Cylaw

Zήνωνος Kυριάκος ν. Δημοκρατίας (Eπιτροπή Δημόσιας Yπηρεσίας) (1993) 4 ΑΑΔ 882

(1993) 4 ΑΑΔ 882

[*882]14 Απριλίου, 1993

[ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗΣ, Δ/στής]

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΖΗΝΩΝΟΣ,

Αιτητής,

ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,

ΜΕΣΩ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,

Καθ’ ων η αίτηση.

(Υπόθεση Αρ. 213/92)

Δημόσιοι Yπάλληλοι — Προαγωγές — Προσόντα — Πρόσθετα προσόντα που δεν προβλέπονται από τα Σχέδια Υπηρεσίας αλλά είναι συναφή με τα καθήκοντα της θέσης λαμβάνονται υπόψη και συνεκτιμούνται μαζί με τα υπόλοιπα στοιχεία στη γενική αξιολόγηση των υποψηφίων — Aπό μόνα τους όμως δε συνιστούν “έκδηλη υπεροχή”.

Oι περί Δημόσιας Yπηρεσίας Nόμοι του 1990 και 1991 (N. 1/90 και 71/91) — Άρθρο 35(4) — Συστάσεις Προϊσταμένου — Aπαιτείται όπως είναι αιτιολογημένες — Αιτιολογία πρέπει να είναι επαρκής και σαφής και να εκθέτει τους λόγους που οδήγησαν στη σύσταση.

Aναθεωρητική Δικαιοδοσία — Δικαστικός έλεγχος — Tο Δικαστήριο δεν υποκαθιστά τη δική του κρίση αναφορικά με την επιλογή του καταλληλότερου υποψηφίου για προαγωγή ή διορισμό με την κρίση του αρμόδιου οργάνου.

Mε την προσφυγή αυτή προσβλήθηκε η νομιμότητα της απόφασης προαγωγής των ενδιαφερομένων μερών στη θέση Aνώτερου Tεχνικού στο Tμήμα Δημοσίων Έργων.

Tο Aνώτατο Δικαστήριο απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:

1. Προσόν, που δεν προβλέπεται από το Σχέδιο Υπηρεσίας ως πλεονέκτημα, αλλά είναι συναφές με τα καθήκοντα της θέσης, λαμβάνεται υπόψη στην εκτίμηση της ικανότητας του υποψηφίου για [*883]την καλύτερη εκτέλεση των καθηκόντων της θέσης. Είναι παράγοντας, έστω και περιθωριακός, για την επιλογή του καταλληλοτέρου υποψηφίου για διορισμό ή προαγωγή. Η διορίζουσα αρχή δε δικαιούται να παραγνωρίζει την κατοχή από υποψήφιο τέτοιου προσόντος, αλλά πρέπει να συνεκτιμάται με τα υπόλοιπα στοιχεία στη γενική αξιολόγηση των υποψηφίων. Tα πρόσθετα προσόντα όμως δε συνιστούν από μόνα τους “έκδηλη υπεροχή” όπως η φράση αυτή ερμηνεύτηκε δικαστικά.

2. Οι συστάσεις του Προϊσταμένου του Τμήματος, όπως προβλέπει το Άρθρο 35(4) του Νόμου, πρέπει να είναι”αιτιολογημένες”.

Αναφορικά με την ερμηνεία και εφαρμογή της νομοθετικής πρόνοιας για τις αιτιολογημένες συστάσεις, χρήσιμη αναφορά μπορεί να γίνει στην πρόσφατη απόφαση Νίκη Πολυκάρπου v. Δημοκρατίας, όπου αναφέρθηκαν τα ακόλουθα:

“Είναι γενική αρχή στο διοικητικό δίκαιο ότι οι αποφάσεις των διοικητικών οργάνων πρέπει να έχουν πλήρη, επαρκή και σαφή αιτιολογία. Εφόσον απόφαση της Επιτροπής λαμβάνει υπόψη και στηρίζεται σε κάποιο βαθμό στη σύσταση του Προϊσταμένου, η τελευταία πρέπει να περιέχει αιτιολογία. Τα στοιχεία των φακέλων και τα τρία νομοθετημένα κριτήρια δεν μπορούν να διαζευχθούν από το περιεχόμενο της αιτιολογίας της σύστασης. Η επάρκεια της αιτιολογίας είναι θέμα πραγματικό, που κρίνεται στην κάθε περίπτωση. Η αιτιολογία μπορεί να συμπληρώνεται και από τα στοιχεία των φακέλων ενώπιον της Επιτροπής. Σύσταση χωρίς αιτιολογία δεν είναι έγκυρη και δεν μπορεί να ειπωθεί ότι η αιτιολογία της μπορεί να ανευρεθεί στα στοιχεία των διοικητικών φακέλων.

Ο Προϊστάμενος του Τμήματος είναι σε ιδανική θέση να διαγράψει τους λόγους, για τους οποίους συστήνει έναν υπάλληλο για προαγωγή. Γνωρίζει τα καθήκοντα και τις ευθύνες της θέσης και τους υποψηφίους υπαλλήλους. Από το σύνολο των γνώσεών του και των παρατηρήσεών του, ο νομοθέτης του επιβάλλει το καθήκον να αιτιολογήσει τη σύστασή του, να δώσει τους λόγους της προτίμησής του. Η αιτιολογία πρέπει να είναι επαρκής και σαφής και να εκθέτει, έστω και με λακωνικό τρόπο, τους πραγματικούς λόγους που τον οδηγούν στη σύσταση. Οι λόγοι πρέπει να περιορίζονται στον κύκλο των τριών νομοθετημένων κριτηρίων, να μην είναι αντίθετοι με τα στοιχεία των φακέλων, αλλά να είναι τέτοιας φύσεως και έκτασης, που να στηρίζουν την προτίμησή του. Η απλή αναφορά των τριών νομοθετημένων κριτηρίων δεν ικανο[*884]ποιεί την απαίτηση του νομοθέτη για αιτιολογημένες συστάσεις.”

Με βάση τα πιο πάνω, οι συστάσεις του Προϊσταμένου στις οποίες βασίστηκε η Επιτροπή, όπως δηλώνεται στο πρακτικό της, είναι δεόντως αιτιολογημένες και ικανοποιούν την απαίτηση του Νόμου.

3. Η έρευνα, όπως φανερώνεται από το σύνολο των στοιχείων ενώπιον του Δικαστηρίου, ήταν πλήρης. Η αιτιολογία περιέχεται με σαφήνεια και επάρκεια στην προσβαλλόμενη απόφαση.

Σύμφωνα με τη νομολογία:

“1. Το Διοικητικό Δικαστήριο δεν ακυρώνει απόφαση διορισμού ή προαγωγής αν η απόφαση λήφθηκε σύμφωνα με το Νόμο και τα γεγονότα της συγκεκριμένης υπόθεσης και ήταν εύλογα επιτρεπτή.

2. Το Δικαστήριο δεν υποκαθιστά τη δική του κρίση, αναφορικά με την επιλογή του καταλληλότερου υποψήφιου για προαγωγή ή διορισμό, με την κρίση του αρμοδίου οργάνου.”

Το Δικαστήριο εξέτασε όλα τα επιχειρήματα του αιτητή, σε συνάρτηση με τα ενώπιόν του στοιχεία, και κατέληξε ότι κανένας από τους λόγους ακυρώσεως που προβλήθηκαν δεν έχει θεμελιωθεί. Η προσβαλλόμενη απόφαση ήταν εύλογα επιτρεπτή στην Επιτροπή.

H προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.

Aναφερόμενες υποθέσεις:

Andreou v. Republic (1979) 3 C.L.R. 379,

Michaeloudis v. Republic (1982) 3 C.L.R. 963,

Michaelides v. Republic (1987) 3 C.L.R. 2170,

Dometakis v. Republic (1988) 3 C.L.R. 1673,

Δημοκρατία v. Παπαμιχαήλ (1989) 3(B) A.A.Δ. 823,

Ζαπίτης και Άλλος v. Δημοκρατίας (1989) 3(Γ) Α.Α.Δ. 1098,

Ιωνά και Άλλος v. Δημοκρατίας (1989) 3(Γ) Α.Α.Δ. 1775,

Χριστοφή v. Δημοκρατίας (1989) 3(Δ) Α.Α.Δ. 2247,

[*885]

HjiIoannou v. Republic (1983) 3 C.L.R. 1041,

Papadopoullos v. Republic (1985) 3 C.L.R. 405,

Ioannides v. Republic (1986) 3 C.L.R. 1089,

Republic v. Haris (1985) 3 C.L.R. 106,

Republic and Another v. Kastellanos (1988) 3 C.L.R. 2249,

Λύωνα και Άλλοι v. Δημοκρατίας (1990) 3 Α.Α.Δ. 2038,

Δημοκρατία ν. Βασιλείου (1990) 3 Α.Α.Δ. 226,

Δημοκρατία και Άλλοι v. Στυλιανού και Άλλου (1990) 3 Α.Α.Δ. 2427,

Πολυκάρπου και Άλλοι v. Δημοκρατίας (1993) 4 Α.Α.Δ. 72,

Μιλτιάδους και Άλλοι v. Δημοκρατίας (1989) 3(Γ) Α.Α.Δ. 1318,

Προσφυγή.

Προσφυγή εναντίον της απόφασης των καθ’ ων η αίτηση με την οποία προάχθηκαν τα ενδιαφερόμενα μέρη στη μόνιμη θέση Aνώτερου Tεχνικού (Tακτικός Προϋπολογισμός), Tμήμα Δημοσίων Έργων, αντί του αιτητή.

Α. Σ. Αγγελίδης, για τον Αιτητή.

Α. Παπασάββας, Εισαγγελέας της Δημοκρατίας, για τους Καθ’ ων η Αίτηση.

Α. Κωνσταντίνου, για το Ενδιαφερόμενο Μέρος 2 - Χαράλαμπο Αλκείδη.

Cur. adv. vult.

ΣTYΛIANIΔHΣ, Δ.: Με την προσφυγή αυτή προσβάλλεται η νομιμότητα της απόφασης της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας, (η “Επιτροπή”), για προαγωγή των Φλώρου Αλεξάνδρου, Χαράλαμπου Αλκείδη και Πυγμαλίωνα Δημητριάδη στη μόνιμη θέση Ανώτερου Τεχνικού (Τακτικός Προϋπολογισμός), Τμήμα Δημοσίων Έργων, που δημοσιεύτηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρα[*886]τίας Αρ. 2661, ημερομηνίας 20 Δεκεμβρίου, 1991, Αριθμός Γνωστοποίησης 4165, σελ. 1454.

Οι λόγοι ακυρώσεως που προβάλλονται είναι:-

1. Ο αιτητής υπερέχει σε προσόντα από τα ενδιαφερόμενα μέρη.

2. Η Επιτροπή δεν απέδωσε τη δέουσα βαρύτητα στις Εμπιστευτικές Εκθέσεις στο σύνολό τους και ενήργησε με πλάνη περί τα πράγματα.

3. Η σύσταση του Προϊσταμένου του Τμήματος, αντίθετα με τη σαφή νομοθετική επιταγή του Άρθρου 35(4) των περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμων του 1990 και 1991 (Αρ. 1/90 και 71/91), δεν είναι αιτιολογημένη.

4. Έλλειψη δέουσας έρευνας.

5. Η αιτιολογία είναι ελλειπής και ανεπαρκής.

Ο Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Συγκοινωνιών και Έργων με επιστολή του με Αρ. Υ.Σ.Ε. 162/67/Β/20, ημερομηνίας 4 Φεβρουαρίου, 1991, που λήφθηκε στο γραφείο της Επιτροπής στις 5 Φεβρουαρίου, 1991, ζήτησε, μεταξύ άλλων, την πλήρωση τριών κενών μόνιμων θέσεων Ανώτερου Τεχνικού (Τακτικός Προϋπολογισμός), Τμήμα Δημοσίων Έργων.

Η θέση είναι θέση προαγωγής.

Στις 17 Οκτωβρίου, 1991, η Επιτροπή επιλήφθηκε του θέματος της πλήρωσης των τριών αυτών θέσεων.

Ο Διευθυντής του Τμήματος Δημοσίων Έργων σύστησε τα τρία ενδιαφερόμενα μέρη και αποχώρησε.

Η Επιτροπή ασχολήθηκε με την αξιολόγηση και σύγκριση υποψηφίων και κατέληξε στην προσβαλλόμενη απόφαση. Το σχετικό πρακτικό έχει:-

“Ο Διευθυντής ανέφερε τα εξής:

‘Με βάση τα τρία κριτήρια στο σύνολό τους, συστήνω τους Δημητριάδη Πυγμαλίωνα, Αλκείδη Χαράλαμπο και Αλεξάνδρου Φλώρο, οι οποίοι επέδειξαν μεγάλο ενδιαφέ[*887]ρον στη δουλειά τους, έχουν πρωτοβουλία, υπευθυνότητα, οι σχέσεις τους με το κοινό όπως επίσης και η συμπεριφορά τους είναι άριστες και πραγματικά αξίζουν να προαχθούν.’

Στο σημείο αυτό ο Διευθυντής αποχώρησε από τη συνεδρίαση.

Στη συνέχεια η Επιτροπή ασχολήθηκε με την αξιολόγηση και σύγκριση των υποψήφιων.

Η Επιτροπή εξέτασε τα ουσιώδη στοιχεία από το Φάκελο Πλήρωσης της θέσης, καθώς και από τους Προσωπικούς Φακέλους και τους Φακέλους των Ετήσιων Υπηρεσιακών Εκθέσεων των υποψήφιων, και έλαβε επίσης υπόψη τις κρίσεις και τις συστάσεις του Διευθυντή.

Η Επιτροπή έλαβε υπόψη τις Εμπιστευτικές/Υπηρεσιακές Εκθέσεις των υποψήφιων στο σύνολό τους. Η Επιτροπή προσήγγισε τις Υπηρεσιακές Εκθέσεις που υποβλήθηκαν για το 1990 με βάση τη γενική απόφαση που πήρε στη συνεδρίασή της με ημερομηνία 7.10.91, στο βαθμό που συνάδει με τα στοιχεία της παρούσας διαδικασίας.

Η Επιτροπή έλαβε επίσης υπόψη τα προσόντα των υποψήφιων καθώς και την αρχαιότητά τους, η οποία φαίνεται στον ενώπιον της Επιτροπής κατάλογο των υποψήφιων.

Η Επιτροπή, αφού έλαβε υπόψη όλα τα ενώπιόν της ουσιώδη στοιχεία, έκρινε με βάση τα καθιερωμένα κριτήρια στο σύνολό τους - αξία, προσόντα, αρχαιότητα - ότι οι παρακάτω, οι οποίοι έχουν συστηθεί από το Διευθυντή, υπερέχουν των άλλων υποψήφιων, τους επέλεξε σαν τους πιο κατάλληλους και αποφάσισε να προσφέρει σ’ αυτούς προαγωγή στη μόνιμη (Τακτ. Προϋπ.) θέση Ανώτερου Τεχνικού, Τμήμα Δημοσίων Έργων:

1. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ Φλώρος

2. ΑΛΚΕΙΔΗΣ Χαράλαμπος

3. ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ Πυγμαλίων.”

Στις 6 Νοεμβρίου, 1991, η Επιτροπή, αφού έλαβε υπόψη ότι τα ενδιαφερόμενα μέρη, στα οποία προσφέρθηκε προαγωγή στη θέση, αποδέχθηκαν την προσφορά, καθόρισε ως ημερομηνία [*888]ισχύος της προαγωγής τη 15η Νοεμβρίου, 1991.

Ο δικηγόρος του αιτητή πρόβαλε ότι αυτός κατέχει προσόντα, τα οποία, παρόλον ότι δεν είναι ούτε αναγκαία, ούτε πλεονέκτημα σύμφωνα με το Σχέδιο Υπηρεσίας, τον καθιστούν καταλληλότερο για την εκτέλεση των καθηκόντων της θέσης και του προσδίδουν έκδηλη υπεροχή.

Ο δικηγόρος του ενδιαφερομένου μέρους Αλκείδη εισηγήθηκε ότι τα προσόντα αυτά του αιτητή αποτελούν παράγοντα πολύ μικρής σημασίας και, εν πάση περιπτώσει, λήφθηκαν υπόψη από την Επιτροπή.

Από τους Προσωπικούς Φακέλους των υποψηφίων είναι φανερό ότι ο αιτητής έχει ακαδημαϊκά προσόντα πρόσθετα από εκείνα που προβλέπονται στο Σχέδιο Υπηρεσίας. Τα προσόντα αυτά δεν αποτελούν πρόσθετο προσόν ή πλεονέκτημα.

Προσόν, που δεν προβλέπεται από το Σχέδιο Υπηρεσίας ως πλεονέκτημα, αλλά είναι συναφές με τα καθήκοντα της θέσης, λαμβάνεται υπόψη στην εκτίμηση της ικανότητας του υποψηφίου για την καλύτερη εκτέλεση των καθηκόντων της θέσης. Είναι παράγοντας, έστω και περιθωριακός, για την επιλογή του καταλληλοτέρου υποψηφίου για διορισμό ή προαγωγή. Η διορίζουσα αρχή δε δικαιούται να παραγνωρίζει την κατοχή από υποψήφιο τέτοιου προσόντος, αλλά πρέπει να το συνεκτιμάμε τα υπόλοιπα στοιχεία στη γενική αξιολόγηση των υποψηφίων - (βλ., μεταξύ άλλων, Andreou v. Republic (1979) 3 C.L.R. 379· Michaeloudis v. Republic (1982) 3 C.L.R. 963· Michaelides v. Republic (1987) 3 C.L.R. 2170· Nicos Dometakis v. The Republic of Cyprus (1988) 3 C.L.R. 1673· Κυπριακή Δημοκρατία, μέσω Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας v. Πέτρου Παπαμιχαήλ (1989) 3(B) A.A.Δ. 823· Μίκης Ζαπίτης και Άλλος v. Κυπριακής Δημοκρατίας (1989) 3(Γ) Α.Α.Δ. 1098· Ιωάννης Κ. Ιωνά και Άλλος v. Κυπριακής Δημοκρατίας (1989) 3(Γ) Α.Α.Δ. 1775· Χρυσόστομος Χριστοφή v. Κυπριακής Δημοκρατίας (1989) 3(Δ) Α.Α.Δ. 2247).

Τα πρόσθετα προσόντα, όμως, δε συνιστούν από μόνα τους “έκδηλη υπεροχή” στο νόημα της φράσης όπως ερμηνεύθηκε δικαστικά - (βλ. HjiIoannou v. Republic (1983) 3 C.L.R. 1041· Papadopoullos v. Republic (1985) 3 C.L.R. 405 και Ioannides v. Republic (1986) 3 C.L.R. 1089, σελ. 1095).

Η Επιτροπή είχε ενώπιόν της τα προσόντα του αιτητή και των ενδιαφερομένων μερών. Από το πρακτικό της είναι φανερό [*889]ότι έλαβε υπόψη της και συνεκτίμησε τα προσόντα μαζί με τα νομοθετημένα κριτήρια.

Η αξία του αιτητή και των ενδιαφερομένων μερών, όπως αντικατοπτρίζεται στις Υπηρεσιακές Εκθέσεις, έχει:-

Αιτητής “Εξαίρετος” στα τελευταία 8 χρόνια.

Ενδιαφερόμενο μέρος Αλεξάνδρου “Εξαίρετος” στα τελευταία έξι χρόνια και “Λίαν Καλός” στα άλλα δύο.

Ενδιαφερόμενο μέρος Αλκείδης “Εξαίρετος” στα πέντε από τα οκτώ χρόνια και “Λίαν Καλός” στα άλλα τρία.

Ενδιαφερόμενο μέρος Δημητριάδης “Εξαίρετος” στα επτά από τα οκτώ χρόνια και “Λίαν Καλός” στο ένα.

Τα ενδιαφερόμενα μέρη, όμως, είχαν τη σύσταση του Προϊσταμένου του Τμήματος.

Τα ενδιαφερόμενα μέρη ήταν αρχαιότερα του αιτητή, γιατί είχαν προαχθεί στην προηγούμενη θέση του Τεχνικού Πρώτης Τάξης στις 15 Μαρτίου, 1982, ενώ ο αιτητής προσωρινά στις 15 Οκτωβρίου, 1982, και μόνιμα την 1η Νοεμβρίου, 1983.

Η Επιτροπή είχε ενώπιόν της τους Φακέλους των υποψηφίων και, όπως φαίνεται από την απόφασή της, συνεκτίμησε όλα τα νομοθετημένα κριτήρια.

Αναφορικά με τη σύσταση, το εδάφιο (4) του Άρθρου 35 του Νόμου είναι σύμφωνο με τη νομολογία του Δικαστηρίου τούτου - (βλ., μεταξύ άλλων, Republic v. Haris (1985) 3 C.L.R. 106, 110-112· The Republic of Cyprus and Another v. Georghios Kastellanos (1988) 3 C.L.R. 2249· Γεώργιος Λύωνα και Άλλοι v. Κυπριακής Δημοκρατίας (1990) 3 A.A.Δ. 2038· Κυπριακή Δημοκρατία ν. Αργυρούλλας Βασιλείου (1990) 3 Α.Α.Δ. 226· Κυπριακή Δημοκρατία και Άλλοι v. Ανδρέα Στυλιανού και Άλλου (1990) 3 Α.Α.Δ. 2427· Νίκη Πολυκάρπου και Άλλοι v. Κυπριακής Δημοκρατίας (1993) 4 Α.Α.Δ. 72).

Οι συστάσεις του Προϊσταμένου του Τμήματος, όπως προβλέπει το Άρθρο 35(4) του Νόμου, πρέπει να είναι”αιτιολογημένες”.

Αναφορικά με την ερμηνεία και εφαρμογή της νομοθετικής [*890]πρόνοιας για τις αιτιολογημένες συστάσεις, χρήσιμη αναφορά μπορεί να γίνει στην πρόσφατη Απόφαση Νίκη Πολυκάρπου v. Δημοκρατίας, (ανωτέρω), στις σελ. 84-87. Το Δικαστήριο είπε στις σελ. 86-87:-

“Είναι γενική αρχή στο διοικητικό δίκαιο ότι οι αποφάσεις των διοικητικών οργάνων πρέπει να έχουν πλήρη, επαρκή και σαφή αιτιολογία. Εφόσον απόφαση της Επιτροπής λαμβάνει υπόψη και στηρίζεται σε κάποιο βαθμό στη σύσταση του Προϊσταμένου, η τελευταία πρέπει να περιέχει αιτιολογία. Τα στοιχεία των Φακέλων και τα τρία νομοθετημένα κριτήρια δεν μπορούν να διαζευχθούν από το περιεχόμενο της αιτιολογίας της σύστασης. Η επάρκεια της αιτιολογίας είναι θέμα πραγματικό, που κρίνεται στην κάθε περίπτωση. Η αιτιολογία μπορεί να συμπληρώνεται και από τα στοιχεία των Φακέλων ενώπιον της Επιτροπής. Σύσταση χωρίς αιτιολογία δεν είναι έγκυρη και δεν μπορεί να ειπωθεί ότι η αιτιολογία της μπορεί να ανευρεθεί στα στοιχεία των Διοικητικών Φακέλων.

Ο Προϊστάμενος του Τμήματος είναι σε ιδανική θέση να διαγράψει τους λόγους για τους οποίους συστήνει έναν υπάλληλο για προαγωγή. Γνωρίζει τα καθήκοντα και τις ευθύνες της θέσης και τους υποψηφίους υπαλλήλους. Από το σύνολο των γνώσεών του και των παρατηρήσεών του, ο νομοθέτης του επιβάλλει το καθήκον να αιτιολογήσει τη σύστασή του, να δώσει τους λόγους της προτίμησής του. Η αιτιολογία πρέπει να είναι επαρκής και σαφής και να εκθέτει, έστω και με λακωνικό τρόπο, τους πραγματικούς λόγους που τον οδηγούν στη σύσταση. Οι λόγοι πρέπει να περιορίζονται στον κύκλο των τριών νομοθετημένων κριτηρίων, να μην είναι αντίθετοι με τα στοιχεία των Φακέλων, αλλά να είναι τέτοιας φύσεως και έκτασης, που να στηρίζουν την προτίμησή του. Η απλή αναφορά των τριών νομοθετημένων κριτηρίων δεν ικανοποιεί την απαίτηση του νομοθέτη για αιτιολογημένες συστάσεις.”

Η έρευνα, όπως φανερώνεται από το σύνολο των στοιχείων ενώπιον του Δικαστηρίου, ήταν πλήρης. Η αιτιολογία περιέχεται με σαφήνεια και επάρκεια στην προσβαλλόμενη απόφαση.

[*891]Η παρούσα υπόθεση θα κριθεί με βάση τις ακόλουθες αρχές που έχουν διατυπωθεί στην απόφαση Κλέαρχος Μιλτιάδους και Άλλοι v. Κυπριακής Δημοκρατίας (1989) 3(Γ) Α.Α.Δ. 1318:-

Η προσφυγή αποτυγχάνει.

Η απόφαση προαγωγής των ενδιαφερομένων μερών επικυρώνεται.

Καμιά διαταγή για έξοδα.

H προσφυγή απορρίπτεται χωρίς διαταγή για τα έξοδα.

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο