(1993) 4 ΑΑΔ 764
[*764]31 Μαρτίου, 1993
[ΠΙΚΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΜΙΧΑΗΛ ΑΝΤΩΝΙΟΥ,
Αιτητής,
v.
ΑΡΧΗΣ ΗΛΕΚΤΡΙΣΜΟΥ ΚΥΠΡΟΥ,
Καθ’ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 116/92)
Διοικητική Πράξη — Αιτιολογία — Δε συνιστά αιτιολόγηση η καταγραφή και μόνον των προτιμήσεων των μελών του συλλογικού οργάνου.
Οι περί Αρχής Ηλεκτρισμού Κύπρου (Όροι Υπηρεσίας) Κανονισμοί του 1986 (Κ.Δ.Π. 291/86) — Κανονισμός 23(2) — Κριτήρια για τον προσδιορισμό της αξίας υποψηφίων για προαγωγή — Πείρα, αξία, ικανότητα, αρχαιότητα, προσόντα — Κανενα κριτήριο αφ’εαυτού είναι αποφασιστικό — Συσχετισμός και αποτίμηση των υπηρεσιακών στοιχείων των υποψηφίων είναι έργο σύνθετο.
Ο αιτητής επιδίωξε με την προσφυγή του την ακύρωση της απόφασης των καθ’ ων η αίτηση με την οποία προήχθη στη θέση Βοηθού Διευθυντή Σταθμού (Λειτουργία) το ενδιαφερόμενο μέρος αντί ο ίδιος.
Ο αιτητής που είχε τη σύσταση του Διευθυντή προσέβαλε την απόφαση ως πεπλανημένη και στερούμενη αιτιολογίας.
Το Ανώτατο Δικαστήριο ακυρώνοντας την επίδικη απόφαση, αποφάσισε ότι:
Η καταγραφή και μόνο των προτιμήσεων των μελών συλλογικού οργάνου, είτε εκδηλώνονται λεκτικά ή με την ψήφο τους, δε συνιστά αιτιολόγηση αλλά απλώς αποκάλυψη της απόφασής τους. Η αιτιολόγηση αποβλέπει στον προσδιορισμό των λόγων για τις επι[*765]λογές που γίνονται. Η αιτιολόγηση των διοικητικών αποφάσεων είναι απαραίτητη για τη σύννομη εκπλήρωση του διοικητικού έργου αφενός, και την άσκηση αποτελεσματικού αναθεωρητικού ελέγχου αφετέρου.
Ο μόνος λόγος στον οποίο στηρίζεται η επίδικη απόφαση είναι η αρχαιότητα του ενδιαφερόμενου μέρους. Η “αρχαιότητα” συνιστά μόνο ένα από τα κριτήρια για τον προσδιορισμό της συνολικής αξίας των υποψηφίων. Τα προβλεπόμενα κριτήρια σύμφωνα με τον Κ. 23(2) των Περί Αρχής Ηλεκτρισμού Κύπρου (Όροι Υπηρεσίας) (Κ.Δ.Π. 291/86) είναι τα ακόλουθα: πείρα, αξία, ικανότητα, αρχαιότητα, προσόντα σε συσχετισμό με το εκάστοτε ισχύον για τη θέση Σχέδιον Υπηρεσίας και η επίδοση στην υπηρεσία. Ο συσχετισμός των υπηρεσιακών στοιχείων των υποψηφίων και η αποτίμησή τους βάσει των κριτηρίων που θέτουν οι Κανονισμοί είναι έργο σύνθετο. Κανένα από τα στοιχεία κρίσης δεν είναι αφ’εαυτού αποφασιστικό. Η απόφαση της Αρχής αφήνει να νοηθεί ότι λήφθηκε με βάση ένα μόνο από τα κριτήρια που θέτουν οι Κανονισμοί για την επιμέτρηση της συνολικής αξίας των υποψηφίων. Εδώ λέγεται “αφήνει να νοηθεί” διότι η αιτιολογία η οποία παρέχεται είναι τόσο ελλειπής ώστε μόνο υποθέσεις μπορεί να γίνουν για το βάθρο της απόφασης. Η επιλογή των υποψηφίων με βάση ένα μόνο από τα κριτήρια που τίθενται συνιστά πλάνη περί το δίκαιο διότι η αξιολόγηση δε γίνεται με άξονα τα κριτήρια που θέτει ο Νόμος και συγχρόνως υπέρβαση εξουσίας διότι διενεργείται έξω από το νομοθετικό πλαίσιο.
Το κενό στην αιτιολογία μεγενθύνεται ενόψει της απουσίας οποιασδήποτε αναφοράς στη σύσταση του Διευθυντή, καθώς και της Συμβουλευτικής Υπεπιτροπής, και της εξήγησης των λόγων της διαφωνίας του Συμβουλίου της Αρχής με την υποβληθείσα σύσταση.
Η κατάληξη στην οποία το Δικαστήριο οδηγείται είναι ότι η απόφαση στερείται οποιουδήποτε βάσιμου στηρίγματος και αναπόφευκτα πρέπει να ακυρωθεί. Η απόφαση είναι ουσιαστικά αναιτιολόγητη και δεν μπορεί να αντέξει στη βάσανο του δικαστικού ελέγχου.
H προσφυγή επιτυγχάνει χωρίς έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Ιωσηφίδου v. Δημου Λακατάμιας (1989) 3 Α.Α.Δ. 393,
Αποστόλου v. Συμβουλίου Υδατοπρομήθειας Λεμεσού (1990) 3 Α.Α.Δ. 126.
[*766]
Προσφυγή.
Προσφυγή κατά της απόφασης του Συμβουλίου των καθ’ ων η αίτηση Αρχής με την οποία πληρώθηκε η θέση του Βοηθού Διευθυντή Σταθμού (Λειτουργία) στον κλάδο του επιστημονικού προσωπικού.
Α. Σ. Αγγελίδης, για τον Αιτητή.
Κ. Στιβαρού για Γ. Κακογιάννη, για τους Καθ’ ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΠΙΚΗΣ, Δ.: Με την προσφυγή τέθηκε προς αναθεώρηση η απόφαση του Συμβουλίου της Αρχής Ηλεκτρισμού Κύπρου (Αρχής) για την πλήρωση της θέσης του Βοηθού Διευθυντή Σταθμού (Λειτουργία) στον κλάδο του επιστημονικού προσωπικού.
Μετά την προκήρυξη της θέσης και την ενεργοποίηση των προβλεπόμενων από τους Κανονισμούς διαδικασιών για τον προσδιορισμό των προσοντούχων (για προαγωγή) υποψηφίων και την προκαταρκτική αξιολόγηση των υπηρεσιακών τους στοιχείων και επίδοσης η Συμβουλευτική Υπεπιτροπή καθώς και ο Διευθυντής του Ηλεκτροπαραγωγού Σταθμού Δεκέλειας σύστησαν τον αιτητή ως τον καταλληλότερο υποψήφιο για την πλήρωση της θέσης. Πριν αχθεί το θέμα στην Υπεπιτροπή προηγήθηκε η διερεύνηση των προσόντων των υποψηφίων από τη Μικτή Συμβουλευτική Επιτροπή Επιλογής για Προαγωγές Επιστημονικού Προσωπικού. Η Επιτροπή εκείνη αφού έκρινε ότι πέντε υποψήφιοι, μεταξύ των οποίων ο αιτητής και το ενδιαφερόμενο μέρος, κατείχαν τα προσόντα για προαγωγή προέβη στις εκτιμήσεις της για τη συγκριτική τους αξία. Ενόψει της διαφοράς μεταξύ των απόψεων των μελών της Μικτής Συμβουλευτικής Επιτροπής και του Προέδρου του σώματος υποβλήθηκε το προβλεπόμενο από τον Κ. 18 (15), στο δεύτερο πίνακα των Περί της Αρχής Ηλεκτρισμού Κύπρου (Όροι Υπηρεσίας) Κανονισμών του 1986 (Κ.Δ.Π. 291/86) κοινό έγγραφο.
Ενώπιον του Συμβουλίου της Αρχής τέθηκαν όλα τα στοιχεία που αφορούσαν τους υποψηφίους καθώς και τα αποτελέσματα της προδικασίας για την αξιολόγησή τους. Ο Διευθυντής επανέλαβε και ενώπιον του Συμβουλίου της Αρχής τη σύσταση του για το διορισμό του αιτητή διαπιστώνοντας ότι υπερτερούσε του εν[*767]διαφερόμενου μέρους σε όλα τα σημεία κρίσης τα οποία καθιερώνονται από τον Κ.23 (2) ως τα κριτήρια για την επιλογή των υποψηφίων εκτός από την αρχαιότητα. Μετά την αποχώρηση του Διευθυντή το Συμβούλιο προχώρησε στη διερεύνηση των στοιχείων που τέθηκαν ενώπιόν του και μετά από διαβουλεύσεις μεταξύ των μελών του έλαβε την απόφαση η οποία ακολουθεί και της οποίας η συντομία καθιστά ευχερέστερη την αναγραφή της παρακάτω παρά τη σύνοψή της:
“Με οκτώ ψήφους υπέρ και μία εναντίον (του κ. Δαμασκηνού) παρά τη σύσταση του Διευθυντή, αποφάσισε την προαγωγή του Ανδρέα Κόσσιφου, λόγω αρχαιότητας”.
Το μέλος που διαφώνησε υποστήριξε το διορισμό τρίτου υποψηφίου λόγω των ακαδημαϊκών του προσόντων και της πείρας του.
Η απόφαση προσβάλλεται ως πεπλανημένη και στερούμενη αιτιολογίας. Η καταγραφή και μόνο των προτιμήσεων των μελών συλλογικού οργάνου, είτε εκδηλώνονται λεκτικά ή με την ψήφο τους, δε συνιστά αιτιολόγηση αλλά απλώς αποκάλυψη της απόφασής τους. Η αιτιολόγηση αποβλέπει στον προσδιορισμό των λόγων για τις επιλογές που γίνονται. Η αιτιολόγηση των διοικητικών αποφάσεων είναι απαραίτητη για τη σύννομη εκπλήρωση του διοικητικού έργου αφενός, και την άσκηση αποτελεσματικού αναθεωρητικού ελέγχου αφετέρου. (Βλ. Ιωσηφίδου v. Δήμου Λακατάμιας (1989) 3 Α.Α.Δ. 393 και Αποστόλου v. Συμβουλίου Υδατοπρομήθειας Λεμεσού (1990) 3 Α.Α.Δ. 126.)
Ο μόνος λόγος στον οποίο στηρίζεται η επίδικη απόφαση είναι η αρχαιότητα του ενδιαφερόμενου μέρους. Η “αρχαιότητα” συνιστά μόνο ένα από τα κριτήρια για τον προσδιορισμό της συνολικής αξίας των υποψηφίων. Τα προβλεπόμενα κριτήρια σύμφωνα με τον Κ. 23(2) είναι τα ακόλουθα: πείρα, αξία, ικανότητα, αρχαιότητα, προσόντα σε συσχετισμό με το εκάστοτε ισχύον για τη θέση σχέδιον υπηρεσίας και η επίδοση στην υπηρεσία. Ο συσχετισμός των υπηρεσιακών στοιχείων των υποψηφίων και η αποτίμησή τους βάσει των κριτηρίων που θέτουν οι Κανονισμοί είναι έργο σύνθετο. Κανένα από τα στοιχεία κρίσης δεν είναι αφεαυτού αποφασιστικό. Η απόφαση της Αρχής αφήνει να νοηθεί ότι λήφθηκε με βάση ένα μόνο από τα κριτήρια που θέτουν οι Κανονισμοί για την επιμέτρηση της συνολικής αξίας των υποψηφίων. Λέμε “αφήνει να νοηθεί” διότι η αιτιολογία η οποία παρέχεται είναι τόσο ελλειπής ώστε μόνο υποθέσεις μπορεί να γίνουν για το βάθρο της απόφασης. Η επιλογή των υποψηφίων [*768]με βάση ένα μόνο από τα κριτήρια που τίθενται συνιστά πλάνη περί το δίκαιο διότι η αξιολόγηση δε γίνεται με άξονα τα κριτήρια που θέτει ο νόμος και συγχρόνως υπέρβαση εξουσίας διότι διενεργείται έξω από το νομοθετικό πλαίσιο.
Το κενό στην αιτιολογία μεγεθύνεται ενόψει της απουσίας οποιασδήποτε αναφοράς στη σύσταση του Διευθυντή καθώς και της Συμβουλευτικής Υπεπιτροπής, και της εξήγησης των λόγων της διαφωνίας του Συμβουλίου της Αρχής με την υποβληθείσα σύσταση.
Η κατάληξη στην οποία οδηγούμαι είναι ότι η απόφαση στερείται οποιουδήποτε βάσιμου στηρίγματος και αναπόφευκτα πρέπει να ακυρωθεί. Η απόφαση είναι ουσιαστικά αναιτιολόγητη και δεν μπορεί να αντέξει στη βάσανο του δικαστικού ελέγχου.
Υπό το φως των ανωτέρω δεν υπάρχει άλλη επιλογή από την ακύρωση της απόφασης η οποία κατακολουθία ακυρώνεται στο σύνολο της βάσει του Άρθρου 146.4 (β) του Συντάγματος. Δεν εκδίδεται διαταγή για τα έξοδα.
H προσφυγή επιτυγχάνει χωρίς διαταγή για έξοδα.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο