(1994) 4 ΑΑΔ 2048
[*2048]18 Οκτωβρίου, 1994
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΧΑΤΖΗΚΥΡΙΑΚΟΣ KAI AΛΛOΣ,
Αιτητές,
v.
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ’ ης η αίτηση.
(Υποθέσεις Αρ. 484/93, 498/93)
Εκπαιδευτικοί Λειτουργοί ― Προαγωγές ― Δημοσίευση στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας ― Απαραίτητο συστατικό στοιχείο για συντέλεση της απόφασης προαγωγής ― Άρθρο 35(4) των περί Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας Νόμων 1962 - 1992.
Προσφυγή βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος ― Προθεσμία ― 'Εναρξη ― Για διοικητικές αποφάσεις των οποίων συστατικό στοιχείο είναι η δημοσίευση στην Επίσημη Εφημερίδα η προθεσμία αρχίζει από τη δημοσίευση για τους τρίτους μόνο και όχι για εκείνους που η πράξη αφορά άμεσα.
Οι αιτητές προσέβαλαν με τις δύο προσφυγές που συνεκδικάστηκαν την προαγωγή των ενδιαφερομένων μερών στη θέση Βοηθού Διευθυντή Σχολείων Μέσης Εκπαίδευσης.
Η�καθ’ ης η αίτηση πρόβαλε προδικαστική ένσταση ότι οι προσφυγές ήταν πρόωρες εφόσον καταχωρήθηκαν πριν την δημοσίευση της απόφασης στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας όπως προνοεί το Άρθρο 35(4) των περί Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας Νόμων 1969-1992.
Το Ανώτατο Δικαστήριο απορρίπτοντας τις προσφυγές, αποφάσισε ότι:
1) Το κρίσιμο ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί είναι, κατά πόσο η δημοσίευση της απόφασης που επιβάλλει ο Νόμος αποτελεί απαραίτητο [*2049]συστατικό στοιχείο της που, εφόσον ελλείπει, η διοικητική πράξη δεν συντελείται.
Η πρόνοια του Άρθρου 35(4) των Περί Δημόσιας Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας Νόμων 1969-1992, για δημοσίευση των προαγωγών στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας, είναι απαραίτητο συστατικό στοιχείο στη συντέλεση της διοικητικής πράξεως των προαγωγών. Αυτό καταδεικνύεται από τις διατάξεις του ίδιου άρθρου, στο οποίο απαριθμούνται με λεπτομέρεια όλες οι προϋποθέσεις προαγωγής εκπαιδευτικού λειτουργού. Μια από αυτές τις προϋποθέσεις είναι κι η δημοσίευση των προαγωγών, σύμφωνα με την παράγρ. 4 στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας.
2) Η επίδικη διοικητική απόφαση των προαγωγών δεν αφορά άμεσα τους αιτητές και σύμφωνα με τη νομολογία, όπου ο νόμος θέλει τη δημοσίευση της διοικητικής απόφασης, η προθεσμία αρχίζει από τη δημοσίευση για τους τρίτους μόνο, και όχι γι' αυτούς τους οποίους η πράξη αφορά άμεσα. (Ιδές σελ. 365 του βιβλίου του καθηγητή Σπηλιωτόπουλου, που αναφέρεται πιο πάνω). Οι αιτητές θεωρούνται τρίτοι, γιατί δεν τους αφορά άμεσα η διοικητική απόφαση, και επομένως δεν μπορούν να την προσβάλουν προτού συντελεστεί με δημοσίευσή της στην επίσημη εφημερίδα, όπως προβλέπει ο Νόμος.
Oι προσφυγές απορρίπτονται χωρίς έξοδα.
Αναφερόμενη υπόθεση:
Σιακαλλής v. Δημοκρατίας (1992) 4 Α.Α.Δ. 2243.
Προσφυγές.
Προσφυγές εναντίον της απόφασης της καθ’ ης η αίτηση με την οποία προάχθηκαν τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα στη θέση Βοηθού Διευθυντή Σχολείων Μέσης Εκπαίδευσης.
Αντ. Κεφάλας, για τον Aιτητή στην Υπόθεση Αρ. 484/93.
Α. Ποιητής, για τον Aιτητή, στη Υπόθεση Αρ. 498/93.
Ρ. Παπαέτη, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για την Kαθ’ ης η αίτηση.
Cur. adv. vult.
APTEMIΔHΣ, Δ.: Οι δυο προσφυγές συνεκδικάστηκαν γιατί με [*2050]αυτές προσβάλλεται η ίδια διοικητική πράξη, ενώ η Δημοκρατία εγείρει ταυτόσημη προδικαστική ένσταση. Οι αιτήσεις ακυρώσεως στρέφονται εναντίον της απόφασης της Επιτροπής Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας, με την οποία προάχθηκαν τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα στη θέση Βοηθού Διευθυντή Σχολείων Μέσης Εκπαίδευσης, που ελήφθη και κοινοποιήθηκε σε αυτούς στις 8.5.93, προτού δημοσιευθεί στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας στις 2.7.93. Η προσφυγή 498/93 καταχωρίστηκε στις 22.6.93, ενώ η 484/93 στις 9.6.93.
Στην προδικαστική ένσταση η δικηγόρος της Δημοκρατίας εισηγείται πως οι προσφυγές καταχωρίστηκαν πρόωρα γιατί το άρθρο 35(4), των περί Δημοσίας Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας Νόμων 1969-92, (δες τροποποιητικό Νόμο του 1987), προβλέπει πως οι προαγωγές που κάμνει η Επιτροπή Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας δημοσιεύονται στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας.
Το ζήτημα είναι ενδιαφέρον. Ευτυχώς όμως ασχολείται με αυτό η Ελληνική Νομολογία, στην οποία θα αναφερθώ σε συντομία αμέσως πάρα κάτω. Παρόμοια εισήγηση έγινε και ενώπιον άλλου αδελφού δικαστή, του νυν Προέδρου κ. Στυλιανίδη, στην υπόθεση Αντώνης Σιακαλλής ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (1992) 4 Α.Α.Δ. 2243. Στην απόφαση ο συνάδελφος εκφράστηκε υπέρ της άποψης που διατυπώνει η δικηγόρος της Δημοκρατίας. Δεν ασχολήθηκε όμως σε βάθος πάνω στο ζήτημα, γιατί αποφάνθηκε πάνω στην ουσία της υπόθεσης.
Έχω τη γνώμη πως το κρίσιμο ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί είναι, κατά πόσο η δημοσίευση της απόφασης που επιβάλλει ο Νόμος αποτελεί απαραίτητο συστατικό στοιχείο της που, εφόσον ελλείπει, η διοικητική πράξη δεν συντελείται. Η δικηγόρος της Δημοκρατίας παραπέμπει στο σύγγραμα του καθηγητή Σπηλιωτόπουλου “Εγχειρίδιο Διοικητικού Δικαίου” (2η έκδοση σελ.162) όπου διαβάζομε τα εξής, πολύ σχετικά.
“164. Η δημοσίευσις της διοικητικής πράξεως, όταν κατά τα ανωτέρω επιβάλλεται, συνιστά αναγκαίον τύπον της δηλώσεως της βουλήσεως του διοικητικού οργάνου και αποτελεί συστατικόν στοιχείον της πράξεως. Εις την περίπτωσιν αυτήν, άνευ δημοσιεύσεως δεν υπάρχει διοικητική πράξις, αλλ’έχομεν ανύπαρκτον ή ανυπόστατον πράξιν (ΣΕ 3848/1973, 3185/1978).”
Ο Μιχ.Δ.Στασινόπουλος στο βιβλίο του “Δίκαιον των Διοικητικών Πράξεων”, ανατύπωσις 1982, είναι πιο αναλυτικός στην παρακάτω περικοπή, σελίδες 218, 219.
[*2051]“2. H δημοσίευσις της πράξεως. Εις τους επομένους της εκδόσεως εξωτερικούς τύπους υπάγεται κυρίως η δημοσίευσις, οσάκις αύτη, επιβάλλεται υπό του νόμου ως συστατικόν της πράξεως στοιχείον. Η ανεύρεσις των περιπτώσεων, καθ’ ας η δημοσίευσις φέρει συστατικόν χαρακτήρα και ο αποχωρισμός αυτών από των λοιπών, καθ' ας η δημοσίευσις είναι στοιχείον δηλωτικόν της ήδη υφισταμένης πράξεως, αποτελεί ζήτημα ερμηνείας, εν τη οποία δέον να λαμβάνηται υπ’ όψιν, ως κανών, ότι η διοικητική πράξις είναι απηρτισμένη από της παρά του αρμοδίου οργάνου εκδόσεως, και συνεπώς εις την περαιτέρω αξίωσιν του νόμου όπως η πράξις τύχη δημοσιεύσεως, δέον, εν αμφιβολία, ν’ αποδίδηται η έννοια ότι η δημοσίευσις αποτελεί πρόσθετον στοιχείον, όπερ ο νόμος εισάγει δια τον έγκυρον απαρτισμόν της δηλώσεως βουλήσεως, ότι δε, ελλειπούσης της δημοσιεύσεως, η πράξις δεν έχει κύρος. Οθεν, εν αμφιβολία, η δημοσίευσις φέρει συστατικόν χαρακτήρα. Τούτο ισχύει κατ’ αρχήν διά τας πράξεις, των οποίων ο νόμος απαιτεί την δημοσίευσιν εν τη εφημερίδι της κυβερνήσεως. Ούτω διαταγμα μη δημοσιευθέν εις την εφημερίδα της κυβερνήσεως δεν έχει νόμιμον υπόστασιν. Ομοίως η δημοσίευσις της περί μεταθέσεως δημοσίου υπαλλήλου πράξεως εις την εφημερίδα της κυβερνήσεως αποτελεί συστατικόν αυτής στοιχείον, η έλλειψις του οποίου καθιστά την πράξιν ανύπαρκτον.”
Υπογραμμίζω τις τελευταίες γραμμές γιατί τα γεγονότα της υπόθεσής μας είναι παρόμοια με την περίπτωση που αναφέρεται.
Δεν έχω καμιά αμφιβολία πως η πρόνοια του άρθρου 35(4) του Νόμου, για δημοσίευση των προαγωγών στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας, είναι απαραίτητο συστατικό στοιχείο στη συντέλεση της διοικητικής πράξεως των προαγωγών. Αυτό καταδεικνύεται από τις διατάξεις του ίδιου του άρθρου, στο οποίο απαριθμούνται με λεπτομέρεια όλες οι προϋποθέσεις προαγωγής εκπαιδευτικού λειτουργού. Μια από αυτές τις προϋποθέσεις είναι και η δημοσίευση των προαγωγών, σύμφωνα με την παραγρ.4, στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας.
H επίδικη διοικητική απόφαση των προαγωγών δεν αφορά άμεσα τους αιτητές και, σύμφωνα με τη νομολογία, όπου ο νόμος θέλει τη δημοσίευση της διοικητικής απόφασης, η προθεσμία αρχίζει από τη δημοσίευση για τους τρίτους μόνο, και όχι γι’ αυτούς τους οποίους η πράξη αφορά άμεσα. (Iδές σελ.365 του βιβλίου του καθηγητή Σπηλιωτόπουλου, που αναφέρεται πιο πάνω). Οι αιτητές θεωρούνται τρίτοι, γιατί δεν τους αφορά άμεσα η διοικητική απόφαση, και επομένως δεν μπορούν να την προσβάλουν προτού συντελεστεί με δημοσίευσή [*2052]της στην επίσημη εφημερίδα, όπως προβλέπει ο Νόμος.
Οι προσφυγές απορρίπτονται. Επειδή όμως το ζήτημα που συζητήσαμε είναι πρωτότυπο δεν γίνεται οποιαδήποτε διαταγή για έξοδα.
Oι προσφυγές απορρίπτονται χωρίς διαταγή για έξοδα.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο