(2001) 3 ΑΑΔ 850
[*850]8 Οκτωβρίου, 2001
[ΠΙΚΗΣ, Π., ΑΡΤΕΜΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΚΑΛΛΗΣ,
ΚΡΟΝΙΔΗΣ, Δ/στές]
ΜΑΡΙΑ ΜΑΥΡΟΜΟΥΣΤΑΚΟΥ (ΥΠΟΘΕΣΗ ΑΡ. 952/97),
ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΜΑΥΡΟΜΟΥΣΤΑΚΟΥ (ΥΠΟΘΕΣΗ ΑΡ. 953/97),
Εφεσείοντες,
ν.
ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΕΓΓΡΑΦΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΩΝ ΤΡΟΦΙΜΩΝ,
ΤΕΧΝΟΛΟΓΩΝ ΤΡΟΦΙΜΩΝ ΚΑΙ ΔΙΑΙΤΟΛΟΓΩΝ,
Εφεσιβλήτου.
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 3118)
Διοικητικό Δικονομικό Δίκαιο ― Αίτηση για παράταση του χρόνου καταχώρισης Περιγράμματος Αγόρευσης ― Νομοθεσία και αρχές νομολογίας.
Οι εφεσίβλητοι υπέβαλαν, πριν την εκπνοή της προθεσμίας, αίτηση για παράταση του χρόνου καταχώρισης του περιγράμματος αγόρευσής τους.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, επιτρέποντας την αίτηση, αποφάσισε ότι:
Παρόλο που δε μνημονεύεται ρητά, οι σκοποί της αίτησης παραπέμπουν άμεσα στον Κ.12 του Διαδικαστικού Κανονισμού. Έρεισμα για την παράταση του χρόνου αντλείται από τους Κ.17, Κ.18 και Κ.19 του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου 1962 και, στο βαθμό που παρέχεται πεδίο για την επίκληση των εφεδρικών διατάξεών του, από τη Δ.57, θ.2, των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, τους οποίους επικαλούνται οι εφεσίβλητοι στην αίτησή τους.
Δεν αφήνεται κενό ή ατέλεια στη στοιχειοθέτηση της αίτησης, που να παρεμβάλλει εμπόδιο στην εξέτασή της.
Η παράταση των προθεσμιών, εξ αντικειμένου, άπτεται του χρόνου [*851]διεξαγωγής της δίκης και του εύλογου του χρόνου μέσα στον οποίο αυτή πρέπει να διεκπεραιώνεται, που τάσσεται από το Άρθρο 30.2 του Συντάγματος ως συστατικό στοιχείο της δικαίας δίκης. Στην προκείμενη περίπτωση, η παράταση της προθεσμίας δε θα έχει οποιεσδήποτε δυσμενείς επιπτώσεις στο χρόνο διεξαγωγής της δίκης. Το περίγραμμα των εφεσιβλήτων είναι έτοιμο και θα κατατεθεί εντός της ημέρας, εφόσον το αίτημα γίνει δεκτό.
Άρνηση του αιτήματος θα απέληγε σε στέρηση των εφεσιβλήτων του θεμελιώδους δικαιώματός τους να ακουστούν στη δίκη, που, επίσης, αποτελεί συστατικό στοιχείο της δικαίας δίκης.
Η αίτηση εγκρίνεται με έξοδα υπέρ των εφειόντων-καθ’ων η αίτηση.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Δήμος Στροβόλου v. Γιασεμίδου κ.ά. (1997) 3 Α.Α.Δ. 104,
Δημοκρατία v. Χριστοδούλου κ.ά. (1997) 3 Α.Α.Δ. 241,
Μαυρογένης v. Βουλής κ.ά. (Αρ. 3) (1996) 1 Α.Α.Δ. 315.
Αίτηση.
Αίτηση από τους αιτητές-εφεσίβλητους για παράταση του χρόνου καταχώρισης του περιγράμματος αγόρευσης τους κατά μια βδομάδα στην έφεση την οποία άσκησαν εναντίον της απόφασης του Δικαστηρίου, (Αρ. Προσφυγών 952/97, 953/97), ημερομηνίας 18/8/00.
Ν. Παπαευσταθίου, για τους Εφεσίβλητους - Αιτητές.
Σ. Δράκος, προσωπικά και για Α.Σ. Αγγελίδη, για τους Εφεσείοντες - Καθ’ ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Την απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Γ.Μ. Πικής, Π..
ΠΙΚΗΣ, Π.: Πριν την εκπνοή του καθορισθέντος από το Δικαστήριο χρόνου για την υποβολή του περιγράμματος αγορεύσεως των εφεσιβλήτων – (ο περί Εφέσεων (Προδικασία, Περιγράμματα [*852]Αγορεύσεων, Περιορισμός του Χρόνου των Προφορικών Αγορεύσεων και Συνοπτική Διαδικασία για την Απόρριψη Προδήλως Αβάσιμων Εφέσεων) Διαδικαστικός Κανονισμός του 1996 – ο «Διαδικαστικός Κανονισμός») – οι εφεσίβλητοι υπέβαλαν αίτηση για την παράταση της προθεσμίας κατά μία εβδομάδα, προβάλλοντας (σε ένορκη δήλωση) ως δικαιολογητικά:-
(α) Τον μακρύτερο, απ’ ότι αναμενόταν, χρόνο διερεύνησης των ισχυρισμών που προβλήθηκαν στο περίγραμμα των εφεσειόντων· και
(β) Το φόρτο εργασίας στο γραφείο τους.
Ο άλλος παράγοντας, ο οποίος ανέτρεψε τον προγραμματισμό των δικηγόρων των εφεσιβλήτων, ήταν η απρόσμενη καταχώριση του περιγράμματος των εφεσειόντων νωρίτερα απ’ ότι αναμενόταν (μία εβδομάδα πριν τη λήξη της προθεσμίας).
Οι εφεσείοντες ενίστανται στην παράταση, σφοδρά μάλιστα, όπως λέγουν, για τους ακόλουθους λόγους:-
(α) Την παράλειψη παραπομπής στο κείμενο της αίτησης στον Κ.12 του Διαδικαστικού Κανονισμού, ο οποίος προβλέπει ότι ο χρόνος για την υποβολή περιγράμματος μπορεί να παραταθεί «εφόσον κρίνεται ότι το επιβάλλει το συμφέρον της δικαιοσύνης».
(β) Την απουσία οποιουδήποτε παραδεκτού λόγου, που θα μπορούσε να δικαιολογήσει συγχώρηση της παράλειψης συμμόρφωσης με τις οδηγίες του Δικαστηρίου· και
(γ) Την εκτροπή από τα θέσμια της δικαίας δίκης, ειδικά του εύλογου του χρόνου, που ορίζεται από το Άρθρο 30.2 του Συντάγματος ως συστατικό στοιχείο της δικαίας δίκης.
Παρόλο που δε μνημονεύεται ρητά, οι σκοποί της αίτησης παραπέμπουν άμεσα στον Κ.12 του Διαδικαστικού Κανονισμού. Έρεισμα για την παράταση του χρόνου αντλείται από τους Κ.17, Κ.18 και Κ.19 του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου 1962 και, στο βαθμό που παρέχεται πεδίο για την επίκληση των εφεδρικών διατάξεών του, από τη Δ.57, θ.2, των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, τους οποίους επικαλούνται οι εφεσίβλητοι στην αίτησή τους.
[*853]Κρίση μας είναι ότι δεν αφήνεται κενό ή ατέλεια στη στοιχειοθέτηση της αίτησης, που να παρεμβάλλει εμπόδιο στην εξέτασή της.
Ως προς τις αρχές, που διέπουν την άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του δικαστηρίου να παρατείνει την προθεσμία υποβολής περιγραμμάτων αγορεύσεων, ο κ. Παπαευσταθίου μας παρέπεμψε σε δύο αποφάσεις της Ολομέλειας, διαφωτιστικές επί του θέματος – Δήμος Στροβόλου ν. Μάρως Μιχαήλ Π. Γιασεμίδου και Άλλων (1997) 3 Α.Α.Δ. 104 και Δημοκρατία ν. Χριστοδούλου κ.ά. (1997) 3 Α.Α.Δ. 241.
Στη Δήμος Στροβόλου ν. Μάρως Μιχαήλ Π. Γιασεμίδου και άλλων, (ανωτέρω), υπογραμμίζεται η σημασία τήρησης των προθεσμιών (που τάσσονται από τους Θεσμούς ή με διαταγή του Δικαστηρίου) για την εκπλήρωση του δικαστικού έργου και η σπουδαιότητα που (αυτή) ενέχει για την εύρυθμη απονομή της δικαιοσύνης. Παρέχεται η δυνατότητα συγχώρησης παρέκκλισης από τον καθορισθέντα χρόνο, εφόσον το επιβάλλει το συμφέρον της δικαιοσύνης. Η επίδειξη ουσιαστικής αδιαφορίας εκ μέρους διαδίκου για την προώθηση της υπόθεσής του, μπορεί να αποτελέσει φραγμό στην παράταση της προθεσμίας, όπως και το ενδεχόμενο πρόκλησης ανεπανόρθωτης ζημίας στα δικονομικά ή ουσιαστικά δικαιώματα του αντιδίκου. Τέτοια πιθανότητα δε διαφαίνεται, ούτε και απομακρυσμένα, σ’ αυτή την υπόθεση.
Η παράταση των προθεσμιών, εξ αντικειμένου, άπτεται του χρόνου διεξαγωγής της δίκης και του εύλογου του χρόνου μέσα στον οποίο αυτή πρέπει να διεκπεραιώνεται, που τάσσεται από το Άρθρο 30.2 του Συντάγματος ως συστατικό στοιχείο της δικαίας δίκης. Στην προκείμενη περίπτωση, η παράταση της προθεσμίας δε θα έχει οποιεσδήποτε δυσμενείς επιπτώσεις στο χρόνο διεξαγωγής της δίκης. Το περίγραμμα των εφεσιβλήτων είναι έτοιμο και θα κατατεθεί εντός της ημέρας, εφόσον το αίτημα γίνει δεκτό.
Άρνηση του αιτήματος θα απέληγε σε στέρηση των εφεσιβλήτων του θεμελιώδους δικαιώματός τους να ακουστούν στη δίκη, που, επίσης, αποτελεί συστατικό στοιχείο της δικαίας δίκης.
Ανάλογη υπήρξε η προσέγγιση της Ολομέλειας και στη Δημοκρατία ν. Χριστοδούλου κ.ά., (ανωτέρω). Στην υπόθεση εκείνη, όπως και στην παρούσα, έγινε εισήγηση για παρέκκλιση από τη δέσμευση που ενέχει η Δήμος Στροβόλου ν. Μάρως Μιχαήλ Π. Γιασεμίδου και άλλων ως δικαστικό προηγούμενο, κατ’ επίκληση των αρχών της Μαυρογένης ν. Βουλής κ.ά. (Αρ. 3) (1996) 1 Α.Α.Δ. 315.
[*854]
Όπως στη Δημοκρατία ν. Χριστοδούλου κ.ά., έτσι και στην παρούσα έφεση διαπιστώνουμε ότι δεν έχει προβληθεί βάσιμος λόγος, ο οποίος να δικαιολογεί απόκλιση από την απόφαση στη Δήμος Στροβόλου ν. Μάρως Μιχαήλ Π. Γιασεμίδου και Άλλων.
Η αίτηση γίνεται αποδεκτή. Το αίτημα για παράταση του χρόνου εγκρίνεται, με οδηγίες όπως το περίγραμμα των εφεσιβλήτων καταχωριστεί εντός της ημέρας.
Διαφωνούντος του Αρτέμη, Δ., επιδικάζονται έξοδα υπέρ των εφεσειόντων (καθ’ ων η αίτηση) και εναντίον των εφεσιβλήτων (αιτητών), η καθυστέρηση των οποίων αποτέλεσε και τη γενεσιουργό αιτία της παρούσας διαδικασίας. Ο Αρτέμης, Δ., κρίνει ότι τα έξοδα έπρεπε να επιδικαστούν εις βάρος των εφεσειόντων, λόγω του αδικαιολόγητου της ένστασής τους.
Η αίτηση εγκρίνεται με έξοδα υπέρ των εφεσίβλητων-καθ’ ων η αίτηση.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο