(2004) 3 ΑΑΔ 699
[*699]3 Δεκεμβρίου, 2004
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ/στές]
ΔΗΜΟΣ ΜΕΣΑ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ,
Εφεσείοντες,
v.
ΣΧΟΛΙΚΗΣ ΕΦΟΡΕΙΑΣ ΛΕΜΕΣΟΥ,
Εφεσιβλήτων.
(Aναθεωρητική Έφεση Αρ. 3419)
Σκύβαλα ― Τέλη αποκομιδής ― Επιβολή ― Κριτήρια ― Αιτιολογία ― Αναιτιολόγητη η επιβολή του τέλους στην κριθείσα περίπτωση.
Διοικητική Πράξη ― Αιτιολογία ― Όροι νομιμότητας από τη νομολογία.
Οι εφεσείοντες αμφισβήτησαν την πρωτόδικη απόφαση με την οποία ακυρώθηκε η απόφασή τους για επιβολή τέλους αποκομιδής σκυβάλων στους εφεσίβλητους. Η επίδικη πράξη ήταν το προϊόν δεύτερης επανεξέτασης.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, απορρίπτοντας την έφεση, αποφάσισε ότι:
Το πρωτόδικο δικαστήριο κατέληξε ότι οι εφεσείοντες παρέλειψαν να συμμορφωθούν με τις υποδείξεις του δικαστηρίου στην προηγούμενη ακυρωτική απόφαση και ότι οι ελλείψεις που είχαν επισημανθεί, εξακολουθούσαν να υπάρχουν και στην παρούσα διαδικασία. Άγνωστες παραμένουν, σύμφωνα πάντα με το πρωτόδικο δικαστήριο, οι σχετικές λεπτομέρειες, καθώς και τα κριτήρια που υιοθετήθηκαν για τον υπολογισμό των επίδικων τελών.
Η κατάληξη του πρωτόδικου δικαστηρίου είναι ορθή. Οι εφεσείοντες έθεσαν κάποια κριτήρια, όπως για παράδειγμα τα σχολεία, αλλά και τον αριθμό των καθηγητών που εργάζονται σ’ αυτά, αλλά στη συνέχεια κατέληξαν σ’ ένα ποσό αυθαίρετα. Ελλείπει οποιοσδήποτε συσχετισμός μεταξύ των αναφερομένων κριτηρίων και του ποσού που αποφασίστηκε.
[*700]Δεν εξηγείται γιατί τα συγκεκριμένα τέλη επιβάλλονται για τα αντίστοιχα σχολεία, ενώ, η κατανομή που γίνεται, φαντάζει τυχαία ή ακόμα και εκδικητική. Και τούτο, γιατί, ενώ αρχικά το τέλος μειώθηκε ύστερα από ένσταση στις £3.950, οι εφεσείοντες, χωρίς εξήγηση, αναβίβασαν το ποσό των πληρωτέων τελών και πάλι στις £4.550.
Διοικητική πράξη θεωρείται επαρκώς αιτιολογημένη όταν παρέχεται στον ακυρωτικό δικαστή η δυνατότητα να αντιληφθεί με βάση ποιά στοιχεία κατέληξε η διοίκηση στο συμπέρασμα που έγινε δεκτό.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Pissas v. Republic (1974) 3 C.L.R. 476,
Κυριακίδης κ.ά. v. Δημοκρατίας (1995) 3 Α.Α.Δ. 298,
Φράγκου v. Δημοκρατίας (1998) 3 Α.Α.Δ. 270.
Έφεση.
Έφεση από τους Καθ’ ων η αίτηση εναντίον της απόφασης Δικαστή του Ανωτάτου Δικαστηρίου (Υπόθεση Αρ. 173/2001), ημερομηνίας 22/3/2002, με την οποία ακυρώθηκε ως αναιτιολόγητη η απόφαση ημερ. 28/9/2000, με την οποία το Δημοτικό Συμβούλιο αποφάσισε, κατόπιν επανεξέτασης, να επιβάλει στους αιτητές το ίδιο τέλος αποκομιδής σκυβάλων για το έτος 1998, ύψους £4.550.
Π. Α. Αναστασιάδης, για τους Εφεσείοντες.
Α. Σ. Αγγελίδης, για τους Εφεσίβλητους.
Cur. adv. vult.
KΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα απαγγείλει ο Δικαστής Φρ. Νικολαΐδης.
ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, Δ.: Οι εφεσείοντες επέβαλαν στους εφεσίβλητους, για το έτος 1998, τέλος αποκομιδής σκυβάλων για αριθμό σχολείων που βρίσκονται εντός των ορίων του Δήμου Μέσα Γειτονιάς, ύψους £4.550. Το τέλος αφορούσε τρία δημοτικά σχολεία και ένα γυμνάσιο.
[*701]Είχε προηγηθεί επιβολή τέλους επίσης εκ £4.550, το οποίο μειώθηκε, ύστερα από ένσταση των εφεσιβλήτων, στις £3.950. Η απόφαση προσβλήθηκε με προσφυγή και ακυρώθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο, στις 25.8.2000. Νέα επιβολή τέλους σκυβάλων για τον ίδιο χρόνο, ανακλήθηκε, ύστερα από προσφυγή, που καταχώρησαν οι εφεσίβλητοι.
Ύστερα από επανεξέταση του θέματος το Δημοτικό Συμβούλιο αποφάσισε, στη συνεδρία του ημερ. 28.9.2000, να επιβάλει και πάλι στους εφεσίβλητους τέλος ύψους £4.550. Η νομιμότητα της απόφασης αμφισβητήθηκε και το πρωτόδικο δικαστήριο κατέληξε να την ακυρώσει, ως μη αιτιολογημένη.
Οι εφεσείοντες υποστηρίζουν, μεταξύ άλλων, ότι εσφαλμένα το Δικαστήριο αποφάσισε ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι αναιτιολόγητη. Υποστηρίζουν ακόμα ότι το Δικαστήριο εσφαλμένα υπέθεσε ότι ενώ υπήρχε φάκελος της υπόθεσης δεν προσκομίστηκε, ενώ, τέλος, ότι εσφαλμένα αναφέρθηκε στο βάρος απόδειξης που εβάρυνε τους εφεσείοντες.
Στην προσβαλλόμενη απόφαση αναφέρεται ότι το δημοτικό συμβούλιο έλαβε υπ’ όψιν ότι οι εφεσίβλητοι διατηρούσαν μέσα σε μεγάλες εκτάσεις γης υποστατικά, δηλαδή τρία δημοτικά σχολεία και ένα γυμνάσιο, που περιλαμβάνουν διάφορες αίθουσες, με συνολικό αριθμό 47 καθηγητές, 70 δασκάλους, 2 γραφείς και 11 καθαρίστριες. Έτσι, αποφάσισε να επιβάλει ως τέλη σκυβάλων, £1.500 για το 10ο Δημοτικό Σχολείο, £700 για το 14ο Δημοτικό, £850 για το 21ο Δημοτικό και £1.500 για το Καλογεροπούλειο Γυμνάσιο.
Το πρωτόδικο δικαστήριο κατέληξε ότι οι εφεσείοντες παρέλειψαν να συμμορφωθούν με τις υποδείξεις του δικαστηρίου στην προηγούμενη ακυρωτική απόφαση και ότι οι ελλείψεις που είχαν επισημανθεί, εξακολουθούσαν να υπάρχουν και στην παρούσα διαδικασία. Άγνωστες παραμένουν, σύμφωνα πάντα με το πρωτόδικο δικαστήριο, οι σχετικές λεπτομέρειες, καθώς και τα κριτήρια που υιοθετήθηκαν για τον υπολογισμό των επίδικων τελών.
Θα συμφωνήσουμε με την κατάληξη του πρωτόδικου δικαστηρίου. Οι εφεσείοντες έθεσαν κάποια κριτήρια, όπως για παράδειγμα τα σχολεία, αλλά και τον αριθμό των καθηγητών που εργάζονται σ’ αυτά, αλλά στη συνέχεια κατέληξαν σ’ ένα ποσό αυθαίρετα. Ελλείπει οποιοσδήποτε συσχετισμός μεταξύ των αναφερομένων κριτηρίων και του ποσού που αποφασίστηκε. Τα κριτήρια που τέθηκαν συνιστούν μια απόπειρα αιτιολογίας, η οποία όμως δεν είναι [*702]αποτελεσματική, ιδιαίτερα, αν ληφθεί υπ’ όψιν ότι για το ίδιο θέμα οι εφεσείοντες αποφάσιζαν για τρίτη φορά.
Δεν υπάρχουν ενώπιόν μας οποιαδήποτε στοιχεία από τα οποία θα μπορούσαμε να αντλήσουμε το υπόβαθρο για να θεωρήσουμε την απόφαση ως αιτιολογημένη. Δεν εξηγείται γιατί τα συγκεκριμένα τέλη επιβάλλονται για τα αντίστοιχα σχολεία, ενώ, η κατανομή που γίνεται, φαντάζει τυχαία ή ακόμα και εκδικητική. Και τούτο, γιατί, ενώ αρχικά το τέλος μειώθηκε ύστερα από ένσταση στις £3.950, οι εφεσείοντες, χωρίς εξήγηση, αναβίβασαν το ποσό των πληρωτέων τελών και πάλι στις £4.550.
Διοικητική πράξη θεωρείται επαρκώς αιτιολογημένη όταν παρέχεται στον ακυρωτικό δικαστή η δυνατότητα να αντιληφθεί με βάση ποιά στοιχεία κατέληξε η διοίκηση στο συμπέρασμα που έγινε δεκτό. Το κατά πόσο μια διοικητική πράξη είναι αιτιολογημένη ή όχι εξαρτάται από τα συγκεκριμένα πραγματικά περιστατικά της (Pissas ν. Republic (1974) 3 C.L.R. 476).
Η αιτιολογία δεν πρέπει να περιορίζεται σε γενικούς χαρακτηρισμούς, ενώ αναιτιολόγητη καθιστά την πράξη, αιτιολογία, που είναι αόριστη και δεν εκθέτει τα γεγονότα επί των οποίων μορφώθηκε η κρίση της Διοίκησης (Κυριακίδης κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1995) 3 Α.Α.Δ. 298 και Φράγκου ν. Δημοκρατίας (1998) 3 Α.Α.Δ. 270).
Υπό τις περιστάσεις θεωρούμε ότι η πρωτόδικη απόφαση είναι ορθή και συνεπώς ο σχετικός λόγος έφεσης θα πρέπει να απορριφθεί.
Ως προς τους άλλους δύο λόγους έφεσης δεν χρειάζεται να πούμε πολλά, αφού οι σχετικές αναφορές του Δικαστηρίου δεν φαίνεται να επηρεάζουν το τελικό αποτέλεσμα. Αναφορικά με το αν υπήρχε ή όχι φάκελος της υπόθεσης, θεωρούμε αρκετό για τους σκοπούς της παρούσας διαδικασίας ότι από τα κατατεθέντα έγγραφα έχει καταστεί, ούτως ή άλλως, φανερό πως η προσβαλλόμενη απόφαση δεν είναι αιτιολογημένη. Ούτε και το επιχείρημα για το βάρος απόδειξης προωθεί, καθ’ οιονδήποτε τρόπο την υπόθεση των εφεσειόντων. Η έφεση απορρίπτεται, με έξοδα εναντίον των εφεσειόντων.
H έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο