(2007) 3 ΑΑΔ 486
[*486]8 Νοεμβρίου, 2007
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, ΗΛΙΑΔΗΣ,
ΚΡΑΜΒΗΣ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ/στές]
ΣΠΥΡΟΥΛΑ ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ-ΑΡΣΕΝΗ,
Εφεσείουσα-Αιτήτρια,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Εφεσιβλήτων-Καθ’ων η αίτηση.
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 3735)
Δημόσιοι Υπάλληλοι ― Διορισμοί ― Προσόντα ― Υιοθέτηση από την Ε.Δ.Υ. στην κριθείσα περίπτωση της αξιολόγησης προσόντος υποψηφίου, στην οποία προέβη ο Διευθυντής του Τμήματος στο οποίο υπαγόταν η προς πλήρωση θέση ― Δεν συνιστούσε λόγο ακυρώσεως ― Περιστάσεις.
Διοικητικό Δικονομικό Δίκαιο ― Η απαίτηση προβολής των λόγων ακυρώσεως στα νομικά σημεία του δικογράφου της Αιτήσεως (προσφυγής) ― Δεν εκπληρώθηκε στην κριθείσα περίπτωση ― Περιστάσεις και συνέπειες.
Δημόσιοι Υπάλληλοι ― Διορισμοί ― Διορισμός κατ’ εφαρμογή του περί Αξιολόγησης Υποψηφίων για Διορισμό στη Δημόσια Υπηρεσία Νόμου αρ. 6(Ι)/98 ― Απόδοση μονάδων ― Κρίθηκε σύννομη στην εξετασθείσα υπόθεση ― Περιστάσεις.
Η εφεσείουσα επεδίωξε την ανατροπή της πρωτόδικης απόφασης, που απέρριψε την προσφυγή της κατά του κατ’ επανεξέταση διορισμού του ενδιαφερόμενου μέρους στη θέση Τεχνικού Γεωργικών Ερευνών στο Ινστιτούτο Γεωργικών Ερευνών.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, απορρίπτοντας την έφεση, αποφάσισε ότι:
1. Η Ε.Δ.Υ. κατά τη διάρκεια της επανεξέτασης για να διαπιστώσει [*487]αν πράγματι το ενδιαφερόμενο μέρος κατείχε το απαραίτητο ακαδημαϊκό προσόν, αρχικά ζήτησε και πήρε τις απόψεις του Διευθυντή του Ινστιτούτου Γεωργικών Ερευνών, έλαβε υπόψη την ανάλυση των σπουδών του πτυχίου της και ακολούθως εξέτασε η ίδια τις δραστηριότητες του Ινστιτούτου Γεωργικών Ερευνών οι οποίες περιέχονται στην ετήσια έκθεση του Υπουργείου Γεωργίας, Φυσικών Πόρων και Περιβάλλοντος. Το γεγονός ότι η Ε.Δ.Υ. υιοθέτησε την αξιολόγηση του Διευθυντή δεν συνιστά λόγο ακύρωσης.
2. Στους λόγους έφεσης περιλήφθηκε και αναφορά στη μία μονάδα που δόθηκε στο ενδιαφερόμενο μέρος για “άλλα ακαδημαϊκά προσόντα” και η εφεσίβλητη και το ενδιαφερόμενο μέρος εισηγήθηκαν πως αυτό συνιστά νέο θέμα που δεν μπορεί να εξεταστεί. Μόνο με πολλή ελαστικότητα θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι στα νομικά σημεία εγέρθηκε οτιδήποτε αφορούσε στις μονάδες. Οπωσδήποτε όμως δεν είχε εγερθεί το αναφερόμενο στη μία μονάδα, αφού γι’ αυτή ούτε καν στην κύρια αγόρευση περιλήφθηκε οποιοσδήποτε ισχυρισμός. Διατυπώθηκε συναφώς μόνο κάποιο ερώτημα στην απαντητική αγόρευση και δεν είναι δυνατόν, ως θέμα δικονομικής τάξης αλλά και ουσίας, να θεωρηθεί ότι μπορούσε, σε αυτή τη βάση, να προχωρήσει στην εξέτασή του.
3. Το σχέδιο υπηρεσίας της επίδικης θέσης προνοεί στην παράγραφο (4) των “Απαιτούμενων Προσόντων” ότι πείρα σχετική με τα καθήκοντα της θέσης θα αποτελεί πλεονέκτημα. Όμως η Ε.Δ.Υ. αποφάσισε να μην δώσει μονάδες γι’ αυτό το κριτήριο, σημειώνοντας ότι ο Νόμος 6(Ι)/98 προνοεί ότι πλεονέκτημα είναι μόνο τα προσόντα μέσα στα οποία δεν μπορεί να συμπεριληφθεί και η σχετική πείρα, αφού για την πείρα υπάρχει ειδικότερη αυτοτελής πρόνοια στο Άρθρο 3(1)(ε) του Νόμου. Ο ισχυρισμός της εφεσείουσας ότι θα έπρεπε να της αποδοθεί το σύνολο των 5 μονάδων για τη σχετική πείρα του Άρθρου 3(1)(ε), αλλά και οι 7 μονάδες του Άρθρου 3(1)(γ) θεωρώντας την πείρα ως πλεονέκτημα δεν μπορεί να γίνει αποδεκτός, αφού θα απέληγε ουσιαστικά σε διπλή αξιολόγηση του ίδιου κριτηρίου.
Η Ε.Δ.Υ. παραχώρησε μονάδες με βάση τα κεφάλαια που προβλέπει ο Νόμος και αφού δεν έχει στοιχειοθετηθεί και σφάλμα ως προς τις 3 μονάδες που δόθηκαν για την πείρα της εφεσείουσας, η έφεση πρέπει να απορριφθεί.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
[*488]Αναφερόμενες Υποθέσεις:
X” Χάννας ν. Δημοκρατίας (2003) 3 Α.Α.Δ. 312,
Κεντρικός Φορέας Ισότιμης Κατανομής Βαρών ν. Κεφάλα (Αρ. 2) (2003) 3 Α.Α.Δ. 349.
Έφεση.
Έφεση από την εφεσείουσα εναντίον της απόφασης Δικαστή του Ανωτάτου Δικαστηρίου (Υπ. Αρ. 107/03), ημερ. 7/11/03.
Α. Σ. Αγγελίδης, για την Εφεσείουσα.
Ευγ. Καρακάννα, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Εφεσίβλητους.
Α. Κωνσταντίνου, για το Ενδιαφερόμενο Μέρος.
Cur. adv. vult.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Τ. Ηλιάδης.
ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ.:
(α) Η α΄ προσφυγή 877/2001.
Η Σπυρούλα Μιχαηλίδου-Αρσένη (εφεσείουσα) είχε καταχωρίσει την υπ’ αρ. 877/2001 προσφυγή εναντίον της απόφασης της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας (Ε.Δ.Υ.) της 22/12/1999, με την οποία η Δέσποινα Χριστοδούλου (ενδιαφερόμενο μέρος) είχε διοριστεί στη θέση Τεχνικού Γεωργικών Ερευνών, στο Ινστιτούτο Γεωργικών Ερευνών. Το σχέδιο υπηρεσίας προέβλεπε ως απαραίτητο προσόν δίπλωμα αναγνωρισμένης ανώτερης σχολής τριετούς μεταλυκειακού κύκλου σπουδών σε θέμα σχετικό με τις δραστηριότητες του Ινστιτούτου Γεωργικών Ερευνών. Η εφεσείουσα είναι απόφοιτος του Τμήματος Θερμοκηπιακών Καλλιεργειών και Ανθοκομίας της Σχολής Γεωπονίας και Τεχνολογίας του Τεχνολογικού Εκπαιδευτικού Ιδρύματος Ηρακλείου (τριετής φοίτηση), ενώ το ενδιαφερόμενο μέρος είναι πτυχιούχος Βιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών (τετραετής φοίτηση). Το Ανώτατο Δικαστήριο ακύρωσε την απόφαση διορισμού του ενδιαφερόμενου μέρους, γιατί η Ε.Δ.Υ. δεν διεξήγαγε τη δέουσα έρευνα για να εξετάσει τη [*489]συνάφεια του πτυχίου του ενδιαφερόμενου μέρους με τους τεχνικούς τομείς και τις δραστηριότητες του Ινστιτούτου για να διαπιστώσει αν το ενδιαφερόμενο μέρος ήταν προσοντούχο.
(β) Η επανεξέταση.
Η Ε.Δ.Υ. συμμορφούμενη με την ακυρωτική απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου προχώρησε στην επανεξέταση του θέματος ζητώντας από το Διευθυντή του Ινστιτούτου Γεωργικών Ερευνών να παρουσιάσει τις απόψεις του επί του θέματος. Ο τελευταίος ανέφερε μεταξύ άλλων ότι το πτυχίο του ενδιαφερόμενου μέρους τετραετούς φοίτησης υπερέχει σαφώς των πτυχίων τριετούς μεταλυκειακού κύκλου και ότι σχετίζεται άμεσα με τις δραστηριότητες του Ινστιτούτου Γεωργικών Ερευνών. Η Ε.Δ.Υ. αφού έλαβε υπόψη όλα τα σχετικά στοιχεία όπως και ότι σύμφωνα με τις πρόνοιες του Αρθρου 3(1) του περί Αξιολόγησης Υποψηφίων για Διορισμό στη Δημόσια Υπηρεσία (Νόμος 6(Ι)/98) που προβλέπει για τη γραπτή εξέταση ανώτατο όριο 100 μονάδες, για την προφορική εξέταση 10 μονάδες, για προσόντα που καθορίζονται ως πλεονέκτημα 7 μονάδες, για άλλα ακαδημαϊκά προσόντα 3 μονάδες και για πείρα σχετική με τα καθήκοντα της θέσης 5 μονάδες, το ενδιαφερόμενο μέρος πήρε 67.75 μονάδες, ενώ η εφεσείουσα 67.13 μονάδες, αποφάσισε το διορισμό του ενδιαφερόμενου μέρους.
(γ) Η β΄ προσφυγή 107/2003.
Η προσφυγή που καταχώρισε η εφεσείουσα απορρίφθηκε γιατί κρίθηκε ότι η Ε.Δ.Υ. είχε συμμορφωθεί πλήρως με την ακυρωτική απόφαση αφού η έρευνα που διεξήγαγε αναφορικά με το ακαδημαϊκό προσόν του ενδιαφερόμενου μέρους ήταν επαρκέστατη.
(δ) Η παρούσα έφεση.
Η παρούσα έφεση αφορά στο (i) κατά πόσο ευλόγως κρίθηκε ότι το ενδιαφερόμενο μέρος κατείχε πτυχίο ή προσόντα που το καθιστούσαν προσοντούχο και (ii) κατά πόσο ευσταθούν οι ισχυρισμοί της εφεσείουσας για την πείρα, τη γραπτή εξέταση και τις μονάδες που αποδόθηκαν.
(i) Εσφαλμένα κρίθηκε ότι το ενδιαφερόμενο μέρος κατείχε πτυχίο ή προσόντα που το καθιστούσαν προσοντούχο.
Είναι η θέση της εφεσείουσας ότι η απόφαση της Ε.Δ.Υ. σύμφωνα με την έρευνα που διεξήγαγε ότι το ενδιαφερόμενο μέρος είχε πτυχίο ή προσόντα που τον καθιστούσαν προσοντούχο, είναι λανθασμένη. Πιο συγκεκριμένα προβλήθηκε η θέση ότι η Ε.Δ.Υ. υιοθέτησε τις απόψεις του Διευθυντή του Ινστιτούτου Γεωργικών [*490]Ερευνών χωρίς να προβεί στη δική της έρευνα και δέχθηκε αυτούσια τη θέση του Τμηματάρχη, χωρίς τη δική της διερεύνηση χωρίς επεξήγηση ή αιτιολογία.
Η πιο πάνω εισήγηση είναι ανεδαφική. Όπως ορθά υποδεικνύεται από την ευπαίδευτη συνήγορο της εφεσίβλητης και τον ευπαίδευτο συνήγορο του ενδιαφερόμενου μέρους, η Ε.Δ.Υ. κατά τη διάρκεια της επανεξέτασης για να διαπιστώσει αν πράγματι το ενδιαφερόμενο μέρος κατείχε το απαραίτητο ακαδημαϊκό προσόν, αρχικά ζήτησε και πήρε τις απόψεις του Διευθυντή του Ινστιτούτου Γεωργικών Ερευνών, έλαβε υπόψη την ανάλυση των σπουδών του πτυχίου της και ακολούθως εξέτασε η ίδια τις δραστηριότητες του Ινστιτούτου Γεωργικών Ερευνών οι οποίες περιέχονται στην ετήσια έκθεση του Υπουργείου Γεωργίας, Φυσικών Πόρων και Περιβάλλοντος. Το γεγονός ότι η Ε.Δ.Υ. υιοθέτησε την αξιολόγηση του Διευθυντή δεν συνιστά λόγο ακύρωσης. Το διορίζον όργανο έχει τη διακριτική ευχέρεια να υιοθετήσει την αξιολόγηση της Συμβουλευτικής Επιτροπής εφόσον αυτή είναι άψογη, νομότυπη και αιτιολογημένη (βλ. Βραχίμης X” Χάννας ν. Δημοκρατίας (2003) 3 Α.Α.Δ. 312).
Μέσα στα πιο πάνω πλαίσια έχουμε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η πρωτόδικη προσέγγιση ότι η έρευνα που είχε διεξαχθεί “για τη διαπίστωση του περιεχομένου του ακαδημαϊκού προσόντος του ενδιαφερόμενου μέρους ήταν επαρκέστατη”, είναι ορθή.
(ii) Οι ισχυρισμοί της εφεσείουσας για πείρα, τη γραπτή εξέταση και τις μονάδες που αποδόθηκαν.
Είναι η θέση της εφεσείουσας ότι ο αριθμός των μονάδων της εφεσείουσας είναι λανθασμένος, αφού κατά το στάδιο της επανεξέτασης η εφεσείουσα έπρεπε να πάρει 5 μονάδες για την πολύχρονη πείρα της και 7 μονάδες για το πλεονέκτημα και ότι η απόφαση της Ε.Δ.Υ. να μην δώσει καμιά μονάδα για την πείρα της εφεσείουσας είναι λανθασμένη. Διαζευκτικά προβλήθηκε η εισήγηση ότι αν το πλεονέκτημα αναφέρεται σε ακαδημαϊκά προσόντα, τότε θα έπρεπε να της δοθούν 7 μονάδες γιατί διαθέτει πολύχρονη πείρα και πτυχίο Τεχνολόγου Γεωπονίας που ταυτίζεται με τα καθήκοντα της επίδικης θέσης. Σε μια τέτοια περίπτωση αν η Ε.Δ.Υ. της έδινε 7 και όχι 3 μονάδες, η εφεσείουσα θα υπερτερούσε του ενδιαφερόμενου μέρους και θα διοριζόταν στην επίδικη θέση.
Κατά την επανεξέταση η Ε.Δ.Υ. ερεύνησε εκ νέου το θέμα της ανταπόκρισης του προσόντος του ενδιαφερόμενου μέρους και, βε[*491]βαίως, συνάγεται πως κατέληξε και πάλι σε απόφαση για το διορισμό του ενόψει της βαθμολόγησης που ήδη είχε γίνει. Υπέρ της εφεσείουσας δόθηκαν 58.75 μονάδες για τη γραπτή εξέταση, 8 για την προφορική, καμία μονάδα για το πλεονέκτημα και για άλλα ακαδημαϊκά προσόντα και 3 μονάδες για την πείρα.
Στους λόγους έφεσης περιλήφθηκε και αναφορά στη μία μονάδα που δόθηκε στο ενδιαφερόμενο μέρος για “άλλα ακαδημαϊκά προσόντα” και η εφεσίβλητη και το ενδιαφερόμενο μέρος εισηγήθηκαν πως αυτό συνιστά νέο θέμα που δεν μπορεί να εξεταστεί. Ελέγξαμε τα δεδομένα και θα λέγαμε πως μόνο με πολλή ελαστικότητα θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι στα νομικά σημεία εγέρθηκε οτιδήποτε αφορούσε στις μονάδες. Οπωσδήποτε όμως δεν είχε εγερθεί το αναφερόμενο στη μία μονάδα, αφού γι’ αυτή ούτε καν στην κύρια αγόρευση περιλήφθηκε οποιοσδήποτε ισχυρισμός. Διατυπώθηκε συναφώς μόνο κάποιο ερώτημα στην απαντητική αγόρευση και δεν είναι δυνατόν, ως θέμα δικονομικής τάξης αλλά και ουσίας, να θεωρηθεί ότι μπορούσε, σε αυτή τη βάση, να επεκταθούμε στην εξέτασή του.
Ο περί Αξιολόγησης Υποψηφίων για Διορισμό στη Δημόσια Υπηρεσία Νόμος του 1998, Ν. 6(Ι)/98 (όπως ίσχυε κατά τον ουσιώδη χρόνο), ρύθμιζε τη βαρύτητα των πέντε κριτηρίων επιλογής με την ανάλογη απονομή μονάδων, ως ακολούθως (Αρθρο 3(1)):
“3.-(1) Ανεξάρτητα από τις διατάξεις οποιουδήποτε άλλου νόμου που αφορά τη δημόσια υπηρεσία και τηρουμένου του περί Προσλήψεως Εκπαιδευμένων Τυφλών Τηλεφωνητών στη θέση Τηλεφωνητή στη Δημόσια και Εκπαιδευτική Υπηρεσία και στα Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου (Ειδικαί Διατάξεις) Νόμου και χωρίς να επηρεάζονται οι διατάξεις των εδαφίων (2) και (3) του παρόντος άρθρου, σε οποιαδήποτε διαδικασία για διορισμό σε θέση στη δημόσια υπηρεσία, η επιλογή και ο διορισμός των υποψηφίων γίνονται με βάση τα αποτελέσματα γραπτής εξέτασης, τα αποτελέσματα προφορικής εξέτασης, εφόσον αυτή κριθεί αναγκαία από τη διορίζουσα αρχή και νοουμένου ότι δεν επιβάλλει την προφορική εξέταση ο οικείος νόμος, καθώς και τα προσόντα των υποψηφίων και την πείρα τους που είναι σχετική με τα καθήκοντα της θέσης. Η βαρύτητα που δίδεται στο καθένα από τα εν λόγω πέντε κριτήρια αποτιμάται σε μονάδες ως εξής:
(α) Αποτελέσματα γραπτής εξέτασης, σύνολο μονάδων με ανώτατο όριο τις 100 μονάδες.
[*492](β) Αποτελέσματα προφορικής εξέτασης, αν έχει διεξαχθεί: 0 έως 10 μονάδες.
(γ) Προσόντα που, με βάση τυχόν διατάξεις νόμου ή κανονισμού ή του οικείου για τη θέση σχεδίου υπηρεσίας, θεωρούνται πλεονέκτημα: 0 έως 7 μονάδες.
(δ) Άλλα ακαδημαϊκά προσόντα: 0 έως 3 μονάδες.
(ε) Πείρα σχετική με τα καθήκοντα της θέσης: 0 έως 5 μονάδες:
Νοείται ότι οι μονάδες της παραγράφου αυτής απονέμονται ανάλογα με τα χρόνια της ευδόκιμης πείρας και την εγκυρότητα του σχετικού πιστοποιητικού υπηρεσίας που η διορίζουσα αρχή ή το αρμόδιο όργανο που αναφέρεται στο εδάφιο (2) του Αρθρου 6 του παρόντος Νόμου αποδίδει στο σχετικό πιστοποιητικό.”
Το σχέδιο υπηρεσίας της επίδικης θέσης προνοεί στην παράγραφο (4) των “Απαιτούμενων Προσόντων” ότι πείρα σχετική με τα καθήκοντα της θέσης θα αποτελεί πλεονέκτημα. Όμως η Ε.Δ.Υ. αποφάσισε να μην δώσει μονάδες γι’ αυτό το κριτήριο, σημειώνοντας ότι ο Νόμος 6(Ι)/98 προνοεί ότι πλεονέκτημα είναι μόνο τα προσόντα μέσα στα οποία δεν μπορεί να συμπεριληφθεί και η σχετική πείρα, αφού για την πείρα υπάρχει ειδικότερη αυτοτελής πρόνοια στο Αρθρο 3(1)(ε) του Νόμου. Ο ισχυρισμός της εφεσείουσας ότι θα έπρεπε να της αποδοθεί το σύνολο των 5 μονάδων για τη σχετική πείρα του Αρθρου 3(1)(ε), αλλά και οι 7 μονάδες του Αρθρου 3(1)(γ) θεωρώντας την πείρα ως πλεονέκτημα δεν μπορεί να γίνει αποδεκτός, αφού θα απέληγε ουσιαστικά σε διπλή αξιολόγηση του ίδιου κριτηρίου. (Βλ. Κεντρικός Φορέας Ισότιμης Κατανομής Βαρών ν. Κεφάλα (Αρ. 2) (2003) 3 Α.Α.Δ. 349, όπου τέθηκε και συζητήθηκε το ίδιο ζήτημα.)
Η Ε.Δ.Υ. παραχώρησε μονάδες με βάση τα κεφάλαια που προβλέπει ο Νόμος και αφού δεν έχει στοιχειοθετηθεί και σφάλμα ως προς τις 3 μονάδες που δόθηκαν για την πείρα της εφεσείουσας, η έφεση πρέπει να απορριφθεί.
Η έφεση απορρίπτεται με £700 έξοδα σε βάρος της εφεσείουσας.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο