(1997) 4 ΑΑΔ 902
[*902] 11 Απριλίου, 1997
[ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΕΛΛΑΔΑ ΠΑΝΤΕΛΗ,
Αιτήτρια,
ν.
1.ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΥΓΕΙΑΣ,
2.ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ 'ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 519/96)
Προσφυγή βάσει τον Άρθρον 146 τον Συντάγματος — Αίτηση τροποποίησης —Αίτηση τροποποίησης της αιτούμενης θεραπείας — Κανονιστική ρύθμιση και αρχές καθιερωθείσες επί τροποποιήσεως — Το κριτήριο της τήρησης της προθεσμίας του Άρθρον 146.3 τον Συντάγματος — Βάρος αποδείξεως στον αιτητή — Περιστάσεις παραβίασης της προθεσμίας στην κριθείσα περίπτωση.
Προσφυγή βάσει τον Άρθρον 146 τον Συντάγματος — Ενδιαφερόμενα μέρη —Διάκριση της δυνατότητας πρόσθεσης ή αφαίρεσης ενδιαφερομένων μερών κατά τα διάφορα στάδια της διαδικασίας από τη δυνατότητα παρέμβασης στα διάφορα στάδια από πλευράς κάποιον ενδιαφερομένου μέρους σε προσφυγή.
Η αιτήτρια επεδίωξε με αίτηση της να λάβει διάταγμα τροποποίησης του δικογράφου της προσφυγής (Αίτηση) τόσο ως προς την αιτούμενη θεραπεία όσο και ως προς τα γεγονότα.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την αίτηση, αποφάσισε ότι:
1. Έχει καθιερωθεί ότι τροποποίηση της προσφυγής δεν επιτρέπεται αν θα συνιστά ουσιαστικά νέα προσφυγή που προσβάλλει άλλη συγκεκριμένη διοικητική πράξη και η οποία αν κατεχωρείτο κατά την ημερομηνία της τροποποίησης θα βρισκόταν εκτός της χρονικής [*903] προθεσμίας που προνοεί το Άρθρο 146.3 του Συντάγματος.
2. Στην παρούσα υπόθεση απαιτείται η τροποποίηση της προσφυγής ούτως ώστε να αντικατασταθεί η θέση η πλήρωση της οποίας προσβάλλεται, από "Νοσοκόμου Α", σε "Μόνιμου Νοσηλευτικού Λειτουργού". Περαιτέρω, ενώ από της καταχώρησης της προσφυγής επανειλημμένα ζητήθηκε αναβολή για να επιδοθεί η προσφυγή σε πέραν των εκατό, όπως αναφέρθηκε, ενδιαφερομένων μερών, στη συνέχεια ζητείται με την αίτηση τροποποίησης η εισαγωγή των ονομάτων δώδεκα μόνο. Τέλος παρατηρείται διαφορά μεταξύ της ημερομηνίας που αναφέρεται σαν η ημερομηνία που πραγματοποιήθηκε η κατ' ισχυρισμόν προαγωγή ή κατά την οποία η αιτήτρια έλαβε γνώση και της αντίστοιχης ημερομηνίας που αναφέρεται σαν τέτοια στην αίτηση τροποποίησης.
3. Το βάρος απόδειξης ότι πρόκειται για την ίδια διοικητική πράξη και του ότι με την τροποποίηση σκοπείται η διόρθωση απλής παρατυπίας ή απλού τυπογραφικού λάθους, βρίσκεται στους ώμους του αιτητή. Το βάρος αυτό η αιτήτρια απέτυχε να αποσείσει, αφού δεν έπεισε ότι παρά τη σκοπούμενη τροποποίηση η προσφυγή εξακολουθεί να αναφέρεται στην ίδια διοικητική πράξη. Το ότι πρόκειται για δύο διαφορετικές πράξεις είναι φανερό και από τα σχέδια υπηρεσίας των δύο θέσεων, του Νοσοκόμου 1ης Τάξης, όπως είναι ο σωστός τίτλος της θέσης, και του Νοσηλευτικού Λειτουργού (βλέπε Σ.Υ. 15/93, Παράρτημα Η που δημοσιεύτηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας υπ. αρ. 2842, ημερ. 10.12.1993). Εκτός τούτου, ακόμα και από τη διαφορά στον αριθμό των ενδιαφερομένων μερών είναι φανερό ότι δεν έχουμε διόρθωση επουσιώδους παρατυπίας, αλλά προσβολή άλλης διοικητικής πράξης.
4. Με την αναφορά στη διαφορά των αρχικών 100 ενδιαφερομένων μερών και τον στη συνέχεια περιορισμό τους σε 12 μόνο, το Δικαστήριο δεν έχει πρόθεση να ασχοληθεί με το κατά πόσο επιτρέπεται ή όχι η πρόσθεση ή αφαίρεση ενδιαφερομένων μερών κατά τη διάρκεια της διαδικασίας, αλλά απλά για να δείξει ακριβώς ότι πρόκειται για άλλη διοικητική πράξη.
Ο ευπαίδευτος συνήγορος της αιτήτριας για να στηρίξει τη θέση ότι μπορούν ανά πάσα στιγμή να προστεθούν ή αφαιρεθούν ενδιαφερόμενα μέρη αναφέρθηκε στην υπόθεση D. Theodorides & Others v. S. Ploussiou (1976) 3 C.L.R. 319. To Δικαστήριο δεν συμφωνεί ότι στη συγκεκριμένη υπόθεση αποφασίστηκε κάτι τέτοιο. Αναλύεται απλώς η πορεία που καθιερώθηκε όταν ενδιαφερόμενα μέρη επιθυμούν, για προστασία των συμφερόντων τους, να συμμετά[*904]σχουν στη διαδικασία και ασχολείται με το στάδιο κατά το οποίο τα ενδιαφερόμενα μέρη δικαιούνται να εμφανιστούν. Παρόμοια θέση επαναλήφθηκε και στην υπόθεση Andreas Vorkas and Others v. The Republic (1984) 3 C.L.R. 87.
5. Υπό το φως όλων των ανωτέρω, δεν δικαιολογείται με βάση τα συγκεκριμένα γεγονότα η άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου υπέρ της έγκρισης της σκοπούμενης τροποποίησης, η οποία αν εγκρινόταν, θα παραβίαζε τις πρόνοιες του Άρθρου 146.3 του Συντάγματος.
Η αίτηση απορρίπτεται με έξοδα.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Tikirou v. The Public Service Commission (1968) 3 C.L.R. 515,
Παυλίδου ν. Δημοκρατίας (1992) 4 Α.Α.Δ. 785,
Demetriou Etc. v. Republic, 1 R.S.C.C. 99,
Attorney-General v. Kouppi a.o., 1 R.S.C.C. 115,
Kouiris v. Supreme Council of Judicature (1972) 3 C.L.R. 390,
Koumi v. Republic (1987) 3 C.L.R. 1519,
Paralimni Bus Co. Ltd v. Republic (1967) 3 C.L.R. 559,
Lanitis Farm Ltd v. Republic (1982) 3 C.L.R. 124,
Kkeli v. Republic (1966) 3 C.L.R. 2030,
Theodorides & Others v. Ploussiou (1976) 3 C.L.R. 319,
Vorkas and Others v. Republic (1984) 3 C.L.R. 87.
Αίτηση.
Αίτηση για τροποποίηση της προσφυγής έτσι ώστε να περιληφθούν τα ενδιαφερόμενα μέρη και να αναφερθούν ορισμένα γεγονότα.
Α. Παυλίδης, για την Αιτήτρια.
Α. Βασιλειάδης, Ανώτερος Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για [*905] χους Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, Δ.: Με την παρούσα αίτηση η αιτήτρια αξιώνει δήλωση ότι η απόφαση των καθ' ων η αίτηση που περιήλθε σε γνώση της κατά ή περί την 16.4.1996, με την οποία δεν επιλέγηκε για προαγωγή στη θέση Μόνιμου Νοσοκόμου Α' είναι άκυρη. Τα γεγονότα όπως παρουσιάζονται στην προσφυγή είναι ότι η αιτήτρια μονιμοποιήθηκε στις 22.7.1983 στη θέση Μαίας Β' Τάξης και την 1.8.1988 στη θέση Μαίας Α' Τάξης. Κατά το μήνα Δεκέμβριο του 1995 προκηρύχθηκαν θέσεις Νοσοκόμου Α', θέση για την οποία η αιτήτρια τελικά δεν επιλέγηκε. Προσφυγή εναντίον της σχετικής απόφασης της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας καταχωρήθηκε στις 20.6.1996. Στις 10.1.1997 καταχωρήθηκε αίτηση με την οποία αξιώνεται τροποποίηση της προσφυγής. Με την αιτούμενη τροποποίηση σκοπείται κυρίως η αντικατάσταση της θέσης που έγινε η προαγωγή από θέση Μόνιμου Νοσοκόμου Α' με τη θέση "Μόνιμου Νοσηλευτικού Λειτουργού (Τακτικός Προϋπολογισμός) Ιατρικές Υπηρεσίες και Υπηρεσίες Δημόσιας Υγείας". Σκοπείται περαιτέρω η εισαγωγή για πρώτη φορά επισυνημμένου κατάλογου ενδιαφερομένων μερών. Τέλος αξιώνεται η αντικατάσταση της παραγράφου 4 των γεγονότων της προσφυγής που αναφέρει ότι "κατά/ή περί τον μήνα Δεκέμβριο 1995 προκηρύχτηκαν θέσεις Νοσοκόμου Α επιπέδου στις οποίες περιλαμβανόταν και η Αιτήτρια" με δύο παραγράφους, ήτοι:
"3. Δυνάμει αποφάσεως των Καθ' ων η Αίτηση δημοσιευθείσης στην εφημερίδα της Κυβερνήσεως ημερ. 105.96 οι Καθ' ων η Αίτηση προήγαγαν τα ενδιαφερόμενα μέρη (ως ο επισυνημμένος κατάλογος) αντί της Αιτήτριας η οποία έχει καταφανή υπεροχή έναντι των ενδιαφερομένων μερών στη μόνιμη θέση νοσηλευτικού λειτουργού (Τακτικός Προϋπολογισμός) Ιατρικές Υπηρεσίες και Υπηρεσίες Δημόσιας Υγείας από τις 16.4.96.
4. Προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι η προβαλλόμενη απόφαση ελήφθει ενάντια στον Νόμο και/ή πλάνης περί τον Νόμο ή τα πράγματα. "
Στην ένορκη δήλωση που συνοδεύει την αίτηση αναφέρεται ότι εκ παραδρομής κατά τη σύνταξη της προσφυγής και/ή λόγω λανθασμένων ή ανεπαρκών στοιχείων, ο συνήγορος της αιτήτριας παρέλειψε να περιλάβει τα ενδιαφερόμενα μέρη και να αναφέρει ορισμένα γεγονότα με αποτέλεσμα να καταστεί αναγκαία η τροποποίησή της προσφυγής. Προς υποστήριξη της αίτησης αναφέρεται ότι η αίτηση τροποποίησης είναι καλόπιστη και ότι με την τροπο[*906]ποίηση κανένα δικαίωμα των καθ' ων η αίτηση παραβλάπτεται ούτε δημιουργείται οποιαδήποτε ταλαιπωρία, μια και βρισκόμαστε ακόμα στο αρχικό στάδιο της διαδικασίας.
Σύμφωνα με τον Καν. 4(2)(β) του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου του 1962, κάθε αναθεωρητική διαδικασία αρχίζει με έγγραφη αίτηση που περιλαμβάνει μεταξύ άλλων την έκθεση της υπόθεσης του αιτητή και διαλαμβάνει κατά συνοπτικό τρόπο όλα τα ουσιώδη γεγονότα επί των οποίων βασίζεται η αίτηση και ειδικώς τη ζητούμενη θεραπεία. Ο Καν. 18 προνοεί ότι σε κάθε διαδικασία ενώπιον του Δικαστηρίου οι Περί Πολιτικής Δικονομίας Διαδικαστικοί Κανονισμοί εφαρμόζονται τηρουμένων των αναλογιών και εφ' όσον οι περιστάσεις το επιτρέπουν. Τέλος, σύμφωνα με τον Καν. 19, καθ' οιονδήποτε στάδιο της διαδικασίας το Δικαστήριο δύναται να εκδόσει οδηγίες που απαιτούνται προς το συμφέρον της δικαιοσύνης. Είναι ακριβώς πάνω στους Καν. 18 και 19 που ο ευπαίδευτος συνήγορος της αιτήτριας στηρίζει ουσιαστικά την αίτηση του.
Στην υπόθεση Kiriaki Tikirou v. The Public Service Commission (1968) 3 C.LR. 515, το Δικαστήριο κατέληξε ότι θα έπρεπε να εξετάσει την ουσία της συγκεκριμένης αίτησης τροποποίησης και αφού αποφάσισε ότι επρόκειτο για καθαρά τυπογραφικό σφάλμα επέτρεψε την τροποποίηση, αποδεχόμενο ότι η τροποποίηση του τυπογραφικού σφάλματος δεν εμποδιζόταν, κάτω από τις περιστάσεις από την προθεσμία που τίθεται από το Άρθρο 146.3 του Συντάγματος. Εξ άλλου στην υπόθεση Σοφία Παυλίδου ν. Δημοκρατίας (1992) 4 Α.Α.Δ. 785, κρίθηκε ότι στην αναθεωρητική δικαιοδοσία η προσέγγιση του δικαστηρίου είναι ότι δεν είναι επιτρεπτό παρατυπίες οποιασδήποτε (ρύσης να εμποδίζουν την άσκηση της μοναδικής αυτής δικαιοδοσίας (βλ. επίσης Menelaos Demetriou etc. (C.B.C. Staff Society) v. The Republic (Public Service Commission), 1 R.S.C.C. 99, 105, The Attorney-General of the Republic and Kyriacos Kouppi & 2 Others, 1 R.S.C.C. 115, Antonios Kourris v. The Supreme Council of Judicature (1972) 3 CLR. 390). Στην ίδια υπόθεση αναφέρεται ότι έχοντας υπ' όψη τη φύση της δικαιοδοσίας δεν επιτρέπονται ελαττώματα τύπου και διαδικασίας να εμποδίζουν την απονομή της δικαιοσύνης, ενώ μη συμμόρφωση με τους κανονισμούς πρέπει να θεωρείται ως αντικανονικότητα που μπορεί να θεραπεύεται με την άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του δικαστηρίου. Τελικά το Δικαστήριο δέκτηκε να θεραπεύσει την παρατυπία της προσφυγής που δεν ήταν άλλη από την παράλειψη υπογραφής της από την αιτήτρια ή το δικηγόρο της, αν και η προσφυγή είχε καταχωρηθεί και σφραγιστεί από τον Πρω[*907]τοκολλητή με τη σφραγίδα του δικαστηρίου, ενώ αντίγραφα επιδόθηκαν στους καθ' ων η αίτηση και τα ενδιαφερόμενα μέρη.
Αντίθετα στην υπόθεση Anastasios Antoniou Koumi v. The Republic (1987) 3 C.L.R. 1519,1522, τονίστηκε ότι στην ακυρωτική δικαιοδοσία του Ανωτάτου Δικαστηρίου η εξουσία να επιτρέψει τροποποίηση με την οποία εισάγεται νέα αιτία προσφυγής υπόκειται στις πρόνοιες του Άρθρου 146.3 του Συντάγματος που απαγορεύει την έναρξη αναθεωρητικής διαδικασίας ύστερα από την πάροδο 75 ημερών από τη γνώση. Με το ίδιο σκεπτικό απορρίφθηκε αίτηση για τροποποίηση των αιτουμένων θεραπειών και στην υπόθεση Paralimni Bus Co. Ltd v. The Republic (1967) 3 C.L.R. 559. Στην υπόθεση Koumi v. The Republic, ανωτέρω, αναφέρεται ότι αν με την τροποποίηση δεν παραβιάζονται οι διατάξεις του Άρθρου 146.3, το Δικαστήριο μπορεί, λαμβάνοντας υπ' όψη τα ειδικά περιστατικά της υπόθεσης, να επιτρέψει την τροποποίηση των λόγων της προσφυγής, περιλαμβανομένης και της εισαγωγής της νέας αιτίας για αναθεώρηση.
Έχει καθιερωθεί ότι τροποποίηση της προσφυγής δεν επιτρέπεται αν θα συνιστά ουσιαστικά νέα προσφυγή που προσβάλλει άλλη συγκεκριμένη διοικητική πράξη και η οποία αν κατεχωρείτο κατά την ημερομηνία της τροποποίησης θα βρισκόταν εκτός της χρονικής προθεσμίας που προνοεί το Άρθρο 146.3 του Συντάγματος (βλ. Lanitis Farm Ltd. v. The Republic (1982) 3 C.L.R. 124, 132,133 και Theodora Alexandrou Kkeli v. The Republic (1986) 3 C.L.R. 2030).
Στην παρούσα υπόθεση απαιτείται η τροποποίηση της προσφυγής ούτως ώστε να αντικατασταθεί η θέση η πλήρωση της οποίας προσβάλλεται, από "Νοσοκόμου Α", σε "Μόνιμου Νοσηλευτικού Λειτουργού". Περαιτέρω, ενώ από της καταχώρησης της προσφυγής επανειλημμένα ζητήθηκε αναβολή για να επιδοθεί η προσφυγή σε πέραν των εκατό, όπως αναφέρθηκε, ενδιαφερομένων μερών, στη συνέχεια ζητείται με την αίτηση τροποποίησης η εισαγωγή των ονομάτων δώδεκα μόνο. Τέλος παρατηρείται διαφορά μεταξύ της ημερομηνίας που αναφέρεται σαν η ημερομηνία που πραγματοποιήθηκε η κατ' ισχυρισμόν προαγωγή ή κατά την οποία η αιτήτρια έλαβε γνώση και της αντίστοιχης ημερομηνίας που αναφέρεται σαν τέτοια στην αίτηση τροποποίησης.
Το βάρος απόδειξης ότι πρόκειται για την ίδια διοικητική πράξη και του ότι με την τροποποίηση σκοπείται η διόρθωση απλής παρατυπίας ή απλού τυπογραφικού λάθους, βρίσκεται στους ώμους [*908] του αιτητή. Το βάρος αυτό η αιτήτρια απέτυχε να αποσείσει, αφού δεν έπεισε ότι παρά τη σκοπούμενη τροποποίηση η προσφυγή εξακολουθεί να αναφέρεται στην ίδια διοικητική πράξη. Όπως είπα και πιο πάνω εις μεν την προσφυγή αναφέρεται η προσβολή της προαγωγής στη θέση Νοσοκόμου Α, ενώ με την αίτηση τροποποίησης σκοπείται η προσβολή της προαγωγής στη θέση Μόνιμου. Νοσηλευτικού Λειτουργού. Το ότι πρόκειται για δύο διαφορετικές πράξεις είναι φανερό και από τα σχέδια υπηρεσίας των δύο θέσεων, του Νοσοκόμου 1ης Τάξης, όπως είναι ο σωστός τίτλος της θέσης, και του Νοσηλευτικού Λειτουργού (βλέπε Σ.Υ. 15/93, Παράρτημα Η που δημοσιεύτηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας υπ. αρ. 2842, ημερ. 10.12.1993). Εκτός τούτου, ακόμα και από τη διαφορά στον αριθμό των ενδιαφερομένων μερών είναι φανερό ότι δεν έχουμε διόρθωση επουσιώδους παρατυπίας, αλλά προσβολή άλλης διοικητικής πράξης. Με την αναφορά μου στη διαφορά των αρχικών 100 ενδιαφερομένων μερών και τον στη συνέχεια περιορισμό τους σε 12 μόνο δεν έχω πρόθεση να ασχοληθώ με το κατά πόσο επιτρέπεται ή όχι η πρόσθεση ή αφαίρεση ενδιαφερομένων μερών κατά τη διάρκεια της διαδικασίας, αλλά απλά για να δείξω ακριβώς ότι πρόκειται για άλλη διοικητική πράξη.
Ο ευπαίδευτος συνήγορος της αιτήτριας για να στηρίξει τη θέση ότι μπορούν ανά πάσα στιγμή να προστεθούν ή αφαιρεθούν ενδιαφερόμενα μέρη αναφέρθηκε στην υπόθεση D. Theodorides & Others v. S. Ploussiou (1976) 3 C.L.R. 319. Δεν συμφωνώ ότι στη συγκεκριμένη υπόθεση αποφασίστηκε κάτι τέτοιο. Αναλύεται απλώς η πορεία που καθιερώθηκε όταν ενδιαφερόμενα μέρη επιθυμούν, για προστασία των συμφερόντων τους, να συμμετάσχουν στη διαδικασία και ασχολείται με το στάδιο κατά το οποίο τα ενδιαφερόμενα μέρη δικαιούνται να εμφανιστούν. Παρόμοια θέση επαναλήφθηκε και στην υπόθεση Andreas Vorkas and Others v. The Republic (1984) 3 C.L.R. 87.
Υπό το φως όλων των ανωτέρω βρίσκω ότι δεν δικαιολογείται με βάση τα συγκεκριμένα γεγονότα η άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου υπέρ της έγκρισης της σκοπούμενης τροποποίησης, η οποία αν εγκρινόταν, θα παραβίαζε τις πρόνοιες του Άρθρου 146.3 του Συντάγματος. Εν όψει της εκπνοής της προθεσμίας των 75 ημερών η τροποποίηση θα επηρέαζε τόσο τα δικαιώματα των καθ' ων η αίτηση, όσο και τα δικαιώματα των ενδιαφερομένων μερών. Η αίτηση απορρίπτεται με έξοδα εναντίον της αιτήτριας όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή του Δικαστηρίου.
Η αίτηση απορρίπτεται με έξοδα.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο