(2002) 3 ΑΑΔ 52
[*52]1 Φεβρουαρίου, 2002
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΗΛΙΑΔΗΣ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ/στές]
ΚΥΠΡΙΑΚH ΔΗΜΟΚΡΑΤIΑ, ΜEΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΟY ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ,
2. ΕΦOΡΟΥ ΦOΡΟΥ ΠΡΟΣΤΙΘEΜΕΝΗΣ ΑΞIΑΣ,
Εφεσείοντες-Καθ’ων η αίτηση,
v.
Κ.Ε.Μ. TOURS LTD,
Eφεσιβλήτων-Αιτητών.
(Aναθεωρητική Έφεση Aρ. 2930)
Φόρος Προστιθέμενης Αξίας ― Πλάνη περί τα πράγματα ― Επηρεάζει, εφόσον είναι ουσιώδης πλάνη, μόνο το μέρος της απόφασης που αφορά ― Μερική ακύρωση.
Πρωτόδικα η απόφαση του Εφόρου να φορολογήσει την εφεσίβλητη ακυρώθηκε ολοκληρωτικά, λόγω πλάνης περί τα πράγματα. Kαταχωρήθηκε έφεση από τη Δημοκρατία, με την οποία αμφισβητήθηκε η ορθότητα της απόφασης.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, επιτρέποντας εν μέρει την έφεση, αποφάσισε ότι:
Η πλάνη ή το ενδεχόμενό της, διαδραματίζει ρόλο στην έκταση που είναι ουσιώδης. Δηλαδή στην έκταση που επενήργησε ή ενδεχομένως επενήργησε στη λήψη της προσβαλλόμενης απόφασης. Εν προκειμένω, μόνο σε σχέση με τη φορολογική ύλη και τις επακόλουθες υποχρεώσεις αναφορικά με τα αστικά ταξί. Είναι μόνο σε αυτά που αναφερόταν η μελέτη και σε κανένα από τα άλλα, που συνέθεταν την προσβαλλόμενη βεβαίωση. Δεν διαπιστώνεται λόγος ακυρότητας σε σχέση με οτιδήποτε άλλο και η προσβαλλόμενη απόφαση δικαιολογείται να ακυρωθεί μόνο σε ό,τι αφορά στα αστικά ταξί. Στη βάση αυτού του σταθερού, τα υπόλοιπα θα έπονται ως απλοί αριθμητικοί υπολογισμοί. Επανεξέταση ουσίας θα χρειαστεί μόνο σε ό,τι αφορά στα αστικά ταξί.
Η έφεση επιτυγχάνει μερικώς χωρίς έξοδα.
[*53]Αναφερόμενη Υπόθεση:
Κωνσταντίνου v. Συμβ. Αμπελ. Προϊόντων (1992) 3 Α.Α.Δ. 228.
Έφεση.
Έφεση από τους καθ’ ων η αίτηση εναντίον της απόφασης Δικαστή του Aνωτάτου Δικαστηρίου (Yπόθεση Aρ. 753/97), ημερομηνίας 24/9/99, με την οποία ακύρωσε την απόφαση με την οποία ο Έφορος ΦΠA, στη βάση σειράς δεδομένων που κατέγραψε, κατά την ενάσκηση των εξουσιών του δυνάμει του Άρθρου 34(1) του περί Φόρου Προστιθέμενης Aξίας Nόμου του 1990 (N. 246/90 όπως τροποποιήθηκε) βεβαίωσε το ποσό των £73.873,82 ως φόρο οφειλόμενο και αξίωσε από τους αιτητές ως πληρωτέο το ποσό των £71.481,63.
Ε. Καρακάννα, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Εφεσείοντες.
Γ. Παπαθεοδώρου, για τους Εφεσίβλητους.
Cur. adv.vult.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Γ. Κωνσταντινίδης.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Οι εφεσίβλητοι εκμεταλλεύονται τουριστικά λεωφορεία και αστικά ταξί. Έλεγχος που πραγματοποιήθηκε αποκάλυψε πως δεν τηρούσαν τα κατάλληλα λογιστικά βιβλία και αρχεία. Αυτά είχαν ανεπάρκειες και περιείχαν ανακρίβειες που κρίθηκε ότι κλόνιζαν ανεπανόρθωτα την αξιοπιστία τους αλλά και των φορολογικών δηλώσεων των εφεσιβλήτων. Επομένως, διενεργήθηκε έρευνα προς εξεύρεση της φορολογητέας ύλης των εφεσιβλήτων και ο Έφορος ΦΠΑ, στη βάση σειράς δεδομένων που κατέγραψε, κατά ενάσκηση των εξουσιών του δυνάμει του άρθρου 34(1) του περί Φόρου Προστιθέμενης Αξίας Νόμου του 1990 (Ν. 246/90 όπως τροποποιήθηκε) βεβαίωσε το ποσό των £73.873,82 ως φόρο οφειλόμενο και αξίωσε ως πληρωτέο το ποσό των £71.481,63.
Στα δεδομένα τα οποία ο Έφορος χρησιμοποίησε για να ασκήσει την κρίση του περιλαμβανόταν και στατιστική μελέτη του Τμήματος Οδικών Μεταφορών για το 1994. Αφορούσε στην επάρκεια των αστικών ταξί των Επαρχιών Λευκωσίας και Λε[*54]μεσού αλλά περιλάμβανε και τη μέση ετήσια είσπραξη του καθενός. Οι εφεσίβλητοι ζήτησαν τη μελέτη με επιστολή του δικηγόρου τους και το Τμήμα Οδικών Μεταφορών του Υπουργείου Συγκοινωνιών και Έργων τους πληροφόρησε ως εξής:
“Σχετικά με την επιστολή σας ημερ. 7.10.1998 (Υπόθεση Αρ. 753/97 τουν Ανωτάτου Δικαστηρίου) σας πληροφορώ πως η μελέτη του Τμήματος Οδικών Μεταφορών στην οποία αναφέρεστε παρουσιάστηκε στην Αρχή Αδειών η οποία ομόφωνα έκρινε ότι δεν ήταν επαρκής και ένεκα αυτού δεν εξέτασε τις αιτήσεις που σχετίζονται με αυτήν. Γι’ αυτό η εν λόγω μελέτη θεωρείται ως μη γενόμενη και ως εκ τούτου δεν έχω τη δυνατότητα να σας τη διαβιβάσω”.
Επομένως, όπως κρίθηκε πρωτοδίκως, εστοιχειοθετείτο λόγος ακυρότητας. Όπως εξήγησε ο συνάδελφός μας, το γεγονός ότι “ο Έφορος έλαβε υπόψιν και ένα στοιχείο το οποίο κατά παραδοχή είναι ανεπαρκές, δημιουργεί εύλογη αμφιβολία για το κατά πόσο η απόφαση του Εφόρου δεν είναι πεπλανημένη”.
Η Δημοκρατία αμφισβήτησε την ορθότητα αυτής της απόφασης παραπέμποντας πρώτα στις παραλείψεις των εφεσιβλήτων και στην επακόλουθη εξουσία του Εφόρου να προχωρήσει ο ίδιος. Δεν είναι, όμως, αυτό το θέμα αφού δεν συζητείται η ορθότητα της απόφασης για ενεργοποίηση του άρθρου 34(1). Λανθασμένη όμως είναι και η άποψη της Δημοκρατίας σε σχέση με τα αφορώντα στη μελέτη. Θεωρούν πως η αναγνωρισθείσα ανεπάρκεια της δεν αφορούσε στις εισπράξεις των ταξί. Δεν υπάρχει, όπως τελικά αναγνώρισε ενώπιόν μας και η κα Καρακάννα, οτιδήποτε στο φάκελο που να παρέχει περιθώριο για προσέγγιση αυτής της φύσης. Η επιστολή του Τμήματος Οδικών Μεταφορών δεν εξειδικεύει οτιδήποτε αλλά χαρακτηρίζει τη μελέτη γενικά ως ανεπαρκή. Αρνήθηκε δε και να τη διαβιβάσει με την εξήγηση ότι εθεωρείτο “ως μή γενόμενη”. Σε συμφωνία, λοιπόν, με το συνάδελφό μας καταλήγουμε πως πράγματι διεφάνη ενδεχόμενο πλάνης. (Βλ. συναφώς την απόφαση της Ολομέλειας στην Κωνσταντίνου ν. Συμβ. Αμπελ. Προϊόντων (1992) 3 Α.Α.Δ. 228).
Η πλάνη όμως ή το ενδεχόμενό της διαδραματίζει ρόλο στην έκταση που ειναι ουσιώδης. Δηλαδή στην έκταση που επενήργησε ή ενδεχομένως επενήργησε στη λήψη της προσβαλλόμενης απόφασης. Εν προκειμένω, μόνο σε σχέση με τη φορολογική ύλη και τις επακόλουθες υποχρεώσεις αναφορικά με τα αστικά ταξί. Είναι μόνο σε αυτά που αναφερόταν η μελέτη και σε κανένα από τα άλ[*55]λα που συνέθεταν την προσβαλλόμενη βεβαίωση. Ο κ. Παπαθεοδώρου είδε αυτή τη διάσταση του θέματος αλλά εισηγήθηκε πως δεν παρέχεται δυνατότητα διαχωρισμού. Δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε. Δεν διαπιστώνεται λόγος ακυρότητας σε σχέση με οτιδήποτε άλλο και η προσβαλλόμενη απόφαση δικαιολογείται να ακυρωθεί μόνο σε ό,τι αφορά στα αστικά ταξί. Στη βάση αυτού του σταθερού, τα υπόλοιπα θα έπονται ως απλοί αριθμητικοί υπολογισμοί. Επανεξέταση ουσίας θα χρειαστεί μόνο σε ό,τι αφορά στα αστικά ταξί.
Η έφεση επιτυγχάνει μερικώς. Η προσβαλλόμενη διοικητική απόφαση ακυρώνεται εν μέρει, ως ανωτέρω. Κατά τα λοιπά επικυρώνεται. Δεν θα υπάρξει διαταγή για έξοδα πρωτοδίκως ή κατ’ έφεση.
H έφεση επιτυγχάνει μερικώς χωρίς έξοδα.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο