Cylaw

Φλβρίδης κ.α. ν. Δημοκρατίας κ.α. (1992) 4 ΑΑΔ 1512

(1992) 4 ΑΑΔ 1512

[*1512] 22 Απριλίου, 1992

[ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΗΣ, Δ/στής]

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΦΛΩΡΙΔΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ,

Αιτητές,

ν.

ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ ΚΑΙ ΑΔΑΩΝ,

Καθ' ων η αίτηση.

(Συνεκδικαζόμενες Υποθέσεις Αρ. 399/90 & 467/90).

Δημόσιοι Υπάλληλοι — Σχέδια Υπηρεσίας — Είναι δευτερογενής νομοθεσία — Η νομοθετική εξουσιοδότηση του Άρθρου 29 του Ν. 33/67 — Παρεχόμενες στο Υπουργικό Συμβούλιο εξουσίες — Μόνον η υπέρβαση των ακραίων ορίων της εξουσίας του διορίζοντος οργάνου για ερμηνεία και εφαρμογή των σχεδίων υπηρεσίας προκαλεί την επέμβαση του Δικαστηρίου.

Δημόσιοι Υπάλληλοι — Δικαίωμα προαγωγής — Απορρέει μόνο από το εκάστοτε σχέδιο υπηρεσίας — Δεν υφίσταται κεκτημένο δικαίωμα για τη μη τροποποίηση σχεδίων υπηρεσίας.

Προσφυγή βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος — Έννομο Συμφέρον — Ύπαρξη — Προς προσβολή διορισμού ή προαγωγής δημοσίου υπαλλήλου προαπαιτείται η κατοχή των αναγκαίων για κατάληψη της θέσης προσόντων από τον προσφεύγοντα — Το Δικαστήριο επιλαμβάνεται και εξετάζει και αυτεπάγγελτα το ζήτημα της ύπαρξης εννόμου συμφέροντος γιατί είναι θέμα δημόσιας τάξεως.

Λέξεις και φράσεις — Ο όρος "υπηρεσία" στο Άρθρο 2 του Ν. 33/67 — Τα πορίσματα της Άριστος Αριστείδης ν. Ε.Δ.Υ.

Διοικητικό Δίκαιο — Διοικητικά μέτρα εσωτερικής φύσεως — Εγκύκλιες διαταγές — Θεωρεία. [*1513]

Με τις συναφείς προσφυγές επιδιώχθηκε η ακύρωση της προαγωγής του ενδιαφερομένου μέρους στη θέση Ανώτερου Εκπαιδευτή (Πολιτικής Μηχανικής) (Προϋπολογισμός Αναπτύξεως), στο Ανώτερο Τεχνολογικό Ινστιτούτο, αλλά και των σχεδίων υπηρεσίας της επίδικης θέσης. Στα πλαίσια της διαδικασίας διαφάνηκε η σύμπτωση του ζητήματος περί εννόμου συμφέροντος των αιτητών με την ουσία της υπόθεσης αφού όλα συνδέονταν με το ποία ήταν η ορθή ερμηνεία του οικείου σχεδίου υπηρεσίας.

Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας τις προσφυγές, αποφάσισε ότι:

1. Τα Σχέδια Υπηρεσίας, όπως πάγια έχει επικρατήσει στη νομολογία μας, είναι δευτερογενής νομοθεσία. Δευτερογενής νομοθεσία εκδίδεται τόσο από το Υπουργικό Συμβούλιο όσο και από άλλα όργανα που ασκούν διοικητική εξουσία, εφόσον εξουσιοδοτούνται προς τούτο από πρωτογενή νομοθεσία (βλ. Δημοκρατία ν. Ανδρέας Γιαλλουρίδης κ.ά.).

Η νομοθετική εξουσιοδότηση του Άρθρου 29 του περί Δημοσίας Υπηρεσίας Νόμου του 1967, Ν. 33/67, όπως τροποποιήθηκε, παρέχει στο Υπουργικό Συμβούλιο ευρείες εξουσίες για τον καταρτισμό των Σχεδίων Υπηρεσίας μιας θέσης, τον καθορισμό των γενικών καθηκόντων και ευθυνών της θέσης, τα απαιτούμενα προσόντα κλπ.

Το Υπουργικό Συμβούλιο ενέκρινε το Σχέδιο Υπηρεσίας της επίδικης θέσης και με την προσθήκη της σημείωσης (2), ανέθεσε την εξουσία καθορισμού της ειδικότητας στην αρμόδια αρχή.

Η πρόταση για πλήρωση της θέσης έγινε σύμφωνα με την προβλεπόμενη από το νόμο διαδικασία, με επιστολή από την αρμόδια αρχή προς την Επιτροπή, η οποία ενεργούσε κατά τεκμήριο με βάση τις ανάγκες της υπηρεσίας, δεδομένου ότι η αρχή είναι σε θέση να γνωρίζει τις ανάγκες αυτές σε κάθε δεδομένη περίπτωση.

Η σημείωση (2) του Σχεδίου Υπηρεσίας, δεικνύει ότι παρέχεται νομοθετική εξουσιοδότηση προς την αρμόδια αρχή να καθορίζει την ειδικότητα κάθε φορά που υπάρχει θέμα πλήρωσης της θέσης αυτής. [*1514]

Η σημείωση (2), "η ειδικότης θα καθορίζεται κατά την πλήρωση της θέσεως", αποτελούσε μέρος του Σχεδίου Υπηρεσίας και σαν τέτοια, δεν μπορούσε να αγνοηθεί από την Επιτροπή (βλ. Αλίκη Λιμνάτου κ.α. ν. Δημοκρατίας).

2. Το Δικαστήριο τούτο, όπως έχει επανειλημμένα νομολογηθεί, δεν ελέγχει τη σκοπιμότητα του Νόμου, το δε θέμα της κατανομής και του καθορισμού των ειδικοτήτων εμπίπτει στην κρίση της αρμόδιας αρχής, που γνωρίζει τις ανάγκες της υπηρεσίας.

Ενόψει και του ότι μόνον η υπέρβαση των ακραίων ορίων της εξουσίας του διορίζοντος οργάνου για ερμηνεία και εφαρμογή των Σχεδίων Υπηρεσίας προκαλεί την επέμβαση του Δικαστηρίου, όλοι οι ισχυρισμοί των αιτητών στην προσφυγή αρ. 399/90 για παρερμηνεία και λανθασμένη εφαρμογή της Σημείωσης (2) του Σχεδίου Υπηρεσίας από μέρους της Επιτροπής, απορρίπτονται.

3. Ο διορισμός στη Δημόσια Υπηρεσία δεν εξασφαλίζει ούτε κατοχυρώνει δικαίωμα για προαγωγή. Δικαίωμα για προαγωγή απορρέει αποκλειστικά από τα εκάστοτε σε ισχύ Σχέδια Υπηρεσίας και δεν υπάρχει κεκτημένο δικαίωμα για τη μη τροποποίηση τους, όπως δεν υπάρχει και για τη μη τροποποίηση της νομοθεσίας που διέπει τα αστικά δικαιώματα των πολιτών. Τι συνιστά κεκτημένο δικαίωμα αναλύεται στην υπόθεση R. v. Menelaou (Βλ. επίσης, Γεώργιος Τουμάζου ν. Ε.Δ.Υ.).

Έχει επανειλημμένα νομολογηθεί πως, ένα πρόσωπο για να έχει έννομο συμφέρον να προσβάλει το διορισμό ή την προαγωγή άλλου στη Δημόσια Υπηρεσία, πρέπει το ίδιο να κατέχει τα απαιτούμενα προσόντα για κατάληψη της θέσης.

Το Δικαστήριο επιλαμβάνεται και εξετάζει και αυτεπάγγελτα (ex proprio motu) το ζήτημα της ύπαρξης έννομου συμφέροντος, γιατί είναι θέμα δημόσιας τάξης. (Βλ. Mary Constantinidou & Others v. Republic).

Η απόφαση της Επιτροπής, πως υποψήφιοι για την επίδικη θέση μπορούσαν να είναι μόνο όσοι ικανοποιούσαν το Σχέδιο Υπηρεσίας στην ειδικότητα της Πολιτικής Μηχανικής, ήταν εύλογη, υπό τις περιστάσεις, και η θέση της Δημοκρατίας ότι η προσβαλλόμενη απόφαση της [*1515] Επιτροπής δεν προσέβαλε οποιοδήποτε ενεστώς έννομο συμφέρον των αιτητών στην προσφυγή αρ. 399/90, οι οποίοι δεν ενομιμοποιούντο βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος να ασκήσουν την παρούσα προσφυγή, είναι απόλυτα ορθή.

4. Ο αιτητής της 467/90 κατά την 25.10.89 ουσιώδη χρόνο κατοχής των προσόντων σύμφωνα με τη νομολογία (βλ. R. v. Pericleous & Others), δεν κατείχε το προσόν της πενταετούς τουλάχιστον υπηρεσίας στη θέση Εκπαιδευτού εις την οικείαν ειδικότητα, δεδομένου ότι αυτός από την 1.5.86 μέχρι τις 25.10.89, είχε συμπληρωμένη υπηρεσία μόνο 3 χρόνων και 5 1/2 μηνών περίπου. Η Σημείωση (1) του Σχεδίου, δεν μπορούσε να τύχει εφαρμογής στην υπό κρίση υπόθεση, δεδομένου ότι το Σχέδιο Υπηρεσίας εγκρίθηκε από το Υπουργικό Συμβούλιο στις 29.4.82, συνεπώς τα αναφερόμενα πρώτα τρία έτη μετά την έγκρισή του, κατά τα οποία μπορούσαν να προαχθούν και υπάλληλοι με 3ετή τουλάχιστον υπηρεσία στην οικεία ειδικότητα, είχαν παρέλθει.

5. Ο όρος "υπηρεσία" στο Άρθρο 2 του Ν. 33/67, σημαίνει δημόσια υπηρεσία, δηλαδή υπηρεσία από υπάλληλο που διορίζεται από την Επιτροπή. Όπως επισημάνθηκε σε πρόσφατη απόφαση της Ολομέλειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου:

"Ο όρος υπηρεσία αναφέρεται στη σύνδεση του υπαλλήλου με τη Δημόσια Υπηρεσία, αλλά δεν αναφέρεται στη φύση και τα χαρακτηριστικά της.

Λέξεις και φράσεις στα σχέδια υπηρεσίας έχουν την έννοια με την οποία χρησιμοποιούνται στο Νόμο, εκτός αν κατάδηλα χρησιμοποιούνται με διαφορετικό νόημα...." (βλ. Άριστος Αριστείδης ν. Ε.Δ.Υ.).

Για τη φύση και το χαρακτήρα της Εγκυκλίου σχετικό είναι το απόσπασμα από τα Πορίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου Επικρατείας, 1929-1959, στη σελ. 238.

Όπως τονίστηκε στην απόφαση της Ολομέλειας στην υπόθεση Άριστος Αριστείδης ν. Ε.Δ.Υ, (ανωτέρω):

"Το Υπουργικό Συμβούλιο, στην άσκηση των εξουσιών του με βάση τα Άρθρα 29(1) και (2) του Νόμου, είτε νομοθετική [*1516] εξουσιοδότηση να προσδιορίσει, μεταξύ άλλων, τη διάρκεια της αναγκαίας υπηρεσίας και το είδος της υπηρεσίας."

και:

"Η εξουσία του Υπουργικού Συμβουλίου να καθορίζει τα απαιτούμενα προσόντα περιλαμβάνει και εξουσία τροποποίησης και αντικατάστασης των σχεδίων υπηρεσίας, είτε ειδικά, είτε γενικά."

Η Εγκύκλιος Αρ. 637, αναγνωρίζει την πλασματική υπηρεσία σαν αποτέλεσμα αναδρομικού διορισμού/ προαγωγής/απόσπασης σε μια θέση, σαν υπηρεσία για σκοπούς διορισμού/προαγωγής/απόσπασης σε ανώτερη θέση. Η απόφαση αυτή του Υπουργικού Συμβουλίου είναι γενική απόφαση, που αναφέρεται στα Σχέδια Υπηρεσίας, τα τροποποιεί και αποτελεί μέρος τους. Η Εγκύκλιος αρ. 637 ήταν καθόλα έγκυρη.

Συνεπώς, η απόφαση της Επιτροπής, ότι η μόνη υποψήφια που κατείχε τα απαιτούμενα προσόντα του Σχεδίου Υπηρεσίας ήταν το ενδιαφερόμενο μέρος, ήταν εύλογα επιτρεπτή.

Οι προσφυγές απορρίπτονται χωρίς έξοδα.

Αναφερόμενες υποθέσεις:

Δημοκρατία ν. Γιαλλουρίδης κ.ά. (1990) 3 Α.Α.Δ. 4316·

Λιμνάτου κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1990) 3 Α.Α.Δ. 4057·

Ιορδάνου κ.ά ν. Δημοκρατίας (1990) 3 Α.Α.Δ. 4515·

Republic v. Menelaou (1982) 3 C.L.R. 419·

Τουμάζου ν. Δημοκρατίας (1989) 3(E) Α.Α.Δ. 2935·

Philippou v. Republic, 4 R.S.C.C. 139·

Neophytou v. Republic (1964) C.L.R. 280·

Constantinou and Another v. Republic (1966) 3 C.L.R. 174·

Santos and Others v. Republic (1969) 3 C.L.R. 28· [*1517]

Constantinidou and Others v. Republic (1974) 3 C.L.R. 416·

Paraskevopoulou v. Republic (1980) 3 C.L.R. 647·

Meletis and Others v. C.P.A. (1986) 3 C.L.R. 418-

Meletis and Others v. The Cyprus Ports Authority and Another (1987) 3 C.L.R. 1984·

Ιωνά και Άλλος ν. Δημοκρατίας (1989) 3(Γ) Α.Α.Δ. 1775·

Republic v. Pericleous and Others (1984) 3 C.L.R. 577·

Αριστείδης ν. Δημοκρατίας (1991) 3 Α.Α.Δ. 588.

Προσφυγές.

Προσφυγές εναντίον της απόφασης της Επιτροπής Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας με την οποία το ενδιαφερόμενο μέρος διορίστηκε και/ή προάχθηκε στη θέση Ανώτερου Εκπαιδευτή (Πολιτικής Μηχανικής), Ανώτερο Τεχνολογικό Ινστιτούτο αντί των αιτητών.

Ε. Ευσταθίου, για τους αιτητές στην προσφυγή 399/90.

Α. Παπαχαραλάμπους, για τον αιτητή στην προσφυγή 467/90.

Π. Χατζηδημητρίου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α', για τους καθ' ων η αίτηση.

Cur. adv. vult.

Ο Δικαστής κ. Χρυσοστομής ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση.

ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΗΣ, Δ.: Με τις προσφυγές αυτές, οι οποίες συνεκδικάστηκαν για το λόγο ότι στρέφονται εναντίον της ίδιας διοικητικής πράξης και παρουσιάζουν κοινά σημεία γεγονότων και νόμου, οι αιτητές ζητούν από το Δικαστήριο τις πιο κάτω θεραπείες: [*1518]

"Α. Δήλωση και/ή διαταγή του Σεβαστού Δικαστηρίου ότι η απόφασις των καθ' ων η αίτησις η δημοσιευθείσα εις την Επίσημον Εφημερίδα της Δημοκρατίας ημερ. 4.5.1990, αρ. 2502, διά της οποίας οι καθ' ων η αίτησις εδιόρισαν και/ή προήγαγαν εις την μόνιμον θέσιν Ανώτερου Εκπαιδευτή (Πολιτικής Μηχανικής) (Προϋπολογισμός Ανάπτυξης), Ανώτερο Τεχνολογικό Ινστιτούτο, από τις 15 Μαρτίου 1990 το Ενδιαφερόμενο Μέρος Χρυστάλλα Αντωνίου αντί των αιτητών και/ή οιουδήποτε εξ αυτών είναι άκυρη και/ή παράνομη και/ή εστερημένη εννόμου αποτελέσματος και/ή το παραληφθέν δεν θα έπρεπε να ελάμβανεν χώραν.

Β. Δήλωση και/ή διαταγή του Σεβαστού Δικαστηρίου ότι τα υφιστάμενα Σχέδια Υπηρεσίας της θέσης Ανώτερου Εκπαιδευτού είναι παράνομα και/ή άκυρα και/ή εστερημένα εννόμου αποτελέσματος."

Στις 24.10.89 ο Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, με επιστολή του προς το Γραφείο της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας, ζήτησε την πλήρωση μιας κενής μόνιμης θέσης Ανώτερου Εκπαιδευτή (Πολιτικής Μηχανικής) στο Ανώτερο Τεχνολογικό Ινστιτούτο.

Επειδή η θέση ήταν θέση Προαγωγής, ο Γραμματέας της Ε.Δ.Υ., με επιστολή του ημερ. 23.12.89, απέστειλε στο Διευθυντή του Α.Τ.Ι., ως Προέδρου της αρμόδιας Τμηματικής Επιτροπής, τους καταλόγους των υποψηφίων για προαγωγή, τον προσωπικό φάκελο του ενδιαφερόμενου μέρους και το φάκελο εμπιστευτικών εκθέσεων του αιτητή Στυλιανού Κύζα, καθώς και αντίγραφα του Σχεδίου Υπηρεσίας της θέσης.

Με επιστολή του ημερ. 5.2.90, ο Πρόεδρος της αρμόδιας Τμηματικής Επιτροπής υπέβαλε προς την Ε.Δ.Υ, την έκθεση της Τμηματικής, η οποία στο ουσιαστικό μέρος της ανάφερε τα πιο κάτω (Παράρτημα 4):

"2. Η Τμηματική Επιτροπή αφού εξέτασε τον [*1519] Κατάλογο των υποψηφίων για προαγωγή στη Θέση Ανώτερου Εκπαιδευτή (Πολιτικής Μηχανικής) που περιείχε τα ονόματα των

-Αντωνίου Χρυστάλλας

-Κύζα Στυλιανού

διαπίστωσε ότι ο υποψήφιος Κύζας Στυλιανός δεν κατείχε τα προσόντα που καθορίζονται στο σχετικό σχέδιο υπηρεσίας, δηλ. πενταετή τουλάχιστο υπηρεσία στη θέση Εκπαιδευτή στην οικεία ειδικότητα.

Η Τμηματική Επιτροπή διαπίστωσε ότι η υποψήφια Αντωνίου Χρυστάλλα κατείχε τα προσόντα που καθορίζονται στο σχετικό σχέδιο υπηρεσίας.

Η Επιτροπή με βάση την εκτεταμένη επαγγελματική συνεργασία με την πιο πάνω υποψηφία έκρινε ότι αυτή έχει πολύ καλή γνώση της Αγγλικής γλώσσας.

3. Στη συνέχεια η Τμηματική Επιτροπή επιλήφθηκε της κρίσης της αξίας της πιο πάνω υποψηφίας που ικανοποιούσε το σχετικό σχέδιο υπηρεσίας χωρίς να την καλέσει σε προσωπική συνέντευξη επειδή έκρινε ότι τούτο δεν ήταν αναγκαίο.

4. Η Τμηματική Επιτροπή, αφού έλαβε υπόψη τα προσόντα, την αξία, και τις Εμπιστευτικές Εκθέσεις της υποψηφίας κατέληξε στην ομόφωνη απόφαση να συστήσει την υποψήφια Αντωνίου Χρυστάλλα ως κατάλληλη για διορισμό στη θέση Ανώτερου Εκπαιδευτή (Πολιτικής Μηχανικής).

Η Έκθεση αυτή υποβάλλεται με την ομόφωνη έγκριση των Μελών της Τμηματικής Επιτροπής που την υπογράφουν πιο κάτω:…………………….."

Η έκθεση της Τμηματικής Επιτροπής κατατέθηκε ενώπιον της Ε.Δ.Υ, στη συνεδρίασή της με ημερ. 19.2.90 (Παράρτημα 7). [*1520]

Στην ίδια συνεδρίαση κατατέθηκε επίσης ενώπιον της Ε.Δ.Υ, επιστολή εκ μέρους των δικηγόρων των αιτητών Ιωάννη Αντωνίου, Γεώργιου Φλωρίδη και δυο άλλων εκπαιδευτών, οι οποίοι κατείχαν άλλες ειδικότητες στο Α.Τ.Ι., με την οποία προβλήθηκε ο ισχυρισμός ότι για τη θέση Ανώτερου Εκπαιδευτή δεν θα έπρεπε να ήταν υποψήφιοι μόνο όσοι υπηρετούσαν στην οικεία ειδικότητα, αλλά όσοι ικανοποιούσαν τα απαιτούμενα προσόντα, ανεξαρτήτως ειδικότητας και πως η ειδικότητα δεν θα έπρεπε να εκαθορίζετο κατά την πλήρωση της θέσης (βλ. Παράρτημα 5).

Επίσης κατατέθηκε επιστολή του αιτητή Στυλιανού Κύζα ημερ. 30.1.90 (βλ. Παράρτημα 6), με την οποία αυτός ζήτησε από την Επιτροπή να μη ολοκληρωθεί η διαδικασία πλήρωσης της θέσης Ανώτερου Εκπαιδευτή (Πολιτικής Μηχανικής), ωσότου εκδικαστεί η προσφυγή του εναντίον της απόφασης της Ε.Δ.Υ, να προκηρύξει την πλήρωση μιας θέσης Εκπαιδευτή (Πολιτικής Μηχανικής), αντί να την απονείμει σ' αυτόν, δεδομένου ότι υπηρετούσε με απόσπαση από την 1.5.86 σε υπεράρριθμη θέση Εκπαιδευτή (Πολιτικής Μηχανικής).

Αναφορικά με το πρώτο αίτημα, η Επιτροπή σημείωσε πως το Σχέδιο Υπηρεσίας σαφώς προβλέπει ότι η ειδικότητα καθορίζεται κατά την πλήρωση της θέσης και ότι στην προκειμένη περίπτωση, η αρμόδια αρχή καθόρισε ως ειδικότητα την Πολιτική Μηχανική· επομένως, υποψήφιοι για τη θέση δύνανται να είναι μόνο όσοι ικανοποιούν το Σχέδιο Υπηρεσίας της Πολιτικής Μηχανικής.

Αναφορικά με το δεύτερο αίτημα του αιτητή Κύζα, η Επιτροπή έκρινε ότι δεν ενδείκνυτο να περιμένει την έκβαση της προσφυγής του, πράγμα το οποίο θα επέφερε καθυστέρηση στην πλήρωση της θέσης προς βλάβη του συμφέροντος της υπηρεσίας.

Τέλος, η Επιτροπή, αφού έλαβε υπόψη τα ενώπιόν της στοιχεία και με βάση τα πορίσματα της Τμηματικής, αποφάσισε να εξετάσει το θέμα πλήρωσης της θέσης σε μεταγενέστερη συνεδρίαση, στην οποία να κληθεί να [*1521] παραστεί και ο Διευθυντής του Α.Τ.Ι.

Η Επιτροπή εξέτασε το θέμα στη συνεδρίασή της με ημερ. 9.3.90 (Παράρτημα 10).

"Στην αρχή η Επιτροπή ασχολήθηκε με τις Εμπιστευτικές Εκθέσεις της μοναδικής υποψήφιας Χρυστάλλας Αντωνίου και έκρινε ότι η τροποποίηση που έγινε από τον Προσυπογράφοντα Λειτουργό στην Έκθεσή της για το 1989 είναι σύμφωνη με τις σχετικές Κανονιστικές Διατάξεις και επομένως λαμβάνεται υπόψη.

Στη συνέχεια προσήλθε στη συνεδρίαση και ο Διευθυντής του Ανώτερου Τεχνολογικού Ινστιτούτου κ. Θεμιστοκλής Δράκος, ο οποίος, αφού ενημερώθηκε σχετικά, ανάφερε ότι η μόνη υποψήφια, Χρυστάλλα Αντωνίου, είναι πολύ κατάλληλη και τη συστήνει.

Στο σημείο αυτό ο Διευθυντής αποχώρησε από τη συνεδρίαση.

Στη συνέχεια η Επιτροπή ασχολήθηκε με την κρίση της καταλληλότητας της υποψήφιας για προαγωγή.

Η Επιτροπή εξέτασε τα ουσιώδη στοιχεία από το Φάκελο Πλήρωσης της -θέσης, καθώς και από τον Προσωπικό Φάκελο και τις Εμπιστευτικές Εκθέσεις της υποψήφιας, και έλαβε επίσης υπόψη τα πορίσματα της Τμηματικής Επιτροπής και τη σύσταση του Διευθυντή.

Η Επιτροπή, λαμβάνοντας υπόψη όλα τα ενώπιόν της ουσιώδη στοιχεία, έκρινε ότι η Χρυστάλλα ΑΝΤΩΝΙΟΥ είναι κατάλληλη και αποφάσισε να την προαγάγει στη μόνιμη (Προϋπ. Ανάπτ.) θέση Ανώτερου Εκπαιδευτή (Πολιτικής Μηχανικής), Ανώτερο Τεχνολογικό Ινστιτούτο, από 15.3.90."

Είναι βασική εισήγηση του δικηγόρου των αιτητών πως οι αιτητές στην προσφυγή 399/90 κατείχαν όλα τα απαιτούμενα από το Σχέδιο Υπηρεσίας της θέσης προσόντα και πως οι καθ' ων η αίτηση, ερμηνεύοντας [*1522] λανθασμένα και πεπλανημένα τη Σημείωση του Σχεδίου Υπηρεσίας, απέκλεισαν τους καθ' όλα προσοντούχους αιτητές, χωρίς καν να εξετάσουν την υποψηφιότητά τους.

Περαιτέρω υπέβαλε πως, δεν ήταν δυνατό να θεωρηθούν υποψήφιοι για τη θέση μόνο οι εκπαιδευτές Πολιτικής Μηχανικής, αλλά όλοι οι υποψήφιοι που πληρούσαν τα απαιτούμενα προσόντα από διάφορες ειδικότητες, Πολιτικής Μηχανικής, Ηλεκτρολογίας, Μηχανολογίας-Ναυτομηχανικής και Υπόδησης, πως η ειδικότητα δεν θα έπρεπε να καθορίζετο κατά την πλήρωση της θέσης και πως η επιλεκτική προαγωγή που έγινε με βάση την ειδικότητα της Πολιτικής Μηχανικής, βρισκόταν σε αντίθεση προς την συνταγματικά κατοχυρωμένη αρχή της ισότητας και στέρησε την υπηρεσία από καταλληλότερους και αξιότερους διεκδικητές της θέσης, όπως ήταν οι αιτητές.

Οι δικηγόροι του αιτητή στην προσφυγή 467/90, υπέβαλαν την εισήγηση πως οι καθ' ων η αίτηση, θεωρώντας ότι ο αιτητής δεν κατείχε το απαιτούμενο από το Σχέδιο Υπηρεσίας προσόν της πενταετούς τουλάχιστον υπηρεσίας στη θέση Εκπαιδευτή στην οικεία ειδικότητα και αποκλείοντας την εξέταση της υποψηφιότητάς του, ενήργησαν υπό καθεστώς πλάνης περί τα πράγματα και το νόμο. Προς απόδειξη του ισχυρισμού αυτού επισύναψαν, σαν Τεκμήριο Α στη γραπτή τους αγόρευση, σχετική βεβαίωση του Διευθυντή του Α.Τ.Ι., ότι ο αιτητής εργαζόταν σαν Εκπαιδευτής Πολιτικής Μηχανικής στο Ινστιτούτο από την 1.5.86.

Επιπλέον, εισηγήθηκαν πως η υπό του ενδιαφερόμενου μέρους προηγούμενη πείρα ήταν εντελώς πλασματική και όχι πραγματική, για το λόγο ότι αυτή διορίστηκε αναδρομικά στην προηγούμενη θέση Εκπαιδευτή (Πολιτικής Μηχανικής) Α.Τ.Ι., μετά από επιτυχία της στην προσφυγή υπ' αρ. 545/84 (βλ. Τεκμήριο Β στη γραπτή αγόρευση των δικηγόρων του αιτητή) και πως το μοναδικό πρόσωπο που πληρούσε το Σχέδιο Υπηρεσίας ήταν ο αιτητής.

Το Σχέδιο Υπηρεσίας της επίδικης θέσης, σε όση [*1523] έκταση συσχετίζεται προς τους προβαλλόμενους λόγους ακύρωσης, αναφέρει τα ακόλουθα:

"ΑΝΩΤΕΡΟΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΗΣ: (Πολιτικής Μηχανικής/Ηλεκτρολογίας/ Μηχανολογίας-Ναυτομηχανικής) (θέσις Προαγωγής)

Εγκεκριμένη Μισθοδοτική Κλίμαξ: Α10: £3180X152-4396

………………………………………………………………………………………..

Απαιτούμενα Προσόντα:

(1) Δεκαετής βιομηχανική πείρα ή/και άσκησις συναφής προς την ειδικότητά του, εκ της οποίας πενταετής τουλάχιστον υπηρεσία εις την θέσιν Εκπαιδευτού εις την οικείαν ειδικότητα.

(2) Πολύ καλή γνώσις της Αγγλικής γλώσσης.

Σημ.: (1) Δια την πλήρωσιν των θέσεων κατά τα πρώτα τρία έτη μετά την έγκρισιν του παρόντος Σχεδίου Υπηρεσίας εάν δεν υπάρχουν υπάλληλοι με πενταετή υπηρεσίαν είς την θέσιν Εκπαιδευτού δύνανται να προαχθούν και υπάλληλοι με 3ετή τουλάχιστον υπηρεσίαν εις την εν λόγω θέσιν εις την οικείαν ειδικότητα.

(2) Η ειδικότης θα καθορίζεται κατά την πλήρωσιν θέσεως.

(Ενεκρίθη υπό του Υπουργικού Συμβουλίου - Απόφασις υπ' αρ. 21.657 και ημερ. 29.4.1982)"

Ο δικηγόρος των καθ' ων η αίτηση ήγειρε προδικαστικές ενστάσεις, ισχυριζόμενος πως ούτε ο αιτητής στην προσφυγή αρ. 467/90, ούτε οι αιτητές στην προσφυγή αρ. 399/90, είχαν έννομο συμφέρον στην έγερση της προσφυγής, για το λόγο ότι δεν κατείχαν τα προσόντα [*1524] τα οποία απαιτούντο από το Σχέδιο Υπηρεσίας της θέσης.

Στην υπό εξέταση υπόθεση, η ύπαρξη ή μη έννομου συμφέροντος συμπίπτει με την ουσία της υπόθεσης και το κύριο επιχείρημα που εγέρθηκε από τους αιτητές, που είναι η ορθή ερμηνεία και εφαρμογή του Σχεδίου Υπηρεσίας.

Αναφορικά με τους αιτητές στην προσφυγή αρ. 399/90, ο δικηγόρος των καθ' ων η αίτηση υπέβαλε πως αυτοί εστερούντο έννομου συμφέροντος, για το λόγο ότι δεν ικανοποιούσαν την απαιτούμενη πενταετή υπηρεσία, αφού δεν υπηρετούσαν στην αμέσως κατώτερη θέση Εκπαιδευτή (Πολιτικής Μηχανικής), αλλά σε άλλες θέσεις, άλλων ειδικοτήτων.

Στη συνεδρίασή της με ημερ. 19.2.90 (Παράρτημα 7), η Επιτροπή απέκλεισε και δεν εξέτασε την υποψηφιότητα των αιτητών άλλων ειδικοτήτων, με την αιτιολογία ότι, εφόσον το Σχέδιο Υπηρεσίας σαφώς πρόβλεπε ότι η ειδικότητα καθορίζεται κατά την πλήρωση της θέσης και εφόσον στην προκειμένη περίπτωση η αρμόδια αρχή καθόρισε σαν ειδικότητα την Πολιτική Μηχανική, υποψήφιοι για τη θέση μπορούσαν να είναι μόνον όσοι ικανοποιούσαν το Σχέδιο Υπηρεσίας στην ειδικότητα της Πολιτικής Μηχανικής.

Τα Σχέδια Υπηρεσίας, όπως πάγια έχει επικρατήσει στη νομολογία μας, είναι δευτερογενής νομοθεσία. Δευτερογενής νομοθεσία εκδίδεται τόσο από το Υπουργικό Συμβούλιο όσο και από άλλα όργανα που ασκούν διοικητική εξουσία, εφόσον εξουσιοδοτούνται προς τούτο από πρωτογενή νομοθεσία (βλ. Δημοκρατία ν. Ανδρέας Γιαλλουρίδης κ.α., Α.Ε. Αρ. 868 και 869, ημερ. 13.12.90).

Η νομοθετική εξουσιοδότηση του άρθρου 29 του περί Δημοσίας Υπηρεσίας Νόμου του 1967, Ν. 33/67, όπως τροποποιήθηκε, παρέχει στο Υπουργικό Συμβούλιο ευρείες εξουσίες για τον καταρτισμό των Σχεδίων Υπηρεσίας μιας θέσης, τον καθορισμό των γενικών καθηκόντων και ευθυνών της θέσης, τα απαιτούμενα [*1525] προσόντα κ.λ.π.

Οι δικηγόροι των αιτητών δεν έχουν θέσει ενώπιόν μου οποιαδήποτε στοιχεία που να καταδεικνύουν ότι ο καθορισμός της Πολιτικής Μηχανικής σαν ειδικότητας στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν έγινε με βάση τις ανάγκες της υπηρεσίας. Τουναντίον, η σημείωση (2) του Σχεδίου Υπηρεσίας, δεικνύει ότι παρέχεται νομοθετική εξουσιοδότηση προς την αρμόδια αρχή να καθορίζει την ειδικότητα κάθε φορά που υπάρχει θέμα πλήρωσης της θέσης αυτής και ότι ο καθορισμός της ειδικότητας δεν γίνεται κατά τον τρόπο που επιχειρηματολόγησε ο δικηγόρος των αιτητών.

Το Δικαστήριο τούτο, όπως έχει επανειλημμένα νομολογηθεί, δεν ελέγχει τη σκοπιμότητα του Νόμου, το δε θέμα της κατανομής και του καθορισμού των ειδικοτήτων εμπίπτει στην κρίση της αρμόδιας αρχής, που γνωρίζει τις ανάγκες της υπηρεσίας (βλ., μεταξύ άλλων, Ανθή Ιορδάνου κ.α, ν. Δημοκρατίας, Υπ. Αρ. 654/87 κ.λ.π., ημερ. 21.12.90 και Αλίκη Λιμνάτου κ.α. ν. Δημοκρατίας, ανωτέρω).

Ενόψει των όσων ανέλυσα πιο πάνω και της γνωστής νομολογιακής αρχής, πως μόνον η υπέρβαση των ακραίων [*1526] ορίων της εξουσίας του διορίζοντος οργάνου για ερμηνεία και εφαρμογή των Σχεδίων Υπηρεσίας προκαλεί την επέμβαση του Δικαστηρίου, όλοι οι ισχυρισμοί των αιτητών στην προσφυγή αρ. 399/90 για παρερμηνεία και λανθασμένη εφαρμογή της Σημείωσης (2) του Σχεδίου Υπηρεσίας από μέρους της Επιτροπής, απορρίπτονται.

Ο διορισμός στη Δημόσια Υπηρεσία δεν εξασφαλίζει ούτε κατοχυρώνει δικαίωμα για προαγωγή. Δικαίωμα για προαγωγή απορρέει αποκλειστικά από τα εκάστοτε σε ισχύ Σχέδια Υπηρεσίας και δεν υπάρχει κεκτημένο δικαίωμα για τη μη τροποποίηση τους, όπως δεν υπάρχει και για τη μη τροποποίηση της νομοθεσίας που διέπει τα αστικά δικαιώματα των πολιτών. Τι συνιστά κεκτημένο δικαίωμα αναλύεται στην υπόθεση Republic v. Menelaou (1982) 3 C.L.R. 419, 428. 429. (Βλ. επίσης, Γεώργιος Τουμάζου ν. Ε.Δ.Υ., Υπ. Αρ. 342/89, ημερ. 4.12.89).

Έχει επανειλημμένα νομολογηθεί πως, ένα πρόσωπο για να έχει έννομο συμφέρον να προσβάλει το διορισμό η την προαγωγή άλλου στη Δημόσια Υπηρεσία, πρέπει το ίδιο να κατέχει τα απαιτούμενα προσόντα για κατάληψη της θέσης. (Βλ. Anastasios Philippou and The Republic (Public Service Commission), 4 R.S.C.C. 139, 140, 141, Costas Neophytou and The Republic of Cyprus through The Public Service Commission (an Independent Body) (1964) C.L.R. 280, Sophocles Constantinou and Another and The Republic of Cyprus through The Public Service Commission (1966) 3 C.L.R. 174, Michael Santos and Others v. Republic (Public Service Commission) (1969) 3 C.L.R. 28, 33, Mary Constantinidou and Others v. Republic (Public Service Commission) (1974) 3 C.L.R. 416, 418, Paraskevopoulou v. Republic (1980) 3 C.L.R. 647, Meletis and Others v. C.P.A. (1986) 3 C.L.R. 418, Antonis Meletis and Others v. 1. The Cyprus Ports Authority, 2. The Council of Ministers (1987) 3 C.L.R. 1984, και Ιωάννης Ιωνά κ.α. ν. Ε.Δ.Υ., Υπ. Αρ. 29/87 και 59/87, ημερ. 26.7.89).

Το Δικαστήριο επιλαμβάνεται και εξετάζει και αυτεπάγγελτα (ex proprio motu) το ζήτημα της ύπαρξης [*1527] έννομου συμφέροντος, γιατί είναι θέμα δημόσιας τάξης. (Βλ. Mary Constantinidou & Others v. Republic (ανωτέρω)).

Η απόφαση της Επιτροπής, πως υποψήφιοι για την επίδικη θέση μπορούσαν να είναι μόνο όσοι ικανοποιούσαν το Σχέδιο Υπηρεσίας στην ειδικότητα της Πολιτικής Μηχανικής, ήταν εύλογη, υπό τις περιστάσεις, και η θέση της Δημοκρατίας ότι η προσβαλλόμενη απόφαση της Επιτροπής δεν προσέβαλε οποιοδήποτε ενεστώς έννομο συμφέρον των αιτητών στην προσφυγή αρ. 399/90, οι οποίοι δεν ενομιμοποιούντο βάσει του άρθρου 146 του Συντάγματος να ασκήσουν την παρούσα προσφυγή, είναι απόλυτα ορθή.

Επομένως, η προσφυγή αρ. 399/90 απορρίπτεται.

Ο δικηγόρος των καθ' ων η αίτηση υπέβαλε πως η απόφαση της Τμηματικής και της Ε.Δ.Υ., πως ο αιτητής στην προσφυγή αρ. 467/90, Στυλιανός Κύζας, δεν ικανοποιούσε, κατά τον ουσιώδη χρόνο κατοχής των προσόντων, δηλαδή την 25.10.89, το προσόν της απαιτούμενης πενταετούς υπηρεσίας, ήταν ορθή και απόλυτα εφικτή, ο δε αιτητής εστερείτο έννομου συμφέροντος για έγερση προσφυγής.

Ο δικηγόρος του αιτητή, αντικρούοντας τον πιο πάνω ισχυρισμό, υπέβαλε πως ο μόνος υποψήφιος που πληρούσε το Σχέδιο Υπηρεσίας ήταν ο αιτητής, ο οποίος κατείχε την αμέσως προηγούμενη θέση Εκπαιδευτή Πολιτικής Μηχανικής από την 1.5.86, σε αντίθεση προς το ενδιαφερόμενο μέρος, της οποίας η προηγούμενη υπηρεσία στη θέση αυτή ήταν εντελώς πλασματική και σαν θέμα γεγονότων, ουσιαστικά ανύπαρκτη.

Ο αιτητής κατά την 25.10.89, ουσιώδη χρόνο κατοχής των προσόντων σύμφωνα με τη νομολογία (βλ. Republic v. Pericleous & Others (1984) 3 C.L.R. 577, 586), δεν κατείχε το προσόν της πενταετούς τουλάχιστον υπηρεσίας στη θέση Εκπαιδευτού εις την οικείαν ειδικότητα, δεδομένου ότι αυτός από την 1.5.86 μέχρι τις 25.10.89, είχε συμπληρωμένη υπηρεσία μόνο 3 χρόνων και 51/2 μηνών περίπου. Η Σημείωση (1) του Σχεδίου, δεν [*1528] μπορούσε να τύχει εφαρμογής στην υπό κρίση υπόθεση, δεδομένου ότι το Σχέδιο Υπηρεσίας εγκρίθηκε από το Υπουργικό Συμβούλιο στις 29.4.82, συνεπώς τα αναφερόμενα πρώτα τρία έτη μετά την έγκριση του, κατά τα οποία μπορούσαν να προαχθούν και υπάλληλοι με 3ετή τουλάχιστον υπηρεσία στην οικεία ειδικότητα, είχαν παρέλθει.

Ο δικηγόρος του αιτητή επιχειρηματολόγησε πως, το ενδιαφερόμενο μέρος δεν διέθετε το απαιτούμενο προσόν της πενταετούς, τουλάχιστον, υπηρεσίας, για το λόγο ότι η υπηρεσία του ήταν αποτέλεσμα αναδρομικού διορισμού και ήταν πλασματική.

Το ενδιαφερόμενο μέρος Χρυστάλλα Αντωνίου διορίστηκε με δοκιμασία στη μόνιμη θέση Εκπαιδευτή Πολιτικής Μηχανικής στο Α.Τ.Ι. από τις 16.8.84, ύστερα από επανεξέταση από την Ε.Δ.Υ, της πλήρωσης μιας κενής θέσης Εκπαιδευτή, μετά από την ακύρωση από το Ανώτατο Δικαστήριο της απόφασης της Ε.Δ.Υ. ημερ. 27.7.84, αναφορικά με το διορισμό του Παντελή Γιωργαλλίδη στην πιο πάνω θέση από 16.8.84 (Προσφυγή Αρ. 545/84) (βλ. Ερυθρά 26 κι 45 στον Π.Φ. αρ. 21089 και Τεκμήριο Β στη γραπτή αγόρευση για τον αιτητή).

Το ενδιαφερόμενο μέρος ανέλαβε πραγματικά καθήκοντα στην πιο πάνω θέση στις 3.3.87 (βλ. Ερυθρό 50 στον Π.Φ. αρ. 21089).

Ο όρος "υπηρεσία" στο άρθρο 2 του Ν. 33/67, σημαίνει δημόσια υπηρεσία, δηλαδή υπηρεσία από υπάλληλο που διορίζεται από την Επιτροπή. Όπως επισημάνθηκε σε πρόσφατη απόφαση της Ολομέλειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου:

Λέξεις και φράσεις στα σχέδια υπηρεσίας έχουν την έννοια με την οποία χρησιμοποιούντα στο Νόμο, εκτός αν κατάδηλα χρησιμοποιούνται με διαφορετικό νόημα..." [*1529]

(βλ. Άριστος Αριστείδης ν. Ε.Δ.Υ. (1991) 3 Α.Α.Δ. 588).

Ο δικηγόρος των καθ' ων η αίτηση επισύναψε σαν Τεκμήριο 1 στη γραπτή του αγόρευση σχετική Εγκύκλιο με αρ. 637, του Διευθυντή Υπηρεσίας Δημόσιας Διοίκησης και Προσωπικού, στην οποία κοινοποιήθηκε απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου, με το ακόλουθο περιεχόμενο:

"Υπηρεσία ή πείρα σε ορισμένη θέση ως αποτέλεσμα αναδρομικού διορισμού/προαγωγής/αποσπάσεως στη θέση αυτή.

Έχω οδηγίες ν' αναφερθώ στο πιο πάνω θέμα και γνωστοποιήσω ότι η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας, μέσα στα πλαίσια των εξαιρέσεων στον κανόνα της μη αναδρομικότητας των διοικητικών πράξεων, προβαίνει κάποτε σε διορισμούς/προαγωγές/αποσπάσεις υπαλλήλων σε δημόσιες θέσεις με αναδρομική ισχύ, όπως π.χ. ύστερα από ακυρωτικές αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Δεδομένου όμως ότι τα σχέδια υπηρεσίας διαφόρων θέσεων στη Δημόσια Υπηρεσία απαιτούν για σκοπούς προαγωγής σ' αυτές καθορισμένη χρονική περίοδο υπηρεσίας ή πείρας στην κατώτερη θέση, το Υπουργικό Συμβούλιο αποφάσισε, μετά από γνωμάτευση του Γενικού Εισαγγελέα, όπως στις περιπτώσεις που υπάλληλος διορίστηκε/προάχθηκε/ αποσπάστηκε αναδρομικά σε κατώτερη θέση και τα Σχέδια Υπηρεσίας απαιτούν για σκοπούς διορισμού/ προαγωγής/ αποσπάσεως σε ανώτερη θέση ορισμένη υπηρεσία ή πείρα στην κατώτερη θέση, υπολογίζεται για τους σκοπούς τούτους και η πλασματική υπηρεσία ως αποτέλεσμα αναδρομικού διορισμού/προαγωγής/ αποσπάσεως στη θέση αυτή."

Για τη φύση και το χαρακτήρα της Εγκυκλίου, παραθέτω το πιο κάτω απόσπασμα από τα Πορίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου Επικρατείας, 1929-1959, στη σελ. 238:

"ββ'. Διοικητικά μέτρα εσωτερικής φύσεως·

………………………………………………………………………………[*1530]

"Την κυριωτέραν κατηγορίαν διοικητικών μέτρων εσωτερικής φύσεως αποτελούν αι διάφοροι εγκύκλιοι διαταγαί, αι εκδιδόμεναι υπό των διοικητικών αρχών και απευθυνόμεναι προς τας υφισταμένας αρχάς και έχουσαι χαρακτήρα οδηγιών ή ανακοινώσεων ή σκοπόν ερμηνείας του νόμου. Εις αυτάς ανήκουν αι πράξεις αι παρέχουσαι οδηγίας σχετικάς προς την ερμηνείαν νόμου ή την εφαρμογήν αυτού επί τινος θέματος, ή κοινοποιούσαι απλώς νόμον ή διοικητικήν κανονιστικήν πράξιν. Επίσης αι πράξεις αι περιέχουσαι συστάσεις όπως επί ωρισμένου θέματος τηρήται ωρισμένος τρόπος ενέργειας:"

Όπως τονίστηκε στην απόφαση της Ολομέλειας στην υπόθεση Άριστος Αριστείδης ν. Ε.Δ. Υ. (ανωτέρω) στη σελ. 604:

"Το Υπουργικό Συμβούλιο, στην άσκηση των εξουσιών του με βάση τα Άρθρα 29(1) και (2) του Νόμου, είχε νομοθετική εξουσιοδότηση να καθορίσει τα απαιτούμενα προσόντα στα σχέδια υπηρεσίας και να προσδιορίσει, μεταξύ άλλων, τη διάρκεια της αναγκαίας υπηρεσίας και το είδος της υπηρεσίας."

και:

Η πιο πάνω Εγκύκλιος Αρ. 637, αναγνωρίζει την πλασματική υπηρεσία σαν αποτέλεσμα αναδρομικού διορισμού/προαγωγής/απόσπασης σε μια θέση, σαν υπηρεσία για σκοπούς διορισμού/ προαγωγής/απόσπασης σε ανώτερη θέση. Η Απόφαση αυτή του Υπουργικού Συμβουλίου είναι γενική απόφαση, που αναφέρεται στα Σχέδια Υπηρεσίας, τα τροποποιεί και αποτελεί μέρος τους. Η Εγκύκλιος αρ. 637 ήταν καθόλα έγκυρη.

Συνεπώς, η απόφαση της Επιτροπής, ότι η μόνη υποψήφια που κατείχε τα απαιτούμενα προσόντα του Σχεδίου Υπηρεσίας ήταν το ενδιαφερόμενο μέρος, ήταν [*1531] εύλογα επιτρεπτή.

Ο αιτητής στην προσφυγή αρ. 467/90, Στυλιανός Κύζας, εστερείτο έννομου συμφέροντος για προσβολή της επίδικης προαγωγής.

Τόσο η προσφυγή αρ. 399/90, όσο και η προσφυγή αρ. 467/90, απορρίπτονται.

Δεν εκδίδεται διαταγή για έξοδα.

Οι προσφυγές απορρίπτονται χωρίς έξοδα.

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο