(1993) 4 ΑΑΔ 2886
[*2886]15 Δεκεμβρίου, 1993
[ΧΑΤΖΗΤΣΑΓΓΑΡΗΣ, Δ/στής]
ANAΦOPIKA ME TO APΘPO 146 TOY ΣYNTAΓMATOΣ
ΣΤΑΥΡΟΣ ΑΛΕΤΡΑΡΗΣ,
Αιτητής,
v.
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ THΣ KYΠPOY,
MEΣΩ THΣ EΠITPOΠHΣ ΔHMOΣIAΣ YΠHPEΣIAΣ,
Καθ’ ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 365/93)
Δημόσιοι Υπάλληλοι — Προαγωγές — Συστάσεις Προϊσταμένου — Αιτιολογία — Άρθρο 35(4) του περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμου (Ν. 1/90) — Οι συστάσεις πρέπει να είναι αιτιολογημένες — Δεν αποτελεί αιτιολογία, η αναφορά στα τρία θεσμοθετημένα κριτήρια.
Δημόσιοι Υπάλληλοι — Προαγωγές — Συστάσεις Προϊσταμένου — Ο Προϊστάμενος του Τμήματος, δεν απαιτείται όπως γνωρίζει προσωπικά τους υποψηφίους.
Δημόσιοι Υπάλληλοι — Προαγωγές — Αρχαιότητα — Υπεροχή σε αρχαιότητα κατά 7 μήνες σε απομακρυσμένη προηγούμενη θέση, είναι πολύ μικρή και έχει ασήμαντο βάρος.
Δημόσιοι Υπάλληλοι — Προαγωγές — Συστάσεις Προϊσταμένου — Σημασία — Ουσιώδες, ανεξάρτητο στοιχείο προσδιορισμού της αξίας των υποψηφίων.
Ο αιτητής στράφηκε με την προσφυγή του, κατά της νομιμότητας της απόφασης της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας, να προάξει το ενδιαφερόμενο μέρος αντί τον ίδιο στη θέση Πρώτου Γραμματειακού Λειτουργού, Γενικό Γραμματειακό Προσωπικό, Γενικές Κατηγορίες Προσωπικού.
Το Ανώτατο Δικαστήριο απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφά[*2887]σισε ότι:
1. Η επίδικη θέση είναι θέση προαγωγής και σύμφωνα με το Άρθρο 35(4) του περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμου (Ν. 1/90), η σύσταση του Διευθυντή πρέπει να είναι αιτιολογημένη. Έχει αποφασιστεί σε σειρά πρόσφατων πρωτόδικων αποφάσεων του Ανωτάτου Δικαστήριου, ότι η απλή αναφορά στα τρία βασικά κριτήρια του Νόμου, δεν αποτελεί επαρκή αιτιολογία.
Στην παρούσα υπόθεση έχοντας υπόψη τη σύσταση του Διευθυντή όπως αυτή εκτίθεται στο σχετικό πρακτικό το Δικαστήριο κατέληξε στο συμπέρασμα, ότι η σύσταση είναι επαρκώς αιτιολογημένη και συνάδει με τις πρόνοιες του Άρθρου 35(4). Πέρα από τα τρία καθιερωμένα κριτήρια, ο Διευθυντής βάσισε την σύστασή του και στις πληροφορίες αναφορικά με την υπηρεσιακή απόδοση των τριών υποψηφίων, σύμφωνα με τις οποίες θεώρησε ότι το ενδιαφερόμενο μέρος υπερέχει σε αξία των υπολοίπων δύο.
2. Αναφορικά με τον ισχυρισμό ότι η σύσταση του Διευθυντή πρέπει να ακυρωθεί, επειδή βασίζεται πάνω σε αόριστες και γενικές πληροφορίες των οποίων η πηγή και η αξιοπιστία δεν μπορούσαν να ελεχθούν από το Δικαστήριο σχετική είναι η απόφαση της Ολομέλειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην υπόθεση Γεωργιάδου v. Δημοκρατίας, όπου παρόμοιος ισχυρισμός απορρίφθηκε.
3. Ο προϊστάμενος τμήματος δεν είναι απαραίτητο για σκοπούς συστάσεων να γνωρίζει προσωπικά τους υποψηφίους.
4. Αναφορικά με τον ισχυρισμό για έλλειψη δέουσας έρευνας, που οδήγησε στην επιλογή του μη καταλληλότερου υποψηφίου, παρατηρείται ότι στο θέμα της αξίας (με βάση τις ετήσιες Εμπιστευτικές Εκθέσεις) και στα προσόντα, ο αιτητής και το ενδιαφερόμενο μέρος είναι περίπου ισοδύναμοι. Προηγείται στην αρχαιότητα ο αιτητής κατά 7 μήνες, με βάση προηγούμενη αρχαιότητά του στη θέση Γραφέα, 2ης Τάξης, στην οποία ο αιτητής προάχθηκε την 1.3.63 και το ενδιαφερόμενο μέρος την 1.10.63. Η αρχαιότητα αυτή είναι πολύ μικρή και απομακρυσμένη και ως εκ τούτου ασήμαντου βάρους. Επιπρόσθετα, το ενδιαφερόμενο μέρος συστήθηκε από το Διευθυντή και σύμφωνα με τη νομολογία, η σύσταση του προϊσταμένου είναι ουσιώδες, ανεξάρτητο και ξεχωριστό στοιχείο προσδιορισμού της αξίας των υποψηφίων. Η σύσταση του Διευθυντή δίδει προβάδισμα στο ενδιαφερόμενο μέρος, όσον αφορά τον παράγοντα αξία. Είναι φανερό από τα πιο πάνω, ότι ο αιτητής δεν έχει αποδείξει έκδηλη υπεροχή ένα[*2888]ντι του ενδιαφερόμενου μέρους.
H προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Τριανταφυλλίδης και Άλλοι v. Δημοκρατίας (1993) 3 Α.Α.Δ. 429,
Πολυκάρπου v. Δημοκρατίας (1993) 4 Α.Α.Δ. 72,
Γεωργιάδου v. Δημοκρατίας (1990) 3 Α.Α.Δ. 2480,
Λύωνα και Άλλοι v. Δημοκρατίας (1990) 3 Α.Α.Δ. 2038.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης των καθ’ ων η αίτηση με την οποία προάχθηκε στη μόνιμη θέση Πρώτου Γραμματειακού Λειτουργού, Γενικό Γραμματειακό Προσωπικό, Γενικές Κατηγορίες Προσωπικού, το ενδιαφερόμενο μέρος αντί του αιτητή.
Cur. adv. vult.
XATZHTΣAΓΓAPHΣ, Δ.: Με την παρούσα προσφυγή ο αιτητής ζητά από το Δικαστήριο την πιο κάτω θεραπεία:
“Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η απόφαση των καθ’ ων η αίτηση η οποία δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας ημερ. 29.1.93 αρ. 2770, αρ. γνωστοποιήσεως 233 και με την οποία οι καθ’ ων η αίτηση προήγαγαν στη μόνιμη θέση Πρώτου Γραμματειακού Λειτουργού, Γενικό Γραμματειακό Προσωπικό, Γενικές Κατηγορίες Προσωπικού από 1.1.93 το ενδιαφερόμενο μέρος Θ. Λοττίδη αντί του αιτητή και/ή η παράλειψη των καθ’ ων η αίτηση να προαγάγουν στην πιο πάνω θέση τον αιτητή είναι άκυρη, παράνομη και/ή στερείται εννόμου αποτελέσματος.”
Η αίτηση βασίζεται στα πιο κάτω βασικά νομικά σημεία:
1. Ότι η απόφαση των καθ’ ων η αίτηση στηρίχθηκε σε υπέρβαση και κατάχρηση εξουσίας.
2. Η απόφαση των καθ’ ων η αίτηση παραβιάζει τις αρχές της χρηστής διοίκησης.
[*2889]3. Η απόφαση των καθ’ ων η αίτηση παραβιάζει τις αρχές της νομιμότητας με βάση την οποία γίνονται οι προαγωγές στη Δημόσια Υπηρεσία.
4. Η απόφαση των καθ’ ων η αίτηση πάσχει λόγω έλλειψης δέουσας έρευνας και/ή δεν είναι δεόντως αιτιολογημένη.
Τα γεγονότα της υπόθεσης σε βασικές γραμμές είναι τα ακόλουθα:
Ο Γενικός Διευθυντής, Υπουργείο Οικονομικών με επιστολή του ημερ. 7.12.92 ζήτησε την πλήρωση μιας κενής μόνιμης θέσης Πρώτου Γραμματειακού Λειτουργού.
Επειδή σύμφωνα με το σχέδιο υπηρεσίας η θέση Πρώτου Γραμματειακού Λειτουργού είναι θέση προαγωγής η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας (ΕΔΥ) στη συνεδρίασή της ημερ. 7.12.92 αποφάσισε να επιληφθεί του θέματος πλήρωσής της σε ημερομηνία που θα οριζόταν αργότερα και στη συνεδρίαση να παραστεί και ο Διευθυντής Υπηρεσίας Δημόσιας Διοίκησης και Προσωπικού.
Στη συνεδρίαση της ΕΔΥ ημερ. 8.12.92 ο Διευθυντής Υπηρεσίας Δημόσιας Διοίκησης και Προσωπικού σύστησε τον Θ. Λοττίδη, το ενδιαφερόμενο μέρος για προαγωγή και στη συνέχεια, αφού αποχώρησε, η ΕΔΥ προχώρησε στη γενική αξιολόγηση και σύγκριση των υποψηφίων.
Η ΕΔΥ αφού εξέτασε τα ουσιώδη στοιχεία από τον φάκελο πλήρωσης της θέσης καθώς και από τους προσωπικούς φακέλους και τις εμπιστευτικές εκθέσεις των υποψηφίων και έλαβε υπόψη τις συστάσεις του Διευθυντή, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το ενδιαφερόμενο μέρος υπερέχει των άλλων υποψηφίων με βάση το σύνολο των καθιερωμένων κριτηρίων, αξία, προσόντα, αρχαιότητα και αποφάσισε να του προσφέρει προαγωγή στη μόνιμη θέση Πρώτου Γραμματειακού Λειτουργού, Γενικό Γραμματειακό Προσωπικό, Γενικές Κατηγορίες Προσωπικού.
Η ΕΔΥ στη συνεδρίασή της με ημερομηνία 18.12.92 αφού έλαβε υπόψη ότι το ενδιαφερόμενο μέρος αποδέκτηκε την προσφορά καθόρισε την 1.1.93 σαν ημερομηνία ισχύος της προαγωγής του στην πιο πάνω θέση.
Η πιο πάνω προαγωγή δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας ημερ. 29.1.93, αριθμός 2770, αριθμός γνω[*2890]στοποίησης 233.
Οι βασικοί λόγοι για ακύρωση που προβλήθηκαν από τον αιτητή είναι: (α) η ΕΔΥ απέτυχε να διεξάγει τη δέουσα έρευνα και να επιλέξει τον καταλληλότερο υποψήφιο και τούτο διότι με βάση τα καθιερωμένα κριτήρια θα κατέληγε στην επιλογή του αιτητή, (β) η μείωση της βαθμολογίας του αιτητή ισοδυναμεί με ενέργεια ultra vires του Περί Δημοσίας Υπηρεσίας του 1990, όπως αυτός τροποποιήθηκε (ο Νόμος) και της Κ.Δ.Π. 386/90 και (γ) η σύσταση του Διευθυντή είναι αόριστη, ασαφής και αναιτιολόγητη και επομένως η ΕΔΥ όφειλε να την αγνοήσει.
Αναφορικά με τον ισχυρισμό ότι η μείωση της βαθμολογίας ήταν παράνομη και ultra vires του Νόμου παρατηρώ ότι αποσύρθηκε κατά το στάδιο της γραπτής απαντητικής αγόρευσης του αιτητή στις 30.11.93 ενόψει της απόφασης της Ολομέλειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου στις υποθέσεις Κυριάκος Τριανταφυλλίδης και Άλλοι v. Κυπριακής Δημοκρατίας (1993) 3 Α.Α.Δ. 429 και η οποία δεν έχει ακόμα δημοσιευθεί. Στην πιο πάνω ομόφωνη απόφαση της Ολομέλειας κρίθηκε ότι η εν λόγω ενέργεια της ΕΔΥ ήταν καθόλα νόμιμη και ορθή και η Σημείωση στο Μέρος ΙΙΙ του Παραρτήματος “Β” του Κανονισμού 6(1) των περί Δημόσιας Υπηρεσίας (Αξιολόγηση Υπαλλήλων) Κανονισμών του 1990 δεν είναι έξω από το πλαίσιο της νομοθετικής εξουσιοδότησης ούτε βρίσκεται σε δυσαρμονία με τη θέση και τις αρμοδιότητες της ΕΔΥ.
Θα ασχοληθώ τώρα με τον ισχυρισμό του αιτητή που αφορά το αναιτιολόγητο της σύστασης του Διευθυντή. Η επίδικη θέση είναι θέση προαγωγής και σύμφωνα με το άρθρο 35(4) του Νόμου η σύσταση του Διευθυντή πρέπει να είναι αιτιολογημένη. Έχει αποφασιστεί σε σειρά πρόσφατων πρωτόδικων αποφάσεων του Ανωτάτου Δικαστηρίου ότι η απλή αναφορά στα τρία βασικά κριτήρια του Νόμου δεν αποτελεί επαρκή αιτιολογία. Για στήριξη του ισχυρισμού του ο δικηγόρος του αιτητή αναφέρθηκε στην απόφαση στην υπόθεση Νίκη Πολυκάρπου v. Κυπριακής Δημοκρατίας (1993) 4 Α.Α.Δ. 72.
Στην παρούσα υπόθεση έχοντας υπόψη τη σύσταση του Διευθυντή όπως αυτή εκτίθεται στο σχετικό πρακτικό καταλήγω στο συμπέρασμα ότι η σύσταση είναι επαρκώς αιτιολογημένη και συνάδει με τις πρόνοιες του άρθρου 35(4). Πέρα από τα τρία καθιερωμένα κριτήρια ο Διευθυντής βάσισε την σύστασή του και στις πληροφορίες αναφορικά με την υπηρεσιακή απόδοση των τριών υποψηφίων σύμφωνα με τις οποίες θεώρησε ότι το ενδια[*2891]φερόμενο μέρος υπερέχει σε αξία των υπολοίπων δύο.
Αναφορικά με τον ισχυρισμό ότι η σύσταση του Διευθυντή πρέπει να ακυρωθεί επειδή βασίζεται πάνω σε αόριστες και γενικές πληροφορίες των οποίων η πηγή και η αξιοπιστία δεν μπορούσαν να ελεχθούν από το Δικαστήριο παραπέμπω στην απόφαση της Ολομέλειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην υπόθεση Γεωργιάδου v. Δημοκρατίας (1990) 3 Α.Α.Δ. 2480, όπου παρόμοιος ισχυρισμός απορρίφθηκε.
Επίσης σε σχέση με τη σύσταση του Διευθυντή, στην απαντητική γραπτή αγόρευση του αιτητή προβλήθηκε ο ισχυρισμός ότι ο Διευθυντής δεν ήταν ο άμεσα προϊστάμενος και έτσι δεν έχει άμεση επαφή με τον αιτητή και το ενδιαφερόμενο μέρος. Επί του θέματος έχει νομολογηθεί ότι ο προϊστάμενος τμήματος δεν είναι απαραίτητο για σκοπούς συστάσεων να γνωρίζει προσωπικά τους υποψηφίους (Βλ. απόφαση της Ολομέλειας στην υπόθεση Λύωνα και Άλλοι v. Δημοκρατίας (1990) 3 Α.Α.Δ. 2038.
Αναφορικά με τον ισχυρισμό για έλλειψη δέουσας έρευνας που οδήγησε στην επιλογή του μη καταλληλότερου υποψηφίου παρατηρώ ότι στο θέμα της αξίας (με βάση τις ετήσιες εμπιστευτικές εκθέσεις) και στα προσόντα, ο αιτητής και το ενδιαφερόμενο μέρος είναι περίπου ισοδύναμοι. Προηγείται στην αρχαιότητα ο αιτητής κατά 7 μήνες, με βάση προηγούμενη αρχαιότητα του στη θέση Γραφέα 2ης Τάξης στην οποία ο αιτητής προάχθηκε την 1.3.63 και το ενδιαφερόμενο μέρος την 1.10.63. Η αρχαιότητα αυτή είναι πολύ μικρή και απομακρυσμένη και ως εκ τούτου ασημάντου βάρους. Επιπρόσθετα, το ενδιαφερόμενο μέρος συστήθηκε από το Διευθυντή και σύμφωνα με τη νομολογία η σύσταση του προϊσταμένου είναι ουσιώδες, ανεξάρτητο και ξεχωριστό στοιχείο προσδιορισμού της αξίας των υποψηφίων. Η σύσταση του Διευθυντή δίδει προβάδισμα στο ενδιαφερόμενο μέρος όσον αφορά τον παράγοντα αξία. Είναι φανερό από τα πιο πάνω ότι ο αιτητής δεν έχει αποδείξει έκδηλη υπεροχή έναντι του ενδιαφερόμενου μέρους.
Για τους πιο πάνω λόγους η προσφυγή απορρίπτεται άνευ εξόδων.
H προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο