(2002) 3 ΑΑΔ 307
[*307]29 Μαΐου, 2002
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΚΡΟΝΙΔΗΣ, ΗΛΙΑΔΗΣ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ/στές]
ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΜΕΣΩ
ΚΕΝΤΡΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΠΡΟΣΦΟΡΩΝ,
Eφεσείοντες-Kαθ’ ων η αίτηση,
v.
MULTI KLIMA MALIOTIS ENGINEERING LTD,
Eφεσιβλήτων-Αιτητών.
(Αναθεωρητική Έφεση Aρ. 3016)
Αναθεωρητική Έφεση ― Εναντίον ακυρωτικής απόφασης στη μία μόνο από τις συνεκδικασθείσες προσφυγές ― Δεν χάνει το αντικείμενό της ― Επιδιώκεται ανατροπή του ακυρωτικού αποτελέσματος για τον συγκεκριμένο αιτητή ― Το αποτέλεσμα της έφεσης θα επενεργήσει στην επανεξέταση.
Έννομο Συμφέρον ― Εταιρείας να προσβάλει απόφαση κατακύρωσης προσφοράς, με δεδομένο ότι η ίδια, το όνομα της οποίας παρουσιάζεται στην προσφυγή, δεν ήταν προσφοροδότης ― Δεν έχει έννομο συμφέρον.
Η εφεσείουσα Δημοκρατία στράφηκε με την έφεσή της κατά του ακυρωτικού αποτελέσματος στη μία μόνο από τις δύο συνεκδικασθείσες προσφυγές. Τέθηκε εισήγηση πως η έφεση δεν είχε αντικείμενο.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, επιτρέποντας την έφεση, αποφάσισε ότι:
1. Ο δικηγόρος της εφεσίβλητης εισηγήθηκε πως το Δικαστήριο δεν έχει δικαιοδοσία, βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος, να εξετάσει την έφεση γιατί δεν έχει αντικείμενο. Η επίδικη διοικητική απόφαση, διατείνεται ο συνήγορος, έχει ακυρωθεί από το πρωτόδικο Δικαστήριο και στη συνεκδικασθείσα προσφυγή 484/97. Σε σχέση δε με εκείνη την προσφυγή η Δημοκρατία δεν καταχώρισε έφεση εναντίον της πρωτόδικης απόφασης. Επομέ[*308]νως, πάλιν κατά τον συνήγορο, η διοικητική πράξη είναι τελεσίδικα άκυρη. Αναφέρθηκε, για να υποστηρίξει την εισήγησή του, στην Κυπριακός Οργανισμός Αθλητισμού v. Γεώργιου Λ. Σάββα (2001) 3 A.A.Δ. 1110.
2. Η αρχή που τέθηκε στην πιο πάνω απόφαση δεν έχει καμιά εφαρμογή στα γεγονότα της έφεσης. Εδώ, η Δημοκρατία εισηγήθηκε πρωτόδικα, και κατ’ έφεση, πως η εφεσίβλητη εταιρεία δεν ήταν προσφοροδότρια στον επίδικο διαγωνισμό. Το πρωτόδικο Δικαστήριο αποφάνθηκε, περί του αντιθέτου, ότι δηλαδή ήταν μεταξύ των προσφοροδοτών. Ασφαλώς και η έφεση έχει αντικείμενο. Η κατ’ έφεση κρίση άπτεται ευθέως της λειτουργίας της διοίκησης κατά την επανεξέταση στην οποία θα προβεί η διοίκηση, ενόψει της ακυρωτικής απόφασης στην προσφυγή 484/97. Η εισήγηση δε του δικηγόρου της εφεσίβλητης δεν ευσταθεί και για ένα ακόμη λόγο. Αν, θεωρητικά, γινόταν δεκτή η θέση του, θα παρέμενε αναλλοίωτο το ακυρωτικό αποτέλεσμα της πρωτόδικης απόφασης, ότι δηλαδή η εφεσίβλητη ήταν μεταξύ των προσφοροδοτών στο διαγωνισμό, και επομένως δυνατό να δικαιούται σε αποζημιώσεις, βάσει του Άρθρου 146.6 του Συντάγματος.
3. Το όνομα της εταιρείας, που εμφανίζεται στα έντυπα της προσφοράς που υπέβαλε, μήτε το ίδιο είναι, ούτε και αποτελεί συντομογραφία της ονομασίας της εφεσίβλητης-αιτήτριας εταιρείας. Η αγγλική απόφαση, στην οποία αναφέρθηκε ο πρωτόδικος δικαστής, Banque de l Indochine et de Suez SA v. Euroseas Group Finance Co Ltd and others [1981] 3 Αll E.R. 198, όπου το Δικαστήριο αποφάνθηκε πως η εταιρεία που υπέγραψε δυο επιταγές με συντομογραφημένο τον τίτλο της εταιρείας, δεν παραβίαζε το Άρθρο 108(1)(c) του Company’s Act του 1948, που είναι παρόμοιο με το Άρθρο 103 του δικού μας περί Εταιρειών Νόμου, Κεφ.113, δεν έχει καμιά εφαρμογή στην υπόθεση που εξετάζεται. Το συγκεκριμένο θέμα εκεί αφορούσε τις πρόνοιες του σχετικού άρθρου. Οι προσφοροδότες όμως σε δημόσιο διαγωνισμό οφείλουν να δηλώνουν με απόλυτη ακρίβεια την ταυτότητα τους. Δεν επιτρέπονται, παρεκκλίσεις από αυτή την υποχρέωση. Να σημειωθεί επίσης πως στην πιο πάνω αγγλική απόφαση η συντομογραφία αφορούσε τις λέξεις «company, limited», που συντομογραφικά στις επιταγές αναγράφηκαν «co. ltd.», συντομογραφία δηλαδή που έχει καθολικά καθιερωθεί.
Το ζήτημα δεν ήταν απλά τυπικό, με αναφορά δηλαδή σε ονομασίες, αλλά και ουσιαστικό, γιατί τη σύγχυση την προκάλεσε η διεύθυνση της ίδιας της εφεσίβλητης. Δεν είναι δε ορθή άποψη του [*309]πρωτόδικου Δικαστή πως δεν υπήρχε διαφορά στα έντυπα προσφοράς του αριθμού εγγραφής της προσφοροδότριας εταιρείας. Στα έγγραφα αυτά ο αριθμός εγγραφής της εταιρείας «M. MALIOTIS ENG. LTD» διαφέρει. Στη σελίδα 109 των πρακτικών είναι 28492 ενώ στις σελίδες 87 και 89 29482. Επίσης, η διοίκηση για τους σκοπούς συζήτησης του θέματος αυτού απευθύνθηκε στις 9.7.98 στο Γραφείο το Εφόρου Εταιρειών για να πληροφορηθεί κατά πόσο οι εταιρείες με τα σχετικά ονόματα ήταν εγγεγραμμένες:
Η απάντηση, που δόθηκε την ίδια μέρα ήταν πως δεν υπήρχαν εγγεγραμμένες εταιρείες με τις πιο πάνω ονομασίες, οι οποίες προφανώς χρησιμοποιούνται από τους ιθύνοντες της προσφοροδότριας εταιρείας. Ενόψει των ανωτέρω η προδικαστική ένσταση της δικηγόρου της Δημοκρατίας ευσταθεί.
Η έφεση επιτυγχάνει με έξοδα.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Κυπριακός Οργανισμός Αθλητισμού v. Σάββα (2001) 3 Α.Α.Δ. 1110,
Banque de l Indochine et de Suez SA v. Euroseas Group Finance Co Ltd a.o. [1981] 3 All E.R. 198.
Έφεση.
Έφεση από τους καθ’ ων η αίτηση εναντίον της απόφασης Δικαστή του Aνωτάτου Δικαστηρίου (Προσφυγή Aρ. 483/97), ημερομηνίας 18/2/2000, με την οποία αποδέκτηκε δύο συνεκδικαζόμενες προσφυγές (483/97, 474/97) και ακύρωσε την απόφαση του Kεντρικού Συμβουλίου Προσφορών, ημερ. 13.3.97, με την οποία κατακυρώθηκε δημόσια προσφορά, που είχε προκηρυχθεί για την προμήθεια κουβερτών, σε άλλο προσφοροδότη από τους αιτητές στις δύο προσφυγές και εφεσίβλητο στην παρούσα διαδικασία.
Ελ. Νικολαΐδου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας A΄, για την Εφεσείουσα.
Α.Σ. Αγγελίδης, για την Εφεσίβλητη.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.: Στις 18.2.00 συνάδελφος μας Δικαστής αποδέκτηκε δυο συνεκδικαζόμενες προσφυγές (483/97, 474/97) και ακύρωσε την απόφαση του Κεντρικού Συμβουλίου Προσφορών, [*310]ημερ. 13.3.97, με την οποία κατακυρώθηκε δημόσια προσφορά, που είχε προκηρυχθεί για την προμήθεια κουβερτών, σε άλλο προσφοροδότη από τους αιτητές στις δυο προσφυγές. Με την παρούσα έφεση η Δημοκρατία προσβάλλει την πρωτόδικη απόφαση στην προσφυγή 483/97.
Η δικηγόρος της Δημοκρατίας είχε εγείρει προδικαστική ένσταση, σύμφωνα με την οποία η αιτήτρια εταιρεία στην προσφυγή, εφεσίβλητη εδώ, δεν είχε έννομο συμφέρον στην καταχώριση της, γιατί δεν ήταν μεταξύ των προσφοροδοτών. Μέσα στους 12 προσφοροδότες περιλαμβάνονταν και μια εταιρεία, που η ίδια αναγράφει την ονομασία της στην προσφορά ως «Μ. MALIOTIS ENG. LTD».
Ο δικηγόρος της εφεσίβλητης ισχυρίστηκε πως η εταιρεία Μ. ΜΑLIOTIS ΕΝG. LTD. και αυτή που αναγράφεται ως αιτήτρια στην αίτηση ακυρώσεως ως «MULTI KLIMA MALIOTIS ENGINEERING LTD», είναι η ίδια, και πως η ονομασία που χρησιμοποίησε η εφεσίβλητη στα έγγραφα της προσφοράς είναι απλή συντομογραφία της πλήρους ονομασίας της όπως αυτή αναγράφεται στην αίτηση ακυρώσεως.
Ο συνάδελφος μας συμφώνησε με τη θέση του δικηγόρου της εφεσίβλητης εταιρείας. Εκφράζοντας την κρίση του είπε πως η ορθότητα της εισήγησης αποδεικνυόταν και από τη χρήση, στα έντυπα που υποβλήθηκαν, του ίδιου αριθμού, που αφορά στην εγγραφή της εταιρείας στο μητρώο του Εφόρου Εταιρειών και στον αριθμό του μητρώου της στο Φ.Π.Α. Αμέσως μετά την πιο πάνω διαπίστωση ο συνάδελφος μας λέει τα εξής στην απόφαση του.
«Είναι αλήθεια ότι οι αιτητές είχαν υποχρέωση να χρησιμοποιήσουν το ορθό τους όνομα και η παράλειψή τους αυτή δυνατόν να έχει κάποιες νομικές συνέπειες. Ίσως ακόμα οι καθ’ ων η αίτηση να είχαν γι’ αυτό το λόγο το δικαίωμα να απορρίψουν την προσφορά τους. Όμως, οι καθ’ ων η αίτηση όχι μόνο δεν ερεύνησαν κατά πόσο ο συγκεκριμένος προσφοροδότης ήταν νόμιμα συγκροτημένο νομικό πρόσωπο, υπαρκτό και δεόντως συσταθέν, αλλά αντίθετα, αναφέρονταν στο συντομογραφημένο όνομα των αιτητών με τρόπο που δείχνει ότι και σε πορηγούμενες προσφορές οι αιτητές είχαν χρησιμοποιήσει επίσης συντομογραφημένο όνομα».
Η Δημοκρατία με την παρούσα έφεση επιδιώκει την αποδοχή της προδικαστικής της ένστασης που υπέβαλε και κατά συνέπεια [*311]την ανατροπή της πρωτόδικης απόφασης, με την οποία ακυρώθηκε η διοικητική πράξη σε ό,τι αφορά την προσφυγή 483/97. Να σημειώσουμε πως οι προσφυγές έγιναν αποδεκτές γιατί διαπιστώθηκε πως το διοικητικό όργανο κατά τη λήψη της προσβαλλόμενης απόφασης δεν ήταν δεόντως συγκροτημένο, εφόσον κατά τη λήψη της παρευρίσκονταν αναρμόδια πρόσωπα.
Ο δικηγόρος της εφεσίβλητης εισηγήθηκε ενώπιόν μας πως δεν έχουμε δικαιοδοσία, βάσει του άρθρου 146 του Συντάγματος, να εξετάσουμε την έφεση γιατί δεν έχει αντικείμενο. Η επίδικη διοικητική απόφαση, διατείνεται ο συνήγορος, έχει ακυρωθεί από το πρωτόδικο Δικαστήριο και στη συνεκδικασθείσα προσφυγή 484/97. Σε σχέση δε με εκείνη την προσφυγή η Δημοκρατία δεν καταχώρισε έφεση εναντίον της πρωτόδικης απόφασης. Επομένως, πάλιν κατά τον συνήγορο, η διοικητική πράξη είναι τελεσίδικα άκυρη. Αναφέρθηκε, για να υποστηρίξει την εισήγηση του, στην Κυπριακός Οργανισμός Αθλητισμού v. Γεώργιου Λ. Σάββα (2001) 3 A.A.Δ. 1110.
Στην πιο πάνω υπόθεση η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου έκρινε πως η υποβολή έφεσης συνιστά αντινομία όταν η διοίκηση, αποδεχόμενη το ακυρωτικό αποτέλεσμα της δικαστικής απόφασης, επανεξετάζει την ακυρωθείσα απόφαση. Μέσω της επανεξέτασης, είπε το Δικαστήριο, συμπληρώνεται το κενό που δημιουργείται από την ακυρωθείσα απόφαση. Αποδοχή της εξαφάνισης της πρώτης διοικητικής απόφασης αποτελεί προϋπόθεση για τη δημιουργία της νέας.
Έχουμε τη γνώμη πως η αρχή που τέθηκε στην πιο πάνω απόφαση δεν έχει καμιά εφαρμογή στα γεγονότα της έφεσης που μας απασχολεί. Εδώ, η Δημοκρατία εισηγήθηκε πρωτόδικα, και ενώπιον μας, πως η εφεσίβλητη εταιρεία δεν ήταν προσφοροδότρια στον επίδικο διαγωνισμό. Το πρωτόδικο Δικαστήριο αποφάνθηκε, για τους λόγους που εξηγήσαμε πιο πάνω, περί του αντιθέτου, ότι δηλαδή ήταν μεταξύ των προσφοροδοτών. Ασφαλώς και η έφεση έχει αντικείμενο. Η κατ’ έφεση κρίση άπτεται ευθέως της λειτουργίας της διοίκησης κατά την επανεξέταση στην οποία θα προβεί η διοίκηση, ενόψει της ακυρωτικής απόφασης στην προσφυγή 484/97. Η εισήγηση δε του δικηγόρου της εφεσίβλητης δεν ευσταθεί και για ένα ακόμη λόγο. Αν, θεωρητικά, γινόταν δεκτή η θέση του, θα παρέμενε αναλλοίωτο το ακυρωτικό αποτέλεσμα της πρωτόδικης απόφασης, ότι δηλαδή η εφεσίβλητη ήταν μεταξύ των προσφοροδοτών στο διαγωνισμό, και επομένως δυνατό να δικαιούται σε αποζημιώσεις, βάσει του άρθρου 146.6 του Συντάγματος.
[*312]
Κατά τη γνώμη μας η έφεση έχει σοβαρό αντικείμενο προς εξέταση, το οποίο και θα προχωρήσουμε να συζητήσουμε. Επί του προκειμένου, και με εκτίμηση, δεν συμφωνούμε με την άποψη που εξέφρασε ο συνάδελφός μας. Το όνομα της εταιρείας, που εμφανίζεται στα έντυπα της προσφοράς που υπέβαλε, μήτε το ίδιο είναι, ούτε και αποτελεί συντομογραφία της ονομασίας της εφεσίβλητης-αιτήτριας εταιρείας. Έχουμε δε την άποψη πως η αγγλική απόφαση, στην οποία αναφέρθηκε ο συνάδελφος μας, Banque de l Indochine et de Suez SA v. Euroseas Group Finance Co Ltd and others [1981] 3 Αll E.R. 198, όπου το Δικαστήριο αποφάνθηκε πως η εταιρεία που υπέγραψε δυο επιταγές με συντομογραφημένο τον τίτλο της εταιρείας, δεν παραβίαζε το άρθρο 108(1)(c) του Company’s Act του 1948, που είναι παρόμοιο με το άρθρο 103 του δικού μας περί Εταιρειών Νόμου, Κεφ.113, δεν έχει καμιά εφαρμογή στην υπόθεση που εξετάζουμε. Το συγκεκριμένο θέμα εκεί αφορούσε τις πρόνοιες του σχετικού άρθρου. Οι προσφοροδότες όμως σε δημόσιο διαγωνισμό οφείλουν να δηλώνουν με απόλυτη ακρίβεια την ταυτότητα τους. Δεν επιτρέπονται, κατά τη γνώμη μας, παρεκκλίσεις από αυτή την υποχρέωση. Να σημειώσουμε επίσης πως στην πιο πάνω αγγλική απόφαση η συντομογραφία αφορούσε τις λέξεις «company, limited», που συντομογραφικά στις επιταγές αναγράφηκαν «co. ltd.», συντομογραφία δηλαδή που έχει καθολικά καθιερωθεί.
Μολονότι παρέλκει να πούμε οτιδήποτε άλλο, να αναφέρουμε πως το ζήτημα δεν ήταν απλά τυπικό, με αναφορά δηλαδή σε ονομασίες, αλλά και ουσιαστικό, γιατί τη σύγχυση την προκάλεσε η διεύθυνση της ίδιας της εφεσίβλητης. Δεν είναι δε ορθή άποψη του συναδέλφου μας πως δεν υπήρχε διαφορά στα έντυπα προσφοράς του αριθμού εγγραφής της προσφοροδότριας εταιρείας. Στα έγγραφα αυτά ο αριθμός εγγραφής της εταιρείας «M. MALIOTIS ENG. LTD» διαφέρει. Στη σελίδα 109 των πρακτικών είναι 28492 ενώ στις σελίδες 87 και 89 29482. Επίσης, η διοίκηση για τους σκοπούς συζήτησης του θέματος αυτού απευθύνθηκε στις 9.7.98 στο Γραφείο το Εφόρου Εταιρειών για να πληροφορηθεί κατά πόσο οι πιο κάτω εταιρείες είναι εγγεγραμμένες:
Μ. ΜΑLIOTIS ENGINEERING LTD
Μ. ΜΑLIOTIS ENGINEERING LTD
M. MALIOTIS ENG. LTD
M. MALIOTIS ENG. LTD
M. MALIOTIS LTD
M. MALIOTIS LTD
Η απάντηση, που δόθηκε την ίδια μέρα ήταν πως δεν υπήρχαν εγ[*313]γεγραμμένες εταιρείες με τις πιο πάνω ονομασίες, οι οποίες προφανώς χρησιμοποιούνται από τους ιθύνοντες της προσφοροδότριας εταιρείας.
Ενόψει των ανωτέρω η προδικαστική ένσταση της δικηγόρου της Δημοκρατίας ευσταθεί. Κατ’ ακολουθίαν η έφεση επιτυγχάνει. Η πρωτόδικη απόφαση παραμερίζεται. Η προσφυγή 483/97 απορρίπτεται. Η εφεσίβλητη θα πληρώσει £1000 έξοδα για την πρωτόδικη διαδικασία και εδώ.
H έφεση επιτυγχάνει με έξοδα.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο