(1991) 4 ΑΑΔ 2690
[*2690] 22 Ιουλίου, 1991
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΖΕΤ SECRETARIAL LTD,
Αιτητές,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 11/91).
Φορολογία Εισοδήματος — Οι περί Βεβαιώσεως και Εισπράξεως Φόρων Νόμοι τον 1978-1979 (όπως τροποποιήθηκαν με το άρθρο 15 του Νόμου 164/87) — Άρθρο 18 Ν. 164/87 — Ο νόμος τίθεται σε ισχύ από το φορολογικό έτος 1989 — Ερμηνεία — Η διάταξη είναι σαφής — Αναφέρεται στο φορολογικό και όχι στο ημερολογιακό έτος 1989 — Άκυρη απόφαση που επέβαλε βάσει του νόμου αυτού 5% πρόσθετη αύξηση στο ποσό του πληρωτέου φόρου για το φορολογικό έτος 1988 του οποίου η δήλωση εισοδήματος έγινε το 1990.
Η αιτήτρια εταιρεία, η οποία προέβη σε δήλωση εισοδήματος για το φορολογικό έτος 1988 στις 29.5.90, προσέβαλε με την προσφυγή αυτή την απόφαση του καθ' ου η αίτηση να της επιβάλει 5% πρόσθετη αύξηση στο ποσό του πληρωτέου φόρου σύμφωνα με τις διατάξεις των περί Βεβαιώσεως και Εισπράξεως Φόρων Νόμων 1978-1979 (όπως τροποποιήθηκαν βάσει του άρθρου 15 του Νόμου 164/87).
Κατά την εισήγηση του δικηγόρου της αιτήτριας σύμφωνα με το άρθρο 18 του Ν. 164/87 ο νόμος τίθετο σε ισχύ "από του αρχομένου την 1ην Ιανουαρίου 1989 φορολογικού έτους", και επομένως δεν θα μπορούσαν οι πρόνοιες του νόμου αυτού να εφαρμοστούν στην επίδικη φορολογία τη 1988.
Η θέση του δικηγόρου της Δημοκρατίας ήταν ότι ο νόμος εφαρμόζεται για τις φορολογίες που γίνονται μετά την 1ην Ιανουαρίου 1989 ανεξάρτητα από το φορολογικό έτος στο οποίο αφορούν.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, ακυρώνοντας την επίδικη απόφαση, αποφάσισε ότι:- [*2691]
Ο νομοθέτης είναι ακριβής και χρησιμοποιεί τη φράση "φορολογικού έτους". Η πρόνοια αυτή δεν είναι τυχαία αλλά συνάδει απόλυτα με τις διατάξεις που εισάγονται στα προηγούμενα άρθρα του Ν. 164/87, με τις οποίες δημιουργούνται διάφορες υποχρεώσεις του φορολογούμενου σε σχέση με το χρόνο υποβολής δηλώσεων εισοδήματος κ.λ.π. οι οποίες ισχύουν από το φορολογικό έτος 1989 και μετέπειτα.
Επίδικη απόφαση ακυρώνεται, με έξοδα.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης του Διευθυντή Τμήματος Εσωτερικών Προσόδων με την οποία επέβαλε στους αιτητές πρόσθετη αύξηση ίση με 5% πάνω στο ποσό του πληρωτέου φόρου σύμφωνα με το άρθρο 39(1) των Περί Βεβαιώσεως και Εισπράξεως Φόρων Νόμων, 1978 -1979.
Γ. Τριανταφυλλίδης, για τους αιτητές.
Α. Ευαγγέλου, Ανώτερος Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ. ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση. Η αιτήτρια εταιρεία υπέβαλε δήλωση του εισοδήματος της για το φορολογικό έτος 1988 στις 29.5.90. Ο καθ' ου η αίτηση επέβαλε στην εταιρεία πρόσθετη αύξηση ίση με 5% πάνω στο ποσό του πληρωτέου φόρου, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 39 (1) των περί Βεβαιώσεως και Εισπράξεως Φόρων Νόμων του 1978- 1979, (όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο 15 του Νόμου 164/870). Η αιτήτρια υπέβαλε ένσταση στην πιο πάνω απόφαση του διευθυντή, ο οποίος την απέρριψε στις 30.10.90.
Το μοναδικό νομικό ζήτημα που εγείρεται στη συζητούμενη υπόθεση είναι κατά πόσο οι πρόνοιες του πιο πάνω αναφερόμενου άρθρου, εφαρμόζονται σε φορολογία που επιβάλλεται μετά την 1.1.1989, ανεξάρτητα από το φορο[*2692]λογικό έτος στο οποίο αναφέρεται. Επί του προκειμένου, το άρθρο 18 του Νόμου 164/87 αναφέρεται ρητά πως αυτός τίθεται σε ισχύ "από του αρχομένου την 1ην Ιανουαρίου 1989 φορολογικού έτους".
Είναι η εισήγηση του δικηγόρου της αιτήτριας ότι η πρόνοια του πιο πάνω άρθρου είναι σαφής και δεν επιδέχεται καμιάς άλλης ερμηνείας. Εφαρμόζεται δηλαδή από το φορολογικό έτος της 1ης Ιανουαρίου, 1989 και μετέπειτα. Στην εξεταζόμενη υπόθεση η δήλωση αφορά το φορολογικό έτος 1988, και επομένως δεν εμπίπτει στις πρόνοιες του.
Η θέση του δικηγόρου της Δημοκρατίας είναι πως ο Νόμος εφαρμόζεται για όλες τις φορολογίες που γίνονται μετά τη 1η Ιανουαρίου, 1989, ανεξάρτητα από το φορολογικό έτος στο οποίο αφορούν. Η αιτήτρια δεν υπέβαλε έγκαιρα τους λογαριασμούς της για το έτος 1988, ούτε κατέβαλε τον οφειλόμενο φόρο, όπως προβλέπεται στο άρθρο 13 του περί Βεβαιώσεως και Εισπράξεως Φόρων Νόμων.
Έχω τη γνώμη πως η εισήγηση του δικηγόρου της αιτήτριας είναι ορθή. Το άρθρο 18 του Νόμου, 164/87, έχει ως εξής:
"Ο παρών νόμος τίθεται εν ισχύϊ από του αρχομένου την 1ην Ιανουαρίου, 1989 φορολογικού έτους".
Επισημαίνω την ακριβολογία του νομοθέτη, που δεν χρησιμοποιεί τη φράση "του αρχομένου την 1ην Ιανουαρίου 1989 έτους", αλλά του "αρχομένου την 1ην Ιανουαρίου 1989 φορολογικού έτους". Ορίζεται δηλαδή ρητά η έναρξη εφαρμογής του Νόμου όχι μόνο με αναφορά στο ημερολογιακό έτος μόνο, αλλά και στην ιδιαιτερότητα του χρόνου για σκοπούς φόρου εισοδήματος, ήτοι του φορολογικού έτους τους 1989. Η πρόνοια αυτή δεν είναι τυχαία Συνάδει απόλυτα με τις διατάξεις που εισάγονται στα προηγούμενα άρθρα του Νόμου 164/87, με τις οποίες [*2693] δημιουργούνται για πρώτη φορά, διάφορες υποχρεώσεις του φορολογουμένου σε σχέση με το χρόνο υποβολής δηλώσεων εισοδήματος, λογαριασμών κ.λ.π., οι οποίες και ισχύουν από το φορολογικό έτος 1989 και μετέπειτα, εφόσον δεν μπορούν να εφαρμοστούν στα προηγούμενα φορολογικά έτη.
Το αίτημα επομένως της προσφυγής γίνεται αποδεκτό. Η επίδικη απόφαση ακυρώνεται με έξοδα υπέρ της αιτήτριας εταιρείας.
Επίδικη απόφαση ακυρώνεται με έξοδα.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο