(1991) 4 ΑΑΔ 3204
[*3204] 30 Σεπτεμβρίου, 1991
[ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 28,29 ΚΑΙ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΜΑΡΙΑ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ,
Αιτήτρια,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ' ης η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 830/90).
Εκπαιδευτικοί Λειτουργοί — Διορισμοί — Διορισμός καθηγητών από πίνακα υποψηφίων ειδικών κατηγοριών —Προσβολή της απόφασης με προσφυγή — Υποψήφια μη συμπεριλαμβανομένη στους ειδικούς πίνακες νομιμοποιείται σε προσφυγή γιατί περιλαμβάνεται σε θέση προτεραιότητας στον πίνακα διοριστέων.
Ερμηνεία — Οι νόμοι ερμηνεύονται σύμφωνα με την γραμματική ερμηνεία δηλαδή το απλό, γραμματικό και κατά κυριολεξία νόημα των λέξεων εκτός αν αυτό βρίσκεται σε αντίθεση με το σκοπό του νόμου η θα οδηγούσε σε παράλογο αποτέλεσμα.
Εκπαιδευτικοί Λειτουργοί — Διορισμοί — Πίνακας διοριστέων καθηγητών — Η δημοσίευσή του αποτελεί προπαρασκευαστική πράξη —Η προσβολή του με ένσταση σε περίπτωση διαφωνίας δεν είναι επιτακτική αλλά δυνητική — Η μη υποβολή της ένστασης δεν αποκλείει την προσβολή των διορισμών με προσφυγή.
Η αιτήτρια προσέβαλε με την προσφυγή της αυτή την απόφαση των καθ' ων η αίτηση να διορίσουν τα ενδιαφερόμενα μέρη αντί αυτής στη θέση καθηγήτριας Γαλλικών.
Η αιτήτρια ήταν τρίτη στη σειρά στους πίνακες διοριστέων καθηγητών Γαλλικών και τα ενδιαφερόμενα μέρη περιλαμβάνονταν στους πίνακες διοριστέων μεν αλλά και στους πίνακες ειδικών κατηγοριών, για τις οποίες προβλέπετο από το άρθρο 28Δ(1) των περί Δημοσίας Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας Νόμων 1969 - 1990 ο . διορισμός 5% του συνόλου των θέσεων που θα πληρούνται χωρίς ο αριθμός των υποψηφίων σε θέσεις μιας ειδικότητας να υπερβαίνει το ένα τρίτο του συνολικού αριθμού των θέσεων της ειδικότητας αυτής. [*3205]
Ο δικηγόρος της αιτήτριας ισχυρίστηκε ότι ο διορισμός με αναλογία 2: 2 αντί 3 : 1 των υποψηφίων από τις ειδικές κατηγορίες αποφασίστηκε κατά παράβαση της επιφύλαξης του άρθρου 28 Δ.
Αντικρούοντας την πιο πάνω ερμηνεία ο δικηγόρος των καθ' ων η αίτηση εισηγήθηκε πως μια τέτοια ερμηνεία θα δημιουργούσε καταστροφικά αποτελέσματα για ορισμένες ειδικότητες στους οποίους δεν δίδονται πολλές θέσεις κάθε χρόνο. Σύμφωνα δε με την ερμηνεία που έδωσε ο ίδιος, τα ποσοστά 5% και 3% θα πρέπει να υπολογίζονται πάνω στο συνολικό αριθμό θέσεων του συγκεκριμένου κλάδου εκπαίδευσης που έχουν πληρωθεί από την ημερομηνία ενάρξεως της ισχύος του νόμου.
Ο δικηγόρος του ενδιαφερόμενου μέρους ήγειρε προδικαστική ένσταση ότι η αιτήτρια δεν είχε έννομο συμφέρον να προσβάλει την επίδικη απόφαση πρώτον γιατί δεν ανήκε σε καμιά ειδική κατηγορία και επομένως δεν ενομιμοποιείτο να διεκδικήσει ακύρωση διορισμού υποψηφίου από τις ειδικές κατηγορίες και δεύτερον γιατί δεν είχε υποβάλει την υπό του Νόμου προβλεπόμενη ένσταση μετά την ανάρτηση των πινάκων διοριστέων γεγονός που κατέστησε τον πίνακα αυτό απρόσβλητο και τελεσίδικο όσον αφορούσε στην αιτήτρια.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
(1) Η ερμηνεία του άρθρου 28(Δ) (1) που έδωσε ο δικηγόρος της Δημοκρατίας είναι η μόνη η οποία καθιστά δυνατή την πραγματοποίηση της πρόθεσης του νομοθέτη για το λόγο ότι δίνει την δυνατότητα σε όλες τις ειδικότητες να πληρούνται από ένα ποσοστό παθόντων ή αναπήρων. Αντίθετη ερμηνεία θα δημιουργούσε ανισότητα και θα οδηγούσε σε άδικα αποτελέσματα.
(2) Οι κανόνες ερμηνείας των νόμων καθιερώνουν τη γραμματική ερμηνεία εκτός όπου αυτή θα οδηγούσε σε αντίθεση ή ασυμφωνία με οποιαδήποτε ρητή πρόθεση ή δηλωμένο σκοπό του νόμου ή αν το κατά κυριολεξία νόημα των λέξεων θα οδηγούσε σε παράλογο αποτέλεσμα. Η ερμηνεία που εισηγήθηκε ο δικηγόρος της Δημοκρατίας δεν είναι ασύμφωνη με το απλό, γραμματικό νόημα του άρθρου 28 ούτε και βρίσκεται σε οποιαδήποτε ασυμφωνία προς την φανερή πρόθεση που είχε ο νομοθέτης θεσπίζοντας τη διάταξη αυτή.
(3) Η αιτήτρια είχε έννομο συμφέρον να προσβάλει το διορισμό των ενδιαφερομένων μερών στην επίδικη θέση για το λόγο ότι αν το Δικαστήριο έδινε την αντίθετη ερμηνεία από αυτή που έδωσε στην διάταξη 28 Δ (1) του Νόμου, η αιτήτρια με τον αριθμό που είχε στον κατάλογο διοριστέων, θα είχε το δικαίωμα, με την αναλογία 3 : 1, να διεκδίκησα τη μία από τις δύο αυτές θέσεις και κατά συνέπεια θα είχε το δικαίωμα προσβολής των σχετικών διορισμών. Η προδικαστική ένσταση απορρίπτεται. [*3206]
(4) Από την ίδια τη λεκτική διατύπωση του εδαφίου 11 του άρθρου 28Β γίνεται φανερόν πως η εν λόγω πρόνοια περί υποβολής ενστάσεως δεν είναι επιτακτική αλλά μόνο δυνητική. Το ότι η αιτήτρια δεν προσέβαλε μέσα στην τασσόμενη από το νόμο προθεσμία τους πίνακες διοριστέων, αυτό δεν συνεπάγεται απαραίτητα ότι τους έχει αποδεχθεί. Επίσης η σύνταξη των πινάκων διοριστέων είναι μία ενδιάμεση προπαρασκευαστική πράξη η οποία δεν δημιουργεί οποιαδήποτε άμεσα έννομα αποτελέσματα στο διοικούμενο και δεν μπορεί να αναστείλει την προσβολή με προσφυγή της τελικής εκτελεστής διοικητικής πράξης διορισμού.
Προσφυγή απορρίπτεται.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Marabou Floating Restaurant Ltd v. Council of Ministers (1973) 3 C.L.R. 397·
Argolis Estates Ltd v. Minister of Finance & Another (1977) 3 C.L.R. 441·
Theodorides v. The Central Bank of Cyprus (1985) 3 C.L.R. 721·
Christoforou v. Republic (1985) 3 C.L.R. 1868·
Demetriou & Others v. Republic (1985) 3 C.L.R. 1853.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης της Επιτροπής Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας με την οποία διόρισε τα ενδιαφερόμενα μέρη στη θέση καθηγήτριας γαλλικών αντί της αιτήτριας.
Α. Χάσικος, για την αιτήτρια.
Μ. Τσαγγαρίδης, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για την καθ' ης η αίτηση.
Α.Σ. Αγγελίδης, για το ενδιαφερόμενο μέρος Τ. Γεωργίου.
Cur. adv. vult.
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ, Δ. ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση. Με την παρούσα προσφυγή η αιτήτρια ζητά δήλω[*3207]ση του Δικαστηρίου με την οποία να κηρύσσεται άκυρος και παράνομος ο μόνιμος διορισμός των ενδιαφερομένων μερών Γεωργίου Τούλας και Γεωργίου Μαρίας στη θέση καθηγητριών Γαλλικών, που δημοσιεύτηκε σε καθημερινές εφημερίδες ημερομηνίας 5/8/90.
Η αιτήτρια ήταν υποψήφια καθηγήτρια Γαλλικών και περιλαμβανόταν στους πίνακες διοριστέων καθηγητών Γαλλικών του 1989 με αριθμό 3 (Παράρτημα "Α").
Τα ενδιαφερόμενα μέρη περιλαμβάνονταν στους πίνακες διοριστέων του 1989, καθώς και στους πίνακες ειδικών κατηγοριών που καταρτίζονται με βάση το άρθρο 28Δ των περί Δημοσίας Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας Νόμων του 1969-1990.
Το ενδιαφερόμενο μέρος Γεωργίου Μαρία περιλαμβανόταν στον πίνακα ειδικών κατηγοριών (β) (σύζυγοι, τέκνα πεσόντων στους απελευθερωτικούς αγώνες, στην αντίσταση κατά του πραξικοπήματος ή στην Τουρκική εισβολή ή αγνοουμένων λόγω της Τουρκικής εισβολής), το δε ενδιαφερόμενο μέρος Γεωργίου Τούλα, στον πίνακα ειδικών κατηγοριών (γ) (άλλοι ανάπηροι) (Παραρτήματα "Β" και "Γ").
Ο Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Παιδείας με έγγραφο του ημερομηνίας 22/6/90, διαβίβασε έγκριση για πλήρωση 128 κενών θέσεων καθηγητή, ανάμεσα στις οποίες και τέσσερεις για καθηγητές Γαλλικών (Παράρτημα "Δ").
Η Επιτροπή σε συνεδρίασή της με ημερομηνία 22/6/90 (Παράρτημα "Ε"), έχοντας υπόψη τα άρθρα 28Γ(2) και 28Δ των Νόμων, αποφάσισε να καλέσει τους υποψηφίους, μεταξύ των οποίων την αιτήτρια και τα ενδιαφερόμενα μέρη, σε προσωπική συνέντευξη με βάση τη σειρά προτεραιότητας στους πίνακες διοριστέων.
Στη συνεδρίαση της με ημερομηνία 30/7/90 (Παράρτημα "Στ"), η Επιτροπή αποφάσισε την πλήρωση των κενών [*3208] θέσεων. Όσον αφορά τον κλάδο των Γαλλικών η Επιτροπή διόρισε δύο καθηγήτριες από τον πίνακα πρώτου διορισμού που είχαν τους αριθμούς 1 και 2 και από τους πίνακες ειδικών κατηγοριών τα ενδιαφερόμενα μέρη στην παρούσα προσφυγή, Γεωργίου Μαρία και Γεωργίου Τούλα.
Ο βασικός λόγος ακύρωσης, στον οποίο ο δικηγόρος της αιτήτριας στήριξε την παρούσα προσφυγή του, ήταν ότι η Επιτροπή με την απόφασή της να διορίσει δύο καθηγήτριες Γαλλικών από τα ειδικά κριτήρια και δύο από τους πίνακες διοριστέων, αντί μία από από τα ειδικά κριτήρια και τρεις από τους πίνακες διοριστέων, οπότε θα διοριζόταν και η αιτήτρια που κατείχε τον αριθμό 3 στους πίνακες διοριστέων, ενήργησε κατά παράβαση της κειμένης νομοθεσίας και κάτω από πραγματική και νομική πλάνη.
Το άρθρο 28Δ(1) των περί Δημοσίας Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας Νόμων του 1969-1990, το οποίο ρυθμίζει τη μεταχείριση παθόντων και αναπήρων κατά την πλήρωση θέσεων πρώτου διορισμού στη δημόσια εκπαιδευτική υπηρεσία, προβλέπει τα ακόλουθα:
"28Δ(1) Κατά την πλήρωση θέσεων πρώτου διορισμού στη δημόσια εκπαιδευτική υπηρεσία, θα διορίζονται παθόντες ή ανάπηροι των απελευθερωτικών αγώνων, σύζυγοι ή τέκνα πεσόντων ή αγνοουμένων ή άλλοι ανάπηροι, οι οποίοι πληρούν τις προϋποθέσεις του άρθρου 28Γ, σύμφωνα με την ακόλουθη αναλογία:
(α) Παθόντες ή ανάπηροι των απελευθερωτικών αγώνων σε ποσοστό 5% του συνόλου των θέσεων που θα πληρούνται κατά κλάδο εκπαίδευσης μετά την έναρξη της ισχύος του άρθρου αυτού·
(β) σύζυγοι ή τέκνα πεσόντων στους απελευθερωτικούς αγώνες, στην αντίσταση κατά του πραξικοπήματος ή στην Τούρκικη εισβολή ή αγνοουμένων λόγω της Τούρκικης εισβολής σε ποσοστό 5% του συνόλου [*3209] των θέσεων που θα πληρούται κατά κλάδο εκπαίδευσης μετά την έναρξη της ισχύος του άρθρου αυτού·
(γ) άλλοι ανάπηροι σε ποσοστό 3% του συνόλου των θέσεων που θα πληρούνται κατά κλάδο εκπαίδευσης μετά την έναρξη της ισχύος του άρθρου αυτού."·
Νοείται ότι οι υποψήφιοι που θα διορίζονται σε θέσεις μιας ειδικότητας δε θα υπερβαίνουν το ένα τρίτου του συνολικού αριθμού των θέσεων της ειδικότητας αυτής που θα πληρούνται:…………"
Ο δικηγόρος της αιτήτριας εισηγήθηκε πως η Επιτροπή διορίζοντας με αναλογία 2:2 αντί 3:1 τις υποψήφιες καθηγήτριες από τις ειδικές κατηγορίες, ενήργησε κατά παράβαση της επιφύλαξης του άρθρου 28Δ, που προβλέπει ότι ο αριθμός των διοριζομένων καθηγητών από τις ειδικές κατηγορίες σε θέσεις μιας ειδικότητας δεν πρέπει να υπερβαίνει το 1/3 του συνολικού αριθμού της ειδικότητας αυτής και πως στην εξεταζόμενη περίπτωση, εφόσον ο συνολικός αριθμός των κενών θέσεων στην ειδικότητα των Γαλλικών ήταν τέσσερεις, η ορθή εφαρμογή της προβλεπόμενης από το νόμο αναλογίας, θα ήταν 3:1.
Αντικρούοντας την πιο πάνω ερμηνεία του νόμου που εισηγήθηκε ο δικηγόρος της αιτήτριας, ο δικηγόρος της καθ' ης η αίτηση Επιτροπής, υπέβαλε πως μιά τέτοια ερμηνεία οδηγεί σε άδικα και καταστροφικά αποτελέσματα τα οποία ουσιαστικά καθιστούν τη νομοθετική πρόνοια για διορισμό παθόντων και αναπήρων ανεφάρμοστη και είναι έξω από το σκοπό που θέλησε με τη συγκεκριμένη πρόνοια να εξυπηρετήσει ο νομοθέτης.
Ο δικηγόρος της καθ' ης η αίτηση Επιτροπής υπέβαλε πως η απόφαση της καθ' ης η αίτηση Επιτροπής να διορίσει δύο καθηγήτριες Γαλλικών από τα ειδικά κριτήρια αντί μία ήταν ορθή και νόμιμη και λήφθηκε κατόπιν ορθής εφαρμογής του Συντάγματος και του νόμου, κατόπιν διεξαγωγής της δέουσας έρευνας και ήταν δεόντως αιτιολο[*3210]γημένη.
Περαιτέρω, εισηγήθηκε πως κατά τη διαδικασία υπολογισμού του αριθμού των καθηγητών που διορίζονται με βάση τα ειδικά κριτήρια, τα ποσοστά 5% από τον κατάλογο (α), 5% από τον κατάλογο (β) και 3% από τον κατάλογο (γ), υπολογίζονται πάνω στο συνολικό αριθμό των θέσεων του συγκεκριμένου κλάδου εκπαίδευσης που έχουν πληρωθεί από την ημερομηνία ενάρξεως της ισχύος του νόμου, που είναι η 31/7/87.
Με βάση την πιο πάνω προσέγγιση του θέματος, συνέχισε ο δικηγόρος της Δημοκρατίας, ο συνολικός αριθμός των θέσεων καθηγητών Γαλλικών που πληρώθηκαν από τον Ιούλιο του 1987 μέχρι σήμερα (περιλαμβανομένων και των τεσσάρων επίδικων θέσεων) ήταν εννέα, συνεπώς ο αριθμός των υποψηφίων καθηγητών που εδικαιούντο να διοριστούν από τους ειδικούς καταλόγους ήταν το 1/3 του εννέα, δηλαδή τρεις. Κατά τα προηγούμενα έτη, σύμφωνα με το δικηγόρο της Δημοκρατίας, είχε διοριστεί ένας καθηγητής Γαλλικών από τον πίνακα (α), συνεπώς θα μπορούσαν να διοριστούν δύο υποψήφιοι καθηγητές από τους ειδικούς πίνακες.
Θα πρέπει να σημειωθεί πως οι πιο πάνω αριθμοί που ανάφερε ο δικηγόρος της Επιτροπής, δεν αμφισβητήθηκαν από το δικηγόρο της αιτήτριας.
Προς ενίσχυση του ισχυρισμού του αυτού ο δικηγόρος της καθ'ης η αίτηση Επιτροπής παράπεμψε στο Παράρτημα "Δ" της ένστασης που περιέχει την κατανομή κατά ειδικότητα των 128 κενών θέσεων που πληρώθηκαν και επέστησε την προσοχή του Δικαστηρίου σε ορισμένες ειδικότητες όπως π.χ. Γεωγράφοι (μία θέση), Ηλεκτρονικοί Υπολογιστές (δύο θέσεις), στους οποίους δε δίδονται πολλές θέσεις κάθε χρόνο, υποβάλλοντας πως αυτές οι ειδικότητες, με την ερμηνεία του νόμου που πρότεινε ο δικηγόρος της αιτήτριας, δε θα μπορούσαν ποτέ στη διαδρομή του χρόνου να συμπληρώσουν το ποσοστό θέσεων 5% ή 3% που τους παρέχει ο νόμος. [*3211]
Συμφωνώ με την ερμηνεία που έδωσε στο άρθρο 28Δ(1) του Νόμου ο δικηγόρος της Δημοκρατίας. Πιστεύω πως η ερμηνεία αυτή είναι η μόνη η οποία καθιστά δυνατή την πραγματοποίηση της πρόθεσης του νομοθέτη για το λόγο ότι δίνει τη δυνατότητα σε όλες τις ειδικότητες να πληρούνται από ένα ποσοστό παθόντων ή αναπήρων.
Αντίθετη ερμηνεία θα οδηγούσε σε άδικα αποτελέσματα, ιδιαίτερα για τις ειδικότητες εκείνες για τις οποίες δε δίνονται αρκετές θέσεις και θα δημιουργούσε ανισότητα μεταξύ αυτών και των ειδικοτήτων εκείνων για τις οποίες υπάρχουν αρκετές κενές θέσεις κάθε χρόνο.
Είναι φανερόν πως ο νομοθέτης, με τη θεσμοθέτηση της σχετικής διάταξης, σκοπό είχε να ρυθμίσει δια νόμου τη μεταχείριση μιας συγκεκριμένης και ιδιαίτερης κατηγορίας εκπαιδευτικών, των παθόντων ή αναπήρων. Μιά ερμηνεία που θα καθιστούσε ανέφικτο το σκοπό αυτό του νομοθέτη για ορισμένες έστω κατηγορίες εκπαιδευτικών θα ήταν ερμηνεία άδικη και αντίθετη προς το ίδιο το περιεχόμενό της.
Οι κανόνες ερμηνείας των νόμων, σύμφωνα με την ισχύουσα νομολογία, καθιερώνουν τη γραμματική ερμηνεία. Οι νόμοι θα πρέπει να ερμηνεύονται σύμφωνα με το απλό, γραμματικό και κατά κυριολεξία νόημα των λέξεων, εκτός εάν αυτό βρίσκεται σε αντίθεση ή ασυμφωνία με οποιαδήποτε ρητή πρόθεση ή δηλωμένο σκοπό του νόμου ή εάν το νόημα αυτό θα οδηγούσε σε παράλογο αποτέλεσμα. (Βλέπε, μεταξύ άλλων, Marabou Floating Restaurant Ltd. v. Council of Ministers (1973) 3 C.L.R. 397, 405-406, Argolis Estates Ltd. v. Minister of Finance & Another (1977) 3 C.L.R. 441, 450, Haris Theodorides v. The Central Bank of Cyprus (1985) 3 C.L.R. 721, 722).
Η ερμηνεία της επίδικης νομοθετικής διάταξης, όπως την εισηγήθηκε ο δικηγόρος της Δημοκρατίας, δε βρίσκεται σε οποιαδήποτε αντίφαση ή αντίθεση προς το απλό, γραμματικό και κατά κυριολεξία νόημα του άρθρου 28Δ (1), ούτε και σε οποιαδήποτε ασυμφωνία προς τη φανερή [*3212] πρόθεση που είχε ο νομοθέτης θεσπίζοντας τη διάταξη αυτή.
Ο δικηγόρος για το ενδιαφερόμενο μέρος στη γραπτή του αγόρευση ήγειρε προδικαστική ένσταση ότι η αιτήτρια δεν είχε έννομο συμφέρο να προσβάλει το διορισμό των ενδιαφερομένων μερών για το λόγο ότι ο νόμος, με τη διαμόρφωση των ειδικών κατηγοριών, θέλησε να διασφαλίσει ότι ορισμένες θέσεις θα παραμένουν προς διεκδίκηση μόνο από πρόσωπα των ειδικών κατηγοριών και η αιτήτρια, που δεν ανήκε σε καμιά ειδική κατηγορία, δεν ενομιμοποιείτο να διεκδικήσει ακύρωση διορισμού υποψηφίου από τις ειδικές κατηγορίες.
Προς υποστήριξη του ισχυρισμού του αυτού ο δικηγόρος του ενδιαφερομένου μέρους, παρέπεμψε στις αποφάσεις Christoforou v. Republic (1985) 3 C.L.R. 1868, στις σελίδες 1873-1874 και Demetriou & Others v. Republic (1985) 3 C.L.R. 1853, στο απόσπασμα από τη σελίδα 1862, όπου το Ανώτατο Δικαστήριο είχε αποφασίσει ότι:
"The supernumerary places were created subsequently in order to benefit certain classes of persons to which the applicants do not belong and as a result they will not benefit from a possible annulment of the sub judice decision, since they cannot be enrolled in the PAC instead of the interested parties."
"I, therefore, find on the basis of the above, that the applicants do not possess a legitimate interest to pursue this recourse against interested parties Maria Papadopoulou, Natalia Sarri, Ioulia Economidou, Maria Kounnapi, Elena Cosma, Eleni Kyriacou and Maria Koulia."
Στην πιο πάνω υπόθεση που αφορούσε την εγγραφή υποψηφίων φοιτητών στην Παιδαγωγική Ακαδημία Κύπρου, το Υπουργικό Συμβούλιο είχε αποφασίσει να γίνουν δεχτοί, πέραν από τους 50 φοιτητές στο Τμήμα Διδασκάλων και 30 στο Τμήμα Νηπιαγωγών, άλλοι εννέα [*3213] φοιτητές οι οποίοι να πληρούν συγκεκριμένα ειδικά κριτήρια. Το Δικαστήριο αποφάνθηκε πως οι αιτήτριες δεν είχαν έννομο συμφέρο να προσβάλουν την εγγραφή των ενδιαφερομένων μερών, για το λόγο ότι οι ίδιες δεν ανήκαν στις συγκεκριμένες ειδικές κατηγορίες.
Τα γεγονότα στην υπό εξέταση προσφυγή θα πρέπει να διαφοροποιηθούν από τα γεγονότα της υπόθεσης Demetriou (ανωτέρω). Ο λόγος είναι ότι στην υπόθεση Demetriou το Υπουργικό Συμβούλιο είχε δημιουργήσει ένα συγκεκριμένο ειδικό αριθμό (numerus clausus) θέσεων, εννέα θέσεις, που προορίζονταν μόνο για τους υποψήφιους εκείνους που ικανοποιούσαν κάποια ειδικά κριτήρια. Υποψήφιοι οι οποίοι δεν πληρούσαν ένα από τα τρία ειδικά κριτήρια, δεν θα μπορούσαν να διεκδικήσουν μία από τις εννέα υπεράριθμες θέσεις.
Στην υπό εξέταση υπόθεση κρίνω ότι η αιτήτρια είχε έννομο συμφέρον να προσβάλει το διορισμό των ενδιαφερομένων μερών στην επίδικη θέση, για το λόγο ότι, εάν το Δικαστήριο έδινε την αντίθετη ερμηνεία από αυτή που έδωσε στη διάταξη 28Δ(1) του Νόμου, η αιτήτρια με τον αριθμό που είχε στον κατάλογο διοριστέων, θα είχε το δικαίωμα, με την αναλογία 3:1, να διεκδικήσει τη μία από τις δύο αυτές θέσεις και κατά συνέπεια θα είχε και το δικαίωμα προσβολής των σχετικών διορισμών.
Η προδικαστική ένσταση απορρίπτεται.
Ο δικηγόρος για το ενδιαφερόμενο μέρος ισχυρίστηκε πως η αιτήτρια εστερείτο έννομου συμφέροντος για προσβολή των επίδικων διορισμών και για τον πρόσθετο λόγο ότι αυτή ουδέποτε υπέβαλε την υπό του Νόμου προβλεπόμενη ένσταση, μετά την ανάρτηση των πινάκων διοριστέων, πράγμα που κατέστησε τον πίνακα αυτό απρόσβλητο και τελεσίδικο όσον αφορά την αιτήτρια.
Ο πιο πάνω ισχυρισμός θα πρέπει επίσης να απορριφθεί. [*3214]
Τα εδάφια 10, 11 και 12 του άρθρου 28Β προβλέπουν ότι:
"(10) Οι πίνακες διοριστέων μετά τη σύνταξη τους ή την αναθεώρησή τους ή τη συμπλήρωσή τους σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου αυτού αναρτούνται στο Γραφείο της Επιτροπής.
(11) Μέσα σε προθεσμία δεκαπέντε ημερών από την ανάρτηση των πινάκων διοριστέων σύμφωνα με το εδάφιο (10) κάθε επηρεαζόμενος μπορεί να υποβάλει γραπτή ένσταση στην Επιτροπή, εκθέτοντας σ' αυτή πλήρεις λόγους για υποστήριξή της.
(12) Η Επιτροπή μέσα σε προθεσμία δεκαπέντε ημερών από την ημέρα της υποβολής τους εξετάζει το περιεχόμενο των ενστάσεων και αποφασίζει σχετικά."
Από την ίδια τη λεκτική διατύπωση του εδαφίου 11 του άρθρου 28Β, γίνεται φανερόν πως η εν λόγω πρόνοια δεν είναι επιτακτική αλλά μόνο δυνητική. Το ότι η αιτήτρια δεν προσέβαλε μέσα στην τασσόμενη από το νόμο προθεσμία τους πίνακες διοριστέων, αυτό δε συνεπάγεται απαραίτητα ότι τους είχε αποδεχθεί.
Το άρθρο αυτό του Νόμου παρέχει απλώς μιά δυνατότητα και προσφέρει την ευκαιρία σ' οποιονδήποτε επηρεαζόμενο εκπαιδευτικό, μέσα σε 15 μέρες από την ανάρτηση των πινάκων διοριστέων, να υποβάλει γραπτώς τυχόν ένστασή του προς την Επιτροπή εκθέτοντας πλήρεις λόγους για υποστήριξή της, αλλά με κανένα τρόπο δε δημιουργεί οποιανδήποτε υποχρέωση για θετική ενέργεια προς την κατεύθυνση αυτή.
Μιά δυνητική και όχι επιτακτική διάταξη νόμου, δε μπορεί να εμποδίσει την άσκηση του δικαιώματος προσβολής με προσφυγή της τελικής εκτελεστής διοικητικής πράξης.
Πέραν τούτου, ένας άλλος λόγος για τον οποίο ο ισχυ[*3215]ρισμός αυτός δε μπορεί να ευσταθήσει, είναι ότι η σύνταξη των πινάκων διοριστέων είναι μιά ενδιάμεση προπαρασκευαστική πράξη η οποία δε δημιουργεί οποιαδήποτε άμεσα έννομα αποτελέσματα στο διοικούμενο, αλλά προπαρασκευάζει και είναι απαραίτητη και χρήσιμη για την έκδοση της τελικής πράξης διορισμού, η οποία είναι και η μόνη εκτελεστή.
Μιά προπαρασκευαστική πράξη, όπως είναι στην προκειμένη περίπτωση οι πίνακες διοριστέων, δε μπορεί να εμποδίσει ή να αναστείλει την προσβολή με προσφυγή της τελικής εκτελεστής διοικητικής πράξης διορισμού. Μιά τέτοια προσέγγιση εξάλλου θα ήταν εντελώς αντίθετη προς τις καθιερωμένες αρχές του Διοικητικού Δικαίου.
Η προσφυγή απορρίπτεται και η επίδικη απόφαση επικυρώνεται.
Προσφυγή απορρίπτεται.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο