(1993) 4 ΑΑΔ 2520
[*2520]29 Οκτωβρίου, 1993
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ/στής]
ANAΦOPIKA ME TO APΘPO 146 TOY ΣYNTAΓMATOΣ
ΣΩΤΗΡΗΣ ΠΑΣΙΑΡΔΗΣ,
Αιτητής,
v.
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ ΑΔΕΙΩΝ,
Καθ’ ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 239/93)
Αναθεωρητική Αρχή Αδειών — Απόρριψη ιεραρχικής προσφυγής, κατά απορριπτικής απόφασης της Αρχής Αδειών στην αίτηση για χορήγηση άδειας αγροτικού ταξί — Παρά την παρέλευση δύο ετών, επικυρώθηκε η απόφαση της Αρχής Αδειών, χωρίς τη διεξαγωγή περαιτέρω έρευνας — Επίδικη απόφαση ακυρώθηκε, λόγω μη διεξαγωγής της δέουσας έρευνας.
Με την προσφυγή του ο αιτητής προσέβαλε την απόφαση της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών, με την οποία απορρίφθηκε ιεραρχική προσφυγή του κατά της απόφασης της Αρχής Αδειών, με την οποία απορρίφθηκε αίτημά του για χορήγηση άδειας αγροτικού ταξί με έδρα την Πόλη Χρυσοχούς.
Το κύριο επιχείρημα του αιτητή, ήταν ότι η επίδικη απόφαση, που λήφθηκε δύο χρόνια μετά την προσβληθείσα με ιεραρχική προσφυγή, λήφθηκε χωρίς τη διεξαγωγή δέουσας έρευνας.
Το Ανώτατο Δικαστήριο ακυρώνοντας την επίδικη απόφαση, αποφάσισε ότι:
Η Αναθεωρητική Αρχή δεν προέβη ή δεν μερίμνησε για τη διεξαγωγή άλλης έρευνας. Παρά την πάροδο δυο χρόνων και παρά το γεγονός ότι, στο μεταξύ, ο Δήμαρχος της Πόλης Χρυσοχούς με την επιστολή του ημερομηνίας 6 Ιουλίου 1992, την πληροφορούσε πως η χορήγηση νέων αδειών αγροτικών ταξί θα βοηθούσε, “στην όσο το δυνατό καλύτερη εξυπηρέτηση των αυξημένων αναγκών του Δήμου......” Άκουσε το [*2521]δικηγόρο του αιτητή και στις 20 Νοεμβρίου 1992, απέρριψε την Ιεραρχική Προσφυγή. Διαπιστώνεται σειρά παραλείψεων που τεκμηριώνουν τον ισχυρισμό του αιτητή, πως η απόφαση πάσχει γιατί ήταν το προϊόν ανεπαρκούς έρευνας και, επομένως, ενδεχόμενης πλάνης.
Η Αναθεωρητική Αρχή στηρίχτηκε μόνο σε όσα είχαν ήδη τεθεί ενώπιον της Αρχής Αδειών δυο χρόνια προηγουμένως, χωρίς να προκαλέσει οποιαδήποτε περαιτέρω διερεύνηση και εμφανώς δεν διερεύνησε το νέο στοιχείο της επιστολής του Δημάρχου της Πόλης, που καθαρά υποστήριζε πως οι αυξημένες ανάγκες δικαιολογούσαν την χορήγηση νέων αδειών. Υποστηρίχτηκε εκ μέρους των καθ’ ων η αίτηση, πως η όποια γνώμη του Δημάρχου ήταν στοιχείο εξωγενές. Η αρμοδία Αρχή φυσιολογικά θα έπρεπε να στηριχτεί στα αποτελέσματα των ερευνών των αρμόδιων λειτουργών του Τμήματος. Επομένως, δεν ήταν απαραίτητη η διερεύνηση οποιουδήποτε θέματος αφορούσε στο Δήμαρχο ή στο Δημοτικό Συμβούλιο. Δεν μπορεί να ευσταθήσει αυτή η άποψη στην παρούσα υπόθεση. Είναι η ίδια η Αρχή που θεώρησε χρήσιμη την άποψη του Δημάρχου και, τελικά, η απόφαση της Αρχής Αδειών και στη συνέχεια της Αναθεωρητικής Αρχής λήφθηκε αφού, όπως προκύπτει, προσδόθηκε σημασία, σε ότι καταγράφηκε ως η άποψή του.
H προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα.
Αναφερόμενη υπόθεση:
Ιωάννου v. Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών (1992) 4 Α.Α.Δ. 762.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόρριψης από την Αναθεωρητική Αρχή Αδειών της ιεραρχικής προσφυγής του αιτητή κατά της απόφασης της Αρχής Αδειών με απορρίφθηκε η αίτησή του για άδεια αγροτικού ταξί με έδρα τη Πόλη Χρυσοχούς.
Γ. Παπαθεοδώρου, για τον Aιτητή.
Α. Μαππουρίδης, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Kαθ’ ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
KΩNΣTANTINIΔHΣ, Δ.: Ο αιτητής υπέβαλε αίτηση για άδεια αγροτικού ταξί με έδρα την Πόλη Χρυσοχούς. Στις 3 Νοεμβρίου 1990 η Αρχή Αδειών την απέρριψε αφού έκρινε ότι οι ανάγκες εξυπηρετούνταν ικανοποιητικά από τα υφιστάμενα ταξί. Η ιεραρχική [*2522]προσφυγή που άσκησε ο αιτητής, εξετάστηκε δυο χρόνια αργότερα. Στις 20 Νοεμβρίου 1992 η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών την απέρριψε για τον ίδιο λόγο.
Ο αιτητής αμφισβήτησε το εύλογα επιτρεπτό του συμπέρασματος. Διαζευκτικά καταλογίζει στην Αναθεωρητική Αρχή Αδειών παράλειψη διεξαγωγής δέουσας έρευνας.
Ο Επαρχιακός Ελεγκτής Μεταφορών χωρίς να διατυπώνει στην έκθεσή του της 1ης Νοεμβρίου 1989 άποψη ή να καταγράφει συμπεράσματα ή διαπιστώσεις αναφέρεται στο πληθυσμό της Πόλης (2,500 κάτοικοι) στην τουριστική της κίνηση ιδιαίτερα κατά τους μήνες του καλοκαιριού, στον αριθμό των κλινών των ξενοδοχείων και των τουριστικών καταλυμάτων της (400 κλίνες) και στα αδειούχα αγροτικά της ταξί (8 ταξί).
Η Αρχή Αδειών δεν θεώρησε επαρκή τα στοιχεία που υπήρχαν. Στη συνεδρία της ημερομηνίας 27 Δεκεμβρίου 1989, ζήτησε τη διεξαγωγή έρευνας και τη λήψη των απόψεων του Δημάρχου της Π. Χρυσοχούς. Όταν επανήλθε στο θέμα στις 5 Μαΐου 1990, βρίσκονταν ενώπιόν της μόνο οι απόψεις των ιδιοκτητών αγροτικών ταξί της Πόλης. Περιέχονταν σε έγγραφό τους ημερομηνίας 10 Απριλίου 1990. Με δυο λόγια περιγράφουν τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν, που κατά τον ισχυρισμό τους, επιτείνονταν εξαιτίας της παράνομης χρήσης αδειούχων αυτοκινήτων ως αγροτικών ταξί από τρίτους. Η επιστολή περιέχει και κάτι άλλο. Αναφέρεται σε πληροφορία τους σύμφωνα με την οποία το Δημοτικό Συμβούλιο της Πόλης Χρυσοχούς πληροφόρησε την Αρχή Αδειών πως δεν είχε ένσταση στη χορήγηση νέων αδειών. Η Αρχή Αδειών ζήτησε τη διεξαγωγή επείγουσας έρευνας και στις 25 Μαΐου 1990 επανήλθε. Ο Διοικητικός Λειτουργός Χ. Ηλιάδης την ενημέρωσε για τα αποτέλεσματα της έρευνας που διεξήχθη στις 21 Μαΐου 1990. Η άποψή του ήταν πως, για λόγους που ανέφερε, οι ανάγκες της περιοχής ικανοποιούνταν. Πρόσθεσε και τα ακόλουθα:
“To όλο θέμα συζήτησα με τον Κοινοτάρχη Νέου Χωρίου και τον Δήμαρχο Πόλης Χρυσοχούς οι οποίοι συμφώνησαν με την πιο πάνω εκτίμηση. Ως εκ τούτου η εισήγηση του Τμήματος με την οποία συμφωνούν τόσο ο Κοινοτάρχης Νέου Χωρίου όσο και ο Δήμαρχος, παρά την επιστολή του για χορήγηση τριών νέων αδειών, είναι όπως το όλο θέμα παραμείνει σε εκκρεμότητα και να επανεξεταστεί μετά την θερινή περίοδο.”
H Aρχή Αδειών υιοθέτησε την εισήγηση και επελήφθη εκ νέου [*2523]του θέματος στις 3 Νοεμβρίου 1990. Ήταν και πάλιν παρών ο κ. Χ. Ηλιάδης. Η άποψή του δεν είχε αλλάξει. Οι ανάγκες εξυπηρετούνταν από τα υφιστάμενα αδειούχα αγροτικά ταξί. Επικαλέστηκε, συναφώς, τη δική του έρευνα και εκείνη του Επαρχιακού Ελεγκτή Μεταφορών. Η Αρχή Αδειών, αφού έλαβε υπόψη, όπως σημειώνει, την εισήγηση του Τμήματος και όλα τα ενώπιόν της στοιχεία, απέρριψε την αίτηση του αιτητή όπως και τις υπόλοιπες που εκκρεμούσαν ενώπιον της, για τον πιο πάνω λόγο.
Η Αναθεωρητική Αρχή δεν προέβη ή δεν μερίμνησε για τη διεξαγωγή άλλης έρευνας. Παρά την πάροδο δυο χρόνων και παρά το γεγονός ότι, στο μεταξύ, ο Δήμαρχος της Πόλης Χρυσοχούς με την επιστολή του ημερομηνίας 6 Ιουλίου 1992 την πληροφορούσε πως η χορήγηση νέων αδειών αγροτικών ταξί θα βοηθούσε, “στην όσο το δυνατό καλύτερη εξυπηρέτηση των αυξημένων αναγκών του Δήμου ....” Άκουσε το δικηγόρο του αιτητή και στις 20 Νοεμβρίου 1992 απέρριψε την Ιεραρχική Προσφυγή για το λόγο που αναφέρθηκε.
Διαπιστώνεται σειρά παραλείψεων που τεκμηριώνουν τον ισχυρισμό του αιτητή πως η απόφαση πάσχει γιατί ήταν το προϊόν ανεπαρκούς έρευνας και, επομένως, ενδεχόμενης πλάνης.
1. Ενώ στην επιστολή των ιδιοκτητών των αδειούχων αγροτικών ταξί γίνεται σαφής αναφορά για τοποθέτηση του Δημοτικού Συμβουλίου της Πόλης υπέρ της χορήγησης νέων αδειών, το θέμα δεν διερευνήθηκε όταν ο κ. Χ. Ηλιάδης εμφάνισε το Δήμαρχο να συμφωνεί με την δική του εκτίμηση πως δεν χρειαζόταν νέες άδειες.
2. Ο κ. Χ. Ηλιάδης αναφέρθηκε ενώπιον της Αρχής Αδειών σε επιστολή του Δημάρχου της Πόλης που σύστηνε την χορήγηση τριών νέων αδειών. Με την προφορική δήλωση του κ. Χ. Ηλιάδη, ο Δήμαρχος ουσιαστικά εμφανίστηκε ως αναθεωρήσας την άποψή του εκείνη. Δεν υπάρχει στο φάκελο τέτοια επιστολή του Δημάρχου και είναι προφανές ότι η Αρχή δεν διερεύνησε την αναφορά του κ. Χ. Ηλιάδη σε αυτή. Επίσης δεν υπάρχει στο φάκελο η απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου στην οποία αναφέρθηκαν οι ενιστάμενοι ιδιοκτήτες αγροτικών ταξί και δεν φαίνεται να έγινε οποιαδήποτε προσπάθεια διάλυσης της σύγχυσης που προκαλούσαν τα ασυμπλήρωτα και αντιφατικά, όπως διατυπώθηκαν, δεδομένα.
3. Η Αναθεωρητική Αρχή στηρίχτηκε μόνο σε όσα είχαν ήδη τεθεί ενώπιον της Αρχής Αδειών δυο χρόνια προηγουμένως χωρίς να προκαλέσει οποιαδήποτε περαιτέρω διερεύνηση και εμφανώς δεν [*2524]διερεύνησε το νέο στοιχείο της επιστολής του Δημάρχου της Πόλης που καθαρά υποστήριζε πως οι αυξημένες ανάγκες δικαιολογούσαν την χορήγηση νέων αδειών. Στην υπόθεση Π. Ιωάννου v. Αναθεωρητική Αρχή Αδειών (1992) 4 Α.Α.Δ. 762, θεωρήθηκε ως λόγος ακυρότητας το γεγονός ότι η Αναθεωρητική Αρχή δεν προέβη σε δική της έρευνα για να διαπιστώσει αν οι συνθήκες είχαν διαφοροποιηθεί κατά το διάστημα των δυο περίπου χρόνων που μεσολάβησαν από την έκδοση της απόφασης της Αρχής Αδειών.
4. Στους λόγους προς υποστήριξη της ιεραρχικής προσφυγής ο αιτητής επανέλαβε ισχυρισμό που πρόβαλε και προηγουμένως πως δυο από τα αδειούχα αγροτικά Ταξί οδηγούνταν από ογδοντάχρονους συνταξιούχους. Δεν διερευνήθηκε αν ο ισχυρισμός αληθεύει και αν ως εκ της ηλικίας των οδηγών δεν ικανοποιούνταν, στο βαθμό που έπρεπε, τα δυο από τα οκτώ αδειούχα οχήματα.
Υποστηρίχτηκε εκ μέρους των καθ’ ων η αίτηση πως η όποια γνώμη του Δημάρχου ήταν στοιχείο εξωγενές. Η αρμόδια Αρχή φυσιολογικά θα έπρεπε να στηριχτεί στα αποτελέσματα των ερευνών των αρμόδιων λειτουργών του Τμήματος. Επομένως, δεν ήταν απαραίτητη η διερεύνηση οποιουδήποτε θέματος αφορούσε στο Δήμαρχο ή στο Δημοτικό Συμβούλιο. Δε νομίζω ότι μπορεί να ευσταθήσει αυτή η άποψη στην παρούσα υπόθεση. Είναι η ίδια η Αρχή που θεώρησε χρήσιμη την άποψη του Δημάρχου και, τελικά, η απόφαση της Αρχής Αδειών και στη συνέχεια της Αναθεωρητικής Αρχής λήφθηκε αφού, όπως προκύπτει, προσδόθηκε σημασία, σε ό,τι καταγράφηκε ως η άποψή του.
Για τους πιο πάνω λόγους η προσφυγή επιτυγχάνει. Η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται με έξοδα υπέρ του αιτητή.
H προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται με έξοδα.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο