(2008) 3 ΑΑΔ 85
[*85]12 Φεβρουαρίου, 2008
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, ΦΩΤΙΟΥ, ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ/στές]
ΑΝΔΡΕΑΣ ΙΩΑΝΝΟΥ ΣΜΙΛΑΣ,
Εφεσείων-Αιτητής,
v.
ΑΡΧΗΣ ΛΙΜΕΝΩΝ ΚΥΠΡΟΥ,
Εφεσιβλήτων-Καθ' ών η αίτηση.
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 19/2006)
Διοικητική Πράξη ― Εκτελεστή σε αντιδιαστολή προς πράξη στερούμενη εκτελεστότητας ― Περιστάσεις του μη εκτελεστού χαρακτήρα της προσβαλλόμενης απόφασης στην κριθείσα περίπτωση.
Αρχή Λιμένων Κύπρου ― Υπάλληλοι ― Ανάθεση καθηκόντων ― Αποτελεί εσωτερικό διοικητικό μέτρο, μη υποκείμενο σε αναθεώρηση δυνάμει του Άρθρου 146 του Συντάγματος.
Παρά την απόρριψη πρωτόδικα ως απαράδεκτης της προσφυγής του εφεσείοντα, λόγω έλλειψης δικαιοδοσίας, με την έφεσή του επεδίωξε εκ νέου ακύρωση της ανάθεσης σε αυτόν καθηκόντων άλλων από αυτά που ο ίδιος επιθυμούσε.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, απορρίπτοντας την έφεση, αποφάσισε ότι:
Η ανάθεση των καθηκόντων ήταν εσωτερικό διοικητικό μέτρο που δεν ήταν δυνατό να ελεγχθεί σύμφωνα με το Άρθρο 146 του Συντάγματος. Περαιτέρω, η αντίληψη του εφεσείοντα πως με την απάντηση των εφεσιβλήτων ημερ. 1/3/04 δημιουργήθηκε νέα εκτελεστή πράξη στο πλαίσιο της αναθεώρησης της οποίας θα ήταν δυνατό να εξεταστεί η νομιμότητα αυτής της ανάθεσης των καθηκόντων όπως είχε γίνει τότε και που δεν προσβλήθηκε τότε, μέσα στην προθεσμία των 75 ημερών, είναι λανθασμένη. Η διαφωνία των εφεσιβλήτων στο περιεχόμενο των επιστολών του εφεσείοντα, όπως εκδηλώθηκε το 2004, δεν παρήγαγε έννομα αποτελέσματα, αλλά περιλάμβανε τη [*86]γνώμη τους για τα όσα είχαν ήδη συντελεστεί. Από οποιαδήποτε σκοπιά και αν ιδωθεί το θέμα, δεν προσβαλλόταν εκτελεστή διοικητική πράξη και ορθά αυτή απορρίφθηκε ως μη παραδεκτή.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Έφεση.
Έφεση από τον εφεσείοντα εναντίον της απόφασης Δικαστή του Aνωτάτου Δικαστηρίου (Νικολαΐδης, Δ.), (Yπ. Aρ. 545/04), ημερ. 17/1/06.
Χρ. Χατζηστερκώτης, για τον Εφεσείοντα.
Δ. Στεφανίδης, για τους Εφεσίβλητους.
Εx tempore
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο δικαστής Γ. Κωνσταντινίδης.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Η ουσία του παραπόνου του εφεσείοντα, όπως αυτό διατυπώθηκε με επιστολές του δικηγόρου του προς τους εφεσίβλητους, ημερ. 2/1/04 και 9/1/04, αφορούσε στα καθήκοντα που του αναθέτονταν, κατά περιόδους, μεταξύ Μαΐου 1997 και Μαΐου του 2001, ως λιμενικού μηχανοδηγού στο λιμάνι Λεμεσού.
Ο συνάδελφός μας πρωτοδίκως, αφού αναφέρθηκε στη νομολογία σύμφωνα με την οποία η ανάθεση καθηκόντων αποτελεί εσωτερικό διοικητικό μέτρο και όχι εκτελεστή διοικητική πράξη που να μπορεί να αποτελέσει το αντικείμενο προσφυγής δυνάμει του Άρθρου 146 του Συντάγματος, απέρριψε την προσφυγή ως απαράδεκτη.
Ενώπιόν μας ο ευπαίδευτος συνήγορος του εφεσείοντα υποστήριξε πως, η ανάθεση καθηκόντων στην περίπτωση ήταν εκτελεστή, παρά τη νομολογία μας, ενόψει των επιπτώσεων που είχε ιδίως η αποστέρηση της δυνατότητας υπερωριακής εργασίας για την οποία θα αμειβόταν με επιπρόσθετα ποσά. Υποβάλαμε στον κ. Χατζηστερκώτη ερώτημα αναφορικά με τη λογική με την οποία πράξη που ο ίδιος θεωρεί εκτελεστή και που έγινε χρόνια προηγουμένως (μέχρι το 2001) θα μπορούσε να προσβληθεί με προσφυγή που ασκήθηκε το 2004. Η απάντηση ήταν η ακόλουθη: Στην πραγματικότητα αντικείμενο της προσφυγής δεν ήταν αυτή καθ’ αυτή η ανάθεση των καθηκόντων που έγινε κατά την περίοδο μέ[*87]χρι το 2001 αλλά η αρνητική απάντηση των εφεσιβλήτων όταν με δική τους επιστολή, ημερ. 1/3/04, δε συμφώνησαν με τις δικές του θέσεις όπως τις διατύπωσε στις επιστολές του δικηγόρου του ημερ. 2/1/04 και 9/1/04 ότι, καθ’ όλη εκείνη την περίοδο, ενόψει των καθηκόντων που του αναθέτονταν, είχε τύχει άνισης μεταχείρισης έναντι των συναδέλφων του.
Συμφωνούμε με το συνάδελφό μας πως η ανάθεση των καθηκόντων ήταν εσωτερικό διοικητικό μέτρο που δεν ήταν δυνατό να ελεγχθεί σύμφωνα με το Άρθρο 146 του Συντάγματος. Περαιτέρω, η αντίληψη του εφεσείοντα πως με την απάντηση των εφεσιβλήτων ημερ. 1/3/04 δημιουργήθηκε νέα εκτελεστή πράξη στο πλαίσιο της αναθεώρησης της οποίας θα ήταν δυνατό να εξεταστεί η νομιμότητα αυτής της ανάθεσης των καθηκόντων όπως είχε γίνει τότε και που δεν προσβλήθηκε τότε, μέσα στην προθεσμία των 75 ημερών, είναι λανθασμένη. Η διαφωνία των εφεσιβλήτων στο περιεχόμενο των επιστολών του εφεσείοντα, όπως εκδηλώθηκε το 2004, δεν παρήγαγε έννομα αποτελέσματα αλλά περιλάμβανε τη γνώμη τους για τα όσα είχαν ήδη συντελεστεί. Από οποιαδήποτε σκοπιά και αν ιδωθεί το θέμα, δεν προσβαλλόταν εκτελεστή διοικητική πράξη και ορθά αυτή απορρίφθηκε ως μη παραδεκτή.
Η έφεση απορρίπτεται με €1.500 έξοδα περιλαμβανομένου του Φ.Π.Α. εναντίον του εφεσείοντα.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο