(2001) 3 ΑΑΔ 855
[*855]8 Οκτωβρίου, 2001
[ΝΙΚΗΤΑΣ, ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΚΡΑΜΒΗΣ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ/στές]
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 2575)
ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ,
2. ΚΕΝΤΡΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΠΡΟΣΦΟΡΩΝ,
3. ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΑΝΑΠΤΥΞΕΩΣ ΥΔΑΤΩΝ,
Εφεσείοντες-Καθ’ ων η αίτηση,
ν.
S. KYRIAKOU EUROMARKET LTD,
Εφεσιβλήτων-Αιτητών.
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 2576)
ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ,
2. ΚΕΝΤΡΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΠΡΟΣΦΟΡΩΝ,
3. ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΑΝΑΠΤΥΞΕΩΣ ΥΔΑΤΩΝ,
Εφεσείοντες-Καθ’ ων η αίτηση,
C.P. ENVIROSYSTEMS LTD,
Εφεσιβλήτων-Αιτητών.
(Αναθεωρητικές Εφέσεις Αρ. 2575, 2576)
Διοικητικό Δικονομικό Δίκαιο ― Εκδίκαση κατά την αναθεωρητική έφεση λόγων ακυρώσεως που δεν εξετάστηκαν πρωτόδικα ― Μόνο με ειδοποίηση εφεσίβλητου βάσει της Διαταγής 35 θ.10 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας ― Δυνατότητα παράτασης χρόνου καταχώρισης.
[*856][Πέραν των ανωτέρω τίτλων, η απόφαση διαβάζεται ως σύνολο.]
Διαταγή ως ανωτέρω.
Αναφερόμενη υπόθεση:
Δημοκρατία v. Βιολάρη κ.ά. (1991) 3 Α.Α.Δ. 456.
Αιτήσεις.
Αιτήσεις από τους εφεσίβλητους-αιτητές με τις οποίες υπέβαλαν αίτημα για παραχώρηση άδειας προς ακρόαση κατά την έφεση λόγων ακυρότητας της επίδικης διοικητικής απόφασης τους οποίους προσδιορίζουν στις αντίστοιχες αιτήσεις και αφορούν τους λόγους ακυρότητας, οι οποίοι αναπτύχθηκαν πρωτοδίκως αλλά δεν εξετάστηκαν ενόψει της ακύρωσης της διοικητικής απόφασης στη βάση άλλου λόγου ακυρότητας, στις προσφυγές 376/96 και 372/96, ημερομ. 15/12/97 και 12/12/97, αντίστοιχα.
Μ. Παναγίδης, για τους Αιτητές-Εφεσίβλητους στην Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 2575.
Μ. Πανταζή για Κ. Κούσιο, για τους Αιτητές-Εφεσίβλητους στην Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 2576.
Γ. Λαζάρου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας για τους Καθ’ ων η αίτηση-Εφεσείοντες.
Cur. adv. vult.
ΝΙΚΗΤΑΣ, Δ.: Την απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Α. Κραμβής.
ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.: Οι εφεσίβλητοι των πιο πάνω αναθεωρητικών εφέσεων, πήραν μέρος, ο καθένας χωριστά, σε διαγωνισμό προσφοράς για την προμήθεια και εγκατάσταση σταθμού επεξεργασίας λυμάτων σε στρατόπεδο στον Αγίο Ιωάννη Μαλούντας. Η προσφορά κατακυρώθηκε σε τρίτο και οι εφεσίβλητοι άσκησαν προσφυγές. Προώθησαν αντιστοίχως περισσότερους του ενός λόγους ακυρότητας. Οι προσφυγές δεν συνεκδικάστηκαν. Ωστόσο, και στις δύο περιπτώσεις, η απόφαση της διοίκησης ακυρώθηκε στη βάση του ιδίου λόγου ακυρότητας. Ο Δικαστής που εκδίκασε τις προσφυγές έκρινε πως ενόψει του αποτελέσματος δεν ήταν αναγκαία η εξέταση των λοιπών λόγων ακυρότητας που οι εφεσίβλητοι ανέπτυξαν [*857]στις προσφυγές. Η Δημοκρατία καταχώρησε τις πιο πάνω εφέσεις εναντίον των πρωτόδικων αποφάσεων.
Στο στάδιο της προδικασίας των εφέσεων, οι εφεσίβλητοι με χωριστές αιτήσεις που καταχώρησαν υπέβαλαν αίτημα για παραχώρηση άδειας προς ακρόαση κατά την έφεση λόγων ακυρότητας της επίδικης διοικητικής απόφασης τους οποίους προσδιορίζουν στις αντίστοιχες αιτήσεις. Πρόκειται για τους λόγους ακυρότητας, που καθώς έχουμε αναφέρει, αναπτύχθηκαν πρωτοδίκως αλλά δεν εξετάστηκαν ενόψει της ακύρωσης της διοικητικής απόφασης στη βάση άλλου λόγου ακυρότητας.
Οι καθ’ ων η αίτηση δεν έφεραν ένσταση στο αίτημα. Τουναντίον, με δήλωση του δικηγόρου τους συναίνεσαν στην παραχώρηση της ζητούμενης άδειας. Θεωρήσαμε ωστόσο χρήσιμο να ακούσουμε αγορεύσεις. Η περίπτωση ήταν κατάλληλη για να ακουστούν μαζί οι δύο αιτήσεις αφού αφορούν στο ίδιο ζήτημα.
Προκειμένου να διαπιστωθεί η νομιμότητα διοικητικής πράξης ή απόφασης, το Ανώτατο Δικαστήριο κατά την ενάσκηση της αναθεωρητικής του δικαιοδοσίας ως Εφετείο, επανεξετάζει την υπόθεση με αναφορά στα θέματα που εγείρονται στην έφεση και/ή στην αντέφεση καθώς και σε εκείνα που είχαν εγερθεί και αναπτυχθεί πρωτοδίκως αλλά είτε δεν εξετάστηκαν καθόλου από το Δικαστήριο είτε εξετάστηκαν χωρίς να κριθούν για να δοθεί επί τούτων απόφαση.
Ανέκυψε ζήτημα ορθότητας του τρόπου προώθησης του αιτήματος των εφεσιβλήτων. Συζητήθηκε κατά πόσο απαιτείται συγκεκριμένο δικονομικό μέσο προς ενεργοποίηση της εξουσίας του Δικαστηρίου για την εξέταση λόγων ακυρότητας που αναλύθηκαν πρωτοδίκως αλλά δεν εξετάστηκαν από το Δικαστήριο που εκδίκασε τις προσφυγές.
Ο συνήγορος των εφεσειόντων διατύπωσε την άποψη ότι οι εφεσίβλητοι, εφόσον δεν προώθησαν με αντέφεση τους λόγους ακυρότητας που δεν εξετάστηκαν πρωτόδικα, διατηρούσαν δυνατότητα έκδοσης και επίδοσης της προβλεπόμενης από τη Διαταγή 35 θ.10 ειδοποίησης, προκειμένου να εξεταστούν κατά την έφεση και οι λοιποί λόγοι ακυρότητας.
Στη Δημοκρατία ν. Βιολάρη και Άλλης (1991) 3 Α.Α.Δ. 456 εξετάστηκε παρόμοιο ζήτημα με αυτό που τώρα μας απασχολεί. Εκεί θεωρήθηκε ότι η επίδοση ειδοποίησης εφεσιβλήτου, σύμφωνα με τη Δ.35 θ.10, αποτελεί προϋπόθεση για την ακρόαση κατά την [*858]έφεση λόγων ακυρότητας που μολονότι αναπτύχθηκαν πρωτοδίκως εντούτοις δεν εξετάστηκαν. Η παράλειψη έκδοσης και ειδοποίησης εφεσιβλήτου με την οποία θα προσδιοριζόταν εκείνο που στη συνέχεια η Ολομέλεια θα εκαλείτο να εξετάσει, θεραπεύτηκε την τελευταία στιγμή με παράταση του χρόνου για έκδοση και επίδοση της ειδοποίησης, προκειμένου να αποκατασταθεί η απαραίτητη δικονομική τάξη. Επιδέχεται και η παρούσα υπόθεση την ίδια λύση και δεν χρειάζεται να επεκταθούμε. Συνακόλουθα, παρατείνουμε το χρόνο καταχώρησης ειδοποίησης εφεσιβλήτου κατά 15 ημέρες από σήμερα και στη συνέχεια να καταχωρηθούν τα περιγράμματα αγορεύσεων σύμφωνα με τους διαδικαστικούς κανονισμούς του 1996. Τα έξοδα θα παραμείνουν στην πορεία.
Διαταγή ως ανωτέρω.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο