Cylaw

Χαραλάμπους Βασιλική ν. Δημοκρατίας (1994) 4 ΑΑΔ 1953

(1994) 4 ΑΑΔ 1953

[*1953]29 Σεπτεμβρίου, 1994

[ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ, Δ/στής]

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 146 ΚΑΙ 28 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ,

Αιτήτρια,

ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, MEΣΩ

EΠITPOΠHΣ ΔHMOΣIAΣ YΠHPEΣIAΣ,

Καθ’ ων η αίτηση.

(Υπόθεση Αρ. 926/90)

Προσφυγή βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος ― Υπαλληλική προσφυγή ― Οι καθιερωμένες αρχές κρ.ίσεώς της όπως διατυπώθηκαν στη Μιλτιάδους κ.ά. v. Δημοκρατίας.

Δημόσιοι Υπάλληλοι ― Θέσεις πρώτου διορισμού και προαγωγής ― Σκοπός και ισχύοντες κανόνες για την πλήρωσή τους, από τη νομολογία.

Δημόσιοι Υπάλληλοι ― Προσόντα ― Η κρίση αν ένας υποψήφιος κατέχει τα προσόντα που προβλέπονται στο σχέδιο υπηρεσίας είναι έργο της Ε.Δ.Υ. η οποία και φέρει την ευθύνη για την ερμηνεία, έρευνα και εφαρμογή του σχεδίου υπηρεσίας ανεξάρτητα από τη γνώμη της τμηματικής Επιτροπής.

Δημόσιοι Υπάλληλοι ― Διορισμοί / Προαγωγές ― Προσόντα ― Πρόσθετο προσόν ― Δεν παρίσταται ανάγκη ειδικής αιτιολόγησης επιλογής υποψηφίου έναντι άλλου ο οποίος επίσης κατέχει το πρόσθετο προσόν.

Δημόσιοι Υπάλληλοι ― Διορισμοί / Προαγωγές ― Προσόντα ― Δεν είναι επιτρεπτό το ίδιο πτυχίο να μετρά και ως βασικό και ως επιπρόσθετο προσόν.

Προσφυγή βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος ― Λόγοι ακυρώσεως ― Εκδηλη υπεροχή (επί υπαλληλικής προσφυγής) ― Απαιτείται απόδειξή της από τον αιτητή.

[*1954]Η αιτήτρια προσέβαλε το διορισμό του ενδιαφερόμενου μέρους στη θέση Ιδρυματικού Λειτουργού 1ης τάξης (θέση πρώτου διορισμού και προαγωγής).

Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:

1. Η παρούσα υπόθεση θα πρέπει να κριθεί με βάση τις αρχές που έχουν καθιερωθεί από την Ολομέλεια του Δικαστηρίου τούτου στις υποθέσεις Κλέαρχος Μιλτιάδους και Άλλος v. Κυπριακής Δημοκρατίας, και που έχουν ως εξής:-

(1) Το Διοικητικό Δικαστήριο δεν ακυρώνει απόφαση διορισμού ή προαγωγής αν η απόφαση λήφθηκε σύμφωνα με το νόμο και τα γεγονότα της συγκεκριμένης υπόθεσης και ήταν εύλογα επιτρεπτή.

(2) Το Δικαστήριο δεν υποκαθιστά τη δική του κρίση αναφορικά με την επιλογή του καταλληλότερου υποψήφιου για προαγωγή ή διορισμό, με την κρίση του αρμόδιου οργάνου.

2. Η θέση είναι πρώτου διορισμού και προαγωγής και έχει νομολογηθεί σε σωρεία αποφάσεων από το Ανώτατο Δικαστήριο ότι:-

3. Η Ε.Δ.Υ. άσκησε ορθά η διακριτική της εξουσία και ερεύνησε η ίδια σε βάθος το θέμα της κατοχής των προσόντων και του πλεονεκτήματος από τους υποψήφιους.

Είναι πάγια θέση της νομολογία του Δικαστηρίου τούτου ότι:-

Ανεξάρτητα από τη γνώμη της Τμηματικής Επιτροπής, η Επιτροπή έχει με το Νόμο καθήκον να ερμηνεύσει η ίδια το σχέδιο υπηρεσία, να διακριβώσει τα προσόντα του υποψήφιου ως πραγματικό γεγονός και τε[*1955]λικά να εφαρμόσει το σχέδιο στα γεγονότα της κάθε περίπτωσης και να αποφασίσει αν ένας υποψήφιος κατέχει τα προσόντα που προβλέπονται στο σχέδιο. Η Επιτροπή έχει την αρμοδιότητα και φέρει την ευθύνη για την ερμηνεία, έρευνα και εφαρμογή του σχεδίου υπηρεσίας.

4. Το πλεονέκτημα που προβλέπεται στην παράγραφο 5 του Σχεδίου Υπηρεσίας, έκριναν τόσο η Τμηματική όσο και Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας ότι το κατέχουν και η αιτήτρια και το ενδιαφερόμενο μέρος.

Είναι πάγια νομολογιακή αρχή ότι εφόσον και οι δύο υποψήφιοι ήταν κάτοχοι του πρόσθετου προσόντος δηλαδή του πλεονεκτήματος για διορισμό και προαγωγή αντίστοιχα που προβλέπει το σχέδιο υπηρεσία, αυτοί ήσαν σε ίση μοίρα και επομένως δεν παρίστατο ανάγκη για ειδική αιτιολόγηση της επιλογής του ενός έναντι του άλλου (βλέπε Κυπριακή Δημοκρατία κ.ά. v. Ηλία Υψαρίδη κ.ά.).

5. Η αιτήτρια είναι απόφοιτος της Σχολής Κοινωνικής Πρόνοιας, το πτυχίο της οποίας ικανοποιεί την παράγραφο 1 των απαιτουμένων προσόντων του Σχεδίου Υπηρεσίας. Η αιτήτρια πιστώνεται και με το πρόσθετο προσόν της πείρας της σχετικής με τα καθήκοντα της θέσης που αποκτήθηκε σε υπηρεσία σε δημόσια θέση. Αυτό όμως δεν την ικανοποιεί. Διεκδικεί το πρόσθετο προσόν πλεονέκτημα με βάση το πτυχίο της Σχολής Κοινωνικής Πρόνοιας (παράγραφος 5 του Σχεδίου Υπηρεσία).

Την απάντηση στον πιο πάνω ισχυρισμό βρίσκουμε στην πολύ πρόσφατη απόφαση Μιλτιάδης Μιλτιάδους v. Κυπριακής Δημοκρατίας, (1994) 4 Α.Α.Δ. 1381.

Υιοθετείται το αιτιολογικό της πιο πάνω απόφασης και το Δικαστήριο συμφωνεί ότι στο πλαίσιο του συγκεκριμένου σχεδίου υπηρεσίας δεν είναι επιτρεπτό το πτυχίο της αιτήτριας να μετρήσει και ως βασικό και ως επιπρόσθετο προσόν.

6. Η αιτήτρια ισχυρίστηκε έκδηλη υπεροχή. Το Δικαστήριο δεν επεμβαίνει όμως, εκτός εάν ο αιτητής αποδείξει έκδηλη υπεροχή έναντι του υποψηφίου που διορίστηκε ή προάχθηκε. Εν προκειμένω είναι φανερό ότι η αιτήτρια απέτυχε να αποδείξει έκδηλη υπεροχή έναντι του ενδιαφερόμενου μέρους.

Η προσφυγή απορρίπτεται με £250 έξοδα.

Αναφερόμενες υποθέσεις:

[*1956]

Μιλτιάδους κ.ά. v. Δημοκρατίας (1989) 3 Α.Α.Δ. 1318,

Republic a.o. v. Aristotelous (1982) 3 C.L.R. 497,

Smyrnios v. Republic (1983) 3 C.L.R. 124,

Theodossiou v. Republic (Public Service Commission) 2 R.S.C.C. 44,

Petrou v. Republic (Public Service Commission) (1967) 3 C.L.R. 40,

HjiSavva and Another v. Republic (Public Service Commission) (1967) 3 C.L.R. 155,

Georghiades a.o. v. Republic (Public Service Commission) (1967) 3 C.L.R. 653,

Pattichis a.o. v. Republic (Ministry of Education and Another) (1968) 3 C.L.R. 374,

Georghiades a.o. v. Republic (Public Service Commission) (1970) 3 C.L.R. 257,

Hadjiconstantinou a.o. v. Republic (Public Service Commission) (1970) 3 C.L.R. 65,

Andreou v. Republic (1979) 3 C.L.R. 379,

Mytides a.o. v. Republic (1983) 3 C.L.R. 1096,

Κaris v. Republic (1985) 3 C.L.R. 496,

Δημοκρατία κ.ά. v. Υψαρίδη κ.ά. (1993) 3 Α.Α.Δ. 347,

Μιλτιάδους v. Δημοκρατίας (1994) 4 Α.Α.Δ. 1381,

Michael (No.1) v. Republic (Public Service Commission) (1975) 3 C.L.R. 136,

Evgeniou v. Republic (1979) 3 C.L.R. 259,

HjiIoannou v. Republic (1983) 3 C.L.R. 1041.

Προσφυγή.

[*1957]

Προσφυγή εναντίον της απόφασης των καθ' ων η αίτηση με την οποία διορίστηκε το ενδιαφερόμενο μέρος στη μόνιμη θέση Ιδρυματικού Λειτουργού 1ης τάξης (Τακτικός Προϋπολογισμός), Υπηρεσίες Κοινωνικής Ευημερίας αντί της αιτήτριας.

Α. Σ. Αγγελίδης, για την Aιτήτρια.

Α. Βασιλειάδης, Ανώτερος Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Kαθ’ ων η αίτηση.

Cur. adv. vult.

ΔHMHTPIAΔHΣ, Δ.: Με την παρούσα προσφυγή η αιτήτρια ζητά από το Δικαστήριο την πιο κάτω θεραπεία:-

“Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η πράξη και/ή απόφαση του καθ’ ου η αίτηση η οποία δημοσιεύτηκε στις 21.9.90 στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας και με την οποία διόρισε με δοκιμασία τον κ. Αντωνάκη Αντωνίου στη μόνιμη θέση Ιδρυματικού Λειτουργού 1ης Τάξης (Τακτικός Προϋπολογισμός), Υπηρεσίες Κοινωνικής Ευημερίας από τις 15/9/90 αντί να προάξει σ' αυτή την αιτήτρια είναι άκυρη, παράνομη και στερημένη οποιουδήποτε εννόμου αποτελέσματος.”

Ο Μόνιμος Υφυπουργός, Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, με επιστολή του με αριθμό V.E. 14/77/II και ημερομηνία 27/11/86 προς την Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας (η “Επιτροπή”) ζήτησε μεταξύ άλλων την πλήρωση μιας κενής μόνιμης θέσης (Τακτ. Προϋπ.) Ιδρυματικού Λειτουργού, 1ης Τάξης, Υπηρεσίες Κοινωνικής Ευημερίας.

Δεδομένου ότι η θέση Ιδρυματικού Λειτουργού 1ης Τάξης, είναι θέση Πρώτου Διορισμού και Προαγωγής, η Επιτροπή στη συνεδρίασή της με ημερομηνία 11/12/86 αποφάσισε να δημοσιευτεί η πιο πάνω κενή θέση στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας και να δοθεί προθεσμία τριών εβδομάδων για την υποβολή αιτήσεων.

Πράγματι η θέση δημοσιεύτηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας με ημερομηνία 16/1/87 και Αριθμό Γνωστοποίησης 112 με τελευταία ημερομηνία για υποβολή των αιτήσεων τις 7/2/87.

Σ' ανταπόκριση στην πιο πάνω Γνωστοποίηση υποβλήθηκαν 69 αιτήσεις.

Ο Γραμματέας της Επιτροπής ενεργώντας σύμφωνα με τις Κανο[*1958]νιστικές Διατάξεις που διέπουν τη σύσταση, τις αρμοδιότητες και τη μέθοδο ενεργείας των Τμηματικών Επιτροπών έστειλε στο Διευθυντή Υπηρεσιών Κοινωνικής Ευημερίας, ως Πρόεδρο της αρμόδιας Τμηματικής Επιτροπής, τις 69 αιτήσεις των υποψηφίων με όλα τα σχετικά έγγραφα.

Ο Πρόεδρος της Τμηματικής Επιτροπής με επιστολή του ημερομηνίας 19/4/89 διαβίβασε την έκθεση της Τμηματικής Επιτροπής, η οποία σύστησε προς επιλογή για διορισμό στην πιο πάνω κενή θέση κατ' αλφαβητική σειρά, τέσσερις υποψήφιους, ανάμεσα στους οποίους περιλαμβανόταν τόσο το ενδιαφερόμενο μέρος όσο και η αιτήτρια.

Η Ε.Δ.Υ. στη συνεδρίασή της με ημερομηνία 8/6/89, αφού εξέτασε την έκθεση της Τμηματικής Επιτροπής παρατήρησε ότι, ενώ ορισμένοι υποψήφιοι με πανεπιστημιακά προσόντα έχουν κριθεί ότι ικανοποιούν το Σχέδιο Υπηρεσίας της θέσης, άλλοι που επίσης διαθέτουν πανεπιστημιακά προσόντα έχουν αποκλειστεί ως μη προσοντούχοι.

Ύστερα από αυτό, η Επιτροπή αποφάσισε να σταλεί το θέμα ξανά στην Τμηματική Επιτροπή, η οποία αφού το επανεξετάσει, να αιτιολογήσει πλήρως τα πορίσματά της.

Ο Αναπληρωτής Διευθυντής των Υπηρεσιών Κοινωνικής Ευημερίας με επιστολή του ημερομηνίας 18/9/89, υπέβαλε συμπληρωματική έκθεση της Τμηματικής Επιτροπής σχετικά με την πλήρωση μιας κενής μόνιμης θέσης Ιδρυματικού Λειτουργού, 1ης Τάξης, Υπηρεσίες Κοινωνικής Ευημερίας. Στη συμπληρωματική έκθεση η Τμηματική Επιτροπή ανέφερε ότι επανεξέτασε τα προσόντα του κάθε υποψήφιου και επαναβεβαίωσε την αρχική της απόφαση ότι οι 46 που είχαν κριθεί ως προσοντούχοι κατά την αρχική εξέταση του θέματος διαθέτουν τα προσόντα που απαιτούνται από το σχέδιο υπηρεσίας της θέσης για τους πιο κάτω λόγους:-

(Ι) Οι 25 έχουν δίπλωμα Ανώτερης Σχολής Κοινωνικής Εργασίας (Ευημερίας) και

(ΙΙ) Οι 21 έχουν “ισότιμο και συναφές προσόν επαγγελματικής κατάρτισης.”

Η Ε.Δ.Υ. με βάση όλα τα ενώπιόν της στοιχεία, έκρινε ότι οι υποψήφιοι, Ανδρούλλα Αττιπά, Δέσπω Αλούπα, Χριστόδουλος Ρούσος και Κωνσταντίνα Σταύρου ικανοποιούν το Σχέδιο Υπηρεσίας. 'Υστερα από αυτό, η Ε.Δ.Υ. αποφάσισε να σταλεί το θέμα ξανά στην Τμηματική Επιτροπή, η οποία αφού υποβάλει τους πιο πάνω υποψήφι[*1959]ους σε γραπτή εξέταση του ίδιου επιπέδου με εκείνη στην οποία είχαν υποβληθεί οι υποψήφιοι που η Τμηματική Επιτροπή είχε κρίνει ως προσοντούχους και αφού στη συνέχεια υποβάλει όσους πετύχουν και σε προφορική εξέταση που να περιλαμβάνει και την Αγγλική γλώσσα, όπως έγινε και στην περίπτωση των άλλων υποψηφίων, να υποβάλει νέα έκθεση.

Η Ε.Δ.Υ. στη συνεδρίασή της με ημερομηνία 27/2/90, αφού εξέτασε τη νέα συμπληρωματική έκθεση της Τμηματικής Επιτροπής και αφού έλαβε υπόψη όλα τα ενώπιόν της στοιχεία και με βάση τα πορίσματα της Τμηματικής Επιτροπής αποφάσισε να καλέσει σε συνεντεύξεις τους υποψήφιους που συστήθηκαν από την Τμηματική Επιτροπή στην αρχική της έκθεση.

Η Επιτροπή δέχτηκε τους υποψήφιους περιλαμβανομένης και της αιτήτριας σε χωριστές συνεντεύξεις στη συνεδρίασή της με ημερομηνία 5/4/90. Μετά τις συνεντεύξεις η Επιτροπή ανέβαλε την περαιτέρω εξέταση του θέματος πλήρωσης της θέσης, προκειμένου να εξεταστούν οι παραστάσεις που υπέβαλαν σε σχέση με τις εμπιστευτικές εκθέσεις τους για το 1989 η Βασιλική Χαραλάμπους (αιτήτρια) καθώς και η Σοφούλα Βασιλείου και Γεωργία Νικολαΐδου, οι οποίες δεν συστήθηκαν από την Τμηματική Επιτροπή.

Στη συνέχεια η Ε.Δ.Υ. στη συνεδρίασή της με ημερομηνία 9/7/90, υπό το φως όλων των ενώπιόν της στοιχείων έκρινε ότι οι ισχυρισμοί των πιο πάνω υποψηφίων σχετικά με τις εμπιστευτικές εκθέσεις δεν έχουν αποδειχθεί με επαρκή βεβαιότητα και επομένως οι εκθέσεις αυτές είναι έγκυρες και λαμβάνονται υπόψη.

Η Ε.Δ.Υ. αφού εξέτασε τα ουσιώδη στοιχεία από το φάκελο Πλήρωσης της θέσης, καθώς και από τις αιτήσεις και τα δικαιολογητικά των υποψηφίων και έλαβε επίσης υπόψη τα πορίσματα της Τμηματικής Επιτροπής και την απόδοση των υποψηφίων στις συνεντεύξεις της Ε.Δ.Υ., υπό το φως και των σχετικών κρίσεων του Αναπληρωτή Διευθυντή των Υπηρεσιών της Κοινωνικής Ευημερίας έκρινε ότι το ενδιαφερόμενο μέρος υπερείχε γενικά των άλλων υποψηφίων και τον επέλεξε σαν τον πιο κατάλληλο για διορισμό στη μόνιμη θέση Ιδρυματικού Λειτουργού, 1ης Τάξης, Υπηρεσίες Κοινωνικής Ευημερίας.

Ως ημερομηνία διορισμού του ενδιαφερόμενου μέρους καθορίστηκε από την Ε.Δ.Υ. η 15/9/90.

Ο διορισμός του ενδιαφερόμενου μέρους δημοσιεύτηκε στην Επί[*1960]σημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας με ημερομηνία 21/9/90 και Αριθμό Γνωστοποίησης 2925. Εναντίον της πιο πάνω απόφασης καταχωρίστηκε η παρούσα προσφυγή.

Οι λόγοι ακυρότητας που προβλήθηκαν είναι:-

(1) Η απόφαση της Ε.Δ.Υ. είναι λανθασμένη γιατί και η αιτήτρια είναι πτυχιούχος και προφανώς και αυτή έχει το πλεονέκτημα με βάση τα προσόντα της και όχι μόνο με την πείρα της όπως έκρινε η Επιτροπή.

(2) Παραγνωρίζεται η έκδηλη υπεροχή της αιτήτριας σε προσόντα γιατί επιπλέον η αιτήτρια έχει και πείρα πολλών ετών σχετική με τα καθήκοντα της θέσης που αποκτήθηκε μετά από υπηρεσία σε δημόσια θέση.

(3) Μόνο η αιτήτρια πληροί με βεβαιότητα τα αιτούμενα στο σχέδιο υπηρεσίας παρ. 3, σημ. 3, προσόντα.

(4) Η Επιτροπή ενήργησε κάτω από πλάνη και η έρευνα της ήταν ελλειπής όσον αφορά τα προσόντα των υποψηφίων.

(5) Η Επιτροπή δεν έδωσε ειδική αιτιολογία όπως όφειλε για τη μη προαγωγή της αιτήτριας η οποία κατείχε το πλεονέκτημα.

Τα απαιτούμενα προσόντα που προβλέπονται στο Σχέδιο Υπηρεσίας της θέσης Ιδρυματικού Λειτουργού 1ης Τάξης, Υπηρεσίες Κοινωνικής Ευημερίας είναι τα πιο κάτω:-

“3. Απαιτούμενα προσόντα:

(1) Δίπλωμα Ανώτερης Σχολής Κοινωνικής Εργασίας/Ευημερίας ή ισότιμο και συναφές προσόν επαγγελματικής καταρτίσεως.

(2) Ακεραιότητα χαρακτήρα, ισχυρή προσωπικότητα, ωριμότητα και συναισθηματική σταθερότητα.

(3) Ικανότητα δημιουργίας εποικοδομητικών σχέσεων, γνήσιο ενδιαφέρον για άτομα που αντιμετωπίζουν προβλήματα, καθώς και ικανότητα να κερδίζει την εμπιστοσύνη άλλων και να χειρίζεται αυτούς με υπομονή και συμπάθεια.

(4) Πολύ καλή γνώση της Ελληνικής και καλή γνώση της Αγγλι[*1961]κής γλώσσας.

Σημ.: Αναφορικά με τους υποψηφίους:

(i) των οποίων η μητρική γλώσσα δεν είναι η ελληνική και δεν έχουν απολυτήριο Ελληνικού Σχολείου Μέσης Εκπαίδευσης. και

(ii) οι οποίοι, δυνάμει του άρθρου 2(3) του Συντάγματος επέλεξαν να ανήκουν στην Ελληνική κοινότητα, απαιτείται μόνο καλή γνώση της ελληνικής γλώσσας, νουμένου ότι θα έχουν άριστη γνώση της αγγλικής γλώσσας.

(5) Πανεπιστημιακό δίπλωμα ή τίτλος ή ισότιμο προσόν στις Κοινωνικές Επιστήμες ή/και ειδική εκπαίδευση στην ιδρυματική φροντίδα ή/και πείρα σχετική με τα καθήκοντα της θέσης που αποκτήθηκε είτε σε υπηρεσία σε δημόσια θέση είτε σε έκτακτη απασχόληση στη Δημόσια Υπηρεσία θα αποτελεί πλεονέκτημα.

Σημ.: Πρόσωπα που υπηρετούν στο Τμήμα Υπηρεσιών Κοινωνικής Ευημερίας. πάνω σε έκτακτη βάση ή/και με σύμβαση, και εκτελούν καθήκοντα της πιο πάνω θέσης κατά την ημερομηνία έγκρισης του παρόντος Σχεδίου Υπηρεσίας, μπορούν να θεωρηθούν ως υποψήφιοι έστω και αν δεν κατέχουν τα προσόντα που αναφέρονται στο (1) πιο πάνω, υπό τον όρο ότι θα κατέχουν απολυτήριο αναγνωρισμένης σχολής μέσης εκπαιδεύσεως.”

Η παρούσα υπόθεση θα πρέπει να κριθεί με βάση τις αρχές που έχουν καθιερωθεί από την Ολομέλεια του Δικαστηρίου τούτου στις υποθέσεις Κλέαρχος Μιλτιάδους και Άλλοι ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (1989) 3 Α.Α.Δ. 1318 και που έχουν ως εξής:-

Η θέση είναι πρώτου διορισμού και προαγωγής και έχει νομολο[*1962]γηθεί σε σωρεία αποφάσεων από το Ανώτατο Δικαστήριο ότι:-

Θέσεις πρώτου διορισμού και προαγωγής σκοπό έχουν να προσελκύσουν ικανούς υποψήφιους στη δημόσια υπηρεσία και ταυτόχρονα να δώσουν ευκαιρία επαγγελματικής ανέλιξης σε ικανούς και κατάλληλους δημόσιους υπάλληλους -(Republic and Another v. Aristotelous (1982) 3 C.L.R. 497). Εκτός εάν ο Νόμος ορίζει διαφορετικά, οι εντός της υπηρεσίας δεν μπορεί να τυγχάνουν προτεραιότητας. Η Επιτροπή καθήκον έχει να επιλέξει τον καταλληλότερο υποψήφιο για διορισμό ή προαγωγή σε κενή θέση. Το συμφέρον της υπηρεσίας και του κοινού εξυπηρετείται με ικανούς, προσοντούχους δημόσιους υπαλλήλους και αυτό το συμφέρον πρέπει να εξυπηρετεί και η επιλογή από την Επιτροπή - (Smyrnios v. Republic (1983) 3 C.L.R. 124, στη σελ. 130. Michael Theodossiou and The Republic (Public Service Commission) 2 R.S.S.C. 44, 48· Savvas Petrou v. Republic (Public Service Commission) (1967) 3 C.L.R. 40, 48· Theofanis HjiSavva & Anohter v. Republic (Public Service Commission) (1967) 3 C.L.R. 155, 179· Athos G. Georghiades and Others v. Republic (Public Service Commission) (1967) 3 C.L.R. 653, 666. Dr. Panayiotis Pattichis and Another v. Republic (Ministry of Education and Another) (1968) 3 C.L.R. 374, 381. Charalambos Georghiades and Another v. Republic (Public Service Commission) (1970) 3 C.L.R. 257, 262, 263· Costas Hadjiconstantinou and Others v. Republic (Public Service Commission) (1973) 3 C.L.R. 65, 71· Andreou v. Republic (1979) 3 C.L.R. 379. Κλέαρχος Μιλτιάδους και Άλλοι [ανωτέρω]).

Όπως φαίνεται μέσα από τα πρακτικά των συνεδριάσεων της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας με ημερομηνία 8/6/89 (παράρτημα 6), 20/11/89 (παρα. 7), 27/2/90 (παρα. 8), η Ε.Δ.Υ. δεν έμεινε πλήρως ικανοποιημένη από την 'Εκθεση της Τμηματικής Επιτροπής γι’ αυτό και την έστειλε πίσω ζητώντας να επανεξετάσει το θέμα της κατοχής των προσόντων σύμφωνα με το Σχέδιο Υπηρεσίας της θέσης και ζήτησε όπως η Τμηματική αιτιολογήσει πλήρως τα πορίσματά της. Και ακόμα μετά την υποβολή της συμπληρωματικής έκθεσης από την Τμηματική Επιτροπή, αποφάσισε όπως και αυτή σταλεί ξανά πίσω στην Τμηματική και υποβληθεί νέα έκθεση, όπως και έγινε. Βλέπουμε λοιπόν ότι η Ε.Δ.Υ. άσκησε ορθά τη διακριτική της εξουσία και ερεύνησε η ίδια σε βάθος το θέμα της κατοχής των προσόντων και του πλεονεκτήματος από τους υποψήφιους.

Είναι πάγια θέση της νομολογίας του Δικαστηρίου τούτου ότι:-

Ανεξάρτητα όμως από τη γνώμη της Τμηματικής Επιτροπής, η Επιτροπή έχει με το Νόμο καθήκον να ερμηνεύσει η ίδια το σχέδιο υπη[*1963]ρεσίας, να διακριβώσει τα προσόντα του υποψήφιου ως πραγματικό γεγονός και τελικά να εφαρμόσει το σχέδιο στα γεγονότα της κάθε περίπτωσης και να αποφασίσει αν ένας υποψήφιος κατέχει τα προσόντα που προβλέπονται στο σχέδιο. Η Επιτροπή έχει την αρμοδιότητα και φέρει την ευθύνη για την ερμηνεία, έρευνα και εφαρμογή του σχεδίου υπηρεσίας. (Mytides and Another v. Republic (1983) 3 C.L.R. 1096, σελ.1111. Karis v. Republic (1985) 3 C.L.R. 496, Κλέαρχος Μιλτιάδους [ανωτέρω]).

Οι ισχυρισμοί που προβλήθηκαν για έλλειψη δέουσας έρευνας, πλάνης και λανθασμένης κρίσης της Επιτροπής αναφορικά με τα προσόντα των υποψηφίων κρίνονται αβάσιμοι και απορρίπτονται.

Σχετικά με το πλεονέκτημα προβλήθηκε ο ισχυρισμός εκ μέρους της αιτήτριας, ότι η επιτροπή δεν έδωσε ειδική αιτιολογία όπως όφειλε για την παραγνώριση του πλεονεκτήματος που κατείχε.

Το πλεονέκτημα που προβλέπεται στην παράγραφο 5 του Σχεδίου Υπηρεσίας, έκριναν τόσο η Τμηματική όσο και Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας ότι το κατέχουν και η αιτήτρια και το ενδιαφερόμενο μέρος.

Είναι πάγια νομολογιακή αρχή ότι εφόσον και οι δύο υποψήφιοι ήταν κάτοχοι του πρόσθετου προσόντος δηλαδή του πλεονεκτήματος για διορισμό και προαγωγή αντίστοιχα που προβλέπει το σχέδιο υπηρεσίας, αυτοί ήσαν σε ίση μοίρα και επομένως δεν παρίστατο ανάγκη για ειδική αιτιολόγηση της επιλογής του ενός έναντι του άλλου (βλέπε Κυπριακή Δημοκρατία κ.ά. ν. Ηλία Υψαρίδη κ.ά. (1993) 3 Α.Α.Δ. 347).

Στη συνεδρίασή της με ημερομηνία 5/4/90 στη σελίδα 3, η Ε.Δ.Υ. έκρινε ότι όσον αφορά το πλεονέκτημα που προβλέπεται στα σχέδια υπηρεσίας το διαθέτουν και οι τρεις υποψήφιοι, ο Αντωνίου με βάση τα προσόντα του και ο Καλλινίκου και Χαραλάμπους με βάση την πείρα τους στη δημόσια υπηρεσία.

Η αιτήτρια προβάλλει τον ισχυρισμό ότι η κρίση αυτή της Ε.Δ.Υ. είναι λανθασμένη γιατί και η αιτήττρια είναι πτυχιούχος και προφανώς και αυτή έχει το πλεονέκτημα με βάση τα προσόντα της και όχι μόνο με βάση την πείρα της.

Η αιτήτρια είναι απόφοιτος της Σχολής Κοινωνικής Πρόνοιας, το πτυχίο της οποίας ικανοποιεί την παράγραφο 1 των απαιτουμένων προσόντων του Σχεδίου Υπηρεσίας. Η αιτήτρια πιστώνεται και με το πρόσθετο προσόν της πείρας της σχετικής με τα καθήκοντα της θέσης [*1964]που αποκτήθηκε σε υπηρεσία σε δημόσια θέση. Αυτό όμως δεν την ικανοποιεί.

Διεκδικεί το πρόσθετο προσόν πλεονέκτημα με βάση το πτυχίο της Σχολής Κοινωνικής Πρόνοιας (βλέπε παράγραφο 5 του Σχεδίου Υπηρεσίας).

Την απάντηση στον πιο πάνω ισχυρισμό βρίσκουμε στην πολύ πρόσφατη απόφαση Μιλτιάδης Μιλτιάδους ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (1994) 4 Α.Α.Δ. 1381.

Υιοθετώ το αιτιολογικό της πιο πάνω απόφασης και συμφωνώ ότι στο πλαίσιο του συγκεκριμένου σχεδίου υπηρεσίας δεν είναι επιτρεπτό το πτυχίο της αιτήτριας να μετρήσει και ως βασικό και ως επιπρόσθετο προσόν.

Η αιτήτρια ισχυρίστηκε έκδηλη υπεροχή. Το Δικαστήριο δεν επεμβαίνει όμως, εκτός εάν ο αιτητής αποδείξει έκδηλη υπεροχή έναντι του υποψηφίου που διορίστηκε ή προάχθηκε (βλέπε Niki Michael (No.1) v. Republic (Public Service Commission) (1975) 3 C.L.R. 136. Evgeniou v. Republic (1979) 3 C.L.R. 239. HjiIoannou v. Republic (1983) 3 C.L.R. 1041).

Η βαθμολογία του ενδιαφερομένου μέρους στη γραπτή εξέταση που παρακάθησε για τη θέση Ιδρυματικού Λειτουργού 1ης Τάξης είναι συνολικά 88 βαθμοί ενώ της αιτήτριας 74. Ο Αναπληρωτής Διευθυντής μετά το πέρας των συνεντεύξεων αξιολόγησε το ενδιαφερόμενο μέρος ως “Πολύ Καλό” ενώ την αιτήτρια ως “Σχεδόν πολύ καλή”. Η Ε.Δ.Υ. αξιολογώντας την απόδοση των υποψηφίων στις ενώπιόν της συνεντεύξεις το μεν ενδιαφερόμενο μέρος χαρακτήρισε ως “Πάρα Πολύ Καλό” ενώ την αιτήτρια “Καλή”. Και οι δύο διαθέτουν το πλεονέκτημα σύμφωνα με τα σχέδια υπηρεσίας. Από τα πιο πάνω είναι φανερό ότι η αιτήτρια απέτυχε ν’ αποδείξει έκδηλη υπεροχή έναντι του ενδιαφερόμενου μέρους.

Η προσβαλλόμενη απόφαση περιέχει αιτιολογία η οποία συμπληρώνεται και από τα στοιχεία των φακέλων.

Κανένας από τους λόγους ακυρότητας που προβλήθηκαν δεν ευσταθεί. Η Επιτροπή ενήργησε σύμφωνα με το νόμο και τα γεγονότα της υπόθεσης χωρίς πλάνη, κατόπιν δέουσας έρευνας και η επιλογή της ήταν εύλογα επιτρεπτή σ’ αυτή.

Η προσφυγή αποτυγχάνει και η προσβαλλόμενη απόφαση επικυ[*1965]ρώνεται.

Η αιτήτρια να πληρώσει £250,00 έξοδα των καθ’ ων η αίτηση.

H προσφυγή απορρίπτεται με £250,- έξοδα.

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο