Shahini Reza και Άλλος ν. Υπουργείου Εσωτερικών και Άλλων (2010) 3 ΑΑΔ 461

(2010) 3 ΑΑΔ 461

[*461]17 Σεπτεμβρίου, 2010

[ΑΡΤΕΜΗΣ, Π., ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ,

ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ/στές]

1. REZA SHAHINI,

2. AVEZOU BAVANI,

Εφεσείοντες - Αιτητές,

ν.

1.  ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ,

2.  ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ,

3.  ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ ΑΣΥΛΟΥ,

Εφεσιβλήτων - Καθ΄ων η αίτηση.

(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 164/2007)

 

Αναθεωρητική Αρχή Προσφύγων ― Απόρριψη Ιεραρχικής προσφυγής αιτητή ασύλου ― Όρια του αναθεωρητικού ελέγχου της ― Ειδικά το ζήτημα της επανακρόασης του αιτητή από την Αναθεωρητική Αρχή.

Οι εφεσείοντες ζήτησαν την ανατροπή της πρωτόδικης δικαστικής απόφασης, η οποία ήταν απορριπτική της προσφυγής τους κατά της επίδικης απόφασης της Αναθεωρητικής Αρχής Προσφύγων.

Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, απορρίπτοντας την έφεση, αποφάσισε ότι:

1.  Το τι ουσιαστικά ζητούν οι εφεσείοντες είναι η επανεκτίμηση των γεγονότων με απώτερο σκοπό την υποκατάσταση της αρμοδιότητας της Αναθεωρητικής Αρχής από το εφετείο, πράγμα ανεπίτρεπτο.

2.  Δεν υφίσταται υποχρέωση περαιτέρω ακρόασης ενώπιον της Αναθεωρητικής Αρχής, (Άρθρο 28Ζ του Νόμου), εκτός αν οι αιτητές προβάλλουν νέα στοιχεία στο στάδιο της ιεραρχικής προσφυγής, κάτι που δεν συμβαίνει στην παρούσα περίπτωση.

Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.

[*462]Αναφερόμενες Υποθέσεις:

Latif ν. Αναθεωρητικής Αρχής Προσφύγων (2006) 3 Α.Α.Δ. 533,

Shahadat v. Δημοκρατίας (2006) 3 Α.Α.Δ. 573.

Έφεση.

Έφεση από τους εφεσείοντες εναντίον της απόφασης Δικαστή του Aνωτάτου Δικαστηρίου (Κωνσταντινίδης, Δ.), (Υπόθεση Aρ. 31/06), ημερ. 4/9/07.

Α. Προδρόμου, για τους Εφεσείοντες.

Γ. Χ”Χάννα, Δικηγόρος της Δημοκρατίας για τους Εφεσίβλητους.

Cur. adv.vult.

ΑΡΤΕΜΗΣ, Π.:  Την απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Παμπαλλής.

ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.:  Οι εφεσείοντες είναι σύζυγοι και κατάγονται από το Ιράν.  Αποτελεί πυρήνα του προβλήματος που τους ώθησε να εγκαταλείψουν τη χώρα τους, η δημοσιογραφική ιδιότητα του εφεσείοντα 1.

Η Αναθεωρητική Αρχή Προσφύγων, απέρριψε τη διοικητική προσφυγή των εφεσειόντων με αίτημα για άσυλο.  Αυτοί κρίθηκαν αναξιόπιστοι «για λόγους  που ευκρινώς προκύπτουν από το κείμενο της προσβαλλόμενης απόφασης» όπως ανέφερε ο αδελφός πρωτόδικος Δικαστής που εκδίκασε την προσφυγή που καταχώρησαν οι εφεσείοντες κατά της πιο πάνω απόφασης της Αναθεωρητικής Αρχής.  Γίνεται εξειδικευμένη αναφορά στις διαπιστωθείσες αδυναμίες και αντιφάσεις.  Καταλήγει δε το πρωτόδικο Δικαστήριο με το εξής σκεπτικό.

                                                                                                                   «Το κατά πόσο όμως έχει πράγματι διωχθεί είναι ζητούμενο και ο εντοπισμός αδυναμιών και αντιφάσεων, αναφερομένων μάλιστα στα κρίσιμα αυτών των ισχυρισμών, ευλόγως συναρτήθηκε προς την εν γένει αξιοπιστία τους.  Από τον έλεγχο τους προκύπτει πως ευλόγως οδήγησαν σε αρνητικά για την αξιοπιστία τους συμπεράσματα και δεν παρέχεται περιθώριο παρέμβασης.».

[*463]Το κύριο επιχείρημα που υποβλήθηκε από τους εφεσείοντες, όπως προτάθηκε και πρωτοδίκως, είναι ότι η Αναθεωρητική Αρχή, δεν αιτιολόγησε επαρκώς την απόφαση της σε βαθμό που κατέστησε, όπως πρόβαλαν, το δικαστικό έλεγχο αναποτελεσματικό, και κακώς, το σκεπτικό αυτό υιοθετήθηκε πρωτοδίκως.

Αυτή η εισήγηση δεν μας βρίσκει σύμφωνους.  Στην πρωτόδικη απόφαση αναφέρονται λεπτομερώς οι εντοπισθείσες αντιφάσεις και διαπιστωθείσες αδυναμίες, που προέκυψαν, όπως επισημαίνεται πρωτοδίκως, από τις συνεντεύξεις των δυο εφεσειόντων.  Το τι ουσιαστικά ζητούν οι εφεσείοντες είναι η επανεκτίμηση των γεγονότων με απώτερο σκοπό την υποκατάσταση της αρμοδιότητας της Αναθεωρητικής Αρχής από το εφετείο, πράγμα ανεπίτρεπτο (Latif ν. Αναθεωρητικής Αρχής Προσφύγων (2006) 3 Α.Α.Δ. 533).

Το άλλο σκέλος της επιχειρηματολογίας των εφεσειόντων, εδράζεται στην απουσία ακρόασης, που κατά την εισήγηση τους έπρεπε να γίνει στο επίπεδο συζήτησης ενώπιον της Αναθεωρητικής Αρχής Προσφύγων. 

Ούτε αυτή η εισήγηση μας βρίσκει σύμφωνους.  Δεν υφίσταται υποχρέωση περαιτέρω ακρόασης ενώπιον της Αναθεωρητικής Αρχής, (Άρθρο 28Ζ του Νόμου) εκτός αν οι αιτητές προβάλλουν νέα στοιχεία στο στάδιο της ιεραρχικής προσφυγής, κάτι που δεν συμβαίνει στην παρούσα περίπτωση (Shahadat v. Δημοκρατίας (2006) 3 Α.Α.Δ. 573).

Με γνώμονα τα πιο πάνω η έφεση απορρίπτεται με €1.500,00 έξοδα, υπέρ των εφεσιβλήτων και εναντίον των εφεσειόντων.

Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.


 


cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο