(2001) 3 ΑΑΔ 921
[*921]12 Νοεμβρίου, 2001
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΗΛΙΑΔΗΣ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ/στές]
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 2878)
ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ
Εφεσείοντες-Καθ’ ων η αίτηση,
ν.
ΜΙΧΑΗΛ ΑΝΤΩΝΙΟΥ,
Εφεσιβλήτου-Αιτητή.
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 2881)
ΣΤΕΛΙΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ,
Εφεσείων-Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Εφεσίβλητης-Καθ’ ης η αίτηση.
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 2882)
ΙΑΚΩΒΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ,
Εφεσείων-Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Εφεσίβλητης-Καθ’ ης η αίτηση.
(Αναθεωρητικές Εφέσεις Αρ. 2878, 2881, 2882)
[*922]Δημόσιοι Υπάλληλοι ― Διορισμοί/Προαγωγές ― Προσόντα ― Ζήτημα κατά πόσο το προσόν της «πολύ καλής γνώσης θεμάτων της πολιτικής αεροπορίας» μπορούσε να διαπιστωθεί στην προφορική συνέντευξη στην Ε.Δ.Υ., όπως έγινε ― Εξαρτάται κάθε φορά από τις περιστάσεις τόσο του απαιτούμενου προσόντος όσο και ποιος διεξάγει τη συνέντευξη ― Η θετική κρίση της Ε.Δ.Υ., αναιτιολόγητη.
Δημόσιοι Υπάλληλοι ― Διορισμοί/Προαγωγές ― Προφορικές Συνεντεύξεις ― Υπέρμετρη βαρύτητα ― Εφόσον ο αιτητής υπερείχε σε αξία, σε αρχαιότητα κατά δέκα χρόνια και ήταν ίσος σε προσόντα, η βαρύτητα που δόθηκε στη συνέντευξη ήταν υπέρμετρη.
Οι προσφυγές των εφεσειόντων στις εφέσεις 2881 και 2882 είχαν απορριφθεί πρωτόδικα, ενώ η προσφυγή του εφεσίβλητου στην έφεση 2878 είχε πετύχει. Καταχωρίστηκαν οι αντίστοιχες εφέσεις. Επίδικο θέμα των προσφυγών και των εφέσεων ήταν ο διορισμός του ενδιαφερόμενου μέρους στη θέση Διευθυντή στο Τμήμα Πολιτικής Αεροπορίας.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, κάνοντας δεκτές τις εφέσεις 2881 και 2882 και απορρίπτοντας την έφεση 2878, αποφάσισε ότι:
1. Διαπιστώνεται αιτία ακυρότητας αφού, ενόψει της εντελώς γενικής διατύπωσης στο πρακτικό της ΕΔΥ, με δοσμένο το γεγονός ότι ο τομέας της πολιτικής αεροπορίας είναι εξόχως εξειδικευμένος, ελλείπει οποιαδήποτε εξήγηση αναφορικά με τον τρόπο κατά τον οποίο η ΕΔΥ, δια μέσου της προφορικής εξέτασης, κατέληξε σε δικά της συμπεράσματα αναφορικά με την απαιτούμενη γνώση. Θεωρείται ότι, κάτω από αυτές τις συνθήκες, εγείρεται βασίμως ζήτημα ως προς την έρευνα που διεξάχθηκε και, συναφώς, ενδεχόμενο πλάνης.
2. Η εντύπωση από την προφορική εξέταση είναι βέβαια παράγοντας σχετικός προς την αξία των υποψηφίων ιδιαίτερα στις περιπτώσεις θέσεων όπως η παρούσα. Ανάλογα μάλιστα με τους συσχετισμούς, ενδεχομένως και αποφασιστικής σημασίας. Εδώ όμως το γεγονός ότι το ενδιαφερόμενο πρόσωπο κρίθηκε ως γενικά σχεδόν εξαίρετος ενώ ο Μ. Αντωνίου ως πολύ καλός υπερνίκησε, ως στοιχείο συγκριτικής αξίας, την επί σειρά ετών αναγνωρισθείσα αντικειμενικά και συγκριτικά ψηλή αξία του Μ. Αντωνίου μαζί, βέβαια, και με όσα συνεπαγόταν η κατά δέκα ολόκληρα χρόνια αρχαιότητά του έναντι του ενδιαφερομένου προσώπου.
Δόθηκε υπέρμετρη βαρύτητα στις συνεντεύξεις από την προφορική [*923]εξέταση. Η Δημοκρατία επικαλέστηκε νομολογία αναφορικά με τη σχετικά μειωμένη αξία της αρχαιότητας στην περίπτωση θέσεων που βρίσκονται ψηλά στην ιεραρχία. Αυτό, όμως, σε συνάρτηση προς τα άλλα κριτήρια, ιδίως εκείνο της αξίας. Σε σχέση με την οποία διαχρονικά, κάθε άλλο παρά υστερούσε ο Μ. Αντωνίου έναντι του ενδιαφερομένου προσώπου. Ενώ, όπως ήδη σημειώθηκε, και ως προς τα προσόντα ήσαν ίσοι.
Οι εφέσεις 2881 και 2882 επιτυγχάνουν και η έφεση 2878 απορρίπτεται με έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Θεοδοσιάδου v. Ρ.Ι.Κ., Υπόθ. Αρ. 968/96, ημερ. 17.3.1998,
Θεοδοσιάδου v. Ρ.Ι.Κ. (2001) 3 Α.Α.Δ. 143,
Republic v. Zachariades (1986) 3 C.L.R. 852,
Republic v. Panayiotides (1987) 3 C.L.R. 1081,
Christoudhias v. Republic (1984) 3 C.L.R. 657.
Εφέσεις.
Έφεση από τους καθ’ ων η αίτηση (Έφεση 2878) εναντίον της απόφασης Δικαστή του Ανωτάτου Δικαστηρίου (Αρ. Προσφυγής 835/97) ημερομηνίας 24/6/99 με την οποία αποδέχτηκε την προσφυγή του αιτητή Μ. Αντωνίου κατά της επιλογής του ενδιαφερόμενου μέρους στη θέση Διευθυντή, Τμήμα Πολιτικής Αεροπορίας και εφέσεις από τους αιτητές εναντίον της ίδιας απόφασης (Αρ. Προσφυγών 836/97, 821/97) ίδιας ημερομηνίας με την οποία απορρίφθηκαν οι προσφυγές τους εναντίον της πιο πάνω απόφασης.
Ε. Αντωνίου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Εφεσείοντες στην Έφεση Αρ. 2878 και τους Εφεσίβλητους στις Εφέσεις Αρ. 2881 και 2882.
Ε. Ευσταθίου, για τους Εφεσείοντες στις Εφέσεις Αρ. 2881 και 2882.
Α. Ευσταθίου, για τον Εφεσίβλητο στην Έφεση Αρ. 2878.
[*924]Κ. Γεωργιάδου για το Ενδιαφερόμενο Πρόσωπο.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Γ. Κωνσταντινίδης.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Τρεις υποψήφιοι για διορισμό/προαγωγή στη θέση Διευθυντή (Τακτικός Προϋπολογισμός) Τμήμα Πολιτικής Αεροπορίας, με ξεχωριστές προσφυγές που συνεκδικάστηκαν, προσέβαλαν την επιλογή του Ιάκωβου Παπαδόπουλου. Η προσφυγή των Στέλιου Βασιλείου και Ιάκωβου Δημητρίου απορρίφθηκε πρωτοδίκως και με την έφεσή τους αμφισβητούν την κρίση της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας (ΕΔΥ) πως το ενδιαφερόμενο πρόσωπο είχε “πολύ καλή γνώση θεμάτων της πολιτικής αεροπορίας”, όπως απαιτεί το σχέδιο υπηρεσίας. Η προσφυγή του Μιχαήλ Αντωνίου πέτυχε και ο διορισμός/προαγωγή του ενδιαφερομένου προσώπου ακυρώθηκε και η Δημοκρατία αμφισβητεί την εκτίμηση του συναδέλφου μας πως προσδόθηκε υπέρμετρη βαρύτητα στις εντυπώσεις από την προφορική εξέταση. Σημειώνουμε πως ενόψει του άρθρου 32(1) του περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμου του 1990 (Ν. 1/90 όπως τροποποιήθηκε) η περίπτωση εξαιρείτο από τη διαδικασία της Συμβουλευτικής Επιτροπής.
Η έφεση των Στ. Βασιλείου και Ι. Δημητρίου
Η ΕΔΥ παρατήρησε εξ αρχής πως δεν υπήρχαν στο φάκελο του ενδιαφερομένου προσώπου στοιχεία που να έδειχναν πως είχε την απαιτούμενη γνώση. Άλλωστε αυτή ήταν και η σαφής διαπίστωσή της λίγες βδομάδες προηγουμένως όταν απέρριψε την πρόταση του Γενικού Διευθυντή του Υπουργείου Συγκοινωνιών και Έργων για διορισμό του ενδιαφερομένου προσώπου ως αναπληρωτή στη θέση. Πληροφόρησε, επομένως, το Γενικό Διευθυντή πως ήταν αδύνατη η υιοθέτηση της πρότασης του επειδή το ενδιαφερόμενο πρόσωπο, με βάση το περιεχόμενο του φακέλου του, δεν κατείχε αυτό το προσόν. Το ενδιαφερόμενο πρόσωπο κατείχε τη θέση Πρώτου Διοικητικού Λειτουργού, Γενικό Διοικητικό Προσωπικό, Γενικές Κατηγορίες Προσωπικού. Ο Γενικός Διευθυντής του είχε αναθέσει σχετικά καθήκοντα περίπου δυο μήνες προηγουμένως αλλά το χρονικό διάστημα κρίθηκε μικρό για να τεκμηριώσει την απαιτούμενη γνώση.
Τέθηκε, λοιπόν, θέμα έρευνας σε σχέση με την κατοχή του προσόντος και, όπως καθορίστηκε, αυτή θα γινόταν “κατά την προφορική εξέταση”. Τόσο για το ενδιαφερόμενο πρόσωπο όσο και για άλλους. Οι υποψήφιοι κλήθηκαν σε προφορική εξέταση και αυτή, [*925]κατά τον πίνακα που ετοιμάστηκε, αφορούσε στη γνώση - έφεση για ανάπτυξη με παραπομπή στις απαιτήσεις του σχεδίου υπηρεσίας, έκφραση, επικοινωνία, νοητικές ικανότητες και άλλα στοιχεία προσωπικότητας. Κρίθηκε ότι το ενδιαφερόμενο πρόσωπο ήταν γενικά “σχεδόν εξαίρετος” αλλά δεν μας απασχολεί εδώ το ζήτημα της γενικής εντύπωσης. Υπό συζήτηση είναι ο χειρισμός και τα αποτελέσματά του σε σχέση με το απαιτούμενο προσόν. Επανήλθε σ’ αυτό η ΕΔΥ μετά τη συμπλήρωση της προφορικής εξέτασης και, πριν τη γενική αξιολόγηση της απόδοσης των υποψηφίων, διαπίστωσε ως εξής:
“Στη συνέχεια η Επιτροπή ασχολήθηκε με το θέμα της διαπίστωσης του προσόντος της πολύ καλής γνώσης θεμάτων Πολιτικής Αεροπορίας που προβλέπεται στην παράγραφο 3(2)(α) του Σχεδίου Υπηρεσίας και, με βάση τις απαντήσεις που έδωσαν οι υποψήφιοι κατά τη διάρκεια της προφορικής εξέτασης, διαπίστωσε ότι όλοι ικανοποιούν το εν λόγω προσόν”.
Αμφισβητήθηκε η προφορική εξέταση ως παραδεκτή μέθοδος για τη διαπίστωση της κατοχής του προσόντος. Και επισημάνθηκε η γενικότητα στη διατύπωση της τελικής επ’ αυτού διαπίστωσης της ΕΔΥ η οποία, ως στερούμενη οποιασδήποτε αιτιολόγησης, καθιστούσε εντελώς αδύνατο το δικαστικό έλεγχο. Έγινε δεκτή η αντίθετη άποψη της Δημοκρατίας. Μετά από αναφορά στη νομολογία σε σχέση με τα θεμελιώδη πως η ερμηνεία και η εφαρμογή των σχεδίων υπηρεσίας είναι έργο της διοίκησης στην οποία ανήκει και η ευχέρεια επιλογής εύλογης μεθόδου ελέγχου της κατοχής των προσόντων, κρίθηκε ως ακολούθως:
“Οι συνεντεύξεις αποτελούν, σύμφωνα με τη νομολογία, διαδικασία η οποία υποβοηθεί την Επιτροπή στην αξιολογηση των υποψηφίων από απόψεως αξίας και σε κάποιο βαθμό επίσης, από απόψεως προσόντων. (Βλ. Republic v. Zachariades (1986) 3 C.L.R. 852, 856).
Eφόσον η διαδικασία της προφορικής εξέτασης δεν προσέκρουσε σε οποιαδήποτε ρητή διάταξη νόμου και εφόσον ο δικηγόρος των αιτητών απέσυρε τον ισχυρισμό τον οποίο αρχικά ήγειρε ότι η καταγραφή του τελικού αποτελέσματος της κρίσης της Επιτροπής από τις συνεντεύξεις των υποψηφίων δεν συνιστούσε επαρκή αιτιολόγηση των συνεντεύξεων, η διαδικασία την οποία επέλεξε η Επιτροπή προς το σκοπό ελέγχου της κτήσης του προσόντος της παρ. 3(2) του Σχεδίου Υπηρεσίας, ήταν εύλογα επιτρεπτή και παραμένει ανέλεγκτη. (Βλ. σχετικά, Μάρω Θεοδο[*926]σιάδου ν. ΡΙΚ, Υπόθ. Αρ. 968/96, ημερ. 17.3.98).”
Δυο επιμέρους παρατηρήσεις πριν ασχοληθούμε με το σοβαρό πράγματι ζήτημα που εγείρεται. Στην υπόθεση Μάρω Θεοδοσιάδου που αναφέρθηκε συζητήθηκε η δύναμη των στοιχείων που υπήρχαν στο φάκελο, ειδικά το κατά πόσο έδειχαν άριστη γνώση της αγγλικής γλώσσας. (Βλ. συναφώς και την απόφαση της Ολομέλειας στην έφεση που ασκήθηκε Μάρω Θεοδοσιάδου ν. ΡΙΚ (2001) 3 Α.Α.Δ. 143.) Και η δήλωση κατά τις διευκρινίσεις πως αποσυρόταν ο ισχυρισμός σε σχέση με την αιτιολόγηση, δεν αφορούσε στο προσόν αλλά στη γενική εντύπωση της ΕΔΥ αναφορικά με την απόδοση των υποψηφίων κατά την προφορική εξέταση που ακολούθησε. Και αυτό επειδή αναγνωρίστηκε πως δεν περιλαμβανόταν στην προσφυγή νομικό σημείο σε σχέση με την τήρηση αυτού του τύπου.
Αναδεικνύεται ως θεμελιώδης διαφωνία μεταξύ των δυο πλευρών η δυνατότητα χρήσης της προφορικής εξέτασης και ως μεθόδου διαπίστωσης της κατοχής προσόντων που απαιτεί το σχέδιο υπηρεσίας. Οι εφεσείοντες εισηγούνται πως είναι γενικά απαράδεκτη μέθοδος. Κατά την άποψή τους η προφορική εξέταση, στο πλαίσιο του άρθρου 34(9) του Νόμου, μπορεί να αφορά μόνο στη συγκριτική αξία των υποψηφίων. Η Δημοκρατία προτείνει πως η επιλογή της μεθόδου ανήκει στην κρίση της διοίκησης και πως η προφορική εξέταση είναι γενικά παραδεκτή μέθοδος για διαπίστωση των προσόντων. Από τη σειρά των αποφάσεων που η κάθε πλευρά επικαλέστηκε διακρίνουμε ως αναφερόμενες στο θέμα τη συνέντευξης ως μεθόδου διαπίστωσης απαιτούμενων προσόντων την απόφαση της Ολομέλειας στην Republic v. Zachariades (1986) 3 C.L.R. 852 που αναφέρεται και στην πρωτόδικη απόφαση. (Βλ. επίσης Republic v. Panayiotides (1987) 3 C.L.R. 1081). Εξηγήθηκε εκεί πως οι συνεντεύξεις βοηθούν στην αξιολόγηση των υποψηφίων κυρίως από την άποψη της αξίας και, σε κάποιο βαθμό, των προσόντων τους. Δεν δικαιολογούνται απόλυτες θέσεις. Εφόσον απαιτείται έρευνα για διαπίστωση της κατοχής προσόντος, το είδος της συναρτάται προς το κατά περίπτωση θέμα. Το επιλέγει η διοίκηση αλλά ελέγχεται η επιλογή με γνώμονα το κατά πόσο εύλογα αυτή προσφέρεται ως μέθοδος διαπίστωσης του ζητουμένου.
Διαπιστώνουμε αιτία ακυρότητας αφού, ενόψει της εντελώς γενικής διατύπωσης στο πρακτικό της ΕΔΥ, με δοσμένο το γεγονός ότι ο τομέας της πολιτικής αεροπορίας είναι εξόχως εξειδικευμένος, ελλείπει οποιαδήποτε εξήγηση αναφορικά με τον τρόπο κατά τον οποίο η ΕΔΥ, δια μέσου της προφορικής εξέτασης, κατέληξε σε δικά της συμπέρασματα αναφορικά με την απαιτούμενη γνώση. Θε[*927]ωρούμε ότι, κάτω από αυτές τις συνθήκες, εγείρεται βασίμως ζήτημα ως προς την έρευνα που διεξάχθηκε και, συναφώς, ενδεχόμενο πλάνης.
Η Δημοκρατία επικαλέστηκε και την απόφαση του Πική Δ., όπως ήταν τότε, στη Christoudhias v. Republic (1984) 3 C.L.R. 657, αλλά όπως εμείς την αντιλαμβανόμαστε αυτή οδηγεί προς κατευθύνσεις διαφορετικές από την εισήγησή της. Είναι γεγονός ότι εκεί η διαπίστωση εξειδικευμένων γνώσεων έγινε με προφορική συνέντευξη αλλά αυτή διεξάχθηκε όχι από την ΕΔΥ αλλά από Τμηματική Επιτροπή η οποία, όπως εξηγείται στην απόφαση, ήταν σε εξαίρετη θέση να εκτιμήσει τη γνώση που χρειαζόταν. Μάλιστα, στην ίδια υπόθεση, απορρίφθηκε ισχυρισμός σε σχέση με τη δυνατότητα στήριξης της ΕΔΥ στις συστάσεις της Τμηματικής Επιτροπής, ακριβώς με παραπομπή στην ανάγκη πλήρωσης του κενού από την έλλειψη εξειδίκευσης των μελών της ΕΔΥ σε λεπτομερειακούς κλάδους γνώσης.
H έφεση της Δημοκρατίας
Ο Μιχαήλ Αντωνίου ήταν αρχαιότερος του ενδιαφερομένου προσώπου στη θέση Πρώτου Διοικητικού Λειτουργού κατά δέκα χρόνια. Προάχθηκε σ’ αυτή από το 1985 και επί σειρά ετών χειριζόταν θέματα πολιτικής αεροπορίας. Η απόδοσή του, όπως την καταγράφουν οι ετήσιες εμπιστευτικές/υπηρεσιακές εκθέσεις, ήταν σταθερά εξαίρετη και, πάντως, όπως διαπίστωσε και η ίδια η ΕΔΥ ήταν καλύτερη, έστω οριακά, από εκείνη του ενδιαφερομένου προσώπου. Τελικά, δεν υστερούσε έναντι του ενδιαφερομένου προσώπου ούτε ως προς τα προσόντα. Ήταν και οι δυο κάτοχοι μεταπτυχιακού.
Εν τούτοις, ο Γενικός Διευθυντής σύστησε το ενδιαφερόμενο πρόσωπο ως υπερέχοντα, παραπέμποντας σε συνεκτίμηση, για σκοπούς σύγκρισης των υποψηφίων που ήταν δημόσιοι υπάλληλοι, στα κριτήρια της αξίας, των προσόντων και της αρχαιότητας. Δεν απαιτείτο από το Νόμο να ήταν αιτιολογημένη η σύσταση και συζητήθηκε πρωτοδίκως αν περιέχει αιτιολόγηση η οποία, σε τέτοια περίπτωση, θα υπέκειτο σε έλεγχο. Δεν νομίζουμε ότι χρειάζεται να επεκταθούμε προς τέτοιες κατευθύνσεις. Ο συνάδελφος μας στο τέλος δεν συμπεριέλαβε και τη σύσταση ως στοιχείο που προσθέτει στη συγκριτική καταλληλότητα του ενδιαφερομένου προσώπου . Θεώρησε πως μόνο τα αποτέλεσματα της προφορικής εξέτασης απέληγαν να τον ευνοούν και, όπως είδαμε, εξέτασε το ζήτημα της βαρύτητας που τους προσδόθηκε. Ορθά, όπως κρίνουμε και εμείς. Είναι θεμε[*928]λιωμένο πως η σύσταση χάνει τη δυναμή της όταν απλώς αναπαράγει τα στοιχεία των φακέλων αλλά εδώ δεν εξαγόταν και νόημα από τη σύσταση ώστε, όσο και αν δεν έπασχε κατά τύπο, να εδικαιολογείτο να της προσδοθεί οποιαδήποτε βαρύτητα. Στα δυο κριτήρια στα οποία παρέπεμψε (αξία, αρχαιότητα) υπερέχει ο Μ. Αντωνίου και στο τρίτο (προσόντα) ήταν ίσοι.
Η εντύπωση από την προφορική εξέταση είναι βέβαια παράγοντας σχετικός προς την αξία των υποψηφίων ιδιαίτερα στις περιπτώσεις θέσεων όπως η παρούσα. Ανάλογα μάλιστα με τους συσχετισμούς, ενδεχομένως και αποφασιστικής σημασίας. Εδώ όμως το γεγονός ότι το ενδιαφερόμενο πρόσωπο κρίθηκε ως γενικά σχεδόν εξαίρετος ενώ ο Μ. Αντωνίου ως πολύ καλός υπερνίκησε, ως στοιχείο συγκριτικής αξίας, την επί σειρά ετών αναγνωρισθείσα αντικειμενικά και συγκριτικά ψηλή αξία του Μ. Αντωνίου μαζί, βέβαια, και με όσα συνεπαγόταν η κατά δέκα ολόκληρα χρόνια αρχαιότητά του έναντι του ενδιαφερομένου προσώπου .
Συμφωνούμε με το συνάδελφό μας πως δόθηκε υπέρμετρη βαρύτητα στις συνεντεύξεις από την προφορική εξέταση. Η Δημοκρατία επικαλέστηκε νομολογία αναφορικά με τη σχετικά μειωμένη αξία της αρχαιότητας στην περίπτωση θέσεων που βρίσκονται ψηλά στην ιεραρχία. Αυτό, όμως, σε συνάρτηση προς τα άλλα κριτήρια, ιδίως εκείνο της αξιας. Σε σχέση με την οποία διαχρονικά, κάθε άλλο παρά υστερούσε ο Μ. Αντωνίου έναντι του ενδιαφερομένου προσώπου. Ενώ, όπως ήδη σημειώσαμε, και ως προς τα προσόντα ήταν ίσοι.
Οι εφέσεις των Στ. Βασιλείου και Ι. Δημητρίου επιτυγχάνουν. Ως προς το θέμα τους η πρωτόδικη απόφαση παραμερίζεται και η απόφαση της ΕΔΥ ακυρώνεται και με αναφορά στην κατοχή από το ενδιαφερόμενο πρόσωπο του προσόντος της πολύ καλής γνώσης θεμάτων πολιτικής αεροπορίας. Η έφεση της Δημοκρατίας απορρίπτεται. Τα έξοδα, περιλαμβανομένων και εκείνων της πρωτόδικης διαδικασίας, επιδικάζονται σε βάρος της Δημοκρατίας.
Οι εφέσεις 2881 και 2882 επιτυγχάνουν και η έφεση 2878 απορρίπτεται με έξοδα.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο