(1993) 4 ΑΑΔ 1086
[*1086]14 Μαΐου, 1993
[ΧΑΤΖΗΤΣΑΓΓΑΡΗΣ, Δ/στής]
ANAΦOPIKA ME TO APΘPO 146 TOY ΣYNTAΓMATOΣ
ΣΑΒΒΑΣ ΦΕΤΤΑΣ ΚΑΙ AΛΛΟΙ,
Αιτητές,
v.
KYΠPIAKHΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
MEΣΩ EΠITPOΠHΣ ΔHMOΣIAΣ YΠHPEΣIAΣ,
Καθ’ ων η αίτηση.
(ΣυνεκδικαζόμενεςΥποθέσεις Αρ. 1117/91, 1118/91, 36/92)
Δημόσιοι Υπάλληλοι — Διορισμοί/Προαγωγές — Προσόντα — Το ζήτημα της έρευνάς τους από την ίδια την Ε.Δ.Υ. — Νομολογιακά πορίσματα — Υιοθέτηση της πρόσφατης νομολογίας στην κριθείσα περίπτωση.
Δημόσιοι Υπάλληλοι — Εμπιστευτικές Εκθέσεις — Έλλειψη αντικειμενικότητας — Δεν αποδείχθηκε στην κριθείσα περίπτωση — Το πλαίσιο από τη νομολογία.
Δημόσιοι Υπάλληλοι — Συστάσεις Προϊσταμένου — Αιτιολόγηση — Νομολογία — Διακρίσεις με βάση τις διατάξεις του περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμου (Ν. 1/90) (Άρθρα 34 και 35) — Επαρκώς αιτιολογημένη η σύσταση του Διευθυντή στην κριθείσα περίπτωση.
Ο περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμος του 1990 (Ν. 1/90) — Άρθρο 34(9) — Επιλογή προς πλήρωση θέσεων πρώτου διορισμού και προαγωγής — Κριτήρια — Εύλογα επιτρεπτή η επιλογή της Ε.Δ.Υ. στην κριθείσα περίπτωση.
Με τις συνεκδικασθείσες λόγω συναφείας προσφυγές, οι αιτητές προσέβαλαν την προαγωγή των ενδιαφερομένων μερών στη θέση Επιμελητή (Τμήμα Πρώτων Βοηθειών), Ιατρικές Υπηρεσίες και Υπηρεσίες Δημόσιας Υγείας.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας τις προσφυγές, απο[*1087]φάσισε ότι:
1. Η Συμβουλευτική Επιτροπή, που ασχολήθηκε με το θέμα των προσόντων των αιτητών, αποφάσισε ότι με εξαίρεση ορισμένους υποψήφιους (στους οποίους αναφέρθηκε ονομαστικά, στην ‘Εκθεσή της), όλοι οι υπόλοιποι αιτητές πληρούσαν τις πρόνοιες του Σχεδίου Υπηρεσίας της θέσης Επιμελητή. Το θέμα που εγείρεται είναι κατά πόσον η Ε.Δ.Υ ερεύνησε το θέμα όπως είχε καθήκον να πράξει. ‘Οπως συνάγεται από τα πρακτικά, η Ε.Δ.Υ. κατά τη λήψη της επίδικης απόφασης βασίστηκε μεταξύ άλλων και πάνω στα πορίσματα της Συμβουλευτικής Επιτροπής.
Σχετική με το θέμα είναι η απόφαση της Ολομέλειας στην Δημοκρατία v. Δημήτριου Ορφανίδη, όπου εκδόθηκε από τον Πρόεδρο του Ανωτάτου Δικαστηρίου.
Στο ίδιο θέμα αναφέρεται η απόφαση του Δικαστή Πική στην υπόθεση Ανδρέας Θ. Ασσιώτης v. Δημοκρατίας. Και στις δύο αποφασίστηκε ότι η Ε.Δ.Υ. μπορεί να βασίζεται στα πορίσματα της Συμβουλευτικής.
Ενόψει αυτών, οι σχετικοί ισχυρισμοί των αιτητών απορρίπτονται.
2. Απορρίπτονται οι ισχυρισμοί αναφορικά με την έλλειψη αντικειμενικότητας στις Ετήσιες Υπηρεσιακές Εκθέσεις των δύο αιτητών εφόσον θεωρείται ότι αυτοί δεν αποδεικνύονται με την απαιτούμενη βεβαιότητα. Βλ. την απόφαση στην υπόθεση Σταύρου και Άλλος v. Δημοκρατίας.
Τόσο η απόφαση στην υπόθεση Νίκη Πολυκάρπου και Άλλοι ν. Δημοκρατίας όσο και η Γεώργιος Λοϊζίδης και ‘Αλλοι v. Δημοκρατίας που υιοθετήθηκε σ’αυτήν, αποφασίστηκαν σύμφωνα με το Άρθρο 35 του περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμου του 1990 όπως αυτός τροποποιήθηκε (ο Νόμος) και το οποίο αναφέρεται σε “αιτιολογημένες συστάσεις του Προϊσταμένου του Τμήματος”. Η παρούσα υπόθεση αφορά θέση Πρώτου Διορισμού και Προαγωγής που διέπεται από το Άρθρο 34 του Νόμου. Το Άρθρο 34(9) αναφέρεται σε “συστάσεις του Προϊσταμένου του οικείου Τμήματος”. Λαμβάνοντας υπόψη τη σύσταση του Διευθυντή, όπως αυτή εκτίθεται στα πρακτικά της Ε.Δ.Υ., κρίνεται ότι αυτή είναι επαρκώς αιτιολογημένη, και ότι η αιτιολογία υποστηρίζεται από τα στοιχεία των φακελων.
4. Σύμφωνα με το Άρθρο 34(9) του Νόμου η Ε.Δ.Υ. κατά την επι[*1088]λογή του καταλληλότερου υποψήφιου για θέση Πρώτου Διορισμού και Προαγωγής λαμβάνει υπόψη την έκθεση της Συμβουλευτικής Επιτροπής, το περιεχόμενο όλων των αιτήσεων που υποβλήθηκαν, το περιεχόμενο των Προσωπικών Φακέλων και των Φακέλων των Ετήσιων Υπηρεσιακών Εκθέσεων όλων των υποψηφίων οι οποίοι είναι δημόσιοι υπάλληλοι, τις συστάσεις του Προϊσταμένου του οικείου Τμήματος και την απόδοση των υποψηφίων κατά την προφορική εξέταση αν έγινε.
Η συνεκτίμηση όλων των ουσιωδών στοιχείων σύμφωνα με τη βαρύτητα που δίδεται σ’αυτά από τη νομολογία, οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η απόφαση της Ε.Δ.Υ., να προάξει τα ενδιαφερόμενα μέρη αντί τους αιτητές, ήταν εύλογα επιτρεπτή. Οι αιτητές απέτυχαν να αποδείξουν “έκδηλη υπεροχή”, όπως η έννοια αυτή επεξηγήθηκε από το Δικαστή Πική στην υπόθεση Χ”Σάββα v. Δημοκρατίας και υιοθετήθηκε από την Ολομέλεια στην υπόθεση Χ” Ιωάννου v. Δημοκρατίας.
5. Η προσβαλλόμενη απόφαση ήταν εύλογα επιτρεπτή και το Δικαστήριο δεν υποκαθιστά τη δική του κρίση στην κρίση του διοικητικού οργάνου. (Βλ. Κλέαρχος Μιλτιάδους και Άλλοι v. Κυπριακής Δημοκρατίας).
Oι προσφυγές απορρίπτονται χωρίς έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Δημοκρατία v. Ορφανίδη (1992) 3 Α.Α.Δ. 205,
Ασσιώτη v. Δημοκρατίας (1992) 4 Α.Α.Δ. 3438,
Σταυρινίδης v. Δημοκρατίας (1991) 4 Α.Α.Δ. 426,
Stavrinides v. Republic (1987) 3 C.L.R. 1900,
Σταύρου και Άλλος v. Δημοκρατίας (1991) 4 A.A.Δ. 317,
Πολυκάρπου και Άλλοι v. Δημοκρατίας (1993) 4 Α.Α.Δ. 72,
Λοϊζίδης και Άλλοι v. Δημοκρατίας (1992) 4 Α.Α.Δ. 4742,
Ηadjisavva v. Republic (1982) 3 C.L.R. 76,
Hadjiioannou v. Republic (1983) 3 C.L.R. 1041,
[*1089]Μιλτιάδους και Άλλοι v. Δημοκρατίας (1989) 3 A.A.Δ. 1318.
Προσφυγές.
Προσφυγές εναντίον της απόφασης των καθ’ ων η αίτηση στην οποία προάχθηκαν τα ενδιαφερόμενα μέρη στη μόνιμη θέση επιμελητή (Τμήμα Πρώτων Βοηθειών) Ιατρικές Υπηρεσίες και Υπηρεσίες Δημόσιας Υγείας.
Α. Σ. Αγγελίδης, για τους Αιτητές.
Α. Βασιλειάδης, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ’ ων η αίτηση.
Λ. Κληρίδης, για το Ενδιαφερόμενο μέρος Π. Κουρέα.
Μ. Ιακώβου, για το Ενδιαφερόμενο μέρος Κ. Αντωνιάδη.
Cur. adv. vult.
XATZHTΣAΓΓAPHΣ, Δ.: Οι αιτητές με τις προσφυγές αυτές, οι οποίες συνεκδικάστηκαν επειδή αφορούν την ίδια διοικητική πράξη, προσβάλλουν τις προαγωγές των ενδιαφερομένων μερών Πέτρου Κουρέα και Κωνσταντίνου Αντωνιάδη στη μόνιμη θέση Επιμελητή (Τμήμα Πρώτων Βοηθειών) Ιατρικές Υπηρεσίες και Υπηρεσίες Δημόσιας Υγείας. Η θέση είναι Πρώτου Διορισμού και Προαγωγής. Η προαγωγή των ενδιαφερομένων μερών δημοσιεύτηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας με ημερομηνία 1.11.91 και αρ. γνωστοποίησης 3593.
Ο Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Υγείας με επιστολή του ημερ. 9.7.90 ζήτησε μεταξύ άλλων και την πλήρωση δύο κενών θέσεων Επιμελητή στην ειδικότητα (Τμήμα Πρώτων Βοηθειών).
Σε ανταπόκριση σχετικής δημοσίευσης στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας για τις δύο θέσεις Επιμελητή στην πιο πάνω ειδικότητα, υποβλήθηκαν 13 αιτήσεις. Η Συμβουλευτική Επιτροπή σύστησε για προαγωγή τόσο τους τρεις αιτητές όσο και τα δύο ενδιαφερόμενα μέρη. Η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας (Ε.Δ.Υ.) στις συνεδριάσεις της με ημερ. 11.4.1991 και 5.7.1991, αφού μελέτησε μεταξύ άλλων και την Έκθεση της Συμβουλευτικής Επιτροπής, με βάση όλα τα ενώπιόν της στοιχεία και με βάση το πόρισμα της Συμβουλευτικής Επιτροπής, αποφάσισε να τους καλέσει σε προφορική εξέταση.
[*1090]Η Ε.Δ.Υ. δέχτηκε σε προφορική εξέταση τους πέντε υποψηφίους στη συνεδρίασή της ημερ. 31.7.91 και σ’ αυτήν ήταν παρών και ο Διευθυντής Ιατρικών Υπηρεσιών και Υπηρεσιών Δημόσιας Υγείας μαζί με δύο Ανώτερους Ειδικούς Ιατρούς ως συμβούλους.
Στους υποψήφιους υποβλήθηκαν ερωτήσεις σε γενικά θέματα και κυρίως σε θέματα που αφορούν στα καθήκοντα της θέσης, τόσο από το Διευθυντή του Τμήματος και τους συμβούλους του όσο και από τον Πρόεδρο και Μέλη της Ε.Δ.Υ.
Μετά το πέρας της προφορικής εξέτασης ο Διευθυντής αξιολόγησε την απόδοση των υποψήφιων σ’ αυτήν και σύστησε για προαγωγή στην πρώτη θέση τον Κωνσταντίνο Αντωνιάδη και για τη δεύτερη θέση τους Πέτρο Κουρέα και Κώστα Χ”Πολυδώρου.
Η Ε.Δ.Υ. με βάση τα ενώπιόν της στοιχεία αποφάσισε (ομόφωνα) να επιλέξει για προαγωγή τον Κωνσταντίνο Αντωνιάδη και (κατά πλειοψηφία) τον Πέτρο Κουρέα, και να προσφέρει σ’ αυτούς προαγωγή στη μόνιμη (Τακτ. Προϋπ.) θέση Επιμελητή (Τμήμα Πρώτων Βοηθειών), Ιατρικές Υπηρεσίες και Υπηρεσίες Δημόσιας Υγείας.
Στην αρχή της συνεδρίας της η Ε.Δ.Υ. έλαβε γνώση της επιστολής του υποψήφιου Σάββα Φεττά με ημερ. 9.5.91 αναφορικά με τη σύνθεση της ομάδας αξιολόγησης που ετοίμασε την Υπηρεσιακή Εκθεση του για το 1990 καθώς και επιστολή του Διευθυντή Ιατρικών Υπηρεσιών και Υπηρεσιών Δημόσιας Υγείας ημερ. 16.5.91 και αποφάσισε να λάβει υπόψη την Ετήσια Υπηρεσιακή Εκθεση του Σάββα Φεττά για το 1990 ως κανονικά ετοιμασθείσα.
Οι βασικοί λόγοι που προβάλλονται από το δικηγόρο των αιτητών για ακύρωση της επίδικης απόφασης συνοψίζονται ως εξής:
(1) Το ενδιαφερόμενο μέρος Κουρέας δεν πληρεί τον όρο της παραγράφου 3Β(2)(β) του Σχεδίου Υπηρεσίας.
(2) Έλλειψη αντικειμενικότητας στις ετήσιες υπηρεσιακές εκθέσεις των αιτητών Φεττά και Χ”Πολυδώρου και υπεροχή των αιτητών σε αξία, προσόντα και αρχαιότητα.
(3) Εσφαλμένες προπαρασκευαστικές πράξεις και έλλειψη δέουσας έρευνας.
(4) Αναιτιολόγητες και αντιφατικές συστάσεις του Διευθυντή.
[*1091]Θα ασχοληθώ πρώτα με τους ισχυρισμούς του δικηγόρου των αιτητών ότι το ενδιαφερόμενο μέρος Κουρέας δεν πληρεί τον όρο της παραγράφου 3Β(2)(β) του Σχεδίου Υπηρεσίας που απαιτεί τριετή τουλάχιστον υπηρεσία στη θέση Ιατρικού Λειτουργού 1ης Τάξης σε Τμήμα Πρώτων Βοηθειών, και ότι η Ε.Δ.Υ. απέτυχε να προβεί σε έρευνα για να διαπιστώσει τα γεγονότα. Όλοι οι υποψήφιοι διορίστηκαν στην πιο πάνω θέση στις 8.11.85 με εξαίρεση τον αιτητή Φεττά που διορίστηκε στις 2.5.77. Είναι η εισήγηση του δικηγόρου των αιτητών ότι το ενδιαφερόμενο μέρος Κουρέας μόνο κατά κάποια διαστήματα υπηρέτησε στις Πρώτες Βοήθειες του Νοσοκομείου Λεμεσού (και όχι συνέχεια) γιατί εργαζόταν στα Εξωτερικά Ιατρεία.
Από τους φακέλους των Ετήσιων Υπηρεσιακών Εκθέσεων των υποψηφίων, προκύπτει ότι, εκτός του Κουρέα και οι τρεις αιτητές υπηρέτησαν και σε άλλα Τμήματα εκτός των Πρώτων Βοηθειών. Από τα στοιχεία που τέθηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου φαίνεται ότι μόνο το ενδιαφερόμενο μέρος Αντωνιάδης υπηρέτησε αποκλειστικά σε Τμήμα Πρώτων Βοηθειών.
Η Συμβουλευτική Επιτροπή που ασχολήθηκε με το θέμα των προσόντων των αιτητών, αποφάσισε ότι με εξαίρεση ορισμένους υποψήφιους (στους οποίους αναφέρθηκε ονομαστικά, στην Εκθεσή της), όλοι οι υπόλοιποι αιτητές πληρούσαν τις πρόνοιες του Σχεδίου Υπηρεσίας της θέσης Επιμελητή. Το θέμα που εγείρεται είναι κατά πόσον και η Ε.Δ.Υ. ερεύνησε το θέμα όπως είχε καθήκον να πράξει. Όπως συνάγεται από τα πρακτικά, η Ε.Δ.Υ. κατά τη λήψη της επίδικης απόφασης βασίστηκε μεταξύ άλλων και πάνω στα πορίσματα της Συμβουλευτικής Επιτροπής.
Σχετική με το θέμα είναι η απόφαση της Ολομέλειας στην Δημοκρατία v. Δημήτριου Ορφανίδη (1992) 3 Α.Α.Δ. 205, όπου ειπώθηκαν τα εξής από τον Πρόεδρο του Ανωτάτου Δικαστηρίου:
“Αναφορικά με το θέμα της έρευνας καθ’ αυτό από την Επιτροπή την ίδια, δεδομένου ότι εξέτασε και υιοθέτησε τα πορίσματα της Τμηματικής Επιτροπής η οποία είχε ερευνήσει όπως είχε καθήκον να πράξει το θέμα των προσόντων των υποψηφίων, συνεπάγεται ότι ερεύνησε και το θέμα των προσόντων, ενόψει δε του γεγονότος ότι ικανοποιήθηκε με τα πορίσματα της Τμηματικής Επιτροπής, ουδεμία ανάγκη υπήρχε για περαιτέρω έρευνα.”
Για το ίδιο θέμα παραπέμπω στην απόφαση του Δικαστή Πική [*1092]στην υπόθεση Ανδρέας Θ. Ασσιώτης v. Δημοκρατίας (1992) 4 Α.Α.Δ. 3438, όπου στις σελίδες 3341-3342 ειπώθηκαν τα εξής:
“Το μοναδικό ερώτημα είναι αν η Ε.Δ.Υ. αποποιήθηκε την άσκηση των εξουσιών της, υιοθετώντας, στο συγκεκριμένο τομέα, το πόρισμα της Συμβουλευτικής Επιτροπής. Η απάντηση είναι αρνητική· το θέμα αφορούσε εξειδικευμένο πεδίο γνώσεων το οποίο εύλογα μπορούσε να διερευνηθεί από την αρμόδια Συμβουλευτική Επιτροπή, ή ακόμα ν’ ανατεθεί σε εξεταστές της αγγλικής γλώσσας.
Στη Christoudias v. Republic (1984) 3 C.L.R. 657, αποφασίστηκε ότι η υιοθέτηση από την Ε.Δ.Υ. των πορισμάτων Τμηματικής Επιτροπής, δε συνιστά αποποίηση ή απεμπόληση εξουσίας αλλά μέτρο παραδεκτό η εγκυρότητα του οποίου είναι συνυφασμένη με το άρτιο της διαδικασίας και την επάρκεια της έρευνας της Τμηματικής Επιτροπής. Το ίδιο ισχύει και για τα πορίσματα των Συμβουλευτικών Επιτροπών που συστήνονται βάσει του περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμου του 1990 (Ν. 1/90).
Καταλήγω ότι εύλογα η Ε.Δ.Υ. μπορούσε να υιοθετήσει τα πορίσματα της Συμβουλευτικής Επιτροπής ως προς τη γνώση που είχαν οι υποψήφιοι της αγγλικής γλώσσας. Περαιτέρω, τίποτε δεν έχει τεθεί που να ρίπτει σκιά στη διερεύνηση του θέματος από τη Συμβουλευτική Επιτροπή.”
Ενόψει των πιο πάνω οι ισχυρισμοί των αιτητών απορρίπτονται.
Θα ασχοληθώ στη συνέχεια με τον ισχυρισμό του κου Αγγελίδη για έλλειψη αντικειμενικότητας στις Ετήσιες Υπηρεσιακές Εκθέσεις των αιτητών Φεττά και Χ”Πολυδώρου.
Αναφορικά με τον αιτητή Φεττά, ο οποίος το 1990 είχε αξιολογηθεί με 8 “Πολύ Ικανοποιητικά”, ο κ. Αγγελίδης ισχυρίζεται ότι ο Πρώτος Ιατρικός Λειτουργός Πάφου από λάθος ή από αυστηρή προσήλωση ή άλλως πως συμπλήρωσε εσφαλμένα την Ετήσια Υπηρεσιακή Έκθεσή του, για το 1990. Το συμπέρασμα αυτό το στηρίζει στο γεγονός ότι στις προηγούμενες εκθέσεις του ο αιτητής αξιολογείτο με 12 εξαίρετος και στο γεγονός ότι είναι η πρώτη φορά που εφαρμόστηκε ο νέος τρόπος αξιολόγησης στην Ετήσια Υπηρεσιακή Έκθεση του αιτητή για το 1990.
Αναφορικά με τον αιτητή Χ”Πολυδώρου ισχυρίζεται ότι δεν [*1093]πρέπει να ληφθεί υπόψη η αξιολόγηση του αιτητή για το 1987 όπου αξιολογήθηκε ως “Λίαν Καλός” επειδή ο αιτητής και το ενδιαφερόμενο μέρος Κουρέας δεν είχαν αξιολογηθεί από τον ίδιο αξιολογούντα λειτουργό, και επειδή η διαφοροποίηση της βαθμολογίας από τη μια εμπιστευτική έκθεση στην άλλη αποτελεί βάση για ισχυρισμό περί μη αντικειμενικών εκθέσεων.
Για υποστήριξη του πιο πάνω ισχυρισμού αναφέρθηκε στην απόφαση του Δικαστή Νικήτα στην Παναγιώτης Σταυρινίδης v. Δημοκρατίας (1991) 4 Α.Α.Δ. 426. Η εν λόγω υπόθεση διαφοροποιείται από την προκειμένη γιατί στην Σταυρινίδης ο αιτητής έπεισε το Δικαστήριο για ύπαρξη μεροληψίας (bias) εκ μέρους του Διευθυντή απέναντί του, συμπέρασμα που υποστηρίζετο και από την μετάθεση του αιτητή για σκοπούς τιμωρίας και που ηγέρθη στην υπόθεση Σταυρινίδης v. Δημοκρατίας (1987) 3 Α.Α.Δ. 1900.
Απορρίπτω τους ισχυρισμούς αναφορικά με τις Ετήσιες Υπηρεσιακές Εκθέσεις των δύο αιτητών εφόσον θεωρώ ότι αυτοί δεν αποδεικνύονται με την απαιτούμενη βεβαιότητα, και παραθέτω απόσπασμα από την απόφαση στην υπόθεση Σταύρου και Άλλος v. Δημοκρατίας (1991) 4 Α.Α.Δ. 317, όπου ο Δικαστής Πικής αποφάνθηκε τα ακόλουθα:
“... Η εμπιστευτική έκθεση αποτελεί σημαντικό δείκτη της αξίας υποψηφίων για προαγωγή στη Δημόσια Υπηρεσία. Η ύπαρξη στοιχείων ή λόγων που τείνουν να αποδυναμώσουν τα αντικειμενικά συμπεράσματα από το περιεχόμενο της (έκθεσης) ανάγεται στην εκτίμηση της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας. Στο ίδιο πεδίο εντάσσονται και λόγοι που τείνουν να καταδείξουν την ύπαρξη αλλότριων κινήτρων στην ετοιμασία της έκθεσης από τους αρμόδιους λειτουργούς. ......................................
Συνεπώς η εκτίμηση της ορθότητας των ισχυρισμών αυτών και οι επιπτώσεις τους αν κρίνονταν σωστές στις διεκδικήσεις του ενδιαφερόμενου μέρους για προαγωγή ανάγονται αποκλειστικά στη διακριτική ευχέρεια του διορίζοντος σώματος. Η εκτίμησή τους από το δικαστήριο θα συνιστούσε παρεμβολή της δικαστικής εξουσίας στο διοικητικό έργο που δεν είναι επιτρεπτή ....................................................................”
Πρόσθετος λόγος ακύρωσης σύμφωνα με το δικηγόρο των αιτητών αποτελούν οι αναιτιολόγητες συστάσεις του Διευθυντή. Ο κ. Αγγελίδης αναφέρθηκε στο στάδιο των διευκρινήσεων μεταξύ άλλων και στην πρόσφατη απόφαση του Δικαστή Στυλιανίδη στην [*1094]υπόθεση Νίκη Πολυκάρπου και Άλλοι v. Δημοκρατίας (1993) 4 Α.Α.Δ. 72, όπου η σύσταση του Διευθυντή κρίθηκε αναιτιολόγητη επειδή βασίστηκε απλά στα τρία νομοθετημένα κριτήρια. Τόσο η πιο πάνω υπόθεση όσο και η Γεώργιος Λοϊζίδης και Άλλοι v. Δημοκρατίας (1992) 4 Α.Α.Δ. 4742, που υιοθετήθηκε σ’ αυτήν, αποφασίστηκαν σύμφωνα με το άρθρο 35 του περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμου του 1990 όπως αυτός τροποποιήθηκε (ο Νόμος) και το οποίο αναφέρεται σε “αιτιολογημένες συστάσεις του Προϊσταμένου του Τμήματος”. Η παρούσα υπόθεση αφορά θέση Πρώτου Διορισμού και Προαγωγής που διέπεται από το άρθρο 34 του Νόμου. Το άρθρο 34(9) αναφέρεται σε “συστάσεις του Προϊσταμένου του οικείου Τμήματος”. Λαμβάνοντας υπόψη τη σύσταση του Διευθυντή όπως αυτή εκτίθεται στα πρακτικά της Ε.Δ.Υ. κρίνω ότι αυτή είναι επαρκώς αιτιολογημένη, και ότι η αιτιολογία υποστηρίζεται από τα στοιχεία των φακέλων.
Αναφορικά με την εισήγηση του δικηγόρου των αιτητών ότι αυτοί υπερτερούν σε αξία προσόντα και αρχαιότητα η εικόνα που παρουσιάζουν οι 5 υποψήφιοι έχει ως εξής:
Όσον αφορά την αξία και ειδικότερα τα τελευταία 4 χρόνια πριν την προαγωγή, οι Αντωνιάδης, Κουρέας και Κωστόπουλος είναι περίπου ίσοι και ακολουθούν οι Φεττάς και Χ”Πολυδώρου.
Στην αρχαιότητα, όπως αναφέρεται πιο πάνω, έχει το προβάδισμα ο αιτητής Φεττάς, ενώ στα προσόντα, οι πέντε υποψήφιοι παρουσιάζονται περίπου ίσοι με εξαίρεση τον αιτητή Χ”Πολυδώρου που επιπρόσθετα είναι και Διδάκτορας Ιατρικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, προσόν που δεν απαιτείται από το Σχέδιο Υπηρεσίας ούτε καθορίζεται ως πλεονέκτημα.
Το ενδιαφερόμενο μέρος Αντωνιάδης είχε τη σύσταση του Διευθυντή για τη μια θέση και ο Κουρέας και Χ”Πολυδώρου συστήθηκαν για τη δεύτερη θέση.
Κατά την προφορική εξέταση η Ε.Δ.Υ. αξιολόγησε τον Αντωνιάδη ως “Πάρα πολύ καλό”, τον Κωστόπουλο ως “Πολύ καλό” (κατά πλειοψηφία), τον Φεττά και Χ”Πολυδώρου ως “Σχεδόν πολύ καλούς” και τον Κουρέα ως “Σχεδόν Πολύ Καλό” (κατά πλειοψηφία).
Σύμφωνα με το άρθρο 34(9) του Νόμου η E.Δ.Υ. κατά την επιλογή του καταλληλότερου υποψήφιου για θέση Πρώτου Διορισμού και Προαγωγής λαμβάνει υπόψη την έκθεση της Συμβουλευτικής Επιτροπής, το περιεχόμενο όλων των αιτήσεων που [*1095]υποβλήθηκαν, το περιεχόμενο των Προσωπικών Φακέλων και των Φακέλων των Ετήσιων Υπηρεσιακών Εκθέσεων όλων των υποψηφίων οι οποίοι είναι δημόσιοι υπάλληλοι, τις συστάσεις του Προϊσταμένου του οικείου Τμήματος και την απόδοση των υποψηφίων κατά την προφορική εξέταση αν έγινε.
Η συνεκτίμηση όλων των ουσιωδών στοιχείων σύμφωνα με τη βαρύτητα που δίδεται σ’ αυτά από τη νομολογία, οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η απόφαση της Ε.Δ.Υ. να προάξει τα ενδιαφερόμενα μέρη αντί τους αιτητές ήταν εύλογα επιτρεπτή. Οι αιτητές απέτυχαν να αποδείξουν “έκδηλη υπεροχή” όπως η έννοια αυτή επεξηγήθηκε από το Δικαστή Πική στην υπόθεση Χ”Σάββα v. Δημοκρατίας (1982) 3 C.L.R. σελ. 76 και υιοθετήθηκε από την Ολομέλεια στην υπόθεση Χ”Ιωάννου v. Δημοκρατίας (1983) 3 C.L.R. σελ. 1041.
Αφού εξέτασα όλα τα επιχειρήματα των αιτητών σε συνάρτηση με τα ενώπιόν μου στοιχεία καταλήγω ότι κανένας από τους λόγους ακυρώσεως που προβλήθηκαν δεν έχει θεμελιωθεί. Η προσβαλλόμενη απόφαση ήταν εύλογα επιτρεπτή και το Δικαστήριο δεν υποκαθιστά τη δική του κρίση. (Βλ. Κλέαρχος Μιλτιάδους και Άλλοι v. Κυπριακής Δημοκρατίας (1989) 3 Α.Α.Δ. 1318.)
Οι προσφυγές αποτυγχάνουν και η απόφαση προαγωγής των ενδιαφερομένων μερών επικυρώνεται. Δεν εκδίδεται διαταγή για έξοδα.
Oι προσφυγές απορρίπτονται χωρίς διαταγή για έξοδα.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο