(1995) 4 ΑΑΔ 393
[*393] 22 Φεβρουαρίου, 1995
[ΠΙΚΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΜΑΡΙΟΣ ΜΟΥΡΤΖΗΣ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 284/94)
Δημόσιοι Υπάλληλοι — Προαγωγές — Συστάσεις — Ισχυρισμός για αυθαίρετες και πλημμελείς συστάσεις απορρίπτεται — Παραδεκτή η αναφορά του Διευθυντή στα προσόντα των υποψηφίων, η άντληση καθοδήγησης από προσωπική γνώση και η συλλογή πληροφοριών από την υπηρεσία.
Ο αιτητής προσέβαλε την προαγωγή του ενδιαφερόμενου μέρους στη θέση Ανώτερου Εκπαιδευτή στο Ινστιτούτο Εκπαίδευσης Προσωπικού Ξενοδοχείων και Επισιτιστικής Βιομηχανίας αντί του ιδίου.
Το Ανώτατο Δικαστήριο απορρίπτοντας την προσφυγή αποφάσισε ότι:
Η αμφισβήτηση αφορά κατά κύριο λόγο τη σύσταση του Διευθυντή οποία προσβάλλεται ως πλημμελής και αυθαίρετη. Και εφόσον αυτή επενέργησε ουσιωδώς στη λήψη της επίδικης απόφασης παρασύρει σε ακύρωση και τη ληφθείσα απόφαση.
Ο αιτητής υποστήριξε ότι η εκτίμηση ως προς την αξία των υποψηφίων ήταν ανυπόστατη. Η εισήγηση δεν ευρίσκει έρεισμα στα γεγονότα. Η εκτίμηση του Διευθυντή ως προς την υπηρεσιακή επίδοση των υποψηφίων και την υπεροχή στον τομέα αυτό του ενδιαφερόμενου μέρους είναι ορθή. Η άλλη εισήγηση είναι ότι ο Διευθυντής είχε αποδώσει στον παράγοντα "προσόντα" υπέρμετρη βαρύτητα ενώ σύμφωνα με τη νομολογία ακαδημαϊκά προσόντα πέραν των προβλεπομένων από το Σχέδιο Υπηρεσίας συνιστούν παράγοντα που [*394] ενέχει μόνο οριακή σημασία. Στην προκείμενη περίπτωση δεν επρόκειτο για πρόσθετα ακαδημαϊκά προσόντα αλλά για αποτίμηση των προσόντων των υποψηφίων και τη σημασία τους για την επιτυχή εκπλήρωση των καθηκόντων της πληρούμενης θέση. Ο Διευθυντής δεν ενήργησε πέραν ή έξω από τα καθήκοντα του με την αξιολόγηση στην οποία προέβη των προσόντων των υποψηφίων ως ένα από τα κριτήρια για τη διαμόρφωση της σύστασης του. Εξίσου παραδεκτή ήταν η άντληση καθοδήγησης από την προσωπική γνώση που ο Διευθυντής είχε για την υπηρεσιακή προσφορά των υποψηφίων και η συλλογή πληροφοριών για το ίδιο θέμα από την υπηρεσία.
Δεν έχει καταδειχθεί βάσιμος λόγος που να δικαιολογεί την ακύρωση της επίδικης απόφασης.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Λύωνας και Άλλοι ν. Δημοκρατίας (1990) 3 Α.Α.Δ. 2038,
Δημοκρατία ν. Πιτσιλλίδη και Άλλων (1990) 3 Α.Α.Δ. 1835.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης των καθ' ων η αίτηση με την οποία προήχθηκε το ενδιαφερόμενο μέρος στη θέση Ανώτερου Εκπαιδευτή στο Ινστιτούτο Εκπαίδευσης Προσωπικού Ξενοδοχείων και Επισιτιστικής Βιομηχανίας, αντί του αιτητή.
Α. Σ. Αγγελίδης, για τον Αιτητή.
Λ. Κουρσουμπά, Ανώτερη Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Σπ. Ευαγγέλου, για το Ενδιαφερόμενο μέρος.
Cur. adv. vult.
ΠΙΚΗΣ, Δ.: Ο αιτητής και το ενδιαφερόμενο μέρος ήταν μεταξύ των τεσσάρων υποψηφίων που η Τμηματική Επιτροπή σύστησε για προαγωγή στη θέση του Ανώτερου Εκπαιδευτή στο Ινστιτούτο Εκπαίδευσης Προσωπικού Ξενοδοχείων και Επισιτιστικής Βιομηχανίας. Η Ε.Δ.Υ, επέλεξε το ενδιαφερόμενο μέρος. Ο αιτητής προσέβαλε την απόφαση με προσφυγή στο Ανώτατο Δικαστήριο (Υπ. 955/88). Η προσφυγή απορρίφθηκε. Έγινε όμως δεκτή [*395] κατ' έφεση και η απόφαση για το διορισμό του ενδιαφερόμενου μέρους ακυρώθηκε. Ο λόγος της ακύρωσης ήταν η παράλειψη του διορίζοντος σώματος να προβεί στη δέουσα έρευνα αναφορικά με την κατοχή από τον αιτητή του προσόντος που συνιστά βάσει της παραγράφου (4) του σχεδίου υπηρεσίας πλεονέκτημα, συγκεκριμένα "Κατάρτιση στα παιδαγωγικά και γνώση της Γαλλικής ή Γερμανικής ή άλλης ξένης γλώσσας θα αποτελεί πλεονέκτημα.".
Η Ε.Δ.Υ, επανεξέτασε την πλήρωση της θέσης υπό το φως της ακυρωτικής απόφασης δικαστηρίου, της γνωμάτευσης του Γενικού Εισαγγελέα, επεξηγηματικής της απόφασης, και με βάση το πραγματικό και νομικό καθεστώς που ίσχυε κατά το χρόνο λήψης της ακυρωθείσας απόφασης. Το πρώτο θέμα με το οποίο ασχολήθηκε το σώμα ήταν η διερεύνηση των προσόντων του αιτητή αναφορικά με το πλεονέκτημα. Διαπιστώθηκε ότι και ο αιτητής κατείχε το πλεονέκτημα. Στη συνέχεια κλήθηκε ο Διευθυντής του τμήματος για την υποβολή των συστάσεων του για την πλήρωση της θέσης. Δεν αμφισβητείται ότι η λήψη των συστάσεων του Διευθυντή ήταν παραδεκτή παρά το γεγονός ότι δεν ήταν ο προϊστάμενος του τμήματος όταν το πρώτο πληρώθηκε η θέση, το 1988. (Βλ. αποφάσεις ολομέλειας στην Λύωνας και Άλλοι ν. Δημοκρατίας (1990) 3 Α.Α.Δ. 2038 και Δημοκρατία ν. Αλέκου Πιτσιλλίδη και Άλλων (1990) 3 Α.Α.Δ. 1835.)
Ο Διευθυντής σύστησε το ενδιαφερόμενο μέρος. Στην κατάληξη αυτή άχθηκε καθοδηγούμενος από (α) το περιεχόμενο των φακέλων των υποψηφίων, (β) τις εμπιστευτικές εκθέσεις που έφεραν το ενδιαφερόμενο μέρος να υπερτερεί σε αξία, (γ) την προσωπική γνώση για την επίδοση των υποψηφίων και πληροφορίες που συνέλεξε από υπηρεσιακούς παράγοντες, και (δ) τα προσόντα των υποψηφίων. Έκρινε ότι το ενδιαφερόμενο μέρος υπερτερούσε των άλλων υποψηφίων σε αξία και προσόντα, κριτήρια στα οποία, όπως ανέφερε στη σύσταση του, έδωσε μεγαλύτερη βαρύτητα σε σύγκριση με την αρχαιότητα. Ο αιτητής υπερτερούσε του ενδιαφερόμενου μέρους σε αρχαιότητα κατά 10 έτη. Σε ερώτηση της Ε.Δ.Υ. για διευκρίνιση των θέσεων του ανάφερε ότι, "Η εμπειρία που απέκτησε ο Μουρτζής λόγω της μακρότερης πείρας του δε φαίνεται να αντικατοπτρίζεται στις Εμπιστευτικές Εκθέσεις του μέχρι τον ουσιώδη χρόνο. Εξάλλου η αξία και τα προσόντα της Καμπανέλλα είναι ψηλότερα.".
Οι διαπιστώσεις του Διευθυντή ως προς την αξία του ενδιαφερόμενου μέρους, όπως αυτή κατοπτρίζεται στις εμπιστευτικές εκθέσεις, είναι ορθές. Η γενική αξιολόγηση του αιτητή και του ενδιαφερόμενου μέρους για τα έτη 1980-1987 είχε ως εξής: [*396]
Αιτητής - 4 έτη "Καλός", 3 έτη "Πολύ Καλός", και 1 έτος (το τελευταίο) "Εξαίρετος".
Ενδιαφερόμενο Μέρος -6 έτη "Πολύ Καλός", και 2 έτη (περιλαμβανομένου και του τελευταίου έτους) "Εξαίρετος".
Η Ε.Δ.Υ, μετά από συνεκτίμηση του περιεχομένου των φακέλων των υποψηφίων, των εμπιστευτικών εκθέσεων, και των συστάσεων του Διευθυντή κατέληξε στην επιλογή του ενδιαφερόμενου μέρους ως του καταλληλότερου υποψηφίου για την πλήρωση της θέσης.
Η αμφισβήτηση αφορά κατά κύριο λόγο τη σύσταση του Διευθυντή οποία προσβάλλεται ως πλημμελής και αυθαίρετη. Και εφόσον αυτή επενήργησε ουσιωδώς στη λήψη της επίδικης απόφασης παρασύρει σε ακύρωση και τη ληφθείσα απόφαση.
Ο αιτητής υποστήριξε ότι η εκτίμηση ως προς την αξία των υποψηφίων ήταν ανυπόστατη. Η εισήγηση δεν ευρίσκει έρεισμα στα γεγονότα. Η εκτίμηση του Διευθυντή ως προς την υπηρεσιακή επίδοση των υποψηφίων και την υπεροχή στον τομέα αυτό του ενδιαφερόμενου μέρους είναι ορθή. Η άλλη εισήγηση είναι ότι ο Διευθυντής είχε αποδώσει στον παράγοντα "προσόντα" υπέρμετρη βαρύτητα ενώ σύμφωνα με τη νομολογία ακαδημαϊκά προσόντα πέραν των προβλεπομένων από το σχέδιο υπηρεσίας συνιστούν παράγοντα που ενέχει μόνο οριακή σημασία. Στην προκείμενη περίπτωση δεν επρόκειτο για πρόσθετα ακαδημαϊκά προσόντα αλλά για αποτίμηση των προσόντων των υποψηφίων και τη σημασία τους για την επιτυχή εκπλήρωση των καθηκόντων της πληρούμενης θέσης. Ο Διευθυντής δεν ενήργησε πέραν ή έξω από τα καθήκοντα του με την αξιολόγηση στην οποία προέβη των προσόντων των υποψηφίων ως ένα από τα κριτήρια για τη διαμόρφωση της σύστασης του. Εξίσου παραδεκτή ήταν η άντληση καθοδήγησης από την προσωπική γνώση που ο Διευθυντής είχε για την υπηρεσιακή προσφορά των υποψηφίων και η συλλογή πληροφοριών για το ίδιο θέμα από την υπηρεσία.
Καταλήγω ότι δεν έχει καταδειχθεί βάσιμος λόγος που να δικαιολογεί την ακύρωση της επίδικης απόφασης.
Η επίδικη απόφαση επικυρώνεται βάσει του Άρθρου 146.4 (α) του Συντάγματος. Δεν εκδίδεται διαταγή για έξοδα.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο