ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

ΕΝΩΠΙΟΝ: Γ.Κ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ.

Αναφορικά με το Άρθρο 146 του Συντάγματος

Ανδρέα Χατζηβασιλείου, από τη Λευκωσία,

Αιτητή

Καθ΄ ων η αίτηση

Ο αιτητής ήταν ένας από πενήντα επτά υποψηφίους. Η σύγκριση μεταξύ αυτού και των επιλεγέντων εμφανίζει την ακόλουθη εικόνα. Στην αξία, στο βαθμό που την αποκαλύπτουν οι υπηρεσιακές εκθέσεις, ήταν όλοι ουσιαστικά ισοδύναμοι. Για τα τελευταία πέντε έτη, από το 1991 μέχρι και το 1995, βαθμολογήθηκαν όλοι ως “εξαίρετοι” με μόνη διαφοροποίηση τη βαθμολόγηση του αιτητή με το “πολύ ικανοποιητικά” στη Διευθυντική/Διοικητική Ικανότητα για το 1992. Που δεν αλλάζει όμως τη γενική εικόνα. Στα ακαδημαϊκά ή επαγγελματικά προσόντα δεν υπήρχε διαφορά μεταξύ του αιτητή και των ενδιαφερομένων προσώπων Χ. Γαβριήλ, Α. Αγγελή και Α. Προδρόμου αλλά τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα Κ. Κωνσταντίνου και Α. Παπαποστόλου κατείχαν πρόσθετο προσόν - διαφορετικό ο καθένας - το οποίο, ενώ δεν προβλεπόταν στο σχέδιο υπηρεσίας και δεν αποτελούσε πλεονέκτημα, εν τούτοις θεωρήθηκε σχετικό με τα καθήκοντα της υπό πλήρωση θέσης και λήφθηκε υπόψη. Ο αιτητής αμφισβήτησε τη σχετικότητα του αντίστοιχου προσόντος χωρίς όμως να προσφέρει οποιαδήποτε εξήγηση για τη θέση του. Θεωρώ εν προκειμένω ότι η άποψη τόσο του Διευθυντή Φυλακών στη σύσταση του όσο και της Ε.Δ.Υ. κατά την τελική κρίση, ήταν εύλογα επιτρεπτή: βλ. Δημοκρατία ν. Ανδρέου κ.α. (1993) 3 Α.Α.Δ. 153.

Ως προς την αρχαιότητα, ο αιτητής επροηγείτο α) του Κ. Κωνσταντίνου κατά 14 μήνες στην προηγούμενη θέση^. β) του Χ. Γαβριήλ κατά σχεδόν 5 χρόνια στην προηγούμενη θέση και 8½ μήνες στη θέση που κατείχαν^. γ) του Α. Αγγελή κατά σχεδόν 5 χρόνια στην προηγούμενη θέση και 8½ μήνες στη θέση που κατείχαν^. δ) του Α. Προδρόμου κατά 6 χρόνια - 8 μήνες στην προηγούμενη θέση και 1 χρόνο - 8½ μήνες στη θέση που κατείχαν^. και ε) του Α. Παπαποστόλου κατά 6 χρόνια - 8 μήνες στην προηγούμενη θέση και 1 χρόνο - 8½ μήνες στη θέση που κατείχαν.

Παρατηρώ κατ΄ αρχάς ότι ορισμένες από τις ικανότητες ή ιδιότητες που ο Διευθυντής απέδωσε στα ενδιαφερόμενα πρόσωπα απαντώνται είτε με την ίδια ορολογία είτε με άλλη και στις υπηρεσιακές εκθέσεις με βάση τις οποίες ο αιτητής είναι, καθώς σημείωσα, ισοδύναμος με τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα. Η διοικητική ικανότητα είναι μία. Έπειτα η εργατικότητα, στην οποία αναφέρθηκε ο Διευθυντής, αντικατοπτρίζεται με ό,τι στις υπηρεσιακές εκθέσεις αποκαλείται ως “απόδοση” ενώ και το “υπηρεσιακό ενδιαφέρον” αποτελεί νομίζω συναφή έκφανση. Το ίδιο και η αποκαλούμενη στις υπηρεσιακές εκθέσεις ως “υπευθυνότητα”, μου φαίνεται να χαρακτηρίζει τον υπάλληλο που είναι συνεπής και έμπιστος, κατά την ορολογία του Διευθυντή. Επισημαίνω παρενθετικά πως το ότι μερικές από αυτές τις ιδιότητες και ικανότητες περιλαμβάνονται στα απαραίτητα για τη θέση προσόντα δεν σημαίνει και ότι δεν υπάρχει περιθώριο κατά την αξιολόγηση για συγκριτική προς τα άνω θεώρηση. Στη σύσταση αναφέρονται όμως και άλλες, πρόσθετες ιδιότητες των ενδιαφερομένων προσώπων οι οποίες προσιδιάζουν στη θέση. Πρόκειται, στην περίπτωση των Κ. Κωνσταντίνου, Χ. Γαβριήλ, Α. Αγγελή και Α. Προδρόμου για τον δυναμισμό, το κύρος, την προσωπικότητα^. και στην περίπτωση του Α. Παπαποστόλου για τον δυναμισμό και την αποτελεσματικότητα του. Αυτές οι αντίστοιχες ιδιότητες συνιστούν βάσιμα αιτιολογικά ερείσματα που υποθεμελιώνουν τη σύσταση: βλ. Στυλιανού κ.α. ν. Δημοκρατίας κ.α. (1994) 3 Α.Α.Δ. 387. Η αναφορά του Διευθυντή και σε άλλες ιδιότητες και ικανότητες τις οποίες, σύμφωνα με τις υπηρεσιακές εκθέσεις, έχει και ο αιτητής, δεν αναιρούν τα εν λόγω ερείσματα ούτε αφαιρούν από αυτά, δεδομένου ότι δεν υπάρχει ένδειξη περί παρανόησης των όσων διέθετε ο αιτητής. Υπενθυμίζω ότι η σύγκριση για την επιλογή δεν έγινε μεταξύ μόνο των πέντε ενδιαφερομένων προσώπων και του αιτητή αλλά και των υπολοίπων πενήντα ενός υποψηφίων σε σχέση με τους οποίους θα είχαν σημασία πτυχές που δεν αφορούσαν στον αιτητή. Θεωρώ τη σύσταση επαρκώς αιτιολογημένη και έγκυρη.