(1995) 4 ΑΑΔ 2343
[*2343] 31 Οκτωβρίου, 1995
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΜΥΡΙΑΝΘΕΑΣ ΜΙΧΑΗΛ,
Αιτητής,
ν.
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 409/94)
Δημόσιοι Υπάλληλοι — Διορισμοί — Συνεντεύξεις — Εντυπώσεις από τις συνεντεύξεις—Αιτιολογία — Η απαίτηση του νόμου — Δεν υποχωρεί κατά κανένα τρόπο όταν δυο υποψήφιοι αξιολογούνται ομοίως.
Προσφυγή βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος — Λόγοι ακυρώσεως — Αιτιολογία — Δημόσιοι υπάλληλοι — Διορισμοί — Συνεντεύξεις —Αιτιολογία των εντυπώσεων από αυτές—Προβλέπεται από τον ίδιο τον νόμο — Η αιτιολογία πρέπει να υπάρχει πάντοτε ακόμη και όταν δύο υποψήφιοι αξιολογούνται ομοίως.
Δημόσιοι Υπάλληλοι —Διορισμοί — Πείρα στη δημόσια υπηρεσία ως πλεονέκτημα — Χρονικός καθορισμός του από την Ε.Δ. Υ. — Έξι μήνες στην κριθείσα περίπτωση κρίθηκαν θεμιτοί.
Ο αιτητής προσέβαλε το διορισμό του ενδιαφερομένου μέρους στη θέση Ιατρικού Λειτουργού Πρώτης Τάξης. Ο αιτητής είχε συστηθεί ενώ κατά εδώ κατά τη συνέντευξη ήταν και οι δύο εξαίρετοι.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, ακυρώνοντας την επίδικη απόφαση, αποφάσισε ότι:
1. Η ΕΔΥ, όπως άλλωστε και η Συμβουλευτική Επιτροπή απλώς περιορίστηκε σε χαρακτηρισμούς όπως "εξαίρετος" ή "πάρα πολύ καλός" και αυτές οι εντυπώσεις της από τις συνεντεύξεις ήταν πράγματι αναιτιολόγητες, σαφώς αντίθετα προς τη ρητή απαίτηση του Νόμου. [*2344]
Εφόσον ο Νόμος απαιτεί αιτιολογία, ευθέως οι εντυπώσεις από τη συνέντευξη τίθενται κάτω από τον έλεγχο του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Η ενδεχόμενη επικύρωση των εντυπώσεων, εννοείται με γνώμονα την αιτιολογία που συνιστά αναπόσπαστο συστατικό τους, σε σχέση μόνο προς τον αιτητή, θα τον έθετε σε πλεονεκτική θέση. Αφού η εξίσωσή τους ως προς αυτό το στοιχείο στηρίχθηκε σε παράνομη βάση εκθεμελιώνεται ο συλλογισμός αναφορικά με τη συγκριτική τους αξία. Η αναφορά από τους καθ'ων η αίτηση στην επανεξέταση που θα ακολουθήσει, παραγνωρίζει πως η πλημμέλεια της έλλειψης αιτιολογίας, ως θέμα αρχής και υπό την αίρεση της ύπαρξης δυνατότητας αναδρομής στο τότε καθεστώς, θεραπεύεται.
2. Οι καθ'ων η αίτηση παρέπεμψαν στις υποθέσεις Κυριάκος Νικόλα Τυρίμου ν. Κυπριακής Δημοκρατίας και Έλενα Κωνσταντινίδου και Άλλη ν. Δημοκρατίας. Εισηγήθηκαν πως η ΕΔΥ στην πραγματικότητα ακολούθησε το σκεπτικό αυτής της νομολογίας. Πράγματι και στις δυο υποθέσεις επιδοκιμάστηκε ο προσδιορισμός ελάχιστου χρονικού διαστήματος ως αναγκαίου για την απόκτηση της πείρας που προνοούσε το σχέδιο υπηρεσίας. Στη δεύτερη μάλιστα κρίθηκε πως η απόφαση της ΕΔΥ να καθορίσει περίοδο μόνο δύο μηνών ως την ελάχιστη και όχι μεγαλύτερη, άγγιζε τα ακραία όρια της διακριτικής της ευχέρειας. Στην παρούσα υπόθεση η ΕΔΥ έκρινε πως στην περίπτωση της καρδιολογίας αυτή η ελάχιστη περίοδος ήταν εύλογο να καθοριστεί σε έξι μήνες. Το Δικαστήριο δεν συμφωνεί πως υπερέβη τα ακραία όρια της διακριτικής της ευχέρειας και δεν δικαιολογείται παρέμβαση του Δικαστηρίου.
Η προσφυγή επιτυγχάνει χωρίς έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Δημοκρατία ν. Αναστασιάδου - Ventieghem (1995) 3 Α.Α.Δ. 119,
Τυρίμου ν. Γενικού Εισαγγελέα (1990) 3 Α.Α.Δ. 4148,
Κωνσταντινίδου κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1994) 4 Α.Α.Δ. 699.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης των καθ' ων η αίτηση με την οποία διόρισαν το ενδιαφερόμενο μέρος στη θέση Ιατρικού Λειτουργού Πρώτης Τάξης για την ειδικότητα της Καρδιολογίας. [*2345]
Ι. Νικολάου, για τον Αιτητή.
Α. Βασιλειάδης, Ανώτερος Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Ι. Ιωαννίδης, για το Ενδιαφερόμενο πρόσωπο.
Cur. adv. vult.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Ο αιτητής σπούδασε Ιατρική στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (1977 - 1984). Άσκησε τη γενική ιατρική στη Σάμο για δυο χρόνια και το Μάρτιο του 1990 μετά από τριετείς σπουδές στην Ιατρική Σχολή Αθηνών, απέκτησε τίτλο ειδικότητας στην Καρδιολογία. Από τον ίδιο χρόνο και μέχρι το Νοέμβριο 1991 υπηρέτησε ως Επισκέπτης Καθηγητής στο Memorial Heart Institute, U.C. Irvine, των ΗΠΑ. Επανήλθε στην Κύπρο και στις 25 Μαΐου 1992 διορίστηκε πάνω σε έκτακτη βάση ως γενικός γιατρός με καθήκοντα παθολογίας και καρδιολογίας στο Νοσοκομείο Κυπερούντας. Μέχρι τον ουσιώδη χρόνο είχε υπηρεσία 4 μηνών σ'αυτή τη θέση.
Ο Δημήτρης Δημητρίου, σπούδασε Ιατρική στο Πανεπιστήμιο της Λειψίας (1975 - 1982). Συνέχισε τις σπουδές του στην Ακαδημία Ιατρικής Μετεκπαίδευσης Βερολίνου και απέκτησε διδακτορικό δίπλωμα με τίτλο ειδικότητας στην παθολογία και στην καρδιολογία (1983 - 1989). Από της 3 Οκτωβρίου 1989 εκτελεί καθήκοντα Ειδικού Καρδιολόγου στο Καρδιολογικό Τμήμα του Νοσοκομείου Λεμεσού ως Ιατρικός Λειτουργός Β' Τάξης.
Διεκδίκησαν διορισμό στη θέση Ιατρικού Λειτουργού Πρώτης Τάξης για την ειδικότητα της Καρδιολογίας. Είχαν κριθεί και οι δυο εξαίρετοι κατά τη συνέντευξη που διεξήγαγε η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας. Ο Διευθυντής Ιατρικών Υπηρεσιών και Υπηρεσιών Δημόσιας Υγείας σύστησε τον αιτητή αλλά η ΕΔΥ δεν υιοθέτησε τη σύστασή του. Έκρινε ότι το ενδιαφερόμενο πρόσωπο δεν υστερούσε σε αξία και προσόντα και πρόσδωσε σημασία στο πλεονέκτημα της πείρας που θεωρήθηκε ότι κατείχε το ενδιαφερόμενο πρόσωπο και γενικότερα τη μεγαλύτερη πείρα του στην ειδικότητα της Καρδιολογίας. Σημείωσε ως παράγοντα οριακής σημασίας και τη δεύτερη ειδικότητα του ενδιαφερομένου προσώπου στην Παθολογία.
Ο αιτητής αμφισβήτησε το κύρος του διορισμού. Υποστηρίζει πως [*2346]
(1)Οι εντυπώσεις της ΕΔΥ, αναφορικά με την απόδοση των υποψηφίων κατά τις συνεντεύξεις, ως αναιτιολόγητες παρά τη ρητή απαίτηση του περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμου του 1990 (Ν. 1/90), δεν μπορούσαν να αποτελέσουν στοιχείο κρίσης.
(2) Η ΕΔΥ εσφαλμένα ερμήνευσε και εφάρμοσε το σχέδιο υπηρεσίας σε σχέση με το πλεονέκτημα της πείρας. Υπερέβη τα ακραία όρια της διακριτικής εξουσίας όταν έκρινε πως δεν κατείχε το πλεονέκτημα και πάντως δεν ερεύνησε αν πράγματι το κατείχε το ενδιαφερόμενο πρόσωπο.
(3) Δεν αιτιολογήθηκε η παραγνώριση της σύστασης του Διευθυντή ή οι λόγοι που δόθηκαν δεν επαρκούσαν. Το ενδιαφερόμενο πρόσωπο δεν είχε μεγαλύτερη από τον ίδιο πείρα στην ειδικότητα της Καρδιολογίας και η ΕΔΥ πλανήθηκε αφού συ-νυπολόγησε μόνο την πείρα τους στη Δημόσια Υπηρεσία.
(4) Η ΕΔΥ πλανήθηκε ως προς την ημερομηνία πρόσληψης του ενδιαφερομένου προσώπου στη Δημόσια Υπηρεσία. Στα πρακτικά αναφέρεται ότι υπηρετεί στο Καρδιολογικό Τμήμα του Νοσκομείου Λεμεσού από το 1982.
Η ΕΔΥ, όπως άλλωστε και η Συμβουλευτική Επιτροπή απλώς περιορίστηκε σε χαρακτηρισμούς όπως "εξαίρετος" ή "πάρα πολύ καλός" και αυτές οι εντυπώσεις της από τις συνεντεύξεις ήταν πράγματι αναιτιολόγητες, σαφώς αντίθετα προς τη ρητή απαίτηση του Νόμου. (Βλ. Κυπριακή Δημοκρατία και άλλος ν. Ιωάννας Αναστασιάδου-Vantieghem (1995) 3 Α.Α.Δ. 119.)
Οι καθ' ων η αίτηση υποστήριξαν πως αυτή η αναντίλεκτη παράβαση δεν επιδρά στο κύρος της τελικής απόφασης αφού τόσο ο αιτητής όσο και το ενδιαφερόμενο πρόσωπο κρίθηκαν ως εξαίρετοι. Ως προς τη μεταξύ τους σύγκριση αυτό το στοιχείο ήταν ουδέτερο. Ακύρωση για τέτοιο λόγο, που θα σήμαινε επανεξέταση κατά παραγνώριση των εντυπώσεων από τις συνεντεύξεις, θα οδηγούσε και πάλιν σε επιλογή με βάση τα όσα ήδη κατεγράφησαν ως συγκριτικά στοιχεία που τους αφορούσαν.
Η άποψη των καθ' ων η αίτηση είναι λογικοφανής αλλά δεν μπορώ να τη συμμεριστώ. Εφόσον ο Νόμος απαιτεί αιτιολογία, ευθέως οι εντυπώσεις από τη συνέντευξη τίθενται κάτω από τον έλεγχο του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Η ενδεχόμενη επικύρωση των εντυπώσεων, εννοείται με γνώμονα την αιτιολογία που συνιστά αναπόσπαστο συστατικό της, σε σχέση μόνο προς τον αι[*2347]τητή, θα τον έθετε σε πλεονεκτική θέση. Αφού η εξίσωση τους ως προς αυτό το στοιχείο στηρίχθηκε σε παράνομη βάση εκθεμελιώνεται ο συλλογισμός αναφορικά με τη συγκριτική τους αξία. Η αναφορά από τους καθ' ων η αίτηση στην επανεξέταση που θα ακολουθήσει, παραγνωρίζει πως η πλημμέλεια της έλλειψης αιτιολογίας, ως θέμα αρχής και υπό την αίρεση της ύπαρξης δυνατότητας αναδρομής στο τότε καθεστώς, θεραπεύεται. (Βλ. Πορίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου της Επικρατείας 1929 -1959 σελ. 281 και Μ. Στασινόπουλος Δίκαιο των Διοικητικών Πράξεων Ανατύπωση 1982 σελ. 342).
Από τους υπόλοιπους ισχυρισμούς του αιτητή είναι ενδεδειγμένο να εξεταστεί ο αναφερόμενος στο πλεονέκτημα της πείρας.
Η παράγραφος 4 του σχεδίου υπηρεσίας προβλέπει πως πείρα σχετική με τα καθήκοντα της θέσης που αποκτήθηκε είτε σε υπηρεσία σε δημόσια θέση είτε σε έκτακτη απασχόληση στη Δημόσια Υπηρεσία θα αποτελεί πλεονέκτημα. Η ΕΔΥ έκρινε ως εύλογο χρονικό διάστημα το οποίο μπορεί να θεωρηθεί ως επαρκής χρόνος για σκοπούς απόκτησης της πείρας που συνιστά πλεονέκτημα, την περίοδο 6 μηνών μέχρι τον ουσιώδη χρόνο της συνδρομής των προσόντων. Ο αιτητής υποστηρίζει πως αφού το σχέδιο υπηρεσίας δεν καθόριζε συγκεκριμένο χρονικό διάστημα υπηρεσίας αυθαίρετα η ΕΔΥ προσέδωσε χρονική υφή στο θέμα. Ταυτόχρονα ήταν εσφαλμένη η κρίση πως το ενδιαφερόμενο πρόσωπο κατείχε το πλεονέκτημα αφού δεν ερευνήθηκαν τα καθήκοντα που ασκούσε στην πράξη.
Η Συμβουλευτική Επιτροπή και ο Διευθυντής έκριναν πως ο αιτητής δεν κατείχε το πλεονέκτημα, χωρίς αναφορά σε χρονικό κριτήριο. Μάλιστα ο Διευθυντής θεώρησε πως μόνο το ενδιαφερόμενο πρόσωπο και ακόμα ένας υποψήφιος κατείχαν το πλεονέκτημα αφού μόνο εκείνοι "εργάζονται σε καρδιολογικά τμήματα". Πράγματι, αν επρόκειτο να προσδοθεί σημασία σε τέτοιο παράγοντα, τα ερωτηματικά θα μπορούσαν να αφορούν μόνο στον αιτητή. Υποστηρίζουν συναφώς οι καθ' ων η αίτηση και το ενδιαφερόμενο πρόσωπο πως τα καθήκοντα που ασκούσε ο αιτητής ως έκτακτος Ιατρικός Λειτουργός στο Νοσοκομείο Κυπερούντας δεν ήταν καν σχετικά με τα καθήκοντα της θέσης. Αντίθετα, στην περίπτωση του ενδιαφερομένου προσώπου, υπήρχαν στο φάκελο σαφή στοιχεία ως προς τα καθήκοντα που ασκούσε και τη μεγάλη καρδιολογική πείρα που απέκτησε. Είναι εύγλωττη εν προκειμένω η σύσταση του υπεύθυνου του Καρδιολογικού Τμήματος του Νοσοκομείου Λεμεσού που υποβλήθηκε στις 9 Σε[*2348]πτεμβρίου 1992 προς το σκοπό μονιμοποίησης του ενδιαφερομένου προσώπου.
Η ΕΔΥ δεν απέκλεισε την κτήση πείρας από τον αιτητή για τέτοιο λόγο και νομίζω πως με αυτό εξαντλείται ως προς το συζητούμενο θέμα, η σημασία του γεγονότος ότι ο αιτητής υπηρετούσε στο Νοσοκομείο Κυπερούντας.
Οι καθ' ων η αίτηση παρέπεμψαν στις υποθέσεις Κυριάκος Νικόλα Τυρίμου ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (1990) 3 Α.Α.Δ. 4148 και Έλενα Κωνσταντινίδου και Άλλη ν. Δημοκρατίας (1994) 4 Α.Α.Δ. 699. Εισηγήθηκαν πως η ΕΔΥ στην πραγματικότητα ακολούθησε το σκεπτικό αυτής της νομολογίας. Πράγματι και στις δυο υποθέσεις επιδοκιμάστηκε ο προσδιορισμός ελάχιστου χρονικού διαστήματος ως αναγκαίου για την απόκτηση της πείρας που προνοούσε το σχέδιο υπηρεσίας. Στη δεύτερη μάλιστα κρίθηκε πως η απόφαση της ΕΔΥ να καθορίσει περίοδο μόνο δυο μηνών ως την ελάχιστη και όχι μεγαλύτερη, άγγιζε τα ακραία όρια της διακριτικής της ευχέρειας. Στην παρούσα υπόθεση η ΕΔΥ έκρινε πως στην περίπτωση της καρδιολογίας αυτή η ελάχιστη περίοδος ήταν εύλογο να καθοριστεί σε έξι μήνες. Δεν συμφωνώ πως υπερέβη τα ακραία όρια της διακριτικής της ευχέρειας και δεν δικαιολογείται παρέμβαση του Δικαστηρίου.
Η προσφυγή επιτυγχάνει και η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται. Δεν εκδίδεται διαταγή για έξοδα.
Η προσφυγή επιτυγχάνει χωρίς έξοδα.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο