(2010) 3 ΑΑΔ 333
[*333]18 Ιουνίου, 2010
[ΑΡΤΕΜΗΣ, Π., ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ,
ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ/στές]
SIGMA RADIO T.V. LTD,
Εφεσείοντες,
ν.
ΑΡΧΗΣ ΡΑΔΙΟΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ ΚΥΠΡΟΥ (ΑΡ. 1),
Εφεσιβλήτων.
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 129Α/2007)
Διοικητική Πράξη ― Σύνθετη διοικητική ενέργεια ― Η νομολογία και η βιβλιογραφία ως προς την απορρόφηση των προπαρασκευαστικών πράξεων μιας σύνθετης διοικητικής πράξης, στην τελική απόφαση ― Περιστάσεις της εφαρμογής των πορισμάτων της νομολογίας και της βιβλιογραφίας, στα γεγονότα της κριθείσας περίπτωσης.
Έννομο Συμφέρον ― Καταδικασθέντος σε διοικητικό πρόστιμο, να συμπροσβάλει την καταδίκη του στην προσφυγή κατά της επιβληθείσας ποινής ― Υπάρχει έννομο συμφέρον, αφού η απόφαση για την καταδίκη συγχωνεύεται στην απόφαση για την ποινή.
Αρχή Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου ― Διοικητικές ποινές ― Συγχώνευση των προπαρασκευαστικών πράξεων στην τελική πράξη της επιβολής διοικητικού προστίμου.
Οι εφεσείοντες αξίωσαν την ανατροπή της πρωτόδικης απόφασης, με την οποία είχε απορριφθεί η προσφυγή τους κατά της επιβολής διοικητικού προστίμου από τους εφεσίβλητους σε βάρος τους.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, επιτρέποντας την έφεση, αποφάσισε ότι:
Δεν είναι ορθή η διαπίστωση του πρωτόδικου Δικαστηρίου, ότι το μόνο το οποίο προσβάλλεται εν προκειμένων είναι η επιβολή του διοικητικού προστίμου για τη συγκεκριμένη παράβαση. Το αιτητικό της προσφυγής αφορά στην τελική απόφαση των εφεσιβλήτων, στην οποία απορροφήθηκαν όλες οι προηγούμενες προπαρασκευαστικές πράξεις, [*334]μεταξύ των οποίων και η καταδίκη για παραβάσεις του Κώδικα Δημοσιογραφικής Δεοντολογίας για τα Ηλεκτρονικά Μ.Μ.Ε., οι οποίες και συμπροσβάλλονται. Άλλωστε, στους λόγους ακυρότητας, προσδιορίζονται με επάρκεια τα όσα οι εφεσείοντες επιθυμούσαν να προωθήσουν και, σαφώς, γίνεται αναφορά στην καταδίκη τους.
Τα περί έλλειψης εννόμου συμφέροντος των εφεσειόντων, επίσης, δεν ευσταθούν. Οι εφεσείοντες κρίθηκαν ένοχοι για συγκεκριμένες παραβάσεις του Κώδικα, έστω κι αν γι’ αυτές δεν τους έχει επιβληθεί ποινή. Η νομιμότητα της ενοχής τους γι’ αυτές τις παραβάσεις, που έχει συγχωνευθεί στην τελική απόφαση της ποινής, θα πρέπει να εξεταστεί.
Η έφεση επιτυγχάνει με έξοδα.
Αναφερόμενη Υπόθεση:
Tamassos Tobacco Suppliers & Co ν. Δημοκρατίας (1992) 3 Α.Α.Δ. 60.
Έφεση.
Έφεση από τους εφεσείοντες εναντίον της απόφασης Δικαστή του Aνωτάτου Δικαστηρίου (Φωτίου, Δ.), (Υπόθεση Aρ. 971/06), ημερ. 24/7/07.
Α. Τσάρκατζης για Χ. Πατσαλίδη, για τους Εφεσείοντες.
Θ. Ραφτοπούλου για Α. Ευαγγέλου, για τους Εφεσίβλητους.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΗΣ, Π.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει η Δικαστής Παπαδοπούλου.
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ.: Αδελφός μας Δικαστής απέρριψε την Προσφυγή Αρ. 971/2006, που καταχώρισαν οι εφεσείοντες εναντίον της απόφασης των εφεσιβλήτων, με την οποία τους επιβλήθηκε διοικητικό πρόστιμο για παράβαση του Άρθρου 26(2) του περί Ραδιοφωνικών και Τηλεοπτικών Σταθμών Νόμου του 1998, (Ν.7(Ι)/1998), (όπως τροποποιήθηκε), (ο «Νόμος). Έκρινε, παρά το γεγονός ότι οι εφεσείοντες, μεταξύ άλλων, βρέθηκαν ένοχοι και για παραβάσεις της παραγράφου (4) του Μέρους Ι του Κώδικα Δημοσιογραφικής Δεοντολογίας για τα Ηλεκτρονικά ΜΜΕ - (Παράρτημα VIII - Κ.Δ.Π. 10/2000) - (ο «Κώδικας»), οι οποίες εξετάζονται μόνο μετά από αίτηση της Επιτροπής Δημοσιογραφικής Δεο[*335]ντολογίας - (Άρθρο 41(Α)(Ι) του Μέρους ΧΙΑ του Νόμου) - ότι η απόφαση των εφεσιβλήτων ήταν νομικά ορθή. Το επιβληθέν διοικητικό πρόστιμο δεν αφορούσε τις συγκεκριμένες παραβάσεις ούτε αυτές, καθ’ οιονδήποτε τρόπο, επέδρασαν στο ύψος του. Περαιτέρω, απέρριψε την προσφυγή και για το λόγο ότι, από το αιτητικό της, απουσίαζε οποιαδήποτε αναφορά σε παράβαση κανονισμών του Κώδικα. Η προσφυγή αφορούσε μόνο παράβαση του Άρθρου 26(2) του Νόμου.
Με την παρούσα, οι εφεσείοντες διατείνονται ότι είναι εσφαλμένη η κατάληξη του πρωτόδικου Δικαστηρίου. Υποστηρίζουν, με αναφορά σε νομολογία, ότι, με την προσφυγή τους, αμφισβητούσαν τη νομιμότητα της απόφασης των εφεσιβλήτων στο σύνολό της και ότι η επιβολή του διοικητικού προστίμου αποτελεί την τελική πράξη σύνθετης διοικητικής ενέργειας, η μόνη που παραδεκτώς προσβάλλεται. Οι προηγηθείσες πράξεις, υπέβαλαν, προπαρασκευαστικές αυτής, όπως η απόφαση περί της ενοχής τους σε διάφορες παραβάσεις, έστω και αν δεν τους έχει επιβληθεί γι’ αυτές διοικητικό πρόστιμο, έχουν συγχωνευθεί στην τελική, με επακόλουθο την απώλεια της εκτελεστότητάς τους.
Οι εφεσίβλητοι, χωρίς να διαφωνούν ότι η απόφασή τους για επιβολή διοικητικού προστίμου αποτελεί την τελική πράξη σύνθετης διοικητικής ενέργειας, με αναφορά στον Κανονισμό 4(2)(β)(ιι) του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου 1962 και στο αιτητικό της προσφυγής, με το οποίο ζητείται μόνο ακύρωση της απόφασης για την επιβολή του διοικητικού προστίμου ύψους £2.000, για παράβαση εκ μέρους των εφεσειόντων του Άρθρου 26(2) του Νόμου, υπεραμύνθηκαν της πρωτόδικης απόφασης. Η απόφαση, υποστήριξαν, με την οποία οι εφεσείοντες κρίθηκαν ένοχοι για παραβάσεις του Κώδικα, για τις οποίες δεν επιβλήθηκε οποιαδήποτε κύρωση, δεν έχει απορροφηθεί από την τελική απόφαση, για να συμπροσβάλλεται. Περαιτέρω, επανέλαβαν ό,τι και πρωτόδικα έθεσαν, δηλαδή ότι οι εφεσείοντες στερούνται εννόμου συμφέροντος να αμφισβητήσουν την απόφασή τους, αφού για τις παραβάσεις του Κώδικα δεν τους έχει επιβληθεί οποιαδήποτε κύρωση και, άρα, δε θα αποκομίσουν οποιοδήποτε όφελος με την ακύρωση της καταδίκης τους.
Στα Πορίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου της Επικρατείας, 1929-1959, σελ. 244, σε σχέση με τη σύνθετη διοικητική ενέργεια, αναφέρονται τα εξής:-
«Μετά την έκδοσιν της διοικητικής πράξεως της αποτελού[*336]σης το τέρμα της όλης συνθέτου διοικητικής ενεργείας, αύτη αποτελεί έκτοτε ενιαίαν πράξιν, πλήρως συντελεσθείσαν, και συνεπώς εφεξής προσβλητή είναι μόνον η τελευταία πράξις, ουχί δε αυτοτελώς μεμονωμένη και ενδιάμεσος πράξις, ήτις απώλεσε την ιδίαν αυτής αυτοτέλειαν συγχωνευθείσα εις την τελικήν. Προσβαλλομένης όμως της τελικής πράξεως παραδεκτώς προσβάλλονται και λόγοι αναγόμενοι εις τας μερικωτέρας και συγχωνευθείσας πράξεις, η διαπίστωσις δε της ακυρότητος τινός εξ αυτών επιφέρει την ακυρότητα των ακολουθησασών μερικωτέρων πράξεων, διά την έκδοσιν των οποίων η κριθείσα ως παράνομος αποτελεί νόμιμον προϋπόθεσιν.»
Τα ίδια, επίσης, επαναλαμβάνονται στο σύγγραμμα του Π.Δ. Δαγτόγλου - Γενικό Διοικητικό Δίκαιο, Τέταρτη Αναθεωρημένη ΄Εκδοση, παράγραφος 576:-
«Η σύνθετη διοικητική ενέργεια αποτελεί ενιαία διοικητική διαδικασία. Από την ενότητα αυτή προκύπτουν ουσιαστικές και δικονομικές συνέπειες. Οι ουσιαστικές συνέπειες αφορούν το κύρος των επί μέρους πράξεων και της όλης διοικητικής ενέργειας: το κύρος καθεμιάς από τις διαδοχικές πράξεις εξαρτάται και από το κύρος όλων των προηγούμενων (προπαρασκευαστικών) πράξεων. Το νομικό ελάττωμα μιας προπαρασκευαστικής πράξεως συμπαρασύρει μάλιστα στην ακυρωσία όχι μόνο όλες τις επόμενες πράξεις, συμπεριλαμβανομένης και της τελικής, αλλά κατά κανόνα την όλη διοικητική ενέργεια. ...»
Στην Tamassos Tobacco Suppliers & Co ν. Δημοκρατίας (1992) 3 Α.Α.Δ. 60, αναφέρονται, στη σελ. 68, τα εξής:-
«Η τελική πράξη, γνωστή ως σύνθετη στο διοικητικό δίκαιο, απορροφά μετά την έκδοσή της τα συνθετικά της στοιχεία τα οποία χάνουν την αυτοτέλειά τους.»
Έχουμε εξετάσει τις θέσεις των μερών και, με κάθε εκτίμηση προς τον αδελφό μας Δικαστή, δε συμφωνούμε με τη διαπίστωσή του ότι το μόνο το οποίο προσβάλλεται είναι η επιβολή του διοικητικού προστίμου για τη συγκεκριμένη παράβαση. Το αιτητικό της προσφυγής αφορά στην τελική απόφαση των εφεσιβλήτων, στην οποία απορροφήθηκαν όλες οι προηγούμενες προπαρασκευαστικές πράξεις, μεταξύ των οποίων και η καταδίκη για παραβάσεις του Κώδικα, οι οποίες και συμπροσβάλλονται. Άλλωστε, στους λόγους ακυρότητας, προσδιορίζονται με επάρκεια τα όσα οι εφεσείοντες επιθυμούσαν να προωθήσουν και, σαφώς, γίνεται [*337]αναφορά στην καταδίκη τους.
Τα περί έλλειψης εννόμου συμφέροντος των εφεσειόντων, επίσης, δεν ευσταθούν. Οι εφεσείοντες κρίθηκαν ένοχοι για συγκεκριμένες παραβάσεις του Κώδικα, έστω κι αν γι’ αυτές δεν τους έχει επιβληθεί ποινή. Η νομιμότητα της ενοχής τους γι’ αυτές τις παραβάσεις, που έχει συγχωνευθεί στην τελική απόφαση της ποινής, θα πρέπει να εξεταστεί.
Η έφεση επιτυγχάνει, με €2.000 έξοδα, πλέον Φ.Π.Α., υπέρ των εφεσειόντων.
Η πρωτόδικη απόφαση ακυρώνεται.
Θα πρέπει, στη συνέχεια, να ορίσουμε την προσφυγή, για να εξετάσουμε τους εγειρόμενους με αυτήν λόγους ακύρωσης.
Τα έξοδα πρωτόδικα θα αποφασιστούν στο τέλος της υπόθεσης.
Η έφεση επιτυγχάνει με έξοδα.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο