Cylaw

Ρούσος Χαράλαμπος ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (2014) 3 ΑΑΔ 478

ECLI:CY:AD:2014:C796

(2014) 3 ΑΑΔ 478

[*478]17 Οκτωβρίου, 2014

[ΝΑΘΑΝΑΗΛ, ΠΑΝΑΓΗ, ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ,

ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Δ/στές]

ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΡΟΥΣΟΥ,

Εφεσείων,

ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ

ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,

Εφεσιβλήτων.

(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 33/2010)

(Υπόθεση Αρ. 161/2008)

Δημόσιοι Υπάλληλοι ― Προαγωγές ― Προσόντα ― Κατά πόσο πρόσθετο προσόν μπορεί να προσμετρήσει στην κρίση της Ε.Δ.Υ. για σκοπούς προαγωγής, την στιγμή που ήδη χρησιμοποιήθηκε για σκοπούς προηγούμενου διορισμού του υποψηφίου ― Επισκόπηση των συναφών νομολογιακών πορισμάτων και υπαγωγή των επιδίκων γεγονότων.

Ο εφεσείων, ως επιτυχών διάδικος, εφεσίβαλε την αρνητική γι’ αυτόν κρίση του Πρωτόδικου Δικαστηρίου επί των λόγων ακυρώσεως που προώθησε πρωτοδίκως, οι οποίοι απερρίφθησαν.

Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, επιτρέποντας την έφεση, αποφάσισε ότι:

Παραμένει λοιπόν προς εξέταση κατά πόσο το MBA μπορούσε ή όχι να προσμετρήσει στην κρίση της Ε.Δ.Υ. και να συνυπολογιστεί για σκοπούς προαγωγής τη στιγμή που όντως χρησιμοποιήθηκε για το διορισμό του εφεσείοντος στην προηγούμενη θέση. Εδώ είναι που διαφωνούν οι διάδικοι με αναφορά κατ’ ουσίαν στην ίδια νομολογία. Κρίνεται, με όλη την εκτίμηση, λανθασμένη η πρωτόδικη κρίση. Δεν έχει καθιερωθεί από τη νομολογία γενική αρχή απαγορευτική της εκ νέου για σκοπούς προαγωγής εκτίμησης προσόντος με το οποίο υπάλληλος διορίστηκε σε αρχική ή προηγούμενη θέση. Το ζητούμενο είναι, όπως εισηγήθηκε ο συνήγορος του εφεσείοντος, ότι το MBA έπρεπε να εξεταστεί από την Ε.Δ.Υ κατά πόσο ήταν σχετικό με τα [*479]προσόντα του σχεδίου υπηρεσίας και να αξιολογηθεί ανάλογα από το διοικητικό όργανο, κρίση που δεν μπορεί να γίνει από το αναθεωρητικό Δικαστήριο και κατ’ επέκταση την Ολομέλεια. Αυτό δεν έγινε. Αγνοήθηκε, και η διαφαινόμενη άποψη της Ε.Δ.Υ., χωρίς να αναφερθεί ρητώς, ήταν ότι το MBA δεν μπορούσε να συνυπολογιστεί επειδή δεν απαιτείτο πρόσθετο προσόν από το σχέδιο υπηρεσίας για την επίδικη θέση. Η απλή ικανοποίηση της απαιτούμενης από το σχέδιο υπηρεσίας πενταετούς πείρας στην προηγούμενη θέση, επέτρεπε στον υπάλληλο να είναι βεβαίως υποψήφιος για προαγωγή. Αυτό όμως δεν εξαντλεί το θέμα. Η αξιολόγηση γίνεται πάντοτε σε συνάρτηση με περαιτέρω συγκριτικά στοιχεία, τα οποία σχετίζονται με τα κριτήρια προαγωγής, ήτοι, την αξία, τα προσόντα και την αρχαιότητα. Διαφορετικά το διορίζον όργανο, χωρίς να σταθμίζει άλλα κριτήρια και χωρίς σύγκριση των υποψηφίων, δεν θα είναι σε θέση να προβαίνει σε οποιαδήποτε επιλογή. Επομένως, το πρωτόδικο Δικαστήριο έσφαλε στην πρωταρχική του θεώρηση, ότι εφόσον δεν ζητούνταν άλλα προσόντα πέραν της πενταετούς πείρας, δεν θα μπορούσε να εξεταστεί και συνεκτιμηθεί από το Γενικό Διευθυντή και την Ε.Δ.Υ. το MBA, ή, οποιοδήποτε άλλο προσόν. Το ζητούμενο είναι η χρήση του ίδιου προσόντος στην ίδια έκταση. Και όταν πρόκειται για εξέταση του ίδιου προσόντος για σκοπούς προαγωγής ενδέχεται το προσόν να αποκτά τη δική του δυναμική, ανάλογα με τις απαιτήσεις του σχεδίου υπηρεσίας. Η νομολογία, επιβάλλει στο διοικητικό όργανο να συσταθμίζει, στο βαθμό και την έκταση που το ίδιο κατά εύλογη διακριτική ευχέρεια κρίνει ορθό, οποιοδήποτε προσόν το οποίο κατέχεται όταν το σχέδιο υπηρεσίας δεν προνοεί για πρόσθετα προσόντα ούτε καθορίζει κάποιο προσόν ως πρόσθετο ή ως πλεονέκτημα. Το προσόν πρέπει να καθοριστεί ως σχετικό ή μη με τα καθήκοντα της θέσης και να αποδοθεί σ’ αυτό η ανάλογη βαρύτητα, ώστε ούτε να είναι υπερβολική φθάνοντας στο σημείο της έκδηλης υπεροχής, ούτε και να είναι εντελώς οριακή όπως θα ήταν αν δεν ήταν σχετικό με τα καθήκοντα της θέσης.

Η έφεση επέτυχε με έξοδα.

Αναφερόμενες Υποθέσεις:

Χατζηγεωργίου ν. ΚΥΣΑΤΣ (2008) 3 Α.Α.Δ. 82,

Καντούνας ν. Δημοκρατίας (2010) 3 Α.Α.Δ. 344,

Θεοδοσίου ν. Δημοκρατίας (2014) 3 Α.Α.Δ. 64, ECLI:CY:AD:2014:C145,

Σιεκκερής ν. Δημοκρατίας (2007) 4 Α.Α.Δ. 615,

[*480]Δημοκρατία ν. Πογιατζή (2001) 3 Α.Α.Δ. 787,

Δημοκρατία κ.ά. ν. Κόκκινος κ.ά. (2005) 3 Α.Α.Δ. 199,

Χαραλαμπίδης κ.ά. ν. Δημοκρατίας, Υπόθ. Αρ. 327/2006 κ.ά., ημερ. 6.7.2007,

Ανδρέας Χατζηβασιλείου ν. Δημοκρατίας, Υπόθ. Αρ. 796/96, ημερ. 31.3.1998,

Πούρος ν. Δημοκρατίας (2001) 3 Α.Α.Δ. 374,

Δημοκρατία ν. Παπαδοπούλου (2002) 3 Α.Α.Δ. 329,

Μαρία Στυλιανού-Λοττίδη κ.ά. ν. Δημοκρατίας, Υπόθ. Αρ. 1721/09 κ.ά., ημερ. 25.7.2012,

Μικελλίδης κ.ά. ν. Δημοκρατίας, Υπόθ. Αρ. 954/2005 κ.ά., ημερ. 5.2.2008,

Σκουφάρη ν. Δημοκρατίας, Υπόθ. Αρ. 514/2009, ημερ. 14.8.2013,

Τρύφωνος ν. Δημοκρατίας (2010) 3 Α.Α.Δ. 377,

Παναγή ν. Δημοκρατίας (2011) 3 Α.Α.Δ. 639.

Έφεση.

Έφεση από τον Αιτητή εναντίον της απόφασης Δικαστή του Ανωτάτου Δικαστηρίου (Κληρίδης, Δ.), (Υπόθεση Αρ. 161/08), ημερ. 19/2/10.

Α. Κωνσταντίνου, για τον Εφεσείοντα.

Ρ. Παπαέτη-Χατζηκώστα (κα), Ανώτερη Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Εφεσίβλητους.

Ν. Παρτασίδου (κα) για Α. Τριανταφυλλίδη, για το Ενδιαφερόμενο Μέρος.

Cur. adv. vult.

ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από τον Δικαστή Ναθαναήλ.

[*481]ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ.: Ο εφεσείων ως επιτυχών διάδικος εφεσιβάλλει την αρνητική γι’ αυτόν κρίση του πρωτόδικου Δικαστηρίου επί των λόγων ακυρώσεως που προώθησε πρωτοδίκως αλλά απερρίφθησαν. Ως η νομολογία έχει επιβεβαιώσει, το δικαίωμα επιτυχόντος διαδίκου να προσβάλει αρνητική γι’ αυτόν κρίση δεν αμφισβητείται εφόσον παραμένει ζήτημα προς ζημία αυτού, (Χατζηγεωργίου ν. ΚΥΣΑΤΣ (2008) 3 Α.Α.Δ. 82, Καντούνας ν. Δημοκρατίας (2010) 3 Α.Α.Δ. 344 και Θεοδοσίου ν. Δημοκρατίας (2014) 3 Α.Α.Δ. 64, ECLI:CY:AD:2014:C145).

Ο εφεσείων είχε προαχθεί στη θέση του Λειτουργού Εμπορίου και Βιομηχανίας Α΄, Υπηρεσίες Εμπορίου και Βιομηχανίας, αλλά η προαγωγή του ακυρώθηκε με απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην υπόθεση Κωνσταντίνος Σιεκκερής ν. Δημοκρατίας (2007) 4 Α.Α.Δ. 615. Ο αιτητής Σιεκκερής προήχθηκε στην επίδικη θέση μετά την ακυρωτική υπέρ του απόφαση και τη νενομισμένη επανεξέταση στην οποία προέβηκε η Ε.Δ.Υ. Την προαγωγή του Σιεκκερή προσέβαλε με την πρωτόδικη προσφυγή του ο εφεσείων με διάφορους λόγους και αιτίες ακύρωσης εκ των οποίων μόνο ένας κρίθηκε υπέρ του. Αυτός αφορούσε στην πεπλανημένη, όπως διαπιστώθηκε, σύσταση του Γενικού Διευθυντή και τη συνακόλουθη παρόμοια κρίση της Ε.Δ.Υ., ως προς το στοιχείο της πείρας, η οποία λανθασμένα λήφθηκε υπόψη σε συνάρτηση όχι με την αμέσως προηγούμενη θέση, αλλά την πλέον απομακρυσμένη.

Απερρίφθησαν όμως οι θέσεις που προώθησε ο εφεσείων ότι υπήρχε πλάνη του Γενικού Διευθυντή και της Ε.Δ.Υ. ως προς τον μεταπτυχιακό του τίτλο και την ορθή αξιολόγηση αυτού, πλάνη ως προς τις ετήσιες εκθέσεις, και ότι η σύσταση του Γενικού Διευθυντή δεν ήταν τρωτή λόγω σύγκρουσης με τα στοιχεία των φακέλων, και, τέλος, ότι ήταν πεπλανημένη η ενέργεια της Ε.Δ.Υ. να καλέσει τον Γενικό Διευθυντή κατά την επανεξέταση να προβεί σε νέα σύσταση.

Η έφεση, όπως έχει λεχθεί, επιδιώκει την ανατροπή του απορριπτικού σκεπτικού του πρωτόδικου Δικαστηρίου ως προς τα ανωτέρω. Ο συνήγορος του εφεσείοντος, όμως, κατά τη συζήτηση της έφεσης, χωρίς να αποσύρει οποιονδήποτε λόγο, επικεντρώθηκε στο λόγο έφεσης που αφορά την πλάνη του Γενικού Διευθυντή και της Ε.Δ.Υ., ως προς το μεταπτυχιακό του εφεσείοντος. Ο εφεσείων, όπως είναι κοινός τόπος, είναι κάτοχος Bachelor of Science in Mechanical Engineering από το Victoria University of Manchester και επίσης διαθέτει Master in Business [*482]Administration (MBA) από το Bradford University. Διορίστηκε στη θέση του Λειτουργού Εμπορίου και Βιομηχανίας με βάση το MBA, εφόσον το σχετικό σχέδιο υπηρεσίας απαιτούσε ως προσόν πανεπιστημιακό δίπλωμα ή τίτλο ή ισότιμο προσόν σε ένα τουλάχιστον από τα θέματα ή συνδυασμό αυτών στα οικονομικά, εμπορικά, διοίκηση επιχειρήσεων, marketing, οικονομικά με λογιστική και οικονομικά με νομικά.

Το ακυρωτικό δικαστήριο στη Σιεκκερής ν. Δημοκρατίας – ανωτέρω – έκρινε ότι η Ε.Δ.Υ. τελούσε υπό πλάνη κατά την προαγωγή του εδώ εφεσείοντος και εκεί ενδιαφερομένου μέρους, διότι το BSc in Mechanical Engineering έτυχε αναφοράς από αυτήν ως να ήταν μεταπτυχιακό προσόν μη προβλεπόμενο από το σχέδιο υπηρεσίας, αλλά σχετικό με τα καθήκοντα της θέσης. Απερρίφθη ο ισχυρισμός ότι η προαγωγή του εφεσείοντος μπορούσε να διασωθεί στη βάση της θεωρίας της επάλληλης αιτιολογίας επειδή αυτός διέθετε και το MBA. Και αυτό διότι η Ε.Δ.Υ., ενώ κατά τη σύγκριση άλλων υποψηφίων ανεφέρθη στα δικά τους μεταπτυχιακά προσόντα, ουδέν ανέφερε σε σχέση με το MBA του εφεσείοντος. Επομένως, ήταν αναγκαίο για την Ε.Δ.Υ. να εξέταζε κατά πόσο ο εφεσείων διέθετε μεταπτυχιακό προσόν και εάν ναι, κατά πόσο αυτό ήταν ή όχι σχετικό με τα καθήκοντα της θέσης. Δεν ήταν αρκετό το γεγονός ότι στους πίνακες των διοριστέων που είχε ενώπιον της η Ε.Δ.Υ. μνημονευόταν το MBA του εφεσείοντος εφόσον δεν έγινε σ’ αυτό παραπομπή και δεν ήταν δυνατό για το Δικαστήριο να αντιληφθεί τι ήταν εκείνο που η Ε.Δ.Υ. έλαβε τελικώς υπόψη για την απόφαση της.

Με τα πιο πάνω δεδομένα ήταν που έγινε η επανεξέταση, η προαγωγή του ενδιαφερομένου μέρους και η πρωτόδικη κρίση που εν μέρει δικαίωσε τον εφεσείοντα. Στην επανεξέταση, ο Γενικός Διευθυντής προώθησε τη θέση ότι το BSc του εφεσείοντος δεν ήταν σχετικό με τα καθήκοντα της θέσης και ως προς αυτό η Ε.Δ.Υ. συμφώνησε αποδίδοντας σ’ αυτό το πρόσθετο προσόν «μειωμένη βαρύτητα». Ο κ. Κωνσταντίνου κατά τη συζήτηση της έφεσης δέχθηκε ότι δεν δημιουργήθηκε οποιοδήποτε δεδικασμένο ως προς υπεροχή του εφεσείοντος σε προσόντα, υπεροχή όμως που, κατά την εισήγηση, εξακολουθεί να έχει.

«….. ώστε να ετίθετο και θέμα πρόσθετων προσόντων αφού το προσόν που απαιτείτο από το σχέδιο υπηρεσίας ήταν πενταετής τουλάχιστον υπηρεσία στη θέση Λειτουργού Εμπορίου και Βιομηχανίας …… Επομένως, εν πάση περιπτώσει, ορθά ήταν που δεν λήφθηκε υπόψη το μεταπτυχιακό προσόν που κατείχε ο αιτητής για σκοπούς προαγωγής στην επίδικη θέση και έτσι ο λόγος τούτος δεν ευσταθεί.»

Κρίνεται, με όλη την εκτίμηση, λανθασμένη η πρωτόδικη κρίση. Δεν έχει καθιερωθεί από τη νομολογία γενική αρχή απαγορευτική της εκ νέου για σκοπούς προαγωγής εκτίμησης προσόντος με το οποίο υπάλληλος διορίστηκε σε αρχική ή προηγούμενη θέση. Το ζητούμενο είναι, όπως εισηγήθηκε ο συνήγορος του εφεσείοντος, ότι το MBA έπρεπε να εξεταστεί από την Ε.Δ.Υ κατά πόσο ήταν σχετικό με τα προσόντα του σχεδίου υπηρεσίας και να αξιολογηθεί ανάλογα από το διοικητικό όργανο, κρίση που δεν μπορεί να γίνει από το αναθεωρητικό Δικαστήριο και κατ’ επέκταση την Ολομέλεια. Αυτό δεν έγινε. Αγνοήθηκε, και, η διαφαινόμενη άποψη της Ε.Δ.Υ. χωρίς να αναφερθεί ρητώς, ήταν ότι το MBA δεν μπορούσε να συνυπολογιστεί επειδή δεν απαιτείτο πρόσθετο προσόν από το σχέδιο υπηρεσίας για την επίδικη θέση.

Η απλή ικανοποίηση της απαιτούμενης από το σχέδιο υπηρεσίας πενταετούς πείρας στην προηγούμενη θέση, επέτρεπε στον υπάλληλο να είναι βεβαίως υποψήφιος για προαγωγή. Αυτό όμως δεν εξαντλεί το θέμα. Η αξιολόγηση γίνεται πάντοτε σε συ[*484]νάρτηση με περαιτέρω συγκριτικά στοιχεία, τα οποία σχετίζονται με τα κριτήρια προαγωγής, ήτοι, την αξία, τα προσόντα και την αρχαιότητα. Διαφορετικά το διορίζον όργανο χωρίς να σταθμίζει άλλα κριτήρια και χωρίς σύγκριση των υποψηφίων δεν θα είναι σε θέση να προβαίνει σε οποιαδήποτε επιλογή. Επομένως, το πρωτόδικο Δικαστήριο έσφαλε στην πρωταρχική του θεώρηση ότι εφόσον δεν ζητούνταν άλλα προσόντα πέραν της πενταετούς πείρας, δεν θα μπορούσε να εξεταστεί και συνεκτιμηθεί από το Γενικό Διευθυντή και την Ε.Δ.Υ. το MBA, ή, οποιοδήποτε άλλο προσόν.

Στη Δημοκρατία ν. Πογιατζή – ανωτέρω – η Ολομέλεια τόνισε ότι ως ζήτημα γενικής αρχής δεν αποκλειόταν προσόν που συγκαταλεγόταν στα απαιτούμενα του σχεδίου υπηρεσίας να αποκτούσε και «πρόσθετη σημασία». Υπάρχει, όπως λέχθηκε, «περιθώριο κατά την αξιολόγηση για συγκριτική προς τα άνω θεώρηση ανάλογα με ό,τι το προσόν επιπλέον εμπεριέχει και σε συνάρτηση πάντοτε με τις ανάγκες της θέσης.». Με αναφορά στην Ανδρέας Χατζηβασιλείου ν. Δημοκρατίας, υπόθ. αρ. 796/96, ημερ. 31.3.1998, αναφέρθηκε ότι μπορούσε να λαμβανόταν υπόψη η υψηλότερη αξιολόγηση ενός υποψηφίου κατά τη σύγκριση στη διαδικασία προαγωγής έστω και αν οι ορισμένες ιδιότητες, όπως πρωτοβουλία, οργανωτική ικανότητα, ευθυκρισία κλπ., συγκαταλέγονταν στα βασικά απαιτούμενα προσόντα. Ίσχυαν, καθώς λέχθηκε, τα όσα ορίζει η νομολογία σχετικά με τα πρόσθετα προσόντα, μνημονεύοντας τη Πούρος ν. Δημοκρατίας (2001) 3 Α.Α.Δ. 374).

Στη μεταγενέστερη απόφαση Δημοκρατία κ.ά. ν. Κόκκινος κ.ά. (2005) 3 Α.Α.Δ. 199, στην οποία ιδιαιτέρως παραπέμπουν εδώ η εφεσίβλητη και το ενδιαφερόμενο μέρος, δεν έγινε αναφορά στη Δημοκρατία ν. Πογιατζή – ανωτέρω –. Όπως σημείωσε το πρωτόδικο Δικαστήριο, και ορθά, «η απόφαση στην υπόθεση Κόκκινος δεν προσφέρεται ως θέτουσα την αρχή, σύμφωνα με την οποία δεν είναι επιτρεπτή η χρησιμοποίηση ενός προσόντος ως πρόσθετου υπέρ ενός υποψηφίου, αφ΄ ης στιγμής το ίδιο τούτο προσόν είχε ήδη χρησιμοποιηθεί προς ικανοποίηση σχεδίου σε προηγούμενη θέση.». Πράγματι, η Δημοκρατία ν. Κόκκινος δεν αφορούσε ευθέως το ζήτημα που εδώ απασχολεί. Σχετιζόταν με προσόν που υπερεκτιμήθηκε από την Ε.Δ.Υ., χωρίς ταυτόχρονα να συνεκτιμήσει και την υπέρτερη πείρα του άλλου υποψηφίου ώστε να γίνει ορθή σύγκριση για σκοπούς προαγωγής. Στη Χαραλαμπίδης ν. Δημοκρατίας – ανωτέρω – διαπιστώθηκε ακριβώς αυτή η διάσταση της Κόκκινος και δεν αναφέρθηκε ότι [*485]απαγορεύεται να ληφθεί υπόψη προσόν το οποίο αποτέλεσε το βάθρο για προηγούμενο διορισμό. Εκείνο το οποίο απαγορεύεται είναι η μετατροπή προσόντος από βασικό προσόν σε πλεονέκτημα, όπως έγινε στη Δημοκρατία ν. Παπαδοπούλου (2002) 3 Α.Α.Δ. 329. Εκεί, βασικό προσόν που ήταν ένα από τα απαιτούμενα και ήταν στην ίδια μοίρα με τα υπόλοιπα, για σκοπούς διορισμού εφόσον δεν διαφοροποιείτο το ένα από το άλλο, κρίθηκε ως μεγαλύτερης βαρύτητας θέτοντας το έτσι, σε διαφορετικό επίπεδο από τα άλλα. Με τον τρόπο αυτό το διορίζον όργανο αλλοίωσε το σχέδιο υπηρεσίας.

Δεν είναι αυτή η περίπτωση που αντιμετωπίζεται εδώ. Την ορθή διάσταση της νομολογίας την έχει παραθέσει ο Κωνσταντινίδης, Δ. στις Μαρία Στυλιανού-Λοττίδη κ.ά. ν. Δημοκρατίας, συνεκδ. υποθ. αρ. 1721/09 κ.ά., ημερ. 25.7.2012, όπου λέχθηκαν τα εξής, τα οποία και υιοθετούνται, αποδεχόμενος τους ισχυρισμούς της Δημοκρατίας και των ενδιαφερομένων μερών που είναι ακριβώς αντίθετοι με αυτούς που εδώ προωθούνται από αυτούς:

«Το δεύτερο θέμα αφορά στον ισχυρισμό ότι το μεταπτυχιακό ορισμένων ενδιαφερομένων προσώπων, στο οποίο ρητά αναφέρεται η ΕΔΥ, μέτρησε διπλά. Αυτό στην περίπτωση των πρώην Νομικών Λειτουργών αφού για το διορισμό τους σε εκείνη τη θέση χρειαζόταν να έχουν και το μεταπτυχιακό που τώρα λήφθηκε ως πρόσθετο. Και εν προκειμένω, σε συμφωνία προς τους αντίθετους ισχυρισμούς των καθ’ ων η αίτηση και των ενδιαφερομένων, δεν θεωρώ ότι τεκμηριώνεται λόγος ακυρότητας με αναφορά στα πιο πάνω. Το σχέδιο υπηρεσίας της ανώτερης θέσης του Δικηγόρου της Δημοκρατίας Α΄ δεν αναφέρεται σε οποιοδήποτε ακαδημαϊκό προσόν ούτε καν σε κατοχή οποιασδήποτε θέσης στο δημόσιο. Απαιτεί άσκηση δικηγορίας για ορισμένα χρόνια και ασφαλώς το μεταπτυχιακό των πιο πάνω θα έπρεπε να συνυπολογιστεί. Διαφορετικά θα είχαμε την εξής περίπτωση. Υποψήφιοι να έχουν ακριβώς τα ίδια ακαδημαϊκά προσόντα, δηλαδή πανεπιστημιακό και μεταπτυχιακό και στην περίπτωση του ενός αυτό να συνυπολογίζεται υπέρ του και στην περίπτωση του άλλου όχι, με αναφορά στο ποιες θέσεις στο δημόσιο κατείχαν προηγουμένως ή και ως ιδιώτες δικηγόροι.»

Σχετικές είναι επίσης και οι αποφάσεις στις Μικελλίδης κ.ά. ν. Δημοκρατίας, συνεκδ. υποθ. 954/2005 κ.ά., ημερ. 5.2.2008, και Σκουφάρη ν. Δημοκρατίας, υπόθ. αρ. 514/2009, ημερ. 14.8.2013, όπου έγινε αναφορά στη Δημοκρατία ν. Κόκκινου [*486]και Δημοκρατία ν. Πογιατζή – ανωτέρω –. Διακρίνεται, ως ανεφέρθη, η περίπτωση χρησιμοποίησης του ίδιου προσόντος στην ίδια έκταση δύο φορές. Ακριβώς το ζητούμενο είναι η χρήση του ίδιου προσόντος στην ίδια έκταση. Και όταν πρόκειται για εξέταση του ίδιου προσόντος για σκοπούς προαγωγής ενδέχεται το προσόν να αποκτά τη δική του δυναμική ανάλογα με τις απαιτήσεις του σχεδίου υπηρεσίας.

Η νομολογία, όπως έχει ήδη αναφερθεί, επιβάλλει στο διοικητικό όργανο να συσταθμίζει στο βαθμό και την έκταση που το ίδιο κατά εύλογη διακριτική ευχέρεια κρίνει ορθό οποιοδήποτε προσόν το οποίο κατέχεται όταν το σχέδιο υπηρεσίας δεν προνοεί για πρόσθετα προσόντα ούτε καθορίζει κάποιο προσόν ως πρόσθετο ή ως πλεονέκτημα. Το προσόν πρέπει να καθοριστεί ως σχετικό ή μη με τα καθήκοντα της θέσης και να αποδοθεί σ’ αυτό η ανάλογη βαρύτητα ώστε ούτε να είναι υπερβολική φθάνοντας στο σημείο της έκδηλης υπεροχής, ούτε και να είναι εντελώς οριακή όπως θα ήταν αν δεν ήταν σχετικό με τα καθήκοντα της θέσης, (Τρύφωνος ν. Δημοκρατίας (2010) 3 Α.Α.Δ. 377 και Παναγή ν. Δημοκρατίας (2011) 3 Α.Α.Δ. 639).

Η έφεση κατά συνέπεια επιτρέπεται ως προς τον ως άνω εξετασθέντα λόγο. Υπό το φως του γεγονότος, όπως διευκρινίστηκε κατά τη συζήτηση, ότι μετά την πρωτόδικη ακυρωτική απόφαση, η Ε.Δ.Υ. επανεξέτασε το θέμα, αλλά προήξε και πάλι το ενδιαφερόμενο μέρος εναντίον δε της απόφασης καταχωρήθηκε νέα προσφυγή, παρέλκει η εξέταση των υπόλοιπων λόγων έφεσης.

Η έφεση επιτρέπεται με έξοδα υπέρ του εφεσείοντος και εναντίον της εφεσίβλητης Δημοκρατίας, ως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο.

Η έφεση επιτυγχάνει με έξοδα.

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο