(1993) 4 ΑΑΔ 2525
[*2525]29 Οκτωβρίου, 1993
[ΧΑΤΖΗΤΣΑΓΓΑΡΗΣ, Δ/στής]
ANAΦOPIKA ME TO APΘPO 146 TOY ΣYNTAΓMATOΣ
ΕΛΕΝΗ Ι. ΟΡΑΤΗ,
Αιτήτρια,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, MEΣΩ
YΠOYPΓOY OIKONOMIKΩN KAI AΛΛOY,
Καθ’ ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 876/92)
Ο περί Φορολογίας Κεφαλαιουχικών Κερδών Νόμος του 1980 (Ν.52/80) — Άρθρο 10(β) — Απαλλαγή εφόσον η διάθεση γίνεται προς εταιρεία μέλη της οποίας είναι όλοι μέλη της οικογένειας του διαθέτη — Ερμηνεία του όρου “μέλη της οικογένειας” — Τα αδέλφια της αιτήτριας που είναι παντρεμένη και έχει δική της οικογένεια δεν μπορούν να θεωρηθούν μέλη της οικογένειάς της.
Το μόνο θέμα που απασχόλησε το Δικαστήριο στην προσφυγή αυτή ήταν κατά πόσο τα αδέλφια της αιτήτριας θεωρούνταν μέλη της ίδια οικογένειας για τους σκοπούς του Άρθρου 10(β) του Περί Φορολογίας Κεφαλαιουχικών Κερδών Νόμου του 1980 (Ν.52/80) ώστε να απαλλάσεται από φορολογία κεφαλαιουχικών κερδών η διάθεση ιδιοκτησίας προς την εταιρεία της οποίας μέτοχοι ήταν η αιτήτρια και τα αδέλφια της.
Το Ανώτατο Δικαστήριο απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
1. Το επίδικο θέμα έχει πολύ πρόσφατα απασχολήσει και τον αδελφό Δικαστή Αρτέμη στην απόφασή του στην υπόθεση Ανδριανή Αντωνίου v. Κυπριακής Δημοκρατίας. Στην υπόθεση εκείνη και με βάση τα ιδιαίτερα περιστατικά της αποφασίστηκε ότι η κόρη και ο γαμπρός της αιτήτριας (διαθέτη) δεν ήταν μέλη της οικογένειάς της επειδή είχαν δημιουργήσει τη δική τους οικογένεια.
[*2526] Έχοντας υπόψη τις αρχές ερμηνείας των φορολογικών Νόμων όπως αυτές εκτίθενται στην απόφαση του Δικαστή Λοΐζου (όπως ήταν τότε) στην απόφασή του στην υπόθεση Serafino v. Republi, το Δικαστήριο συμφωνεί με το σκεπτικό του Δικαστή Αρτέμη, και θεωρεί ότι στην παρούσα υπόθεση τα αδέλφια της αιτήτριας δεν μπορούν να θεωρηθούν “μέλη της οικογένειας της”, όπως προνοεί το σχετικό Άρθρο. Είναι παραδεκτό ότι η αιτήτρια είναι παντρεμένη και έχει δική της οικογένεια.
2. Αναφορικά με τον ισχυρισμό του δικηγόρου της αιτήτριας ότι για σκοπούς μεταβιβαστικών δικαιωμάτων, η εταιρεία θεωρήθηκε οικογενειακή και της επιστράφηκαν από το Κτηματολόγιο τα δικαιώματα, παρατηρείται ότι ο δικηγόρος δεν έχει αναφερθεί σε συγκεκριμένο άρθρο της σχετικής νομοθεσίας όπου απαντάται ο ίδιος όρος με τον όρο που αναφέρεται στον Περί Φορολογίας Κεφαλαιουχικών Κερδών Νόμο. Εν πάση περιπτώσει, ακόμα και αν υπήρχε η ίδια πρόνοια, ο Διευθυντής Τμήματος Εσωτερικών Προσόδων δεν δεσμεύεται από αυτήν καθότι υποχρέωσή του είναι η ερμηνεία και εφαρμογή των προνοιών της Νομοθεσίας που διέπει την υπό εξέταση υπόθεση.
Κάτω από τις περιστάσεις, το Δικαστήριο κρίνει ότι η ερμηνεία που έδωσε ο Διευθυντής στο σχετικό Άρθρο είναι καθόλα ορθή και νόμιμη, ότι η έρευνα που διεξήχθη ήταν επαρκής και δεν τίθεται θέμα πλάνης κατά τη λήψη της επίδικης απόφασης.
H προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Αντωνίου v. Κυπριακής Δημοκρατίας (1993) 4 Α.Α.Δ. 2102,
Serafino v. Republic (1987) 3 C.L.R. 1316.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης των καθ’ ων η αίτηση με την οποία επεβλήθη στην αιτήτρια φορολογία κεφαλαιουχικών για το ποσό £2.266.80.
Θ. Ιωαννίδης, για την Aιτήτρια.
Στ. Ιωσήφ, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Kαθ’ ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
[*2527]XATZHTΣAΓΓAPHΣ, Δ.: Η αιτήτρια με την παρούσα προσφυγή επιδιώκει την ακύρωση της απόφασης των καθ’ ων η αίτηση με την οποία της επεβλήθη φορολογία κεφαλαιουχικών κερδών για ποσό £2.266,80 πλέον τόκοι.
Η αιτήτρια ήταν ιδιοκτήτρια κατά 1/3 μερίδιο ενός ακινήτου με αρ. εγγραφής 37503 στη Νεάπολη Λεμεσού. Τα υπόλοιπα 2/3 ανήκαν σε δύο αδελφούς της αιτήτριας.
Στις 17.10.1983 η αιτήτρια μαζί με τα αδέλφια της μεταβίβασαν το επίδικο οικόπεδο με δωρεά στην εταιρεία “ORATCO HOTELS LTD” στην οποία ο κάθε ένας τους έχει το 1/3 μερίδιο των μετοχών.
Στις 15.4.1991 ο Διευθυντής Τμήματος Εσωτερικών Προσόδων απέστειλε αρχική Ειδοποίηση Επιβολής Φορολογίας Κεφαλαιουχικών Κερδών προς την αιτήτρια. Ως προϊόν διάθεσης για το 1/3ον μερίδιό της λογίσθηκε το ποσό των £25.000 ενώ η αγοραία αξία του μεριδίου της κατά την 27.6.1978 εκτιμήθηκε 13.666. Ο πληρωτέος φόρος ανέρχετο στο ποσό των £2.266,80.
Στις 29.4.1991 η αιτήτρια μέσω του ελεγκτή της υπέβαλε ένσταση κατά της πιο πάνω φορολογίας με την οποία υποστήριζε ότι λανθασμένα επιβλήθηκε η φορολογία για το λόγο ότι πρόκειται για μεταβίβαση διά δωρεάς ακίνητης ιδιοκτησίας προς εταιρεία περιορισμένης ευθύνης της οποίας οι μέτοχοι είναι μέλη και εξακολουθούν για μια πενταετία μετά τη δωρεά να είναι μέλη της οικογένειας του διαθέτη.
Στις 29.8.1991 ο Διευθυντής του Τμήματος Εσωτερικών Προσόδων έστειλε επιστολή στην αιτήτρια με κοινοποίηση στον ελεγκτή της και της ζητούσε να υποβάλει συμπληρωμένο το έντυπο αίτησης για απαλλαγή από τη φορολογία κεφαλαιουχικών κερδών (έντυπο IR117/86) και στοιχεία που να υποστηρίζουν τον ισχυρισμό της.
Μετά που η αιτήτρια υπέβαλε όλα τα ζητηθέντα στοιχεία, ο Διευθυντής πήρε απόφαση για την ένσταση και απέστειλε στην αιτήτρια Ειδοποίηση Επιβολής Τελικής Φορολογίας με ημερομηνία 10.9.92 μαζί με συνοδευτική επιστολή ίδιας ημερομηνίας στην οποία δίδεται η αιτιολογία της απόφασης.
Σύμφωνα με την πιο πάνω απόφαση ο Διευθυντής του Τμήματος Εσωτερικών Προσόδων δεν αποδέχτηκε τον ισχυρισμό [*2528]της αιτήτριας ότι άπαντες οι μέτοχοι της “ORATCO HOTELS LTD” είναι μέλη της οικογένειάς της επειδή θεώρησε ότι σαν μέλη της οικογένειάς της θεωρούνται μόνο τα τέκνα και ο σύζυγός της, με αποτέλεσμα να θεωρήσει την εν λόγω δωρεά ως διάθεση ιδιοκτησίας που υπόκειται σε φόρο Κεφαλαιουχικών Κερδών.
Μετά τη λήψη της επιστολής ημερ. 10.9.92 η αιτήτρια καταχώρησε την παρούσα προσφυγή.
Το μοναδικό ερώτημα που έχω να αποφασίσω είναι κατά πόσο οι μέτοχοι της εταιρείας στην οποία η αιτήτρια μεταβίβασε δυνάμει δωρεάς το μερίδιό της στο πιο πάνω ακίνητο, είναι “μέλη της οικογένειάς” της. Αν η απάντηση είναι θετική τότε η δωρεά δεν θεωρείται “διάθεσις ιδιοκτησίας” για να υπόκειται στην επιβολή φόρου για κεφαλαιουχικό κέρδος.
Η υπόθεση διέπεται από τις πρόνοιες του άρθρου 10(β) του Περί Φορολογίας Κεφαλαιουχικών Κερδών Νόμου του 1980 (Ν.52/80), που προνοεί ότι:
“10. Διά τους σκοπούς του παρόντος Νόμου διάθεσις ιδιοκτησίας περιλαμβάνει πώλησιν, συμφωνίαν πωλήσεως, ανταλλαγήν, μίσθωσιν, ήτις ενεγράφη συμφώνως προς τας διατάξεις του εκάστοτε εν ισχύϊ περί ακινήτου Ιδιοκτησίας (Διακατοχή, Εγγραφή και Εκτίμησις) Νόμου και δωρεάν ιδιοκτησίας ως και εγκατάλειψιν χρήσεως ή εκμεταλλεύσεως οιουδήποτε σχετικού δικαιώματος, αλλά δεν περιλαμβάνει-
(α) ............................................
(β) δωρεάν γενομένην υπό γονέως προς τέκνον, μεταξύ συζύγων ή συγγενών μέχρι δευτέρου βαθμού συγγενείας ή προς εταιρείαν περιωρισμένης ευθύνης άπαντες οι μέτοχοι της οποίας είναι μέλη και εξακολουθούν διά μίαν πενταετίαν μετά την τοιαύτην δωρεάν να είναι μέλη της οικογενείας του διαθέτου: .............................................”
(Η υπογράμμιση δική μου.)
O δικηγόρος της αιτήτριας υποστήριξε ότι η ερμηνεία που έδωσαν οι καθ’ ων η αίτηση στο πιο πάνω άρθρο, ότι δηλαδή μέλη της οικογένειάς της είναι ο σύζυγος και τα τέκνα της, είναι λανθασμένη και ότι στον όρο “οικογένεια” θα πρέπει να αποδοθεί η ευρύτερη έννοια της λέξης ώστε να περιλαμβάνει άτομα που έχουν κοινή καταγωγή.
[*2529]Υποστήριξε επίσης ότι οι καθ’ ων η αίτηση δεν προέβηκαν σε έρευνα της υπόθεσης και ως εκ τούτου πλανήθηκαν κατά τη λήψη της επίδικης απόφασης. Η έρευνα θα αποκάλυπτε μεταξύ άλλων, και το γεγονός ότι η εταιρεία “ORATCO HOTELS LIMITED” εθεωρήθη οικογενειακή από το Κτηματολόγιο βάσει της οικείας Νομοθεσίας, με αποτέλεσμα να επιστραφούν τα μεταβιβαστικά δικαιώματα.
Αντίθετα, η δικηγόρος της Δημοκρατίας αφού αναφέρθηκε στις αρχές ερμηνείας των φορολογικών νόμων υποστήριξε ότι η φράση “μέλη της οικογένειας του διαθέτη” αναφέρεται μόνο στο/στη σύζυγο και στα παιδιά του διαθέτη. Παρέθεσε επίσης την ερμηνεία της λέξης “οικογένεια” που δίνουν λεξικά της Ελληνικής Γλώσσας και που ερμηνεύεται σαν ομάδα ανθρώπων που συνδέονται με δεσμούς αίματος και κατοικούν κάτω από την ίδια στέγη.
Το επίδικο θέμα έχει πολύ πρόσφατα απασχολήσει και τον αδελφό Δικαστή Αρτέμη στην απόφασή του στην υπόθεση Ανδριανή Αντωνίου v. Κυπριακής Δημοκρατίας (1993) 4 Α.Α.Δ. 2102. Στην υπόθεση εκείνη και με βάση τα ιδιαίτερα περιστατικά της αποφασίστηκε ότι η κόρη και ο γαμπρός της αιτήτριας (διαθέτη) δεν ήταν μέλη της οικογένειάς της επειδή είχαν δημιουργήσει τη δική τους οικογένεια.
Έχοντας υπόψη τις αρχές ερμηνείας των φορολογικών νόμων όπως αυτές εκτίθενται στην απόφαση του Δικαστή Λοΐζου (όπως ήταν τότε) στην απόφασή του στην υπόθεση Serafino v. Republic (1987) 3 C.L.R. 1316, συμφωνώ με το σκεπτικό του Δικαστή Αρτέμη, και θεωρώ ότι στην παρούσα υπόθεση τα αδέλφια της αιτήτριας δεν μπορούν να θεωρηθούν “μέλη της οικογένειας της”, όπως προνοεί το σχετικό άρθρο. Είναι παραδεκτό ότι η αιτήτρια είναι παντρεμένη και έχει δική της οικογένεια.
Αναφορικά με τον ισχυρισμό του δικηγόρου της αιτήτριας ότι για σκοπούς μεταβιβαστικών δικαιωμάτων, η εταιρεία θεωρήθηκε οικογενειακή και της επιστράφηκαν από το Κτηματολόγιο τα δικαιώματα, παρατηρώ ότι ο δικηγόρος δεν έχει αναφερθεί σε συγκεκριμένο άρθρο της σχετικής νομοθεσίας όπου απαντάται ο ίδιος όρος με τον όρο που αναφέρεται στον Περί Φορολογίας Κεφαλαιουχικών Κερδών Νόμο. Εν πάση περιπτώσει, ακόμα και αν υπήρχε η ίδια πρόνοια, ο Διευθυντής Τμήματος Εσωτερικών Προσόδων δεν δεσμεύεται από αυτήν καθότι υποχρέωσή του είναι η ερμηνεία και εφαρμογή των προνοιών της Νομοθεσίας που διέπει [*2530]την υπό εξέταση υπόθεση.
Κάτω από τις περιστάσεις κρίνω ότι η ερμηνεία που έδωσε ο Διευθυντής στο σχετικό άρθρο είναι καθόλα ορθή και νόμιμη, ότι η έρευνα που διεξήχθη ήταν επαρκής και δεν τίθεται θέμα πλάνης κατά τη λήψη της επίδικης απόφασης.
Για όλους τους πιο πάνω λόγους η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται. Δεν εκδίδεται διαταγή για έξοδα.
H προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο