(2006) 3 ΑΑΔ 657
[*657]12 Οκτωβρίου, 2006
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, ΗΛΙΑΔΗΣ, ΚΡΑΜΒΗΣ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ/στές]
ΑΝΔΡΕΑΣ ΕΥΣΤΑΘΙΑΔΗΣ,
Εφεσείων,
v.
ΑΡΧΗΣ ΗΛΕΚΤΡΙΣΜΟΥ ΚΥΠΡΟΥ,
Εφεσιβλήτων.
(Aναθεωρητική Έφεση Αρ. 3836)
Αρχή Ηλεκτρισμού Κύπρου ― Υπάλληλοι ― Αναδρομική προαγωγή κατ’ επανεξέταση, κατ’ αποκλεισμό του αρχικά προαχθέντος ― Ο προαχθείς στην επανεξέταση στερείται εννόμου συμφέροντος να καταχωρήσει προσφυγή κατά της παράλειψης προαγωγής του σε ανώτερες θέσεις μετά την αναδρομική προαγωγή του ― Διαφορετική η περίπτωση συνδυασμένων θέσεων, που αφορούσε η υπόθεση Θεοφυλάκτου ν. Δημοκρατίας (2006) 3 A.A.Δ. 322.
Ο εφεσείων εφεσίβαλε την πρωτόδικη απόφαση, σύμφωνα με την οποία δεν είχε έννομο συμφέρον να αιτείται ακύρωση της παράλειψης οφειλόμενης ενέργειας των εφεσιβλήτων να τον προάξουν σε ανώτερες θέσεις, μετά την αναδρομική προαγωγή του στη θέση Διευθυντή Προσωπικού.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, απορρίπτοντας την έφεση, αποφάσισε ότι:
Σε πλήρη συμφωνία με την απόφαση του πρωτόδικου Δικαστή η Ολομέλεια, καταλήγει πως δεν έχει στοιχειοθετηθεί στην παρούσα περίπτωση καθήκον προαγωγής του αιτητή και πως ορθώς η προσφυγή του απορρίφθηκε ως απαράδεκτη, αφού αφορούσε σε παράλειψη της εκληφθείσας ως οφειλόμενης προαγωγής.
Τέθηκε σήμερα ενώπιον της Ολομέλειας από τον εφεσείοντα η πρόσφατη απόφαση της Ολομέλειας στη Δημήτρης Θεοφυλάκτου ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (2006) 3 A.A.Δ. 322, με την εισήγηση πως είναι σχετική. Είναι ορθή η θέση των εφεσιβλήτων πως η πιο πάνω υπόθεση διαφοροποιείται ουσιωδώς. Εκεί, υπό συζήτηση ήταν το κα[*658]τά πόσο ο αιτητής είχε την απαραίτητη υπηρεσία στην κατώτερη θέση ώστε να καταλάβει την ανώτερη που ήταν συνδυασμένη με την προηγούμενη. Κρίθηκε ότι, εν όψει της αναδρομικής προαγωγής του στην προηγούμενη θέση, θα έπρεπε να είχε προσμετρήσει και η πλασματική υπηρεσία στη θέση. Συνακολούθως, δεδομένου ότι τηρούνταν οι προϋποθέσεις, θα έπρεπε να είχε προαχθεί.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Αναφερόμενη Υπόθεση:
Θεοφυλάκτου ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (2006) 3 A.A.Δ. 322.
Έφεση.
Έφεση από τoν εφεσείοντα εναντίον της απόφασης Δικαστή του Aνωτάτου Δικαστηρίου (Yπόθεση Aρ. 774/2003), ημερ. 7/7/2004.
Α. Σ. Αγγελίδης, για τον Εφεσείοντα.
Κ. Στιβαρού, για Κακογιάννη και Δημητρίου, για τους Εφεσίβλητους.
(Ex tempore)
ΔIKAΣTHPIO: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από το Δικαστή Κωνσταντινίδη.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Μετά από επανεξέταση, εν όψει ακύρωσης της προαγωγής του ενδιαφερόμενου στη θέση Διευθυντή Προσωπικού στην υπηρεσία των καθ’ ων η αίτηση, το Συμβούλιο της Αρχής αποφάσισε την προαγωγή του εφεσείοντα αναδρομικά από την 1.4.1995, που ήταν το χρονικό σημείο αναφοράς σε σχέση με τη διαδικασία εκείνη.
Ο εφεσείων δεν ικανοποιήθηκε. Θεωρούσε πως θα έπρεπε, επιπρόσθετα, να προαχθεί και στη θέση του Διευθυντή Τεχνικών Υπηρεσιών και Αναπληρωτή Γενικού Διευθυντή, την οποία είχε καταλάβει με ξεχωριστή διοικητική πράξη το ενδιαφερόμενο πρόσωπο προηγουμένως. Υπέβαλε γραπτό αίτημα για προαγωγή του, αυτό απορρίφθηκε και ασκήθηκε προσφυγή με αίτημα ως ακολούθως:
«Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η πράξη και/ή απόφαση της καθ’ ης η αίτηση ημερομ. 6.6.03 (παρτ. Α) με την οποία παρά την αποκατάσταση του αιτητή (μετά από προσφυγές) στη θέση Διευθυντή Προσωπικού αναδρομικά από 1.4.1995 απέρριψε το αίτημά του για [*659]αναδρομική προαγωγή του στη θέση Διευθυντή Τεχνικών Υπηρεσιών και Αναπληρωτή Γενικού Διευθυντή από 20.9.1996 είναι άκυρη, παράνομη και στερημένη οποιουδήποτε έννομου αποτελέσματος και ότι παραλήφθηκε να διαταχθεί να γίνει.»
Πρωτοδίκως κρίθηκε πως στη βάση της νομολογίας μας θα έπρεπε πρώτα να εξεταστεί το ζήτημα του παραδεκτού της προσφυγής εν όψει της προδικαστικής ένστασης των καθ’ ων η αίτηση πως δεν μπορούσε να τίθεται ζήτημα οφειλόμενης ενέργειας, αφού δεν υπήρχε, εκ του νόμου, καθήκον προαγωγής του εφεσείοντα στη θέση. Η κατάληξη ήταν πως η προδικαστική ένσταση ευσταθούσε και παραθέτουμε το σχετικό απόσπασμα από την απόφαση του συναδέλφου μας:
«Αρχίζω με την πρώτη προδικαστική ένσταση. Η νομική υποχρέωση της διοίκησης ύστερα από την ακυρωτική απόφαση ήταν η επανεξέταση του θέματος της πλήρωσης της θέσης Διευθυντή Προσωπικού. Η διοίκηση συμμορφώθηκε με την πιο πάνω υποχρέωσή της και διόρισε τον αιτητή αναδρομικά από την 1.4.95. Στην ουσία με το αιτητικό της προσφυγής επιδιώκεται η ακύρωση της παράλειψης της Α.Η.Κ. να διορίσει τον αιτητή αναδρομικά στη θέση του Διευθυντή Τεχνικών Υπηρεσιών και Αναπληρωτή Γενικού Διευθυντή. Έχει νομολογηθεί ότι παράλειψη υπόκειται σε αναθεώρηση μόνο όπου αυτή συνίσταται στη μη εκπλήρωση θετικής υποχρέωσης την οποία επιβάλλει ο Νόμος (Δήμος Λάρνακος ν. Mobil Oil Cyprus Ltd (1995) 3 A.A.Δ. 400, 402). Στην παρούσα υπόθεση δεν μπορεί να γίνεται λόγος για θετική υποχρέωση της διοίκησης να διορίσει τον αιτητή – και μόνο τον αιτητή – στην εν λόγω θέση. Το μόνο ίσως δικαίωμα που θα είχε ο αιτητής ήταν δικαίωμα να ήταν ένας από τους υποψηφίους. Ωστόσο ο αιτητής δεν ζήτησε να του δοθεί τέτοιο δικαίωμα, ζήτησε διορισμό. Η διοίκηση δεν είχε θετική υποχρέωση να τον διορίσει. Επομένως η κατ’ ισχυρισμό παράλειψή της δεν υπόκειται σε αναθεώρηση. Η πρώτη προδικαστική ένσταση επιτυγχάνει.»
Ο συνάδελφός μας ασχολήθηκε και με περαιτέρω προδικαστικές ενστάσεις σε σχέση με τις οποίες διατυπώθηκαν ξεχωριστοί λόγοι έφεσης, αλλά δεν θα χρειαστεί να επεκταθούμε και εμείς. Ο πρώτος λόγος έφεσης, ο οποίος αφορά, όπως τον αντιλαμβανόμαστε, στην πρώτη προδικαστική ένσταση, έχει διατυπωθεί ως εξής:
«Εσφαλμένα κρίθηκε πρωτόδικα ότι δεν είχε υποχρέωση να εξετάσει το Διοικητικό Συμβούλιο της Αρχής αναδρομικά και την περίπτωση του εφεσείοντα – αιτητή ως δικαιούχου διεκδι[*660]κητή και προσοντούχου υποψήφιου για τη θέση Διευθυντή Τεχνικών Υπηρεσιών και Αναπληρωτή Γενικού Διευθυντή και εσφαλμένα έκρινε κατ’ επέκταση ότι η επίδικη πράξη δεν υπόκειται σε αναθεώρηση.»
Παρόμοια προσπάθεια απομάκρυνσης από την ουσία του αιτήματος που υποβλήθηκε και της απόφασης που λήφθηκε επ’ αυτού, έγινε και πρωτοδίκως και το παρατήρησε ο συνάδελφός μας. Με την αυτονόητη επισήμανση πως καθοριστικό για το αντικείμενο ήταν το αίτημα όπως το υπέβαλε. Και κατ’επέκταση, θα προσθέταμε, και η ίδια η θεραπεία που ζητά με την προσφυγή.
Σε πλήρη συμφωνία με την απόφαση του συναδέλφου μας, καταλήγουμε πως δεν έχει στοιχειοθετηθεί στην παρούσα περίπτωση καθήκον προαγωγής του αιτητή και πως ορθώς η προσφυγή του απορρίφθηκε ως απαράδεκτη, αφού αφορούσε σε παράλειψη της εκληφθείσας ως οφειλόμενης προαγωγής.
Μία τελευταία παρατήρηση· τέθηκε σήμερα ενώπιόν μας από τον εφεσείοντα η πρόσφατη απόφαση της Ολομέλειας στη Δημήτρης Θεοφυλάκτου ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (2006) 3 A.A.Δ. 322, με την εισήγηση πως είναι σχετική. Είναι ορθή η θέση των εφεσιβλήτων πως η πιο πάνω υπόθεση διαφοροποιείται ουσιωδώς. Εκεί, υπό συζήτηση ήταν το κατά πόσο ο αιτητής είχε την απαραίτητη υπηρεσία στην κατώτερη θέση ώστε να καταλάβει την ανώτερη που ήταν συνδυασμένη με την προηγούμενη. Κρίθηκε ότι, εν όψει της αναδρομικής προαγωγής του στην προηγούμενη θέση, θα έπρεπε να είχε προσμετρήσει και η πλασματική υπηρεσία στη θέση. Συνακολούθως, δεδομένου ότι τηρούνταν οι προϋποθέσεις, θα έπρεπε να είχε προαχθεί.
Η έφεση απορρίπτεται, με έξοδα.
H έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο