(2007) 3 ΑΑΔ 433
[*433]3 Οκτωβρίου, 2007
[ΑΡΤΕΜΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, ΗΛΙΑΔΗΣ, ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ/στές]
ΚΕΝΤΡΙΚΟΣ ΦΟΡΕΑΣ ΙΣΟΤΙΜΗΣ ΚΑΤΑΝΟΜΗΣ ΒΑΡΩΝ,
Εφεσείοντες,
v.
ΙΟΥΛΙΑΣ ΜΙΧΑΗΛ,
Εφεσίβλητης.
(Αναθεωρητικές Εφέσεις Αρ. 30/2006, 94/2006)
Αναθεωρητική Έφεση ― Κατάργηση δίκης ― Η έφεση καθίσταται άνευ αντικειμένου από τη στιγμή που οι εφεσείοντες (καθ’ ων η αίτηση στην προσφυγή) συμμορφώνονται με την εκκαλούμενη ακυρωτική απόφαση διενεργώντας επανεξέταση ― Περιστάσεις κατάργησης της δίκης στην κριθείσα περίπτωση.
Οι εφεσείοντες επεδίωξαν με τις εφέσεις τους, την ανατροπή τόσο της ενδιάμεσης όσο και της τελικής απόφασης επί της προσφυγής στην οποία αφορούσε η πρωτόδικη διαδικασία, παρά το γεγονός ότι μετά την καταχώριση των εφέσεων επανεξέτασαν την ακυρωθείσα πρωτόδικη πράξη τους και εξέδωσαν νέα, σε συμμόρφωση προς την ακυρωτική (εκκαλούμενη) απόφαση.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, απορρίπτοντας τις εφέσεις, αποφάσισε ότι:
Η προδικαστική ένσταση, την οποία προβάλλει η εφεσίβλητη (αιτήτρια), συνίσταται στο ότι, το γεγονός της επανεξέτασης, έστω και αν αυτή έγινε με επιφύλαξη δικαιωμάτων, αποκαλύπτει ότι οι εφεσείοντες (καθ’ ων η αίτηση) αποδέχθηκαν την ορθότητα της πρωτόδικης απόφασης και προχώρησαν σε συμμόρφωση με αυτή. Συνεπώς η εμμονή τους στη συνέχιση των εφέσεων αυτών, συνιστά κατάχρηση της διαδικασίας εφόσον με την επανεξέταση υπάρχει νέα απόφαση των εφεσειόντων.
Η προδικαστική ένσταση είναι βάσιμη. Επανεξέταση σημαίνει [*434]αποδοχή του ακυρωτικού αποτελέσματος, ακόμα και παρά την επιφύλαξη δικαιώματος.
Ισχύει, εν προκειμένω, η αρχή ότι ένας διάδικος δεν μπορεί να αποδέχεται μια δικαστική απόφαση, συμμορφούμενος με αυτή, και παράλληλα να την αποκηρύσσει επιδιώκοντας την ακύρωσή της.
Στην προκείμενη περίπτωση μετά την επανεξέταση του θέματος από τους εφεσείοντες, προς συμμόρφωση και υπό το φως της ακυρωτικής απόφασης, δεν παραμένει στις εφέσεις αυτές αντικείμενο.
Οι εφέσεις απορρίπτονται με έξοδα.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
ΚΟΑ ν. Σάββα (2001) 3 Α.Α.Δ. 1110,
Δημοκρατία ν. Multi Klima Maliotis Eng. Ltd (2002) 3 A.A.Δ. 307,
Χρυσοστόμου κ.ά. ν. Κωνσταντινίδου κ.ά. (1998) 3 Α.Α.Δ. 316.
Εφέσεις.
Εφέσεις από τους εφεσείοντες εναντίον της ενδιάμεσης και τελικής απόφασης Δικαστή του Ανωτάτου Δικαστηρίου (Υπ.�Αρ. 818/05), ημερ. 28/2/06 και 14/7/06.
Α. Σ. Αγγελίδης με Σ. Αγγελίδη, για τους Εφεσείοντες.
Μ. Καλλιγέρου, για την Εφεσίβλητη.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Νικολάτος, Δ..
ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ.: Οι παρούσες εφέσεις καταχωρίστηκαν εναντίον ενδιάμεσης και τελικής απόφασης, που εκδόθηκαν αντίστοιχα στις 28.2.2006 και 14.7.2006. Με την ενδιάμεση απόφαση (αντικείμενο της Α.Ε. 30/06) το πρωτόδικο δικαστήριο αποφάνθηκε ότι η ενώπιόν του προσφυγή είχε ως αντικείμενο διαφορά δημοσίου δικαίου και όχι διαφορά ιδιωτικού δικαίου. Αποφάσισε δηλαδή πως η επίδικη απόφαση τερματισμού της έκτακτης υπηρεσίας της αιτήτριας, ενέπιπτε στο δημόσιο δίκαιο.
[*435]Με την τελική απόφαση του πρωτοδίκου δικαστηρίου (αντικείμενο της Α.Ε. 94/06) το δικαστήριο έκρινε ότι η στέρηση του δικαιώματος ακρόασης της αιτήτριας, πριν ληφθεί η απόφαση τερματισμού της έκτακτης υπηρεσίας της, αλλά και η ανεπάρκεια της έρευνας και της αιτιολογίας της απόφασης, την καθιστούσαν μεμπτή και ως εκ τούτου η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώθηκε.
Aκολούθησε η καταχώριση αίτησης για αναστολή εκτέλεσης της δικαστικής απόφασης μέχρις αποπερατώσεως των εφέσεων αυτών, η οποία απορρίφθηκε.
Περί τον Σεπτέμβριο του 2006 αποφασίστηκε επανεξέταση της υπόθεσης της αιτήτριας με σκοπό τη συμμόρφωση με την ακυρωτική απόφαση του δικαστηρίου. Αφού συμπληρώθηκε η διαδικασία επανεξέτασης και αφού κλήθηκε για να εκφράσει τις απόψεις της και η αιτήτρια, αποφασίστηκε και πάλι ο τερματισμός των υπηρεσιών της, στους καθ’ ων η αίτηση, αναδρομικά από 1.6.2005. Εναντίον της νέας αυτής απόφασης η αιτήτρια καταχώρισε νέα προσφυγή η οποία εκκρεμεί.
Η προδικαστική ένσταση, την οποία προβάλλει η εφεσίβλητη (αιτήτρια), συνίσταται στο ότι, το γεγονός της επανεξέτασης, έστω και αν αυτή έγινε με επιφύλαξη δικαιωμάτων, αποκαλύπτει ότι οι εφεσείοντες (καθ’ ων η αίτηση) αποδέχθηκαν την ορθότητα της πρωτόδικης απόφασης και προχώρησαν σε συμμόρφωση με αυτή. Συνεπώς η εμμονή τους στη συνέχιση των εφέσεων αυτών, συνιστά κατάχρηση της διαδικασίας εφόσον με την επανεξέταση υπάρχει νέα απόφαση των εφεσειόντων.
Η ευπαίδευτη συνήγορος της εφεσίβλητης παρέπεμψε το δικαστήριο στην υπόθεση ΚΟΑ ν. Γεωργίου Λ. Σάββα (2001) 3 Α.Α.Δ. 1110 στην οποία τονίστηκε ότι η επανεξέταση έχει ως αντικείμενο την πλήρωση του κενού που δημιουργείται από την ακυρωθείσα απόφαση. Μέσω της επανεξέτασης επέρχεται πλήρωση του κενού, με την έκδοση νέας απόφασης. Αποδοχή της εξαφάνισης της πρώτης απόφασης συνιστά προϋπόθεση για τη γένεση νέας διοικητικής απόφασης. Η υποβολή έφεσης συνιστά αντινομία προς την αποδοχή της ακυρωτικής απόφασης και η συνέχιση της έφεσης, μετά την προσφυγή κατά της νέας διοικητικής απόφασης, συνιστά κατάχρηση των διαδικασιών του δικαστηρίου.
Εξετάσαμε με προσοχή το θέμα που εγείρεται με την προδικαστική ένσταση και κρίνουμε ότι η προδικαστική ένσταση είναι βάσιμη. Δεν βρίσκουμε ουσιαστικές διαφορές μεταξύ της παρούσας [*436]υπόθεσης και της Σάββα (ανωτέρω). Και στην προκείμενη περίπτωση οι εφεσείοντες συμμορφώθηκαν με την προσβαλλόμενη ακυρωτική απόφαση, παρόλο που αυτό έγινε μετά την άσκηση των εφέσεων και όχι προηγουμένως, όπως είχε γίνει στη Σάββα (ανωτέρω). Επίσης και στην προκείμενη περίπτωση έγινε επανεξέταση του αντικειμένου της προηγούμενης απόφασης, υπό το φως της πρωτόδικης ακυρωτικής απόφασης. Σημειώνουμε ότι επανεξέταση σημαίνει αποδοχή του ακυρωτικού αποτελέσματος, ακόμα και παρά την επιφύλαξη δικαιώματος.
Συμφωνούμε με τις θέσεις της εφεσίβλητης πως μετά τα προαναφερόμενα οι παρούσες εφέσεις είναι άνευ αντικειμένου. Ισχύει, εν προκειμένω, η αρχή ότι ένας διάδικος δεν μπορεί να αποδέχεται μια δικαστική απόφαση, συμμορφούμενος με αυτή, και παράλληλα να την αποκηρύσσει επιδιώκοντας την ακύρωσή της.
Στην υπόθεση Δημοκρατία ν. Multi Klima Maliotis Eng. Ltd (2002) 3 A.A.Δ. 307 τα γεγονότα διακρίθηκαν από εκείνα της Σάββα (ανωτέρω) και κρίθηκε πως η έφεση είχε αντικείμενο. Αυτόν αφορούσε στην κατάληξη του πρωτοδίκου δικαστηρίου ότι η εφεσίβλητη συγκαταλεγόταν μεταξύ των προσφοροδοτών, στο σχετικό διαγωνισμό και επομένως ότι ετίθετο ζήτημα κατά πόσο εδικαιούτο σε αποζημιώσεις, βάσει του Άρθρου 146.6 του Συντάγματος. Στο ίδιο περίπου αποτέλεσμα κατέληξε η Ολομέλεια και στην υπόθεση Χρυσοστόμου κ.ά. ν. Κωνσταντινίδου κ.ά. (1998) 3 Α.Α.Δ. 316 όπου και πάλι κρίθηκε ότι η αρχική έφεση δεν είχε απωλέσει το αντικείμενό της επειδή με τη δεύτερη έφεση προσβαλλόταν δεύτερη διοικητική απόφαση, συναφής μεν, αλλά ξεχωριστή από την πρώτη.
Κατά την κρίση μας τα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης διαφέρουν ουσιωδώς απ’ εκείνα των δύο προαναφερόμενων υποθέσεων. Στην προκείμενη περίπτωση καταλήγουμε στο ότι, μετά την επανεξέταση του θέματος από τους εφεσείοντες, προς συμμόρφωση και υπό το φως της ακυρωτικής απόφασης, δεν παραμένει στις εφέσεις αυτές αντικείμενο.
Για τους προαναφερόμενους λόγους και οι δύο εφέσεις απορρίπτονται με £700.- έξοδα υπέρ της εφεσίβλητης.
Οι εφέσεις απορρίπτονται με έξοδα.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο