(1991) 4 ΑΑΔ 1585
[*1585] 8 Μαΐου, 1991
[ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΟΡΦΑΝΙΔΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟΣ,
Αιτητές,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 309/91).
Αναθεωρητική Δικαιοδοσία — Διαφορές Δημοσίου Δικαίου — Αντικείμενο της αναθεωρητικής δικαιοδοσίας ο έλεγχος της νομιμότητας εκτελεστών διοικητικών πράξεων και μόνον — Δυνατότητα ενέργειας των κυβερνητικών οργάνων στη σφαίρα τόσο του δημοσίου όσο και του ιδιωτικού δικαίου: έννοιες και προϋποθέσεις — Νομολογιακά κριτήρια για την κατάταξη της εκάστοτε προσβαλλόμενης πράξης — Η περίπτωση συμβάσεως ιδιωτών με τον Κυπριακό Οργανισμό Τουρισμού για εκτέλεση εργασιών στη Μαρίνα Λάρνακας (έννοια της "μαρίνας") — Μια τέτοια σύμβαση άδειας δεν προωθεί οποιοδήποτε δημόσιο σκοπό, είναι μέρος της επιχειρηματικής δραστηριότητας του Κ.Ο.Τ., ταυτίζεται με διαχείριση ιδιωτικής περιουσίας και δεν αποτελεί έκφραση κυβερνητικής πράξης ή πολιτικής — Το Ανώτατο Δικαστήριο δεν έχει αρμοδιότητα σε θέματα που πηγάζουν από σύμβαση με το δημόσιο ή το νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου και αφορούν το κύρος ή την εκτέλεση σύμβασης και κάθε παρεπόμενη αξίωση — Τέτοιες διαφορές είναι διαφορές ιδιωτικού δικαίου.
Αντικείμενο της παρούσας προσφυγής είναι η ακύρωση της απαγόρευσης στην οποία προέβη ο καθ' ου η αίτηση Κυπριακός Οργανισμός Τουρισμού προς τους αιτητές ως προς την εκτέλεση από αυτούς ορισμένων εργασιών στη Μαρίνα Λάρνακας, την οποία πάντως οι αιτητές είχαν σύμβαση - άδεια από τον Κ.Ο.Τ. να χρησιμοποιούν κατά ορισμένο τρόπο. Εκ μέρους του Κ.Ο.Τ. προβλήθηκε προδικαστική ένσταση αναρμοδιότητας του Ανωτάτου Δικαστηρίου διότι η επίδικη πράξη εκδόθηκε σε εφαρμογή συμβατικών όρων, γεννά ιδιωτική διαφορά και συνιστά αμφισβήτηση για την ερμηνεία και εκτέλεση όρων σύμβασης. [*1586]
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
(1) Το ζήτημα της δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου είναι ζήτημα δημόσιας τάξης· εξετάζεται από το Δικαστήριο και αυτεπάγγελτα. Η δικαιοδοσία του Ανωτάτου Δικαστηρίου πηγάζει από το άρθρο 146 του Συντάγματος και τα άρθρα 3 και 9 των περί Απονομής της Δικαιοσύνης (Ποικίλες Διατάξεις) Νόμων του 1964 έως 1991. Η Αναθεωρητική Δικαιοδοσία του Δικαστηρίου περιορίζεται, από το σύνταγμα, στον έλεγχο της νομιμότητας εκτελεστών διοικητικών πράξεων.
Η δυνατότητα δράσης των οργάνων του κράτους και των οργανισμών δημοσίου δικαίου τόσο στο πεδίο του δημοσίου όσο και του ιδιωτικού δικαίου οδήγησε τη νομολογία στη διαμόρφωση κριτηρίων κατάταξης των εκδιδομένων πράξεων στο δημόσιο δίκαιο, τέτοια κριτήρια είναι η φύση της πράξης, το δημόσιο συμφέρον που σκοπεύει να προαγάγει και το ενδιαφέρον του κοινού γενικά ή μέρους αυτού. Η πράξη, βεβαίως, πρέπει να παράγει νομικά αποτελέσματα με άμεση νομική ισχύ ενώ η συγκεκριμένη εκάστοτε φύση της είναι κρίσιμη όπως και οι εξουσίες και τα καθήκοντα και οι λειτουργίες γενικότερα του οικείου δημόσιου οργανισμού.
(2) Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ο Κ.Ο.Τ. είναι οργανισμός δημοσίου δικαίου που εγκαθιδρύθηκε και διέπεται από τους περί Κυπριακού Οργανισμού Τουρισμού Νόμους του 1969 έως 1985. "Μαρίνα" σημαίνει οποιοδήποτε χώρο στη Δημοκρατία, ο κύριος σκοπός του οποίου είναι ο ελλιμενισμός σκαφών αναψυχής, που κηρύσσεται ως τέτοιος από το Υπουργικό Συμβούλιο με βάση τους περί Ρυθμίσεως Μαρίνων Νόμους του 1977 και 1979.
Οι αιτητές, με την προσφυγή, ουσιαστικά ζητούν την ερμηνεία των όρων της σύμβασης άδειας μεταξύ του Κ.Ο.Τ. και αυτών, κατά τρόπο που να συνάδει με τη δική τους εκδοχή, σχετικά με την έκταση των εργασιών που δικαιούνται να εκτελούν μέσα στη Μαρίνα.
(3) Ο Κ.Ο.Τ., αν και οργανισμός δημοσίου δικαίου, ασκεί λειτουργία και δραστηριότητες τόσο στη σφαίρα του δημόσιου όσο και του ιδιωτικού δικαίου. Η συγκεκριμένη πράξη δεν έγινε για προώθηση οποιουδήποτε δημόσιου σκοπού. Είναι μέρος της επιχειρηματικής δραστηριότητας του οργανισμού. Δεν είναι διάφορος από τη διαχείριση ιδιωτικής περιουσίας. Η διαφορά αναφέρεται στους όρους και εκτέλεση σύμβασης μεταξύ των μερών. Ο Κ.Ο.Τ. δεν άσκησε εν προκειμένω εκτελεστική ή διοικητική εξουσία.
Το Ανώτατο Δικαστήριο δεν έχει αρμοδιότητα σε θέματα που [*1587] πηγάζουν από σύμβαση με το δημόσιο ή το νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου και αφορούν το κύρος ή την εκτέλεση σύμβασης και κάθε παρεπόμενη αξίωση. Η διαφορά μεταξύ των μερών στην προσφυγή αυτή είναι ιδιωτικού δικαίου και ως εκ τούτου δεν υπόκειται στη δικαιοδοσία του Ανωτάτου Δικαστηρίου.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Παντελίδου και Άλλοι ν. Συμβουλίου Υδατοπρομηθείας Λευκωσίας (Α.Ε. 618-650, 654-664, ημερ. 18.10.90)·
Sevastides v. The Electricity Authority of Cyprus (1963) 2 C.L.R. 497·
The Greek Registrar of the Co-Operative Societies etc. v. Nicolaides (1965) 3 C.L.R.164·
Υπόθεση Συμβουλίου Επικρατείας της Ελλάδας Αρ. 43/1934·
Charalambides v. Republic (1982) 3 C.L.R. 403·
Galanos v. C.B.C (1984) 3 C.L.R. 7542.
Προσφυγή.
Προσφυγή για δήλωση ότι η απαγόρευση προετοιμασίας μπογιατίσματος και μπογιατίσματος σκαφών από τους αιτητές μέσα στη Μαρίνα της Λάρνακας είναι άκυρος και παράνομος.
Λ. Γεωργιάδου (Kα.) για τους αιτητές.
Α. Δικηγόρόπουλος, για τους καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
Ο Δικαστής κ. Στυλιανίδης ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση.
ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗΣ, Δ: Οι αιτητές με την προσφυγή αυτή ζητούν τις πιο κάτω θεραπείες:-
"Α. Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η απαγόρευση προετοιμασίας μπογιατίσματος και μπογιατίσματος σκαφών δυνάμει επιστολής ημ. 22/2/91 από τους αιτητές [*1588] μέσα στη Μαρίνα της Λάρνακας είναι άκυρος και παράνομος.
Β. Δήλωση του Δικαστηρίου ότι οι αιτητές δικαιούνται να προβαίνουν σε όλες τις εργασίες συντήρησης και επισκευής σκαφών μέσα στη Μαρίνα της Λάρνακας βάσει της άδειας που έχουν από τον Καθ' ου η Αίτηση.
Γ. Δήλωση του Δικαστηρίου ότι και η προετοιμασία μπογιατίσματος και το μπογιάτισμα σκαφών περιλαμβάνονται στις εργασίες συντήρησης και επισκευής σκαφών μέσα στη Μαρίνα βάσει της άδειας που έχουν οι αιτητές από τον Καθ' ου η Αίτηση."
Ο δικηγόρος του καθ' ου η αίτηση - Κυπριακού Οργανισμού Τουρισμού, (ο "Οργανισμός") - πρόβαλε ότι το Ανώτατο Δικαστήριο δεν έχει δικαιοδοσία να επιληφθεί της προσφυγής αυτής, γιατί η πράξη ή απόφαση, που αποτελεί το αντικείμενο για το οποίο ζητείται θεραπεία, εκδόθηκε κατ' εφαρμογή συμβατικών όρων, και/ή είναι διαφορά ιδιωτικού δικαίου, και/ή αμφισβήτηση για την ερμηνεία και εκτέλεση όρων σύμβασης (licence).
Το πιο πάνω ζήτημα είναι δημόσιας τάξης. Αφορά τη δικαιοδοσία του Δικαστηρίου. Εξετάζεται από το Δικαστήριο και αυτεπάγγελτα.
Η δικαιοδοσία του Δικαστηρίου τούτου πηγάζει από to Άρθρο 146 του Συντάγματος και τα Άρθρα 3 και 9 των περί Απονομής της Δικαιοσύνης (Ποικίλες Διατάξεις) Νόμων του 1964 έως 1991 (Αρ. 33/64, 35/75, 72/77, 59/81, 3/87,158/88,109/91).
Το Ανώτατο Δικαστήριο, συντεταγμένο όργανο της πολιτείας, ασκεί αποκλειστικά και μόνο τις αρμοδιότητες εκείνες που καθορίζουν και οριοθετούν οι συνταγματικές διατάξεις. Σύμφωνα με την παράγραφο 1 του Άρθρου 146 του Συντάγματος, το Δικαστήριο έχει:-
"... αποκλειστικήν δικαιοδοσίαν να αποφασίζη οριστι[*1589]κώς και αμετακλήτως επί πάσης προσφυγής υποβαλλομένης κατ' αποφάσεως, πράξεως ή παραλείψεως οιουδήποτε οργάνου, αρχής ή προσώπου ασκούντων εκτελεστικήν ή διοικητικήν λειτουργίαν επί τω λόγω ότι αύτη είναι αντίθετος προς τας διατάξεις του Συντάγματος ή τον νόμον ή εγένετο καθ' υπέρβασιν ή κατάχρησιν της εξουσίας της εμπεπιστευμένης εις το όργανον ή την αρχήν ή το πρόσωπον τούτο."
Η Αναθεωρητική Δικαιοδοσία του Δικαστηρίου περιορίζεται στον έλεγχο της νομιμότητας εκτελεστών διοικητικών πράξεων.
Ένα όργανο κυβερνητικό, ή οργανισμός δημόσιου δικαίου, δυνατό να ενεργεί, είτε στη σφαίρα του δημόσιου δικαίου, είτε του ιδιωτικού δικαίου. Ενεργεί στη σφαίρα του δημόσιου δικαίου, αν ο πρωταρχικός σκοπός της πράξης ή απόφασής του, στη συγκεκριμένη περίπτωση, είναι η προώθηση δημόσιου σκοπού. Ιδιωτικό δίκαιο είναι το σύνολο των κανόνων που ρυθμίζουν τις σχέσεις μεταξύ υποκειμένων που δεν ασκούν, στη συγκεκριμένη περίπτωση, δημόσια εξουσία.
Κριτήρια για την κατάταξη της πράξης στο δημόσιο δίκαιο είναι η φύση της πράξης ή απόφασης, το δημόσιο συμφέρον που σκοπεύει να προαγάγει και το ενδιαφέρο του κοινού γενικά, ή μέρος αυτού. Η πράξη, βεβαίως, πρέπει να παράγει νομικά αποτελέσματα με άμεση νομική ισχύ - (βλ. Κλεοπάτρα Παντελίδου και Άλλοι ν. Συμβουλίου Υδατοπρομηθείας Λευκωσίας , Αναθεωρητικές Εφέσεις Αρ. 618-650, 654-664, (Απόφαση δόθηκε στις 18 Οκτωβρίου, 1990, δε δημοσιεύτηκε ακόμα)).
Στην υπόθεση Pelopidas Sevastides and The Electricity Authority of Cyprus (1963) 2 C.L.R. 497, στις σελ. 500-501 το Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο είπε:- [*1590]
"In determining whether or not a decision, act or omission of a public corporation, such as the Respondent, is 'a decision, an act or omission of any organ, authority or person, exercising any executive or administrative authority', in the sense of paragraph 1 of Article 146 of the Constitution, due regard must be had not only to its nature and character but also, primarily, to the powers vested in, and duties imposed on, such public corporation and its functions generally, as well as to the particular nature of the decision, act or omission concerned."
Στην υπόθεση The Greek Registrar of the Co-Operative Societies Etc. and Nicos A. Nicolaides (1965) 3 C.L.R. 164, το ακόλουθο κριτήριο τέθηκε από το Δικαστήριο στις σελ. 170-171:-
"In the opinion of the Court it is primarily the nature and character of a particular act or decision which determines whether or not such act or decision comes within the scope of paragraph 1 of Article 146 of the Constitution. Such an issue is one which must be decided on the merits and in the circumstances of each particular case and having due regard to such relevant factors as the office and status of the organ, authority, person or body performing such act or taking such decision, as well as to the circumstances and context in which such act was performed or decision taken. As pointed out by the learned Judge in his Ruling (at p. 16 of the appeal record) the 'same organ may be acting either in the domain of private law or in the domain of public law, depending on the nature of its action'. Ultimately, what is the important and decisive factor in this respect is the nature and character of the particular function which is the subject-matter of a recourse."
Με βάση τις πιο πάνω αρχές, το Δικαστήριο προχωρεί στην εξέταση της φύσης της συγκεκριμένης πράξης που προσβάλλεται.
Ο Οργανισμός είναι οργανισμός δημόσιου δικαίου που [*1591] εγκαθιδρύθηκε και διέπεται από τους περί Κυπριακού Οργανισμού Τουρισμού Νόμους του 1969 έως 1985, (Αρ. 54/ 69, 50/77, 48/78, 62/79, 66/80,63/81,16/85).
Το Άρθρο 11 του πιο πάνω Νόμου έχει:-
"11(1)Εκτός της ασκήσεως της κατά τας διατάξεις των ανωτέρω άρθρων εξουσίας αυτού ο Οργανισμός δύναται, τη εκάστοτε ειδική εγκρίσει του Υπουργικού Συμβουλίου, να αναλαμβάνη την κατασκευήν και εκμετάλλευσιν ξενοδοχείων παντός τύπου και οιωνδήποτε άλλων τουριστικών καταστημάτων και εγκαταστάσεων ως και να αναπτύσση πάσαν ετέραν επιχειρηματικήν δραστηριότητα προς προαγωγήν των σκοπών αυτού, είτε μόνος είτε εν συνεργασία μετ' άλλων νομικών ή φυσικών προσώπων.
(2) Εν τη αναπτύξει της τοιαύτης δραστηριότητος αυτού ο Οργανισμός καθορίζει ελευθέρως τας εις εκά-στην περίπτωσιν ενδεικνυομένας ενεργείας, κατ' εφαρμογήν των κανόνων της ιδιωτικής οικονομίας και προβαίνει εις πάσαν συναλλαγήν ως εάν ήτο ιδιώτης επιχειρηματίας.
(3) Θέλουσι καθορισθή τα της επιχειρηματικής δραστηριότητος του Οργανισμού και τα των αγορών, πωλήσεων, μισθώσεων, εκμισθώσεων και ανταλλαγών ακινήτων ή συστάσεως ετέρων δικαιωμάτων επί ακινήτων."
"Μαρίνα" σημαίνει οποιοδήποτε χώρο στη Δημοκρατία, ο κύριος σκοπός του οποίου είναι ο ελλιμενισμός σκαφών αναψυχής, ο οποίος κηρύττεται ως μαρίνα από το Υπουργικό Συμβούλιο, με βάση τους περί Ρυθμίσεως Μαρίνων Νόμους του 1977 και 1979, (Αρ. 4/77 και 67/79).
Ολόκληρη η περιοχή της ξηράς και θάλασσας στη Λάρνακα, που καθορίζεται στο συγκεκριμένο Κυβερνητικό Χωρομετρικό Σχέδιο, με Αρ. 2583, κηρύχθηκε ως η "Μαρί[*1592]να Λάρνακας", με Διάταγμα του Υπουργικού Συμβουλίου, που δημοσιεύτηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας, ημερομηνίας 15 Ιουλίου, 1977, Αρ. 1364, Παράρτημα ΙΙΙ(Ι), Κ.Δ.Π. 158/77, σελ. 477.
Το Υπουργικό Συμβούλιο με απόφασή του ανέθεσε τη διαχείριση και εκμετάλλευση της Μαρίνας Λάρνακας στον Οργανισμό, ο οποίος τη διαχειρίζεται με βάση τις πρόνοιες του Άρθρου 11 του σχετικού Νόμου, που έχει παρατεθεί αυτούσιο πιο πάνω.
Ο Οργανισμός εκδίδει άδειες εργασίας με καθορισμένους όρους μέσα στην περιοχή της Μαρίνας.
Οι άδειες διέπονται από τους όρους προσφοράς, τους όρους που επιβάλλει το Συμβούλιο του Οργανισμού, και οι αδειούχοι πληρώνουν τα δικαιώματα που ορίζει ο Οργανισμός, με τριμηνιαία ή ετήσια βάση.
Οι αιτητές υπέβαλαν αίτηση και τους χορηγήθηκε άδεια για "εργασίες συντήρησης επί σκαφών ενισχυμένων με ίνες ύαλου G.R.Ρ.". Ανέκυψε διαφορά μεταξύ των αιτητών και του Οργανισμού, αναφορικά με το είδος και την έκταση των εργασιών που δικαιούνται να διεξάγουν οι αιτητές μέσα στη Μαρίνα, σύμφωνα με την πιο πάνω σύμβαση - άδεια.
Στις 22 Φεβρουαρίου, 1991, σε απάντηση επιστολής των δικηγόρων των αιτητών, ο Οργανισμός έστειλε την πιο κάτω επιστολή:-
"Αναφορικά με την επιστολή σας ημερ. 19.12.1990, θα ήθελα να σας πληροφορήσω ότι ο ΚΟΤ ή το προσωπικό της Μαρίνας Λάρνακος σε καμμιά περίπτωση δεν έφεραν οποιαδήποτε ένσταση για διεξαγωγή επιδιορθώσεων η/και επενδύσεων από τους αδειούχους πελάτες σας Γιώργο Γεωργίου και Γιώργο Κωνσταντίνου.
2. Οι πιο πάνω πελάτες σας έχουν άδεια εισόδου στη Μαρίνα για πολύ συγκεκριμένο είδος εργασιών οι [*1593] οποίες τιτλοφορούνται 'εργασίες επιδιορθώσεων G.R.P. (ΦΙΠΕΡ ΓΚΛΑΣ) (Πλαστικό ενισχυμένο με ίνες γυαλιού).
3. Πρέπει να σας πληροφορήσω ότι οι πελάτες σας έχουν επανειλημμένα προειδοποιηθεί από την αρχή της Μαρίνας για παραβίαση των όρων συμφωνίας άδειας εργασίας στη Μαρίνα αφού αντί να περιορισθούν στις πιο πάνω εργασίες άρχισαν να ασχολούνται και με εργασίες προετοιμασίας μπογιατίσματος και επίσης μπογιατίσματος σκαφών.
4. Παρακαλούμε όπως πληροφορήσετε τους πελάτες σας ότι δεν επιτρέπεται σ' αυτούς να ασχολούνται με εργασίες προετοιμασίας μπογιατίσματος ή με μπογιάτισμα σκαφών. Σε περίπτωση που αυτοί δεν θα συμμορφωθούν, θα τους απαγορεύεται η είσοδος στη Μαρίνα για τέτοιες εργασίες."
Οι αιτητές με την προσφυγή ουσιαστικά ζητούν την ερμηνεία των όρων της σύμβασης άδειας μεταξύ του Οργανισμού και αυτών, κατά τρόπο που να συνάδει με τη δική τους εκδοχή, σχετικά με την έκταση των εργασιών που δικαιούνται να εκτελούν μέσα στη Μαρίνα.
Ο Οργανισμός είναι οργανισμός δημόσιου δικαίου. Ασκεί όμως λειτουργία και δραστηριότητες, τόσο στη σφαίρα του δημόσιου δικαίου, όσο και στη σφαίρα του ιδιωτικού δικαίου.
Η συγκεκριμένη πράξη δεν έγινε για προώθηση οποιουδήποτ δημόσιου σκοπού. Είναι μέρος της επιχειρηματικής δραστηριότητας του Οργανισμού. Δεν είναι διάφορος από τη διαχείριση ιδιωτικής περιουσίας. Η διαφορά αναφέρεται στους όρους και εκτέλεση σύμβασης μεταξύ των μερών.
Η επιστολή του Οργανισμού, ημερομηνίας 22 Φεβρουαρίου, 1991, δεν αποτελεί έκφραση κυβερνητικής πράξης ή [*1594] πολιτικής σε θέμα τουριστικής ανάπτυξης για εξυπηρέτηση δημόσιου σκοπού, αλλά περιορίζεται σε θέματα ιδιωτικών δικαιωμάτων, τα οποία πηγάζουν από τη σύμβαση -άδεια.
Ο Οργανισμός δεν άσκησε εκτελεστική ή διοικητική εξουσία.
Το Δικαστήριο τούτο δεν έχει αρμοδιότητα σε θέματα που πηγάζουν από σύμβαση με το δημόσιο, ή το νομικό πρόσωπο δημόσιου δικαίου και αφορούν το κύρος, ή την εκτέλεση σύμβασης και κάθε παρεπόμενη από αυτή αξίωση.
Στην υπόθεση 43/1934 η Ολομέλεια του Συμβουλίου Επικρατείας αποφάσισε ότι αίτηση ακύρωσης κατά διοικητικών πράξεων, που εκδόθηκαν με βάση σύμβαση, είναι απαράδεκτη, ειδικά όταν υποβάλλεται από συμβαλλόμενο, και ότι η κύρωση της σύμβασης με διάταγμα και κυρωτικό νόμο δεν αλλάσσει το συμβατικό χαρακτήρα των διατάξεων της. Η Ολομέλεια είπε στη σελ. 128:-
"Επειδή, κατά τε τον Νόμον και την παγίαν εν προκειμένω νομολογίαν του Δικαστηρίου τούτου, αιτήσεις ακυρώσεως κατά διοικητικών πράξεων εκδοθεισών επί τη βάσει συμβάσεως τυγχάνουσιν απαράδεκτοι, ιδία οσάκις υποβάλλονται, ως εν προκειμένω, υπό τινος των συμβαλλομένων, η δε διά Διατάγματος ή διά Νόμου κύρωσις της συμβάσεως δεν αίρει τον συμβατικόν χαρακτήρα των διατάξεων αυτής.
Επειδή ο ισχυρισμός της αιτούσης Εταιρείας, καθ' ον δεν πρόκειται εν τω υπό κρίσιν θέματι περί παραβάσεως συμβάσεως, αλλά περί παραβάσεως νομικών διατάξεων εκ μέρους του Υπουργείου, όπερ ως Διοικητική Αρχή και ουχί ως συμβαλλόμενος καθορίζει την τιμήν της ηλεκτρικής ενεργείας, δεν δύναται ν' αποτελέση έρεισμα διά το τύποις παραδεκτόν της προκειμένης αιτήσεως, διότι η προσβαλλομένη πράξις, καίπερ υπό του Υπουργείου, μη συμβληθέντος, εκδοθείσα ως αποκλει[*1595]στικόν σκοπόν είχε την εφαρμογήν συμβατικών όρων, ήτοι εξεδόθη κατ' εφαρμογήν των διατάξεων της συμβάσεως.
Επειδή, συνωδά ταις ηγουμέναις σκέψεσιν, απαράδεκτος τυγχάνει η υπό κρίσιν αίτησις ακυρώσεως, ως ερειδομένη επί εσφαλμένης υπό της Διοικήσεως ερμηνείας όρων συμβάσεως, άτε του λόγου τούτου μη θεμελιούντος αίτησιν ακυρώσεως ενώπιον του Σ.τ.Ε. ως δικαστού της ακυρωτικής αγωγής, αλλ' ανήκοντος εις την δικαιοδοσίαν του Δικαστού της συμβάσεως, ήτοι εις την των τακτικών Δικαστηρίων.
Διά ταύτα
Απορρίπτει την από 21 Οκτωβρίου 1933 υπό κρίσιν αίτησιν της Ελληνικής Ηλεκτρικής Εταιρείας, ως απαράδεκτον."
(Βλ., επίσης, Charalambides v. Republic (1982) 3 C.L.R. 403 και Galanos v. C.B.C. (1984) 3 C.L.R. 742.) Η διαφορά μεταξύ των μερών στην προσφυγή αυτή είναι ιδιωτικού δικαίου. Δεν υπόκειται στη δικαιοδοσία του Δικαστηρίου τούτου, κάτω από το Άρθρο 146 του Συντάγματος και, ως εκ τούτου, η προσφυγή είναι απαράδεκτη και απορρίπτεται. Καμμιά διαταγή για έξοδα.
Προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο