(2001) 3 ΑΑΔ 72
[*72]5 Φεβρουαρίου, 2001
[ΠΙΚΗΣ, Π., ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, ΗΛΙΑΔΗΣ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ/στές]
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΣΤΡΟΥΘΟΣ,
Εφεσείων-Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ,
2. ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ.
Εφεσίβλητων-Καθ’ ων η αίτηση.
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 2687)
Πολεοδομία ― Ιεραρχική Προσφυγή σε απόρριψη αίτησης για έκδοση πολεοδομικής άδειας ― Εξέτασή της από Υπουργική Επιτροπή ― Αβάσιμη η εισήγηση πως ο Υπουργός Εσωτερικών, ως «αντίδικος» δεν μπορούσε να θέσει στοιχεία καθώς και την εισήγησή του στην Υπουργική Επιτροπή ― Ο αιτητής είχε θέσει επίσης υπόψη της Επιτροπής τις απόψεις του.
Πολεοδομία ― Πολεοδομική άδεια για ανέγερση οικοδομής ― Ορθά απορρίφθηκε, εφόσον το κτήμα δεν είχε πρόσβαση σε δημόσιο δρόμο.
Ο εφεσείων, προσέβαλε την ορθότητα της εκκαλούμενης απόφασης, με την οποία η προσφυγή του κατά τη απορριπτικής απόφασης σε ιεραρχική προσφυγή του για απόρριψη αίτησης έκδοσης πολεοδομικής άδειας, είχε απορριφθεί.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, απορρίπτοντας την έφεση, αποφάσισε ότι:
1. Ορθά ενήργησε το Υπουργείο Εσωτερικών, γιατί καθηκόντως όφειλε να θέσει ενώπιον της Υπουργικής Επιτροπής, που εξέταζε την ιεραρχική προσφυγή, όλα τα στοιχεία που αφορούσαν στην υπόθεση. Το ίδιο έπραξε και ο εφεσείων, στο έγγραφο που απέστειλε στον Υπουργό Εσωτερικών, στις 2.11.95, την ιεραρχική προσφυγή, όπου εκθέτει τους δικούς του λόγους για την ακύρωση της απόφασης της [*73]πολεοδομικής αρχής.
2. Αναφορικά με την ουσία της υπόθεση, το πράγμα ήταν απλό. Δεν μπορούσε να εκδοθεί πολεοδομική άδεια, εφόσο το κτήμα δεν είχε πρόσβαση σε νόμιμα εγεγραμμένο δημόσιο δρόμο.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Έφεση.
Έφεση από τον αιτητή εναντίον της απόφασης Δικαστή του Ανωτάτου Δικαστηρίου (Καλλής, Δ.) (Αρ. Προσφυγής 683/97), ημερομηνίας 6/7/98 με την οποία απορρίφθηκε η προσφυγή του εναντίον της απόρριψης στις 23/5/97 της ιεραρχικής προσφυγής την οποία άσκησε εναντίον της απόρριψης από την πολεοδομική αρχή της αίτησής του για πολεοδομική άδεια για την ανέγερση οικοδομής από 12 διαμερίσματα.
Α. Σ. Αγγελίδης, για τον Εφεσείοντα.
Λ. Χριστοδουλίδου-Ζανέττου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α΄, για τους Εφεσίβλητους.
Cur. adv. vult.
ΠΙΚΗΣ, Π.: Την απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Χρ. Αρτεμίδης.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.: Ο εφεσείων-αιτητής είναι ιδιοκτήτης κτήματος στο χωριό Κισσόνεργα, επαρχία Πάφου. Στις 11.10.94 υπέβαλε αίτηση για πολεοδομική άδεια για την ανέγερση οικοδομής από 12 διαμερίσματα. Το κτήμα βρίσκεται μέσα στην περιοχή ανάπτυξης. Το αίτημα του απορρίφθηκε από την πολεοδομική αρχή στις 14.9.95, γιατί το τεμάχιο δεν διαθέτει πρόσβαση σε νόμιμα εγεγραμμένο δημόσιο δρόμο, μολονότι εφάπτεται δρόμου που ακόμη δεν έχει κατασκευαστεί. Η αρμόδια διοικητική αρχή, απορρίπτοντας την αίτηση για πολεοδομική άδεια, παρατήρησε πως θα επανεξέταζε το ζήτημα όταν θα ολοκληρωνόταν η διάνοιξη και νόμιμη εγγραφή ολόκληρου του τμήματος του δημόσιου δρόμου, στον οποίο θα αποκτήσει πρόσβαση το τεμάχιο του εφεσείοντα.
Ο εφεσείων δεν συμφώνησε με τη θέση της πολεοδομικής αρχής και υπέβαλε στο Yπουργικό Συμβούλιο, μέσω του Υπουργού Εσωτερικών, ιεραρχική προσφυγή κατά της απορριπτικής απόφασης, [*74]σύμφωνα με τους περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας (Αιτήσεις και Ιεραρχικές Προσφυγές) Κανονισμούς του 1990. Η ιεραρχική προσφυγή απασχόλησε Υπουργική Επιτροπή που αποτελούσαν οι Υπουργοί Εσωτερικών, Συγκοινωνιών και Έργων, Υγείας και Γεωργίας και Φυσικών Πόρων και Περιβάλλοντος. Η αρμοδιότητα της υπουργικής επιτροπής εκπηγάζει από εκχώρηση της από το Υπουργικό Συμβούλιο, σύμφωνα με τον περί Εκχωρήσεως της Ενασκήσεως των Εξουσιών των Απορρεουσών εκ τινός Νόμου, Νόμο, του 1962 Ν.23/62.
Ενώπιον της υπουργικής επιτροπής είχαν τεθεί, με φροντίδα του Υπουργού Εσωτερικών, όλα τα στοιχεία που αφορούσαν στην υπόθεση, με εισήγηση των αρμοδίων τμημάτων να απορριφθεί η ιεραρχική προσφυγή. Η Υπουργική Επιτροπή, αφού μελέτησε τα στοιχεία που τέθηκαν ενώπιον της, απέρριψε την ιεραρχική προσφυγή στις 23.5.97. Έκρινε, όπως αναφέρεται στο σχετικό πρακτικό, πως η πολεοδομική αρχή εφήρμοσε ορθά, νομότυπα και μέσα στα πλαίσια των αρμοδιοτήτων της τις πρόνοιες του σχεδίου ανάπτυξης.
Ο εφεσείων καταχώρισε προσφυγή εναντίον της απόφασης της Υπουργικής Επιτροπής, η οποία απέτυχε. Στην ενώπιον μας έφεση ο δικηγόρος του εφεσείοντα ήγειρε ουσιαστικά ένα νομικό ζήτημα, βάσει του οποίου πρότεινε την αποδοχή της έφεσης και ακύρωση της διοικητικής απόφασης. Εισηγήθηκε πως το Υπουργείο Εσωτερικών και οι υπ΄αυτό αρμόδιες υπηρεσίες παρανόμως, γιατί δεν τους ζητήθηκε κάτι τέτοιο, έθεσαν ενώπιον της Υπουργικής Επιτροπής που εξέταζε την ιεραρχική προσφυγή τα διάφορα στοιχεία και τις δικές τους απόψεις που αφορούν στην υπόθεση. Ο δικηγόρος διατείνεται πως το Υπουργείο Εσωτερικών ήταν εμπλεκόμενο ως «αντίδικος» στην υπόθεση και επομένως δεν είχε δικαίωμα, χωρίς να του ζητηθεί από την Υπουργική Επιτροπή, να θέσει ενώπιον της τα πιο πάνω στοιχεία, και μάλιστα να εισηγείται απόριψη της ιεραρχικής προσφυγής. Η πιο πάνω θέση στηρίζεται, σύμφωνα με την εισήγηση του δικηγόρου του εφεσείοντα, στις παραγρ. 4 και 5 του Κανονισμού 7 των περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Κανονισμών που προβλέπει τα εξής:
«7.-...................................................................................................
(4) Το Υπουργικό Συμβούλιο εξετάζει την προσφυγή χωρίς υπαίτια βραδύτητα και κοινοποιεί το ταχύτερο την απόφασή του στο πρόσωπο που άσκησε την προσφυγή, αφού προηγουμένως, αν το κρίνει σκόπιμο, ακούσει ή δώσει την ευκαιρία στον ενδιαφερόμενο να υποστηρίξει τους λόγους στους οποίους βασίζεται η προσφυγή.
[*75]
(5) Το Υπουργικό Συμβούλιο μπορεί να αναθέτει σε Υπουργό ή επιτροπή από Υπουργούς την εξέταση ορισμένων θεμάτων σχετικών με την προσφυγή και να αναμένει το πόρισμά τους, πριν εκδώσει την απόφασή του για την προσφυγή.»
Προτείνει λοιπόν πως, εφόσον η ίδια η Υπουργική Επιτροπή δεν έκρινε σκόπιμο να αναθέσει σε Υπουργό ή Υπουργούς την εξέταση θεμάτων σχετικών με την προσφυγή, το Υπουργείο Εσωτερικών δεν μπορούσε, με δική του πρωτοβουλία, να θέσει ενώπιον της τα σχετικά στοιχεία.
Κρίνουμε ολωσδιόλου αβάσιμη την εισήγηση. Αντίθετα με αυτή, έχουμε τη γνώμη πως ορθά ενήργησε το Υπουργείο Εσωτερικών, γιατί καθηκόντως όφειλε να θέσει ενώπιον της Υπουργικής Επιτροπής, που εξέταζε την ιεραρχική προσφυγή, όλα τα στοιχεία που αφορούσαν στην υπόθεση. Το ίδιο έπραξε και ο εφεσείων στο έγγραφο που απέστειλε στον Υπουργό Εσωτερικών, στις 2.11.95, την ιεραρχική προσφυγή, όπου εκθέτει τους δικούς του λόγους για την ακύρωση της απόφασης της πολεοδομικής αρχής, ως εξής:
«Θεωρώ ότι με αυτήν την πράξη παραβλάπτονται τα νόμιμα συμφέροντα μου καθώς στο Κτηματολογικό σχέδιο όπως και στον τίτλον Ιδιοκτησίας αναγράφεται η γειτνίαση με Δημόσιο Δρόμο σε όλο το μήκος του προσώπου του Τεμαχίου μου.»
Αναφορικά με την ουσία της υπόθεσης το πράγμα ήταν απλό. Δεν μπορούσε να εκδοθεί πολεοδομική άδεια, εφόσο το κτήμα δεν είχε πρόσβαση σε νόμιμα εγεγραμμένο δημόσιο δρόμο.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο