ως πλεονέκτημα στις διεκδικήσεις του προσωρινού υπαλλήλου για μόνιμο διορισμό στο Δημόσιο. Αναγνώριση τέτοιου πλεονεκτήματος, θα αντιστρατευόταν την αρχή της ισονομίας. Στο στάδιο εκείνο, όπως και στην προκείμενη περίπτωση, οι προσωρινοί λειτουργοί δεν αξιολογούνται κατά τον προ[*31]βλεπόμενο από το νόμο και τους κανονισμούς, τρόπο. Εφόσον προσωρινή υπηρεσία δεν προσμετρά ως προσόν για το διορισμό προσωρινών υπαλλήλων σε μόνιμες θέσεις, κατά μείζονα λόγο δεν μπορεί να προσμετρήσει και κατά την προαγωγή τους. Προκύπτει, από τη σύσταση του Διευθυντή, ότι σε μεγάλο βαθμό εξίσωσε την προσωρινή υπηρεσία του εφεσείοντος με μόνιμη υπηρεσία στη Δημόσια Υπηρεσία. Η διαπίστωση της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας, ότι ο Διευθυντής έσφαλε στον τομέα αυτό είναι ορθή. Όπως ορθή είναι και η διαπίστωση ότι ο Διευθυντής προσέδωσε ανεπίτρεπτη βαρύτητα στην κτηθείσα από την προσωρινή υπηρεσία πείρα. Η διαπίστωση του Διευθυντή ότι ο εφεσείων υπερτερούσε σε διοικητική και οργανωτική πείρα του ενδιαφερομένου προσώπου, δεν συνάδει με τα υπηρεσιακά στοιχεία των υποψηφίων. Η αξιολόγηση της πείρας, υπό το πρίσμα της απόδοσης στην υπηρεσία, με τη δημιουργική έννοια που αποδίδεται στον όρο, αποκαλύπτει το ενδιαφερόμενο πρόσωπο να υπερτερεί του εφεσείοντος.
Σημειώνεται τέλος, ότι στην απόφαση της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας υπογραμμίζεται, ότι το ενδιαφερόμενο πρόσωπο ήταν κάτοχος του προβλεπόμενου από το σχέδιο υπηρεσίας πλεονεκτήματος, ενώ ο εφεσείων δεν είχε αυτό το ευεργέτημα. Εφόσον το γεγονός αυτό δεν συσταθμίστηκε από το Διευθυντή ως παράγοντας στη διαμόρφωση της σύστασής του, δικαιολογημένα η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας θεώρησε και το λόγο αυτό ως βάσιμο, για παρέκκλιση από τη σύστασή του.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Hadjisavva v. Republic (1982) 3 C.L.R. 76,
Papantoniou a.o. v. Republic (1968) 3 C.L.R. 233,
Marathevtou a.o. v. Republic (1982) 3 C.L.R. 1088,
Nicolaidou v. P.S.C. (1985) 3 C.L.R. 2492.
Έφεση.
Έφεση από τον Αιτητή εναντίον της απόφασης Δικαστή του Ανωτάτου Δικαστηρίου (Κρονίδης, Δ.) (Αρ. Προσφυγής 924/96), ημερομηνίας 12/6/98 με την οποία απορρίφθηκε η προσφυγή του εναντίον της προαγωγής, κατόπιν τέταρτης επανεξέτασης, του εν[*32]δαφερόμενου μέρους στη θέση Κτηνιατρικού Λειτουργού Α΄.
Α. Σ. Αγγελίδης, για τον Εφεσείοντα.
Ξ. Ευσταθίου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για την Εφεσίβλητη.
Π. Αγγελίδης, για το Ενδιαφερόμενο πρόσωπο.
Cur. adv. vult.
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Γ. Μ. Πικής, Π.
ΠΙΚΗΣ, Π.: Το ιστορικό της υπόθεσης αρχίζει το 1985 όταν το ενδιαφερόμενο πρόσωπο Παύλος Τουμάζος, το πρώτο, προάχθηκε στη θέση του Κτηνιατρικού Λειτουργού Α΄. Η προαγωγή του ακυρώθηκε μετά από προσφυγή του εφεσείοντος όπως και οι επόμενες δύο προαγωγές που διενεργήθηκαν μετά από αντίστοιχο αριθμό επιτυχών προσφυγών του ιδίου, του μόνου άλλου προσοντούχου διεκδικητή της θέσης.
Με τους λόγους που οδήγησαν στην ακύρωση των τριών πρώτων αποφάσεων της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας δεν θα ασχοληθούμε εκτός από το να διαπιστώσουμε σε συμφωνία με το πρωτόδικο δικαστήριο, ότι προκύπτει ως δεδικασμένο πως το ενδιαφερόμενο πρόσωπο κατείχε, ενώ ο εφεσείων όχι, το προβλεπόμενο από το σχέδιο υπηρεσίας, πρόσθετο προσόν. Και την τέταρτη φορά που εξετάστηκε το θέμα επελέγη, (κατά πλειοψηφία), το ενδιαφερόμενο πρόσωπο, παρά τη σύσταση του Διευθυντή του τμήματος υπέρ του εφεσείοντος. Το διορίζον σώμα απέκλινε από τη σύσταση του προϊσταμένου για λόγους οι οποίοι παρατίθενται εκτενώς στην απόφασή του, οι οποίοι συνοψίζονται στους ακόλουθους:
(α) Αντίθεση της σύστασης προς τα υπηρεσιακά στοιχεία των υποψηφίων, εκείνων που αφορούσαν τη διοικητική και οργανωτική ικανότητά τους.
(β) Πρόσδοση υπέρμετρης ή ανεπίτρεπτης βαρύτητας στην προσωρινή υπηρεσία του εφεσείοντος στις κτηνιατρικές υπηρεσίες, και
(γ) Παραγνώριση ή υποτίμηση της σημασίας του πρόσθετου προσόντος του ενδιαφερομένου προσώπου.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο απέρριψε την προσφυγή. Έκρινε ότι:
[*33](α) Η αιτιολογία την οποία παρείχε η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας ήταν βάσιμη και παρείχε έρεισμα για απόκλιση από τη σύσταση του Διευθυντή. Το δικαστήριο διαπίστωσε ότι όντως ο Διευθυντής απέδωσε βαρύτητα στην προσωρινή υπηρεσία του αιτητή στο Τμήμα Κτηνιατρικών Υπηρεσιών, ενώ παράλληλα εξομοίωσε τον παράγοντα “πείρα” με τα έτη υπηρεσίας σε συγκεκριμένη απασχόληση. Παρέπεμψε στην απόφαση HadjiSavva v. Republic (1982) 3 C.L.R. 76, υιοθετώντας το ακόλουθο απόσπασμα από αυτή: (σ.79)
«Experience is the practical knowledge acquired from applying one’s self to a particular type of work. Length of service is not the only guide to experience. The intensity with which one applies himself to a given field and the results of his work, are equal, if not more significant indicators of experience. It is for these reasons that experience is not listed as a separate consideration to which the appointing body should pay heed. Experience is reflected not only from length of service but from one’s merits as well.»
(β) Οι υπηρεσιακές εκθέσεις του εφεσείοντος αναφορικά με τη διευθυντική και εποπτική ικανότητα δεν αντανακλούσαν την ευνοϊκή εικόνα που διέγραψε ο Διευθυντής στη σύστασή του, συμφωνώντας επί του προκειμένου με την Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας.
Με την έφεση προσβάλλονται οι διαπιστώσεις του πρωτόδικου Δικαστηρίου:
(α) Ότι η σύσταση αντιμαχόταν τα στοιχεία του φακέλλου, και
(β) Ότι οι λόγοι που παρατέθηκαν από την Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας παρείχαν έρεισμα για απόκλιση από τη σύσταση του Διευθυντή.
Επίσης αμφισβητείται ότι συνεκτίμηση των δεδομένων των δύο υποψηφίων με αναφορά στα νομοθετημένα κριτήρια της αξίας, προσόντων και αρχαιότητας άφηνε το πεδίο ανοικτό στο διορίζον σώμα να επιλέξει το ενδιαφερόμενο πρόσωπο.
Προβάλλεται και τρίτος λόγος έφεσης αναφορικά με την επιδίκαση εξόδων σε βάρος του εφεσείοντος, τον οποίο δεν θα διαπραγματευθούμε σε οποιαδήποτε έκταση δοθέντος ότι το θέμα εί[*34]ναι λελυμένο από τη νομολογία.
Είναι νομολογιακά παγιωμένο ότι προσωρινή υπηρεσία σε κυβερνητικό τμήμα δεν προσμετρά ως πλεονέκτημα στις διεκδικήσεις του προσωρινού υπαλλήλου για μόνιμο διορισμό στο Δημόσιο. Αναγνώριση τέτοιου πλεονεκτήματος θα αντιστρατευόταν την αρχή της ισονομίας. (Βλ. μεταξύ άλλων Demetra Costa Papantoniou & Others v. Republic (1968) 3 C.L.R. 233· Marathevtou and Others v. Republic (1982) 3 C.L.R. 1088· Nicolaidou v. P.S.C. (1985) 3 C.L.R. 2492.) Eιρήσθω ότι στο στάδιο εκείνο, όπως και στην προκείμενη περίπτωση οι προσωρινοί λειτουργοί δεν αξιολογούνται κατά τον προβλεπόμενο από το νόμο και τους κανονισμούς, τρόπο. Εφόσον προσωρινή υπηρεσία δεν προσμετρά ως προσόν για το διορισμό προσωρινών υπαλλήλων σε μόνιμες θέσεις, κατά μείζονα λόγο δεν μπορεί να προσμετρήσει και κατά την προαγωγή τους. Προκύπτει, από τη σύσταση του Διευθυντή, ότι σε μεγάλο βαθμό εξίσωσε την προσωρινή υπηρεσία του εφεσείοντος με μόνιμη υπηρεσία στη Δημόσια Υπηρεσία. Η διαπίστωση της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας ότι ο Διευθυντής έσφαλε στον τομέα αυτό είναι ορθή. Όπως ορθή είναι και η διαπίστωση ότι ο Διευθυντής προσέδωσε ανεπίτρεπτη βαρύτητα στην κτηθείσα από την προσωρινή υπηρεσία πείρα. Η διαπίστωση του Διευθυντή ότι ο εφεσείων υπερτερούσε σε διοικητική και οργανωτική πείρα του ενδιαφερομένου προσώπου, δεν συνάδει με τα υπηρεσιακά στοιχεία των υποψηφίων. Η αξιολόγηση της πείρας, υπό το πρίσμα της απόδοσης στην υπηρεσία, με τη δημιουργική έννοια που αποδίδεται στον όρο, αποκαλύπτει το ενδιαφερόμενο πρόσωπο να υπερτερεί του εφεσείοντος.
Σημειώνουμε τέλος, ότι στην απόφαση της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας υπογραμμίζεται ότι το ενδιαφερόμενο πρόσωπο ήταν κάτοχος του προβλεπόμενου από το σχέδιο υπηρεσίας πλεονεκτήματος, ενώ ο εφεσείων δεν είχε αυτό το ευεργέτημα. Εφόσον το γεγονός αυτό δεν συσταθμίστηκε από το Διευθυντή ως παράγοντας στη διαμόρφωση της σύστασής του, δικαιολογημένα η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας θεώρησε και το λόγο αυτό ως βάσιμο για παρέκκλιση από τη σύστασή του.
Περαίνουμε, διαπιστώνοντας ότι δεν έχει καταδειχθεί βάσιμος λόγος για την ανατροπή της πρωτόδικης απόφασης.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο