(2001) 3 ΑΑΔ 880
[*880]29 Οκτωβρίου, 2001
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΗΛΙΑΔΗΣ,
ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ/στές]
ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ,
Εφεσείων,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΕΦΟΡΟΥ ΦΟΡΟΥ ΠΡΟΣΤΙΘΕΜΕΝΗΣ ΑΞΙΑΣ,
Εφεσιβλήτου.
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 2876)
Φόρος Προστιθέμενης Αξίας ― Επιβολή τόκων και επιβαρύνσεων ― Δεν αποτελεί εκτελεστή διοικητική πράξη ― Υιοθέτηση των πορισμάτων της απόφασης στην Γ. Καλαπαλίκης κ.ά. v. Εφόρου Φ.Π.Α. (2001) 3 Α.Α.Δ. 818.
Κατά την εκδίκαση της έφεσης του εφεσείοντος που προσέβαλε την απορριπτική πρωτόδικη απόφαση στην προσφυγή του κατά της απόφασης επιβολής τόκων και επιβαρύνσεων που επιβλήθηκαν λόγω της αναδρομικής εγγραφής στο Μητρώο Φ.Π.Α., η εφεσίβλητη Δημοκρατία επικαλέστηκε την απόφαση της Ολομέλειας στην Καλαπαλίκης (ανωτέρω) βάσει της οποίας τέτοια απόφαση δεν αποτελεί εκτελεστή διοικητική πράξη.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, απορρίπτοντας την έφεση, αποφάσισε ότι:
Κατά την ενώπιον του Δικαστηρίου προφορική ακρόαση της έφεσης, η δικηγόρος του Εφεσίβλητου παρέπεμψε στην πρόσφατη απόφαση της Ολομέλειας στην Γ. Καλαπαλίκης κ.ά. ν. Εφόρου Φ.Π.Α. (2001) 3 Α.Α.Δ. 818, όπου αποφασίσθηκε ότι η επιβολή επιβαρύνσεων και τόκων δεν αποτελεί εκτελεστή διοικητική πράξη. Και εισηγήθηκε ότι με την προσφυγή δεν προσβλήθηκε εκτελεστή διοικητική πράξη και ως εκ τούτου το Δικαστήριο θα πρέπει να απορρίψει την έφεση χωρίς να υπεισέλθει και εξετάσει τους λόγους της.
Εφόσον, επομένως, σύμφωνα με την Καλαπαλίκης, με την προσφυ[*881]γή του Εφεσείοντος δεν προσβλήθηκε εκτελεστή διοικητική πράξη, κρίνει ότι περιττεύει η εξέταση των λόγων έφεσης που προβάλλονται με σκοπό την ανατροπή της πρωτόδικης απόφασης η οποία, λαμβάνοντας ως δεδομένη την εκτελεστότητα της επίδικης διοικητικής πράξης, απέρριψε την προσφυγή στην ουσία της.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Αναφερόμενη υπόθεση:
Καλαπαλίκης κ.ά. v. Εφόρου (2001) 3 Α.Α.Δ. 818.
Έφεση.
Έφεση από τον αιτητή εναντίον της απόφασης Δικαστή του Ανωτάτου Δικαστηρίου (Αρ. Προσφυγής 540/97) ημερομηνίας 17/6/99 με την οποία απορρίφθηκε η προσφυγή του κατά του περιεχομένου επιστολής ημερομηνίας 21/4/97 με την οποία ο Έφορος πληροφόρησε τον εφεσείοντα ότι του είχαν επιβληθεί χρηματικές επιβαρύνσεις και για κάθε μια από τις φορολογικές περιόδους για τις οποίες είχε καθυστερήσει να υποβάλει τις φορολογικές του δηλώσεις, πρόσθετες επιβαρύνσεις για κάθε μια από τις φορολογικές περιόδους για τις οποίες καθυστέρησε να καταβάλει το οφειλόμενο ποσό φόρου και, επιπλέον, οι ανάλογοι τόκοι.
Σπ. Ευαγγέλου, για τον Εφεσείοντα.
Ε. Αντωνίου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τον Εφεσίβλητο.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.: Την απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Ρ. Γαβριηλίδης.
ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ.: Στα πλαίσια έρευνας η οποία έγινε στα υποστατικά της Αρχής Ηλεκτρισμού Κύπρου, ο Εφεσίβλητος διαπίστωσε ότι ο Εφεσείων, ο οποίος δεν ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο Φόρου Προστιθέμενης Αξίας (Φ.Π.Α.), είχε παράσχει στην Αρχή υπηρεσίες, η αξία των οποίων ανήρχετο στο ποσό των £22.416.-, κατά το 1993, και στο ποσό των £19.370.-, κατά το 1994. Διαπίστωσε, επίσης, ότι, μεταξύ της 3.7.1992 και 31.12.1992, ο Εφεσείων προσέφερε και πάλι υπηρεσίες στην Αρχή, η αξία των οποίων ανήρχετο στο ποσό των £8.786.-. Στηριζόμενος στις διαπιστώσεις αυτές, ο Εφεσίβλητος, με επιστολή του ημερομηνίας 1.2.1997, πλη[*882]ροφόρησε τον Εφεσείοντα ότι υπήρχαν βάσιμοι λόγοι ότι είχε υποχρέωση να εγγραφεί στο μητρώο Φ.Π.Α. από 1.7.1992. Κατόπιν τούτου ο Εφεσείων, στις 21.2.1997, υπέβαλε έντυπο εγγραφής στο μητρώο Φ.Π.Α. δηλώνοντας, ταυτόχρονα, ότι είχε υποχρέωση να εγγραφεί από την 1.7.1992. Ακολούθως, ο Εφεσίβλητος, αφού ενέγραψε τον Εφεσείοντα, με επιστολή του ημερομηνίας 7.3.1997, τον πληροφόρησε ότι είχε υποχρέωση να συμπληρώσει τις φορολογικές του δηλώσεις και να αποδώσει το φόρο ο οποίος αναλογούσε στις φορολογίες παράδοσης αγαθών και παροχής υπηρεσιών τις οποίες είχε πραγματοποιήσει από την 1.7.1992. Τον πληροφόρησε, επίσης, ότι, δυνάμει του άρθρου 21(Α) του περί Φόρου Προστιθέμενης Αξίας Νόμου (Ν. 246/90 - όπως τροποποιήθηκε - ο Νόμος) του είχαν επιβληθεί χρηματικές επιβαρύνσεις ύψους £2.500 για το λόγο ότι είχε καθυστερήσει για 50 μήνες να γνωστοποιήσει στον Εφεσίβλητο την υποχρέωση του για εγγραφή στο μητρώο Φ.Π.Α. Στη συνέχεια, στις 21.4.1997, ο Εφεσίβλητος πληροφόρησε τον Εφεσείοντα ότι του είχαν επιβληθεί χρηματικές επιβαρύνσεις και για κάθε μια από τις φορολογικές περιόδους για τις οποίες είχε καθυστερήσει να υποβάλει τις φορολογικές του δηλώσεις, πρόσθετες επιβαρύνσεις για κάθε μια από τις φορολογικές περιόδους για τις οποίες καθυστέρησε να καταβάλει το οφειλόμενο ποσό φόρου και, επιπλέον, οι ανάλογοι τόκοι.
Το συνολικό ποσό των επιβαρύνσεων και τόκων ανήλθε στις £18.803,09.
Η απόφαση του Εφεσίβλητου να επιβάλει τις πιο πάνω χρηματικές επιβαρύνσεις, όπως και τους τόκους, αποτέλεσε το αντικείμενο της προσφυγής, η απορριπτική απόφαση στην οποία είναι το αντικείμενο της ενώπιον μας έφεσης.
Ο συνάδελφος μας Δικαστής, ο οποίος εκδίκασε πρωτόδικα την προσφυγή, έλαβε ως δεδομένο, εφόσον, μάλιστα, δεν ηγέρθη σχετική ένσταση, ότι η προσφυγή ήταν παραδεκτή υπό την έννοια ότι, με αυτή, προσβαλλόταν εκτελεστή διοικητική πράξη. Και απέρριψε την προσφυγή στην ουσία της, αφού έκρινε ότι οι προβληθέντες λόγοι ακυρώσεως ήσαν αβάσιμοι.
Με την ενώπιον μας έφεση αμφισβητείται, βάσει δύο λόγων, η ορθότητα της απόφασης του συναδέλφου μας. Με δε τα περιγράμματα, τα οποία έχουν καταχωρήσει οι δικηγόροι των διαδίκων, από μεν πλευράς του Εφεσείοντος προβάλλεται επιχειρηματολογία ότι αυτή είναι εσφαλμένη, από δε πλευράς του Εφεσίβλητου ότι αυτή είναι ορθή.
[*883]
Κατά την ενώπιον μας προφορική ακρόαση της έφεσης, η δικηγόρος του Εφεσίβλητου μας παρέπεμψε στην πρόσφατη απόφαση της Ολομέλειας στην Γ. Καλαπαλίκης κ.ά. ν. Εφόρου Φ.Π.Α. (2001) 3 Α.Α.Δ. 818, όπου αποφασίσθηκε ότι η επιβολή επιβαρύνσεων και τόκων, όπως ακριβώς στην ενώπιον μας περίπτωση, δεν αποτελεί εκτελεστή διοικητική πράξη. Και εισηγήθηκε, αφού αποδεχθούμε ότι με την προσφυγή δεν προσβλήθηκε εκτελεστή διοικητική πράξη, να απορρίψουμε την έφεση χωρίς να υπεισέλθουμε και εξετάσουμε τους λόγους της.
Ο δικηγόρος του Εφεσείοντος, αν και είχε το δικαίωμα απαντήσεως, απέφυγε να τοποθετηθεί επί της εισηγήσεως της δικηγόρου του Εφεσίβλητου. Επέλεξε να παραμείνει σιωπηλός.
Στην Καλαπαλίκης η Ολομέλεια αποφάσισε ότι η επιβολή επιβαρύνσεων και τόκων, όπως στην προκειμένη περίπτωση, δεν αποτελεί εκτελεστή διοικητική πράξη, διότι οι εν λόγω επιβαρύνσεις και τόκοι προβλέπονται, και επιβάλλονται, κατ’ ευθείαν εκ του Νόμου, χωρίς να παρίσταται ανάγκη να παρεμβληθεί διοικητική πράξη του Εφόρου η οποία να παράγει αφ’ εαυτής έννομα αποτελέσματα.
Εφόσον, επομένως, σύμφωνα με την Καλαπαλίκης, με την προσφυγή του Εφεσείοντος δεν προσβλήθηκε εκτελεστή διοικητική πράξη, κρίνουμε ότι περιττεύει η εξέταση των λόγων έφεσης που προβάλλονται με σκοπό την ανατροπή της πρωτόδικης απόφασης η οποία, όπως αναφέραμε, λαμβάνοντας ως δεδομένη την εκτελεστότητα της επίδικης διοικητικής πράξης, απέρριψε την προσφυγή στην ουσία της.
Η έφεση απορρίπτεται με £500 έξοδα εις βάρος του Εφεσείοντος.
Η�έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο