(1993) 4 ΑΑΔ 2862
[*2862]10 Δεκεμβρίου, 1993
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ/στής]
ANAΦOPIKA ME TO APΘPO 146 TOY ΣYNTAΓMATOΣ
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΞΕΝΟΦΩΝΤΟΣ ΜΕΣΑΡΙΤΗΣ,
Αιτητής,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
ΔIA THΣ ΠOΛEOΔOMIKHΣ APXHΣ,
Καθ’ ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 996/92)
Οδοί και Οικοδομές — Ρυμοτομικό σχέδιο — Ενσωματώνεται στο Τοπικό Σχέδιο και εξακολουθεί να ισχύει, εφόσον δε διαφέρει από αυτό οπότε, θεωρείται ακυρωθέν στο μέτρο της διαφοράς μεταξύ τους.
Οδοί και Οικοδομές — Ρυμοτομικό Σχέδιο — Το κύρος τους ελέγχεται με προσφυγή που ασκείται εντός 75 ημερών από την ημερομηνία δημοσίευσης της Γνωστοποίησής του — Μετά την πάροδο της προθεσμίας, καθίσταται δεσμευτικό — Δε συμπροσβάλλεται με άλλες ανεξάρτητες διοικητικές πράξεις.
Διοικητική πράξη — Αιτιολογία — Παράνομη αιτιολογία — Το Δικαστήριο μπορεί να επικυρώσει την πράξη αν στηριχθεί αποκλειστικά και μόνο σε νόμιμη αιτιολογία, που αναφέρεται επίσης στην απόφαση.
Ο αιτητής επεδίωξε με την προσφυγή του την ακύρωση της απόφασης των καθ’ ων η αίτηση, βάσει της οποίας απορρίφθηκε αίτησή του για έκδοση πολεοδομικής άδειας, προς ανέγερση κατοικίας στο ακίνητό του στην Κάτω Λακατάμια.
Σύμφωνα με τα γεγονότα της υπόθεσης, ο κύριος λόγος που δόθηκε από τους καθ’ ων η αίτηση για απόρριψη του αιτήματος, ήταν ο επηρεασμός της προταθείσας οικοδομής από το Τοπικό Σχέδιο που είχε δημοσιευθεί και στο οποίο είχε ενσωματωθεί το παλαιότε[*2863]ρο γνωστοποιηθέν ρυμοτομικό σχέδιο.
Το Ανώτατο Δικαστήριο απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
1. Το ρυμοτομικό σχέδιο εφόσον ίσχυε κατά την ημερομηνία της δημοσίευσης του Τοπικού Σχεδίου, εξακολουθεί να είναι έγκυρο και αποτελεσματικό, ως εάν είχε περιληφθεί σε σχέδιο ανάπτυξης (όρος που περιλαμβάνει “σχέδιο για τη νήσο, τοπικό σχέδιο και σχέδιο περιοχής” που έγινε δυνάμει του περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμου (Ν. 90/72) για την περιοχή εκείνη). Εκτός αν το σχέδιο ανάπτυξης διαφέρει από αυτό, οπότε θεωρείται ακυρωθέν, τροποποιηθέν ή ότι έχει υποστεί αλλοιώσεις ή μετατροπές, κατά την έκταση της διαφοράς μεταξύ τους. Το ρυμοτομικό σχέδιο, όπως ετοιμάστηκε και κατατέθηκε, σαφώς καλύπτει το ακίνητο του αιτητή και, ειδικά, το χώρο στον οποίο τοποθετείται η οικοδομή. Η παράγραφος 23 της Γνωστοποίησης, διαβαζόμενη σε συνδυασμό με το ρυμοτομικό σχέδιο, όπως πρέπει να γίνεται, δεν αφήνει περιθώριο για αμφιβολίες ως προς τον καλυπτόμενο χώρο. Στο ρυμοτομικό σχέδιο το ίδιο, χρωματίζεται με κίτρινο χρώμα η έκταση που καλύπτει. Περιλαμβάνεται σ’ αυτή ολόκληρο το μέρος του τεμαχίου 131 στο οποίο προτείνεται να τοποθετηθεί η οικοδομή του αιτητή.
2. Το κύρος του ρυμοτομικού σχεδίου θα μπορούσε να ελεγχθεί με προσφυγή που θα ήταν δυνατό να ασκηθεί μέσα σε 75 μέρες από την ημερομηνία της δημοσίευσης της Γνωστοποίησής του. Δεν ασκήθηκε τέτοια προσφυγή. Παρήλθαν πέντε χρόνια μέχρι την καταχώριση της παρούσας και δεν είναι παραδεκτή η έγερση ζητήματος ως προς τη νομιμότητά του τώρα. Το ρυμοτομικό σχέδιο είναι ξεχωριστή και ανεξάρτητη διοικητική πράξη. Δεν είναι μέρος σύνθετης διοικητικής ενέργειας, που καταλήγει σε απόφαση, ως προς την έκδοση άδειας οικοδομής.
Ο αιτητής εισηγήθηκε, ότι το ρυμοτομικό σχέδιο είναι άκυρο και όχι απλώς ακυρώσιμο και ότι είναι δυνατή η επίκληση της ακυρότητάς του, όπως συμβαίνει και στην περίπτωση “ανύπαρκτων” πράξεων, “χωρίς να απαιτείται η ευθεία επί ακυρώσει προσβολή” του. Ο Νόμος είναι καθαρός. Καθορίζει προθεσμία προσβολής του ρυμοτομικού σχεδίου και ορίζει πως με την πάροδό της καθίσταται δεσμευτικό, όχι μόνο για τα πρόσωπα που επηρεάζει, αλλά και για την αρμόδια αρχή που ρητά εμποδίζεται να εκδώσει άδεια εκτός σύμφωνα με το σχέδιο.
[*2864]3. Στο έγγραφο που περιέχει την αιτιολογία για την απόρριψη της αίτησης, προσετέθη και η ακόλουθη σημείωση:
“Επιπρόσθετα πληροφορείσθε ότι από το Υπουργείο Άμυνας έχω πληροφορηθεί ότι το τεμάχιό σας εμπίπτει σε περιοχές όπου απαγορεύεται τόσο η οικιστική όσο και οποιαδήποτε άλλη ανάπτυξη για λόγους ασφάλειας του διαδρόμου προσγείωσης και για την εύρυθμο και ασφαλή λειτουργία του αεροδρομίου Λακατάμιας γενικότερα”.
Στο βαθμό που θα δικαιολογείτο να θεωρηθεί η σημείωση ως μέρος της αιτιολογίας, δε θα μπορούσε να οδηγήσει στην ακύρωση της προσβαλλόμενης απόφασης, ενόψει του βάσιμου των όσων συσχετίστηκαν προς το εντελώς ανεξάρτητο πρόβλημα που δημιούργησε η ύπαρξη έγκυρου ρυμοτομικού σχεδίου που κάλυπτε το ακίνητο.
H προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Χαραλάμπους και Άλλοι v. Δημοκρατίας (1991) 4 Α.Α.Δ. 22,
Λάρκος και Άλλος v. Δημοκρατίας (1989) 3 Α.Α.Δ. 804,
Nemitsas Industries Ltd v. Municipal Corporation of Limassol and Another (1967) 3 C.L.R. 134,
Pelides v. Republic, 3 R.S.C.C. 13,
Malliotis and Others v. Μunicipality of Nicosia (1965) 3 C.L.R. 75,
Pikis v. Republic (1967) 3 C.L.R. 562,
Christodoulides and Others v. Republic (1984) 3 C.L.R. 1297,
Θεοδουλίδου και Άλλοι v. Δημοκρατίας (1989) 3 Α.Α.Δ. 2605.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης των καθ’ ων η αίτηση, με την οποία απορρίφθηκε αίτηση του αιτητή για πολεοδομική άδεια προς ανέγερση κατοικίας στο ακίνητό του στην Κάτω Λακατάμια.
Αιτητής παρουσιάζεται αυτοπροσώπως.
[*2865]Γ. Παπαϊωάννου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ’ ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
KΩNΣTANTINIΔHΣ, Δ.: Ο αιτητής προσβάλλει την απόφαση της Πολεοδομικής Αρχής, ημερομηνίας 19 Οκτωβρίου 1992, με την οποία απορρίφθηκε αίτησή του για πολεοδομική άδεια προς ανέγερση κατοικίας στο ακίνητό του επί της Οδού Ιπποκράτους στην Κάτω Λακατάμεια. Η αιτιολογία της απόφασης περιέχει τον πυρήνα των ουσιωδών γεγονότων:
“Το τεμάχιο σας επηρεάζεται από σχέδιο διεύρυνσης του υφιστάμενου δρόμου και από τη δημιουργία δρόμoυ πρωταρχικής σημασίας που δημοσιεύθηκε με τη Γνωστοποίηση αρ. 3166 στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας ημερ. 16.10.1978. (Διάβαζε 1987). [δεσμευτική ρυμοτομία] όπως δείχνεται με κόκκινη γραμμή και κίτρινο χρώμα στα χωρομετρικά σχέδια. Τα υποβληθέντα σχέδια της οικοδομής δε λαμβάνουν υπόψη τον επηρεασμό του τεμαχίου από τους πιο πάνω δρόμους, με αποτέλεσμα ολόκληρη η οικοδομή προτείνεται να ανεγερθεί πάνω στο μέρος του τεμαχίου που θα αποτελέσει μέρος του δρόμου πρωταρχικής σημασίας.”
Η Πολεοδομική Αρχή μπορεί να αρνηθεί την χορήγηση πολεοδομικής άδειας “δι’ οιανδήποτε ανάπτυξιν η οποία αποτελεί το θέμα αιτήσεως τινός ή να χορηγήσει άδειαν είτε άνευ όρων είτε υπό όρους”. Για να καταλήξει σε πολεοδομική απόφαση, η Πολεοδομική Αρχή “λαμβάνει υπόψη τις πρόνοιες του εφαρμοστέου στην περίπτωση σχεδίου ανάπτυξης καθώς και οποιονδήποτε άλλο ουσιώδη παράγοντα”. (άρθρα 25(1) και 26(1) του περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμου του 1972 (Ν. 90/72). Την 1 Δεκεμβρίου 1990, με την Γνωστοποίηση αρ. 1935 που δημοσιεύτηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας, γνωστοποιήθηκε η εκπόνηση Τοπικού Σχεδίου που ρυθμίζει την ανάπτυξη μέσα στα όρια της μείζονος περιοχής Λευκωσίας, κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 10, 11 και 12 του Νόμου 90/72. Το τοπικό σχέδιο καλύπτει και τη Λακατάμεια και ειδικά το ακίνητο του αιτητή. (Βλ. παράγραφος 1.2.1 του σχεδίου και το σχέδιο Παράρτημα Ε στην ένσταση). Το ρυμοτομικό σχέδιο, εφόσον ίσχυε κατά την ημερομηνία της δημοσίευσης του Τοπικού Σχεδίου, εξακολουθεί να είναι έγκυρο και αποτελεσματικό ως εάν είχε περιληφθεί σε σχέδιο ανάπτυξης (όρος που περιλαμβάνει “σχέδιο για τη νήσο, τοπικό σχέδιο και σχέδιο περιοχής” που έγινε δυνάμει του Νόμου 90/72 για την περιοχή εκείνη)· εκτός αν το σχέδιο ανάπτυξης διαφέρει από αυτό οπότε θεωρείται ακυρωθέν, τροπο[*2866]ποιηθέν ή ότι έχει υποστεί αλλοιώσεις ή μετατροπές, κατά την έκταση της διαφοράς μεταξύ τους. (Βλ. τις επιφυλάξεις στο άρθρο 85(3) του Νόμου 90/72.) Δεν έχει αμφισβητηθεί ότι έγινε η γνωστοποίηση κατά το άρθρο 12 του Κεφ. 96 και ότι το γνωστοποιηθέν ρυμοτομικό σχέδιο ίσχυε κατά το χρόνο της δημοσίευσης του Τοπικού Σχεδίου. Επίσης, δεν έχει υποβληθεί ισχυρισμός για ύπαρξη διαφοράς μεταξύ του τοπικού και του ρυμοτομικού σχεδίου το οποίο, σύμφωνα με τους καθ’ ων η αίτηση, έχει ενσωματωθεί στο πρώτο. Ο αιτητής αρνήθηκε την αναφερθείσα “ενσωμάτωση” αλλά είναι σαφές πως ρυμοτομικό σχέδιο που διατηρεί την ισχύ του, όπως προκύπτει από το άρθρο του Νόμου που παρέθεσα, είναι έγκυρο και αποτελεσματικό ως εάν είχε περιληφθεί σε σχέδιο ανάπτυξης.
Ο αιτητής εντοπίζει δυο διαζευκτικούς λόγους ακυρότητας. (α) Το ρυμοτομικό σχέδιο, όπως δημοσιεύτηκε με τη γνωστοποίηση αρ. 31/66 στις 16 Οκτωβρίου 1987, δεν καλύπτει το χώρο του ακινήτου στο οποίο θα ανεγερθεί η οικοδομή του. Στη γνωστοποίηση σημειώνεται (βλ. παράγρ. 23) “Οδός Ιπποκράτους (ολόκληρη) 42’ Ο” και 80’ - 0” και συνάγεται ότι αναφέρεται στην οδό Ιπποκράτους μόνο και στη διαπλάτυνσή της. Η αναφορά στο πλάτος των 80 ποδών σχετίζεται με μέρος της οδού Ιπποκράτους που δεν εφάπτεται στο ακίνητό του. Το μέρος του τεμαχίου του (αρ. 131) στο οποίο τοποθετείται η προτεινόμενη οικοδομή, δεν αποτελεί μέρος της οδού Ιπποκράτους. Η προσβαλλόμενη απόφαση αιτιολογήθηκε με αναφορά σε σχέδιο διεύρυνσης του υφιστάμενου δρόμου, που όσο και αν επηρεάζει το τεμάχιο 131, δεν επηρεάζει το χώρο στον οποίο θα ανεγερθεί η οικοδομή και σε δημιουργία άλλου δρόμου πρωταρχικής σημασίας που δεν αναφέρεται στην οδό Ιπποκράτους ούτε περιλαμβάνεται στη γνωστοποίηση αρ. 3166. Προσθέτει ο αιτητής πως δεν μπορούσε καν να δημιουργηθεί νέος δρόμος με βάση τις διατάξεις του άρθρου 12 του Κεφ. 96 που ρητά αναφέρεται σε διαπλάτυνση και ευθυγράμμιση οδών, μόνο. (β) Στην περίπτωση που θα φαινόταν ότι η γνωστοποίηση 3166 καλύπτει και το χώρο που προτείνει για την ανέγερση της κατοικίας του, είναι παράνομη ακριβώς ως εκδοθείσα κατά παράβαση του άρθρου 12 του Κεφ. 96.
Δεν είναι δυνατό να επιτύχει η προσφυγή. Κατά το άρθρο 12(2) του Κεφ. 96 σχέδια που ετοιμάζονται για τους σκοπούς της παραγράφου 1 κατατίθενται στα γραφεία της αρμόδιας αρχής και είναι διαθέσιμα για έλεγχο. Στην παρούσα περίπτωση ετοιμάστηκαν σχέδια, κατετέθησαν και διετέθησαν για έλεγχο σύμφωνα με το Νόμο. Όπως ορθά επισημαίνεται στην αγόρευση για τους καθ’ ων η αίτηση, το ρυμοτομικό σχέδιο, όπως ετοιμάστηκε και κατατέθηκε, σαφώς καλύπτει το ακίνητο του αιτητή και, ειδικά, το χώρο στον [*2867]οποίο τοποθετείται η οικοδομή. Η παράγραφος 23 της Γνωστοποίησης, διαβαζόμενη σε συνδυασμό με το ρυμοτομικό σχέδιο, όπως πρέπει να γίνεται, δεν αφήνει περιθώριο για αμφιβολίες ως προς τον καλυπτόμενο χώρο. Στο ρυμοτομικό σχέδιο το ίδιο χρωματίζεται με κίντρινο χρώμα η έκταση που καλύπτει. Περιλαμβάνεται σ’ αυτή ολόκληρο το μέρος του τεμαχίου 131 στο οποίο προτείνεται να τοποθετηθεί η οικοδομή του αιτητή. Ο αιτητής, στην απαντητική του αγόρευση σημειώνει πως το ρυμοτομικό σχέδιο δε δημοσιεύτηκε στην Επίσημη Εφημερίδα. Αυτό είναι γεγονός αλλά δε βλέπω πως θα ήταν δυνατό να προωθήσει την υπόθεσή του ενόψει των προνοιών του άρθρου 12(2) που μόλις προανέφερα.
Ήταν μόνο διαπλάτυνση της οδού Ιπποκράτους που προβλέφθηκε στο ρυμοτομικό σχέδιο ή και κατασκευή νέας οδού πρωταρχικής σημασίας; Και αν ήταν το δεύτερο, όπως φαίνεται να το αντιλήφθηκε και η Πολεοδομική Αρχή, ήταν νόμιμο ενόψει των προνοιών του άρθρου 12 του Κεφ. 96; Το κύρος του ρυμοτομικού σχεδίου θα μπορούσε να ελεγχθεί με προσφυγή που θα ήταν δυνατό να ασκηθεί μέσα σε 75 μέρες από την ημερομηνία της δημοσίευσης της Γνωστοποίησής του. Δεν ασκήθηκε τέτοια προσφυγή. Παρήλθαν πέντε χρόνια μέχρι την καταχώριση της παρούσας και δεν είναι παραδεκτή η έγερση ζητήματος ως προς τη νομιμότητά του τώρα. Οι υποθέσεις που επικαλέστηκαν οι καθ’ ων η αίτηση Ήβη Χαραλάμπους και Άλλοι v. Κυπριακής Δημοκρατίας (1991) 4 Α.Α.Δ. 22, ειδικά και η απόφαση της Ολόμελειας στην υπόθεση Ξενής Λάρκου και Άλλος v. Κυπριακής Δημοκρατίας (1989) 3 Α.Α.Δ. 804, γενικά ως προς το ανεπίτρεπτο της άσκησης παρεμπίπτοντος ελέγχου αναφορικά με το κύρος διοικητικής πράξης εκτός αν αυτή συνιστά τμήμα σύνθετης διοικητικής ενέργειας, είναι σχετικές. Το ρυμοτομικό σχέδιο είναι ξεχωριστή και ανεξάρτητη διοικητική πράξη. Δεν είναι μέρος σύνθετης διοικητικής ενέργειας που καταλήγει σε απόφαση ως προς την έκδοση άδειας οικοδομής. (Βλ. Nemitsas Industries Ltd v. Municipal Corporation of Limassol and Another (1967) 3 C.L.R. 134.
O αιτητής παραπέμπει σε αποσπάσματα από την Αίτηση Ακυρώσεως του Θ. Τσάτσου, 3η έκδοση σελ. 339 για να εισηγηθεί ότι το ρυμοτομικό σχέδιο είναι άκυρο και όχι απλώς ακυρώσιμο και ότι είναι δυνατή η επίκληση της ακυρότητας του όπως, συμβαίνει και στην περίπτωση “ανύπαρκτων” πράξεων “χωρίς να απαιτείται η ευθεία επί ακυρώσει προσβολή” του. Το απόσπασμα όμως πρέπει να διαβάζεται μαζί με τα προηγούμενα ως προς την έννοια της άκυρης πράξης. Χαρακτηρίζεται ως άκυρη πράξη “η αναρμοδίως εκδοθείσα μεν, αλλά συναφώς προς την αρμοδιότητα της εκδούσης [*2868]ταύτην αρχής,” ή “κατά παράβασιν ουσιώδους τύπου εκδοθείσα διοικητική πράξις εφόσον ορίζεται τούτο ρητώς εν τω Νόμω” ή “εάν τούτο συνάγηται σαφώς εκ της όλης αυτού εννοίας”. Προστίθεται πως “εν αμφιβολία η διοικητική πράξις, η κατά παράβασιν νόμου ή κατά παράβασιν ουσιώδους τύπου εκδιδομένη, είναι ουχί άκυρος, αλλά απλώς ακυρώσιμος”.
Δε συμβαίνει οτιδήποτε από τα πιο πάνω στην παρούσα υπόθεση και δεν δικαιολογείται περαιτέρω εξέταση του θέματος από τη θεωρητική του άποψη. Ο Νόμος είναι καθαρός. Καθορίζει προθεσμία προσβολής του ρυμοτομικού σχεδίου και ορίζει πως με την πάροδο της καθίσταται δεσμευτικό όχι μόνο για τα πρόσωπα που επηρεάζει αλλά και για την αρμόδια αρχή που ρητά εμποδίζεται να εκδώσει άδεια εκτός σύμφωνα με το σχέδιο. (Βλ. αναφορικά με την προσαρμογή του άρθρου προς το Σύνταγμα τις υποθέσεις Nikos Pelides v. Republic, 3 R.S.C.C. 13 και Christos Malliotis and Others v. The Municipality of Nicosia (1965) 3 C.L.R. 75. Eξετάστηκε παρόμοιο ζήτημα στην υπόθεση Νemitsas Industries (ανωτέρω) και η πρόταση για έλεγχο του κύρους του ρυμοτομικού σχεδίου στο πλαίσιο προσφυγής για ακύρωση όρου σε εκδοθείσα άδεια οικοδομής απορρίφθηκε.
Στο έγγραφο που περιέχει την αιτιολογία για την απόρριψη της αίτησης, προσετέθη και η ακόλουθη σημείωση:
“Eπιπρόσθετα πληροφορείσθε ότι από το Υπουργείο Άμυνας έχω πληροφορηθεί ότι το τεμάχιό σας εμπίπτει σε περιοχές όπου απαγορεύεται τόσο η οικιστική όσο και οποιαδήποτε άλλη ανάπτυξη για λόγους ασφάλειας του διαδρόμου προσγείωσης και για την εύρυθμο και ασφαλή λειτουργία του αεροδρομίου Λακατάμιας γενικότερα.”
Ο αιτητής εκλαμβάνει τη σημείωση ως μέρος της αιτιολογίας της απόφασης και εισηγείται πως “το επίδικο τεμάχιο δεν υπόκειται σε κανένα νόμιμο περιορισμό, ούτε έχει εκδοθεί οποιαδήποτε διοικητική εκτελεστή πράξη με περιεχόμενο περιοριστικό οικιστικής ή οποιασδήποτε άλλης ανάπτυξης”. Οι καθ’ ων η αίτηση δεν υποστήριξαν ότι θα ήταν νόμιμη η άρνηση έκδοσης της άδειας για τέτοιο λόγο. Δε θα ασχοληθώ, επομένως, με την ουσία του θέματος. Είναι η θέση των καθ’ων η αίτηση πως, με βάση την καθιερωμένη νομολογία, το Δικαστήριο μπορεί να επικυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση στηριζόμενo αποκλειστικά και μόνο στη νόμιμη αιτιολογία που αναφέρεται στη δεσμευτική ρυμοτομία. Παρέπεμψαν σχετικά στις υποθέσεις Costas G. Pikis v. Republic (1967) [*2869]3 C.L.R. 562, Petros Christodoulides and Others v. Republic (1984) 3 C.L.R. 1297 και Στέλλα Θεοδουλίδου και Άλλοι ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (1989) 3 Α.Α.Δ. 2605.
Η εισήγηση των καθ’ ων η αίτηση είναι ορθή. Στο βαθμό που θα δικαιολογείτο να θεωρηθεί η σημείωση ως μέρος της αιτιολογίας, δε θα μπορούσε να οδηγήσει στην ακύρωση της προσβαλλόμενης απόφασης ενόψει του βάσιμου των όσων συσχετίστηκαν προς το εντελώς ανεξάρτητο πρόβλημα που δημιούργησε η ύπαρξη έγκυρου ρυμοτομικού σχεδίου που κάλυπτε το ακίνητο.
Για τους πιο πάνω λόγους η προσφυγή απορρίπτεται και η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται. Καμιά διαταγή για έξοδα.
H προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο